"સારું -સારું...જઈએ છીએ બસ ....અને બંને હાથ મોં ધોઈ કપડાં બદલી કોઈ એવી જગ્યા શોધવા લાગ્યા જ્યાં કોઈ ના હોય પણ આ તો લગ્ન નું ઘર હતું; ઘરનો એક જ પ્રસંગ ,ધામધૂમ થી દૂર -દૂરના સગાં આવેલા કોઈ જગ્યા કેવી રીતે મળે ? બંને એકબીજાની સામું જોઈ રહ્યા. આકાંક્ષા એ કહ્યું,' ચાલતાં- ચાલતાં વાતો કરીએ ', એટલામાં તો કાકી એ હાક મારી , "ઓ છોકરીઓ ક્યાં જાવ છો ? રાત્રે ક્યાંય જવાનું નથી ! " વાતો કરવી છે ....! આકાંક્ષા એ કહ્યું. કાકી સ્વભાવે ખુબ જ પ્રેમાળ, મનમાં કદાચ વિચાર્યું હશે ,કે હવે તો એ પરાયી થઈ જવાની કદાચ આવો સમય ફરી નહિ મળે ...સાસરુ તો એક મોટી જવાબદારી છે જેનો ભાર સ્ત્રી ને સ્ત્રી ક્યાં રહેવા દે છે ! " અગાશી માં જાવ " કાકી એ કહ્યું , અને બંને અગાસી માં જઇ કોઈક જગ્યા શોધવા લાગ્યાં નસીબે એક ગુણો મળ્યો ફક્ત ઉભુ રહેવાની જગ્યા.. પણ બંને ને એ વાત ની ખુશી હતી કે જગ્યા મળી અને હવે વાતો થશે,
" બોલ ! કહી નાખ મનમાં શું ભરી રાખ્યું છે તે !?પ્રથા બોલી."અંતર્યામી દેવી માં!" કહી આકાંક્ષા હસી પડી. પ્રથા ના હાથ પર હાથ મુક્યો અને કહ્યું," પ્રથા ! તને તો ખબર છે ને કે મારે આગળ ભણવું હતું ,સમાજના રીત રિવાજ અને મમ્મી-પપ્પાની ઈચ્છા ના લીધે લગ્ન કરવા પડે છે પણ મારું કાયદા શાસ્ત્ર( L.L.B) નુંછેલ્લું વર્ષ છે અને પછી જજ (judge) થવું છે ."
"હા ! તો તું જજ તો થઈશ જ ને !?" આકાંક્ષા પ્રથા ના શબ્દો કળી ના શકી . "એટલે ?' " કેમ આવી રીતે કહે છે ?" "હાસ્તો! જજ તો તું થઈશ ! તારા કામથી, તારી રસોઈથી, શબ્દોથી ,હાવભાવથી અને બીજી ઘણી રીતે ." પ્રથા જાણે અત્યારે સ્પષ્ટ વક્તા તરીકે બોલી રહી હતી .
" પ્રથા! આ શું બોલી રહી છું તું ?" આકાંક્ષા નું મન હજી વધારે અકળામણ અનુભવવા લાગ્યુ . " એજ કેે આ નામ (noun) નહીં, (verb) ક્રિયાપદ વાળી જજ થઈશ . આજે આ બાબતે તો કાલે બીજી બાબતે! સમજી? આ એક નક્કર વાસ્તવિકતા છે, જેનાથી હું વાકેેફ નહોતી એટલે સમજતા બહુ વાર લાગી , પણ હું જેમ અંધારામાં રહી તેમ તું ના રહીશ.સાસરી વાળા પ્રેમાળ હોય એવું ફક્ત વાર્તાઓ કે સ્વપ્નાં માં હોય; હકીકત માં નહીં. વાસ્તવિકતા તો કટુતા- કડવાશથી ભરેલી.."
" દુનિયા ની સામે તને છોકરી કહેશે અને તું એમને મમ્મી-પપ્પા પણ આ સંબંધ ફક્ત નામ માટે જ રહેશે. એનાથી વધારે આશા ના રાખીશ નહિ તો દુઃખી થઈશ જેમ હું થઈ હતી!" પ્રથા જાણે એનું મન ઠાલવી રહી હતી. આકાંક્ષા એકીટશે પ્રથા સામે જોઈ રહી હતી , પછી એનો હાથ પકડ્યો અને પુછ્યું, " પ્રથા ! બહું સહેવું પડે નહીં ? "
" અને એવું તને કોઈ નહિ કહે પણ...હા ! પહેલા પહેલા તો બધા કહેશેેે સાસુ સારી છે ,ઘર બહુુ સારું છે, જમાઇ નો સ્વભાવ ખૂબ જ સારો છે વગેરે વગેરે... પણ હું તનેે કહું આ વાતો સાંભળવી જેટલી સરળ લાગે છે ને એટલી હોતી નથી . આકાંક્ષાએ મોં મચકોડ્યું અને કહ્યું ," પણ , હવે હું શું કરી શકું છું પહેલાં કહેવું જોઇએ નેે !!!
" ના બકા ! આ લાડુુ તો ચાખવો પડે; એ વગર એની કટુતા ના સમજાય ! અને પહેલેથીજ ખબર હોય તો મગજ ને તૈયાર કરી રાખવાથી તકલીફ ઓછી પડે છે. " પ્રથા એ પોતાનું મંતવ્ય આપ્યું . અનેે વાતો વાતો કરતાં કરતાં કેટલા વાગ્યા એની ખબર જ ના રહી એટલામાં ફોઇ એ આવી ને કહ્યું, " સુઈ જાવ ! ત્રણ વાગ્યા !" અને બંને સમય ને માન આપી સુવાની તૈયારી કરવા માંડ્યા . થાક તો એટલો લાગ્યો હતો કે ઊંઘ તો આવી જ ગઈ અને વાતો કરવા થી મન પણ થોડું હળવું થઈ ગયું હતું ....
( ક્રમશઃ)
