‘શાંતનુ’
- સિદ્ધાર્થ છાયા
© COPYRIGHTS
This book is copyrighted content of the concerned author as well as Matrubharti.
Matrubharti has exclusive digital publishing rights of this book.
Any illegal copies in physical or digital format are strictly prohibited.
Matrubharti can challenge such illegal distribution / copies / usage in court.
બાર
‘એટલે?’ અનુશ્રી એટલી બઘવાઇ ચુકી હતી કે એને શાંતનુ શું કહી રહ્યો છે એનો પણ એને ખ્યાલ નહોતો આવી રહ્યો.
‘અનુ સેન્સ માં આવો, તમારે ત્યાં નાઇન વન વન એટલે કે નાઇન ઇલેવન એટલે કે પોલીસ નો ઇમરજન્સી નંબર છે ને? એ તમારાં લેન્ડ લાઇન પર થી ડાયલ કરો અને તમારાં સેલફોન નું સ્પીકર ઓન કરો અને તમે પોલીસને તરત તમારાં ઘેરે બોલાવો અને બધી જ વાત કરો એટલે એલોકો જલ્દીથી તમારી મદદે આવે. સમજ્યા?’ શાંતનુએ ભારપૂર્વક અનુશ્રીને સમજાવવાની કોશિશ કરી.
‘હા...ઓક્કે કરું છું, થેન્ક્સ શાંતુ મને કશી જ ખબર નહોતી પડી રહી...તું જો ન હોત તો..’ અનુશ્રી બોલી જ રહી હતી...
‘અત્યારે એ બધું છોડો અનુ અને પોલીસને કૉલ કરો પ્લીઝ, અને બન્ને ફોન્સ નાં સ્પીકર ઓન રાખજો.’ શાંતનુએ અનુશ્રીને વચ્ચે થી જ રોગકી.
‘હા ઓક્કે હમણાં જ કરું છું.’ અનુશ્રી બોલી.
અનુશ્રીએ એનાં મોબાઇલનું અને લેન્ડલાઇનનું સ્પીકર ઓન રાખ્યું હતું એટલે શાંતનુને અનુશ્રીને અવાજ સ્પષ્ટ સંભળાઇ રહ્યો હતો. અનુશ્રીએ નાઇન વન વન ડાયલ કર્યો અને પોલીસ ને પોતાની સાચી પરિસ્થિતિ જણાવી. એ ત્યાં લોસ એન્જેલીસમાં પોલીસ સાથે વાત કરતાં પણ રડી રહી હતી અને અહિયા અમદાવાદમાં શાંતનુ નું કલેજું કપાઇ રહ્યું હતું. જ્વલંતભાઇ ને શાંતનુની માનસિક પરિસ્થિતિ નો ખ્યાલ આવી ગયો એમણે શાંતનુના ખભે હાથ મૂકી ને એને શાંત રહેવા નો ઇશારો કર્યો.
શાંતનુએ સાંભળ્યું કે ફોન ઉપર અનુશ્રીને લેડી પોલીસ ઓફિસર વારંવાર શાંત રહેવાનું અને જરાપણ ચિંતા ન કરવાનું કહી રહી હતી અને પોલીસ ફક્ત બે મિનીટ માં એને ઘેરે પહોંચે છે એવી ખાત્રી પણ એણે અનુશ્રીને બે થી ત્રણ વાર આપી. આ ઉપરાંત એણે અમરેન્દ્ર ની વિગતો પણ માંગી. શાંતનુએ સાંભળ્યું કે અમરેન્દ્રની ડર્બન વાયા હોંગકોંગની ફ્લાઇટ ઉપડવાને હજી બે કલાક હતાં એટલે લેડી પોલીસ ઓફિસર એને એરપોર્ટ પરથી જ અરેસ્ટ કરી લેશે એવાી વાત કરી રહી હતી. આ સાંભળીને શાંતનુને એક અજીબ શાંતી મળી. અનુશ્રી એ પોલીસને કરેલો કૉલ પૂરો થયો.
‘એ લોકો બે મિનીટ્સ માં આવે છે શાંતુ, હું એટલી ગભરાઇ ગઇ હતી... થેન્ક્સ મને તો આ યાદ જ ન આવત.’ અનુશ્રી નાં અવાજમાં હવે થોડી શાંત વર્તાઇ રહી હતી.
‘મેં બધું જ સાંભળ્યું અનુ. તમે હવે જરાપણ ચિંતા ન કરો.’ શાંતનુ હજી આમ બોલીજ રહ્યો હતો ત્યાં અનુશ્રીના ઘરનું બારણું ખખડ્યું.
‘વેઇટ શાંતુ, આઇ થીંક ધ કોપ્સ આર હિયર.’ અનુશ્રીનાં અવાજમાં હવે મક્કમતા આવી ગઇ હતી.
‘હેલ્લો..હું ઝ ધીસ?’ અનુશ્રીએ બુમ પાડી, એનાં સેલફોનનું સ્પીકર ઓન જ હતું.
સામેથી કોઇ બોલ્યું જે શાંતનુને સ્પષ્ટ રીતે સંભળાયું નહી.
‘બટ ધ ડોર ઇઝ લોક્ડ એન્ડ આઇ ડોન્ટ હેવ ધ કીઝ ઓફિસર.’ અનુશ્રીએ પેલા ને જવાબ આપ્યો.
‘શું થયું અનુ?’ શાંતનુથી ન રહેવાયું.
‘પોલીસ છે મારી પાસે ચાવી માંગે છે...એ લોકો દરવાજો તોડે છે.’ અનુશ્રી નાં અવાજમાં આશાની ઝલક હતી.
‘અનુ સાંભળો, પોલીસ અંદર આવે એટલે એનાં કોઇ એક ઓફિસર સાથે પ્લીઝ મારી ઓળખાણ કરાવી ને મારી વાત કરાવજો ઓકે?’ શાંતનુએ અનુશ્રીને વિનંતી કરી.
‘શ્યોર શાંતુ, આઇ કેન અન્ડરસ્ટેન્ડ.’ અનુશ્રી બોલી.
થોડીવાર પછી શાંતનુએ ફોન ઉપર જ દરવાજો તૂટવાનો અવાજ પણ સાંભળ્યો અને એને હાશ થઇ. અનુશ્રી કોઇ ઓફિસર સાથે વાત કરી રહીત હતી એનો ખ્યાલ શાંતનુને આવ્યો. અનુશ્રીએ ઓફિસરને પોતાની હાલની પરિસ્થિતિક વિષે પ્રાથમિક માહિતી આપ્યાં પછી એણે ઓફિસરને શાંતનુ સાથે વાત કરવાનું કહ્યું અને શાંતનુની ઓળખાણ એણે ‘બેસ્ટ બડી ઓફ મી’ તરીકે આપી. આવાં સંજોગોમાં પણ અનુશ્રીનાં મોઢે પોતે એનો સર્વશ્રેષ્ઠ મિત્ર એમ સાંભળીને શાંતનુ ખુબ પોરસાયો.
‘હાઇ શેન્ટનુ, ધીસ ઇઝ સાર્જન્ટ રોબીન હાઉ યુ આર ડુઇંગ બડી?’ ડ્યુટી પરનાં સાર્જન્ટ રોબીને શાંતનુ સાથે વાત શરુ કરતાં કહ્યું.
‘હલ્લો ઓફિસર, થેક્સ ફોર હેલ્પીંગ અનુશ્રી. વ્હોટ એક્ઝેક્ટલી હર પોઝીશન ઇઝ? આઇ હોપ શી ઇઝ નોટ ઇન ધેટ બેડ શેપ એઝ થી વોઝ સાઉન્ડીગ ફ્યુ મિનીટ્સ બેક.’ શાંતનુએ પોતાની ચિંતા જણાવી.
‘વેલ શી લૂક્સ વીક એટ ધ આઉટ સેટ્સ, ફ્યુ સ્કાર્સ ઓન હર ફેઇસ બટ નથીંગ ટુ વરી બડ્, વી વીલ ટેઇક કેર ઓફ હર. એનીથિંગ એલ્સ આઇ કેન હેલ્પ યુ?’ સાર્જન્ટ રોબીને શાંતનુને પૂછ્યું.
‘વ્હોટ વીલ બી યોર નેક્સ્ટ કોર્સ ઓફ એક્શન? એન્ડ વ્હોટ અબાઉટ ધ કલ્પ્રીટ?’ શાંતનુ એ અમરેન્દ્ર બાબતે પૂછ્યું જેણે અનુશ્રી ની આવી બદ થી બદતર હાલત કરી હતી.
‘હી વીલ બી ટેકન કેર ઓફ ડોન્ટ વરી, એઝ ફાર એઝ, મીસીઝ પાંડી (પાંડે) ઇઝ કન્સર્ન, વી વીલ ટેઇક હર એન્ડ ધ કીડ ટુ અ હોસ્પીટલ ફોર ધ મેડીકલ ચેક્સ ધેન ઓન્લી આઇ કેન ટેલ યુ અવર ફ્યુચર કોર્સ ઓફ એક્શન બડ્!’ સાર્જન્ટ રોબીને ખુબ જ શાંતીથી અને વિસ્તારથી શાંતનુને જવાબ આપ્યો જેનાંથી શાંતનુ ની ચિંતા એકદમ દુર થઇ ગઇ.
‘કેન યુ ડુ મી અ ફેવર સાર્જન્ટ? કેન આઇ હેવ યોર સેલફોન
નંબર? સો ધેટ આઇ કેન કૉલ યુ આફ્ટર એન અવર ઓર સો? આઇ વોન્ટ લેટેસ્ટ ઇન્ફો અબાઉટ અનુ.’ શાંતનુએ સાર્જન્ટ રોબીન ને વિનંતી કરી.
‘ઓહ શ્યોર બડી પ્લીઝ નોટ ઇટ ડાઉન.’ આટલું કહી ને સાર્જન્ટે એનો સેલફોન નંબર શાંતનુને લખાવ્યો.
સાર્જન્ટ રોબીન સાથે આટલી વાત થતાં શાંતનુ હવે રાહત અનુભવી રહ્યો હતો. એણે થોડીવાર પછી અનુશ્રીની સાથે વાત કરી અને એને પોલીસ જે સલાહ આપે એમ જ વર્તવાનું કહ્યું. પોલીસ અનુશ્રીને ઘેરેથી હોસ્પીટલ લઇ ગઇ. ત્યાં એનું મેડીકલ ચેક અપ થયું. રસ્તામાં સાર્જન્ટ રોબીને બે દિવસની ભૂખી અનુશ્રી અને ઇશીતાને એની પાસે રહેલી ચોકલેટ્સ ભરપુર માત્રામાં ખવડાવી. આ આખીય પ્રક્રિયા દરમ્યાન અનુશ્રીએ પોતાનો કૉલ ચાલુ રાખ્યો હતો.
લગભગ દોઢેક કલાક પછી જ્યારે શાંતનુએ સાર્જન્ટ રોબીને ને કૉલ કર્યો ત્યારે એમણે શાંતનુને જણાવ્યું કે હવે અનુશ્રી સંપૂર્ણપણે સ્વસ્થ છે. એને જે નાની મોટી ઇજાઓ થઇ છે એનો ઇલાજ ચાલુ થઇ ગયો છે. ઇશીતા પણ અનુશ્રી સાથે જ છે અને બન્ને ને પુરતો ખોરાક પણ આપવામાં આવી રહ્યો છે. અનુશ્રીની નિવેદન પછી અમરેન્દ્ર ને ઘરેલું હિંસાના ગુના હેઠળ લોસ એન્જેલીસ એરપોર્ટ પર જ પકડી લેવામાં આવ્યો છે અને અનુશ્રીને એની ઇચ્છા મુજબ કાયદાકીય પ્રક્રિયા પત્યાં પછી બને તેટલી જલ્દી ભારત પાછી મોકલવામાં આવશે.
શાંતનુ તો એમ જ ઇચ્છતો હતો કે અનુશ્રી તે દિવસે જ ઉપડીને ભારત આવી જાય પણ અમરેન્દ્ર પર ની બધી જ કાયદાકીય પ્રક્રીયા પૂરી થતાં લગભગ એક મહિના થી ઉપર થઇ ગયો. અમરેન્દ્રની ધરપકડ પછી બીજા દિવસે અનુશ્રીના સાસુની પણ અમરેન્દ્ર નો ગુનો છુપાવવા અને પોલીસને ન જણાવવા નાં ગુના હેઠલ પોલીસે ધરપકડકરી. આ આખાય મહીના દરમ્યાન શાંતનુ અને અનુશ્રી ફોન દ્ધારા સતત એકબીજાનાં સંપર્કમાં રહ્યાં. ક્યારેક અનુશ્રી ખુબ રડી પણ લેતી એને પોતાની સાથે અમરેન્દ્ર એ કરેલાં વર્તાવ કરતાં એનો પ્રેમ નિષ્ફળ ગયો એનો વધારે રંજ હતો.
લોસ એન્જેલીસની અદાલતે અમરેન્દ્ર ને ફક્ત પંદર દિવસની સુનાવણી બાદ ત્રણ વર્ષની જેલની સજા કરી અને તેને આડકતરી રીતે મદદ કરવા માટે અને પોતે અમેરિકાના નાગરિક ન હોવાથી અનુશ્રીના સાસુને ભારત પાછાં મોકલવાનો પણ હુકમ કર્યો. અનુશ્રીને પણ એની ઇચ્છા મુજબ ભારત જવાની છૂટ મળી ગઇ અને અમરેન્દ્ર જો ઉપરની અદાલતમાં અપીલ કરે તો પણ અનુશ્રી ને પાછાં આવવાની કોઇ જ જરૂર નથી એમ પણ ઠરાવવામાં આવ્યું. અદાલતી કાર્યવાહી પૂરી થતાં જ અનુશ્રીની ભારત આવવાની પ્રક્રિયા શરુ થઇ ગઇ. એને માટે ટીકીટ અને એનાં વકીલ ની ફીસ વગેરે ની વ્યવસ્થા શાંતનુના અતિશય આગ્રહ કરવા છતાં સુવાસે કરી.
આખરે વીસેક દિવસની લાંબી રાહ જોયા પછી અનુશ્રીનો અમદાવાદ પરત થવાનો દિવસ આવી ગયો. અનુશ્રી ઇશીતા સાથે લોસ એન્જેલીસથી સિંગાપોર અને ત્યાંથી અમદાવાદની સીધી ફ્લાઇટમાં આવી રહી હતી. શાંતનુ સાથે જ્વલંતભાઇ પણ એરપોર્ટ પર આવ્યાં હતાં અને સુવાસ એનાં પત્ની દિપ્તી અને અનુશ્રીના મમ્મા તો હોય જ. અક્ષય અને સિરતદીપ પણ ત્યાં હાજર હતાં. શાંતનુ અને સુવાસે નક્કી કર્યું હતું કે અનુશ્રી એરપોર્ટ થી સીધી જ સુવાસને ઘેર જશે અને બીજે દિવસે શાંતનુ એને મળવા સુવાસને ઘેરે આવશે.
સુવાસનો શાંતનુ પ્રત્યેનો અભીપ્રાય હવે એકદમ બદલી ગયો હતો. અનુશ્રીને એનાં અતિકપરા કાળમાં જે રીતે એણે આટલે દુર અમદાવાદમાં રહીને પણ મદદ કરી એની જાણ થતાં જ સુવાસને શાંતનુ પ્રત્યે ખુબ જ માન થઇ ગયું હતું અને એણે અનુશ્રી જ્યારે ઘેરેથી ભાગી હતી અને શાંતનુ એને મળવા ગયો હતો ત્યારે એણે જે વર્તાવ શાંતનુ સાથે કર્યો હતો એની એણે વારંવાર માફી પણ માંગી હતી.
એરપોર્ટ પર પહોંચ્યા પછી આખરે લગભગ એકાદ કલાકની રાહ જોયાં પછી સિંગાપોર એરલાઇન્સની ફ્લાઇટ લેન્ડ થઇ ગઇ હોવાની જાહેરાત થઇ, શાંતનુ, જ્વલંતભાઇ, અક્ષય, સિરતદીપ અને સુવાસનો આખોય પરિવાર અનુશ્રીને રીસીવ કરવા એક પગે થઇ રહ્યાં હતાં, ખાસકરીને જ્યારે અનુશ્રી નજીકનાં ભૂતકાળમાં જ જે સંજોગોમાં થી પસાર થઇ હતી ત્યારે આ ઉતાવળ સ્વાભાવિક હતી. અહિયા આવેલી દરેક વ્યક્તિ અનુશ્રી સાથે કોઇને કોઇ રીતે ગાઢ રીતે સંકળાયેલી હતી પરંતુ અનુશ્રીની પહેલી ઝલક લગભગ ત્રણેક વર્ષનાં અંતર બાદ જોવા માટે શાંતનુ આ લોકોમાં સહુથી વધુ આતુર હતો. અમદાવાદનાં સરદાર વલ્લભભાઇ પટેલ ઇન્ટરનેશનલ એરપોર્ટના ‘અરાઇવલ’ એરીયામાં અંદર જવાની મનાઇ હતી એટલે આ બધાં પાસે ત્યાંજ બાંધેલી સ્ટીલની ગ્રીલ પાસે ઉભાં રહીને રાહ જોવા સીવાય બીજો કોઇજ વિકલ્પ ન હતો.
‘મને લાગે છે કે અડધા કલાક જેવું તો થશે જ કેમ શાંતનુ?’ સુવાસે શાંતનુને પૂછ્યું.
‘હા ઇમિગ્રેશન અને પછી કસ્ટમ્સ ની પ્રોસીજર પૂરી કરતાં કદાચ એટલી વાર તો લાગશે જ પ્લસ સામાન એરક્રાફ્ટમાં થી કેટલો જલદીઆવે છે એનાં પર પણ બહુ આધાર છે સુવાસભાઇ.’ શાંતનુ એ પણ અનુશ્રીને જોવાની ઉત્કંઠામાં આવડે એવો જ જવાબ આપ્યો.
‘જેટલી રાહ જોઇ છે એટલી રાહ નથી જોવાની ભાઇઓ.’ અક્ષયે કાયમની જેમ વાતાવરણ હળવું રાખવાની કોશિશ કરી. શાંતનુ અને સુવાસ બન્ને અક્ષય સામે જોઇને હસ્યાં.
અડધા કલાક નો પોણો કલાક થયો. અન્ય પ્રવાસીઓ બહાર આવતાં જતાં હતાં પણ અનુશ્રી અને ઇશિતા નો કોઇજ પત્તો ન હતો. એનાં સ્વભાવ વિરુદ્ધ શાંતનુ હવે ઉપરતળે થઇ રહ્યો હતો આ જોઇને જ્વલંતભાઇએ એનાં ખભે હાથ મૂકી ને શાંત રહેવાનો ઇશારો કર્યો.
ત્યાંજ...દુરથી શાંતનુ ને એક ટ્રોલીમાં ત્રણ મોટી મોટી બેગો લાદીને અને એને સરકાવતી અને બીજાં હાથમાં ઇશિતાની આંગળી પકડીને આવતી અનુશ્રી દેખાઇ. શાંતનુએ પોતાની ભૂલ તો નથી થતી તને એમ વિચારીને ફરીથી ધ્યાનથી જોયું તો એ અનુશ્રી જ હતી અને અનુશ્રીએ પણ શાંતનુને જોયો અને પોતાનો હાથ હલાવ્યો.
‘એ રહ્યાં..આવી ગયાં...’ અનુશ્રી તરફ જોરથી હાથ હલાવતાં શાંતનુ જોરથી બોલ્યો.
બધાનું ધ્યાન તરત જ અનુશ્રી તરફ ખેંચાયું. અનુશ્રીની આ લોકો તરફ ચાલવાની ઝડપ પણ વધી રહી હતી. ઇશિતા ને તો રીતસર અનુશ્રી ની ચાલ સાથે મેળ કરવા દોડવું પડતું હતું. છેક રેલીંગ સુધી અનુશ્રી આવી ગઇ પણ રેલીંગ ખુબ લાંબી હોવાથી એણે થોડું વધુ ચાલીને એક લાંબો વળાંક લઇને જ એની રાહ જોઇ રહેલાં તમામ લોકો તરફ આવી શકાય એમ હતું અનુશ્રીએ ઇશિતાને ઊંચકીને રેલીંગ કુદાવી ને બીજી તરફ ઉભા રહેલાં સુવાસને સોંપી અને પોતે ટ્રોલી સાથે દોડ મૂકી અને પેલો વળાંક વળી. આ બાજુ સુવાસ, અનુશ્રીનાં મમ્મા અને શાંતનુ પણ એક સાથે એ વળાંક તરફ દોડ્યા.
સુવાસ સહુથી પહેલો અનુશ્રી નજીક પહોંચ્યો અને થોડોક દુર ઉભો રહી ને અનુશ્રીને ભેટવા માટે પોતાનાં હાથ લંબાવ્યા. અનુશ્રીના મમ્મા પણ ઝડપ થી ચાલી ને લગભગ સુવાસની નજીક પહોંચી ગયાં. શાંતનુ આ જોઇને રોકાઇ ગયો. એને અચાનક ખ્યાલ આવ્યો કે અનુશ્રી પર પહેલો હક્ક એનાં મમ્મા અને એનાં સુવાસભાઇ નો છે એનો નહી, એટલે એ જ્યાં હતો ત્યાં જ ઉભો રહ્યો. પણ અનુશ્રી ત્રણ ભારે બેગોથી લદાયેલી ટ્રોલીને સુવાસ પાસે છોડીને એને અને એનાં મમ્માને અવગણીને સીધી શાંતનુ તરફ દોડી. શાંતનુને પણ પોતાની તરફ ઝડપથી દોડીને આવી રહેલી અનુશ્રીને જોઇને ખુબ નવાઇ લાગી.
શાંતનુ પાસે પહોંચીને અનુશ્રીએ શાંતનુને રીતસરની બાથ ભરી લીધી અને અફાટ રુદન ચાલુ કર્યું. જાણેકે આટલાં મહીનાઓમાં એણે જે માનસિક અને શારીરિક યાતનાઓ સહન કરી એનાં પણ એણે આજે જ શાંતનુ પાસે રડીને જાણે કે મલમ લગડાવી રહી હોય એવું લાગી રહ્યું હતું.
આ બાજુ અનુશ્રી આવતાંની સાથે જ એની આતુરતાથી અને ચિંતા થી રાહ જોઇ રહેલાં એનાં ભાઇ અને મમ્મા ને વટીને સીધી શાંતનુ પાસે દોડીને એને ભેટીને જે રીતે રડી રહી હતી એ જોઇને જ્વલંતભાઇ સહીત બધાં જ થોડોક આઘાત અને થોડુંક આશ્ચર્ય અનુભવી રહ્યાં હતાં. પણ ધીરેધીરે આ બધાંયને અનુશ્રીના તકલીફનાં સમયમાં શાંતનુએ દુર રહીને પણ અને પોતાનાં થી થતી તમામ સહાય અને માનસિક ટેકો આપ્યો હતો એનો ખ્યાલ આવતાં જ એલોકો ને જે આઘાત અને આશ્ચર્ય ની લાગણી થઇ હતી એ ધીમેધીમે દુર થવા લાગી.
શાંતનુ પણ અનુશ્રીને ભેટીને ખુબ જ રડી રહ્યો હતો. કારણકે ફક્ત એને જ અનુશ્રીની સાથે ઘટેલી દરેક ઘટનાનો જાત અનુભવ હતો, ખાસ કરીને એ રાત નો જ્યારે અમરેન્દ્ર અનુશ્રીને ઢોરમાર મારી એને અને ઇશિતાને ભૂખ્યા છોડીને જતો રહ્યો હતો. અનુશ્રી જ્યારે જ્યારે અમરેન્દ્રનાં દરેક ત્રાસનું બયાન કરતી ત્યારે ત્યારે શાંતનુ પોતાને અસહાય મહેસુસ કરતો કારણકે એ એની પાસે દોડીને પહોચી શકે એમ નહોતો અને આજે એજ અસહાયતા ની લાગણી અનુશ્રીને ભેટીને અને એની સાથે જ રડીને પોતાનાં આંસુઓ દ્ધારા બહાર વહાવી રહ્યો હતો. જ્વલંતભાઇ, અક્ષય અને સિરતદીપ આ દ્રશ્ય જોઇને મનોમન જાણેકે શાંતનુ તરફ માનથી જોઇ રહ્યાં હતાં અને આ ત્રણેયની આંખો પણ ભીની થઇ રહી હતી.
અમુક મિનિટોના રુદન પછી શાંતનુ અને અનુશ્રી બન્ને શાંત પડ્યાં. અક્ષયે બન્નેને પોતે સાથે લાવેલી બોટલ ધરી. બન્ને એ એમાંથી એક એક ઘૂંટડો ભર્યો. અનુશ્રી પછી એનાં મમ્માને, સુવાસને અને સિરતદીપને વળગીને પણ ખુબ રડી. આજુબાજુના લોકો પણ આ બધું જોઇ રહ્યાં હતાં.
‘મારે શાંતુ પાસે જવું છે.’ અચાનક દરેકનાં કાને ઇશિતાનો મીઠડો અવાજ કાને પડ્યો.
આ સાંભળીને તરત જ શાંતનુ અને અનુશ્રી તથા અન્ય તમામનાં રડમસ ચહેરાઓ પર અચાનક સ્મીત આવી ગયું. ઇશિતાને સિરતદીપે તેડી હતી. શાંતનુ તરતજ દોડીને ઇશિતા તરફ ગયો. અનુશ્રી પણ શાંતનુ ની પાછળ ધીરેધીરે એ તરફ ચાલી.
‘તમારે કેમ મારી પાસે આવવું છે ઇશી? તમે મને ઓળખો છો?’ શાંતનુ ઇશિતા પાસે જઇને થોડો ઝૂકીને બોલ્યો.
‘યેસ, યુ આર માય સ્કાઇપ મેન...હાઇ શાંતુ! આઇ વોઝ મિસિંગ યા સો મચ!’ ઇશિતાએ એનાં ભોળા અવાજમાં અને ટીપીકલ અમેરિકન એક્સેન્ટ માં શાંતનુને જવાબ આપ્યો.
‘અરે મારો દીકરો...’ કહીને શાંતનુએ ઇશિતાને તેડી લીધી અને એનાં કપાળને ચૂમ્યું.
શાંતનુ અને અનુશ્રી બન્ને ની આંખો ફરીથી ભીની થઇ ગઇ. ફરીવાર હાજર રહેલી દરેક વ્યક્તિને અનુશ્રી, ઇશિતા અને શાંતનુ વચ્ચે આટલાં દુર રહેવાં છતાં પણ લાગણીનું કેટલું ગાઢ બંધન છે એની સાબીતી મળી ગઇ.
અક્ષય અને સુવાસે અનુશ્રીનો સામાન સુવાસની કારમાં મુક્યો. શાંતનુએ અનુશ્રીને પોતે સુવાસ સાથે જે પ્રમાણે નક્કી થયું હતું એ વાત કરી અને પોતે બીજે દિવસે સવારે એને મળવા આવશે એમ કહ્યું. ઇશિતાને તો શાંતનુ સાથે જ જવું હતું પણ શાંતનુ અને અનુશ્રીને એનેે માંડમાંડ ફોસલાવીને અત્યારે સુવાસને ઘેરે જવા સમજાવી દીધી.
આમતો અનુશ્રીને રીસીવ કરવા આવેલાં તમામ લોકો માટે અનુશ્રી અને ઇશિતાની શાંતનુ પ્રત્યેનું લાગણી માટે કોઇ જ નવાઇ ન લાગી, સીવાય કે સુવાસની પત્ની દિપ્તી. જ્યારથી અનુશ્રીએ સુુવાસને અવગણીને શાંતનુ તરફ દોટ મુકીને એને બાથમાં ભરી લીધો હતો ત્યારથી જ દિપ્તીનું
મોઢું ચડેલું હતું અને ઇશિતા અને શાંતનુનાં એકબીજા સાથેનાં પ્રેમાળ
વર્તન પછી તો દિપ્તી કઇક વધુ જ ખિન્ન જણાઇ રહી હતી.
બીજે દિવસે સવારે લગભગ છ વાગે શાંતનુના સેલફોન પર શાંતનુના આશ્ચર્ય વચ્ચે ઇશિતાનો ફોન આવ્યો અને એણે શાંતનુને તરત જ પોતાની મીઠી વાતો થી સુવાસને ઘેર આવવાની માંગણી કરી. શાંતનુને ઇશિતાની એનાં તરફની આ લાગણી ખુબ અસર કરી ગઇ. એ નહાઇને તરતજ સુવાસને ઘેરે પહોંચી ગયો. ઘરમાં ઘૂસતાં જ શાંતનુને એ અનુશ્રીને પહેલીવાર અક્ષય સાથે કેવી રીતે અક્ષયના પેટનાં દુઃખાવા નાં ખોટાં બહાનાં હેઠળ મળવા આવ્યો હતો એ યાદ આવી ગયું અને પછી તરત જ અનુશ્રી જ્યારે કોઇને કીધાં વગર લગ્ન કરીને અમરેન્દ્ર સાથે મુંબઇ ભાગી ગઇ હતી અને સુવાસે એને બોલાવીને આ જ લીવીંગ રૂમમાં જોરદાર તમાચો ચોડી દીધો હતો એ પણ યાદ આવી ગયું પણ તરત જ આ બધી યાદ ને ખંખેરીને એણે સુવાસ સામે જોયું. સુવાસે તરતજ એને ઉપરનાં માળે આવેલાં અનુશ્રીનાં રૂમમાં જવાનું કહ્યું.
રૂમમાં ઘૂસતાં જ શાંતનુની નજર તરત અનુશ્રી પર પડી. એ સોફા પર બેઠી હતી અને સામે બેડ ઉપર ઇશિતા રમી રહી હતી. અનુશ્રી ગઇકાલ કરતાં વધુ ફ્રેશ લાગી રહી હતી પણ એનં ચહેરા પર અમરેન્દ્રએ આપેલાં ત્રાસ નાં ઝાંખા પડી ગયેલાં નિશાન હજુ પણ દેખાતાં હતાં. કાયમ શાંત રહેતાં શાંતનુએ આ જોેઇને મનોમન અમરેન્દ્ર ને બે-ત્રણ ગાળો પણ દઇ દીધી. અનુશ્રી પણ કશું બોલ્યાં વીના મૂંગીમૂંગી બેઠી હતી. શાંતનુને આવેલો જોઇને ઇશિતા તરત જ દોડીને એની પાસે ગઇ. શાંતનુએ એને તેડી લીધી. અનુશ્રી આ જોઇને ફિક્કું હસી અને ડોક હલાવીને શાંતનુ ને જાણે કે ‘આવ’ એમ કીધું. થોડીવાર પછી ઇશિતા શાંતનુ સાથે જે બે-ત્રણ રમકડાં અત્યારે ઘરમાં હતાં જેને કદાચ અનુશ્રીનાં મમ્માએ આપ્યાં હશે એનાંથી રમવા લાગી. ઇશિતા સાથે રમતાંરમતાં શાંતનુએ બે-ત્રણ વાર અનુશ્રી સાથે વાત શરુ કરવાની કોશીશ કરી પણ અનુશ્રીએ એક-બે શબ્દો થી વધુ શબ્દોમાં જવાબ આપવાનું ટાળ્યું. શાંતનુ ઇશિતા સાથે રમી તો રહ્યો હતો પણ એને એ સમજાતું ન હતું કે અનુશ્રી આટલી મૂંગી કેમ છે? લગભગ અડધા કલાક પછી પછી અધખુલ્લા બારણે ટકોરા પડ્યા.
‘અનુ...શાંતનુ, હું અંદર આવું?’ સુવાસ નો અવાજ હતો.
‘અરે પ્લીઝ સુવાસભાઇ તમારે મંજુરી લેવાની હોય? પ્લીઝ આવો.’ શાંતનુએ ઉભા થઇ ને સુવાસને આવકાર્યો.
સુવાસ અંદર આવ્યો અને અનુશ્રીની સામે ખુરશી ખેંચીને બેઠો.
‘ઇશી, તમે થોડી વાર એકલાં રમશો? હું મામા સાથે વાત કરી લઉં?’ શાંતનુએ ઇશિતા ને પૂછ્યું. જેનો જવાબ ઇશિતાને ડોકું ધુણાવીને હા માં આપ્યો.
‘અનુ, મને ખબર છે કે તું હજી કાલે જ આવી છો અને હું આવી ઇમ્પોર્ટન્ટ વાત આજે જ શરુ કરી રહ્યો છું એટલે થોડું ઓડ જરૂર લાગશે પણ મને લાગ્યું કે પછી શાંતનુને સમય ન મળે તો? એટલે હું આજે જ આ વાત કરવા માંગુ છું. તારે તારો નિર્ણય આજે ને આજે જ આપવાની કોઇજ જરૂર નથી.’ સુવાસે બેડ પર બેઠેલાં શાંતનુ ની બાજુમાં બેસતાં વાત શરુ કરી.
‘હમમમ...’ જવાબમાં અનુશ્રી ફક્ત આટલું જ બોલી જે એ છેલ્લાં અડધા કલાકથી શાંતનુ સાથે રીપીડેડલી બોલી રહી હતી.
‘શાંતનુ, મને લાગે છે અનુ થોડો આરામ કરી લે પછી આપણે એનાં ડિવોર્સની પ્રોસીજર શરુ કરી દેવી જોઇએ. તું શું કહે છે?’ સુવાસે પોતાની વાત શાંતનુ સમક્ષ મૂકી.
‘તમારે લોકોએ જે નક્કી કરવું હોય એ કરો પણ પ્લીઝ મને એનાંથી વધુ કશુંજ આગળ ફોર્સ ન કરતાં.’ સુવાસની વાતનો જવાબ શાંતનુ આપે એ પહેલાં જ અનુશ્રીએ પોતાનો નિર્ણય જણાવી દીધો.
‘એનાંથી વધુ એટલે?’ સુવાસે અનુશ્રીને પૂછ્યું.
‘એટલે કે ડિવોર્સ મળ્યાં પછી, રી-મેરેજ એટસેટરા. હું હવે ફરીથી લગ્ન કરવાની નથી અને તમારાં પર ભાર પણ બની રહેવાની નથી. કાલથી જ કોઇ જોબ શોધવાની ચાલુ કરી દેવાની છું. આઇ બીલીવ શાંતુ વીલ હેલ્પ મી ઇન ધીસ.’ અનુશ્રીએ કડક શબ્દોમાં સુચના આપી દીધી.
‘એની અત્યારે ક્યાં વાત જ છે અનુ? શું તું પણ? એ બધુ પછી વિચારીશું.’ સુવાસે થોડાં ઊંચા આવજે ખિન્ન થઇને અનુશ્રીને જવાબ આપ્યો.
‘ના મેં આ ડીસીઝન યુએસમાં જ લઇ લીધું હતું ભાઇ અને તમારે બધાંએ એને માનવું જ પડશે. ખાસકરીને મમ્મા અને શાંતનુએ. એમને હું કહીજ દેવાની છું કે એ બન્ને આ મેટર પર મને ઇમોશનલી હેરાન ન કરે કે જેનાં લીધે મારો ફોર્સફૂલી મારું આ ડીસીઝન ચેન્જ કરવું પડે.’ અનુશ્રી ખિન્ન થઇને બોલી રહી હતી, જાણેકે એને કાલે જ ડિવોર્સ મળી જવાનાં છે અને પરમદિવસે જ એનાં સંબંધીઓ એનાં લગ્ન કોઇ સાથે કરાવી દેશે.
‘અનુ, સુવાસભાઇ અત્યારે ફક્ત એક દાયકાદીય પ્રોસીજર પૂરી કરવાની જ વાત કરી રહ્યાં છે જે તમારી લાઇફ માટે ખુબ જરૂરી છે આનાંથી વધુ કશું જ નહી થાય એની ગેરંટી હું તમને બધાનાં વતી આપું છું. તમે અત્યારે પ્લીઝ અકળાવ નહીં.’ શાંતનુએ એનાં સ્વભાવ પ્રમાણે ખુબ શાંતીથી અનુશ્રીને સમજાવવાની કરવાની કોશીશ કરી.
‘તો હવે હું કાઇ કહું?’ થોડીવાર પછી સુવાસ અનુશ્રી સામે જોઇને બોલ્યો.
‘હમમ...’ અનુશ્રી ફરીથી એનાં અગાઉનાં ‘સ્વભાવ’ પર આવી ગઇ.
‘મારો ખાસ મિત્ર છે, વિનય. એડવોકેટ છે, અનુ તું પણ એને જાણે છે. એનાં કહેવા મુજબ અરેન્દ્રને જે ગુના હેઠળ યુએસમાં સજા થઇ છે એનાં બેઝ પર અનુને અહીં બાય ડીફોલ્ડ અને તરતજ ડિવોર્સ મળી શકે છે એપણ કદાચ એકાદ મહિનામાં જ. એકાદ બે વાર કોર્ટમાં જવું પડશે પ્રોસીજર પૂરી કરવા પણ મને લાગે છે કે અનુને એમાં કોઇ જ વાંધો નહી હોય.’ સુવાસે પોતાનાં પ્લાનનુ વર્ણન કરતાં કહ્યું.
‘મને શું વાંધો હોય?’ અનુશ્રી બોલી.
‘અને કોર્ટમાં જવાનું હશે ત્યારે હું અનુ સાથે જઇશ, મને વિનયભાઇ ની ઓળખાણ કરાવી દેજો. જ્યાં સુધી મારું નોલેજ છે કોર્ટમાં પણ એકાદ કલાક થી વધુ નથી રોકાવું પડતું આવાં કેઇસીસ માં.’ શાંતનુ એ સુવાસ અનેે અનુશ્રી સામે જોતાં કહ્યું.
‘ઓકે, શાંતનુ તું અનુશ્રીનો ખાસ દોસ્ત છે એટલે તું આ જવાબદારી લે તો મને કોઇજ વાંધો નથીપણ હું પણ કોર્ટમાં જ્યારે જ્યારે તારીખ હશે ત્યારે શો-રૂમથી ડાઇરેક્ટ ત્યાં આવી જઇશ. અને હજીતો અઠવાડિયું થશે પ્રોસીજર ચાલુ થતાં. મારે તો ખાલી અનુની જ મંજુરી જોઇતી હતી.’ સુવાસના ચહેરા પર હવે સ્મીત હતું કદાચ આ સ્મીત એને અનુએ અત્યારે ડિવોર્સ બાબતે આગળ વધવા માટે છૂટ ને કારણે એને મળેલી માનસિક શાંતી દર્શાવી રહ્યું હતું.
સુવાસ આ વાત પતાવીને રૂમની બહાર જતો રહ્યો. ઇશિતા ફરીથી શાંતનુ પાસે રમવા લાગી પણ અનુશ્રી ચુપ જ રહી. એ ખુબ આહત હતી એનો શાંતનુને ખ્યાલ હતો જ પણ એનો સ્વભાવ આટલો બધો બદલાઇ ગયો હશે એનો ખ્યાલ એને ન હતો કારણકે જ્યારથી લોસ એન્જેલીસમાં અનુશ્રીના ઘરમાં થી જ એને પોલીસે બચાવી ત્યારથી અત્યારસુધી એટલે કે એ ભારત આવી એનાં અમુક દિવસો પહેલાં સુધી ફોન ઉપર જે રીતે વાત કરતી હતી એમાં એનાં આ બદલાયેલાં સ્વભાવની જરા પણ ખબર પડી નહોતી. પણ અત્યારે બીજું કશું વિચાર્યા વીના અનુશ્રી બસ એ પેલાં નર્કાગાર માંથી બચીને હેમખેમ એની સામે આવી ઘઇ એની ખુશી શાંતનુને પસાર થતી દરેક મીનીટે થઇ રહી હતી.
થોડીવાર પછી અનુશ્રીનાં મમ્મા ઇશિતાને નવડાવવા લઇ ગયાં અને ઇશારામાં જ એમણે શાંતનુને ઘેરે જવાનું કહ્યું કારણકે ઇશિતા તો શાંતનુને છોડવાની જ નહોતી. અનુશ્રીનાં મમ્માનાં ગયાં પછી શાંતનુએ અનુશ્રી સાથે થોડી આડી અવળી વાત કરવાની શાંતનુએ કોશિશ કરી પણ અનુશ્રીએ દરેક વાતનો જવાબ ફક્ત બે-ત્રણ શબ્દોમાં જ આપ્યો. અચાનક શાંતનુને યાદ આવ્યું કે ઇશિતા ગમે ત્યારે નહાઇને પછી આવી જશે તો એને ઘેરે જવાની કરી તકલીફ પડશે એટલે...
‘તો હું જાઉં અનુ?’ અનુશ્રીની સામે બેઠેલાં શાંતનુએ ઉભાં થતાં થતાં પૂછ્યું.
‘હા’ અનુશ્રીએ ફરીથી ટૂંકાણમાં જવાબ આપ્યો.
‘ઓકે, તમારું ધ્યાન રાખજો અને નવો ફોન આવે એટલે મને નંબર આપી દેજો.’ શાંતનુ બારણા તરફ આગળ વધ્યો.
‘સુવાસભાઇ ને કહીને વિનયભાઇ ની અપોઇન્ટમેન્ટ લઇ લે જે. ઇફ પોસીબલ કાલની જ. મારે હવે જલ્દીથી છૂટવું છે એનાં થી.’ શાંતનુ દરવાજો ખોલી જ રહ્યો હતો ત્યાં જ અનુશ્રી બોલી, જો કે એનું ધ્યાન બારીની બહાર હતું.
‘ઠીક છે હું હમણાં જ એમની સાથે ચર્ચા કરીને...’ શાંતનુ જવાબ આપી જ રહ્યો હતો.’
‘ના અત્યારે ટાઇમ ન બગાડતો નહીતો વળી ઇશી તને નહી છોડે. ઘેરે જઇને એમને કૉલ કરી દે જે.’ અનુશ્રી એકદમ સપાટ અવાજમાં એની પાસે આવેલી બારીની બહાર જોતી જોતી બોલી.
‘ઓકે એઝ યુ સે અનુ...બાય એન્ડ ટેઇક કેર.’ શાંતનુ બારણું ખોલતાં બોલ્યો.
‘હમમ...’ અનુશ્રી ફક્ત આટલું જ બોલી.
હવે વધુ રાહ જોવાની જરૂર નથી એમ વિચારીને શાંતનુ રૂમનું બારણું અધખુલ્લું જ મુકીને બહાર નીકળી ગયો. ઇશિતા ઉપર અનુશ્રીનાં રૂમમાં નહાઇ રહી હોવાથી શાંતનુ ડ્રોઇંગરૂમમાં બેઠેલાં સુવાસ પાસે બેઠો એને અનુશ્રીએ કહ્યાં મુજબ સુવાસનાં મિત્ર એવોકેટ વિનયની બને તેટલી વહેલી અપોઇન્ટમેન્ટ લેવાની વાત કરી. સુવાસે શાંતનુ ની સામે જ પોતાનાં સેલફોન ઉપર વિનયની બીજા જ દિવસની અપોઇન્ટમેન્ટ લઇ લીધી અને પોતે પણ આવશે એવી વાત કરી.
‘આવજો’ કહીને શાંતનુ એ વિદાય લીધી.
‘આવી ગયાં શાંતનુ? અનુશ્રી કેમ છે?’ બારણું ખોલતાં જ જ્વલંતભાઇ બોલ્યાં.
‘નથી સારી પપ્પા.’ શાંતનુ સોફામાં બેસતાં બોલ્યો.
‘એટલે?’ જ્વલંતભાઇ એની સામેનાં સોફા પર બેસતાં બોલ્યાં.
‘ખુબ મૂંગા થઇ ગયાં છે. કોઇપણ વાતનો સરખો જવાબ નથી આપતાં.’ શાંતનુ એ જવાબ આપતાં કહ્યું.
‘થાય શાંતનુ, કેટલું સહન કર્યું છે એ છોકરીએ. ટનબંધ... માનસિક, શારીરિક બધો જ ત્રાસ એણે વેંઢાર્યો છે શાંતનુ.’ જ્વલંતભાઇએ અનુભવી ની જેમ પોતાનો મત આપ્યો.
‘હા પણ અત્યારે તો એ એનાં પોતાનાં લોકો સાથે છે તો પણ...’ શાંતનુ એ પોતાની વાત અધુરી મૂકી.
‘હા તો પણ...સ્ત્રી જેટલું દુઃખ પુરુષ પણ સહન નથી કરી શકતો આ હકીકત છે. અનુશ્રીની જગ્યાએ કોઇ પુરુષ હોત તો એણે કદાચ હિંસક થઇને પોતાનો રોષ વ્યક્ત કરી દીધો હોત અને કદાચ આજે એ જેલમાં હોત અથવા તો દારૂમાં ડૂબી ગયો હોત. તમને શું લાગે છે શાંતનુ, કે પોતાનાં કુટુંબ અને તમારાં અને સિરતદીપ જેવાં પાક્કા મિત્રો પાસે આવીને એ એની યાતના ચપટી વગાડતાં જ ભૂલી જશે? યાદ રાખો શાંતનુ એ અંદરોઅંદર હજીપણ સહન કરી રહી છે. ખુબ વાર લાગશે એને આ યાતના માં થી બહાર આવતા. અને તમારે પણ ખુબ ધીરજ રાખવી પડશે અને તમને તો એનાં ખાસ મિત્ર છો એટલે તમારે ધીરજ રાખવા ઉપરાંત એને આ સ્થિતિ માંથી બહાર લાવવા માટે પણ ખુબ કોશિશ કરવી પડશે.’ જ્વલંતભાઇ એ શાંતનુ નાં સવાલ નો જવાબ આપ્યો.
‘પણ ક્યાં સુધી? પપ્પા? મને રાહ જોવામાં કે એને ફરીથી નોર્મલ કરવામાં કોઇ જ વાંધો નથી પણ મને એની ખુબ ચિંતા થાય છે. આમનેઆમ ક્યાંક એની માનસિક સ્થિરતા એ ન ગુમાવી દે.’ શાંતનુ બોલ્યો.
‘તમે નાહક ચિંતા કરો છો શાંતનુ. એ બહુ બળવાન છે નહી તો એ આટલી દુર, એકલી રહીને આટલી મોટી ફાઇટ કરીને અહીં ન આવી શકી હોત. અને એને અહી આવે હજી ચોવીસ કલાક પણ નથી થયાં. હજી તો એણે ઘણાં કામ કરવાનાં છે. ધીમેધીમે કામ માં પરોવાશે એટલે બધું જ સારું થઇ જશે.’ જ્વલંતભાઇએ શાંતનુને સધિયારો આપતાં કહ્યું.
‘હમમ..તમે સાચું કીધું પપ્પા. કાલથી એનાં ડિવોર્સ ની પ્રોસીજર ચાલુ કરવાની છે. હું પણ એની સાથે જવાનો છું.’ શાંતનુ બોલ્યો.
‘ઓહ, આટલો જલ્દી નિર્ણય લઇ લીધો? હા પણ હવે બાકી પણ શું રહ્યું છે એ સંબંધમાં ? સારું કર્યું આ નિર્ણય ઝડપથી લઇ લીધો તમે લોકોએ. અને તમે પણ અનુશ્રી સાથે જવાનાં છો એ બહુ સારું કર્યું.’ જ્વલંતભાઇ સોફા પરથી ઉભાં થતાં બોલ્યાં.
‘હમમ..અનુ એ પણ કહ્યું કે એને જલ્દીથી આમાંથી છૂટવું છે.’ શાંતનુ પણ પોતાનાં રૂમ તરફ જતાં જતાં બોલ્યો.
બીજે દિવસે સવારે જ સુવાસ નો કોલ શાંતનુ પર આવ્યો અને એ બન્ને એ નક્કી કર્યું કે સાંજે લગભગ પાંચ વાગે શાંતનુ અનુશ્રીને પોતાની બાઇક પર જ એસ.જી હાઇવે પર આવેલી એડવોકેટ વિનયની ઓફિસે લઇ જશે અને સુવાસ પણ જેવો વિનય એને પોતે કોર્ટમાં થી નીકળી ગયાં નો કૉલ કરે એટલે તરત જ એ પણ ત્યાં જ આવી જશે.
શાંતનુ એની આદત મુજબ થોડોક વહેલો અનુશ્રીને ઘેરે પહોંચી ગયો. અનુશ્રીના મમ્માએ એને આવકાર્યો. અનુશ્રી ઉપર એનાં રૂમમાં કપડાં બદલી રહી હતી એટલે એમણે શાંતનુને થોડીવાર બેસવાનું કહ્યું. ઇશિતા બાજુનાં ઘરમાં જ એની ઉંમર નાં છોકરાંઓ સાથે રમવા ગઇ હતી અને અનુશ્રીની ભાભી દીપ્તિ કશેક ગઇ હતી. શાંતનુ આવતાં જ અનુશ્રીનાં મમ્માએ એની પાસે પોતાનું મન ખાલી કર્યું. એમને સ્વાભાવિકપણે અનુશ્રીની ખુબ જ ચિંતા હતી. શાંતનુ એ, ‘ધીરેધીરે બધું જ સારું થઇ જશે.’ એમ કહીને એમને ધરપત તો આપી પણ એ પોતેજ ગઇકાલ થી એ જ ચિંતા માં હતો કે અનુશ્રીનું બદલાયેલું મન કેવીરીતે એની મૂળ જગ્યાએ પાછું વાળવું?
થોડીવાર પછી અનુશ્રી આછાં બ્લ્યુ રંગમાં સલવાર કમીઝમાં નીચે આવી. અત્યારે એ સરખી રીતે તૈયાર થઇ હોય એવું લાગી રહ્યું હતું કારણકે શાંતનુને તો એ ખુબ જ સુંદર લાગી રહી હતી. વર્ષો પછી અનુશ્રીને એ આટલી સુંદર રીતે તૈયાર થયેલી અને પોતાની સામે ઉભેલી જોઇ રહ્યો હતો.
‘જઈએ?’ દાદરો ઉતરતાં અનુશ્રી પોતાની જૂની આદત ફરીથી અમલમાં આવતાં, પોતાનાં વાળની લટ જમણા કાન પાછળ એડજસ્ટ કરતાં બોલી પણ ગઇકાલની જેમ એણે ફક્ત જરૂર પુરતો એટલે કે એક જ શબ્દ વાપર્યો.
‘હેં? હ્હ્હા ચાલો જોઇએ.’ અનુશ્રીને ટીકીટીકી ને જોઇ રહેલાં શાંતનુનું અચાનક ધ્યાનભંગ થયું.
ઘરની બહાર નીકળીને શાંતનુને હેલ્મેટ પહેરી અને બાઇકને કીક મારી. અનુશ્રી એનો ખભો પકડીને પાછળ બંને સાઇડે પગ મુકીને બેઠી, એવી જ રીતે એ વર્ષો પહેલાં વરસેલાં અનરાધાર વરસાદ વખતે શાંતનુની પાછળ બેસીને એની ઓફિસેથી શાંતનુને ઘેર ગઇ હતી અને ત્યારથી જ એની અને શાંતનુની દોસ્તી એ ઘેરો રંગ પકડ્યો હતો અને જેણે પછી ધીરેધીરે શાંતનુને અનુશ્રીને પૂરાં હ્ય્દયથી પ્રેમ કરતો કરી દીધો હતો. બાઇક ચલાવતાં ચલાવતાં શાંતનુ આ બધું જ યાદ કરી ને મંદ મંદ મુસ્કુરાઇ રહ્યો હતો. પણ અનુશ્રીના હાથની તે દિવસની પકડ અને આજની પકડમાં જમીન આસમાન નો ફર્ક હતો. તે વખતે અનુશ્રી ગભરાયેલી હતી અને એને માટે એ તકલીફ માંથી દુર નીકળવા માટે શાંતનુ જ એક આધાર લાગતો હતો અને એટલે જ એણે તે દિવસે શાંતનુને ખભો ખુબ જોર થી પકડી રાખ્યો હતો જ્યારે આજે ફક્ત પકડવા ખાતર પકડ્યો હતો અને એપણ કદાચ એનાં માટે કે જો અચાનક બ્રેક વાગે તો જ એ ઝડપથી પોતાની પકડ મજબુત કરી શકે.
થોડીજ વાર પછી એ બન્ને એડવોકેટ વિનયની પોશ ઓફિસમાં પહોંચી ગયાં પણ વિનય તો હજી કોર્ટમાં થી નીકળ્યો જ નથી એવી વાત એની ઓફિસની રીસેપ્શનીસ્ટ ત્યાં આવેલાં બધાંને કહી રહી હતી.
‘અહીં બેસીને શું કરીશું અનુ? એનાં કરતાં તો નીચે કોફીશોપમાં બેસીએ, થોડો ટાઇમપાસ પણ થશે.’ શાંતનુ એ અનુશ્રીને પૂછ્યું.
‘ના, ત્યાં જઇને પણ શું કરીશું? અહીં રીસેપ્શન માં જ બેસીએ. હમણાં જ વિનયભાઇ આવશે.’ શાંતનુ સમક્ષ અનુશ્રી લગભગ એક દિવસ પછી આટલું લાંબુ વાક્ય બોલી.
‘ઠીક છે, એઝ યુ એ અનુ.’ શાંતનુ એ કાયમ મુજબ અનુશ્રી ની વાતમાં પોતાની સંમતી આપી દીધી.
પંદર વીસ મિનીટ એમનેમ જ વીતી ગઇ. વિનયમાં આવવાનાં કોઇ જ સમાચાર ન હતાં. શાંતનુ પણ બે વાર રીસેપ્શનીસ્ટને પૂછી આવ્યો, પણ ‘સર હમણાંજ આવી જશે, થોડીવાર વેઇટ કરો’ એવી જ વાત એણે રીપીટ કરી. શાંતનુ ફરીથી રીસેપ્શન સામે મુકેલા સોફા પર બેસી ગયો. એકવાર તો સુવાસનો પણ ફોન આવી ગયો કારણકે વિનય એનો કૉલ પણ નહોતો ઉપાડી રહ્યો.
‘મને લાગે છે આપણે નીચે કોફીશોપમાં જ બેસીએ.’ અચાનક અનુશ્રી બોલી.
‘શ્યોર, ચાલો.’ ફરીથી શાંતનુએ એનાં સ્વભાવ મુજબ અનુશ્રીની હા માં હા ભેળવી અને બંને ઉભાં થયાં.
વિનયની ઓફીસના કોમ્પ્લેક્સ ની નીચે જ આવેલાં ‘બીગ કોફી મગ’ માં શાંતનુ અને અનુશ્રી ગયાં. આ એ જ કોફીશોપ હતી જેના શાંતનુ અને અનુશ્રીની ઓફીસ ની સામેનાં આઉટલેટમાં એ બન્નેએ પહેલીવાર એકબીજાં સાથે વાત કરી હતી. કોફીશોપમાં ઘૂસતાં જ એનું ફર્નીચર અને બાકીનો માહોલ જોઇનેશાંતનુ અને અનુશ્રી બન્નેને કદાચ એ દિવસ યાદ આવી ગયો. પણ શાંતનુ નાં ચહેરા પર મુસ્કુરાહટ હતી જ્યારે અનુશ્રીનાં ચહેરા પર કોઇ જ લાગણી દેખાઇ રહી ન હતી. કદાચ એ એને છુપાવી રહી હતી...જાણીજોઇને...અથવા તો કોઇ મજબૂરી થી.
‘શું લેશો?’ શાંતનુએ પણ ટૂંકમાં જ અનુશ્રીને પૂછ્યું કારણકે એને હવે અનુશ્રી પાસે વધુ લાંબા જવાબની આશા ન હતી.
‘ઇન્ડીયન એક્સ્પ્રેસો.’ અનુશ્રીએ શાંતનુએ ધાર્યા મુજબ જ ટૂંકમાં પોતાની ચોઇસ કહી.
‘પણ અહિયા તો ફક્ત એક્સ્પ્રેસો જ લખ્યું છે અનુ.’ શાંતનુ કોફીશોપનું કાર્ડ જોતાંજોતાં બોલ્યો.
‘હા એ જ, ત્યાં યુએસમાં એને ઇન્ડિયન એક્સ્પ્રેસો કહે છે.’ પહેલીવાર અનુશ્રીના ચહેરા પર હલકું સ્મીત શાંતનુએ જોયું.
‘વાહ, તમે હસ્યાં તો ખરા!’ શાંતનુ પોતાનો આનંદ છુપાવી ન શક્યો, પણ અનુશ્રીનો ચહેરો ફરીથી સપાટ થઇ ગયો.
શાંતનુ, સેલ્ફ સર્વિસ હોવાં થી પોતે જ કાઉન્ટર પરથી ઓર્ડર લેવાં ગયો. ત્યાંથી જ એ અનુશ્રીને જોઇ રહ્યો હતો. અનુશ્રી એનાં જ વિચારોમાં ખોવાયેલી હતી. હા વારેવારે પોતાની આદત મુજબ ચહેરા પર આવેલી લટને કાન પાછળ સરકાવી રહી હતી. એ હજીપણ દુઃખી હતી પણ એને ખુશ કરવા ની પોતાની ફરજ છે એવું શાંતનુ વિચારી રહ્યો હતો અને એટલે એણે તે જ ઘડીથી પોતે અનુશ્રી સામે હંમેશા પોતે ખુશ અને પોઝીટીવ જ રહેશે એનું નક્કી કરી લીધું, કદાચ એનું આમ કરવાથી અનુશ્રી પર પણ ધીરેધીરે હકારાત્મક અસર થાય અને એ ફરીથી પોતાનાં મૂળ સ્વભાવ તરફ પાછી વળે? શાંતનુ આવું વિચારી રહ્યો હતો ત્યાં જ અચાનક એને ઇશિતા યાદ આવી ગઇ અને એક્સ્પ્રેસો સાથે જ ઇશિતા માટે ચોકલેટના બિસ્કીટ પણ એણે ઓર્ડર કર્યા.
‘આ લ્યો મેડમ તમારી એક્સ્પ્રેસો, ઇન્ડિયા માં જ બની છે એટલે ઇન્ડિયન એક્સ્પ્રેસો કહી શકો છો.’ એક્સ્પ્રેસો કોફીનાં બે મગ ટેબલ ઉપર મુકતાં શાંતનુ બોલ્યો.
‘થેંક્સ’ અનુશ્રી એક ફિક્કાં સ્મીત સાથે બોલી.
‘અને આ છે ચોકલેટ કુકીઝ ફોર ઇશી.’ શાંતનુ જાણીજોઇને ‘ઇશી’ બોલ્યો કારણકે એને ખ્યાલ હતો કે અનુશ્રીને ઇશિતાને એ જ નામે બોલાવવાનું ગમે છે.
‘આની શું જરૂર હતી શાંતુ?’ શાંતનુએ કઇક બીજું જ વિચાર્યું હતું પણ અનુશ્રી પર જાણે કે એનો કોઇ જ અસર થઇ નહીં.
‘અરે લેટ હર એન્જોય અનુ. એને કહેજે કે એનાં ‘સ્કાઇપ મેન’ શાંતુ એ એને ગીફ્ટ આપી છે.’ શાંતનુ પરાણે હસતો હસતો બોલ્યો.
‘હમમ..પણ હજી એ અહીની વેધર કે ફૂડ સાથે સેટ નથી થઇ એટલે નેક્સ્ટ ટાઇમ એનાં માટે જરા ધ્યાનથી કોઇ ગીફ્ટ લાવજે, ખાસ કરીને ફૂટ સ્ટફસ.’ શાંતનુને અનુશ્રીનો ટોન થોડો કઠોર લાગ્યો પણ અનુશ્રી કશું પણ કહે, કેવીરીતે પણ કહે અત્યારે શાંતનુ માટે એનો કોઇ જ મતલબ ન હતો કારણકે એનો મૂળ ધ્યેય અનુશ્રીને ફરીથી ઉત્સાહીત કરવાનો જ હતો.
‘શ્યોર, અનુ એઝ યુ સે પણ ઇશી પણ મારી દીકરી જ છે ને?’ શાંતનુ બોલ્યો પણ એનાંથી કદાચ કાચું કપાઇ ગયું હોય એમ લાગ્યું.
ઇશિતાને અચાનક પોતાની દીકરી ગણવા થી અનુશ્રીનાં ચહેરા પર કોઇક અલગ જ ભાવ તરી આવ્યાં. શાંતનુને લાગ્યું કે કદાચ અનુશ્રીને એની આ વાત ગમી નથી, જો કે શાંતનુનાં મન માંથી તો આ વાત અમસ્તી જ નીકળી ગઇ હતી પરંતુ અનુશ્રીની માનસિક હાલત અત્યારે એવી હતી કે એને દરેક બાબતે શંકા થાય અથવાતો ખરાબ લાગી જાય એવું હતું.
‘આઇ મીન ટુ સે કે મારી દીકરી જેવી જ છે ને?’ શાંતનુએ તરત જ પોતાની ભૂલ સુધારી લીધી.
‘હમમ...’ શાંતનુની ચોખવટથી જો કે અનુશ્રીને કોઇજ ફર્ક પડ્યો હોય એવું ન લાગ્યું.
ત્યાર પછી બન્ને એ મૂંગામૂંગા જ પોતાની કોફી નાં મગ ખાલી કર્યા પણ તે પછી પણ ઘણીવાર મૂંગામૂંગા બેઠાં રહ્યાં. ત્યાંજ શાંતનુનાં સેલફોન પર વાગેલાં રીંગટોને આ મૌન તોડ્યું.
આ કૉલ સુવાસનો હતો. સુવાસે શાંતનુને માહિતી આપી કે વિનય આખરે કોર્ટ થી નીકળી ચુક્યો છે અને પોતાની ઓફિસે પહોંચી જ રહ્યો છે અને પોતે પણ હવે શોરૂમ થી વિનયની ઓફિસે આવવા નીકળી ગયો છે.
‘વિનયભાઇ ઓફિસે આવવા માટે નીકળી ગયાં છે અનુ, આપણે ઉપર જઇએ?’ શાંતનુ, સુવાસ નો કૉલ કટ કરતાં બોલ્યો.
‘હમમ...’ અનુશ્રીએ પોતાનો પિચપરિચિત જવાબ આપતાં ઉભી થઇ.
બન્ને ફરીથી વિનયની ઓફિસે ગયાં અને આ વખતે રીસેપ્શનીસ્ટે એમની અપોઇન્ટમેન્ટ કન્ફર્મ કરતાં એમને કહ્યું કે વિનય ઓફિસમાં આવી ગયો છે અને ફક્ત દસ મીનીટમાં જ એમને અંદર બોલાવશે એમ કહી ને સોફા પર બેસીને રાહ જોવાનું કહ્યું. શાંતનુ અને અનુશ્રી ફરીથી સોફા પર બેસીને વિનયના આમંત્રણ ની રાહ જોવાં લાગ્યાં. થોડીવાર પછી સુવાસ પણ આવી ગયો અને એનાં આવ્યાં ની બે જ મીનીટમાં વિનયે એ ત્રણેયને પોતાની કેબીનમાં બોલાવી લીધાં.
વિનયનાં મતે, જે એણે સુવાસને ફોનમાં પણ કહ્યું હતું એ મુજબ, અનુશ્રી અને અમરેન્દ્ર નાં લગ્ન ભારતમાં થયાં હતાં એટલે છૂટાછેડા લેવાં માટે ભારતનો જ કાયદો લાગુ પડે અને અમરેન્દ્ર અનુશ્રીને પ્રતાડિત કરવાનાં ગુન્હા હેઠળ જ અમેરિકાની જેલમાં છે એટલે અનુશ્રીએ જો છૂટાછેડા લેવાં હોય તો એણે અમરેન્દ્રમાં છૂટવાની ત્રણ વર્ષ સુધી રાહ જોવાની જરૂર નથી. અદાલતમાં ફક્ત અરજી કરી ને જ તેને અમુક સમય બાદ છૂટાછેડા મળી જાય એમ છે. આ બાબતે એ એક-બે દિવસમાં જ કાયદાકીય કાર્યવાહી શરુ કરી દેશે અને વિનયે અનુશ્રીને ખાત્રી પણ આપી કે એ અંગત રસ લઇને તે અમરેન્દ્રથી વહેલામાં વહેલી છૂટી થઇ જાય એની કોશીશ કરશે.
શાંતનુએ અનુભવ્યું કે વિનય સાથેની આ વાતચીત પછીનાં અમુક દિવસો બાદ અનુશ્રી થોડી હળવી જરૂર દેખાઇ રહી હતી. પણ શાંતનુ પોતે નક્કી કર્યા મુજબ જ્યારે પણ એ અનુશ્રીને મળે એટલે એને આનંદમાં રાખવાનો ભરપુર પ્રયાસ કરતો. અનુશ્રી હવે થોડું વધુ બોલતી થઇ હતી અને શાંતનુની મજાક પર સ્મીત પણ આપતી થઇ હતી. પણ હજી સામેથી વાત કરવાની શરૂઆત એણે નહોતી કરી. પણ ધીરેધીરે એ પણ શરુ થઇ જશે એની શાંતનુને ખાતરી હતી. શાંતનુની સલાહથી હવે સિરતદીપ પણ વારંવાર અનુશ્રીને ત્યાં જવા લાગી હતી અને એનાં મતે અનુશ્રીને પ્રવૃત્તિ ની જરૂર હતી, પણ અત્યારે નહીં. કદાચ એને છૂટાછેડા મળી જાય એ પછી.
ખાત્રી કરાવ્યાં પ્રમાણે જ વિનયે સારીએવી ઝડપ દેખાડી અને લગભગ ત્રણેક મહીના પછી...
એક બપોરે, શાંતનુ પોતાનાં રૂમમાં પોતાનુું કામ કરી રહ્યો હતો ત્યાં જ એનાં સેલફોન પર અનુશ્રી નો નંબર ઝબક્યો.
‘શાંતુ...આઇ એમ અ ફ્રી બર્ડ નાઉ...આઇ ગોટ ડિવોર્સ ફ્રોમ ધેટ એનીમલ.’ આ ત્રણ મહીનામાં અનુશ્રીનાં અવાજમાં આટલો મોટો રણકો શાંતનુને ક્યારેય દેખાયો ન હતો.
‘સરસ, તમે ખુશ છો ને અનુ?’ શાંતનુ ને એક અજીબ હાશકારો થઇ રહ્યો હતો પણ એણે પોતાની ખુશી દબાવતાં જવાબ આપ્યો.
‘ખુશ? હું ખુબ જ ખુશ છું શાંતુ...આજે જ કોર્ટ માં થી લેટર આવી ગયો એન્ડ માય ડિવોર્સ ઇઝ કન્ફર્મડ...અને એક જ સેકન્ડમાં મારો આખો ભાર હળવો થઇ ગયો.’ શાંતનુને અનુશ્રી ની ખુશી એનાં અવાજમાં સ્પષ્ટપણે વર્તાઇ રહી હતી.
‘એ તો તમારો અવાજ જ કહી દે છે અનુ.’ શાંતનુએ વળતો જવાબ આપ્યો.
‘હમમ..મારી ફીલિંગ્સ તારા વીના કોણ સમજવાનું શાંતુ? એટલે જ તો પહેલો કૉલ મેં તને કર્યો, સુવાસભાઇ ને પણ હવે કૉલ કરીશ અને મમ્મા લીવીંગરૂમમાં એની સીરીયલ જોવે છે એટલે એમને પણ હું થોડીવાર પછી જ કહીશ.’ અનુશ્રી કદાચ એનાં મૂળ રંગમાં આવી રહી હતી.
‘થેંક્સ એમાં મેં કશું નવું નથી કર્યું અનુ. આપણે ખાસ મિત્રો છીએ અને એટલે જ કદાચ એકબીજાં ને સારી રીતે સમજી શકીએ છીએ.’ શાંતનુ બોલ્યો.
‘યા આઇ નો.’ શાંતનુને એવું લાગ્યું કે અનુશ્રી વાત કરતાં કરતાં અત્યારે સામે સ્મીત આપી રહી હતી.
‘વ્હોટ નેકસ્ટ અનુ?’ શાંતનુ એ અનુને પૂછ્યું.
‘નાઉ આઇ વોન્ટ ટુ મીટ યુ શાંતુ, વોન્ટ ટુ ડિસ્કસ સમથીંગ વેરી ઇમ્પોર્ટન્ટ, અબાઉટ માય ફ્યુચર.’ અનુશ્રી આટલું જ બોલી અને શાંતનુ વિચારે ચડી ગયો કે છૂટાછેડા મળી જવાનાં સમાચારથી અચાનક હળવી થઇ ગયેલી અનુશ્રી ક્યાંક એની સામે લગ્નનો પ્રસ્તાવ તો નહીં મુકે ને?
-ઃ પ્રકરણ બાર સમાપ્ત :
