નામ : ચાંદની
Email – chandnikd75@gmail.com
વાર્તા નું નામ :- પ્લીઝ હેલ્પ મી,પાર્ટ-2
વિષય : સસ્પેન્સ સ્ટોરી.
લોપા હાંફળી ફાફળી થઇ દોડી ધ્રુવ પણ તેમની સાથે ગયો ત્યાં સામે જ ડોક્ટર મહેરા દેખાયા એટલે ધ્રુવે કહ્યુ,
“ડોક્ટર પ્લીઝ કમ ફાસ્ટ બેડ નંબર ફાઇવ’સ પેશન્ટ ઇઝ ઇન ડેંજર” ડોક્ટર મહેરા દોડીને લોપા અને ધ્રુવ સાથે ગયા. ડોક્ટરે બધાને બહાર રહેવા કહ્યુ દીપકભાઇના ધબકારા નોર્મલથી ખાસ્સા વધી ગયા હતા. ડોકટરે તેને એક ઇન્જેકશન લગાવી દીધુ અને થોડીવાર પમ્પીંગ કર્યુ એટલે તેમના ધબકારા કાબુમાં આવી ગયા. પછી બહાર આવીને ડોકટર મહેરાએ કહ્યુ, “હી ઇઝ નાઉ આઉટ ઓફ ડેન્જર. ડોંટ વરી ધીસ ઇઝ જ નોર્મલ કન્ડિશન ઓફ હાર્ટ પેશન્ટ.” “થેન્ક્યુ ડોક્ટર મહેરા” અનસુયા બહેને ડોકટરનો આભાર માનતા કહ્યુ. લોપા અને અનસુયાબહેનના મોઢા થોડા ઝંખવાઇ ગયા. બહાર બેઠો ધ્રુવ પણ દીપકભાઇની હાલત જોઇ મુંઝાઇ ગયો હતો. કોઇ કાંઇ પણ બોલવાની કન્ડિશનમાં ન હતુ. સાંજે દીપકભાઇને હોશ આવ્યો ત્યારે તે હસતા બોલતા થઇ ગયા હતા અને બીજે દિવસથી તો દિપકભાઇની હાલતમાં ખુબ વધુ સુધારામાં આવી ગઇ.
દીપકભાઇ હોસ્પિટલમાં રહ્યા ત્યાં સુધી ધ્રુવ સતત તેમની સાથે રહેતો. દવા લઇ આવવાની હોય કે ઘરેથી ટિફિન લાવવાનુ હોઇ બધા કામ ધ્રુવ હોશેં હોશે કરી આપતો અને રાત્રિ રોકાણ માટે પણ તે સતત સાથે જ રહેતો. હોસ્પિટલના નિયમ પ્રમાણે આઇ.સી.યુ. વોર્ડમાં પેશન્ટ સાથે એક જ વ્યક્તિને રહેવા દેતા હતા તો ધ્રુવ બહાર રહીને પણ લોપા અને તેના પરિવારની સાથે જ રહેતો હતો. અનસુયાબેન અને લોપા પણ ધૃવ પર ખુબ ખુશ હતા. અઠવાડિયામાં ધ્રુવ અને લોપાની સારી દોસ્તી જામી ગઇ હતી. લોપા અને અનસુયાબહેન તેના કાર્યથી ખુબ જ ખુશ હતા. અનસુયાબહેનને આજે દીકરાની વર્તાતી હતી તે ખોટ ધ્રુવે પુરી કરી. દીપકભાઇ પણ ધ્રુવથી ખુબ જ ખુશ હતા.પરિવારના તમામ સભ્યો તેનો આભાર માનતા થાકતા ન હતા.
એક વીક બાદ દિપકભાઇને હોસ્પિટલમાંથી ડિસ્ચાર્જ આપવામાં આવ્યો ત્યાં સુધી ધૃવ તેમની સેવામાં ખડે પગે રહ્યો. જ્યારે દિપકભાઇ અને તેનુ ફેમિલી ઘરે જતા હતા ત્યારે પણ ધૃવ તેમના ઘર સુધી તેમને ડ્રોપ કરવા માટે ગયો. “ચલો કાકા હવે હું નીકળું? ટેઇક કેર ઓફ યોરસેલ્ફ. કોઇ પણ પ્રકારનું ટેન્શન લેજો નહી અને મસ્ત બીન્દાસ લાઇફને એન્જોય કરવાની, સાચુ ને?” ધૃવે કહ્યુ. “હા દિકરા તારી વાત ખુબ જ સાચી છે. બસ જીવનમાં હવે કોઇ ચિંતા કરવા જેવું બાકી છે જ નહી, એક કામ બાકી છે કે બસ મારી દીકરીના લગ્ન થઇ જાય એટલે હું શાંતિથી આ દુનિયા છોડી જાઉં તો પણ મને વાંધો નથી.” “અરે કાકા એમ શું કામ કહો છો? લોપાને બહુ સારુ અને યોગ્ય પાત્ર મળી રહેશે તેની તમે બિલકુલ ચિંતા ન કરો કેમ કે લોપાનો સ્વભાવ કોઇને પણ ગમી જાય તેમ છે, તો તમે શું કામ અકારણ ટેન્શન લો છો?” ધૃવ આ વાત કરતો હતો ત્યાં લોપા દિપકભાઇ અને ધૃવ માટે ચા બનાવી લઇ આવી. આ બધી વાત સાંભળી તે શરમાઇ અને અંદર જવા લાગી. અંદર જતા તે પાછુ વળી ધૃવ સામે જોવાનુ ચુકી નહી, આ બાજુ ધૃવની નજર પણ લોપા સાથે મળતા બન્નેએ સ્મિતની આપ-લે કરી. “ચલો અંકલ આન્ટી હવે હું રજા લઉ. કોઇ કામકાજ કે હેલ્પની જરૂર પડ્યે આ બંદાને યાદ ચોક્કસ કરજો.”
“શ્યોર બેટા, એન્ડ અગેઇન થેન્ક્સ અ લોટ ફોર યોર હેલ્પ.” અનસુયાબહેને હાથ જોડી આભાર માનતા કહ્યુ. “અરે આન્ટી વડિલોના હાથ તો અમારા માથે શોભે આમ હાથ જોડીને ન શોભે. મને આશિર્વાદ આપો કે મારા મનની તમામ મનોકામના હું વિના વિધ્ને પાર પાડી શકું.” “ચોક્કસ બેટા, અમારા આશિષ હંમેશા તારી સાથે જ છે.” દિપકભાઇએ કહ્યુ. “ઓ.કે. બાય એવરીબડી.” કહેતો ધૃવ નીકળી ગયો. લોપા તેને જતો તાકતી રહી. એક અલગ જ વ્યક્તિત્વ ધરાવતો હતો ધૃવ. ગજબની સ્ફુર્તિ, તરવરાટ અને એક અલગ જ ખેચાવ તેનામાં હતો કે સામે વાળી વ્યકિત તેના પર મોહી જ જાય, એવું જ તે લોપા સાથે થયુ. લોપાને પણ ધૃવનું મનમોહક વ્યક્તિત્વ દિલમાં વસી ગયુ.
થોડા થોડા દિવસે ધૃવ દિપકભાઇની તબિયત અને હાલ ચાલ પુછી જતો. ધીમે ધીમે તે રહેજા પરિવારના ઘરનો જાણે સભ્ય જ બની ગયો હતો. રહેજા પરિવાર મુળ મુબંઇનો હતો. દીપકભાઇના પપ્પા શેઠ દોરાંગે રહેજા મુબંઇના જાણીતા સામાજિક કાર્યકર હતા પરંતુ શેઠ પૈસે ટકે ખુવાર થઇ જતા દીપકભાઇને ગુજરાતમાં ધંધાની તક દેખાતા તેઓ વલસાડ આવીને વસ્યા. પિતાજીના પગલે તેઓએ પણ સામાજીક પ્રવૃતિમાં ઝંપલાવ્યુ હતુ અને ગુજરાતના દક્ષિણ વિભાગ તથા મુબંઇ પ્રાંતમાં તેઓની સારી નામના થઇ ચુકી હતી. જેવી તેમની નામના હતી તેટલા જ તેઓના દુશ્મન પણ હતા. દીપક રહેજાનુ સોશિયલ સંગઠન “હિત” ખુબ જ મજબુત અને વગદાર હતુ. આથી કોઇ સામી છાતીએ તેને પડકારી શકતુ ન હતુ. દુશ્મનોમાંથી કોઇની હિમ્મત ન હતી કે તેને નુકશાન પહોંચાડી શકે “હિત” સંસ્થાના અલગ-અલગ વિભાગ હતા જેમા યુવા મંડળ, ગરીબી હટાવો મંડળ, નિ:શુલ્ક દવા સારવાર સેન્ટર જેવા અલગ અલગ વિભાગ હતા. તેમાં દીપક રહેજા દક્ષિણ પ્રાંતના પ્રમુખ હતા તેમનો હોટેલનો બિઝનેશ ધોમ ધકાર ચાલતો હતો સાથે તેઓની સામાજિક પ્રવૃત્તિથી ઘણા ગરીબ લાચાર લોકોને લાભ મળતો હતો. દીપક રહેજા ખુબ જ પ્રમાણિક અને નેક દિલ માણસ હતા. તેઓ સામાજિક પ્રવૃતિ નામે રાજકારણ કે પૈસા કમાવવા માંગતા ન હતા. તેમનો મુખ્ય હેતુ જ સમાજમાં સુધારો અને બદલાવ લાવવાનો રહેતો તે સતત તેમના માટે કાર્યરત રહેતા હતા. તેમના દુશ્મન મોટાભાગે સમાજ વિરોધી અને ગુંડા હતા તેઓને દીપક રહેજા આઁખના કણાની જેમ ખુંચતા કારણ કે દીપક રહેજાને કારણે તેઓની રાજનીતિ અને સમાજ વિરોધી પ્રવૃતિઓ થઇ શકતી ન હતી. દીપક રહેજા ખોટા ધંધા કરનારાઓને ખુલ્લા પાડતા રહેતા હતા અને તેઓને સજા અપાવતા હતા. જેમ તેઓ સારા કાર્યો કરતા તેમ તેમના પરિવારમાં ખુબ જ સુખ શાંતિ રહેતી હતી. તેમની પત્ની અનસુયાબહેન ખુબ જ ભણેલા અને સમજુ હતા. મેડીકલ કોલેજમાં પ્રોફેસર હોવા સાથે તે મહિલા ઉત્કર્ષ માટે પણ કાર્યરત રહેતા અને સ્વભાવે ખુબ જ સમજુ અને પતિના કાર્ય અને બિઝનેશમાં બનતી મદદ કરતા હતા. તેમની એકની એક દીકરી લોપા પણ તેના જેવી જ પરગજુ અને સમજુ હતી. ધ્રુવ ઘણીવાર દીપકભાઇની તબિયત પુછવા અને રહેજા પરિવારને મળવા ઘરે આવતો હતો. ધ્રુવનુ કાર્ય દીપકભાઇને ખુબ જ ગમતુ હતુ. તે જયારે મળવા આવતો ત્યારે ઘરનુ વાતાવરણ હર્યું ભર્યું બની જતુ. લોપાનુ હ્રદય ધીરે ધીરે ધ્રુવ તરફ ખેચાવા લાગ્યુ હતુ. એક દિવસ મમ્મી અને પપ્પા રુટિન ચેક અપ માટે ગયા હતા ત્યારે લોપા ઘરમાં એકલી જ હતી ત્યારે ધ્રુવ અચાનક જ આવ્યો હતો હવે દીપકભાઇને ખુબ જ સારુ હતુ તે ધીરે ધીરે નોર્મલ થવા લાગ્યા હતા આથી લોપા પણ હવે ખુશ રહેતી હતી. ધ્રુવે આવીને લોપાને કહ્યુ,
“હાય લોપા, વ્હેર ઇઝ અંકલ એન્ડ આન્ટી?” “તેઓ તો રૂટીન ચેક અપ માટે હોસ્પિટલ ગયેલા છે. બેસ તારા માટે હું ચા-નાસ્તો લઇ આવું.” “અરે નહી, નો ફોર્મેલીટી પ્લીઝ. હું તો જસ્ટ તેમના હાલ ચાલ પુછવા જ આવેલો હતો.” “અરે તેમા ફોર્મેલીટી કેવી વળી? બેસ મારે પણ નાસ્તો કરવાનો બાકી છે તો મને કંપની આપજે તું.” “ઓ.કે. હું એક શરતે તને કંપની આપુ.” “શરત આવી વાતમા તે વળી શરત? સ્ટ્રેંજ.” “હાસ્તો વળી, બોલ મંજુર હોય તો નહી તો હું તો આ હેડ્યો.” “ઓ.કે. મંજુર છે શરત બોલો શું શરત છે?” “તારે પણ મને કંપની આપવી પડશે નાસ્તો કરવા માટે કંપની આપવાના બદલામાં.” “હમમમ..... કેવી કંપની?” “નાસ્તા બાદ આપણે ડ્રાઇવ પર જઇએ તેમા તારે મને કંપની આપવાની રહેશે. બોલ છે મંજુર?” “ઓહ્હ્હ્હ આઇ લાઇક ડ્રાઇવ સો મચ. ૧૦૦% આઇ વીલ ગીવ યુ કંપની.” “ઓ.કે. ડન. તો લઇ લે નાસ્તો. ફટાફટ નાસ્તો કરી આપણે ડ્રાઇવ પર જઇએ.” લોપા ફટાફટ બન્ને માટે પકોડા અને ગરમા ગરમ ચા લઇ આવી. નાસ્તો કર્યા બાદ લોપા રેડી થઇ નીચે આવી ગઇ અને વોઇસ મેલ પર મેસેજ છોડી તે ધૃવ સાથે નીકળી ગઇ.
લોપા ધ્રુવની પાછળ બેસી ગઇ એટલે ધ્રુવે બાઇક સ્ટાર્ટ કરી થોડીવાર સુધી કોઇ કાંઇ ન બોલ્યુ પછી ધ્રુવે પુછ્યુ, “આર યુ કમ્ફ્ટેબલ વીથ માઇ કમ્પની?” “ઓફ કોર્સ, વાઇ આર યુ આસ્કીંગ ધીસ કવેશ્વન એટ ધીસ ટાઇમ” “તમે કાંઇ બોલતા નથી અને ચુપચાપ બેઠા છો તો મને ઓકર્વડ ફીલ થાય છે” “અરે ના મને થોડુ ઓછુ બોલવાની ટેવ છે.”
“અરે સ્ત્રી થઇને તમે ઓછુ બોલુ એ તો અજુબો કહેવાઇ” તેની વાત સાંભળી લોપા ખડખડાટ હસી પડી એટલે મિરર માં લોપાનો ચહેરો દેખાય તેમ એડજસ્ટ કરીને ધ્રુવે કહ્યુ. “તમારુ હાસ્ય ખુબ જ અદભુત છે તમે હશો ત્યારે ખુબ જ સુંદર લાગો છો” “થેન્કયુ બાય ધ વે મને તમે નહી કહો. વી આર ગુડ ફ્રેન્ડ તુ કહેશો તો મને વધારે ગમશે” “તમે સોરી, તે મને મિત્ર તો માન્યો” બન્ને હાઇ વે પર દૂર સુધી લોંગ ડ્રાઇવ પર નીકળી ગયા. બન્ને એકબીજામા એવા તે મસ્ત બની ગયા હતા કે સમયનું ભાન ભુલાઇ ગયુ, ત્યાં લોપાના ફોન પર અનસુયાબેનનો કોલ આવ્યો. ધૃવને બાઇક સાઇડમાં પાર્ક કરવાની સુચના આપી તેણે કોલ રીસીવ કર્યો , “યસ મમ્મી.” “બેટા રાત્રીના નવ વાગી ચુક્યા છે. વ્હેર આર યુ ડીઅર?” “મમ્મી જસ્ટ હું અને ધૃવ બન્ને શોપીંગ માટે આવ્યા છીએ. તેને થોડી શોપીંગ કરવી હતી તો મને આગ્રહ કરી સાથેલઇ ગયો.” “ઓ.કે. બેટા. ધૃવ સાથે છે તો નો પ્રોબ્લેમ. તેને ડીનર માટે અહી આપણા ઘરે લેતી આવજે. આપણે સાથે આજે ડીનર લેશું.” “ઓ.કે. મમ્મી. બાય.” “બાય બેટા. ટેઇક કેર ઓફ યોર સેલ્ફ.” “ધૃવ ચલો હવે ઘરે જઇએ. બહુ લેઇટ થઇ ગયુ છે. મમ્મી નાહક ચિંતા કરે છે.”
“કેમ હું કોઇ સિંહ વાઘ છું તે તને ખઇ જઉ?” ધૃવ હસી પડ્યો. “અરે એમ કહેવાનો મારો મતલબ નથી.”
“તો શું મતલબ છે તમારો મેડમ જરા મને ખુલીને સમજાવશો?” “ચલને હવે બહુ આવ્યો સમજાવવા વાળો તે.” હળવી ટપલી મારતા લોપાએ બનાવટી ગુસ્સા સાથે છણકો કર્યો. “ઓ.કે. બાબા ઓ.કે. લેટ્સ ગો.” બન્ને ઘર તરફ રવાના થઇ ગયા.
રસ્તામાં લોપાએ ડિનર સાથે કરવાનો મમ્મીનો પ્રસ્તાવ ધૃવને કહ્યો. શરૂઆતમાં તો તેણે ના ના કરી પણ આખરે સ્ત્રીહઠ પાસે થોડુ ધૃવનું ચાલવાનું હતુ? અંતમા તે માની ગયો. ઘરે પહોંચતા જ દિપકભાઇ અને અનસુયાબહેને ધૃવને આવકાર્યો. લોપા ફ્રેશ થવા જતી રહી. થોડી વાર બાદ આવી તેણે બધા લોકો માટે ડિનરની પ્લેટ્સ રેડી કરી અને બધા સાથે ડિનર માટે બેસ્યા. “અંકલ હવે તબિયત કેવી છે તમારી?” ધ્રુવે ચેર પર બેસતા બેસતા કહ્યુ. “હા હવે ખુબ જ સારુ રહે છે. આ તારી આન્ટી મને પરાણે દવાખાને ઢસડી જાય છે બાકી હવે હુ ફિટ એન્ડ ફાઇન જ છુ. બાય ધ વે ધૃવ, તારા મમ્મી પપ્પા ક્યાં અહી જ રહે છે કે શું? કોઇ દિવસ લાવ તેને અમારા ઘરે તો અમારી પણ જાન પહેચાન થાય.” દિપકભાઇએ કહ્યુ. “અંકલ એ લોકો અહી તો ક્યારેય આવશે જ નહી અને હું તમને મારા મમ્મી પપ્પાને મળવા લઇ નહી જાઉ. સોરી.” ધૃવનો આવો રુક્ષ જવાબ સાંભળી લોપાના ભંવા ચડી ગયા અને તે વેધક નજરે ધૃવને તાકતી રહી ગઇ. થોડી વાર ખામોશી છવાઇ ગઇ. ઓચિંતી ધૃવને ખાંસી આવવા લાગી, તે પાણીનો ગ્લાસ લેતા વોશબેસીન તરફ જતો રહ્યો. “આર યુ ઑલરાઇટ ધૃવ?” લોપાએ પુછ્યુ. “યા એવરીથીંગ ઇઝ ફાઇન વીથ મી લોપા.”
“સોરી અંકલ મે તમારી વાતનો જવાબ જરા અલગ રીતે આપી દીધો. સત્ય હકિકત એમ છે કે મારે કોઇ ફેમિલી છે જ નહી આઇ એમ અલોન મારા માતા પિતા કોણ હતા તે મને ખબર નથી એક પરગજુ પરિવારે રસ્તા પરથી ઉંચકીને મને ઉછેર્યો અને તેઓ પણ મને 15 વર્ષનો છોડીને આ દુનિયા છોડી જતા રહ્યા પછી હુ જાતે દુકાનમાં મજુરી કરીને અને છાપા વેંચીને ભણતો અને પછી એક સામાજિક સંસ્થાએ મને મદદ કરીને અહીં ભણવા માટે મુક્યો. હુ અત્યારે એકલો જ છુ મારે કોઇ પરિવાર કે સંપત્તિ નથી. તમારે હવે જે કોઇ વાત કરવી હોઇ તે કહેજો” “બેટા તારી વાત સાંભળીને ખુબ જ દુ:ખ થયુ પરંતુ હવે તુ અમારી ફેમિલીનો જ સભ્ય છો. તારી ફેમિલી અમે જ છીએ. ઇન ફેકટ એ જ વાત કરવા તને વડીલનુ પુછ્યુ ...............” વચ્ચેથી વાત અટકાવી ધ્રુવે કહ્યુ, “અંકલ તમે શુ કહેવા માંગો છો તે હુ સમજી ગયો પરંતુ મારા જેવા અનાથ નિરાધાર વ્યક્તિ કરતા તમારી દીકરી માટે બીજો યોગ્ય વ્યક્તિ શોધી લેશો તો તે વધારે ખુશ રહી શકશે” “એ તમારા બંન્નેની મરજી પર આધાર રાખે છે એક વડીલ તરીકે મને તારો સ્વભાવ અને વર્તન ગમ્યા અને એક જીવનસાથી તરીકે પૈસા, સંપત્તિ કરતા સ્વભાવ મેંચિગ હોવુ વધારે જરૂરી છે બાકી તુચ્છ સંપત્તિ તો ગમે ત્યારે જતી રહેશે.” “અંકલ તમારા વિચાર ખુબ જ સરસ છે અને મને પણ લોપા ખુબ જ ગમે છે પરંતુ અંતિમ નિર્ણય તેના પર છોડી દો.” “લોપા બેટા અહીં આવ” “હા પપ્પા” “તને સીધી વાત જ પુછુ છુ દીકરા, ધ્રુવ મને ખુબ જ ગમે છે એક જીવનસાથી તરીકે તુ ધ્રુવને પસંદ કરીશ?” “પપ્પા તમારી પસંદ ઉપર મને વિશ્વાસ છે તમે જે નિર્ણય લેશો તે સારો જ હશે” “ના બેટા તુ આધુનિક યુવતી છો તમે બંન્ને થોડો સમય એકબીજા સાથે રહો અને મિત્રતા કેળવો પછી યોગ્ય લાગે તો આપણે સંબંધને આગળ વધારીશુ તને તો ખબર જ છે હવે મારી જીંદગીનો કોઇ ભરોસો નથી” “પપ્પા પ્લીઝ આવુ ના બોલો તમને અમારી જીંદગી લાગી જાય.” “બેટા મૃત્યુ જીવનનુ શાશ્વત સત્ય છે તે એકના એક દિવસ બધાની જીંદગીમાં આવે જ છે તેનાથી ડરવાનુ ના હોય કોઇને વહેલુ આવે કોઇને મોડુ આવે. હુ કાંઇ આજે જ જવાનો નથી તારા જીવનના બધા ઉત્સવો માણીને જઇશ. ડોન્ટ વરી બેટા.તમે લોકો શાંતિથી તમારો નિર્ણય જણાવજો અને ધ્રુવ બેટા ડિનર આજે તારે અહીં જ લેવાનુ છે.”“થેન્ક્યુ અંકલ” ધ્રુવ સાંજે ડિનર લઇને પછી રાત્રે હોસ્ટેલ ગયો ત્યાં સુધી તે રહેજા ફેમિલી સાથે ખુબ જ હળીમળી ગયો.
ક્રમશઃ
ધ્રુવ લોપા સાથે લગ્ન કરવા સહમત થશે કે નહી? જાણવા માટે વાંચો પાર્ટ-૩ નેક્ષ્ટ વીક. તમારા પ્રતિભાવ મને બાય મેઇલ મોકલજો એવી આશા સાથે અલ્વીદા, ફરી મળીશું આવતા અંકે નવા રોમાંચ સાથે.
