Preet ek padchhayani book and story is written by Dr Riddhi Mehta in Gujarati . This story is getting good reader response on Matrubharti app and web since it is published free to read for all readers online. Preet ek padchhayani is also popular in હૉરર વાર્તાઓ in Gujarati and it is receiving from online readers very fast. Signup now to get access to this story.
પ્રિત એક પડછાયાની - નવલકથા
Dr Riddhi Mehta
દ્વારા
ગુજરાતી હૉરર વાર્તાઓ
** પ્રિત એક પડછાયાની -૧ ** લીપી અડધો કલાકથી અરીસા સામે ઉભી છે....પોતાની જાતને નીહાળી રહી છે... ક્યારેક માથું સરખું કરે છે તો ક્યારેક કપડાં સરખાં કરે છે...આજે તો પહેલીવાર જાણે પોતાની જાતને પસંદ કરવા લાગી છે...અને એકલી એકલી બોલી રહી છે...આજે તો બસ અન્વય ખુશ થવો જોઈએ...બસ એને વિચારેલી બધી જ ખુશી આપવા ઈચ્છું છું... આ બોલતાં જ તેનું ધ્યાન પાછળ જાય છે કે પાછળ ઉભેલો અન્વય લીપીને જોઈને મનમાં હસી રહ્યો છે...એ જોઈને લીપી થોડી શરમાઈ જાય છે...અને જાણે કંઈ બન્યું જ ના હોય એમ ગંભીર બનીને બોલી, શું થયું?? કેમ આમ ઉભો છે ?? અન્વય :
** પ્રિત એક પડછાયાની -૧ ** લીપી અડધો કલાકથી અરીસા સામે ઉભી છે....પોતાની જાતને નીહાળી રહી છે... ક્યારેક માથું સરખું કરે છે તો ક્યારેક કપડાં સરખાં કરે છે...આજે તો પહેલીવાર જાણે પોતાની જાતને પસંદ કરવા લાગી છે...અને એકલી એકલી ...વધુ વાંચોરહી છે...આજ
લીપી હાંફતા હાંફતા બોલી, અનુ હાશ ફાઈનલી ઉપર આવી ગયાં.... પણ અહીં બહુ ઓછી પબ્લિક છે....પણ ગુફાની આસપાસ પણ કેટલું બધું જોવા જેવું લાગે છે...મને તો એમ કે ઉપર એક સામાન્ય ગુફા જેવું જ હશે. અન્વય : હા સાચી ...વધુ વાંચોછે...પણ યાર મને તો ક્યાંક શાંત એવી જગ્યાએ બેસવું છે... પબ્લીક સાથે થોડી વાર મજા આવે પણ યાર હનીમૂન તો એકબીજા માટે જ હોય ને. કદાચ ઉપર ચડવાનું હોવાથી ઓછા લોકો આવતા હોય એવું પણ બની શકે... લીપી : જાનું..આઈ નો...મારી પણ એવી જ ઈચ્છા છે...ચાલ પહેલાં આ ગુફામાં અંદર જોઈ લઈએ...થોડા લોકો તો જઈ રહ્યા છે તો કંઈક તો
એક બહુ ભીડભાડવાળી હોસ્પિટલ...જે માથેરાનથી સૌથી નજીક કહી શકાય... હોસ્પિટલમાં દોઢસો બેડ પણ ઓછા પડે એવું લાગી રહ્યું છે.... કેટલાય સગા વ્હાલાં કોઈ દુઃખી છે તો એક સારૂં થશે એ આશામાં દર્દીઓની પ્રેમથી સેવા કરી રહ્યા છે. અન્વય એક ...વધુ વાંચોબેડ પર લીપીની પાસે બેઠો છે અને એના ઉઠવાની રાહ જોઈ રહ્યો છે...એ જાણે પાગલ થઈ ગયો છે શું કરવું સમજાતું નથી...એ રૂમમાં એક જ બેડ છે...પણ કોણ જાણે કેમ એનું મન જાણે શાંત નથી થઈ રહ્યું... ઘરેથી બધાનાં ફોન આવી રહ્યા છે...પરિવારજનોને પણ અહીં સુધી પહોંચવાનો સમય બહુ લાંબો લાગી રહ્યો છે. ત્યાં જ એક સિસ્ટર આવીને લીપીને એક
અન્વય હવે સવાર સુધી રાહ જોવા સિવાય કોઈ વિકલ્પ ન લાગતાં ફરી પાછો રૂમમાં આવ્યો. રાતના નવ વાગ્યા છે.લીપીની બાજુમાં તેના મમ્મી બેઠા છે. પ્રિતીબેન અન્વયને જોતાં જ એક આશાભરી નજરે બોલ્યાં, બેટા કંઈ વાત થઈ ડોક્ટર સાથે ?? ...વધુ વાંચોકેમ જાગતી નથી ?? શું થયું છે એને ?? અન્વય એક નિસાસા સાથે બોલ્યો, મમ્મી હવે શું થશે એ તો સવારે જ ખબર પડશે મુંબઈ ના એ આ સુપરસ્પેશિયાલિસ્ટ ના એકવાર ચેક કર્યા પછી. બેટા આપણે એને અમદાવાદ કે બરોડા ન લઈ જઈ શકીએ?? જોને એ ઉઠતી પણ નથી. મમ્મી પણ આમ હજુ તે જરા ભાનમાં પણ નથી અહીંથી અમદાવાદ
રાત જાણે આજે બહુ લાંબી હોય એવું બધાને લાગી રહ્યું છે...રાતની એ ઘટનાં પછી કોઈને ઉંઘ નથી આવી. બધાં જ વિચારી રહ્યાં છે કે લીપી તો હજું પણ એકદમ બેભાન અવસ્થામાં જ છે. આપણે બધાં જ આજુબાજુ હતાં ...વધુ વાંચોએ ત્યાં બહાર પહોંચી કેવી રીતે..અને આટલી મોટી હોસ્પિટલમાં કોઈને પણ આ વસ્તુની ખબર ના પડી એ કેવી રીતે શક્ય છે ?? પ્રિતીબેન ચિંતાથી બોલ્યા, મારૂં મન તો કહે છે કોઈ પણ રીતે વહેલી તકે એને આપણે ઘરે લઈ જવી જોઈએ... નહીં તો ખબર નહીં શું થશે મારી દીકરીનું..કોણ જાણે કોની ખરાબ નજર લાગી ગઈ મારી દીકરીને... દીપાબેન : ચિંતા ના