‘શાંતનુ’
- સિદ્ધાર્થ છાયા
© COPYRIGHTS
This book is copyrighted content of the concerned author as well as Matrubharti.
Matrubharti has exclusive digital publishing rights of this book.
Any illegal copies in physical or digital format are strictly prohibited.
Matrubharti can challenge such illegal distribution / copies / usage in court.
ચઉદ
‘એક મિનીટ...એક મીનીટ...એક મિનીટ... તમે એમ કહેવા ાંગો છો કે તમારાં એકઝીબીશન નું ઉદ્ધાટન હું કરું?’ શાંતનુને ધીરેધીરે કળ વળવા લાગી હતી.
‘તને ગુજરાતી નથી સમજાતી શાંતુ? ફ્રેંચ માં બોલું ફ્રેંચ માં?’ અનુશ્રીનાં મોઢા પર તોફાની સ્મીત હતું.
‘અરે ના યાર પણ હું શું કામ? આઇ મીન મને કોણ જાણે છે?’ શાંતનુનું આશ્ચર્ય હજી ચાલુ જ હતું.
‘કેમ? હું જાણું છું તને, મમ્મા, સુવાસભાઇ, ભાભી, સિરુ, અક્ષુ, જ્વલંત અંકલ અને મારી ઇશી. અમે બધાંજ તને જાણીએ છીએ એ ઇનફ નથી?’ અનુશ્રી હવે થોડી ગંભીર થઇ રહી હતી.
‘પણ અનુ તમે સમજતાં નથી. પ્રેસમાં અને ઇન્વીટેશન કાર્ડમાં ઉદ્ધાટન કરનાર તરીકે કોઇ જાણીતાં પેઇન્ટર કે કોઇ પોલીટીશીયન કે કોઇ ગુજરાતનાં કોઇ અત્યંત લોકપ્રિય લેખક કે કવિનું નામ હોય તો એમનાં ફેન્સ માં વાયા ફેસબુક આ વાત ઝડપથી ફેલાઇ જાય અને તમારું એકઝીબીશન હીટ થઇ જાય. મારું નામ વાંચીને કોઇ ભોજીયો ભાઇ પણ નહીં આવે.’ શાંતનુ અનુશ્રીને સમજાવતાં બોલ્યો.
‘શાંતુ આઇ ડોન્ટ કેર. જો મારાં પેઇન્ટ્સમાં દમ હશે તો બધાં જ જોવાં આવશે અને આપણે પણ ફેસબુક પર પેઇજકે ઇવેન્ટ બનાવીશું એપણ કાલે જ અને એનાંથી પણ ઘણાં લોકો આવશે. અને હજી આપણી પાસે મહીનાથી પણ વધુ સમય છે એટલે પ્રોપેગેન્ડા તો વી વિલ ઇઝીલી મેનેજ. બાકી રહી ફેન્સ ની વાત, તો તારી સહુથી મોટી ફેન તો હું છું અને હું જ મારાં હીરોને બોલાવી રહી છું મારા ફર્સ્ટ એક્ઝીબીશન નાં ઇનોગ્યુરેશન માટે તો પછી તને શું વાંધો છે?’ અનુશ્રી હવે ખુબ જ ગંભીરતાથી બોલી રહી હતી.
‘કમ ઓન અનુ, મને એટલો માથે ન ચડાવો. આઇ એમ જસ્ટ
યોર ફ્રેન્ડ બસ મને એમ જ રહેવાં દો.’ શાંતનુ એનાં જીવનમાં કદાચ પહેલીવાર અનુશ્રીની કોઇ ઇચ્છાને અવગણવા માંગી રહ્યો હતો.
‘બેસ્ટ ફ્રેન્ડ તો છે ને? બસ એટલે જ. અને તું મારી ઇચ્છા પૂરી નહી કરે? તારી અનુ ની ઇચ્છા?’ અનુશ્રીએ થોડાં આગળ ઝૂકીને ટેબલ પર રહેલી શાંતનુની હથેળી પર પોતાની હથેળી મુકીને એને સ્હેજ દબાવી.
‘ઠીક છે, એઝ ઓલ્વેઝ જેમ અનુ કહેશે એમ જ થશે બસ?’ હસીને શાંતનુએ પોતાની એક હથેળી પર મુકેલી અનુશ્રીની બન્ને હથેળીઓ પર પોતાની બીજી હથેળી મૂૂકી દીધી અને બન્ને એકબીજાં સામે મંદમંદ મુસ્કુરાવા લાગ્યાં.
બીજે જ દિવસથી બન્ને એક્ઝીબીશનની તૈયારીઓ માં લાગી ગયાં. અનુશ્રીએ કહ્યાં મુજબ શાંતનુએ ફેસબુક પર ઇવેન્ટ બનાવી અને પોતાનાં મિત્રોને ‘લાઇક’ કરવાનો આગ્રહ કર્યો. અનુશ્રી, સુવાસ સાથે ઇન્વીટેશન કાર્ડ ની ડીઝાઇન નક્કી કરી આવી અને કોને કોને અંગત રીતે કાડ્ર્ઝ આપવાં જવું અને કોને કોને કુરિયર કે પોસ્ટ દ્ધારા કાડ્ર્સ મોકલવાથી કામ થઇ જશે એનું લીસ્ટ પણ એણે બનાવી દીધું.
એક્ઝીબીશનનાં લગભગ પંદરેક દિવસ પહેલાં મુસ્કાને અનુશ્રીનાં ઘરની મુલાકાત લીધી અને એનાં દરેક પેઇન્ટીંગ્ઝ જોઇને એ ખુબ પ્રભાવિત થઇ અને એક ને બદલે ત્રણ દિવસ પ્રદર્શન રાખવાનું સૂચન કર્યું જે શાંતનુએ અનુશ્રીને સમજાવીને વધાવી લીધું અને આ મુજબ ઇન્વીટેશન કાડ્ર્ઝમાં પણ ફેરફાર કર્યા. અનુશ્રીએ લગભગ પચીસ થી ત્રીસ લોકોને અંગત રીતે આમંત્રિત કરવાનું નક્કી કરાયું જેમાં જ્વલંતભાઇ નો પણ સમાવેશ થતો હતો.
જેનેજેને અંગત રીતે આમંત્રણ આપવાનાં હતાં એ બધાંને શાંતનુ અને અનુશ્રી શાંતનુની બાઇક ઉપર જઇને આપી આવ્યાં. કુરિયર અને પોસ્ટ માં આમંત્રણ નાં કાડ્ર્ઝ મોકલવાનું કામ પણ શાંતનુએ જ લઇ લીધું કારણકે એ એનાં વ્યાવસાયિક ડોક્યુમેન્ટ્સ કાયમ એ જ રીતે એનાં ક્લાયન્ટ્સ ને મોકલાવતો એટલે એને એનાં કુરિયરવાળા ઉપર ખુબ ભરોસો હતો.
એક્ઝીબીશનની તારીખ નજીક આવી ગઇ હતી છતાંય ફેસબુક ઇવેન્ટમાં ફક્ત ૬૦-૭૦ લોકોએ જ ‘ગોઇંગ’ પર ક્લિક કરતાં અનુશ્રી થોડીક નિરાશ થઇ ગઇ એટલે શાંતનુએ તરત જ અક્ષયને કામે લગાડી દીધો, કારણકે અક્ષયના ફેસબુક મિત્રોની સંખ્યા બે હજાર ઉપર હતી અને ખરેખર ચમત્કાર થયો. અક્ષયની રીકવેસ્ટે ફક્ત ચાર જ દિવસમાં ‘ગોઇંગ’ ની સંખ્યા પાંચસો ઉપર મોકલી દીધી અને ધીરેધીરે કરીને શાંતનુએ પણ પોતાનાં ક્લાયન્ટ્સ ને પણ આ એક્ઝીબીશનમાં આવવા ખુબ વિનંતીઓ કરીને એમનું આવવું પણ પાકું કરી દીધું. અનુશ્રી શાંતનુ અને અક્ષયનાં પ્રયાસોથી ખુબ જ ખુશ હતી.
અને એ દિવસ આવી ગયો.
અનુશ્રીનાં પેઇન્ટીંગ્ઝ નું એક્ઝીબીશન ત્રણ દિવસ સાંજે પાંચ થી નવ નાં સમયમાં ગોઠવાયું હતું. ફક્ત દસ પેઇન્ટ્સ હોવાંને કારણે શાંતનુએ મુસ્કાનની ગેલેરીનો સ્મોલ હોલ રાખ્યો હતો પરંતુ જે રીતે શાંતનુ, અક્ષય અને અનુશ્રી ખુદે આ એક્ઝીબીશન માટે ખુબ મહેનતથી પ્રચાર કર્યો હતો એને કારણે એટલી બધી મોટી સંખ્યામાં મુલાકાતીઓ આવ્યાં કે એ સ્મોલ હોલ એનાં નામ પ્રમાણે જ ખુબ જ નાનો પડ્યો. આ જોઇને મુસ્કાને સામે ચાલીને બીજાં અને ત્રીજા દિવસ માટે એક મોટાં હોલમાં એક્ઝીબીશન ખસેડી આપ્યું અનેે એ પણ વધારાનું ભાડું લીધાં વગર.
જાણીતાં પેઇન્ટર શુદીપ્તો દાસ જે શાંતનુનાં જૂનાં બોસ મુખોપાધ્યાયનાં મામા હતાં એમને એક્ઝીબીશનનાં બીજાં દિવસે શાંતનુ ખાસ સુવાસ સાથે સુવાસની જ કારમાં આર્ટ ગેલેરી લઇ આવ્યો. શુદીપ્તો દાસે અનુશ્રીનાં દસેય પેઇન્ટ્સનાં ખુબ વખાણ કર્યા અને ખાસ કરીને “જ્યારે પહેલીવાર કોઇ પોતાની કળા ને પારદર્શિત કરી રહ્યું હોય ત્યારે આ કક્ષાએ પહોંચવું એ નાનીસુની ઘટના નથી એમ પણ કહ્યું.” આ સાંભળીને અનુશ્રી ખુબજ ગદગદ થઇ ગઇ અને મનોમન શુદીપ્તો દાસને અહિયા સુધી લઇ આવવા માટે શાંતનુનો આભાર માનવા લાગી.
છેલ્લાં દિવસની સાંજ સુધીમાં અનુશ્રીમાં કુલ દસ પેઇન્ટીંગ્ઝ માંથી ત્રણ પેઇન્ટીંગ્ઝ વેંચાયા. એક દસ હજારમાં, બીજું પંદર હજારમાં અને પેલું અનુશ્રીનું પહેલું પેઇન્ટ જેમાં ઘુમટો તાણીને બેસેલી એક સ્ત્રી, જેનાં પર સૂર્યનો અસહ્ય તાપ વરસતો હતો અને સામેથી કાળાં વાદળો લઇને વરસાદ પોઝીટીવ સંદેશ લઇને આવી રહ્યો હતો એ પેઇન્ટીંગ ત્રેવીસ હજારમાં વેંચાયું. આ બધી જ ઘટનાઓ શાંતનુ માટે અનુશ્રી નાં મનમાં અગાઉથી જ રહેલાં અનહદ માનમાં વધારો કરી રહી હતી.
એક્ઝીબીશન પૂરું થતાંજ વેંચાયેલાં ત્રણ અને બાકીનાં સાત પેઇન્ટીંગ્સ ને યોગ્યરીતે પેક કરવામાં શાંતનુ એનાં માણસોને નિર્દેશ આપી રહ્યો હતો ત્યાંજ અનુશ્રી એની પાસે દોડતી દોડતી આવી.
‘શાંતુઉઉઉઉ...યુ નો વ્હોટ?’ શાંતનુ પાસે દોડતી આવેલી અનુશ્રી નો શ્વાસ સમાતો ન હતો અને એનું ટ્રેડમાર્ક સ્મીત પણ એનાં રૂપાળા ચહેરાની અંદર સમાઇ રહેવાં માટે અસમર્થ લાગી રહ્યું હતું.
‘વ્હોટ અનુજી?’ શાંતનુ કાયમની જેમ આ આનંદની ઘડીમાં પણ ઠંડક રાખતાં બોલ્યો, જોકે એનાં ચહેરા પર સ્મીત જરૂર હતું.
‘મારું ફર્સ્ટ પેઇન્ટીંગ સોલ્ડ ફોર ટ્વેંટી થ્રી થાઉઝંડ રૂપીઝ...’ અનુશ્રી ખુબ જ ઉત્તેજીત હતી.
‘હા હમણાંજ અક્ષુએ મને કીધુ. કોન્ગ્રેચ્યુલેશન.’ શાંતનુ હસીને બોલ્યો.
‘હા પણ એણે તને કીધું કે એ કોણે લીધું?’ અનુશ્રી નો ચહેરો જોવાં જેવો હતો. એ ખુબ ખુશ હતી અને જાણેકે શાંતનુનાં બન્ને હાથ પકડી લીધાં.
‘ના, એ વ્યવહાર સુવાસભાઇ સંભાળે છે અને હું પણ અહીંયા
પેકીંગમાં બીઝી હતો.’ શાંતનુ બોલ્યો.
‘એ પેઇન્ટ મિસ્ટર દાસે ખરીદ્યુ, ધી શુદીપ્તો દાસે...આઇ એમ સો હેપ્પી શાંતુ.’ કહીને અનુશ્રીએ શાંતનુનાં બન્ને હાથ પકડી લીધાં.
‘સો એમ આઇ.’ શાંતનુએ સ્મીત સાથે જવાબ આપ્યો.
શાંતનુને કઇ હદ સુધી આનંદ થઇ રહ્યો હતો એ કાં તો શાંતનુ પોતે જાણતો હતો અને કાં તો અનુશ્રી. અનુશ્રીએ એક્ઝીબીશન પત્યાંનાં બીજાં જ દિવસે એસજી હાઇવે પર આવેલી એક મોટી હોટેલમાં ‘સકસેસ પાર્ટી’ આપી. જેમાં એનું કુટુંબ, શાંતનુ અને જ્વલંતભાઇ અને અક્ષયસિરતદીપનાં આખાં કુટુંબ સાથે સાથે જેટલાં લોકોએ આ એક્ઝીબીશન ની સફળતા માટે જવાબદાર હતાંએ બધાં જ ત્યાં હાજર હતાં, મુસ્કાન પણ. પોતાનાં આ પહેલાં એક્ઝીબીશન સફળતાની તમામ ક્રેડીટ અનુશ્રીએ શાંતનુને આપી અને આ બાબત સાચી તો હતી જ અને પાર્ટીમાં હાજર રહેલાં તમામ વ્યક્તિઓ આ બાબતે સહમત પણ હતાં સીવાયકે દીપ્તિ.
એ હજીપણ શાંતનુ અને અનુશ્રીની દોસ્તીને સ્વીકારી શકતી ન હતી. એક્ઝીબીશન પહેલાં અને પછી પણ અનુશ્રી કાયમ ઇશિતામાં કે પછી એનાં નવાં પેઇન્ટીંગ્સ બનાવવામાં વ્યસ્ત રહેતી અને બને તો જ એ દિપ્તીને મદદ કરતી આથી ઘરનું દરેક કામ લગભગ દીપ્તિને જ કરવું પડતું. “ઘરની સ્ત્રીએ તો ઘરનું જ કામ કરાય”, એ દીપ્તિનો આ સ્પષ્ટ વિચાર હતો અને એટલેજ અનુશ્રી ચિત્રકળામાં પોતાની કારકિર્દી બનાવવામાં કાયમ વ્યસ્ત રહે એ એને ક્યાં થી પોસાય? આ ઉપરાંત અનુશ્રીનું ચોવીસે કલાકનું ‘શાંતનુ નું રટણ’ પણ દીપ્તિને ખુબજ ખલતું હુતં અને આ બધુંજ એનાં મગજને કાયમ અનુશ્રી વિરુદ્ધ ઉશ્કેરતું રહેતું હતું.
અનુશ્રીને યુએસથી આવ્યે હવે લગભગ વર્ષ ઉપર થઇ ચુક્યું હતું. ઇશિતાને પણ હવે સ્કુલમાં એડમીટ કરી દેવાઇ હતી. આ આખાંયે વર્ષ દરમ્યાન શાંતનુ લગભગ દર ત્રીજે દિવસે અનુશ્રીને કાં તો એને ઘેરે અથવાતો બહાર મળતો રહેતો. અનુશ્રી પણ શાંતનુને ઘેરે કાયમ જતી. પહેલાંની જેમ જ દિપ્તિ કાયમ સુવાસનું અને અનુશ્રીનાં મમ્માનું ધ્યાન આ બાબતે દોરતી પણ બન્ને આ બાબતને કોઇપણ બહાનું બનાવીને ઉડાડી દેતાં.
અધૂરામાં પૂરું ઇશિતા પણ શાંતનુ સાથે સંપૂર્ણપણે હળીમળી ગઇ હતી. અનુશ્રીનાં એક્ઝીબીશનની સફળતાએ એની જીન્દગી તો બદલી જ નાખી હતી પણ એણે દિપ્તિનાં બળતાં મનની આગમાં ઘી હોમવાનું કામ પણ કર્યું હતું. એક સમય એવો આવ્યો કે દીપ્તિને અનુશ્રી દિઠીય ગમતી ન હતી પણ સુવાસ અને અનુશ્રીનાં મમ્માનો અનુશ્રીને ટેકો હોવાંથી એ વધુ તો કશું નહોતી કરી શકતી પણ જયારે એ એને અનુશ્રી એકલાં હોય ત્યારે નાની નાની બાબતો એ અનુશ્રીને ટોણા મારવાનું ચૂકતી નહી અને ક્યારેક તો એ અનુશ્રીનું નાની નાની બાબતે અપમાન પણ કરી દેતી.
પણ અનુશ્રી કાયમ આ બધી બાબતોને અવગણતી કારણકે એનું લક્ષ્ય તો કાઇક બીજું જ હતું, અને એ હતું ચિત્રકારી નાં ક્ષેત્રમાં ખુબ નામ અને દામ કમાવવા. જો કે એ શાંતનુને દિપ્તિનાં એનાં તરફનાં વર્તનની બધી જ વાતથી અપડેટ રાખતી. શાંતનુથી અનુશ્રીનાં જીવનની નાનામાંનાની બાબત પણ છુપી ન હતી.
અને કદાચ એટલે જ અનુશ્રી નાની-મોટી ચિંતાઓથી મુક્ત રહી ને કાયમ પોતાનાં રૂમમાં કાયમ નવાં નવાં પેઇન્ટીંગ્સ બનાવતી રહેતી. અનુશ્રીની ચિત્રકારીથી પ્રભાવિત થયેલાં શુદીપ્તો દાસે પણ અનુશ્રીનાં પેઇન્ટ્સમાં અંગત રસ લીધો અને એની પ્રતિભાને ઔર નિખારી. શુદીપ્તો દાસે જ અનુશ્રીને એનાં જૂનાં અને નવાં પેઇન્ટીંગ્સનું એક બીજું એક્ઝીબીશન પહેલાં કોલકાતામાં અને પછી તરતજ મુંબઇમાં ગોઠવવાની વાત કરી. અનુશ્રીને ત્યાં જવાનો વાંધો જરાપણ ન હતો પણ બે અઠવાડીયા એ ઇશિતાને એનાં મમ્મા કે એની બદલાયેલાં સ્વભાવ વાળી ભાભી પાસે છોડવા નું મન નહોતું થતું. પણ અનુશ્રીનો આ પ્રોબ્લેમ ઇશિતાએ જ દુર કરી આપ્યો.
એક સાંજે અનુશ્રી સાથે ઇશિતા શાંતનુને ઘેરે ડીનર લેવાં ગયાં
હતાં, શાંતનુ અને અનુશ્રી ડાઇનીંગ ટેબલે પર જમી રહ્યાં હતાં અને એનાંથી થોડેક દુર જ સોફા ઉપર ઇશિતા જ્વલંતભાઇ પાસે રમી રહી હતી.
‘શાંતુ, શું કરું યાર? સમજ નથી પડતી. મમ્માની પણ ઉંમર થઇ. એ પણ હવે ઇશીની પાછળ દોડી દોડીને થાકી જાય છે. ભાઇ પણ સવારે દસ વાગે શો-રૂમ પર જતાં રહે પછી રાત્રે છેક નવ પછી આવે છે અને ભાભીનું તો તને ખબર જ છે.’ અનુશ્રી જમતાં જમતાં પોતાની દ્ધિધા વ્યક્ત કરી રહી હતી.
‘હમમ..અને તમારું બીજું એક્ઝીબીશન જો કોલકાતા અને મુંબઇ જેવી કલાપ્રેમી જનતા સામે થાય તો તમારી કરિયરને પણ સારો બુસ્ટ મળે એમ છે એટલે તમે પ્લીઝ ત્યાં જવાની તો ના પાડતાં જ નહી, અહિયા અમે બધું સાંભળી લેશું. શાંતનુએ અનુશ્રીને ધરપત આપવાની કોશીશ કરી.
‘એટલે તો આ ડાયલેમાં છે શાંતુ, મારાં માટે મારી કરિયર તો ઇમ્પોર્ટન્ટ છે જ પણ ઇશી મારે માટે વધુ ઇમ્પોર્ટન્ટ છે. એન્ડ ઇટ્સ ટેન ડેઝ શાંતુ, હું જઉં અને બીજે જ દિવસે ઇશી મને અહીં મીસ કરવાં લાગે તો? હું શું કરીશ? મને તો કશું જ સમજાતું નથી.’ અનુશ્રી ખુબજ વ્યથિત હતી.
‘હું શાંતુ પાસે રહીશ.’ અચાનક જ જ્વલંતભાઇ પાસે રમી રહેલી ચાર વર્ષની ઇશિતા નાં મીઠડા અવાજે દરેકને ચોંકાવી દીધાં. જો કે હજી ઇશિતાનું ધ્યાન તો જ્વલંતભાઇએ એને આપેલી પઝલ સોલ્વ કરવામાં જ હતું.
‘વ્હોટ ડીડ યુ જસ્ટ સે ઇશી?’ અનુશ્રી ને ખુબજ નવાઇ લાગી એટલે એણે ઇશિતાએ જે કહ્યું હતું એ એની પાસે ફરીથી બોલાવવાની
કોશીશ કરી પણ ઇશિતા આ વખતે કશુંજ બોલી નહી.
અનુશ્રીએ ઇશિતા ને એ સવાલ બે-ત્રણ વાર પૂછ્યો. ત્યાં બેઠેલાં ત્રણેય જણે ઇશિતાએ શું કહ્યું હતું એ સાંભળ્યું જ હતું પણ હવે એ મૂંગી થઇ ગઇ હતી. અનુશ્રી ડાઇનીંગ ટેબલેથી ઉભી થઇ ને ઇશિતા તરફ ગઇ. શાંતનુ એની જગ્યાએ જ બેઠો રહી ને પાછળ વળ્યો અને અનુશ્રી-ઇશિતા ને જોવા લાગ્યો.
‘બોલને ઇશી, વ્હોટ ડીડ યુ જસ્ટ સે?’ અનુશ્રી એ પોતાની આંગળીથી પઝલ રમી રહેલી ઇશિતાનો ચહેરો એની દાઢીથી ઉંચો કર્યો.
‘હું સ્કાઇપમેન સાથે રહીશ, યુ કેન ગો.’ ઇશિતાએ અનુશ્રી સામે જોઇને કહ્યું.
‘આર યુ શ્યોર બેટા? પછી તું મમ્માને મીસ કરીશ? મમ્મા તો ખુબ દુર જાય છે. ઇટ વીલ ટેઇક લોટ્સ ઓફ ટાઇમ ઇશી ફોર મી ટુ કમ બેક જો તું મમ્માને મીસ કરીને રડવા લાગશે તો...’ અનુશ્રીએ નાનકડી ઇશિતાને પોતાની રીતે પરીસ્થીતી સમજાવતાં કહ્યું.
‘હમમ..આઇ વીલ મીસ યુ મમ્મા બટ આઇ વીલ પ્લે વિથ શાંતુ, ડોન્ટ વરી!!’ ઇશિતાએ અનુશ્રીનાં ગાલ પર હાથ મુકીને જાણે પોતે બહુ મોટી ઉંમરની છોકરી થઇ ગઇ હોય અને અનુશ્રી ને પોતાની ચિંતા ન કરવાનું કહેતી હોય એ રીતે એને સમજાવ્યું.
આ જોઇને અનુશ્રી અને જ્વલંતભાઇ સ્મીત કરી રહ્યાં હતાં જ્યારે શાંતનુ, જે અનુશ્રી અને ઇશિતા માટે કાયમ ઇમોશનલ રહેતો, ઇશિતાનાં પોતાનાં પ્રત્યેનાં લગાવ જોઇને એની આંખનાં ખુણા પણ ભીનાં થઇ રહ્યાં હતાં પણ એણે તરતજ પોતાની જાત ને સાંભળી લીધી અને એ પોતાનાં ટેબલ ઉપર થી ઉભો થયો અને અનુશ્રી અને ઇશિતા જ્યાં બેઠાં હતાં ત્યાં ગયો.
‘વી ગોન્ના રોક બડી...રાઇટ ઇશી?’ કહીને શાંતનુએ પોતાની મુઠ્ઠી ઇશિતા સામે ધરી.
‘યેએએએએ..’ કહીને ઇશિતાએ પણ સામેથી પોતાની મુઠ્ઠી વાળીને શાંતનુની મુઠ્ઠી સાથે અથડાવી.
હવે ઇમોશનલ થવાનો વારો અનુશ્રીનો હતો. એની આંખો પણ હવે ભીની થઇ ગઇ અને પાસે બેઠેલાં શાંતનુની સામે જોઇને, ચહેરા પર હળવું સ્મીત લાવીને અને પોતાનું માથું જાણેકે એને ‘થેંક્સ’ કહી રહી હોય એમ એકવાર ઉપરથી નીચે હલાવ્યું. શાંતનુએ પણ સામે પોતાની બન્ને આંખો હલવેકથી મીંચકારીને ‘ઇટ્સ ઓકે’ કહી રહ્યો હોય એમ જવાબ આપ્યો.
‘પણ ઇશી જો શાંતુ એનાં જોબ માટે, ફોર ટુ-થ્રી આવર્સ બહાર જશે તો તું શું કરીશ?’ અનુશ્રી હજીપણ ઇશિતાનાં નિર્ણયને બરોબર પરખવા માંગતી હતી.
‘અરે ના ના એવું મારે બહુ ક્યાં બહાર જવાનું હોય છે અને એતો એડજસ્ટ થઇ જશે અનુ, તમે ચિંતા ન કરો.’ શાંતનુ અનુશ્રીને હવે ઇશિતાની વધુ ચિંતા કરવાથી દુર રાખવા માંગતો હતો.
‘બોલને ઇશી? ઇફ યોર સ્કાઇપમેન ઇઝ આઉટ ઓફ હોમ ફોર ટુ આવર્સ, વ્હોટ વીલ યુ ડુ બેટુ?’ અનુશ્રીને શાંતનુ સામે હાથ ધરીને ફરીથી પઝલ રમવામાં ડૂબી ગયેલી ઇશિતાને પૂછ્યું.
‘તો હું દાદુ સાથે રમીશ!!’ ઇશિતા અનુશ્રી સામે હસીને બોલી.
‘દાદુ?’ શાંતનુ અને અનુશ્રી બન્ને લગભગ સાથે જ ચોંકીને બોલ્યાં.
‘હા, દાદુ. મેં જ ઇશિતાને કીધું છે કે એ મને દાદુ કહીને બોલાવે. એ બહુ કન્ફ્યુઝ હતી. મને શું કહીને બોલાવે એ નક્કી નહોતી કરી શકતી એટલે એક દિવસ મેં જ એને કીધું કે હું તમારો દાદુની એઇજનો જ છું એટલે તમારે મને દાદુ જ કહેવાનો. આ તો અમે ચાર પાંચ મહીના પહેલાં નક્કી કરી લીધું હતું, કેમ ઇશિતા?’ પાછળ બેઠેલાં જ્વલંતભાઇએ આમ કહીને શાંતનુ અને અનુશ્રીની દ્ધિધા દુર કરી દીધી. ઇશિતા એ પણ પઝલ રમતાં પોતાનું ડોકું હકારમાં હલાવ્યું.
‘થેંક્સ અ લોટ અંકલ, મને ખબર નથી પડતી હું શું કહું? શાંતુ અને તમે મને કેટલાં મોટાં ડાયલેમાં માંથી બહાર કાઢી છે. ખબર નહીં પણ કેમ ઓલ્વેઝ શાંતુ નાં કારણેજ મારી કોઇપણ ટ્રબલ પળવારમાં જ દુર થઇ જાય છે અને હવે તમે પણ...’ અનુશ્રી માટે તો જાણે આ બહુ મોટો ઉપકાર હતો, શાંતનુ અને જ્વલંતભાઇ દ્ધારા ફરીવાર.
આટલું થયાં પછી, શાંતનુ અને અનુશ્રી ફરીથી ડાઇનીંગ ટેબલ પર બેસીને જમવા માંડ્યા. અનુશ્રીનાં કોલકાતા અને મુંબઇ ગયાં પછી ઇશિતાનું શું થશે એ ગૂંચવણ દુર થઇ જતાં બન્ને ખુબ ખુશ હતાં અને હસીહસીને વાતો કરી રહ્યાં હતાં.
ઇશિતા પાસે બેઠેલાં જ્વલંતભાઇ આ બધું જોઇને ખુબ રાજી થઇ રહ્યં હતાં પણ એમને એ બાબતનો વસવસો હતો કે શાંતનુ અને અનુશ્રી એકબીજાનાં આટલાં નજીક હોવાં છતાં બન્ને માંથી કોઇપણ એકબીજાં સાથે લગ્ન કરવાની વાત નથી કરતાં. પણ પોતાનાં સ્વભાવ મુજબ એ શાંતનુની કોઇપણ અંગત બાબતે ચંચુપાત કરવાથી હંમેશા દુર જ રહેતાં અને આજે પણ એ એમજ કરવાનાં હતાં.
પણ કહે છે ને ‘ઇશ્વરેચ્છા બલીયસી’! જ્યારે શાંતનુ અનુશ્રી સાથે કોઇપણ અંગત સ્વાર્થ વીના જોડાયો હોય અને હંમેશા નિસ્વાર્થભાવે એનો પડ્યો બોલ ઝીલતો હોય, ભલે પછી એ એવું અનુશ્રી પ્રત્યેનાં પોતાનાં એકતરફી પ્રેમ ને કારણે કરતો હોય પણ આમ કરવા પાછળ એણે ક્યારેય અનુશ્રી પાસેથી કોઇ જ વળતરની આશા નહોતી કરી...
....અથવાતો જ્યારે જ્વલંતભાઇ, અક્ષય, સિરતદીપ અને અનુશ્રીનાં મમ્મા જે સદાય આ બન્નેનાં હિતેચ્છુઓ રહ્યાં હોય એ લોકો પણ ખુબ જ મજબુતીથી શાંતનુ અને અનુશ્રીનાં લગ્ન વિષે ઇચ્છા રાખી રહ્યાં હોય ભલેને પછી એ શાંતનુની સ્વાભાવિક ‘ના’ અને અનુશ્રીનાં ગુસ્સા થી ડરીને એમને બન્નેને સીધીરીતે આ વાત ન કહી શકતાં હોય પણ ત્યારે ધીરેધીરે આ બધી જ શુભભાવનાઓ અને શુભકામનાઓને ઇશ્વરની ઇચ્છામાં પરિવર્તિત થતાં વાર નથી લગતી કારણકે એમ થતાં જ ઇશ્વર પોતે જ આવાં બે અદ્રુત અને અણીશુદ્ધ આત્માઓનાં મિલન માટે કામે લાગી જાય છે.
અનુશ્રીનો ઇશિતા પોતાની ગેરહાજરી દરમ્યાન શાંતનુ સાથે જ એને ઘેરે રહેશે એ બાબતનો નિર્ણય ધાર્યા મુજબ જ દિપ્તિ સીવાય બધાંને ગમી ગયો. લગભગ અઠવાડીયા પછી અનુશ્રી ફ્લાઇટ દ્ધારા કોલકાતા ગઇ જ્યાં બીજે દિવસથી આગલાં ત્રણ દિવસ સુધી એનાં ચિત્રોનું પ્રદર્શન હતું એ બે દિવસનાંં અંતરે મુંબઇમાં બીજું પ્રદર્શન હતું. એલે કુલ દસ દિવસ સુધી ઇશિતાએ શાંતનુને ઘેરે રહેવાનું હતુંં.
શાંતનુએ ઇશિતાને બીજે દિવસે સવારેથી જ એની સ્કુલે મૂકી આવવાનું અને પાછી લઇ આવવાનું કામ શરુ કરી દીધું. જ્વલંતભાઇએ મહારાજને હવે આગલાં દસ દિવસ સુધી રોજ ઇશિતાને ભાવતાં ભોજન જ બનાવવાં એવી સુચના આપી દીધી હતી. સાંજે શાંતનુ ઇશિતાને એનાં બિલ્ડીંગની નીચે રમતાં બાળકો સાથે રમવા લઇ જતો અથવાતો નજીકનાં પાર્કમાં રાઇડ્સ માં રમવા માટે લઇ જતો. રોજ રાત્રે શાંતનુ એને જુદીજુદી ‘સ્ટોરીઝ’ સંભળાવતો અને ફક્ત દસ જ મિનીટ્સમાં ઇશિતા સુઇ જતી.
બપોરે અને શાંતનુની ગેરહાજરીમાં ઇશિતા જ્વલંતભાઇ સાથે રમતી રહેતી. શાંતનુ ઇશિતાને ગમતી પઝલ્સ અને ઢીંગલીઓ પણ લઇને આવ્યો હતો. બે દિવસ પછી શાંતનુએ નિરીક્ષણ કર્યું કે આખી બપોર ઇશિતા જ્વલંતભાઇ સાથે રમતી રહેતી અને એમને અહીં તહીં દોડાવતી રહેતી એટલે જ્વલંતભાઇ પણ થાકી જતાં હતાં એટલે પછીનાં દિવસે બપોરે પણ શાંતનુ એ એને પોતાની પાસે સુવડાવી અને રાતની જેમ જ એને ‘સ્ટોરી’ સંભળાવવાની શરુ કરી દીધી અને એ દસેક મીનીટમાં જ સુઇ ગઇ એટલે બાકીનાં દિવસોએ પણ શાંતનુ એને બપોરે આમ જ સુવડાવી દેતો અને આથી જ્વલંતભાઇને પણ આરામ મળી જતો.
આ તમામ દિવસો દરમ્યાન કાં તો શાંતનુ અને કાં તો અનુશ્રી દર બે કલાકે એકબીજાં ને કૉલ કરતાં અને ઇશિતાનાં ખબરની આપ-લે કરતાં. ઇશિતા પણ એનો મૂડ હોય તો જ અનુશ્રી સાથે વાત કરતી નહીં તો વાત કરવાની સદંતર ના પાડી દેતી. શાંતનુ અને અનુશ્રીને આ સાંભળીને આશ્ચર્ય કરતાં આનંદ વધુ થતો કારણકે આમ થવાથી અનુશ્રી શાંતિથી એનાં એક્ઝીબીશન પર ધ્યાન આપી શકતી હતી.
અનુશ્રીને મન તો શાંતનુનાં એનાં પરનાં અનેક ઉપકારો માં આ એક ઔર ઉપકાર લાગતો, પણ એ મૂંગી રહેતી કારણકે એને ખ્યાલ હતો કે જો એ ‘ઉપકાર’ શબ્દ વાપરશે તો શાંતનુને એ જરાપણ ગમશે નહી. અનુશ્રીનાં કોલકાતા અને અનુશ્રીનાં કોલકાતા અને મુંબઇનાં બન્ને એક્ઝીબીશન્સ પણ સારાં રહ્યાં અને ત્યાં પણ એને સારાએવાં નામ અને દામ બન્ને મળ્યાં જેની એને કાયમ ઇચ્છા રહેતી હતી એટલે એ પણ ખુબ ખુશ હતી.
રોજ ઇશિતાને સ્કુલે લેવાં અને મુકવા જતો હોવાથી બે-ત્રણ દિવસ પછી શાંતનુને હવે ઇશિતાનાં દોસ્તો પણ ઓળખવા માંડ્યા હતાં. નાનાં બાળકો પ્રત્યે કાયમ અનહદ લાગણી ધરાવતો શાંતનુ પણ એમની સાથે બાળક જ બની જતો. દસમે દિવસે જ્યારે અનુશ્રી સાંજે પાછી આવી રહી હતી તે દિવસે શાંતનુ જ્યારે ઇશિતાને લેવા એની સ્કુલે ગયો ત્યારે...
‘બાય ફ્રેન્ડ્ઝ, હવે કાલથી ઇશી ફરીથી તમારી સાથે વેનમાં આવશે. એનાં મમ્મા આજે મુંબઇથી પાછા આવી જાય છે.’ શાંતનુ ઇશિતાનાં ચારેય મિત્રોને એક એક ચોકલેટ આપતાં બોલ્યો.
‘શાંતુ અંકલ તમે રોજ આવોને પ્લીઝ?’ એક નાનકડો છોકરો બોલ્યો.
‘ના બેટા, ઇશિતા આજે સાંજે એનાં ઘરે જશે એટલે શાંતુ અંકલ કાલથી નહીં આવે.’ શાંતનુએ હસીને પેલાં છોકરાનાં માથે હાથ પસવારતાં કહ્યું.
‘ઇશિતા, તારાં ડેડ ને કે ને કે એ કાલે આવે!’ આ સાંભળતા જ શાંતનુને ને તો ઇશિતાની એક નાનકડી દોસ્તે અજાણતામાં જ જાણકે કોઇ બોમ્બ ફોડ્યો એવું લાગ્યું.
‘રાશી, હી ઇઝ નોટ માય ડેડ, હી ઇઝ માય બડી, શાંતુ,’ ઇશિતાએ એની રીતે ચોખવટ કરવાની કોશીશ કરી.
‘ઓહ...હમમ...પણ એ તારાં ડેડ હોય તો કેટલું સારું?’ ઇશિતાએ જેને રાશી કહીને બોલાવી હતી એણે ઇશિતા ને જવાબ આપ્યો. ઇશિતાએ આ સાંભળીને શાંતનુ સામે જોયું.
‘ચલો ઇશી, આપણે ઘરે જઇએ? જમીને પછી મમ્માને રીસીવ કરવા એરપોર્ટ જવાનું છે ને? વી આર ગેટીંગ લેઇટ!’ શાંતનુ પોતે એનાં સ્વભાવ મુજબ જ આમ અચાનક આવી કોઇ ઘટના ઘટતાં થોડોક બઘવાઇ ગયો હતો. વળી ઇશિતા કે એનાં નાનકડાં મિત્રોને એ શું સમજાવી શકવાનો એનાં અને અનુશ્રીનાં સંબંધો બાબતે? એટલે એણે એ ક્ષોભજનક પરીસ્થીતી માંથી ભાગી જવાનું જ મુનાસીબ માન્યું.
ઇશિતા ને ઘરે લઇ જઇ, ફ્રેશ કરી અને જમાડીને શાંતનુ અનુશ્રીની કારમાં એને એરપોર્ટ લઇ ગયો. બપોરે લગભગ ત્રણેક વાગે અનુશ્રીની ફ્લાઇટ લેન્ડ થઇ. એરપોર્ટના ‘અરાઇવલ’ નાં બોર્ડની નીચે મુકેલી સ્ટીલની પેલી બેરીકેડ પાસે શાંતનુ ઇશિતાને તેડીને ઉભો હતો. જેવી અનુશ્રી દુરથી દેખાઇ એટલે તરતજ શાંતનુને એ ઓળખાઇ ગઇ અને ઇશિતાને અનુશ્રી તરફ એણે આંગળી ચીંધીને એને દેખાડી.
બ્લેક ટી-શર્ટ અને બ્લ્યુ જીન્સ અને ખભા સુધીનાં ખુલ્લાં લહેરાતાં વાળમાં અનુશ્રી એકદમ સુંદર લાગી રહી હતી. હા એ થોડી થાકેલી જરૂર દેખાતી હતી પણ ઇશિતાને જોતાં જ એ એનો તમામ થાક ભુલીની પોતાનાં સામાનની ટ્રોલી સાથે એની તરફ દોડી અને નજીક આવતાં જ ટ્રોલી બાજુમાં રાખી ને શાંતનુએ તેડેલી ઇશિતાએ તેડેલી ઇશિતાને એ ભેટી પડી. માં-દીકરીનું આટલાં બધાં દિવસો એકબીજાંથી દુર રહીને થયેલું સ્વાભાવિક મિલન જોઇને શાંતનુ પણ સ્મીત છલકાવી રહ્યો હતો.
અનુશ્રીનાં નહી વેચાંયેલા ચિત્રો પછીથી કાર્ગોમાં આવવાનાં હતાં એટલે એની બે બેગ્ઝ લઇને શાંતનુએ ડીકીમાં મૂકી દીધી. કારમાં શાંતનુની બાજુની સીટમાં જ અનુશ્રી ઇશિતાને ખોળામાં લઇને બેટી અને શાંતનુ અને ઇશિતાની પાસેથી દસેય દિવસોની ભેગી થયેલી વાતો રસપૂર્વક સાંભળવા માંડી. ઇશિતા આખાંયે રસ્તે શાંતુ, શાંતુ અને શાંતુ જ બોલી રહી હતી અને એ સાંભળીને અનુશ્રી અને શાંતનુ એકબીજાં સામે જોઇને થોડુંક હસી લેતાં. આમતો અત્યારે આ દ્રશ્ય જોઇને કોઇપણ અજાણી વ્યક્તિ આ ત્રણેયને માતા-પિતા અને સંતાનનું કુટુંબ જ ગણી લે એમ હતું પણ ખરેખર એવું થવાને હજી કદાચ થોડી વાર હતી.
બે-ત્રણ દિવસ પછી શાંતનુ અક્ષયને અક્ષયનાં ઘરે મળ્યો અને વાતવાતમાં ઇશિતાનાં મિત્રોએ એને ઇશિતાનો ડેડ સમજી બેઠાં હતાં એ વાત એને કરી.
‘તો પછી શું વિચારો છો?’ અક્ષયે શાંતનુની વાત સાંભળીને પૂછ્યું.
‘શેનું શું વિચારું છું?’ શાંતનુએ પૂછ્યું.
‘લગ્ન વિષે... અનુભાભી સાથે આ બાબતે ક્યારે વાત કરો છો?’ અક્ષય હવે સીધો જ મુદ્દા પર આવ્યો.
‘ડોન્ટ બી સો ફુલીશ અક્ષુ, એ મારી મિત્ર છે.’ શાંતનુએ તરત જ જવાબ આપ્યો.
‘ક્યાં સુધી તમારી જાતને ચીટ કરશો ગુરુ? યુ નો સમથીંગ?
જ્યારે તમે અનુભાભીને તમારાં ‘બેસ્ટ ફ્રેન્ડ’ કહો છો ને? ત્યારે તમારો ચહેરો તમારાં શબ્દો સાથે ક્યારેય મેળ નથી ખાતો. તને એને કાયમ પ્રેમ જ કર્યો છે બંધુ નો દોસ્તી વોસ્તી!’ અક્ષયે વળતી દલીલ કરી.
‘એક મિત્ર પણ બીજાં મિત્રને પ્રેમ કરી શકે છે અને મેં પણ એમ જ કર્યું છે...એનાં લગ્ન પછી.’ શાંતનુને ખ્યાલ હતો કે એની આ દલીલ ખુબ જ નબળી હતી, ખાસ કરીને જ્યારે એ અક્ષય સામે ટકવું શાંતનુ માટે સહેલું નહોતું.
‘લગ્ન પછી? કોને ઉલ્લુ બનાવો છો મોટાભાઇ? મને? તમારાં આ અક્ષુને? બોસ, હું તમારાં એક એક રક્તકણ અહિયા બેઠાંબેઠાં ગણી શકું છું.’ અક્ષયની આ હકીકત થી ભરપુર દલીલ સામે ટકવું શાંતનુ માટે સહેલું નહોતું.
‘હમમ...’ શાંતનુ પાસે કદાચ હવે કોઇપણ અન્ય દલીલ બચી ન હતી એટલે એણે વધુ કશુંજ બોલવાનું યોગ્ય સમજ્યું.
‘ભાઇ, તે દિવસે અનુભાભીની સાથે જે કાંઇ થયું અને તમે ઘડીભરમાં એમને આટલાં દુર રહીને બચાવ્યાં એ તમારો પ્રેમ જ હતો નહીંતો આટલી સીરીયસ પોઝીશનનું આટલું ઝડપથી સોલ્યુશન લાવવું એ શક્ય નહોતું જ. એમની અને તમારી માનસિક સ્થીતી જોઇને હું પણ અત્યારસુધી મૂંગો રહ્યો હતો અને એટલે જ અનુભાભીને અનુ કહીને જ બોલાવતો હતો પણ તમારી સામે, સિરુ સામે નહીં.’ અક્ષયે વાત આગળ વધારતાં કહ્યું.
‘પણ એ દોસ્ત રહીને જ ખુશ છે તો લેટ ઇટ બી લાઇક ધેટ ઓન્લી. હું પણ એની ખુશીમાં જ ખુશ રહેવાં માંગું છું, તને ખ્યાલ તો છે જ અક્ષુ.’ શાંતનુએ પોતાનો પક્ષ મુક્યો.
‘પણ ક્યાં સુધી? ઠીક છે અનુભાભી જ્યારે સુખી હતાં, જોકે એવું
આપણે માનતા હતાં, ત્યાં સુધી તો બરોબર હતું કે તમે મતે લગ્ન ન કરવાનું નક્કી કર્યું હતું. અમે બધાંય તમારી લાગણીને સમજી શકતાં હતાં પણ હવે તો અનુભાભી પણ મુક્ત છે. ભાઇ બે કદમ તમે આગળ વધારો, અનુભાભી ને બે કદમ આગળ કેમ વધારવા એ સિરુ શીખવશે.’ અક્ષય હસીને બોલ્યો.
‘હમમ.. કદાચ તું સાાચું કહી રહ્યો છે અક્ષય. હા હું અનુને અનહદ પ્રેમ કરું છું. ત્યારે પણ જ્યારે એ એકલી હતી. ત્યારે પણ જ્યારે એનાં લગ્ન થઇ ગયાં હતાં. ત્યારે પણ જ્યારે એ દુઃખી હતી અને અત્યારે પણ જ્યારે એ ખુબ ખુશ છે ત્યારે પણ.’ અક્ષયની ‘ધારદાર’ દલીલો સામે શાંતનુએ હથિયાર મૂકી દેવાનું જ યોગ્ય માન્યું.
‘ક્યાં બાત હૈ, અબ આયા ના ઊંટ પહાડ કે નીચે?!’ હવે તમે બધું મારાં પર અને સિરુ પર છોડી દો.’ અક્ષય ખુશ ખુશ હતો.
‘અરે ઓ ઉત્સાહી જીવડા, જરા ધ્યાનથી કામ લેવાનું છે એ યાદ રહે. તમે લોકો ઉત્સાહમાં આવી જઇને કોઇજ ઉતાવળ ન કરતાં. અનુને જરાય એવું ન લાગવું જોઇએ કે આ બધું હું કરાવી રહ્યો છું. ઓક્કે?’ શાંતનુએ અક્ષયને ચેતવતાં કહ્યું.
‘ના હવે બધુંજ પાકે પાયે થશે. તમને નથી ખબર ભાઇ, પણ સિરુ મને કાયમ કહે છે કે અનુભાભી જ્યારે પણ એને મળે છે ત્યારે બસ તમારી જ વાતો કરે છે અને એ એમ કરતાં થાંકતાં પણ નથી.’ હસતાંહસતાં અક્ષય બોલ્યો.
‘હમમ...’ શાંતનુ નાં ચહેરા પર એક પહોળું સ્મીત હતું. એને અક્ષયની વાત ખુબ ગમી રહી હતી.
‘સિરુ તો મને કાયમ ચીડવે પણ છે કે અક્ષુ તારો નંબર હવે બીજો નંબર થઇ ગયો, શાંતુભાઇને હવે કોઇ તારાથી પણ વધુ ચાહે છે.’ અક્ષય ખડખડાટ હસી રહ્યો હતો.
‘ખરેખર કહું અક્ષુ તો એ ચાહત નથી, કદાચ મારાં પ્રત્યે એની માન ની લાગણી છે.’ શાંતનુએ અક્ષયનો પતંગ વધુ ઉડવાથી રોકવાનો પ્રયાસ કરતાં કહ્યું.
‘અને એવું તમને કોણે કીધું શાંતુભાઇ?’ અચાનક જ સિરતદીપે રૂમમાં પ્રવેશ કર્યો.
‘અરે સિરુ તું? બે દોસ્તોની ખાનગી વાતો ખાનગીમાં સાંભળતા તને શરમ નથી આવતી?’ અક્ષય સિરતદીપ સામે પોતાની એક આંખ મીંચકારતા બોલ્યો.
‘એ તો તારી સાથે લગ્ન કરીને જ જતી રહી અને જ્યારે મારાં ભાઇ-ભાભીની લાઇફ સેટ કરવાની હોયને ત્યારે એવરીથીંગ ઇઝ ફેયર ઓકે?’ સિરતદીપે પણ સામી આંખ મારતાં હસીને જવાબ આપ્યો.
‘તને બન્ને હવે મને આ ચણાના ઝાડ પર ચડાવવાનું બંધ કરશો?’ શાંતનુ બોલ્યો.
‘તમે અનુની આંખમાં સ્પાર્ક જોયો નથી શાંતુભાઇ. ભલે તમે અનુ સાથે મારાંથી ખુબ વધુ અટેચ્ડ છો પણ એકવાત સમજી લો ભાઇ, હું એક
સ્ત્રી છું અને તમે પુરુષ. કોઇપણ સ્ત્રીને કોઇ પુરુષ જ્યારે ખુબ જ ગમી જાય અને જ્યારે એ પુરુષ વિષે કોઇપણ વાત થતાં જ એ સ્ત્રીની આંખો એનાં શબ્દો કરતાં વધુ વાતો કરવા લાગેને ત્યારે સામે બેઠેલી એક બીજી સ્ત્રીને તો તરતજ ખબર પડી જાય છે કે એ પેલાં પુરુષને કેટલો પ્રેમ કરે છે.’ સિરતદીપ શાંતનુ અને અક્ષય ની વચ્ચે ખુરશી મુકતા બોલી.
‘હમમ..’ શાંતનુને સિરતદીપની વાત સ્વાભાવિકપણે ગમી રહી હતી.
‘તમે ભલે એમ માનો કે એ તમને ફક્ત રીસ્પેક્ટ કરે છે અને અનુ પણ ભલે એમજ કહેતી હોય કે એ તમને માત્ર રીસ્પેક્ટ કરે છે અને ઓફીશીયલ પ્રેમ નહી, એટલે કે એનાં વડ્ર્સમાં કહું તો “એઝ એ બેસ્ટ બડી”, પણ લેટ મી ટેલ યુ, આમ એક બીજાં ને માત્ર મિત્રો ગણીને તમે બન્ને એકબીજાને અને તમારી જાતને પણ ચીટ કરી રહ્યાં છો શાંતુભાઇ. કારણકે તમે બન્ને એકબીજાંને ખુબ પ્રેમ કરો છો.’ સિરતદીપે પોતાનાં દિલની વાત કહી જ દીધી કારણકે એને ખબર હતી કે આમ કહેતાં એકવાર કદાચ એની ખાસ મિત્ર અનુશ્રીને એની સ્પષ્ટ વાત પર ખોટું લાગી જશે પણ શાંતનુને નહીં.
‘ના સિરુ હું મારી જાતને ચીટ નથી કરતો, તમારાં આવ્યાં પહેલાંજ મેં અક્ષુને કીધું કે હું એને અનહદ પ્રેમ કરું છું પણ હું એના પર કોઇ પ્રેશર મુકવા નથી માંગતો. એ દુધનાં દાજેલાં છે સિરુ, એ એમ તરત હા કરવા માટે તૈયાર નથી થાય, ભલે ને પછી તમે કીધું તેમ એ કદાચ અંદરખાનેથી મને પ્રેમ કરતાં હોય.’ શાંતનુએ પોતાનો સંદેહ રજુ કર્યો.
‘અનુને હા પડાવવાનું કામ મારું. બોલો...હવે?’ સિરતદીપે તરતજ શાંતનુને બાંધવાની કોશીશ કરી.
‘અરે આ શું તમે બન્ને મારાં અને અનુનાં લગ્ન કરાવવા અચાનક મંડી પડ્યાં છો?’ શાંતનુ હસી રહ્યો હતો.
‘કારણકે તમે માંડ માંડ સિરુનાં ખતરનાક ફંદામાં આવ્યાં છો ભાઇ, હાશ આજે હું છૂટ્યો.’ અક્ષયે મમરો મુક્યો અને સિરતદીપે એને જોરથી ધબ્બો માર્યો અને ત્રણેય હસવા માંડ્યા.
‘પણ એને જરાય એમ ન લાગે કે હું આ બધું કરી રહ્યો છું.’ શાંતનુએ સિરતદીપ સામે પોતાનો ડર વ્યક્ત કર્યો.
‘નહી લાગે. એને એમ જ લાગશે કે હું જ આ વાત કરી રહી છું. રેસ્ટ અશ્યોર્ડ ભાઇ.’ સિરતદીપે શાંતનુ નો હાથ પકડીને પ્રોમિસ આપ્યું.
‘તો પછી મને વાંધો નથી સિરુ, પણ એક વાત યાદ રહે. જ્યારે એ યુએસ થી પાછાં આવ્યાં ત્યારે એને અમરેન્દ્રનાં શારીરિક અને માનસિક ત્રાસથી ઘવાયાનું કે પીડા પામવાનું એટલું દુઃખ નહોતું જેટલું કે એનાં પ્રેમનાં નિષ્ફળ જવાનું હતું. જે પ્રેમને કારણે એણે આખી દુનિયા ને એક ઝાટકે છોડી દીધી હતી એ પ્રેમનું આમ ત્રણ જ વર્ષમાં આટલી હદે નિષ્ફળ જવાથી એ ખુબ જ ક્ષોભ અનુભવી રહ્યાં હતાં અને એટલે સ્વભાવિક છે કે એ બીજીવાર પ્રેમમાં પડતાં કે એનો ઇઝહાર કરતાં ડરશે.’ શાંતનુએ સિરતદીપને ઉત્સાહ ને કન્ટ્રોલ ચેતવતાં કહ્યું.
‘આઇ નો અને તમારાં આ વિચારો જાણીને મને પાક્કો વિશ્વાસ છે કે હું અનુને મનાવી જ લઇશ.’ સિરતદીપ હસીને બોલી.
‘તો મિશન શાંતનુ-અનુ લગ્ન શરુ?’ અક્ષય જોરથી બોલ્યો અને ત્રણેય એક બીજાંને ‘હાઇ-ફાઇવ’ આપતાં ફરીથી જોરથી હસી પડ્યાં.
ઇશ્વર પણ કદાચ હવે શાંતનુ અને અનુશ્રીને મેળવવા માટે વધુ ઉતાવળો થયો હોય એવું લાગી રહ્યું હતું કારણકે શાંતનુ, અક્ષય અને સિરતદીપની મીટીંગ પછી ત્રીજેજ દિવસે સિરતદીપને અનુશ્રી નો કૉલ આવ્યો અને એને પોતાને ઘેર બને તેટલી જલ્દીથી આવી જવા કહ્યું.
‘વ્હોટ હેપન્ડ અનુ?’ અનુશ્રીનાં રૂમમાં ઘૂસતાં જ સિરતદીપે પૂછ્યું.
‘બહુ ટેન્શન છે યાર, એક બાજુ ભાભી નો ત્રાસ હવે બહુ વધી ગયો છે અને બીજીબાજુ આ ઇશી.’ અનુશ્રીએ માથે ખેંચીને રૂમાલ બાંધ્યો હતો અને એણે માથે લગાડેલાં વિકસની ગાઢી સુગંધ સિરતદીપનાં નાકમાં ઘુસી રહી હતી.
‘શું થયું? મને ડીટેઇલમાં કે’ સિરતદીપે અનુશ્રીને શાંત કરતાં કહ્યું.
‘સિરુ, જેટલાં જેટલાં મારાં પેઇન્ટીંગ્સ અને હું પોપ્યુલર થતાં જઇએ છીએ એમએમ ભાભીનું ટોન્ટસ મારવાનું વધતુ જાય છે. હું જ્યારે પણ ફ્રી હોઉં ત્યારો એમને કુકિંગમાં અને બીજી વાતોમાં હેલ્પ કરું જ છું પણ ખબર નહી કેમ પણ એમને તો હું ચોવીસે કલાક એમની જેમ રસોડામાં પુરાઇ રહું એવી જ ઇચ્છા હોય છે.’ પલંગના બેડરેસ્ટ પર પોતાનું માથું ટેકવતાં અનુશ્રી બોલી.
‘હવે એમાં શું નવું છે અનુ? આ તો તું આવી એનાં ત્રણ મહીનાથી જ તું મને કહી રહી છે ને?’ સિરતદીપને લાગી રહ્યું હતું કે પરીસ્થીતી એને પોતાની વાત રજુ કરવા માટે અનુકુળ થઇ રહી છે.
‘પણ હવે સિચ્યુએશન આઉટ ઓફ કંટ્રોલ થઇ રહી છે અને કાલે રાત્રે તો હદ થઇ ગઇ. સુવાસભાઇ ઘરે આવ્યાં ત્યારે બસ અચાનક મારો વાંક કાઢીને રડવા જ લાગ્યાં જાણેકે દુઃખ નો બહુ મોટો ડુંગર એમનાં માથે ના પડ્યો હોય? મારે કારણે ઇશીને અને હવે તો મમ્માને પણ ગમેતેમ બોલે રાખે છે.’ અનુશ્રી ભીની આંખે બોલી.
‘હમમ... તું ચિંતાન કર અનુ અમે છીએ ને? એન્ડ વ્હોટ અબાઉટ ઇશિતા? એણે શું કર્યું?’ અનુશ્રીની પાસે બેસીને એનું માથું દબાવતાં સિરતદીપે પૂછ્યું.
‘ખબર નહી સિરુ પણ હું જ્યારથી બોમ્બેથી આવી છું ત્યારથી બસ જીદ લઇને બેઠી છે કે શાંતુ નેે ડેડી બનાવ ને બનાવ જ. જ્યારે નવરી પડું એટલે બસ, ક્યારે શાંતુને ડેડી બનાવે છે? આ એક જ સવાલ એનાં મોઢાં પર હોય છે.’ અનુશ્રી બોલી.
‘હમમ..લાગે છે શાંતુભાઇએ દસ દિવસમાં આ બધું શીખવાડી દીધું લાગે છે.’ સિરદીપે અનુશ્રીનું મન કળવા માટે પાસો ફેંક્યો.
‘હાઉ કેન યુ બી સો સ્ટુપીડ સિરુ? શાંત આવું કરે જ નહી મને અહિયા સુધી ખાતરી છે.’ અનુશ્રી પોતાનાં ગળા ઉપર હાથ મુકતાં બોલી. જોકે સિરતદીપને તો જે જાણવું હતું એતો એણે જાણીજ લીધું.
‘આટલો વિશ્વાસ છે તને મારાં ભાઇ ઉપર?’ સિરતદીપનાં ચહેરા પર સ્માઇલ હતું.
‘મારી જાતથી પણ વધુ, તું મારો ટેસ્ટ લઇ રહી હતી ને?’ અનુશ્રી પણ હવે સ્મીત વેરી રહી હતી.
‘અફકોર્સ. ડુ યુ લવ હીમ?’ સિરતદીપ સીધી જ મુદ્દા પર આવી ગઇ.
‘હા બટ એઝ અ ફ્રેન્ડ, બેસ્ટ ફ્રેન્ડ.’ અનુશ્રી બોલી.
‘તું પણ ભાઇની જેમજ પોતાની જાતને ચીટ કરી રહી છે અનુ. આઇ કેન સી ધ સ્પાર્ક ઇન યુ, જ્યારે જ્યારે ભાઇનું નામ હું તારી સામે લઉં છું.’ સિરતદીપ બોલી.
‘એવું કશું જ નથી, ગાંડી થઇ ગઇ છે કે શું?’ અનુશ્રી મોઢું બીજીબાજુ ફેરવી લેતાં બોલી.
‘ના પણ મને અને અક્ષુને તમારાં બન્ને માટે ફિલ થાય છે. તને ખબર છે ઇશિતાને શાંતુભાઇ એનાં ડેડ થાય એ વાત મનમાં કેવી રીતે આવી?’ સિરતદીપ બોલી.
‘ના, જો ને હું એને ફરીફરીને પૂછું છું પણ એ તો બસ એક જ રટ લઇને બેઠી છે કે મમ્મા શાંતુને મારાં ડેડ બનાવો બસ.’ અનુશ્રીએ પોતાનું આશ્ચર્ય વ્યક્ત કર્યું.
‘ઇશિતાનાં મનમાં આ વાત એનાં ફ્રેન્ડ્ઝ લાવ્યાં છે અનુ. તું જે દિવસે મુંબઇથી આવવાની હતી તે દિવસે જ શાંતુભાઇએ એનાં ફ્રેન્ડ્ઝ ને ફાઇનલ આવજો કર્યું ત્યારેજ એબધાં ને ખ્યાલ આવ્યો કે દસ દિવસથી રોજ ઇશિતાને મુકવા અને લેવાં આવતો આ સાવ સરળ અને રમતિયાળ દિલનો વ્યક્તિ એનો ડેડ નથી અને એટલેજ બધાંએ ઇશિતાને કીધું કે હી શૂડ બી યોર ડેડ. શાંતુભાઇએ ખુદે મને અને અક્ષુને આ વાત કરી હતી પણ તને કહેવાથી ચોખ્ખી ના પાડી હતી એટલે મેં તને હજીસુધી આ વાત કરી નહોતી.’ સિરતદીપે અનુશ્રીની ગૂંચવણ દુર કરી.
‘ઓહ નાઉ ઇ ગોટ ધ પોઇન્ટ..હમમ’ અનુશ્રી સિરતદીપની વાત સમજતાં બોલી.
‘નો યુ હેવ નોટ અનુ.’ સિરતદીપ ને વાત આગળ વધારવી હતી.
‘એટલે?’ અનુશ્રીએ સવાલ કર્યો.
‘એટલે એમ કે તું શા માટે હજી આ ઘરમાં પડી રહી છે? દિપ્તિીભાભીનાં આટલાં બધાં ટોન્ટીગ પછી તને શું એમ લાગે છે કે એ અહીં જ અટકી જશે? શી ઇઝ અ ફ્રસ્ટ્રેટેડ લેડી અનુ. એમને મન આખો દિવસ ચૂલો સળગાવવો એજ લાઇફ છે. એમનો વાંક નથી આઇ નો બટ યુ ઓલ્સો નો કે તું પહેલેથી જ ફ્રી બર્ડ તરીકે જીવી છે.’ સિરતદીપે અનુશ્રીને સમજાવતાં કહ્યું.
‘હમમ..’ અનુશ્રી ધ્યાનથી સાંભળી રહી હતી.
‘તને ખબર છે? હવે આ વાત આગળ જરૂર વધશે અને કાલે રાત્રે જે થયું એ તો ફક્ત ટ્રેઇલર જ હતું અનુ. જેમ જેમ તું સક્સેસફૂલ થતી જઇશ એમ એમ એમનું ફ્રસ્ટ્રેશન વધતું જ જશે અને ઘરમાં ટેન્શન પણ વધશે. ઇશિતાનાં મોઢેથી ભગવાન બોલ્યાંં છે અનુ, તું સિગ્નલ સમજી લે.’ સિરતદીપ બોલી.
‘એવું થશે તો હું એકલી જ રહીશ મારે ફરીથી એ બધી જફામાં નથી પડવું.’ અનુશ્રી મોઢું બગાડતાં બોલી.
‘પણ ક્યાં સુધી? મને ખ્યાલ છે કે એકલાં રેહવામાં જરાય વાંધો નથી ઘણીબધી સિંગલ મધર્સ ને હું પણ જાણું છું. પણ બધાં પાસે શાંતુભાઇ જેવાં એક પ્રેમાળ અને અન્ડરસ્ટેન્ડિંગ કમ્પેનિયન નો કે એમનાં કીડ્ઝને એવો જ ફાધર આપી શકવાનો ઓપ્શન નથી હોતો. મેરેજ એટલે ફક્ત હસબન્ડ-વાઇફ નું જ રીલેશન? બોથ ઓફ યુ કેન સ્ટીલ બી ફ્રેન્ડ્ઝ એન્ડ ટુ બેસ્ટ ફ્રેન્ડ્ઝ એન્ડ કેન સ્ટીલ લીવ હેપ્પીલી મેરીડ લાઇફ. મારી અને અક્ષુ
ની જેમ જ.’ સિરતદીપ હવે અનુશ્રી પર હાવી થઇ રહી હતી.
‘આઇ નીડ સમ ટાઇમ સિરુ. લાઇફનું આટલું મોટું ડીસીઝન એપણ એક મેજર ફેઇલીયોર પછી... આમ તરત તો ન લેવાય, એન્ડ યુ નો ધેટ.’ અનુશ્રી બોલી.
‘અફકોર્સ આઇ નો, પણ પ્રોમિસ મી કે તું પોઝીટીવલી એનાં પર વિચાર કરીશ.’ સિરતદીપે અનુશ્રીનો હાથ પકડતાં બોલી.
‘યસ આઇ પ્રોમિસ યુ. મારે થોડું વિચારવું છે બસ.’ અનુશ્રીએ સિરતદીપનો હાથ દબાવતાં કહ્યું.
‘થેંક્સ અનુ એન્ડ ઓલ ધ બેસ્ટ.’ કહીને સિરતદીપે હસીને વિદાય લીધી.
અનુશ્રી સાથે થયેલી ચર્ચાની જાણ સિરતદીપે તરતજ શાંતનુ પોતાને ઘેરે બોલાવીને એને અને અક્ષયને કરી દીધી. શાંતનુ હવે ટેન્શનમાં આવી ગયો હતો કે અનુશ્રી શું નિર્ણય લેશે? જો કે આ વખતે એક બાબતે એ ચોક્કસ હતો કે જો અનુશ્રી લગ્નની ના પણ પાડશે તો પણ એ બન્નેની મિત્રતા પર કોઇજ આંચ નહી આવે અને અત્યારસુધી એ અને અનુશ્રી જે પાકાં મિત્રોની જેમ જીવી રહ્યાં હતાં એમ આગળ ઉપર પણ એ જ રીતે જીવશે.
આમનેઆમ લગભગ એક અઠવાડિયું વીતી ગયું આ દરમ્યાન અનુશ્રી અને શાંતનુ વચ્ચેની વાતચીત ઘણી ઓછી થઇ ગઇ હતી. આમજુવો તો આ આખાયે અઠવાડીયા દરમ્યાન જ્યારે ઇશિતાને શાંતનુ સાથે વાત કરવી હોય ત્યારે જ અનુશ્રી એને કૉલ કરતી નહીકે પહેલાંની જેમ જ્યારે એ એકલી પડે ત્યારે શાંતનુને કૉલ કરતી અને પછી ખુબ જ વાતો પણ કરતી. એક રવિવારની સવારે શાંતનુનાં ઇન્ડિયા-ઓસ્ટ્રેલીયા ની વન-ડે જોઇ રહ્યો હતો ત્યારે જ એનાં સેલફોન પર અનુશ્રીનો નંબર ઝબક્યો.
-ઃ પ્રકરણ ચઉદ સમાપ્ત :
