ey, sambhad ne..! book and story is written by Akshay Mulchandani in Gujarati . This story is getting good reader response on Matrubharti app and web since it is published free to read for all readers online. ey, sambhad ne..! is also popular in ફિક્શન વાર્તા in Gujarati and it is receiving from online readers very fast. Signup now to get access to this story.
એય, સાંભળ ને..! - નવલકથા
Akshay Mulchandani
દ્વારા
ગુજરાતી ફિક્શન વાર્તા
ડિયર મેરી સયાની દોસ્ત, ક્યાંથી શરૂ કરું, એ ખબર નથી પડતી. શું કરું, જ્યારે પણ તારા વિશે વિચારીને કશું લખવાની કોશિશ કરું છું ને, આ મન અને મગજ વચ્ચે એવી ગડમથલ થાય છે ને, મારા શબ્દો જ કશે ખોવાઈ જાય છે. શું કરું, મારી સો કોલ્ડ "ડિયર તું" જો છે તું..! હા, વર્ષો થઈ ગયા, પણ આજે પણ ઘણી વખત તારો એ વહેતી નાકવાળો "શેદાળો" ચેહરો સામે આવી જાય છે. આપણી પહેલી મુલાકાત યાદ છે ? અરે..! અમે હજુ બે ત્રણ દિવસ પહેલા જ તો તમારી બાજુમાં ઘરમાં રહેવા આવેલા ને..! કદાચ 4-5 વર્ષના જ તો હતા આપણે..! ને તું અમારા
વાંચક મિત્રો, આ પ્રકરણ માત્ર મારી ડાયરીનો એક પત્ર - એટલે કદાચ આ ભાગ થોડો વધુ જ બોરિંગ લાગશે, એવું મને લાગે છે. આ ભાગમાં દિપાલી વિશે થોડી વાત જ. તો પત્ર છે એ દોસ્તને.. ડિયર સયાની દોસ્ત - ...વધુ વાંચોરીતે તું યાદ આવે ત્યારે વણસરનામે પત્ર, એક તારા નામનો ડાયરીમાં લખી નાખું છું.
ગયા ભાગમાં : કોઈની ભારે હૈયે યાદ સાથે તેને એક્ટરફો પત્ર લખીને જ હું સુઈ ગયો.હવે આગળ...બીજા દિવસે સવારે : મનન, ઉઠ તો...! માતાશ્રીએ સવાર સવારમાં વહેલા ઉઠાડી દીધા. હા મોમ, કેમ આજે સવાર સવારમાં..? ? ...વધુ વાંચોરે કુંભકર્ણ, મહેમાન આવવાના છે આજે , કામ છે બવ જ..ઉઠ તું..! કોણ વળી..? પેલા આપણી બાજુમાં નહોતા રહેતા ? બારોટ ભાઈ, લાલપુરમાં ? દિપાલી ને એ લોકો ? મારા મોં માંથી દિપાલીનું નામ નીકળી ગયું. હા, એ જ લોકો ..! પણ એ નથી આવવાની..! યોર બેડ લક! મમ્મી માથા પર ટાપલી મારતા બોલ્યા. કેટલા વાગે આવવાના છે ? 11-12 આસપાસ આવી જશે, સાથે જ જમશે..! ઓહ..ઓકે માતાજી..આઈ એમ રેડી..! ને બરોબર દસવાગે ઘંટડી
ગયા ભાગમાં આપે જોઇ અમારી પહેલી વાર થયેલી એ વર્ષો પછીની બીજી મુલાકાત. હવે આગળ. "અહમ..અહમ..!" અમે ખોવાયેલા હતા એકબીજાની જાદુની જપ્પીમાં, ને પાછળથી અવાજ સંભળાયો, સાથે અમારું પણ ધ્યાન તૂટ્યું. નિધિ અને મીનું ...વધુ વાંચોક્યારે આવીને રૂમ બહાર અમને જોઈ રહ્યા હતા, ખબર જ ન પડી. એમના એ 'અહમ અહમ' પછી અમારા બંનેની નજર નમી પડી. બીજું શું કરી શકીએ, બોલવાની હાલતમાં તો હતા નહિ. "અરે નિધિ, તું તો ખરીદી કરવા જવાની હતી ને ? કેમ પાછી આવી ગઈ ?" દિપાલી વાત બદલતા બોલી. "હવે વાત બદલોમા તમે બંને..!" મીનું વચ્ચે બોલી પડી ને એ
ભાગ 4 : શું કરે છે યાર એ..! ગયા અંકમાં આપે જોઈ વર્ષો પછી મળેલા જુના મિત્રો, કહો કે ખાસ મિત્રોની ખાસ પંચાત. હવે આગળ.."અહમ અહમ..! હમેં કિસીને યાદ કિયા ક્યાં ?" દરવાજા પાસે ઉભેલા નિખિલે ટકોર મારી."લ્યો..! શેતાન ...વધુ વાંચોનામ લિયા ઔર..!" નિધિ બસ આટલું બોલી ત્યાં નિખીલે પાસે આવી જોરથી ગાલ ખેંચી લીધા નિધિના..! ( નાના ભાઈનો ત્રાસ )"મમમ...નિક મુક ને..! દુખે છે યાર." "અરે મેં તો શેતાન હું ના, તું જ તો કહેતી હતી. તો મુકું કઈ રીતે નિધિડી..!"(હવે આ ભાઈ બેન મારામારી પર ન ઉતરી આવે તો સારું ?)"અરે નિકભાઈ,છોડો આ બધું, એ તો કહો ક્યાં હતા ?" મીનુંએ વચ્ચે
ભાગ 5 : આ તો લોચો થઈ ગયો. ગયા વખતે મેં એટલે કે મનને અનુભવ્યો દિપાલીનો એક વિચિત્ર સ્વભાવ. જોકે, વર્ષો બાદ મળ્યા હતા, એટલે હું તો એવો દાવો ન જ કરી શકું કે હું આજની દિપાલીને સારી રીતે ...વધુ વાંચોહોવ, પણ મારી થોડી તેના પ્રત્યેની લાગણી અથવા ઇનસિક્યોરિટી પણ કહી શકો. હવે આગળ.. દિપાલી ફરી એની દુનિયામાં ખોવાઈ ગઈ. તેની એ મોબાઈલમાં નીચી નજરો અને આંગળીઓની કીબોર્ડ પરની ટપટપ સાથે એના ચહેરા પર બ્લશ આબતી હતું, તે જોઈને મનમાં ઘડીભર વિચાર તો આવ્યો જ હતો કે, "જેના માટે વર્ષોથી વણ-સરનામેં પત્રો લખતો હતો અને આજે એ સામે છે તો