" હા , બોલને " મલકાઈને અભિનવ પોતાની સ્ટાઈલમાં ઊભો રહ્યો.
" અભિનવ મિશ્રા , તને , મને , અને મીરાના ખાસ લોકોનો આભાર, કે એ મીરા માટે કઈ જ કરી ના શક્યા.મીરાના દાદા ,એના નાલાયક પતિનો ધન્યવાદ, કે એમના આપેલા દુખોને લીધે આ ઘટના બની.અભિનવ હવે તું મીરાને ગમે ત્યારે મળી શકીશ. કોંગ્રેટ્સ. કેમ કે તારી મીરા હવે આકાશમાં દેખાતા હજારો તારાઑ માથી એક બની ગઈ છે હવે. દુનિયામાં રહી એ ત્રાસી ગઈ હતી બિચારી બધુ સહન કરીને. સારું થયું ... એ ... એ... મારી ગઈ ... " પ્રિયંકાએ અભિનવની હૂડી પકડીને કહ્યું. પ્રિયંકાનો અવાજ ફાટી ગયો એ બોલીને.
" ના. PC. એમ ના બોલીશ. ઑ વેટ હું હમેશા તારી જોડે મજાક કરું છું એટલે તું મારી જોડે મજાક કરે છે હે ને? " અભિનવના ચહેર પરનું હાસ્ય ગાયબ થઇ ગયું હતું.
" ના. અભિનવ મિશ્રા. મજાક મે નહીં આ જિંદગી એ કરી તારી સાથે. જે વ્યક્તિને મળવા તું તડપતો રહ્યો એને તું હવે છેલ્લીવાર જોઈ પણ નહીં શકે. એ તારી રાહ જોઈને થાકી ગઇ."
અભિનવ પ્રાગની સ્ટ્રીટ વચ્ચે જ ફસડાઈ પડ્યો. અભિનવ બીજું કઈ પૂછે એ પહેલાં એને કોઈનો ફોન આવ્યો. પ્રિયંકા સમજી ગઈ કે કોનો હોય શકે. અભિનવ ઊભો થયો એનો ચહેરો પીળો પડી ગયો હતો. એની આંખો ભરાઈ આવી હતી.
" અભિનવ મીરાને લાગતું હતું તું કે તું એના માટે કઈ પણ કરી શકે. પણ તું હીરો નહીં જીરો નીકળ્યો. તું ના તો મીરા સાથે પરણી શક્યો , ના તો મીરાને બચાવી શક્યો.હજીય એ નકામી ઓરતથી પોતાની જાતને બચાવી ના શક્યો, એની પાછળ બસ ભાગતો રહ્યો. ભૂલ કરી મે અને મોહિતે. ભૂલ કરી... " પ્રિયંકા ત્યાથી નીકળીને સીધી પોતાની હોટેલના રૂમમાં પોહચી ગઈ. જતાં જતાં એણે પોતાનું કાર્ડ અભિનવને આપ્યું હતું.
બાથરૂમમાં જઈને એ શાવર લેવાં લાગી. અરીસામાં પોતાનો ચહેરો જોઈને એ રડતાં આવજે બોલી ઉઠી , " કેમ? કેમ ?... કેઇઇઇ..મમમ ? મોહિત? તે કેમ કર્યું આ બધુ ? " અરીસા . પર જોરથી મુક્કો માર્યો. એના હાથમાં ચીરો પડી ગયો હતો. બાથટબનું પાણી લાલ રંગમાં ફેરવાઇ ગયું હતું. એ સીધી બેડ પર જઈને સૂઈ ગઈ.
સવારે રૂમ સર્વિસ કરવા આવનારે દરવાજો નોક કર્યો ત્યારે પ્રિયંકાની આંખ ખૂલી.એણે જોયું રાત્રે હાથમાં વાગ્યું હતું ત્યાં લોહી જામી ગયું હતું.એ ફ્રેશ થઈને બારી પાસે બેઠી. પ્રાગમાં વરસાદ પડતો હતો. બારી પાસે બેસીને એ સવારનો નાસ્તો લેવાં લાગી. ગમે તેમ કરીને એણે આખો દિવસ પસાર કર્યો. રાતે બે વાગ્યાની ફ્લાઇટમાં એ બેસી ગઈ. બીજે દિવસે સવારે પ્લૅન કતારમાં હાલ્ટ માટે લેન્ડ થયું. સાત કલાકના હાલ્ટ પછી ત્રીજા દિવસે સાંજે એ અમદાવાદ એરપોર્ટ પર ઉતરી.
આજનો દિવસ
એની બહેન સ્નેહા અને નિહાર એને લેવાં આવ્યા હતાં. નિહાર એની સાથે કામ કરતો હતો. નિહાર પ્રોફેશનલ ફોટોગ્રાફર હતો. એવિડેન્સ , ક્રાઇમ સીન વગેરેની તસવીર એની પાસે મળી જ રહે. એ બહુ કામનો માણસ હતો.
" મીરાનું બેસણું તો પતી ગયું હશેને ?" ભીની આંખે પ્રિયંકા બોલી.
"હા. પણ તું મીશાલીનીને મળી શકીશ. એ આવી છે. " સ્નેહાએ એની હાથમાથી બેગ લેતા કહ્યું.
" અને... મારી કેયું ? મારી કેયા કોની પાસે છે ? " એના આવાજમાં ભય અને ચિતા હતી.
" ચિંતા ના કર. એ વીરીમાં આંટી પાસે છે.અને આ હાથે શું થયું છે ? "
" હમ્મ... કય નહિં. ઓહ હાય નિહાર. "
" હાય. PC. તું ઠીક છે ને ?" નિહારએ હળવી બાથ ભરતા પૂછ્યું.
" નિહાર કોઈ માણસનું હદય છીનવી લો અને આવું પૂછો તો એ શું કહેશે ? " એણે ધીમેથી હોઠ ફડફડાવ્યા.
નિહાર કશું બોલી જ ના શક્યો.
○●○□○●○
વીરીમાંબેન મીશાલીનીના રૂમના દરવાજે ઊભા રહી મીશાને પેકિંગ કરતાં જોઈ રહ્યાં. અચાનક મીશાનું ત્યાં ધ્યાન ગયું.
" મા, ચિંતા ના કરશો. હું જલ્દીથી પછી આવીશ મળવા. મારી કોલેજ શરૂ થવાની છે એટલે આવતા જતાં મળી જઈશ." બંને માં-દીકરી એકબીજાને ભેટી પડ્યાં.
વીરીમાંબેન નીચે જવાના જ હતાં કે કઈક યાદ આવતા પાછા આવ્યાં. " મીશું , ખબર નહીં કેમ પણ મારૂ મન નથી કરતું. મીરાના ફોટાને હાર ચડાવવાનું !!!" એક માં એની સંતાન આ દુનિયામાં નથી રહી એ માનવા કેમ કરીને તૈયાર થઈ જાય ?"
બંનેને રડવું હતું પણ એકબીજાની હાલતની દયા ખાઈ બેવ પોતાના આંસુ રોકી પોત પોતાના કામે લાગી ગયા.
અમરને થયું મીશાલીનીનો મૂડ ઠીક કરવા એને બજારમાં એક આંટો મારવા લઈ જઈએ તો સારું. એ વિચારતો જ હતો કે નિશિત રૂમમાં આવ્યો અને એણે મીશાને રડતી જોઈ.
" મીશા, શું થયું ? " નિશિતે એને પોતાના તરફ ફેરવીને પૂછ્યું. મીશા બસ નિશિતને બાથ ભરીને રડવા લાગી. નિશિતે એના માથે હાથ ફેરવતો રહ્યો.
થોડીવાર રહીને મિશાલીની શાંત થઈ.
"મીશું , ચાલ આપણે બધાં શોપિંગ કરવાં જઈએ. તને પાણીપુરી પણ ખવડાવીશ. " અમર મીશાલીનીના આંસુ લૂછતાં બોલ્યો.
" હા , ચાલો જઈએ. એમેય છેલ્લો દિવસ છે આજે અહિયાં રેહવાનો. કાલે પાછાં અમદાવાદ. " નિશિતએ મીશાનો હાથ પકડી કહ્યું.
" તો ચાલો તમે બંને કારમાં બેસો હું ભાભીને લઈને આવું છું. " મીલીએ કહ્યું.
બધાં કારમાં બેસીને બજારમાં ફરતાં હતાં. નિશિત કાર ચલાવતો હતો. મીલી અમર સાથે વાતો કરી રહી હતી. મીશાલીનીની નજર બારીની બહારના વાતાવરણને નિહાળી રહી હતી.
અચાનક મીશાલીનીએ જોરથી બૂમ મારી.
" PC " મીશાએ નિશિતને હાથથી ટપલી મારી , " નિશિત કાર ઊભી રાખ. નિશું યાર ? શું કરે છે કાર ઊભી રાખ.જલ્દીઇઇ " ચીસો પડતી એ ફટાફટ કારમાં ઉતરી અને પ્રિયંકા તરફ ભાગી ગઈ.
ડાબી બાજુએ આવેલા ટી સ્ટોલ પાસે પ્રિયંકા એની બહેન સ્નેહા અને નિહાર સાથે ઊભી હતી. શબ્દોની આપ-લે થાય એ પહેલાં પ્રિયંકા મીશાલીનીને જોઈને એને ભેટી જ પડી. એ બંનેની આંખો ભીની હતી. ત્યાં નિશિતે એના જિગરી દોસ્ત નિહારને જોયો.
" તું અહિયાં કેમનો હે ? " નિશિતએ પૂછ્યું.
" અરે, કિધુતું તો ખરું કે પ્રિયંકા બજાજ મારી ફ્રેન્ડ છે. એને લેવા જવાનો હતો. " નિહારએ કહ્યું.
" પણ તે પ્રિયંકા બજાજનો ફોટો બાતાયો હોય તો કેટલું સારું થાત યાર. આ મીશાનું વજન તો પ્રિયંકા ક્યાં હશે એ વિચારવામાં જ અડધું થઈ ગયું બોલ ? " નિહારને એક હાથે હાથતાળી
આપતાં બોલ્યો.
અમર તો સ્નેહાને જ જોઈ રહ્યો હતો. એની માંજરી આંખોમાં
ખોવાઈ જવાનું મન થાય એટલી અદ્બભુત હતી.
નાકમાં ઓક્સોડાઈઝની નથ હતી , કપાળમાં વચ્ચે નાનકડી લાલ બિન્દિ,એના અધરની સુંદરતા તો એ હસ્તી ત્યારે થઈ જતી.પિન્ક કલરની કુરતી જેની ઉપર સિલ્વર કલરનું ભરતકામ કરેલું હતું , ગળાની નીચેનાબટનના છેડે લાગેલા ઉનના પોમ-પોમ ફૂમતા એની કમર સુધી લાંબા હતાં. એના કર્લીવાળમાં એને કરાવેલ લાલ હાઇલાઇટસ એના વ્યક્તિવમાં નવો જ ઊભાર લાવતી હતી , નીચે સિલ્વર ટ્રેક પહેર્યું હતું , કાનમાં એને ગોલ્ડની ફિશ પેહરી હતી, સ્નેહાને માછલીઓથી બહુ જ લગાવ હતો. એણે ગળામાં પણ માછલી આકારનું પેન્ડન્ટ હતું ,એના હાથમાં આંગળીઓ લાંબા નખ કે વીંટીઓ વિનાની હતી. એના પગમાં આજેય રજવાડી મોજડી જ હતી. સ્નેહા પણ પ્રિયંકા અને મીશાલીની સાથે જ ભણતી હતી. એક જ સ્કૂલમાં હોવાને લીધે અમર એણે સારી રીતે ઓળખતો હતો. એની અને સ્નેહાની દોસ્તી બહુ અલગ હતી. સ્નેહા ગાયનેકોલોજિસ્ટ હતી. અમદાવાદમાં એના ક્લિનિકનું નામ બહુ માનથી લેવામાં આવતું હતું. સ્નેહા સારું એવું કમાઈ પણ લેતી હતી. જ્યારથી અમર અને મોહિત વચ્ચે ઝગડો થયો હતો ત્યારથી એ લોકોનું આખું ગ્રુપ તૂટી ગયું હતું. એ ઘટના પછી કદાચ આજે બંનેએ એકબીજાને શાંતિ જોયા હતાં. બંને એકસાથે જ હાય બોલ્યાં. ત્યાં જ પ્રિયંકા કઈક કહેવા લાગી એટલે બેવ છૂટાં પડી ગયાં.
" સોરી, મીશું હું મીરાને આવું થયું અને હું હાજર ના રહી શકી. કેટલું જલ્દી મૌત લખ્યું એના માટે ભગવાને. આ જિંદગીના ખેલમાં એને આ સમાજે , એના પતિના તિરસ્કારે હરાવી દીધી.
હું તો છેલ્લીવાર એને જોઈ પણ ના શકી. " પ્રિયંકાનો અવાજ તરડાઇ ગયો હતો.
" હું સમજી શકું છું. પણ મને ખબર નહીં કેમ એવું લાગ્યાં કરે છે કે મીરાદી નું મૃત્યું આકસ્મિક નોહતું. કોઈએ એમને મારી નાખ્યાં છે. એ ...એ ... આટલી જલ્દી હાર માની લે એમાના નોહતાં
તમને......ખબર છે, " મીશાલીની એકીશ્વાસે બોલી ગઈ.
" શું ? તને ખરેખર એવું લાગે છે ? એના શરીર પર કોઈ નિશાન હતાં ? ગળું દબાવવાના , માથા પર કોઈ વસ્તુ વાગવાના ? કઈક તો હશે ને? " પ્રિયંકાનું વકીલાત કરતું દિમાગ
ઝડપી કામ કરવાં લાગ્યું હતું. સત્યની જડો સુધી કેવી રીતે જવું એ એનું રોજનું કામ હતું.
" ના. એવા કોઈ નિશાન તો..નથી મળ્યાં."
" તો કોઈ દવાનો ઓવરડોઝ ? હાર્ટ એટેક ? કોઈ ઝેરી દવાની અસર ? શું હોય શકે ?!" પ્રિયંકા શક્ય એટલું નજીક જવાની કોશિશ કરતી હતી.
" પોસ્ટમોટર્મ તો થયું જ નથી. હું આવી ત્યારે એમનું બોડી પૂરેપૂરું કવર કરેલું જ હતું અને તરત જ બાળવ માટે લઈ જવામાં આવ્યું હતું. "
" શોધવાની કોશિશ જરૂર કરીશું આપણે. પ્રયત્ન કરીશું તો સફળતા મળશે. ઓહ હા, કેયા કયા છે ? એ બરાબર તો છેને ?"
" હા, એ ઠીક છે. પણ તું પેહલા એમ કે કેયાનો જન્મ કેમનો થયો ? મતલબ કે દેવેશનું કેહવું છે કે કેયા એની છોકરી નથી. તો ... આ બધુ કેમનું ? " અમરએ પૂછ્યું.
" હું તમને બધુ સમજવું છું... " PC એ સ્નેહા સામે જોયું અને
સ્નેહાએ આંખોથી બધું કહેવાની મંજૂરી આપી.
પ્રિયંકા એ સત્ય બહાર લાવવાની હતી જે માત્ર એના અને મીરા વચ્ચે હતાં.
કોણ હતો અભિનવ મિશ્રા ???
શું પ્રિયંકા કેયા કોણ છે એ કહી શકશે???
અભિનવ મિશ્રાને કોનો કોલ આવ્યો હતો???
આખરે શું ક્ર્યું હતું મોહિતે ???
