મહોરા
સોનલ ગોસલીયા
© COPYRIGHTS
This book is copyrighted content of the concerned author as well as NicheTech / MatruBharti.
MatruBharti has exclusive digital publishing rights of this book.
Any illegal copies in physical or digital format are strictly prohibited.
NicheTech / MatruBharti can challenge such illegal distribution / copies / usage in court.
“મહોરા”
“પેસેન્જર આર રીકવેસ્ટેડ ટૂ ફાસન ધેર સીટ બેલ્ટસ, પ્લેન વીલ સુન ટેક ઓફ.” સૂચના સાંભળતાં સૌ પોતપોતાના સીટબેલ્ટસ બાંધવા લાગ્યા. ધીરે ધીરે વિમાનની ગતિ વધી અને તે આકાશને આંબવા તરફ જવા લાગ્યું. બધાં પેસેન્જર્સ પોતપોતાના ટાઇમપાસમાં લાગી ગયા. કોઇ મેગેઝીન વાંચે, તો કોઇ ગીતો સાંભળે. સૌ કોઇ આ સમયમાં પોતાનું ગમતું કરી શકે. સફર કરનાર કોઇ પોતાના બીઝનેસના કામથી તો કોઇ પર્સનલ કામથી, કોઇ ફરવા, તો કોઇ ઇમરજન્સી કામ માટે જઇ રહ્યા હતા. આર્યા દેસાઇ (ચેરપર્સન - વૈભવ ગૃપ ઓફ ઇન્ડસ્ટ્રીઝ) ઓફિશ્યલ મીટીંગ એટેન્ડ કરવા દિલ્હી જઇ રહી હતી. ૩૫ વર્ષની આર્યા અદ્ભૂત વ્યક્તિત્વ અને દેખાવ ધરાવે. બોલવાની છટા તો એવી ગજબ કે ભલભલાને આંટી ખવડાવી દે(પાછા પાડી દે). એના આઇફોનને સ્વીચઓફ્ફ કરી, રાહતનો શ્વાસ લઇ આરામ કરવા આંખો મીંચીને ઠંડાં આઇપેડસ મૂકી વિચારે ચડી ગઇ. મિ. જોષી હંમેશાં મારી સામે કેમ થાય છે ? હું કોઇ નિર્ણય લઉં એમાં હંમેશાં એમને ઓબ્જેકશન કેમ હોય છે ? આ મિટીંગ પછી એમની સાથે ચોખવટ કરી જ લઇશ. કંપનીને આ ઊંચાઇ પર લાવવાની ક્રેડીટ મને મળે છે, તો એમાં ખોટું શું છે? કંપની માટે મેં શું શું નથી કર્યું ? કોર્પોરેટ વર્લ્ડમાં એક સ્ત્રીને આ હોદ્દા પરથી ઉતારવા લોકો કેવા કેવા પ્રપંચ કરે છે. હું એવા કપરા સમય અને સંજોગોમાંથી પસાર થઇ ચૂકી છું, એના સાક્ષી આ કંપનીના ઘણા બધા લોકો છે. નાયર,આર્જવ મોદી, સતવાણીજી, મી.પોલ અને નિકેત શર્મા. નિકેત જેના માટે મને વિશેષ માન છે, લાગણી છે, કદાચ પ્રેમ છે. ડગલે ને પગલે મને સાથ આપતો નિકેત, મારા દરેક નિર્ણયોમાં મને સલાહભર્યો સહકાર આપે છે. જોષીને શા માટે ખટકે છે? નિકેત પરણેલો છે, બે બાળકો છે. એનો સંસાર ખૂબ સુખી છે, તો હું એમા ખુશ છું. કયાં હું નિકેતની લાઇફમાં ‘વો’ બનુ છું ? હું ફક્ત એની મિત્રતા ઝંખું છું. એના હૂંફભર્યા બે શબ્દ પણ મારા માટે પૂરતાં છે. પણ લોકો સ્ત્રી-પુરુષના સંબંધને ખોટા સ્વરૂપમાં જ જુએ છે. આખી વાતને અલગ સ્વરૂપે રજૂ કરવામાં આવે છે. ચારિત્ર્ય પર છાંટા ઉડાડવા, લોકો તૈયાર જ બેઠા હોય છે.
“એકસક્યુઝ મી મેમ, વુડ યુ લાઇક ડૂ હેવ સમથીંગ?” મીઠો અવાજ સાંભળતાં જ આઇપેડસ હટાવી એરહોસ્ટેસ સામે જોઇ જવાબ આપ્યો. “આઇ વુડ લાઇક ટુ હેવ સમ સોફટ ડ્રીંક પ્લીઝ.” “સ્યોર મેમ.” કહેતાં આગળ વધી. આર્યાએ પેપર્સ કાઢ્યા. ફાઇલમાં નજર કરી, ઉતાવળમાં કોઇ અગત્યનાં પેપર્સ ભૂલાઇ તો નથી ગયા ને? બધું બરાબર હતું. આ વખતની મીટીંગનો એજન્ડા હતો. “હાઉ ટુ ઇમ્પ્રુવ માર્કેટીંગ સીસ્ટમ એન્ડ મેક ઇટ મોર એફીશ્યન્ટ?” બધા પોતપોતાનાં સજેશન્સ અને પ્રપોઝલ્સ લઇને હાજર થવાના હતા. આર્યાએ ઘડિયાળ જોઇ, દિલ્હી પહોંચવામાં હજી અડધો કલાક બાકી હતો. એર હોસ્ટેસ સોફટડ્રિંક આપી ગઇ, સાથે આર્યાએ થોડી પોટેટો ચીપ્સ ખાધી. બાજુમાં એક વૃધ્ધ સ્ત્રી બેઠી હતી -લગભગ ૬૫ વર્ષ હશે-, આર્યા એમની સાથે વાતો કરવા લાગી. “આંટી તમે દિલ્હીમાં રહો છો?” વૃદ્ધાએ જવાબ આપ્યો “ના બેટા,હું દિલ્હી પહેલી વખત જાઉં છું.” “અરે વાહ, આંટી ફરવા જાઓ છો?” આર્યાએ હસતાં હસતાં પૂછયું. “ના બેટા, મારા સ્વર્ગીય પતિને એમની બહાદુરી માટે મેડલ અર્પણ કરવાનાં છે, એ સ્વીકારવા જાઉં છું.” બોલતાં એ સ્ત્રીના આંખમાં આંસુ આવી ગયા. “ઓહ આઇ એમ સો સોરી. કેવી રીતે ગુજરી ગયા અંકલ?”
“મુંબઇની લોકલ ટ્રેનના જનરલ ડબ્બામાં સફર કરતી એક યુવતી સાથે અમુક આવારા બદમાશ નશાખોર યુવકો કુચેષ્ટા કરતા હતા. ફાસ્ટટ્રેન સાથે જીવતા ફાસ્ટ લાઇફવાળા મુંબઇવાસીઓ માટે આવી ઘટનાઓ સામાન્ય ગણાય. પરંતુ એ યુવતી મુંબઇની ન હોવાથી ખૂબ ગભરાયેલી હતી. સ્વબચાવના તનતોડ પ્રયાસ કરતી હતી. પણ બેઠેલા લોકોમાંથી કોઇ એની મદદમાં ના આવ્યુ. આવા ગુંડાઓથી વેર બાંધીને મોતને સામેથી આમંત્રણ કોણ આપે? મારા પતિથી ના રહેવાયું. એ મદદ કરવા ગયા, ગુંડાઓએ એમને ખૂબ માર માર્યો. મારા પતિએ યુવતીને એક સાઇડ હડસેલી દીધી. યુવકો ભારે રોષે ભરાયા. મારા પતિને પેટમાં લાતો મારી, એમના મોંમાંથી લોહી નીકળવા લાગ્યું. પેલી છોકરીથી ના રહેવાયું. એ આવીને એમને વળગી પડી. “અંકલ પ્લીઝ રહેવા દો. આવા ગુંડાઓ સાથે આપણે કોઇ વેર નથી બાંધવું. ભલે કરતાં મને પરેશાન. તમારો જીવ જોખમમાં ના નાખો, પ્લીઝ”. છતાંય મારા પતિ ઊઠીને એ યુવતીને પકડી ઉભા થવા ગયા. એવામાં જ અચાનક એક ગુંડાએ ખંજર ભોંકી દીધું એમના પેટમાં. તેઓ ત્યાં જ ઢળી પડયા. યુવતીની લાજ બચી, પણ એ ગુજરી ગયા. પેલી યુવતીએ પોતાની બદનામીની પરવા કર્યા વગર આ ઘટનાની જાણ દરેક મીડીયાવાળાને, ન્યુઝપેપર્સને કરી. એક અપીલભર્યો પત્ર પ્રાઇમ મીનીસ્ટરશ્રીને પણ લખ્યો.એ પત્રની એક કોપી મારી પાસે પણ છે,એમ કહી પર્સમાંથી પત્ર કાઢયો. આર્યા પત્ર વાંચવા લાગી.
“માનનીય શ્રી પ્રાઇમ મીનીસ્ટર સાહેબ,
પ્રણામ સર, આપ આ દેશના તારનાર છો. ઘણી અબળાઓ રોજ રોજ બળાત્કાર, કુચેષ્ટા, હવસ વગેરે નીચ કૃત્યોનો શિકાર બનતી હોય છે. પણ એને મદદ કરવા કોઇ નથી આવતું. ફક્ત મૌન સેવી લે છે. આવો નીચ બનાવ સ્વયં મારી સાથે પણ બન્યો છે.જે નશાખોર હવસભૂખ્યા ગુંડાઓ મને પીંખી નાખવા માંગતા હતા. એક વૃદ્ધ સજજ્ને પોતાના જીવની પરવા કર્યા વગર મને બચાવવા એ ચાર ગુંડાઓ સાથે ખૂબ ઝઝૂમ્યા. હું તો બચી ગઇ હેમખેમ, પણ એ ભલા માણસને એક ગુંડાએ ખંજર મારી દીધું ને એ તત્કાળ મૃત્યુ પામ્યા. દરેક સારી કળાના મેડલ્સ અપાય છે, બહાદુરીના પણ અઢળક મેડલ્સ અપાય છે. મુંબઇમાં બનતા આવા રોજના બનાવોને અવગણાય છે, પણ સર આ સજજ્ન ખરેખર મેડલને પાત્ર છે. મારા જેવી અજાણી યુવતીનેે બચાવવા પોતાનો અણમોલ જીવ હસતાં હસતાં કુરબાન કર્યો. ખરેખર લાખો સલામને પાત્ર છે. મેડલ આપવાથી એમનો જીવ તો પાછો નથી આવતો, પણ એમનું મોત જરૂર અમર થઇ જાય છે, લોકોની યાદોમાં એમની પત્ની એમના પર ગર્વ લેશે, અને પેઢીઓ સુધી એમની બહાદુુરીની વ્યાખ્યા અપાશે. બીજા લોકોમાં અચૂક જાગૃતિ આવી જશે. મારી આ નમ્ર વિનંતી કબૂલ કરજો સર. તમારો આ એક મેડલ મૌન સેવી અત્યાચાર સહન કરતા નાગરિકોને જરૂર એક પોઝીટીવ મેસેજ આપશે. આભાર.”
પત્ર વાચતાં આર્યાની આંખો પણ ભીંજાઇ ગઇ. “ધન્ય છે આવા લોકોને” મનમાં બોલી ઉઠી.. વૃદ્ધાએ વાત ચાલુ રાખી. એક મહિના પછી મારા ઘરના એડ્રેસ પર એક ટૂંકો ને ટચ પત્ર આવ્યો.
“માનનીય શ્રી,
આપને જણાવતાં અમે ગર્વ અનુભવીએ છીએ કે સ્વ. શ્રી સુકુમાર બારોટને એમની બહાદુરી બદલ મેડલ એનાયત કરવામાં આવે છે. એમના કુંટુબીજનોને આ મેડલ માનપૂર્વક આપવામાં આવશે. ૧૫ મી ઓગસ્ટના શુભ દિવસે આપને આ મેડલ લેવા પધારવાનું છે. માનનીય શ્રી. પ્રાઇમ મીનીસ્ટરશ્રીનું આપને ભાવભર્યુ આમંત્રણ છે.”
બોલતાં બોલતાં એ સ્ત્રી ચોધાર આંસુએ રડી પડી. આર્યા પણ રડતી જ હતી. આ સ્ત્રી પર એને દયાની લાગણી જન્મી. પાણી પીવડાવ્યું ને શાંત કર્યા એમને. એટલામાં એનાઉન્સમેન્ટ થયું કે દિલ્હી પહોંચી ગયા છીએ અને પ્લેન લેંડ કરે છે. સીટબેલ્ટસ બાંધી રાખવા વિનંતી. આર્યાએ એનું કાર્ડ આપ્યું, એ સ્ત્રીનો વાસો પંપાળતાં બોલી “આંટી,હું પણ મુંબઇમાં જ રહું છું. મારા લાયક કોઇ પણ કામ હોય તો જરૂર જણાવજો. કયારેક મને ફોન પણ કરજો મને ગમશે.” બન્ને છૂટાં પડયાં.
આર્યાને લેવા ગાડી તૈયાર હતી. એરપોર્ટથી સીધી હોટલમાં જ જવાની હતી. આખા રસ્તે એના મનમાં એ સ્ત્રીની વાતો જ ચાલ્યા કરી. હોટલમાં જઇ ચેકઈન કરી રૂમમાં ગઇ અને ફ્રેશ થવા બાથરૂમમાં ગઇ. બહાર આવી ચાનો ઓર્ડર આપ્યો, સાથે સેન્ડવીચ મંગાવી. ચા પીધા પછી જરા થાક લાગ્યો. આરામ કરવા બેડ લંબાવ્યું. અશાંત મન વિચારોના વમળમાં ઘેરાઇ ગયું. એક તરફ મી.જોષી સાથેની તકરારનાં પરિણામોનો વિચાર આવે. વૃદ્ધ સ્ત્રીને તો પતિ મરતાં મરતાં પણ ગર્વ અને માન આપતા ગયા. મારા નસીબમાં તો કંપનીની ગંદી રાજનીતિની રમતો જ સુલઝાવવાની છે. ડગલે ને પગલે ભ્રષ્ટાચાર, પ્રપંચ, કપટ, ઇર્ષા છે. આવા સો કોલ્ડ કોર્પોરેટ વર્લ્ડમાં સત્યવાદી હરિશ્ચંદ્રના પગલે ચાલવું, કાંટા પર ચાલવા બરાબર છે. સ્ત્રીને પછાડવી હોય તો સીધા એનાં કેરેકટર પર જ વાર થાય. ના કહેવાય ના સહેવાય એવી પરિસ્થિતિમાં મૂકાઇ જવાય છે. શું મળે છે મને ? સુખ સાહ્યબી, ફાઇવ સ્ટાર હોટલમાં રહેવાસ, મોંઘી ગાડીઓમાં ફરવાનું, હાઇફાઇ પાર્ટીઓમાં જવાનું, શુ નથી મળતું? મનની શાંતી. જેના વગર તમામ એશોઆરામ નકામા. જે પૈસા તમને દિવસે ચેન કે રાતની ઊંઘ ન આપે, એ પૈસા, એ સ્ટેટસ શું કામનું? એક સામાન્ય ખોટી અફવાથી શેરના ભાવોમાં ઉથલપાથલ થઇ જાય. કંપનીનું ભાવિ ડામાડોળ થઇ જાય. મિડીયાવાળા પાછળ પડી જાય. એવા હોદ્દાથી મને શું મળ્યું? આવા વિચારો કરતાં કરતાં એની આંખો ભીની થઇ ગઇ. આર્યા આમ તો ખૂબ નીડર અને પ્રેક્ટીકલ સ્ત્રી, પણ કયારેક દુનિયામાં સાવ એકલી પડી ગઇ હોય એવુ અનુભવે.
નાની બહેન આહનાએ ગળે ફાંસો ખાઇ આત્મહત્યા કરી લીધી હતી. ૮ વર્ષ પહેલાં પ્રેમી એ દગો આપ્યો હતો. પરણેલો હોવા છતાં આહનાને એ વાતથી અજાણ રાખી પ્રેમનું નાટક કરતો રહ્યો. જયારે આહના પ્રેગ્નન્ટ થઇ ત્યારે આવતા મહિને લગ્ન કરી લઇશુું. મારી પત્નીને સમજાવીને છૂટાછેડા લઇ લઇશ. એમ કહી કયાં જતો રહ્યો, એ ખબર જ ના પડી. ખૂબ તપાસ કરી પણ એની ભાળ ના મળી. લોકોમાં ચર્ચા થવા લાગી. બદચલન,ચારિત્ર્યહીન વગેરે નામથી એને સંબોધવા લાગ્યા. સમાજમાં ચર્ચાનો વિષય બની ગઇ આહના. એક રાત્રે એણે નક્કી કરી લીધું, મારી ભૂલની સજા મારા પરિવારને શા માટે? હું જીવતી હોઇશ ત્યાં સુધી લોકો મારા પરિવારનો પણ તિરસ્કાર કરતા જ રહેશે. હું જ નહીં રહું તો લોકો મારા નામનું નાહી નાખશે. મારા પરિવારને રોજ રોજ મહેણાં તો નહી સાંભળવા પડે. એવું નક્કી કરી એણે પંખે લટકી ફાંસો ખાઇ લીધો. આ આઘાત હજી હૈયામાંથી ગયો ન હતો ત્યાં તો બે વર્ષ પછી મમ્મી-પપ્પા કારઅકસ્માતમાં મૃત્યુ પામ્યા. આટલી મોટી દુનિયા પણ હું સાવ એકલી એવી અનુભૂતિ આર્યાને હંમેશાં રહેતી.
વિચારોમાં અટવાયેલી આર્યાને કયાંય સુધી નિંદર ના આવી. આખરે ઘેનની એક ગોળી લઇ સૂઇ ગઇ. સવારે ૧૦ વાગ્યેે મોબાઇલની રીંગ વાગી ત્યારે એની આંખ ખૂલી, “હેલો”
સામેથી અવાજ આવ્યો, “હાય આર્યા નિકેત હિઅર. હજી મેડમ ઉંઘમાં લાગે છે, આઇ કોલ યુ લેટર?”
“ઓહ યસ, નિકેત હું તને અડધા કલાક પછી ફોન કરૂં છું.” “ઓ.કે.” કહી ફોન મૂકાઇ ગયો. ચા પીધી, ફ્રેશ થઇ નિકેતને ફોન કર્યો. “બોલ નિકેત.” નિકેતે એને લંચ સાથે લેવા ઇન્વિટેશન આપ્યું. આર્યાએ વધાવી લીધું. એ બહાને નિકેત સાથે હળવા મને ચર્ચા થાય અને એક સારા મિત્રના સાંન્નિધ્યમાં થોડી સુંદર પળો મળે. ૧ વાગ્યે મળવાનું નક્કી થયું. ન્યુઝપેપર વાંચી, નાહીને તૈયાર થઇને આર્યા, થોડું પેપરવર્ક કરવા લાગી. કાગળો ક્રમસર ગોઠવ્યા ને ફાઇલ કર્યા. આજે ખૂબ ફ્રેશ ફિલ કરતી હતી. બ્લ્યુ કલરની શીફોન સાડીમાં ખૂબ સુંદર લાગતી હતી. આજે આર્યા નિકેત સાથે મનભરી વાતો કરવાની હતી. એક વાગ્યો. નિકેત નીચે લોજમા વેઇટ કરતો હતો. આર્યાને થોડું મોડું થયું આવતાં.
આર્યા આવી કે તરત જ નિકેતે એની સાથે હાથ મિલાવી ગ્રીટ કરી. એ પણ ખૂબ ખુશ દેખાતો હતો. બન્ને જણા લોકોની નજરથી બચવા સામાન્ય રેસ્ટોરન્ટમાં લંચ લેવા ગયા. જમતાં જમતાં ખૂબ વાતો કરી. “આજે મિટીંગમાં જોષી કોઇ નવો પેંતરો કાઢશે જ એની આદત મુજબ” નિકેત હસતાં હસતાં બોલ્યો, આર્યા નિકેત સામે જોઇને બોલી, “એ તો એની આદત છે નિકેત. મારી સાથે હંમેશાં એને ૩૬નો આંકડો રહ્યો છે. કારણ તો હું પણ નથી જાણતી ને જાણવા માંગતી પણ નથી. સૌનાં કર્યાં સૌ ભોગવશે. મારે શું?” કહી વાત પડતી મૂકી દીધી. લંચ પછી બન્ને છુટા પડ્યા. “ચાલ બાય આર્યા. ઝ્ર.ેં.ટ્ઠં ૪’ર્ ષ્ઠર્ઙ્મષ્ઠા ૈહ ંરી દ્બીીૈંહખ્ત.” ૪ વાગ્યા. બધા જ મેમ્બર્સ હાજર થઇ ગયા. આર્યાની રાહ જોવાતી હતી. આર્યા આવી. “ઁઙ્મીટ્ઠજી હ્વી જીટ્ઠીંઙ્ઘ” કહીને પોતે પણ બેસી ગઇ. એણે બોલવાનું શરૂ કર્યું “બધાં મેમ્બર્સ આજે એક અગત્યની મેટર માટે એકત્ર થયા છે. કંપનીની માર્કેટીંગ સિસ્ટમમાં થોડા ચેન્જીસ લાવવા જેથી વધુુ પ્રોગ્રેસીવ પુરવાર થાય. હું જાણું છું, આપ સૌ એકથી એક ચઢીયાતા ૈઙ્ઘીટ્ઠજ અને ર્િર્જટ્ઠઙ્મજ લઇને આવ્યા હશો. આ કંપની મારી નહી બલ્કે આપણી છે.આપણી માનીને રહ્યા છીએ એટલે જ તો આજે ર્ં ૫માં આપણી ર્જૈર્ૈંહ છે. કેેંિી માં ર્ ર્સ્જં નામમાં આપણી કંપની આવે એવી શુભેચ્છા સાથે હું આર્યા દેસાઇ મારૂં િીજૈખ્તહટ્ઠર્ૈંહ મૂકું છું. હું આજે કંપનીથી છૂટી થાઉ છું. અહીંયા બેઠેલી ઘણી વ્યક્તિઓ મારા કરતાં પણ વધુ ઈકકૈષ્ઠૈીહં છે. માટે મારા િીજૈખ્તહ કરવાથી કંપનીને કોઇ ફરક નહીં પડે કે ના પડવો જોઇએ. આર્યા એકધારું બોલતી રહી, પણ બધાના હાવભાવ બદલાઇ ગયા. આમ અચાનક આવો ફેંસલો ? ર્દ્ગ ર્દ્ગ ગુંજી ઊઠયું હોલમાં. “નો મિસ આર્યા, ડોન્ટ ટેક ધીસ ડીસીશન. તમે કંપનીને આ ઊંચાઈ પર લાવ્યા છો, તમે આમ અચાનક શકો નહીં. વી ઓલ નીડ યુ”. આર્યાને ખૂબ ગમ્યું આવા પ્રેમાળ માનથી. આર્યા બોલી “આઇ નો યુ ઓલ આર માય ુીઙ્મઙ્મ ુૈજરીજિ પણ અમુક લોકોને ઇર્ષા છે મારા આ હોદ્દાની. હું એમને ખટકું છું. કદાચ આ ખુરશી પર તેઓને બેસવું છે. મારે હવે શાંતિથી મારૂં પર્સનલ જીવન જીવવું છે. માટે આ ડિસીઝન મેં સમજી વિચારીને લીધું છે. આ ખુરશી મને એમ ને એમ નથી મળી, ખૂબ પુરૂષાર્થ કર્યો છે, સમય સંબધોના ભોગ આપ્યા છે.
આજે મારી જગ્યાએ જે બીજી વ્યક્તિ આવશે એ પણ એના પુરૂષાર્થથી જ આવશે ને ? મહેનતને નીતિ હશે તો તમને કોઇ રોકી નહીં શકે આગળ વધતાં. માટે હું આપ સૌને એક વિનંતી કરૂં છું કે આ હોદ્દો એને જ આપો જે ખરેખર એનો હક્કદાર હોય. પ્રમાણિકતાથી પણ આગળ વધાય છે એ મેં તો સાબિત કર્યું. હવે એ જ ડગલે તમે પણ આગળ વધો. ંરટ્ઠં’જ ટ્ઠઙ્મઙ્મ ૈ ુટ્ઠહીંઙ્ઘ ર્ં જટ્ઠઅ મેં વકીલને બોલાવ્યા છે. બધી ર્કદ્બિટ્ઠઙ્મૈીંજ પૂરી કરીને હું આ કંપનીથી છૂટી પડીશ. તમારે હવે નક્કી કરવાનું છે કે મારી જગ્યાએ કોણ લાયક છે. હું એક નામ સજેસ્ટ કરવા માંગુ છું, આપ સૌની આજ્ઞા હોય તો”. નિકેત સમજી ગયો કે આર્યા એની વાત કરે છે. આમ તો દરેક મનમાં સમજી ગયા હતા કે નિકેતનું નામ લેશે. બધાંએ ડોકી ધુણાવી “હા” કહી. આર્યા બોલી “ુીઙ્મઙ્મ ૈ જેખ્તખ્તીજં દ્બિ.ર્ત્નજરૈ ર્ં ંટ્ઠાી દ્બઅ ર્જૈૈંહ.” “ુરટ્ઠં ???” બધાંનાં મોમાંથી નીકળી ગયું. “સ્િ.ર્ત્નજરૈ હમેંશા તમારા ઇૈદૃટ્ઠઙ્મ રહ્યા છે. શા માટે એમનું નામ સજેસ્ટ કયર્ું ?” આર્યા જોષી સામે જોઇને બોલી, “ૈં ાર્હુ સ્િ.ર્ત્નજરૈ હંમેશાં મારાથી નાખુશ જ રહ્યા છે. પણ એમણે કયારે કંપનીની કોઇ પણ મેટર લીક નથી કરી.
“ધન્યભાગ્ય મારા આન્ટી, આવો ગૌરવભર્યો લાભ મારા નસીબમાં કયાથ્ાંી? હું જરૂર આવીશ.”
“૭ વાગ્યે” “હા સારૂં,૭ વાગ્યે પહોંચી જઇશ” કહીને ફોન કપાઇ ગયો. આર્યા ૭૫૧૫૦ વાગ્યે પહોંચી ગઇ. આંટી ગેટ પર એની રાહ જોતા ઊભાં હતાં. એવોર્ડનો કાર્યક્રમ શરૂ થયો. જયારે સુકુમાર બારોટનું નામ જાહેર કરાયું ત્યારે આંટીનો હાથ પકડી આર્યા એમને સ્ટેજ પર લઇ ગઇ. આર્યાને આજે જે મનનો સાચો આનંદ મળ્યો એ એને અત્યાર સુધી કયારેય નથી મળ્યો. એને આજે નિર્દોષ પ્રેમાળ વ્યક્તિઓનાં મનનાં સાચાં દર્શન થયાં. એને મનમાં ખૂબ રાહત થઇ કે એનુ ડીસીઝન ખૂબ સારૂં ને સાચું હતું. ખોટા મુખવટા પહેરેલા દંભી વ્યક્તિઓની વચ્ચે એ સારા પ્રેમાળ વ્યકિતઓને શોધ્યા કરતી. પણ કયાંથી મળે એવા લોકોમાં આવા ગુણ ?
સત્ય અને વિવેક વેચતા જોયા મેં દલાલો.
મમતા વેચી, પીતા જે મોહનો પ્યાલો.
લાગણીઓને નીલામ કરી, લજ્જાને મૂકી નેવે.
રાખ જેવા મામૂલી વ્યાપાર કાજે,ધોયા સુખના ગુલાલો.
શું લઇ જશે એ બધાં જ્યારે તૂટશે તંતુ આયુષ્યનો?
જવાબ આપવો પડશે જયારે ઉઠશે ખુદાના અનેક સવાલો.
