‘શાંતનુ’
- સિદ્ધાર્થ છાયા
© COPYRIGHTS
This book is copyrighted content of the concerned author as well as Matrubharti.
Matrubharti has exclusive digital publishing rights of this book.
Any illegal copies in physical or digital format are strictly prohibited.
Matrubharti can challenge such illegal distribution / copies / usage in court.
પંદર
‘હા બોલો અનુ.’ શાંતનુએ કૉલ રીસીવ કરતાં જ પૂછ્યું.
‘શું તું અત્યારે બીગ કોફી મગમાં આવી શકે? સીજી રોડ?’ અનુશ્રીએ એની આદત મુજબ જ આદેશનાં સ્વરમાં જ કહ્યું.
‘હા કેમ નહી? બોલો ક્યારે આવું?’ શાંતનુએ પણ એની આદત મુજબ જ અનુશ્રીની ઇચ્છાને મનમાં બીજો કોઇ વિચાર લાવ્યાં વીનાં જ સન્માન આપ્યું.
‘અલેવન ઓ’ક્લોક’ અનુશ્રીએ એનાં ટીપીકલ અમેરિકન એક્સન્ટ્સ માં બોલી.
‘ઠીક છે હું પહોંચી જઇશ.’ શાંતનુ જેવું આમ બોલ્યો એવો તરતજ અનુશ્રીએ કૉલ કટ કરી નાખ્યો.
શાંતનુ ને ખ્યાલ આવી ગયો કે સિરતદીપની સલાહ કદાચ રંગ લાવી છે અને એટલેજ અનુશ્રી એને એકલાં મળવા બોલાવી રહી છે. એ થોડોક ખુશ તો થયો પણ એની સાથેજ એ ખુબ નર્વસ પણ થઇ રહ્યો હતો. લગભગ એકાદ કલાક પછી શાતંનુ અને અનુશ્રી બન્ને પોતાની મનપસંદ જગ્યા એટલેકે ‘બીગ કોફી મગ’ નાં સીજી રોડનાં આઉટલેટમાં મળ્યાં. અંદર ઘૂસતાં જ શાંતનુએ બે એક્સ્પ્રેસો નો ઓર્ડર આપી દીધો કારણકે એ અનુશ્રીની ચોઇસ જાણતો હતો.
‘શાંતુ મારે મારી લાઇફનું એક મોટું ડીસીઝન લેવું હોય છે અને તેને ખબર છે કે તારી અડવાઇઝ વીના હું કોઇપણ નાનું કે મોટું ડીસીઝન નથી લેતી અને આ વખતે તો તું પણ એ ડીસીઝનનો પાર્ટ છે એટલે...આઇ નો તને આઇડીયા છે જ કે વ્હોટ આઇ એમ ગોઇંગ ટુ ટેલ યુ અબાઉટ. સિરુ કે અક્ષયે તને વાતતો કરી જ હશે.’ થોડી મિનિટોની શાંતિ પછી અનુશ્રી બોલી.
‘હમમ.. હા પણ મેં એમને કોઇ ફોર્સ નહોતો કર્યો હોં એ લોકો
તો એમજ..’ શાંતનુ નર્વસનેસમાં ફક્ત આટલું જ બોલી શક્યો.
‘આઇ નો યુ વેરી વેલ શાંતુ અને તારે કોઇ પણ ક્લેરીફીકેશન આપવાની જરૂર નથી. આમ તો આઇ વોઝ નોટ એટ ઓલ થીંકીંગ અબાઉટ ઇટ પણ એક વીક પહેલાં સિરુ મારે ઘેર આવી હતી અને એણે મારું ધ્યાન દોર્યું એટલે મને આ મેટરની સિરિયસનેસ નો ખ્યાલ આવ્યો.’ અનુશ્રીએ પૂર્વભૂમિકા બાંધવાની શરુ કરી.
‘હમમ...’ શાંતનુને ખ્યાલતો આવીજ ગયો હતો કે છેવટે અનુશ્રી શું બોલવાની છે પણ આ ચર્ચાનો અંત હકારાત્મક હશે કે નકારાત્મક એ અનિશ્ચિતતા એને અત્યંત વ્યાકુળ બનાવી રહી હતી.
‘હું મારી કરિયર બનાવવામાં ખુબ બીઝી થઇ ગઇ હતી શાંતુ. મને એમ લાગતું હતું કે હું આ બધું ઇશી માટે કરું છું પણ હું ભૂલી ગઇ હતી કે મની એન્ડ કરિયર ઇઝ નોટ ધ રીયલ લાઇફ! ઇશી માટે છેલ્લાં દસેક મહીનાથી આટલી મહેનત કરું છું પણ ઇશી માટે બીજી ઇમ્પોર્ટન્ટ વસ્તુઓ પણ છે. શી નીડ્સ ઇમોશનલ વોર્મથ જે એને કદાચ ક્યારેય નથી મળી.’ અનુશ્રી અસ્ખલીતપણે બોલી રહી હતી, કાયમની જેમ.
‘હમમ...’ શાંતનુએ ફરીથી હકાર માં જવાબ આપ્યો.
‘યુએસમાં મારી સાથે જે થયું એનાંથી હું ખબુ ડીસ્ટર્બડ હતી અને ડિવોર્સ ન થયાં ત્યાં સુધી ખુબ દુઃખી રહી અને આફ્ટર સિક્સ મંથ્સ અચાનક જ ડિવોર્સ મળ્યાં અને મેન્ટલી એકદમ હળવી થઇ ગઇ અને પછી કરિયર બનાવવામાં પડી ગઇ. આ દસ મહીનામાં ઇશીને જે વોર્મથ હું ન આપી શકી એ વોર્મથ તે ઇશીને ફક્ત દસ દિવસમાં જ આપી દીધી શાંતુ, અને મને નથી લાગતું કે હવે એ તારાં વીના તારાંથી દુર શાંતિથી રહી શકશે. એને તારી લગની લાગી ગઇ છે શાંતુ. જ્યારે જોવો ત્યારે તારીજ વાતો કરે છે, તનેજ યાદ કરે રાખે છે.’ અનુશ્રીએ પોતાની વાત આગળ વધારી.
‘હું પણ એને બહુ મીસ કરું છું અનુ.’ શાંતનુએ પૂછ્યું.
‘જ્યારથી હું બોમ્બેથી પાછી આવી છું ત્યારથી જ એ મારી પાછળ
પડી ગઇ છે કે શાંતુ ને મારાં ડેડ બનાવો. પહેલાંતો મેં બાળક છે એમ સમજીને ઇગ્નોર કર્યું પણ સિરુને મને બધીજ વાત કરી શાંતુ કે તે દસ દિવસ એને તારાં દિલના ટુકડાની જેમ રાખી હતી.’ અનુશ્રીની આંખો હવે ભીની થઇ રહી હતી.
‘અરે ધેટ્સ નથીંગ, એ તો...’ શાંતનુ બોલી જ રહ્યો હતો ત્યાંજ...
‘ના એ તારી ફરજ નહોતી શાંતુ પણ તોય ઇશી માટે તે જે કોઇ પણ કર્યું ધેટ વોઝ અ ફાધર લાઇક એક્ટ. એ બીજું કોઇ હોત તો ન કરી શકત. એમ નથી કે હું જે તને કહેવા જઇ રહી છું એમાં મારો કોઇ સ્વાર્થ નથી. મારી વાત કરું તો ઘરે ભાભીનો ત્રાસ પણ વધતો જાય છે. મારાંથી એ ખુબજ જેલસ છે શાંતુ પણ મારાં કારણે મમ્મા અને સુવાસભાઇ શુંકામ સફર કરે? હું ઇચ્છત તો ક્યાંક ફ્લેટ લઇને એકલી રહી શક્ત અને મારી કરિયર બનાવવામાં બીઝી થઇ જાત. પણ કદાચ ઇશીની લાઇફ સ્પોઇલ થઇ જાત. એ એકલી થઇ જાત અને મનમાં ને મનમાં ફ્રસ્ટ્રેટ થાત તો પછી હું પણ એની ચિંતામાં મારી કરિયર ક્યાંથી આગળ વધારત? અને આઇ કન્ફેસ કે જો મારે મારી કરિયર સક્સેસફૂલી આગળ વધારવી હોય તો મારે પણ એક ઇમોશનલ સપોર્ટ ની જરૂર છે એટલે મેં એક ડીસીઝન લીધું છે, આફ્ટર ગીવીંગ ઇટ અ લોંગ થોટ કે...’ શાંતનુને બોલતાં અટકાવીને અનુશ્રી બોલી અને પછી પોતે પણ અટકી, કદાચ એને ગળે ડૂમો બાજી ગયો હતો.
‘શુ અનુ?’ શાંતનુને ખ્યાલ આવી ગયો કે નિર્ણયની ઘડી હવે એની સામે આવી ને ઉભી છે.
‘એમ જ કે આઇ વોન્ટ ટુ મેરી યુ શાંતુ બટ વિથ સર્ટેઇન કંડીશન્સ.’ અનુશ્રીએ પોતાનોનો નિર્ણય જણાવ્યો જેથી શાંતનુ છેલ્લાં ચારેક વર્ષની રાહ જોઇ રહ્યો હતો.
‘વ્હોટ કન્ડીશન્સ અનુ?’ શાંતનુ અચાનક હળવાશ ફીલ કરી રહ્યો હતો અને ભારોભાર આનંંદ પણ અનુભવી રહ્યો હતો પણ તેમ છતાં એને અનુશ્રીની શરતો સાંભળવામાં પણ એટલોજ રસ હતો.
‘જો શાંતુ, મેં તને મારાં મેરેજ પહેલાંજ તારી મારાં પ્રત્યેની લાગણી કહી દીધી હતી બટ અનફોર્ચ્યુનેટલી તે વખતે આઇ વોઝ કમીટેડ પણ જો હું કમીટેડ ન હોત તો તો તને ગુમાવવાનો કોઇપણ મોકો હું ગુમાવત નહી.’ અનુશ્રી હસીને બોલી રહી હતી.
‘થેંક્સ.’ શાંતનુનો આનંદ નો ઉભરો હવે બહુ જોરથી ઉપર આવી રહ્યો હતો.
‘પણ મારી સાથે જે કઇપણ થયું ત્યારે તું જ મારી સાથે રહ્યો હતો નહીંતો આઇ કેન્ટ થીંક કે હું અત્યારે તારી સામે હોત આટલાં ટેન્શનમાં રહીને પણ નાઇન વન વન નો આઇડીયા જો તે ન આપ્યો હોત તો હું ખરેખર મરીજ જાત.’ અનુશ્રીની આંખો હવે ભીની હતી.
‘એ હવે પાસ્ટ છે અનુ, ભૂલી જાવ.’ શાંતનુએ સ્મીત કરતાં કહ્યું.
‘આઇ નો, અહીયાં આવ્યાં પછી પણ તું મને દુઃખી જોઇને પોતે દુઃખી થતો હતો એનો મને ખ્યાલ છે. ઇફ ધીસ વોઝ નોટ ઇનફ, તે મારી કરિયર માટે પણ ખુબ મહેનત કરી. સાચું કહું શાંતુ મને ખબર હતી કે તું આ બધુંજ મારાં પ્રત્યેની તારી લાગણી જે તેં મને મારાં મેરેજ પહેલાં કહી હતી એને લીધેજ કરી રહ્યો છે, બટ હું તો તને મારો બેસ્ટ બડી જ માનું છું, ઇવન નાઉ જ્યારે હું તને આ વાત કરવા જઇ રહી છું.’ અનુશ્રી કોફી નો ઘૂંટડો પીવા રોકાઇ.
‘તો પછી આ મેરેજ?’ શાંતનુને ખ્યાલ ન આવ્યો કે જો અનુશ્રી હજીપણ એને પોતાનો ખાસ મિત્ર જ માની રહી છે તો પછી તે એની સાથે લગ્ન શેનાં માટે કરવા માંગે છે?
‘લેટ મી એક્સ્પ્લેઇન. તારી જેમ હું પણ ખુબ ઇમોશનલ છું. તું જો મને કોઇપણ રીલેશન, પ્લેસ કે ટાઇમનાં કોઇપણ બંધન વીના મારી સાથેજ રહી શકતો હોય તો પછી હું કાયમ તારી સાથે રહીને સુખી કેમ ન થાઉં?’ અનુશ્રીની બન્ને આંખમાંથી આંસુ ની ધાર નીકળી.
‘અરે વ્હાય નોટ. હું કાયમ તમારી સાથે જ છું.’ શાંતનુએ અનુશ્રીની વહી રહેલી લાગણીઓને શાંત કરવાની કોશીશ કરી.
‘બસ તું કાયમ આમજ કહે છે અને નિભાવે પણ છે. તારા જેવો લાઇફ પાર્ટનર કોઇ લકી છોકરીને જ મળે અને ભગવાને તો મને આવો પાર્ટનર મળે એનો બીજો ચાન્સ આપ્યો છે એ પણ ચાર વર્ષ પછી. તે દિવસે તો હું બંધાયેલી હતી એટલે તારી પ્રપોઝલ એક્સેપ્ટ ન કરી શકી બટ હવે મારે આ ચાન્સ ગુમાવવો નથી. આઇ એમ સો લકી કે તું હજી અનમેરીડ છે નહીં તો તું કદાચ ખુલીને મને આટલો સાથ પણ ન આપી શકત રાઇટ?’ અનુશ્રી નાં ચહેરા પર આમતો સ્મીત હતું પણ એની આંખોમાં હજીપણ પાણી છલકાઇ રહ્યું હતું.
‘અરે તમે આમ ન બોલો અનુ. તમે જ કહ્યું કે હું તમને અનહદ પ્રેમ કરું છું તો પછી મારાંથી જે કઇપણ થયું એ બધું નેચરલ જ હતું.’ શાંતનુ અંદરથી તો એટલો ખુશ થઇ રહ્યો હતો પણ એ પોતાનો આનંદ દબાવી રહ્યો હતો.
‘હમમ..મે બી યુ આર રાઇટ, પણ મેરેજ માટે હું હજુય કન્ફ્યુઝ છું શાંતુ અને મને વિશ્વાસ છે કે ઇવન વિથ ધીસ કન્ડીશન્સ પણ તું મને તારી લાઇફમાં સ્વીકારશે.’ અનુશ્રી નાં ઇમોશન્સ હવે ઓછાં થઇ રહ્યાં હતાં.
‘યુ આર ઓલરેડી પાર્ટ ઓફ માય લાઇફ અનુ. અને કઇ કન્ડીશન્સ? તમે પહેલાં પણ કન્ડીશન્સની વાત કરી હતી, પ્લીઝ ટેલ મી.’ શાંતનુને હવે અધીરાઇ થઇ રહી હતી.
‘શાંતુ, આઇ લાઇક યુ, અને આઇ લાઇક યુ વેરી મચ, પણ જે રીત તું મને લવ કરે છે, આઇ એમ સોરી પણ હું, હજીપણ તને મારો બેસ્ટ ફ્રેન્ડ જ ગણું છું અને ઇફ વી બીકમ અ મેરીડ કપલ ત્યારે પણ આપણે ફ્રેન્ડ્ઝ જ રહીશું આ મારી પહેલી કંડીશન છે શાંતુ. દુનિયા માટે આપણે પતિ-પત્ની જ હોઇશું પણ અંદરથી આપણે ફક્ત ફ્રેન્ડસ જેમ અત્યારે છીએ. બસ ફક્ત આપણે એક રૂફ નીચે રહીશું એજ ડીફરન્સ હશે. હા એઝ યોર વાઇફ તારાં ઘરને સંભાળવાની બધી જ જવાબદારી મારી, પ્રોમિસ! હવે આ કન્ડીશન જો તને મંજુર હોય તો જ આગળની વાત કરું.
‘જો અનુ, આઇ હેવ ઓલ્વેઝ રિમેઇન ઓનેસ્ટ વિથ યુ અને આજે પણ પુરેપુરી ઓનેસ્ટી સાથે કહું છું કે તમે મારાં જીવનસાથી બનો એનાં માટે હું કોઇપણ શરત માનતા તૈયાર છો. અનું મારાં પત્ની છે એ હકીકત જ મારે માટે પુરતી છે.’ શાંતનુ એનાં ટીપીકલ સ્મીત સાથે બોલ્યો.
‘આઇનો શાંતુ અને એટલેજ તું સ્ટુપીડ છો, નાલાયક!!’ અનુશ્રી હસી પડી અને શાંતનુ પણ. બન્ને હવે ખુબજ હળવાશ અનુભવી રહ્યાં હતાં કારણકે વાત શરુ કરવાનું મોટું વિઘ્ન હવે દુર થઇ ચુક્યું હતું.
‘ઓક્કે અને બીજી કંડીશન?’ શાંતનુ ફરીથી વાતને ફરીથી પાટા પર લઇ આવ્યો.
‘હમમમ.. જો શાંતુ હું આ ડીસીઝન મને અને ઇશીને એક ઇમોશનલ આધાર મળે આઇ મીન કે એક સાચો આધાર મળે એનાં માટે જ લઇ રહી છું. હું પેલાં વીમેન એમ્પાવરમેન્ટ માં માનું છું પણ ઓનેસ્ટલી હું એમ પણ માનુું છું કે મેન એન્ડ વીમેન બોથ નીડ્સ સપોર્ટ ઓફ ઇચ અધર એટલે મને એમ કહેવામાં જરાય શરમ નથી કે આઇ નીડ યોર સપોર્ટ ટુ લીવ રેસ્ટ ઓફ માય લાઇફ પીસફુલી એન્ડ વિથ લોટ્સ ઓફ હેપીનેસ એઝ વેલ.’ અનુશ્રી ફરી થોડુંક રોકાઇ.
‘હમમ..’ શાંતનુનો હરખ સમાઇ નહોતો રહ્યો પણ અનુશ્રી હજીપણ બીજી શરતનો ફોડ પાડી રહી ન હતી.
‘એમ નથી કે આઇ ડોન્ટ લાઇક યુ પણ હું કાયમ તને મારો દોસ્ત જ માનતી હતી અને ફોર મી ફ્રેન્ડશીપ એ એક બહુ પ્યોર રીલેશન હોવું જોઇએ. યસ વી લવ અવર બડીઝ પણ એ લવ અને તમે તમારાં લાઇફ પાર્ટનર કે બોય ફ્રેન્ડને લવ કરો એનાંથી જુદો હોય છે અને એટલેજ હું જ્યારે જ્યારે તને આઇ લવ યુ કે પછી લવ યુ કહીને કાયમ એડ કરતી કે પેલું નહી હોં? હું મસ્તીમાં એમ કહેતી પણ હું એ શ્યોર પણ કરતી કે તું પણ કઇક જુદું ન સમજી બેસે. જો સિરુએ મારું ધ્યાન તે દિવસે ન દોર્યું હોત તો હું કદાચ તને ફ્રેન્ડથી વધુ કશું ગણત પણ નહી અને આ ડીસીઝન લઇ ન શકી હોત.’ અનુશ્રી બોલી જ રહી હતી.
‘હમમ...મારાં માટે એ પણ પુરતું છે અનુ.’ શાંતનુ હવેે અધીરો થઇ રહ્યો હતો.
‘હા પણ મારાં માટે પુરતું નથી શાંતુ. આઇ નીડ સમ ટાઇમ.’ અનુશ્રી આમ બોલીને પાણી પીવા માટે થોડુંક અટકી.
‘કશો વાંધો નથી અનુ તમે જ્યારે પણ તૈયાર હોવ ત્યારે આપણે લગ્ન કરીશું.’ શાંતનુને ખ્યાલ નહોતો આવી રહ્યો કે આખરે અનુશ્રી એની સામે બીજી કઇ શરત મુકશે?
‘નો શાંતુ, મેરેજ તો આપણે તરતજ કરીશું પણ મને તને એક હસબંડ તરીકે જોવાં, અને એવું દિલથી ફિલ કરવા થોડો ટાઇમ જોઇશે. ઇટ કેન બી વનમન્થ, સિક્સ મંથ્સ કે ઇવન વન યર આઇ ડોન્ટ નો.’ અનુશ્રી બોલી અને શાંતનુ સામે જોઇ રહી.
‘હમમ તો?’ શાંતનુને મનોમન તો એમજ થતું હતું કે હવે અનુશ્રી એની બીજી શરત મુકે તો સારું.
‘તો આફ્ટર મેરેજ ઇટ વોન્ટ બી પોસીબલ ફોર મી ટુ હેવ અ ફિઝીકલ રિલેશન્સ વિથ યુ ઇમીજીએટલી. આ મારી બીજી અને લાસ્ટ કંડીશન છે.’ અનુશ્રી ફરી રોકાઇ અને શાંતનુ સામે જોવાં લાગી.
‘હું તમને હાથ પણ નહી લગાડું.’ શાંતનુ અનુશ્રીની આંખોમાં આંખ નાખીને બોલ્યો અને આમ બોલતી વખતે શાંતનુની આંખમાં એક ગજબનો આત્મવિશ્વાસ હતો.
‘થેંક્સ અ લોટ શાંતુ. આઇ એમ સો રીલીવ્ઠ. આઇ નો કે તે ક્યારેય મને તારાં શરીરની ડીમાંડ માટે નથી ચાહી પણ મારે ફક્ત આ અશ્યોરન્સનું ક્રનફ્રમેશન જોઇતું હતું. આઇ એમ શ્યોર તું સમજી રહ્યો છે કે હું શું કહેવા માંગું છું અને એની પાછળનો મારો ઇન્ટેનશન શું છે.’ અનુશ્રી હવે ફરીથી સ્મીત વેરવા લાગી હતી.
‘અફકોર્સ અનુ... તો હવે?’ શાંતનુને હવે ખબર નહોતી પડી રહી કે આગળું શું વાત કરવી કારણકે એ જે પાંચેક વર્ષથી ઇચ્છી રહ્યો હતો એ એની સામે ચાલીને મળી ગયું હતું કદાચ આ એનાં પાંચ વર્ષનાં અખંડ અને નિસ્વાર્થ તપનું જ ફળ હતું.
‘હવે? હવે તું અંકલને વાત કર એમનો પણ ઓપીનીયન લે. હું ઘરે મમ્મા અને ભાઇને વાત કરીશ.’ અનુશ્રીએ શાંતનુને રસ્તો બતાવ્યો.
‘પપ્પા તો ખુશ થઇ જશે અનુ.’ શાંતનુનો આનંદ હવે ખુલીને ચહેરા પર આવી ગયો હતો.
‘મમ્મા અને ભાઇ પણ. હા ભાભીને નહી ગમે પણ વ્હુ કેયર્ઝ??’ અનુશ્રી નાં ચહેરા પર બેફીકરાઇ હતી.
‘અને ઇશી?’ શાંતનુએ પૂછ્યું.
‘એને હું શાંતીથી સમજાવીશ. બટ થી વીલ બી ગો ક્રેઝી ફોર શ્યોર, આઇ નો ધેટ વેરી વેલ એન્ડ યુ ટુ.’ અનુશ્રીનાં ચહેરા પર સ્મીત હતું.
‘અનુ મારી એક વાત માનશો?’ આટલાં વર્ષોમાં શાંતનુએ કદાચ પહેલીવાર અનુશ્રી પાસે કોઇક માંગણી કરી.
‘શ્યોર શાંતુ બોલને?’ અનુશ્રી બોલી.
‘જો તમારાં ઘેરે બધાં માની જાય તો મને કૉલ કરજો અને પછી તમારાં મમ્મા ને રીક્વેસ્ટ કરજો મારાં તરફથી કે પપ્પાને ફોન કરીને એકાદ દિવસમાં મારે ઘેર એમને મળવા આવે અને ઓફિશિયલી આપણાં લગ્નની વાત મુકે.’ શાંતનુ એ પોતાની વિનંતી રજુ કરી.
‘અફકોર્સ શાંતુ. આઇ કેન અન્ડરસ્ટેન્ડ અને જો શું હેં? માની જ જશે નહીંતો માનવું જ પડશે, નહીતો હું ફરીવાર ભાગી જઇશ..પણ આ વખતે તારી સાથે.’ આટલું બોલતાં જ અનુશ્રીનું ખડખડાટ અને અસલી હાસ્ય બહાર આવી ગયું.
‘અરે ના ના હવે જો તમે ભાગી જશો તો સુવાસભાઇ તો મને લાફો નહી પુરેપુરો ધોઇ જ નાખશે વિધાઉટ વોશિંગ પાઉડર.’ કહીને શાંતનુ પણ અનુશ્રી સાથે ખુબ જ હસ્યો.
‘આઇ નો જ્વલંંત અંકલ માટે તો આ પહેલો પ્રસંગ છે ને? તું કહીશ એમ જ થશે.’ અનુશ્રી હવે ગંભીર થઇને બોલી રહી હતી.
‘હા અનુ યુ આર રાઇટ પણ આપણે જે કારણ પર અગ્રી થઇને ભેગાં થઇ રહ્યાં છે એ અને આપણી વચ્ચે જે અન્ડરસ્ટેન્ડિંગ થઇ છે આ બન્ને વાત કોઇને પણ ખબર ન પડવી જોઇએ. અક્ષુ અને સિરુને પણ નહીં ઓકે?’ શાંતનુએ અનુશ્રીને ચેતવી.
‘યેસ શાંતુ, હું કોઇને પણ નહી કહું, પ્રોમિસ!’ અનુશ્રીએ હાથ લંબાવ્યો અને શાંતનુ એ તરતજ પકડી લીધો અને થોડીવાર એજ હાલતમાં રાખ્યો. અનુશ્રીએ પણ શાંતનુને એમ કરવા દીધું કારણકે એ જાણતી હતી કે શાંતનુ આજે ખુબજ ખુશ હતો.
ઘરે પહોંચતાં જ શાંતનુ પહેલાંતો જ્વલંતભાઇને વળગી પડ્યો અને એની આદત મુજબ ખુબજ રડવા લાગ્યો.
‘અરે શું થયું શાંતનુ? બધું ઠીકતો છે ને? અનુશ્રી તો મજામાં છે ને?’ જ્વલંતભાઇ નક્કી નહોતાં કરી શકતાં કે શાંતનુ અચાનક આમ બહારથી આવીને કેમ રડી રહ્યો છે કારણકે ઘેરથી નીકળતી વખતે એ ફક્ત અનુશ્રીને મળવા જાય છે. એટલુંજ બોલ્યો હોય.
‘પપ્પા...પપ્પા હું અને અનુ...’ જ્વલંતભાઇ નાં સવાલોનાં જવાબમાં ડૂસકાં ભરતો શાંતનુ બસ આટલું જ બોલી શક્યો.
‘તમે અને અનુ શું? તમે જરાક શાંત થાવ અને પછી મને ક્યો કે વાત શું છે?’ જ્વલંતભાઇ વ્યાકુળ થઇ રહ્યાં હતાં. એમણે શાંતનુને સોફા પર બેસાડ્ય અને પોતે એની બાજુમાં બેઠાં.
‘પપ્પા હું અને અનુ લગ્ન કરવા કરીએ છીએ.’ થોડીવાર પછી આંસુઓથી રાતીચોળ થઇ ગયેલી આંખો સાથે શાંતનુનાં ચહેરા પર સ્મીત હતું.
‘એકબીજા સાથે ને?’ જ્વલંતભાઇ હસી રહ્યાં હતાં.
‘હા પપ્પા, શું યાર તમેય?’ હવે તો શાંતનુ પણ હસી પડ્યો.
‘તો પછી આમ બેઠાં શું છો? આવી જા મારાં દીકરા.’ અચાનક જ જ્વલંતભાઇ સોફા પરથી ઉભાં થઇ ને શાંતનુ સામે બે હાથ ફેલાવીને ઉભાં થઇ ગયાં અને શાંતનુ પણ ઉભો થઇ ને એમને ફરીથી ભેટી પડ્યો.
‘તમે ખુશ છો ને પપ્પા?’ જ્વલંતભાઇને હસીને ભેટી પડેલો શાંતનુ બોલ્યો.
‘હું ખુબ જ ખુશ છુંં દીકરા. ધીરજનાં ફળ મીઠાં હોય છે મેં સાંભળ્યું તો હતું પણ આજે અનુભવ્યું.’ શાંતનુ સામે જોઇને જ્વલંતભાઇએ એનો ચહેરો હાથમાં લઇ થોડો એમની તરફ ઝુકાવી અને એનાં કપાળ પર એક ચુંબન કરી લીધું.
‘બસ હવે અનુનું ફેમીલી પણ માની જાય એટલે બસ.’ શાંતનુએ કહ્યું.
‘માની જશેે દીકરા જરૂર માનશે અને એમની પાસે ન માનવાને કોઇ કારણ જ નથી. મારાં દીકરા જેવો જમાઇ તો એમને દીવ લઇને શોધવા જશે તો પણ નહી મળે. જેમ અનુશ્રીએ તમારી આટલાં વર્ષોની તપસ્યાની કદર કરી છે એમ એલોકો પણ જરૂર કરશે. ડોેન્ટ વરી.’ જ્વલંતભાઇનાં શબ્દે શબ્દમાં પોતાની પ્રત્યે જે સન્માન છલકાઇ રહ્યું હતું. એ સાંભળીને શાંતનુનો આનંદ બેવડાઇ રહ્યો હતો.
અને થયું પણ એવુંજ અનુશ્રીએ પણ એનાં ઘેર જઇને એનાં મમ્મા, સુવાસ અને દિપ્તિએ સહુથી પહેલી હા ભણી. અનુશ્રીનાં મમ્માતો મહીનાઓથી મનોમન ઇચ્છતાં જ હતાં કે અનુશ્રી ને શાંતનુ જ મળે એટલે એમનાં તરફથી પણ કોઇજ વાધો ન હતો અને સુવાસને તો અનુશ્રી માટે શાંતનુએ જે કશું પણ કર્યું એને કારણે એનાં પર ખુબ જ આદર હતો અને એ બન્નેનાં થવાથી હવે અનુશ્રી શાંતનુ પાસે સુખીજ રહેશે એમ પણ એ માનતો હતો એટલે એનો પણ ના પાડવાનો કોઇ સવાલ જ ન હતો.
શાંતનુ અને અનુશ્રીએ નક્કી કર્યા મુજબ હવે બન્ને કુટુંબોને રૂબરૂ મળવાનું હતું એટલે સુવાસે તરતજ શાંતનુનાં સેલફોન પર કૉલ કર્યો અને પહેલાં તો એને અભિનંદન આપ્યાં અને પછી એ બન્નેએ જ્વલંતભાઇ અને અનુશ્રીનાં મમ્મા સાથે વાત કરાવી. જ્વલંતભાઇએ ‘શુભસ્ય શીધ્રમ’ નાં ન્યાયે સાંજે જ અનુશ્રીનાં આખાંયે કુટુંબને પોતાનાં ઘેરે આમન્ત્ર્યું.
આ વાત થઇ જતાં જ શાંતનુએ અક્ષયને કૉલ કર્યો અને ખુશખબર આપ્યાં. અક્ષય તો આ સમાચાર સાંભળીને રીતસર નો નાચવા માંડ્યો. આ બાજુ અનુશ્રીએ પણ એની સખી સિરતદીપને એનાં સેલફોન પર ખબર આપ્યાં અને એ પણ ખુબજ ખુશ થઇ. શાંતનુએ અક્ષય અને સિરતદીપને પણ સાંજે પોતાનાં ઘેર આવવાનુું આમંત્રણ આપ્યું.
સાંજે અનુશ્રીનું કુટુંબ અનુશ્રી અને ઇશિતાની સાથે શાંતનુને ઘેર આવ્યું અને એકબીજાએ રૂબરૂ અભિનંદન પણ આપ્યાં. બધાંજ ખુબજ ખુશ હતાં. શાંતનુ અને અનુશ્રી એકબીજાં સામે જોઇને સતત સ્મીત કરી રહ્યાં હતાં. મહેતા પરિવારનાં રીવાજ મુજબ બન્ને કુટુંબોએ ‘ગોળ-ધાણાં’ ખાઇને સંબંધ પાકો કર્યો.
નક્કી એમ થયું કે હવે સગાઇની વિધિની કોઇજ જરૂર નથી અને શાંતનુ અને અનુશ્રીએ ઇચ્છા દર્શાવી કે એમનાં લગ્ન કોર્ટમાં રજીસ્ટ્રાર સમક્ષ જ થાય. તારીખ બાબતે અક્ષયે સલાહ આપી કે ૧૪મી ફેબ્રુઆરી એટલે કે ‘વેલેન્ટાઇન્સ ડે’ હોવા ઉપરાંત એની અને સિરતદીપની લગ્નતીથી પણ છે એટલે એ દિવસજ લગ્ન માટે યોગ્ય રહેશે. આ સલાહને ત્યાં રહેલાં તમામે વધાવી લીધી.
૧૪મી ફેબ્રુઆરીએ નક્કી કરેલાં સમય પ્રમાણે બધાંજ કોર્ટમાં ભેગાં થયાં. શાંતનુ ઘેરાં બ્લ્યુ સ્યુટમાં સજ્જ હતો જ્યારે અનુશ્રી લાલ કલરની સિલ્કની બાંધણી અને બન્ને હથેળીઓમાં લાલચોળ થઇ ગયેલી મહેંદીમાં અત્યંત રૂપાળી લાગી રહી હતી. સિરતદીપે એને દિલથી તૈયાર કરી હતી. કોર્ટમાં અનુશ્રીનાં આગમન સાથેજ શાંતનુની નજર એનાં પર સ્થીર થઇ ગઇ. રજીસ્ટરમાં શાંતનુ અને અનુશ્રીએ સહી કર્યા બાદ શાંતનુ તરફથી જ્વલંતભાઇ અને અક્ષયે સાક્ષી તરીકે સહી કરી અને અનુશ્રી તરફથી સિરતદીપ અને સુવાસે સહીઓ કરી અને શાંતનુ અને અનુશ્રી હવે કાયદાની નજરમાં પતિ-પત્ની થઇ ગયાં.
ત્યાં હાજર રહેલાં તમામ ખુબજ ખુશ હતાં. બધાંય વારાફરતી શાંતનુ અને અનુશ્રીને ભેટ્યાં. જ્વલંતભાઇ અને અનુશ્રીનાં મમ્માએ બન્નેને લખલૂટ આશીર્વાદ આપ્યાં. ઇશિતાએ શાંતનુ પાસે ખાસ તેડાવ્યું અને એનાં ગાલ પર ‘લવ યુ ડેડ’ કહીને જ્યારે ચુંબન કર્યું ત્યારે હાજર રહેલાં તમામ ખુબ જ લાગણીશીલ થઇ ગયાં. શાંતનુ અને અનુશ્રી એકબીજાં સામે જોઇને હસ્યાં પણ એ બન્નેની આંખોભીની હતી કારણકે એમનાં લગ્ન કરવાનાં નિર્ણય પાછળનું મુખ્ય કારણ ઇશિતાની ખુશી જ હતું. અચાનક અક્ષયે શાંતનુનાં હાથમાંથી ઇશિતાને ઉપાડીને સિરતદીપને આપી દીધી અને શાંતનુને સાઇડમાં લઇ ગયો.
‘શું થયું અક્ષુ આમ અચાનક કેમ મને...ક્યાં લઇ જાય છે યાર?’ શાંતનુ ને ખ્યાલ આવી ગયો હતો કે અક્ષય કોઇક મજાક કરવાના મૂડમાં છે.
‘ભાઇ, યાદ કરો વો દિન!’ અક્ષય હસી રહ્યો હતો.
‘કયો દિન ભાઇ? સીધેસીધું બોલ ને?’ શાંતનુ પણ હસી જ રહ્યો હતો પણ એ ખરેખર તો એ ગૂંચવાયેલો હતો.
‘મને ખબર છે ભાઇ કે તમને ઘેરે જવાની ઉતાવળ છે પણ તે દિવસ યાદ કરો ભાઇ જે દિવસે મેં તમને પ્રોમિસ કર્યું હતું કે એક દિવસ હું અનુભાભીને મારી ભાભી બનાવીને જ રહીશ. જોયું? મેં મારું વચન પૂરું કર્યું.’ અક્ષય શાંતનુનાં ખભે હાથ મુકતા બોલ્યો.
‘હા યાર મને બધુંજ યાદ છે. પપ્પા. સિરુ અને તારાં સપોર્ટ ને કારણે તો આજે મારી એક અદમ્ય ઇચ્છા પૂરી થઇ છે અક્ષુ.’ શાંતનુએ પોતાનાં ખભે મૂકેલાં અક્ષયનાં હાથ પર પોતાનો હાથ મુકતાં બોલ્યો.
‘ફક્ત તમારી જ નહી દાદા અમારાં બધાંની ઇચ્છા આજે પૂરી થઇ છે, કોન્ગ્રેચ્યુલેશન્સ.’ આટલું કહીને અક્ષય શાંતનુને ભેટી પડ્યો અને ખુબ રડવા લાગ્યો.
‘અરે અરે, મારાં વાઘને રડતાં પણ આવડે છે? તું તો મારો મૂળ સપોર્ટ હતો યાર, નહીંતો આ ચાર વર્ષ હું કેવીરીતે કાઢી શક્યો હોત?’ શાંતનુ અક્ષયની પીઠ પર હાથ ફેરવતાં બોલ્યો.
‘તમે બહુ દુઃખ સહન કર્યું બીગ બી. તમને કાયમ દુઃખ ને દબાવીને હસતાં જોઇને મને ખુબ રડવું આવતું પણ જો તમારી સામે હું ઢીલો પડ્યો હોત તો...’ અક્ષય હજીપણ રડી રહ્યો હતો.
‘બસ...હવે શાંત થા. જો અનુ અને સિરુ પણ આ બાજુ આવી રહ્યાં છે.’ શાંતનુએ અક્ષયને શાંત રહેવાં સમજાવી રહ્યો હતો.
સિરતદીપ અને અનુશ્રી પણ હવે શાંતનુ અને અક્ષય પાસે આવી ચુક્યા હતાં. શાંતનુએ ઇશારાથી એમને અક્ષયનું રડવાનું કારણ સમજાવી દીધું. બન્ને સમજી ગયાં કે આ અક્ષયની ખુશી તી જે એને રડાવી રહી હતી. સિરતદીપ પણ શાંતનુને ભેટીને રડી રહેલાં અક્ષયની પીઠ પર હાથ ફેરવવા લાગી. એની આંખો પણ ભીની થઇ ગઇ હતી.
કોર્ટની પ્રક્રિયા પતાવી ને તમામ સીજી રોડ પર આવેલાં એક રેસ્ટોરન્ટમાં લંચ લેવા ગયાં. ત્યાંથી જ્વલંતભાઇ અને સિરતદીપ થોડાંક વહેલાં ઘેરે ગયાં જેથી કરીને શાંતનુ અને અનુશ્રી ઘેરે આવી ત્યારે ગૃહપ્રવેશથી વિધિ થઇ શકે. થોડીવાર પછી શાંતનુ અને અનુશ્રીનો ગૃહપ્રવેશ થયો અને થોડી વાતચીત કર્યા પછી અક્ષય અને સિરતદીપ ‘નવપરિણીત યુગલ’ ને શુભેચ્છાઓ આપીને ઘેરે ગયાં.
ઇશિતા ખુબજ ખુશ હતી કારણકે એને માટે તો હવે રોજ એનાં સ્કાઇપમેન અને એનાં દાદુ સાથે રહેવાનું, રમવાનું અને રોજ નવી નવી સ્ટોરીઝ સાંભળવા મળવાનું હતું. સાંજે જ્વલંતભાઇનાં આદેશ મુજબ એલોકો બહાર જ જમ્યા. રાત્રે શાંતનુ અને અનુશ્રી ની વચ્ચે ઇશિતા સુતી અને પહેલાંની આદત મુજબ જ શાંતનુએ એને ‘સ્ટોરી’ દીધી અને એ તરતજ સુઇ ગઇ. અનુશ્રીએ આ વાત ઇશિતા પાસેથી ઘણીવાર સાંભળી હતી પણ એ માની નહોતી કે ઇશિતા જે રોજ રાત્રે એની પાસે સુવા માટે ધાંધિયા કરતી એ આમ કેવી રીતે શાંતનુ ની ‘સ્ટોરી’ સાંભળતાની સાથે જ દસેક મિનીટ્સમાં સુઇ જતી હશે? પણ આજે એણે આ હકીકત પોતાની આંખો સમક્ષ અનુભવી અને એ ખુબજ ખુશ થઇ.
બીજે જ દિવસથી શાંતનુ એને સ્કુલે લેવા-મુકવા જવા માંડ્યો. અનુશ્રી પણ ધીરેધીરે ઘરનાં રીવાજો જાણવા માંડી હતી અને એ મુજબજ ઘરનું કામ ધીરેધીરે સાંભળી રહી હતી. અનુશ્રીએ શાંતનુ અને જ્વલંતભાઇને આગ્રહ કર્યો કે એ રસોઇ પણ સાંભળી લેશે પરંતુ જ્વલંતભાઇએ અનુશ્રીની આ વિનંતી એમ કહીને નકારી દીધી કે “તમને અમે રસોઇ કરવા આ ઘરમાં નથી લાવ્યાં. તમે તમારી કારકિર્દી પર ધ્યાન આપો અને બાકીનું બધું એની મેળે સચવાઇ જશે.” અનુશ્રી માટે આ એકદમ સુખદ અનુભવ હતો કારણકે એનાં અગાઉનાં લગ્નજીવનમાં શ્વસુરપક્ષ તરફથી આવી હુંફ મળવા વિષે વિચારવું પણ એના માટે કઠીન હતું.
અનુશ્રી એનાં પેઇન્ટ્સ શાંતિથી બનાવી શકે એનાં માટે જ્વલંતભાઇએ ખુબ કાળજીપૂર્વક સાચવી રાખેલો એમનો અને ધરિત્રીબેન નો રૂમ ખુલ્લો કરી આપ્યો. અનુશ્રી જ્વલંતભાઇનાં આ નિર્ણયથી અત્યંત ખુશ થઇ અને એમને થેંક્સ કહ્યાં ત્યારે જ્વલંતભાઇએ એને કહ્યું કે “તમે મારાં પુત્રવધુ છો એટલેકે પુત્ર થી પણ વધુ એટલે તમે બન્ને ખુબ આનંદમાં રહો એનાંથી હું તો ખરો જ પણ ઉપરથી ધરિત્રી પણ ખુબ જ રાજી થશે.”
બે મહીના શાંતનુ અને અનુશ્રીનો સંસાર બસ આમનેઆમ જ ચાલતો રહ્યો. અનુશ્રી માટે શાંતનુ એક ખાસ મિત્ર તો હતોજ પણ હવે ચોવીસે કલાક એની સાથે રહેવાથી એ એનાં સ્વભાવનાં રોજ ખુલી રહેલાં નવાં ને નવાં આયામોથી વધુને વધુ પ્રભાવિત થવા લાગી. શાંતનુએ પણ આ બે મહીનામાં અનુશ્રીને સ્પર્શ પણ નહી કરે એ વચન સુપેરે નિભાવ્યું હતું.
અનુશ્રીને પણ કાયમ શાંતનુની ફિકર રહેતી હતી અને એ એની ખુબજ કાળજી લેતી હતી, એટલી હદ સુધી કે શાંતનુ છીંક પણ ખાય તોપણ એ ચિંતિત થઇ જતી. પરણ્યાં પછી પણ શાંતનુ જરાપણ બદલાયો ન હતો અને ઇશિતા તો એની ફેન હતી જ પણ હવે તો જાણેકે શાંતનુ જ એનો અસલી પિતા હોય એવી રીતે એ બન્ને એકબીજાં સાથે ખુબ રમતાં અને ઇશિતાનું હોમવર્ક તો શાંતનુ જ કરાવતો. આને કારણે અનુશ્રી એનાં પેઇન્ટીંગની કારકિર્દી આસાનીથી આગળ વધારી રહી હતી. મનોમન અનુશ્રીને લાગી રહ્યું હતું કે એ હવે શાંતનુ તરફ ખેંચાઇ રહી હતી, કોઇપણ બાહ્ય બળ વીના, કુદરતી રીતેજ.
હવે એ શાંતનુનાં કપડાં, શુઝ અને અન્ય ખરીદીઓ માં પણ અંગત રસ લેવાં માંડી હતી. શાંતનુને તો આ જ જોઇતું હતું અને આ ઉપરાંત એ પોતાનાં કપડાં અને અન્ય ચીજો ખરીદવામાં પણ શાંતનુની સલાહ લેતી અને બને ત્યાં સુધી શાંતનુએ પસંદ કરેલાંજ કપડાં કે પરફ્યુમ જેવી વસ્તુઓ ખરીદતી. શાંતનુ બહાર ગયો હોય ત્યારે એ ભલે પોતાનાં ચિત્રકારીનાં કામમાં હોય અને ઇશિતા ભલે જ્વલંતભાઇ પાસે હોય પણ અમુક કલાકો બાદ એને શાંતનુ હજી કેમ ઘરે પાછો નથી આવતો એ ની ફિકર અનુશ્રીને જરૂર થતી અને તરત જ એને કૉલ કરીને એનાં હાલચાલ પૂછી લેતી. આ ઉપરાંત એકબીજાંની મસ્તી મજાક કરવી તો હવે અત્યંત સામાન્ય વાત થઇ ચુકી હતી.
રાત્રે સ્ટોરી સાંભળતા પહેલાં બેડ ઉપર શાંતનુ, અનુશ્રી અને ઇશિતાનું ‘તકિયા યુદ્ધ’ કરવું હવે વણલખ્યો કાયદો બની ગયો હતો. લગ્ન પછી વડોદરામાં અનુશ્રીનું પહેલું પ્રદર્શન યોજાયું અને ફરીથી શાંતનુએ સંપર્કોનો લાભ લઇને એને અત્યંત સફળ બનાવ્યું. અનુશ્રી ખુબજ ખુશ હતી. એને હવે ખરેખર લાગી રહ્યું હતું કે શાંતનુ સાથે લગ્ન કરવાથી એની જિંદગી હવે સંપૂર્ણ થઇ ચુકી છે.
હા...અનુશ્રી હવેે શાંતનુનાં પ્રેમમાં હતી અને ધીરેધીરે એ શાંતનુ તરફ શારીરિક આકર્ષણ પણ અનુભવવા લાગી હતી પણ શરુઆત કેમ કરવી એ બાબતે હજીપણ અસમંજસમાં હતી. જેવીરીતે ઇશ્વરે જ શાંતનુ અને અનુશ્રીને લગ્ન કરવા પ્રેર્યા હતાં એમ અહીં પણ કદાચ એણેજ રતિ અનેે કામદેવને અનુશ્રીને મદદ કરવા જણાવ્યું હશે એવી એક ઘટના બની...
મે મહીનાની એક અત્યંત ગરમી વરસાવતી બપોરે શાંતનુ એનાં કામેથી લગભગ બપોરે બે વાગે ઘરે આવ્યો.
‘પપ્પા. અનુએ જમી લીધું?’ ઘરમાં ઘૂસતાં જ શાંતનુ બોલ્યો.
‘ના, એ સવારથી જ કોઇ પેઇન્ટીંગ પર કામ કરી રહ્યાં છે. હું જમવા બેઠો ત્યારે મેં પૂછ્યું કે તમારે જમવું છે? તો કીધું કે શાંતુ આવે ત્યારે સાથે જમીશ. સવારનાં અંદર જ છે હવે એને જમવા માટે સમજાવ ભાઇ. હું તો ચાલ્યો સુવા. ઇશિતા પણ આજે રમીરમીને થાકીને મારાં રૂમમાં સુઇ ગઇ છે એટલે તમે શાંતિથી બન્ને જણા જામી લ્યો.’ આટલું કહીને જ્વલંતભાઇ પોતાનાં રૂમમાં પોતાની બપોરની ઊંઘ લેવાં ઉપડ્યાં. અને શાંંતનુ મોઢાં પર પાણીની બે છાલક મારી ને અનુશ્રીનાં પેલાં રૂમમાંં ગયો જ્યાં તે કાયમ પોતાનાં પેઇન્ટીંગ્સ બનાવતી રહેતી હતી.
‘અનુ ચાલો જમવું નથી? હું આવી ગયો છું.’ શાંતનુ નેપકીન થી પોતાનું મોઢું લૂછતાં બોલ્યો.
‘હા બસ જો હું બહાર જ આવી રહી હતી. કેવું છે?’ પોતાનાં નવાં ચિત્રનાં કેનવાસના એકદમ નીચેના જમણીબાજુનાં ખૂણે પોતાની ‘અનુ’ નામની હવે પ્રખ્યાત થઇ ચુકેલી સહી કરતાં બોલી.
‘મસ્તાન ભાઇ જેવું. ચાલો હવે મને બહુ ભૂખ લાગી છે.’ જ્યારે જ્યારે અનુશ્રી પેઇન્ટ બનાવીને શાંતનુને એનો અભિપ્રાય પૂછતી ત્યારે શાંતનુ મસ્ત કે સુંદર કે સરસ જેવાં કાયમી શબ્દોની બદલે ‘મસ્તાન ભાઇ જેવું’ એમ બોલતો જે કાયમ અનુશ્રીનાં ચહેરા પર સ્મીત લાવવા માટે પુરતું હતું જેનો શાંતનુ પહેલેથી જ દીવાનો હતો એટલે એ કાયમ આમજ બોલતો.
‘તું તો કાયમ એમ જ કહે છે...આઉચ.’ હસતાંહસતાં અનુશ્રી પીંછી બાજુમાં મૂકી ને ઊભાંં થવા ગઇ પણ ઉભી ન થઇ શકી અને અડધી વળેલી હાલતમાં જ ઉભી થઇ શકી અને પાછી ખુરશીમાં ફસડાઇ જવાની જ હતી કે તરતજ...
‘અરે શું થયું?’ શાંતનુએ તરતજ અનુશ્રીને પકડી લીધી.
‘ખબર નથી શાંતુ પણ લાગે છે મારાં બધાંજ મસલ્સ જકડાઇ ગયાં છે. બહુ દુઃખે છે યાર.. આઉઉ’ અનુશ્રી પીડા સાથે બોલી.
‘છેલ્લાં ચાર કલાકથી એક જ પોશ્ચરમાં બેઠાં છો ને? અને પાણી પીવા પણ બહાર નથી આવ્યાં અને પાછી આ ગરમી એટલે શરીરમાંથી પાણી ઓછું થઇ ગયું લાગે છે અને આખાં શરીરમાં કદાચ સ્પાઇઝમ્સ થઇ ગયાં છે અનુ. ચાલો આપણા રૂમમાં હું તમને પેઇન રિલીવર લગાડી દઉં. તરતજ સારું થઇ જશે.’ શાંતનુએ અનુશ્રીને ધરપત આપતાં ધીરેધીરે ઉભાં થવા કહ્યું.
અનુશ્રી શાંતનુનાં સહારે ઉભી થઇ પણ લંગડાવા માંડી. શાંતનુએ એનો ડાબો હાથ પોતાનાં ખભા પાછળ મુકાવીને અને પોતાનો જમણો હાથ અનુશ્રીની કમર પર મુકીને એને એમનાં રૂમમાં લઇ ગયો અને હળવેકથી એને બેડ પર સુવડાવી પહેલાંતો શાંતનુ ફ્રિઝ માંથી ઠંડા પાણીની બોટલ લઇ આવ્યો અને અનુશ્રીને ફરીથી પોતાનાં ટેકે બેઠી કરી અને એનું માથું પોતાનાં ખભે મુક્યું અને એને બોટલ માંથી સીધુંજ પાણી પી જવા કહ્યું.
ત્યારપછી એ કબાટમાં રહેલાં ફર્સ્ટ એઇડ માંથી શાંતનુ પેઇન રિલીવર લઇ આવ્યો.
‘ઓકે હવે મને કહો કે તમારાં ક્યા ક્યા મસલ્સ ચોક થઇ ગયાં છે?’ સીધી સુઇ રહેલી અનુશ્રીની પડખે બેસતાં શાંતનુ બોલ્યો.
‘આખી પીઠ શાંતુ અને પગનાં ગોટલા તો ખુબજ ચડી ગયાં છે ખુબ પેઇન થાય છે. આઇઇઇ...’ અનુશ્રીએ પોતાની પીડા વ્યક્ત કરી.
‘ડોન્ટ વરી હું આ ઓઇલમેન્ટ લગાડી દઇશને એટલે તરતજ તમારાં બધાંજ મસલ્સ હળવાં થઇ જશે. મને પણ ક્યારેક આવું થાય છે. તમે ચિંતા ન કરો. પાંચ મીનીટમાં તો તમને ખુદનેય ખ્યાલ નહી આવે કે દુઃખાવો ક્યાં જતો રહ્યો. ચાલો જરાક ઉંધા ફરીને સુઇ જાવ.’ શાંતનુ અનુશ્રીને ધરપત આપી રહ્યો હતો.
અનુશ્રી ધીરેધીરે પડખું ફરીને ઉંધી સુઇ ગઇ. આટલું બોલ્યાં છતાં પણ લગભગ એક મિનીટ સુધી શાંતનુ એમનેય બેઠો રહ્યો.
‘શું થયું શાંતુ? રિલીવર લગાડને? કોની રાહ જોઇ રહ્યો છે? પોતાનાં પેટ ઉપર સુતેલી અને પીડા સહન કરી રહેલી અનુશ્રીએ શાંતનુને પૂછ્યું.
‘મારે...તમારો પાયજામો ઉંચો કરવો પડશે...અને ટી-શર્ટ પણ.’ શાંતનુએ અનુશ્રીને એની મરજી વિરુદ્ધ સ્પર્શ પણ ન કરવાનું જે વચન આપ્યું હતું એનાંથી એ બંધાયેલો એ એને બરોબર યાદ હતું અને એટલેજ એ સ્થિતપ્રજ્ઞ બેઠો હતો.
‘તો કરને યાર, રાહ કોની જોવે છે સ્ટુપીડ?’ અનુશ્રી શાંતનુને વઢકણા સ્વરમાં બોલી.
ઉંધી સુઇ રહેલી અનુશ્રીએ ઢીલો પાયજામો અને ટી-શર્ટ પહેરેલાં હતાં. શાંતનુની આંગળીઓએ ધીરેધીરે એની પાસે રહેલાં અનુશ્રીનાં જમણા પગનાં પાયજામો ઉંચો કર્યો છેક એનાં ઘૂંટણનાં પાછલા ભાગ સુધી અને એજ રીતે ડાબી બાજુઓ પાયજામો પણ ઉંચો કર્યો.
શાંતનુ ઘડીભર તો અનુશ્રીનાં ગોરા, સ્વચ્છ, માંસલ અને ઘાટીલાં પગનાં ગોટલા જોઇને સ્તબ્ધ જ થઇ ગયો અને એને એકીટસે જોતો જ રહ્યો, પગની પાનીથી માંડીને ઘૂંટણનાં પાછલાં હીસ્સા સુધી. આજસુધી શાંતનુએ આવાં સુંદર પગ ફક્ત ફિલ્મોની હિરોઇન્સનાં અથવા તો મોડેલ્સનાં જોયાં હતાં પણ નજરોનજર તો આજે પહેલીવાર જ જોઇ રહ્યો હતો. શાંતનુનું આ નિરીક્ષણ ચાલુજ હતું ત્યાં અચાનક એને અનુશ્રીની પીડા યાદ આવી અને પોતાની બે આંગળીઓ પર થોડુક પેઇન રિલીવર લઇ અને ખુબજ ધીરેધીરે અનુશ્રીનાં ઘાટીલાં પગનાં ગોટલાં પર લગાડ્યું અને આંગળાના ટેરવાનાં હળવાં દબાણથી એને આખાંયે ગોટલા પર પ્રસરાવવા લાગ્યો.
હસ્તધૂનન અથવાતો અનુશ્રી જ્યારે કોઇકવાર ખુબ રાજી થઇને એનાં ગાલ પર હળવી ટપલીઓ મારી લેતી અથવાતો કોઇકવાર એ એને ભેટી લેતી, એ સીવાય શાંતનુનો અનુશ્રીને આ પ્રથમ સીધો સ્પર્શ હતો.
શાંતનુએ આ ક્રિયા અનુશ્રીનાં બીજાં પગ ઉપર પણ કરી. અનુશ્રીનાં બન્ને ઢીંચણોથી નીચેનાં સમગ્ર ભાગમાં પેઇન રીલીવર લગાડતો શાંતનુ, અનુશ્રીનાં સફેદ રેશમ જેવી ચામડીનો સીધો સ્પર્શ માણવા લાગ્યો. અમુક મીનીટોનાં આ સતત સ્પર્શથી અંદરખાનેથી શાંતનુમાં ધીરેધીરે કામાવેશ જાગી રહ્યો હતો અને ઘણીવાર એ અનુશ્રીનાં ઘુટણો ની સરહદ લાંધીને એની માંસલ જાંઘોનાં નીચલાં હીસ્સા સુધી પણ પહોંચી જતો હતો.
આ બાજુ અનુશ્રી પણ શાંતનુની આ ટ્રીટમેન્ટથી પોતાનાં પગની તંગ થઇને જામી ગયેલી માંસપેશીઓમાં મળી રહેલાં છુટકારાનો આનંદ તો માણીજ રહી હતી પણ વર્ષો બાદ એક પુરુષનાં સ્પર્ષથી થતાં રોમાંચને પણ અનુભવી રહી હતી. જોકે અમરેન્દ્ર માટે તો લગ્નનાં અમુક મહીના બાદ અનુશ્રી એક ‘સેક્સ ટોય’ થી વિશેષ કશુંજ નહોતી અને અનુશ્રી પણ એક આજ્ઞાંકિત પત્નિની જેમ એની ઇચ્છા પૂરી કરતી અને આથી જ એની સેક્સ લાઇફ પુરેપુરી યંત્રવત બની ચુકી હતી. પણ અત્યારે શાંતનુ એની પૂરી લાગણીથી અનુશ્રીને સ્પર્શ કરી રહ્યો હતો અને અનુશ્રી પણ શાંતનુની એ લાગણીની ભીનાશ અનુભવી રહી હતી.
ફક્ત અમુકજ મીનીટો બાદ અનુશ્રીનાં પગનાં કઠણ થઇ ગયેલાં ગોટલાઓ ની માસપેશીઓ સંપૂર્ણપણે હળવાશ અનુભવી રહી હતી પણ એને અથવા શાંતનુ બન્ને માંથી કોઇપણ આ પ્રક્રિયા બંધ થાય એમ નહોતું ઇચ્છતું. પણ અનુશ્રીને અચાનક જ પોતાની પીઠનું દર્દ પણ યાદ આવ્યું અને અંદરખાનેથી એને એવી ઇચ્છા પણ થઇ કે આમ કરવાથી થોડો વધુ સમય એ શાંતનુનો સ્પર્શ માણી શકશે.
‘શાંતુ, મારી પીઠ પર પણ પ્લીઝ...’ અનુશ્રી જાણેકે નિર્દોષતાથી શાંતનુને યાદ દેવડાવતી હોય એમ બોલી પણ અંદરખાને તો એની ઇચ્છા કઇક બીજ જ હતી શાંતનુ તરફ પીઠ રાખી ને સુઇ રહેલી અનુશ્રીનાં ચહેરાપર તોફાની સ્મીત હતું.
‘હેં? ઓહ હા...અમમ પગમાં હવે કેમ છે?’ અચાનક ઊંઘમાંથી ઉઠાડ્યો હોય એમ શાંતનુ બોલ્યો.
‘બહુજ સારું લાગે છે શાંતુ, યુ આર જસ્ટ ફેન્ટાસ્ટિક!’ અનુશ્રી નાં આમ બોલવા પાછળ બે અર્થ હતાં પણ શાંતનુ એકજ અર્થ સમજ્યો કે અનુશ્રી એની આદત મુજબ એનાં વખાણ કરી રહી હતી.
શાંતનુને હવે અનુશ્રીની બીજીવાર મંજુરી લેવાની કોઇજ જરૂર લાગી એટલે એણે જ અનુશ્રીનું ટી-શર્ટ ઊંચું કરવાની કોશીશ કરી પણ અનુશ્રી પોતાનાં ઉંધી સુતી હોવાથી બરોબર ઊંચું ન થઇ શક્યું.
‘સહેજ ઊંચા થશો?’ શાંતનુએ અનુશ્રીને વિનંતી કરી અને અનુશ્રી યંત્રવત પોતાનાં પેટ પરથી ઉંચી થઇ ગઇ અને શાંતનુએ એનું ટી-શર્ટ એનાં ખભા સુધી ઊંચું કર્યું.
ટી-શર્ટ ઊંચું થતાંજ અનુશ્રીની કાળા રંગની બ્રેસીયર એને દેખાઇ જે અનુશ્રીનાં ગૌરવર્ણ સામે જબરી ભીન્નતા ઉભી કરી રહી હતી. ફરીવાર શાંતનુને કામબાણ વાગ્યાં અને આ વખતે તો એણે અનુશ્રીની કમર અને પીઠ ઉપર જાણીજોઇને કામુકતા થી મલમ લગાડવાનો શરુ કર્યો. જાણીજોઇને એટલા માટે કે હવે આ બધું એનાંથી આપમેળે થવા લાગ્યું હતું. સામેપક્ષે અનુશ્રી પણ શાંતનુના સહવાસની માંગણી કરી રહ્યું હતું.
પણ અંદરખાનેથી એ ડરી રહી હતી, શાંતનુને પોતાને સ્પર્શ ન કરવાની પોતેજ મુકેલી શરતનો આમ સરેઆમ ભંગ કરતાં. જો એણે શાંતનુ સમક્ષ આવી કોઇ શરત ન મૂકી હોત તો એ પોતે જ અત્યારે શાંતનુને વળગી પડી હોત અને એને સમાગમ કરવા માટે મજબુર કરી દીધો હોત પણ...
થોડીવાર એકબીજાનો આવો કામપૂર્ણ સ્પર્શ માણીને બન્ને અલગ થયાં. અનુશ્રી એની એક શારીરિક પીડાથી હવે સંપૂર્ણપણે આરામ અનુભવી રહી હતી પણ હવે એક અન્ય પીડાએ એનો પીછો શરુ કરી દીધો હતો અને એ હતી શાંતનુને પોતાનું શરીર સંપૂર્ણપણે સોંપી અને વર્ષોથી એણે દબાવી રાખેલા અનુશ્રી પ્રત્યેનાં પ્રેમનાં જ્વાળામુખીને કેમપ્રજ્વલિત કરવો એ વિચારની પીડા.
જમ્યાં પછી તરતજ શાંતનુએ ના પાડવા છતાં અનુશ્રીએ સિરતદીપને કૉલ કર્યો અને એ એને ઘેરે ગઇ અને લગ્ન પહેલાં શાંતનુ સમક્ષ એણે મુકેલી પેલી શરત અને હવે એ શરતને લીધે એને પડી રહેલી તકલીફનું સંપૂર્ણ બયાન કર્યું. શાંતનુને એણે પ્રોમિસ આપ્યું હોવાં છતાં પણ આજે એની ઉત્કટ શારીરિક જરૂરીયાતે એને આ પ્રોમિસ તોડવા માટે મજબૂર કરી હતી.
‘આર યુ નટ્સ અનુ?’ સિરતદીપ લગભગ ચિલ્લાઇ ઉઠી જો કે એનો રૂમ બંધ હતો.
‘સોરી સિરુ મને ખબર હતી કે તું ખીજાઇશ પણ...’ અનુશ્રી ખુબજ ક્ષોભ અનુભવી રહી હતી.
‘તું ક્યારે શાંતુભાઇનાં પ્રેમને સમજીશ અનુ? આટલો સેલ્ફલેસ લવર મેં મારી જીંદગીમાં જોયો નથી. તું કેટલી લકી છે કે તને શાંતુભાઇ જેવો લાઇફ પાર્ટનર મળ્યો. મને એ સમજાતું નથી કે તને આ ત્રણ મહીના એમને આટલાં તરસાવીને મળ્યું શું?’ સિરતદીપ થોડી ગુસ્સામાં હતી પણ અનુશ્રી એનો ગુસ્સો સમજી શકતી હતી.
‘સિરુ હું મારી ભૂલ સમજુ છું પ્લીઝ મને હવે વધુ એમ્બરેસ ન કર.’ અનુશ્રીએ રીતસરની આજીજી કરી.
‘તને ખબર છે જ્યારે તેં મને તારાં અને શાંતુભાઇનાં એટલાસ્ટ થઇ રહેલાં મેરેજ વિષે વાત કરી ત્યારે ખબર છે મેં શું વિચાર્યું હતું?’ સિરતદીપ બોલી.
‘શું?’ અનુશ્રી ને જાણવાની અધીરાઇ થઇ.
‘એ જ કે શાંતનુ નામનાં તો પહેલેથી જ અનુ હતી. યુ નો વ્હોટ
આઇ મીન? ‘શાંત’ પ્લસ ‘અનુ’ ઇઝ ઇકવલ ટુ ‘શાંતનુ’ અને હવે એ નામ ખરેખર કમ્પ્લીટ થઇ જશે. પણ તું...સાવ સ્ટુપીડ છે અનુ.’ સિરતદીપ હસી રહી હતી.
‘વાઉ, શાંતનુ માં જ અનુ છે..મારી જ ભૂલ થઇ સિરુ હું તો આ સમજી જ ન શકી. એણે મને પહેલાં પણ પ્રપોઝ કર્યું હતું તેમ છતાંય હું ઉપરવાળાનો ઇશારો સમજી ન શકી અને... કદાચ મારાં નસીબમાં તકલીફ વેઠવાની લખી હશે.’ અનુશ્રીની આંખો ભીની થઇ ગઇ.
‘બસ હવે રડ નહીં, મને એમ કે કે.. ચલ છોડ મને સાચું કે અનુ, ડુ યુ લવ માય બ્રધર નાઉ?’ સિરતદીપનાં ચહેરા પર તોફાની હાસ્ય હતું.
‘દિલોજાનથી.’ અનુશ્રીએ પહેલીવાર કોઇ સામે શાંતનુ માટેનાં પોતાનાં પ્રેમનો ઇઝહાર કર્યો.
‘હમમ...ગ્રેટ. તો હવે આ ‘શાંત’ અને ‘અનુ’ એક બનીને ‘શાંતનુ’ થવું જ પડશે...એટ એની કોસ્ટ!’ સિરતદીપે અનુશ્રીનાં ખુલ્લા વાળ પર પોતાનો હાથ ફેરવીને અસ્તવ્યસ્ત કરી દીધાં.
‘પણ આમ અચાનક હું કેવીરીતે એ બધું શરું કરી દઉં? આઇ મીન...’ અનુશ્રી બોલતાં બોલતાં અટકી ગઇ.
‘હું કહું છું વેઇટ. મને કે કે તું કઇ ટાઇપ્સનાં કપડાં પહેરે તો શાંતુભાઇ તને આમ ટીકીટીકીને જોયાં કરે છે?’ સિરતદીપે આંખ મારી.
‘મેં વધુ ધ્યાન નથી આપ્યું પણ ટી-શર્ટસ અને જીન્સ પહેરું ત્યારે અને સાડી પહેરું ત્યારે...અને હા જો બ્લાઉઝ કે કમીઝ સ્લીવલેસ હોય ત્યારે તો એ વારેવારે મને જોવે છે આઇમીન આ તો મેં વર્ષોથી જ નોટીસ કર્યું છે.’ અનુશ્રી નાં ગાલ ગાલ થઇ રહ્યાં હતાં.
‘ઓહો યુ આર બ્લાશિંગ હાં? ઓકે ચલ!’ સિરતદીપ અચાનક ઉભી થઇ ગઇ.
‘ક્યાં?’ અનુશ્રી બેઠાંબેઠા જ બોલી.
‘શોપીંગ કરવા.’ સિરતદીપે અનુશ્રીનો હાથ ખેંચ્યો ને ઉભી કરી દીધી.
‘અરે પણ...’ અનુશ્રી ઉભાં થતાં બોલી.
‘અત્યારે પૈસા નથી? અરે હું આપી દઇશ.’ સિરતદીપે કહ્યું.
‘અરે ના એવું નથી પણ અચાનક શોપીંગ?’ અનુશ્રીને આશ્ચર્ય થઇ રહ્યું હતું.
‘આઠમી મે, શાંતુભાઇનો બર્થ-ડે છે રાઇટ?’ સિરતદીપ નાં મગજમાં કોઇક પ્લાન આકાર લઇ રહ્યો હતો.
‘હા તો?’ અનુશ્રી ની ધીરજ ખૂટી રહી હતી.
‘આપણી પાસે હજી એક વિક છે. આજે શાંતુભાઇને ગમે છે
એવાં બે-ત્રણ ડ્રેસીઝ પરચેઝ કર અને એક એકદમ સેક્સી નાઇટી પણ લે.’ સિરતદીપે આંખ મારી.
‘હમમ...ઓક્કે પછી?’ અનુશ્રી સમજવાની કોશીશ કરી રહી હતી.
‘એવરી ઓલ્ટરનેટ ઇવનિંગ કોઇના કોઇ બહાને તું શાંતુભાઇને આ નવાંનવાં ડ્રેસીઝ પહેરીને ક્યાંક ને ક્યાંક બહાર લઇ જા અને ઇશીને સાથે નથી લઇ જવાની ઓકે? એ અથવા શાંતુભાઇ જીદ કરે તો પણ.’ સિરતદીપે સ્પષ્ટતા કરતાં કહ્યું.
‘ઓક્કે. હું સમજી ગઇ, નહી લઇ જાઉં. પછી?’ અનુશ્રી એ પૂછ્યું.
‘બે બીજી હોટ નાઇટીઝ પણ લઇ લે અને ઓલ્ટરનેટ નાઇટ્સ એને પહેરજે અને બેડરૂમમાં શાંતુભાઇ નું વારેવારે તારા તરફ ધ્યાન જાય એમ કશુંક કરતી રહેજે.’ સિરતદીપ પોતાનો પ્લાન આગળ સમજાવી રહી હતી.
‘હમમ ઓક્કે.’ અનુશ્રી બોલી.
‘રોજ એમને આમને આમ થોડાં થોડાં ટીઝ કર અનેે એમની બર્થડે ની રાત્રે ત્રણમાં થી જે હોટેસ્ટ નાઇટી હોય એ પહેરી અને એમને આજ સુધી ન મળી હોય એવી બર્થડે ગીફ્ટ આપ. સમજી?’ સિરતદીપ હસીને બોલી.
‘ઓક્કે સિરુ, થેંક્સ અ લોટ!! પણ ઇશી?’ એ તો શાંતુ વીના સુતી જ નથી. ‘અનુશ્રીએ ભયસ્થાન જણાવ્યું.
‘એ તું ચિંતા ન કર, હું અને અક્ષુ બર્થ ડે પાર્ટી પત્યા પછી એને અમારે ઘેર લઇ જઇશું. તું હવે મેં કહ્યું એમ જ કર એન્ડ ડોન્ટ વરી. જે કાંઇ પણ કર પ્રેમથી કર, દિલથી કર.’ કહીને સિરતદીપ અનુશ્રીને ભેટી પડી.
‘હા બસ હવે હું દિલની વાતજ સાંભળીશ અને મારાં શાંતુને ખુબ પ્રેમ આપીશ જે એ કાયમ મારાં પર પોતાની ઇચ્છાઓ કુરબાન કરતો રહ્યો છે, નોટ એની મોર!’ સિરતદીપને ભેટીને અનુશ્રી બોલી.
પ્લાન મુજબજ અનુશ્રી આખું અઠવાડીયું શાંતનુને કોઇ ને કોઇ બહાને બહાર લઇ જવા માંડી. અનુશ્રી એ જ નવાં ડ્રેસીઝ પહેરતી જેનાથી શાંતનુ કાયમ આકર્ષતો અને રોજ રાત્રે એલોકોનાં બેડરૂમમાં પેલી ત્રણ માંથી એક ‘હોટ નાઇટી’ પહેરીને શાંતનુ સામે આવ-જા કરતી રહેતી. ત્રીજી જરા ‘વધારે પડતી’ હોટ નાઇટી અનુશ્રીએ પેલી ખાસ રાત્રી માટે બચાવીને રાખી હતી.
શાંતનુનો આ વર્ષનો જન્મદિવસ એ એનાં લગ્ન પછીનો પહેલો જન્મદિવસ હતો એટલે તમામ અંગત મિત્રો અને સંગાઓ ને એક મોટી હોટેલમાં એણે પાર્ટી આપી. પાર્ટી પતતાં જ સિરતદીપે અનુશ્રીને આજે એ બન્નેએ નક્કી કરેલાં પ્લાન નો છેલ્લો ભાગ અમલમાં મુકવાનું પાક્કું કર્યું અને એ ઇશિતાને ફોસલાવીને પોતાને ઘેર લઇ ગઇ.
ઘરે પહોંચતા જ જ્વલંતભાઇ પોતાનાં રૂમમાં સુઇ ગયાં. શાંતનુ પોતાનાં રોજિંદા ક્રમ મુજબ નહાયો અને ત્યાર પછી અનુશ્રી નહાવા ગઇ. આજની રાત માટે અનુશ્રીએ આછાં ગુલાબી રંગની એક ખાસ ટુ પીસ નાઇટી જે ફક્ત એનાં ઘુટણ સુધીજ લાંબી હતી તે અને કાળાં રંગના સિલ્કના આંતરવસ્ત્રો પસંદ કર્યાં હતાં. શાંતનુ અને અનુશ્રી એમનાં લગ્ન પછી આજે લગભગ સાડાત્રણ મહીને પોતાનાં બેડરૂમમાં ઇશિતા વીના સુવાનાં હતાં.
શાંતનુ રોજની આદતની જેમ અનુશ્રી નહાઇને આવે ત્યાં સુધી મેગેઝીન ઉથલાવી રહ્યો હતો, જોકે આજે, સુતાં પહેલાં એણે કોઇ ‘સ્ટોરી’ સંભળાવવાની ન હતી. અનુશ્રી નહાઇને પેલી નાઇટી પહેરીને બહાર આવી. શાંતનુનું ધ્યાન મેગેઝીનમાં હતું એટલું એનું ધ્યાન પોતાની તરફ દોરાય એટલે અનુશ્રીએ થોડુંક જોરથી બેડરૂમનું બારણું બંધ કર્યું પણ શાંતનુનું ધ્યાન મેગેઝીનમાં જ રહ્યું. અનુશ્રી ની પહેલી ટ્રીક નિષ્ફળ ગઇ એટલે એણે બેડ પર બેસીને શાંતનુ ની બાજુમાં ટેબલ પર મુકેલી ઠંડા પાણી ની બોટલ માંગી પણ શાંતનુએ મેગેઝીન માં જ નજર જમાવી રાખીને બીજાં હાથે અનુશ્રીને પાણીની બોટલ આપી દીધી. અનુશ્રીની આ યુક્તી પણ નિષ્ફળ થઇ. હવે એણે રીતસરનાં ‘કેસરિયા’ કરવાનું નક્કી કર્યું.
એ ગોઠણભેર બેડ ઉપર થોડાંક કદમ ચાલતી ચાલતી શાંતનુ પાસે ગઇ અને એનાં હાથમાંથી મેગેઝીન ખૂંચવી લીધું અને નજીકનાં સોફા પર ફેંકી દીધું. શાંતનુ નું ધ્યાન હવે અનુશ્રી તરફ ગયું. અનુશ્રીનાં ચહેરા પર શાંતનુ પ્રત્યેની કામુકતા છવાયેલી હતી. શાંતનુ પણ હવે ધીરેધીરે સમજી રહ્યો હતો પણ થોડો મુંજાયેલો હતો કે અનુશ્રી ખરેખર શું કરવા માંગે છે? અનુશ્રી ઝુકી અને શાંતનુનો હાથ પકડ્યો અને એને પોતાની તરફ ખેંચ્યો. હવે શાંતનુ પણ ખેંચાઇને ગોઠણભેર અનુશ્રીની એકદમ સામે જ બેસી ગયો. હવે આગળ શું કરવું એ અનુશ્રીએ પોતે જ નક્કી કરી લીધું હતુંં.
અનુશ્રીએ ધીરેક થી પોતાનાં ભરાવદાર સ્તનો પાસે રહેલી નાઇટની રેશમી ગાંઠ છોડી અને એનાં ડાબાં-જમણાં એમ બન્ને આવરણો વારાફરતી દુર કર્યા અનેે શાંતનુ સમક્ષ એનાં ભરાવદાર સ્તનોની ખીણ રજુ કરી દીધી. પોતાનાં સ્તનોની એ જ ખીણ જે શાંતનુને પહેલીવાર અનુશ્રી અચાનક આવેલાં વરસાદ થી ભીંજાયેલા વસ્ત્રોમાં થી જોઇ હતી. શાંતનુ અને અનુશ્રી બન્ને એકબીજાં સામે જોઇ રહ્યાં હતાં. શાંતનુ થોડીવાર અનુશ્રીનાં ભરાવદાર સ્તનોને જોઇ રહ્યો હતો અને થોડીવાર કામાસક્ત નજરોથી એને નીહારી રહેલી અનુશ્રીને.
ધીરેધીરે બન્નેનાં શ્વાસ અને હ્ય્દયનાં ધબકારા વધી રહ્યાં હતાં. પણ શાંતનુ હજીપણ કોઇ કદમ ઉઠાવતાં સંકોચાઇ રહ્યો હતો. એટલે અનુશ્રી ધીરેધીરે શાંતનુનાં માથામાં પોતાની આંગળી ફેરવીને એને સહેલાવવા માંડી અને એને ઉશ્કેરવા લાગી. અનુશ્રીનાં આમ કરવાથી થોડીવાર પછી શાંતનુ પણ હવે પોતાનો કાબુ ગુમાવી રહ્યો હતો એને અનુશ્રીનાં ઇરાદાની જાણ તો થઇ જ ચુકી હતી. એનું ગળું સુકાઇ રહ્યું હતું અને એ થુંકના બે ઘૂંટ ગળ્યો. અનુશ્રી માટે આ સંકેત પુરતો હતો. એણે તરતજ શાંતનુના માથામાં આંગળી ફેરવવી બંધ કરી અને માથું થોડુક ભાર દઇને દબાવીને શાંતનુનો ચહેરો પોતાનાં ઉભરેલા સ્તનોની ખીણ ઉપર મૂકી દીધું અને બીજો હાથ શાંતનુનાં ટીશર્ટમાં નાખીને એની પીઠ આડેધડ સહેલાવવા માંડી.
શાંતનુ માટે હવે નિયંત્રણ કરવું મુશ્કેલ હતું ખાસ કરીને જ્યારે અનુશ્રીએ પોતે એને આમ કરવા આમંત્રણ આપ્યું હતું. એ એનો ચહેરો હવે અનુશ્રીનાં સ્તનપ્રદેશનાં ખુલ્લા પડેલાં ભાગ પર અવિરતપણે ફેરવી રહ્યો હતો અને સતત પોતાનાં ભીનાં ચુંબનોની વર્ષા કરી રહ્યો હતો. અનુશ્રી પણ હવે શાંતનુમય થઇ ચુકી હતી અને એણે શાંતનુને ખુબ મજબૂતીથી ભેટી લીધો હતો.
‘આઇ લવ યુ અનુ...આઇ રીયલી લવ યુ અનુ...આઇ લવ યુ સો મચ...’ અનુશ્રીનાં સ્તનપ્રદેશ અને ગળા પર ક્યારેક ભીનું ચુંબન તો ક્યારેક પોતાની જીભનો એક લાંબો લસરકો મારતો શાંતનુ સતત આમ બોલી રહ્યો હતો.
‘સ્ટુપીડ...નાલાયક...આઇ લવ યુ ટુ... માય લવ...માય શાંતુ...’ આમ કહીને અનુશ્રીને શાંતનુ નો ચહેરો ઉંચો કર્યો અને શાંતનુનાં હોઠો પર પોતાનાં હોંઠ ચાંપી દીધાં.
-ઃ પ્રકરણ પંદર સમાપ્ત :
।।।।। સંપૂર્ણ ।।।।।
