Naro Va Kunjaro Va book and story is written by Alish Shadal in Gujarati . This story is getting good reader response on Matrubharti app and web since it is published free to read for all readers online. Naro Va Kunjaro Va is also popular in ફિક્શન વાર્તા in Gujarati and it is receiving from online readers very fast. Signup now to get access to this story.
નરો વા કુંજરો વા - નવલકથા
Alish Shadal
દ્વારા
ગુજરાતી ફિક્શન વાર્તા
શિયાળાની મીઠી મધુર સવાર એનો રંગ જાળવી રાખવામાં જાણે ઉગતા સૂર્ય સાથે હરીફાઈ કરતી હોય એમ આજે રોજ કરતા વધારે ઠંડી વરસાવી રહી હતી. અને હું આખી દુનિયાને ભૂલીને પરમ શાંતિ મળી હોય એમ સૂતેલો હતો. ત્યાંજ જેમ ચામાં માખી ટપકે અને આપણો આનંદ બગાડી નાખે એ જ રીતે મારા ફોનની રીંગએ મારી ઊંઘ વચ્ચે ટપકીને મારા પરમ આનંદનો સત્યાનાશ વાળી દીધો.
મેં ઊંઘમાં જ ફોન ઊંચક્યો. સામેથી એક ભારે અવાજ આવ્યો એટલે સામેવાળી વ્યક્તિ જાણે મારી સામે જ હોય એ રીતે પથારીમાંથી ઉભો થઇ સાવધાનની સ્થિતિમાં આવી ગયો. મેં માત્ર એક આદેશનું પાલન કરનારા નોકરિયાત વર્ગની જેમ સામેની વાતોનો હાંજી હાંજી જવાબ આપીને વાત પૂરી કરી. ફોન મૂક્યો જ હતો અને ધડામ અવાજ સાથે દરવાજો ખુલ્યો.
શિયાળાની મીઠી મધુર સવાર એનો રંગ જાળવી રાખવામાં જાણે ઉગતા સૂર્ય સાથે હરીફાઈ કરતી હોય એમ આજે રોજ કરતા વધારે ઠંડી વરસાવી રહી હતી. અને હું આખી દુનિયાને ભૂલીને પરમ શાંતિ મળી હોય એમ સૂતેલો હતો. ત્યાંજ જેમ ચામાં ...વધુ વાંચોટપકે અને આપણો આનંદ બગાડી નાખે એ જ રીતે મારા ફોનની રીંગએ મારી ઊંઘ વચ્ચે ટપકીને મારા પરમ આનંદનો સત્યાનાશ વાળી દીધો. મેં ઊંઘમાં જ ફોન ઊંચક્યો. સામેથી એક ભારે અવાજ આવ્યો એટલે સામેવાળી વ્યક્તિ જાણે મારી સામે જ હોય એ રીતે પથારીમાંથી ઉભો થઇ સાવધાનની સ્થિતિમાં આવી ગયો. મેં માત્ર એક આદેશનું પાલન કરનારા નોકરિયાત વર્ગની જેમ સામેની વાતોનો
"અર્થવ.. અર્થવ..ઉઠ. તારું શહેર આવી ગયું છે." ધ્રુવનો અવાજ આવતા જ હું જાગી જાવ છું. પછી અમે બસમાં થી ઉતરીએ છીએ. નીચે ઉતરતા જ પહેલા તો એક ઊંડો શ્વાસ લઈ મારા શહેરની હવા મારી અંદર ભરું છું. એનાથી મને ...વધુ વાંચોઅલગ જ આનંદ મળ્યો હતો. ત્રણ વર્ષ પછી મારું શહેર મને જોવા મળ્યું. ત્યાં નજીકમાં જ ચા પીધા પછી અમે રીક્ષા પકડી મારા ગામ તરફ પ્રયાણ કર્યું. મારું ગામ શહેરથી નજીક જ આવેલું હતું. જે હવે શહેરના વિસ્તરણથી ગામડું મટીને શહેર બનવા તરફ જઈ રહ્યું હતું. ત્રણ વર્ષ પહેલાંથી જ લોકોમાં શહેરનો રંગ લાગવા લાગ્યો હતો. તો આજે મારું ગામ
ગામસભા જોઈને હું મારા અને મિહીકાના ભૂતકાળમાં ખોવાઈ ગયો. લગભગ હું તે સમયે દસમાં ધોરણમાં હતો જ્યારે મેં મિહીકાને પહેલી વખત જોઈ હતી. હું અને મારો ખાસ મિત્ર રાજ શાળાએ જતા હતા ત્યારે રસ્તામાં તે એકબાજુ બેઠી બેઠી ...વધુ વાંચોહતી. એને રડતી જોઇને મારાથી રહેવાયું નહિ. એટલે મેં પૂછી લીધું. "શું થયું? કેમ રડે છે?" એણે મારા સવાલનો જવાબ ન આપ્યો અને મોઢું ફેરવી લીધું. પણ હું પણ જાય એવો ના હતો. મેં ફરીથી સવાલ કર્યો. અને જ્યાં સુધી એણે કહ્યું નહિ ત્યાં સુધી હું ત્યાંજ ઊભો રહ્યો. "હું અહીંયા નવી છું અને આજે મારો પહેલો દિવસ છે તો મને
મિહીકાની આત્મહત્યાના સમાચારથી હું ભાંગી પડ્યો. હું શું કરું એ જ મને સમજ પડતી ના હતી. આ દુઃખના સમયમાં પણ મારું ઘર મારી પડખે આવ્યું. એમણે મને સાંત્વના આપી અને મિહીકાના અંતિમ સંસ્કાર માટે લઈ ગયા.ત્યાં મિહીકાનું શબ જોઇને ...વધુ વાંચોફરીથી હું ભાંગી પડ્યો. એના પાર્થિવ દેહને વિતળાઈને હું ખુબજ રડ્યો."મિહુ, ઉઠ. હજી તો આપણે આખું જીવન સાથે ગાળવાનું હતું. તું આવી રીતે કહ્યા વિના જતી રહે એ ના ચાલે. હું કેવી રીતે રહીશ તારા વીના? ગઈકાલે તો આપણે વાત કરી હતી. ત્યારે તો તારે કહેવું જોઈએ કે તું કોઈ તકલીફમાં છે. મને મારી પર ધિક્કાર છે કે તારે આવું
મિહીકાના મામા શું વાતો કરતા હતા તે વિશે મને કશું જ સમજ પડતી ન હતી. તેઓ બસ મને માર્યે જ જતા હતા. અને હું કશું પણ બોલ્યા વિના માર ખાયે જતો હતો. એટલામાં જ મારા પપ્પાએ તેમને અટકાવ્યા."થોભી જાવ ...વધુ વાંચોઆપણે હવે આ વાત ગામસભામા જ નક્કી કરીશું કે તે ગુનેગાર છે કે નથી. અને જો એ ગુનેગાર હોય તો હું પોતે જ એને સજા આપીશ." મારા પપ્પાએ કહ્યું. "ઠીક છે. તમારું માન રાખીને હું જવા દવ છું. પણ સજા તો એણે જરૂર ભોગવવી જ પડશે." એમ કહીને તેઓ ગુસ્સામાં ત્યાંથી જતા રહ્યા. "દીકરા શું કહે છે આ લોકો? તને કશું ખબર