બીજા દિવસે સવારે ત્રણેય જેસર તરફ આગળ વધ્યા નિશીથે ગુગલ મેપમાં લોકેશન સેટ કરી કારને જવા દીધી. લગભગ 18 કિલોમિટર જેટલું અંતર કપાયા પછી નિશીથે કારને ઉભી રાખી અને ખીસ્સામાંથી નકશો કાઢી જોયું તો હવે પેલો પીળો પડી ગયેલા ભાગના વિસ્તારમાં તે લોકો પ્રવેશી ગયા હતા. નિશીથે કશિશ અને નૈનાને કહ્યું “જો સામે એક ટેકરી જેવું દેખાય છે. ચાલો ત્યાં તપાસ કરીએ. ત્રણેય ચાલીને ટેકરી ઉપર ગયા અને આજુબાજુ તપાસ કરી પણ અહી ખજાનો હોય તેવા કોઇ સંકેત તેમને દેખાયા નહીં. ત્યારબાદ નિશીથે ત્યાં થોડાક ફોટો પાડ્યા અને પછી ત્રણેય કારમાં બેસી આગળ વધ્યા. ત્યાંથી અડધો કિલોમિટર આગળ ચાલ્યા, ત્યાં એક બીજી ટેકરી દેખાઇ ફરીથી ત્રણેય તે ટેકરી પર ગયા અને તપાસ કરી. ત્યાં પણ તે લોકોને કોઇ જાતની નિશાની દેખાઇ નહીં. ફરીથી નિશીથે ફોટોગ્રાફ્સ લીધા અને આગળ વધ્યા. આમનેઆમ બપોર સુધીમાં તે લોકોએ છ સાત કિલોમિટરના વિસ્તારમાં આવતી ટેકરીઓ પર તપાસ કરી પણ કંઇ મળ્યું નહીં. અંતે ત્રણેય કંટાળ્યાં અને એક જગ્યાએ રસ્તા પર આવેલ દુકાન પાસે કાર રોકી પાણી પીધુ. તે પાણી પીતા હતા ત્યાં નિશીથના મોબાઇલમાં રીંગ વાગી નિશીથે ખીસ્સમાંથી મોબાઇલ કાઢી જોયું તો સુનંદાબેનનો ફોન હતો. નિશીથે ફોન ઉંચક્યો એટલે સુનંદાબેને કહ્યું “શુ ચાલે છે? ક્યાં છે તું અત્યારે?”
“અહી, જેસર અને પાલીતાણા વચ્ચે છું.” ત્યારબાદ નિશીથે સુનંદાબેનને નક્શાની બધી વાત કરી અને છેલ્લે કહ્યું કે અમે અત્યારે પાલીતાણાથી જેસર વચ્ચે તપાસ કરી રહ્યા છીએ. આ સાંભળી સુનંદાબેને નિશીથને કહ્યું “અરે ત્યાં નજીકમાંજ કદમ્બગીરી આવેલુ છે. ત્યાં ડુંગર પર આપણા કુળદેવીનું મંદીર છે. તું ત્યાં સુધી આવેલો છે તો માતાજીના દર્શન કરીને જ આવજે. માતાજી તારી સમસ્યા જરુર દુર કરશે.” આ સાંભળી નિશીથ ચમક્યો તે પણ નાનપણમાં એકાદ વાર માતાજીના દર્શન કરવા અહીં આવી ગયો હતો. પણ આ માથાકુટમાં તેને તે કંઇ યાદ આવ્યું નહીં. તેણે સુનંદાબેનને કહ્યું “હા, મમ્મી એ તો મને ભુલાઇજ ગયું. પહેલાતો હવે અમને ભુખ લાગી છે એટલે અમે અહી ક્યાંક જમવાનું શોધીએ છીએ. જમીને ત્યાં દર્શન કરવા જઇશું.”
“તે વિસ્તારમાં તમને નજીકમાં કોઇ હોટલ નહીં મળે. ખોટુ કંઇક આચર કુચર ખાઇને તબિયત બગાડવી તેના કરતા તમે અત્યારેજ ત્યાં માતાજીના દર્શન કરવા જાઓ. ત્યાં ડુંગર પર માતાજીના મંદીરે અન્નક્ષેત્ર ચાલે છે. તે બહાને માતાજીનો પ્રસાદ પણ લેવાશે. મારીતો તમને સલાહ છે કે અત્યારે મંદીરેજ જતા રહો.” સુનંદાબેને નિશીથને સમજાવતાં કહ્યું.
આ સાંભળી નિશીથને પણ સુનંદાબેનની વાત યોગ્ય લાગી. નિશીથે કશિશ અને નૈનાને વાત કરી. જો અહીં આ રસ્તા પર કોઇ સારી હોટેલ મળે એવું લાગતું નથી. અહીં નજીકમાં કદમ્બગીરી આવેલુ છે. ત્યાં એક નાનો ડુંગર આવેલો છે તેની ટોચ પર અમારા કુળદેવીનું મંદીર આવેલુ છે. આ મંદીર પર અન્નક્ષેત્ર ચાલે છે. અત્યારે આપણે ત્યાં જઇ દર્શન કરીએ અને પ્રસાદી લઇએ પછી થોડો આરામ કરી ફરી તપાસ શરુ કરીશું.”
“ઓહ યાર હવે તો બહું થાકી ગયા છીએ. તે ડુંગર ચડી શકાય એવી તાકાત હવે રહી નથી.” નૈનાએ દલીલ કરતા કહ્યું.
“જો ત્યાં અડધે સુધી તો કાર જઇ શકે છે. પણ ત્યાંથી આગળ તો ચાલીનેજ જવુ પડશે.” નિશીથે સમજાવતા કહ્યું.
“જો નૈના ભુખ તો અમને પણ ખુબજ લાગી છે.પણ આટલામાં ક્યાંય કશુ મળશે નહીં. જો બીજે શોધવામાં રહેશું તો મંદીર પર અન્નક્ષેત્ર પણ બંધ થઇ જશે. અને હવે વધુ ભુખ્યા રહેવુ પડશે તો આપણી હાલત ખરાબ થઇ જશે. મને તો નિશીથનો વિચાર જ સારો લાગે છે.” કશિશે નૈનાને સમજાવતાં કહ્યું.
છેલ્લે નૈનાએ પણ બંનેની વાત સાથે સંમત થતાં કહ્યું “ ઓકે ચાલો તમે બંને કહો છો તો જઇએ.”
ત્યારબાદ નિશીથે કારને કદમ્બગીરી તરફ જવા દીધી. ગામ આવતા નિશીથે કારને ઉભી રાખી અને ત્યાં બેઠેલા એક વૃધ્ધને પુછ્યું કે અમારે માતાજીના મંદીરે જવું છે તો ક્યાંથી જવાશે?” આ સાંભળી પેલા વૃધ્ધે તે લોકોને રસ્તો બતાવ્યો અને કહ્યું “દિકરા જલદી જજો તો પ્રસાદી લેવાશે.” આ સાંભળી નિશીથે પુછ્યું “કાકા, આ કાર ક્યાં સુધી જશે?”
“દિકરા તમારી કાર તો દેરાશર સુધીજ જશે પણ જો તમે અહીંથી જીપ કરી લઇશો તો તમને કાચા રસ્તે છેક ઉપર સુધી મુકી જશે.” આ સાંભળી નિશીથે કશિશ અને નૈના સામે જોયું. બંને એ સંમતી આપતા નિશીથે કહ્યું “કાકા, એ જીપ ક્યાંથી મળશે?” આ સાંભળી કાકાએ કહ્યું “એતો તમે આગળ જશો એટલે વળાંક પર એક જીપ ઊભી હશે.” ત્યારબાદ નિશીથે કાકાનો આભાર માની કારને આગળ ચલાવી ડુંગર તરફના રસ્તા પર જવા દીધી. થોડા આગળ ગયાં ત્યાં રસ્તાના બે ફાંટા પડતા હતાં, આ જગ્યાએજ એક જીપ ઊભી હતી. નિશીથે કારને જીપ પાસે ઊભી રાખી. કારને જોઇને જીપમાંથી એક યુવાન બહાર આવ્યો. નિશીથે તે યુવાનને કહ્યું “ઉપર માતાજીના દર્શને જવું છે.”
“ખાલી ઉપર મુકવાના છે કે પાછા પણ લાવવાના છે?” જીપવાળાએ પુછ્યું.
“ના ખાલી ઉપર ઉતારીજ દેવાના છે? કેટલા રુપીયા થશે?” નિશીથે પુછ્યું.
“જો આમતો આખી જિપ ભરાઇ તો માણસ દીઠ 50 રુપીય લઉં છું. પણ તમારે સ્પેશિયલ જવાનું છે એટલે 300રુપીયા આપવા પડશે.” નિશીથને પણ હવે કકડીને ભુખ લાગી હતી એટલે તેણે કોઇ દલીલ કર્યા વિના હા પાડી દીધી અને પુછ્યું “ આ કાર ક્યાં મુકીશું? અમને પાછા ફરતા કાર નજીક પડે તે રીતે મુકાવી દો.”
“ચાલો મારી પાછળ આવવા દો.” એમ કહી પેલો યુવાન જીપમાં બેઠો અને જીપ ચાલુ કરી આગળ જવા દીધી. કારને જ્યાં પગથિયા ચાલુ થતાં હતાં ત્યાં એક ઝાડ નીચે મુકી દીધી અને ત્રણેય જીપમાં બેસી ગયા. જીપવાળાએ જીપને ડુંગરના કાચા રસ્તા પર જવા દીધી. ડુંગરને ગોળ ફરતી જીપ ઉપર જવા લાગી. થોડીવારમાંતો જીપ ઉપર પહોંચી ગઇ એટલે નિશીથે ભાડુ ચુકવી દીધું અને ડુંગર પર જવા લાગ્યા. જીપવાળાએ બધાને મંદીરના પાછળના ભાગમાં ઉતાર્યા હતા. ત્રણેય ચાલીને ઉપર ગયા અને હાથ મોઢું ધોઇ દર્શન કર્યા. ડુંગરની ટોચ પર થોડી સમતલ જગ્યામાં મંદીર બનાવેલુ હતું. અને બાજુમાં અન્નક્ષેત્ર ચાલતું હતું. ત્રણેય અન્નક્ષેત્ર તરફ ગયા તો ત્યાં બે ત્રણ માણસો બેસીને જમી રહ્યા હતા. ત્રણેયને ખુબજ ભુખ લાગી હતી એટલે સીધીજ થાળી લઇને ત્રણેય જમવા બેસી ગયા. ભોજન સાદુ અને એક્દમ સ્વાદિષ્ટ હોવાથી અને ભુખ પણ જોરદાર લાગી હોવાથી ત્રણેય ભોજન પર તુટી પડ્યાં. જમ્યા ત્યાં સુધી કોઇ કંઇ પણ બોલ્યું નહીં. જમી લીધા બાદ નૈનાએ કહ્યું “યાર, તમારી વાત સાચી હતી આટ્લુ સરસ પ્રશાદ આપણને બીજે ક્યાંય પણ ન મળ્યો હોત. ભુખ શું વસ્તુ છે? તે ખરેખર આજે ખબર પડી. જે લોકોને બે ટાઇમ ભોજન નથી મળતું તેની હાલત કેવી થતી હશે તેનો અહેસાસ આજે થયો. જ્યાં સુધી પેટનો ખાડો નથી પુરાતો ત્યાં સુધી માણસને દુનિયાની બીજી કોઇ સમસ્યા સાથે નિસ્બત નથી હોતી.” નૈનાની વાત સાંભળી નિશીથ ગંભીર થઇ ગયો અને બોલ્યો “ દુનિયામાં સૌથી મોટી સમસ્યા જો કોઇ હોય તો તે અપુરતા આહારની છે. જ્યાં સુધી દરેક માણસને બે ટાઇમ જમવાનું ન મળે ત્યાં સુધી આપણે કરેલી બધીજ પ્રગતી નકામી છે.” આમનેઆમ ત્રણેય મંદીર સામેના ચોગાનમાં બેઠબેઠા ક્યાંય સુધી વાતો કરતા રહ્યા. ઉંચાઇ પર હોવાથી અને પાછળ શેત્રુંજય નદી વહેતી હોવાથી એકદમ ઠંડો પવન આવતો હતો. સવારની રખડપટી કરીને ત્રણેય થાકી ગયા હતા અને ઠંડો પવન આવતો હોવાથી આંખો ઘેરાવા લાગી. ત્રણેય પાચેક મિનિટમાં બેઠા બેઠાજ ઊંઘી ગયા. એકાદ કલાક બાદ મંદીરના ઘંટના અવાજથી ત્રણેયની ઉંઘ ઉડી ગઇ. થોડીવાર બાદ ત્રણેય ઉભા થયા અને હાથ મોઢુ ધોઇ ફ્રેસ થઇ ગયા. એકાદ કલાકની ઉંઘને લીધે તે લોકો એકદમ ફ્રેસ થઇ ગયા હતા.
“ચાલો હવે નીચે જઇશું. ફરીથી તપાસ શરુ કરવાની છે.” નિશીથે કહ્યું. અને પછી પગથિયા ઉતરવા લાગ્યો. કશિશ અને નૈના પણ તેની પાછળ પગથિયા ઉતરવા લાગ્યાં. તે લોકો વાતો કરતા કરતા ધીમે પગથિયા ઉતરતા હતા. વચ્ચે એકાદ જગ્યા પર ઉભા રહી ત્રણેયે ફોટો પાડ્યા. છેલ્લે થોડા આગળ આવ્યા તો નિચે જૈન દેરાશર દેખાતુ હતું અને તેનું લોકેશન એટલુ સરસ હતુ કે કશિશે નૈનાને કહ્યું કે “ચાલ નૈના અમારા બંન્નેનો એક ફોટો અહીં પાડી આપ.” નૈનાએ નિશીથ અને કશિશના ફોટો પાડતા મજાકમાં કહ્યું “તમે એક કામ કરજો તમારા હનીમુનમાં પણ મને સાથે લઇ જજો. હું તમારા ફોટો પાડી દઇશ.”
“એક કામ કરને તું પણ કોઇને શોધી લે એટલે આપણે બે ય કપલ સાથેજ હનિમુન પર જઇશું.” નિશીથે નૈનાની મજાકનો જવાબ આપતાં કહ્યું.
“ના, ભાઇ આ કશિશની હાલત જોઇને મે તો માંડીજ વાળ્યું છે.” નૈનાએ સામે વાર કરતા કહ્યું.
“મનમાં તો લાડુ ફુટે છે અને બહારથી ખોટો ઢોંગ કરે છે. તારી ઇચ્છા હોય તો કહે હું તારા માટે કોઇ સારો છોકરો શોધી આપું.” નિશીથ પણ એમ કંઇ છોડે એમ ન હતો.
“હવે જાને આ કશિશને પ્રપોઝ કરવાની તો ત્રેવડ નહોતી અને મારા માટે શોધવાની વાતો કરે છે.” નૈનાએ કશિશ સામે હસતા કહ્યું.
“એ તો ત્યારે હું હજું નવો હતો પણ હવે તો અનુભવી થઇ ગયો છું એટલે તારુ કામ ચોક્કશ કરી આપીશ. અને તારી ઇચ્છા હોય તો મારા ધ્યાનમાં એક છોકરો છે.” નિશીથે કશિશ સામે આંખ મારતા કહ્યું.
“જો હવે પાછી એ વાત ચાલુ કરી છે ને તો અહીથી ઉચકીને ફેંકી દઇશ.” એમ કહી નૈના નિશીથની પાછળ દોડી. નિશીથ પણ તેને જોઇને ભાગ્યો તે થોડો આગળ ગયો ત્યાં પગથીયાની કોર્નર પરથી તેનો પગ લપસ્યો અને બાજુની જાળીમાં તે નિચે પડ્યો. દુરથી આ દૃશ્ય જોઇ કશિશનાં મોં માંથી બુમ નિકળી ગઇ “નિશીથ.............” કશિશ અને નૈન તરતજ દોડ્યા. નિશીથના નસીબ સારા હતા કે પગથીયા થી થોડા જ નિચે જમીન હતી. એટલે બહું ઉંચાઇથી તે પડ્યો નહોતો. કશિશ અને નૈના દોડીને નિશીથ પાસે પહોંચ્યાં ત્યાં સુધીમાં તો નિશીથ ઉભો થઇ ગયો હતો.
“ નિશીથ તને કંઇ લાગ્યું તો નથીને?” કશિશે ચિંતિત સ્વરે પુછ્યું.
“ના સહેજ આ કપડા ખરાબ થઇ ગયા છે.” નિશીથે તેના પેન્ટ પર પડેલા ડાઘ જોઇ કહ્યું.
“સોરી નિશીથ તુ મારે કારણે પડ્યો.” નૈનાએ કચવાતા સ્વરે કહ્યું.
“અરે યાર એમા સોરી જેવુ કંઇ ન હોય એ તો આ પગથિયા પરથી પગ લપસી ગયો અને બેલેન્સ ન રહ્યુ તેમાજ પડી જવાયું. તેમા તારો કોઇ વાંક નથી. પણ તમે હવે થોડા આગળ જાવ હું ફ્રેસ થઇને આવુ છું.” આ સાંભળી પેલી બંને હસી પડી અને ફરીથી પગથિયા પર ગઇને થોડી આગળ ચાલી. તેના જતાજ નિશીથ થોડો જાડીમા આગળ ગયો અને થોડા જાડી જાખરા વટાવી આગળ જઇ તે હળવો થવા માટે ઉભો રહ્યો. બે મિનિટ પછી તે ત્યાંથી પાછો વળતો હતો ત્યાં તેનું ધ્યાન બાજુની જાળીમાં પડેલા એક બોર્ડ પર ગયું. કોઇએ આ સાઇન બોર્ડને અહીં ફેંકી દીધુ હોય એવુ લાગતુ હતું. અનાયાસેજ નિશીથ તે સાઇન બોર્ડ તરફ આગળ વધ્યો. નિથીથે પાસે જઇ તે સાઇન બોર્ડ પર પડેલા જાડી જાંખરા દુર કર્યા અને સાઇન બોર્ડ સીધુ કર્યુ આ સાઇન બોર્ડ પર ધુળ અને કચરો ચોંટી ગયા હતા. નિશીથે ખીસ્સામાંથી રૂમાલ કાઢી સાઇનબોર્ડને સાફ કર્યું એ સાથેજ તેના મોઢામાંથી ઉદગાર સરી પડ્યા “ઓહ માય ગોડ.” તે થોડીવાર તો તે સાઇન બોર્ડને હાથમાં રાખી એમજ બેસી રહ્યો.. આ સાઇનબોર્ડ જોઇ તેના ચહેરા પર ખુશિનું મોજુ ફરી વળ્યું . તેણે ઊભા થઇ બુમ પાડી કશિશ અને નૈનાને બોલાવી. તે બંનેએ આવીને જોયું તો નિશીથ કોઇ બોર્ડ પકડીને ઊભો હતો. કશિશે નિશીથના ચહેરા પર જોયું અને તેને જે ખુશી દેખાઇ તેનાથી તેને સમજાઇ ગયું કે તે બોર્ડમાં જરૂર કોઇક અગત્યની માહિતી છે.
નિશીથે તે બંનેને આવેલી જોઇને તેની પાસે ગયો અને તેને સાઇનબોર્ડ બતાવ્યુ એ સાથેજ કશિશના મો માંથી પણ નિશીથ જેવાજ ઉદ્ગાર નિકળી ગયા. પણ નૈનાને સમજ ન પડી. એટલે તેણે પુછ્યું “ઓઇ મને કંઇક સમજાવો આ શું છે?”
આ સાંભળી નિશીથ તે બંનેને પગથિયા પાસે લઇ ગયો અને ખીસ્સામાંથી કાગળ કાઢી સાઇન બોર્ડ પાસે રાખતા બોલ્યો “ જો સુરસિંહ પાસેથી આ કાગળ નકશા સાથે મળેલો આ કાગળમાં જૈન ધર્મનો સિમ્બોલ છે અને એવોજ સિમ્બોલ આ સાઇન બોર્ડમાં છે.”
“હવે અહી જૈન દેરાસર છે એટલે આ સિમ્બોલ તો અહી હોય જ ને?” નૈનાએ કહ્યું.
“તું હજું મારો મુદ્દો સમજી નથી. જો આ સાઇન બોર્ડ પર માત્ર જૈન ધર્મનો સિમ્બોલ નથી પણ સાથે માતાજીના પ્રતિક રુપે અર્ધુ ત્રીશુલ દોરેલુ છે. આ બંને ધર્મને સાથે રાખીને બનાવેલુ પ્રતિક છે.” આટલું બોલી નિશીથ રોકાયો પણ નૈના ચહેરા પરથી તેને કંઇ સમજ નથી પડી એ નિશીથને લાગ્યું એટલે નિશીથે ખીસ્સામાંથી બોલપેન કાઢી સુરસિંહના કાગળમાં રહેલ જૈન ધર્મના સિમ્બોલ પાસે બોલપેનથી ત્રિશુલ દોર્યુ અને નૈનાને બતાવતા કહ્યું “જો આ બંને કાગળ હવે સરખા લાગે છે.”
“હા પણ આ કાગળ પર તો તે હમણા ત્રિશુલ દોર્યુ. આવુ ત્રિશુલ આ કાગળમાતો નહોતું. તો પછી તુ કેમ કહી શકે કે આ એક જ છે?” નૈનાએ દલીલ કરતા કહ્યું.
“ હા, કારણકે આ સુરસિંહ પાસેથી મળેલો આ કાગળ અડધો છે. અને બીજા કાગળી પાછળની આપણી પાસે પ્રીંન્ટ નથી.” નિશીથે નૈનાને કહ્યું.
“હા તો પછી તું એવુ કેમ કહી શકે કે બીજા અડધા ભાગમાં આ ત્રીશુલ જ હશે.” નૈનાએ તર્કબધ્ધ દલીલ કરી.
નિશીથ અને કશિશ બંને આનો જવાબ જાણતા હતા. નિશીથે કશિશ સામે જોયું એટલે કશિશના મો પર સ્મિત આવી ગયું. આ જોઇ નૈના બોલી “ઓય, તમે બંને મારાથી કંઇક છુપાવતા હોય એવુ લાગે છે. તમે બંને ઇશારામાં વાત નહી કરો અને મને બધુ ચોખ્ખું કહો.”
આ સાંભળી નિશીથે કશિશ સામે જોયું બંને વચ્ચે આંખોથીજ કંઇક વાત થઇ અને નિશીથે તેનું ટીશર્ટ કાઢી નાખ્યું આ જોઇ નૈના બોલી ઉઠી “અરે ઓય આ શું કરે છે?”
નિશીથે ટીશર્ટ કાઢી તેના જમણા હાથના ખભા પાસે રહેલ ટેટુ નૈનાને બતાવ્યું અને બોલ્યો “આ ટેટુ જેવુજ અર્ધત્રિશુલ આ સાઇનબોર્ડના ચિત્ર છે.”
આ જોઇ નૈના પણ બોલી “ ઓહ, હા યાર આ તો સરખાજ છે અને બીજુ જો ત્રિશુળ પર એક નાનો સ્વસ્તિક દોરેલો છે.”
આ વાતતો નિશીથના પણ ધ્યનમાં નહોતી આવી એટલે નિશીથે કશિશને ફોન આપ્યો અને એકદમ નજીકથી તેના ટેટુનો ફોટો પાડવાનું કહ્યું. કશિશે ફોટો પાડ્યો અને પછી મોબાઇલમાં તે ફોટો ઓપન કરી જુમ કર્યો એ સાથેજ તે લોકોની આંખો પહોળી થઇ ગઇ.” અને પછી તરતજ નિશીથે સમીરને ફોન કર્યો અને કહ્યું “કાલે તમે અહી જેસર પાસે આવી જાવ. અહી એક અગત્યની લીંક મળી છે. હું તમને લોકેશન મોકલું છું.” આમ કહી તેણે ફોન કટ કર્યો અને પછી ફરીથી તે ફોટો અને ટેટુને જોવા લાગ્યા.
--------------#######------------ -- -----########--------------#########-----------------
વિરમ વિચારતો બેઠો હતો ત્યાં તેના મોબાઇમાં રીંગ વાગી તે ફોન રોમેશનો હતો. વિરમે ફોન ઉચક્યો એટલે રોમેશે તેને કહ્યું “બોલ શું નવા સમાચાર છે? તું મળવા ગયો હતો ત્યાં શું થયું.”
આ સાંભળી વિરમ વિચારવા લાગ્યો કે શું જવાબ આપવો પણ પછી તેણે કહ્યું “આમ ફોન પર વાત ન થાય તમે અનાથાશ્રમ પર આવી જઉં ત્યાંજ વાત કરીશું.” આ સાંભળી રોમેશને નિશીથની વાત યાદ આવી ગઇ કે વિરમનો ભરોશો ન કરતા એટલે રોમેશે કહ્યું “ના અનાથાશ્રમ હવે બધાના ધ્યાનમાં આવી ગયું છે તું એક કામ કર અનાથાઆશ્રમથી ભાવનગર હાઇવે પર પહોંચીને ડાબી બાજું પર આવજે એટલે જે પેલુ ઢાબુ આવે ત્યાં આવી જા.” આટલું કહી રોમેશે ફોન મુકી દીધો.
વિરમ ફોન મુકી વિચારવા લાગ્યો કે હવે શું કરવું. તે લોકોને કેટલી વાત કરવી? શુ તેને સાચુ કહી દેવું કે પછી ઉર્મિલાદેવીની વાત માનવી? અત્યાર સુધી તો તે કૃપાલસિંહનું વેર વાળવા માંગતો હતો એટલે તેણે તે લોકોનો સાથ આપ્યો હતો પણ ઉર્મિલાદેવીને મળીને તેનો વિચાર બદલાયો હતો. ઉર્મિલાદેવી એ તેને કહ્યું હતુ કે તુ તારી જન્મભુમિને દગો કરી રહ્યો છે તે વાત વિરમને હચમચાવી ગઇ હતી. તેણે ઘણા સમય સુધી વિચાર્યુ હતુ અને તેનુ મન હવે ઉર્મિલાદેવીની વાત પર વિચારતું થયું હતું. ઉર્મિલાદેવીએ તેને કહ્યું હતુ કે તે યુવાન તમને ઉલ્લુ બનાવે છે. આ સાંભળી વિરમને પણ હવે તે યુવાનની સચ્ચાઇ પર શક ગયો હતો. અને તેને પણ હવે તે યુવાન વિશે સત્ય જાણવુ જરુરી લાગ્યું હતું. ધીમે ધીમે વિરમ વિચાર કરતો ગયો અને તેના મનમાં એક પછી એક સ્ટેપ ગોઠવાતા ગયાં. તેણે વિચાર્યુ કે ગમે તે થાય તે લોકો હવે મને સાબિતી નહીં આપે ત્યાં સુધી હું તેને કોઇ માહિતી નહીં આપું. આજે મળુ એટલે તે લોકો પાસેથી માહિતી કઢાવવીજ પડશે પછી જ નક્કી થશે કે હવે કોનો પક્ષ લેવો. તે હજુ વિચારતો જ રહેત પણ ત્યાં તેના મોબાઇલની રીંગ વાગી. વિરમે ફોન ઉઠાવ્યો અને તે સામેથી જે કહેવાયું તે સાંભળવા લાગ્યો તે જેમ સાંભળતો ગયો તેમ તેમ તેને લાગવા માંડ્યુ કે તે ઉંડા કુવામાં ઉતરતો જાય છે.
-------------#######--------------------##########---------------#######-----------------
મિત્રો આ મારી બીજી નોવેલ છે.મારી પહેલી નોવેલ છે “21મી સદીનું વેર” જે એક સસ્પેન્સ થ્રીલરલવસ્ટોરી છે. જે માતૃભારતી અને પ્રતિલીપી પર ઉપલબ્ધ છે તો જરૂરથી વાંચજો.મારી નોવેલ તમને કેવી લાગી તેનો પ્રતિભાવ નીચે આપેલા Whattsappnumber પર જરૂરથી આપજો.
-----------------***************--------------------**************------------------
HIREN K BHATT:- 9426429160
EMAIL ID:- HIRENAMI.JND@GMAIL.COM
