અહમ
સોનલ ગોસલીયા
© COPYRIGHTS
This book is copyrighted content of the concerned author as well as NicheTech / MatruBharti.
MatruBharti has exclusive digital publishing rights of this book.
Any illegal copies in physical or digital format are strictly prohibited.
NicheTech / MatruBharti can challenge such illegal distribution / copies / usage in court.
અહમ
હજી હમણાં તો નવીન વર્ષનો ઊંબરો ઓળંગ્યો છે. ત્યાં તેના બીજા દિવસે સંદેશો આવ્યો કે કોર્ટનો ચુકાદો આવી ગયો છે. પાંચ વર્ષથી વિવાદમાં પડેલી બંધ કંપનીના એમ્પ્લોઇઝને પાંચ વર્ષનો પૂરો પગાર વ્યાજસહિત આપી દેવો અને કોઇ કારણસર કંપની ફરી શરૂ થાય તો પહેલો ચાન્સ જૂના એમ્પ્લોઇઝને જ મળવો જોઇએ.આ સમાચાર શ્રી એન. કે. શાહ સાહેબના પી.એ. કમ પટાવાળાએ આવીને એમને આપ્યા. ઊંડા નિસાસા નાંખી, આંખો બંધ કરી, પ્રત્યુત્તર આપ્યા વગર શાહસાહેબ પડ્યા રહ્યા. પટાવાળાને થયું કે કયાંક સાહેબને એટેક તો નથી આવ્યો ને ? નજીક આવી ખભો હલાવ્યો, “સાહેબ શું થયું ?” શાહ સાહેબે સહજ સ્મિત આપીને કહ્યું,“સાચું શું છે એ હું જાણું છું છતાં આચરી શકતો નથી અને ખોટું શું છે, એ પણ મને ખબર છે, છતાં છોડી શકતો નથી. મારાં જ કુુકર્મોનાં ફળ મારે હવે વ્યાજસહિત ભોગવવાં પડશે.”
આટલું કહી પાછા આંખ બંધ કરી જૂના દિવસોમાં સરી પડ્યા. જૂની નવી વાતોના વંટોળ મનમાં જાગ્યા. પાંચ વર્ષમાં જેના પગાર મેં અટકાવી રાખ્યા, એમાં અમુક તો એવા હશે જેના પર આખા ઘરનો આધાર હોય. એવી વ્યક્તિઓના જાણે મેં બે હાથ જ કાપી નાખ્યા હોય એવું લાગતું હશે. મારો અહં મને જ નડ્યો. મારી કંપની છે, હું જ બાદશાહ છું. આવા વલણે મને મારા પાર્ટનર મહેતાસાહેબથી છુટો પાડયો. કંપની મારી ને હું જ ર્મ્જજ! બાદ રાતોરાત કંપનીના કાયદાઓ બદલાવ્યા. ખયાલી પુલાવ પકાવીને મારા વિચાર હલકા કરી નાંખ્યા. શું નહોતું મારી પાસે ? અઢળક સંપત્તિ, ધૂમ ધીકતો બિઝનેસ, મહેતા જેવો ઇમાનદાર પાર્ટનર, સારા અને પ્રામાણિક એમ્પ્લોઇઝ. અહમે મને અંધ જ નહી, જડ પણ બનાવી નાખ્યો. એક નાની ગેરસમજથી મેં મારા ભાઇ જેવા પાર્ટનર પર શક કરી, અવનવા આક્ષેપો મૂક્યા. એણે મને આટઆટલું સમજાવ્યુ, પણ મારૂં ગંદુ મન આડા વિચારોથી ઘેરાઇ ગયું હતું. મહેતાએ સ્વેચ્છાએ પાર્ટનરશીપ છોડી દીધી. એની મહાનતા પણ કેેટલી, કોઇ કાયદેસર નોટીસ પણ ના મોકલાવી મારા વિરૂદ્ધ. એના માટે દોસ્તી વધારે અગત્યની હતી. મારા વલણથી એમ્પ્લોઇઝ આમ પણ નાખુશ હતા, મહેતાના છૂટા થઇ ગયા પછી, એમના પગાર વધારવાની માંગણીને મેં નકારી કાઢી. મનોજ,જે ખૂબ જ ઇમાનદાર અને કુશળ એકાઉન્ટન્ટ, એની સાથે વારંવાર ચકમક ઝરી જાય.
મારી ફાર્માસ્યુટીક્લ કંપની એટલે છષ્ઠષ્ઠેટ્ઠિષ્ઠઅ અને છેંરીહૈંષ્ઠૈંઅ, આ બિઝનેસના મુખ્ય પાયા પ્રામાણિક વ્યક્તિઓ સાથે અપ્રામાણિક વ્યવહાર ક્યારેક મારૂં સ્વરૂપ બની જાય છે. એક વખત રેડ પડી. દવામાં ભેળસેળ થાય છે એ સાબિત થયું. કામ અટકાવી દેવામાં આવ્યું. બધું સીલ કરી નાખ્યું. જયાં સુધી મહેતા સંભાળતા હતા ત્યાં સુધી ક્યારેય આવું બન્યું નથી. હું તો આખો દિવસ એકાઉન્ટ કેબીનમાં બેઠો બેઠો શેરબજારના સોદા કર્યા કરતો. કયારેય બિઝનેસ પ્રત્યે જવાબદારી લીધી જ ન હતી. કામ અટકવાથી કંપની બંધ પડી ગઇ અને રાતોરાત બધા માણસો બેકાર થઇ ગયા. એમના પગાર બંધ થઇ ગયા. વાત કોર્ટ સુધી પહોંચી ગઇ. હવે જે ચુકાદો આવશે એ મારે માનવો જ રહ્યો. આ પાંચ વર્ષમાં મારી પત્ની સ્વર્ગવાસી થઇ ગઇ. દીકરીએ ભાગીને હલકી જ્ઞાતિના બેકાર યુવક સાથે લગ્ન કરી લીધાં. દીકરો ભાઇબંધોમાં રચ્યોપચ્યો રહે, પૈસા ઉડાવે ને એશોઆરામ કરે. શું પામ્યો હું આવા નિસાસા લઇને ? પ્રામાણિક માણસો મહેનતના થોડા વધુ પૈસા માંગે તો આપી દેવામાં વધુ લાભ છે. એ હવે જાણ્યું. બુદ્ધિ સાચા માર્ગે પાછી આવી, પણ ત્યાં સુધીમાં હું જીવનથી હારી ગયો. મારી મનોદશા પાણી વગર તરફડતી માછલી જેવી થઇ ગઇ છે. હવે મારૂં આ દેવું ચૂકવું એટલે મારા અંતરાત્માનો એક બોજ ઓછો થાય. પૈસો ખરો, પણ મનની શાંતિ નહી તો એ જિંદગી શું કામની ? આવા વિચારોમાંથી બહાર આવ્યા ને જોયું તો મહેતા એમની સામે ઊભા હતા. કેવી રીતે આંખ મેળવે ? પણ મહેતાએ આધુનિક યુગના સુદામા. દોડીને ભેટી પડ્યા શાહને. કહ્યું, “તું ચિંતા ના કર, હજી હું બેઠો છું ને, બઘું પહેલાં જેવું થઇ જશે. તું ને હું જુદા પડ્યા ને આપણી પડતી આવી. આજે ફરી ભેગા છીએ. જોજે, આપણી ચઢતી થશે, થશે અને થશે જ. સ્પષ્ટ વિચારો અને પ્રામાણિકતા સાથે કામ કરીને કંપનીની રેપ્યુટેશન ફરીથી ટોપ પર લાવી દઇશું.”
શાહને જાણે આશાનું નવું કિરણ મળ્યું. બન્ને મિત્રો આજે હળવા થઇ ગયા. આગળ શું કરવું એ વિચારવા લાગ્યા. મહેતાએ બધા જૂના એમ્પ્લોઇઝની ફરી કામ પર આવવાની મંજૂરી મેળવી લીધી. “દુઃખભરે દિન બીતે રે ભૈયા, અબ સુખ આયો રે”. ખરેખર આ ગીત આ તબક્કે બરોબર ફીટ બેસે છે. બધું પહેલા જેવું થઇ ગયું. શાહના બેકાર (કામ વગરના)જમાઇને મહેતાએ કંપનીમાં જવાબદારીવાળી પોસ્ટ સોૅંપી દીધી. એની આવક પણ થાય અને કામ પણ શીખે. દીકરાને ધંધામાં રસ લેવડાવવાનું શરૂ કર્યુ. ધીરે ધીરે એ પણ સેટ થવા લાગ્યો. મહેતાના દીકરાઓ અમેરિકામાં વેલસેટ હતા, એમને ત્યાં નહોતું જવું એટલે પત્ની અનસૂયાબેન સાથે આનંદથી જીવતા હતા. જયાં આનંદ હોય ત્યાં લક્ષ્મી સુખદ અનુભવ સાથે નિવાસ કરતી હોય છે.
“ હોય ભલે દિવસો સુખના કે દુઃખના,
જીવન માટે છે બન્ને મહત્વના.
જો ના હોચ જીવનમાં કોઇને દુઃખ,
તો કોઇને સુખની કયાંથી હોય જાણ.”
