ડરના મના હૈ
Darna Mana Hai-24 નગ્નાવસ્થામાં ભટકતી એ સુંદરી
લેખકઃ મયૂર પટેલ. ફોનઃ ૦૯૫૩૭૪૦૨૧૩૧
હોટલના રૂમમાં મધરાતે મળેલું હસીન સરપ્રાઇઝઃ
પ્રવાસનો થાક ઉતારવા વિક્ટર લગભગ એક કલાક સુધી ગરમ પાણી ભરેલા બાથટબમાં પડ્યો રહ્યો. થાક ઉતરી ગયો, ફ્રેશ થઈ ગયો એટલે તે શરીરે રોબ વીંટાળી એટેચ્ડ બાથરૂમની બહાર આવ્યો ત્યારે રાતના સાડા બાર વાગી રહ્યા હતા. એકદમ હળવા મૂડમાં બાથરૂમમાંથી બહાર આવેલા વિક્ટરના પગ અચાનક જ બાથરૂમના દરવાજામાં ખોડાઈ ગયા. તેની આંખ સામે, કમરાની વચ્ચોવચ રહેલા બેડની ધાર પર એક અજાણી યુવતી બેઠી હતી. વિક્ટર તરફ પીઠ કરીને બેઠેલી એ યુવતી તદ્દન નિર્વસ્ત્ર દશામાં હતી! તેણે પગમાં હાઈ હીલના લાલ રંગના સેન્ડલ પહેર્યા હતા અને તેના અંગ પર રહેલું એ એક માત્ર આવરણ હતું.
વિક્ટરને બરાબર યાદ હતું કે બાથરૂમમાં નહાવા જતાં અગાઉ તેણે રૂમનો દરવાજો અંદરથી બરાબર લોક કર્યો હતો, તો પછી પેલી યુવતી રૂમની અંદર કઈ રીતે દાખલ થઈ શકે, એ પ્રશ્ન તેને મૂંઝવી રહ્યો. એકદમ શાંત ચિત્તે બેઠેલી એ યુવતીની રહસ્યમય હાજરીથી સચેત બની ગયેલા વિક્ટરે હળવો ખોંખારો ખાઈને કહ્યું, ‘એક્સ્ક્યુઝમી મિસ...’
વિક્ટરની હાજરી પારખી લીધી હોવા છતાં પેલી ન તો ચોંકી કે ન તો તેણે પાછળ ફરીને જોયું. અસમંજસમાં અટવાયેલો વિક્ટર આગળ શું કરવું એ નક્કી કરે એ પહેલા જ પેલી યુવતી બેડ પરથી ઊભી થઈ. તેણે પોતાની પીઠ વિક્ટર તરફ જ રાખી અને પછી તે ધીમે ધીમે રૂમની બાલ્કની તરફ ચાલવા લાગી. ફ્લોર પર પટકાતી તેના સેન્ડલ્સની હિલ્સે ‘ટક... ટક...’ અવાજ શરૂ કર્યો. તે બાલ્કનીમાં જતી રહી અને દેખાતી બંધ થઈ ગઈ. મૂંઝાયેલા વિક્ટરે હોટેલના ઇન્ટરકોમ પર કોલ કરીને મદદ માગવી કે પેલીની પાછળ બાલ્કનીમાં જવું એ નક્કી કરવામાં ખાસ્સી બે મિનિટ લીધી. અને પછી તેણે હિંમત કરીને પેલી યુવતીની પાછળ બાલ્કની તરફ જવા કદમ ઉપાડ્યા.
પેલી બાલ્કનીના એક ખૂણે ઊભી હતી, એ રીતે કે જેથી વિક્ટરને તેનો ચહેરો ન દેખાય. તેના વાંકળિયા, બ્રાઉન વાળ ખભાથી સહેજ નીચે સુધી લંબાતા હતા. સુરેખ શરીર પર ચરબીનો ‘ચ’ પણ નહોતો. તેના તરફથી કોઈ પરફ્યુમની સ્ટ્રોંગ સુવાસ આવી રહી હતી. તેના નગ્ન દેહ પર પગથી માથા સુધી નજર દોડાવતા વિક્ટરની માહ્યલો પુરુષ જાગી ગયો. આટલા સુંદર સ્ત્રી-શરીરને માણવાની ઈચ્છા અચાનક જ બળકટ બની ઊઠી. તેને વિચાર આવ્યો કે નક્કી આ હોટેલના સંચાલકોની ટ્રિક હશે. પુરુષ કસ્ટમર પાસેથી વધુ નાણા કમાવા માટે તેઓ ધંધાદારી સ્ત્રીઓને આ રીતે ચોરીછુપે કમરામાં મોકલતા હશે. ડુપ્લિકેટ ચાવીની મદદથી કમરાની અંદર ઘૂસી આવવું પણ અશક્ય નહોતું. મધરાતે મળેલા આ હસીન સરપ્રાઇઝથી વિક્ટર ખુશ થઈ ગયો. હોટલ સંચાલકોએ કરેલી આ વ્યવસ્થાનો લાભ ઊઠાવવામાં તેને કોઈ છોછ નહોતો. આમ પણ તેણે સ્ત્રીસંગ માણ્યાને ઘણા દિવસો વીતી ચૂક્યા હતા એટલે...
મનમાં ઊઠેલી રંગીન કલ્પનાને સાકાર કરવાના ઈરાદે, પોતાના અવાજમાં માર્દવતા ભેળવી વિક્ટર બોલ્યો, ‘હેલ્લો, મિસ. મે આઇ નૉ યોર ગૂડ નેમ?’
અને એ સાથે જ પેલી યુવતી પાછળ ફરી. વિક્ટરની ઉત્કંઠા બેવડાઈ. પણ પેલીના ચહેરા પર તેણે જે જોયું એનાથી તેના ચહેરાનો રંગ ઊડી ગયો. હોઠોં પર રમી રહેલું લંપટ સ્મિત વીલાઈ ગયું. શરીરમાં દોડી રહેલો ધગધગતો રક્તપ્રવાહ થીજી ગયો. તેની સામે ઊભેલી યુવતીનો કોઈ ચહેરો જ નહોતો. ચહેરાની જગ્યાએ હતું એક કાળું પોલાણ! જાણે કે અંધારિયો કૂવો! ચહેરા વગરની એ યુવતીને જોઈ ડરથી હેબત પામી ગયેલા વિક્ટરના હદ્યની ધડકનો તેજ થઈ ગઈ. તેનું દિમાગ ચીસ પાડી ઊઠ્યું પણ એ ચીસ બહાર ન નીકળી શકી, ગળામાં જ ક્યાંક થીજી ગઈ.
ડરના માર્યા બાલ્કનીની દીવાલ સાથે ચીપકી ગયેલા વિક્ટરની આંખ સામે પછી જે ઘટ્યું એ અવિશ્વસનીય હતું. પેલી ચહેરા વગરની યુવતીએ બાલ્કનીની રેલિંગ પર ચઢીને નીચે છલાંગ લગાવી દીધી! સાતમા માળેથી કૂદી પડેલી એ બલા નીચે ધરતી પર પટકાઈ કે વચ્ચે હવામાં જ ક્યાંક ઓગળી ગઈ એની પરવા કર્યા વિના વિક્ટર રૂમની અંદર તરફ ભાગ્યો. રોબ વીંટાળેલા શરીરે જ તેણે રૂમનો દરવાજો ખોલી લિફ્ટ તરફ દોટ મૂકી. જિંદગીમાં પહેલીવાર તેણે ભૂત જોયું હતું. ભૂત...
‘બેકર હોટલ’માં વિક્ટર સાથે જે બન્યું હતું એવી ડરામણી ઘટનાઓ અગાઉ અન્ય પ્રવાસીઓ સાથે પણ ઘટી હતી. એ ઘટનાઓ ઘટવા પાછળનું રહસ્ય જાણવા માટે ભૂતકાળભ્રમણ કરવું પડશે.
ભૂતિયા હોટલનો ભૂતકાળઃ
અમેરિકાના ટેક્સાસ રાજ્યમાં વિખ્યાત ટેક્સાસ કિલ્લાની નજીકમાં બ્રાસોઝ નામની નદી વહે છે. ૧૮૭૭ની સાલમાં પાંખી વસતિ ધરાવતા આ વિસ્તારમાં રખડપટ્ટી કરવા આવેલા જેમ્સ લિન્ચને આ સ્થળ ગમી જતાં તે પોતાના પરિવારને અહીં લાવીને વસી ગયો. એક દિવસ લિન્ચ પરિવાર બ્રાસોઝ નદીમાં માછલી પકડવા ગયો. ફિશિંગ દરમિયાન મિસિસ લિન્ચને તરસ લાગતા તેમણે નદીનું પાણી પીધું. તેમને આશ્ર્ચર્ય થયું કેમકે નદીના પાણીનો ટેસ્ટ સામાન્ય પાણી કરતાં તદ્દન અલગ હતો. એક સેકન્ડ માટે તેમને લાગ્યું કે પાણી ઝેરીલું હોવું જોઈએ. તેમણે તેમના પતિ જેમ્સને આ બાબતે જણાવ્યું. જેમ્સએ સાવચેતી ખાતર પરિવારના અન્ય સભ્યોને નદીનું પાણી નહીં પીવાની સૂચના આપી દીધી.
હવે થયું એવું કે મિસિસ લિન્ચને વર્ષોથી ઘૂંટણના સાંધાના દુખાવાની તકલીફ હતી. પાણી પીધા બાદ ગણતરીના કલાકોમાં તેમને સાંધાના દુખાવામાં રાહત અનુભવાઈ. તેમને લાગ્યું કે નક્કી નદીના પાણીમાં કોઈ એવું ખનીજ તત્વ હતું જેની હકારાત્મક અસર તેમના સાંધાના દુખાવામાં થઈ હતી. પ્રયોગ ખાતર પણ તેમણે રોજે રોજ નદીનું પાણી પીવાનું શરૂ કર્યું, અને થોડા દિવસોમાં તો તેમનો એ રોગ જડમૂળથી નાબૂદ થઈ ગયો. આ વાતને ફેલાતા વાર ન લાગી. આસપાસના વિસ્તારના લોકો એ નદીનું પાણી પીવા માટે ત્યાં આવવા માંડ્યા. ઘણાએ અનુભવ કર્યો કે નદીના પાણીથી તેમની જૂની બિમારીમાં ખાસ્સી રાહત થઈ હતી.
નદીના આવા ‘ચમત્કારી’ પાણીમાંથી પૈસા ઉપજાવવાનો વિચાર જેમ્સ લિન્ચને આવ્યો. નદીનું પાણી પીવા માટે દૂર દૂરથી આવતા લોકો નદી કિનારે તંબૂ તાણીને રહેતા હતા. જેમ્સને થયું કે, એવા લોકોના રહેવા માટે અહીં હોટેલ બનાવવામાં આવે તો જબરી કમાણી થઈ શકે. તેની ગણતરી સાચી હતી. લિન્ચ પરિવારે નદીની નજીક હોટલ બનાવી અને એ હોટલ ધમધોકાર ચાલવા લાગી. હોટલ ખોલવાને લીધે લિન્ચ ફેમિલીના સંપર્કો વધ્યા અને તેમની આવકમાં ઓર વધારો થવા લાગ્યો. જોકે, કહેવાય છે ને કે અદેખાઈ એ માનવમનના મૂળભૂત કુલક્ષણો પૈકીનું એક છે. લિન્ચ પરિવારની સમૃદ્ધિ પણ અદેખાઈનો શિકાર બની ગઈ.
હોટલની નજીક આવેલા ગામના લોકો બહારથી આવેલા લિન્ચ પરિવારની સફળતા દેખી ન શક્યા. ગામમાં આવેલી નદીના પાણીનો ફાયદો ઉઠાવી બહારનો માણસ અહીં હોટેલ બાંધી કમાણી કરે એ તેઓ સાંખી ન શક્યા અને તેમણે લિન્ચ પરિવારનો સામૂહિક વિરોધ કર્યો. આખરે લિન્ચ પરિવારે હોટલ બંધ કરી દેવી પડી. ગામના લોકોએ ફાળો ઉઘરાવી નવી હોટલનું બાંધકામ શરૂ કરાવડાવ્યું. ગામની જ એક વ્યક્તિ હોટલનો કારભાર સંભાળે અને એની આવકમાંથી થતાં નફાને ગામના લોકોની સુખાકારી પાછળ ખર્ચે એવો મત ઠરાવાયો.
ગામના જ રહેવાસી થિયોડોર બ્રાશેર બેકરને ૧૪ માળની એ તોતિંગ ઈમારતના સંચાલનનું કામ સોંપાયું. હોટલને નામ આપવામાં આવ્યું ‘બેકર હોટેલ’. હોટલનો ટૉપ ફ્લૉર બેકર પરિવાર પોતાના રહેઠાણ માટે વાપરવા લાગ્યો. શરૂઆતના અમુક વર્ષો તો હોટલ ખૂબ સારી રીતે ચાલી, પણ પછી બેકર ફેમિલીની આર્થિક સ્થિતિ ગગડવા માંડી. હોટલ મેનેજમેન્ટમાં તેમને તકલીફ પડતા તેમણે થિયોડોરના યુવાન અને તરવરિયા ભત્રીજા અર્લ એમ. બેકરને હોટલનું સુકાન સોંપ્યું. પડોશી શહેરમાં રહેતો અર્લ બેકર હોટેલમાં મેનેજર તરીકે આવી ગયો. સાથે તેની પત્ની ગ્લેડી અને બે દીકરીઓ ડોરોથી અને બેટ્ટીને પણ લેતો આવ્યો. પણ પરિણિત અર્લ બેકરને લગ્નબાહ્ય લફરું હતું. સૌથી છુપાવીને તે વર્જિના બ્રાઉન નામની પોતાની પ્રેમિકાને પણ ‘બેકર હોટલ’ લેતો આવ્યો. વર્જિનાને તેણે હોટલના સાતમા માળે એક રૂમ કાયમી ધોરણે આપી દીધો. યુવાન અને સુંદર વર્જિનાને તો જલસા જ હતા. મફતમાં હોટલમાં રહેવાનું, દિવસ આખો ટીપટોપ થઈને મહાલતા રહેવાનું અને મનભાવન ભોજન ઝાપટતા રહેવાનું. ન કોઈની રોકટોક કે ન કોઈ કામ યા જવાબદારીનો બોજ! લોકો અને પરિવારની નજર ચોરીને અર્લ બેકર વર્જિનાના રૂમમાં ઘૂસી જતો અને પછી બંને કામાચારમાં મશગૂલ થઈ જતાં.
જોકે કહેવાય છે ને કે માણસ ગમે એટલું છુપાવે તો પણ પાપ તો છાપરે ચઢીને પોકારે જ છે. અર્લ અને વર્જિનાનું પાપ પણ ઝાઝા દિવસો છૂપું ન રહી શક્યું. એશઆરામભરી જિંદગી હોવા છતાં વર્જિના કંટાળવા લાગી. અર્લ તેના ફેમિલીને ક્યારેય નહીં છોડે એ વાસ્તવિકતાનું ભાન થતાં તેની માનસિક સ્થિતિ ખોરવાવા લાગી. ચોરીછૂપે પ્રેમ કરી કરીને, બીજાઓ સામે પોતાનો પ્રેમસંબંધ છુપાવવા માટે જૂઠ બોલી બોલીને તે થાકી ગઈ. આવી બનાવટી જિંદગીથી તંગ આવીને તેણે ભવાડા કરવા માંડ્યા. અર્લ સાથેના લફરાને જાહેર કરી દેવાની ધમકીઓ તે આપવા લાગી. હવે વર્જિના અર્લના ગળાનું હાડકું બનીને રહી ગઈ. અને એક રાતે ન થવાનું થઈ ગયું.
વર્જિનાએ પોતાના રૂમની બાલ્કનીમાંથી છલાંગ લગાવી આપઘાત કરી લીધો. સાતમા માળેથી નીચે ફંગોળાયેલી વર્જિના ધરતી પર મોં-ભેર પટકાઈ અને તેનો ચહેરો ભયંકર રીતે છુંદાઈ ગયો. ઘટનાસ્થળે જ તેનું કમકમાટીભર્યું મોત થઈ ગયું. તેના કરુણ મૃત્યુને ‘કોઈ અગમ્ય કારણસર કરવામાં આવેલી આત્મહત્યા’ ગણી લેવામાં આવ્યું પણ અફવા એવી ઊડી હતી કે વર્જિનાની કચકચથી ત્રાસીને અને તેમનું લફરું જાહેર કરી દેવાની તેની ધમકીઓથી ડરીને ખુદ અર્લ બેકરે તેનાથી છૂટકારો મેળવવા તેને સાતમા માળેથી નીચે ધકેલી દીધી હતી!
વર્જિના મરી તો ગઈ પણ હોટલ છોડીને ગઈ નહિ. પ્રેત સ્વરૂપે તે હોટલમાં જ ઘૂમતી રહી! આ એ જ વર્જિના હતી જેનું ભૂત વિક્ટરને તેના કમરામાં દેખાયું હતું.
વર્જિનાના ભૂતના રૂપ અનેકઃ
૧૯૫૦ના વર્ષે ‘બેકર હોટલ’માં મરી ગયેલી વર્જિનાના ભૂતે એપછી તો હોટલમાં અનેક લોકોને દેખા દીધી હતી. જીવતી હતી ત્યારે વર્જિના વિવિધ પરફ્યુમ્સની ભારે શોખીન હતી એટલે મર્યા બાદ હોટલમાં ભટકતા તેના પ્રેતમાંથી પણ મદમસ્ત પરફ્યુમની સુગંધ આવતી રહેતી. સ્ટાફના સભ્યો તથા અનેક ઉતારુઓએ તેના પ્રેતને હોટલના વિવિધ કમરાઓ અને લોબીમાં ઘૂમતી જોઈ હોવાના દાવા કર્યા. ઘણીવાર તેનું ભૂત પૂરા કપડામાં દેખાતું તો ઘણીવાર તે સાવ નગ્નાવસ્થામાં નજરે પડતી. ઘણાને તે વિક્ટરને બતાવ્યો હતો એવો પોલો ચહેરો બતાવતી, તો ઘણાને તેનો છુંદાયેલો, લોહી નીંગળતો ચહેરો જોવા મળતો. ઘણાએ તેને તદ્દન નોર્મલ રૂપમાં પણ જોઈ હતી. જાણે કે કોઈ જીવતી જાગતી વ્યક્તિ ન હોય! તે નોર્મલ રૂપમાં દેખા દેતી ત્યારે તેના હોઠો પર લાલચટ્ટક લિપસ્ટિક લાગેલી દેખાતી. અદ્દલ એવી જ લિપસ્ટિક જે તે જીવતી હતી ત્યારે લગાડતી હતી. તેના સેન્ડલ્સની હાઇ હિલ્સનો ‘ટક... ટક...’ અવાજ સંભળાવાની ઘટના તો બહુ જ કોમન થઈ ગઈ હતી.
વર્જિનાનું પ્રેત કદી કોઈની સાથે વાતચીત નહોતું કરતું. ક્યારેય કોઈની સ્માઇલનો જવાબ સ્માઇલથી નહોતું આપતું. કોઈ તેની હાજરીની નોંધ લે અને તેને બોલાવે એ સાથે જ તે દૂર ચાલી જતી અથવા તો હવામાં ઓગળી જતી. વિક્ટર જેવા અમુકની આંખ સામે તે બાલ્કનીમાંથી નીચે કૂદી પડવાનું ભયાવહ દૃશ્ય પણ ભજવી ચૂકી હતી.
વર્જિનાનું પ્રેત ‘બેકર હોટલ’ની અંદર વર્ષો સુધી દેખાતું રહ્યું હતું. તે પોતાના પરિજનોને કોઈ નુકશાન પહોંચાડશે એ બીકે અર્લ બેકરે હોટલ છોડી દીધી અને પછી થોડા મહિનાઓ બાદ વર્જિનાના ભૂતે પણ દેખાવાનું બંધ કરી દીધું. અલબત્ત, એ દેખાતી રહી એ વર્ષોમાં ‘બેકર હોટલ’ને ખાસ્સી પ્રસિદ્ધિ મળી હતી અને ઘણા ઉતારુઓ તો ફક્ત તેના ભૂતના દર્શન માટે હોટલમાં રાતવાસો કરવા આવતા. જોકે, આવા ભૂત-વાંચ્છુકોને વર્જિના ભાગ્યે જ દેખાતી. કદાચ જાણીબુઝીને નહોતી દેખાતી. તેમ છતાં વર્જિનાની ભૂતિયા ઝલક મેળવવા આતુર મુસાફરો ‘હોટલ બેકર’માં આવતા રહ્યા. પ્રેતના પારખાં ન કરવાના હોય પણ આ જગતમાં એવા દબંગ માણસોની કમી ક્યાં છે!
