Name :- Ravi Dharamshibhai Yadav Address :- Dubai, UAE.
Contact No.
:- +91 88 66 53 62 88 (WhatsApp) +971 55 898 1928 (Call)
Email ID :- cardyadav@hotmail.com
cardyadav@gmail.com
અરે આટલો ગુસ્સે શું કામ થાય છે ? ચીલ કર. જો ચલ મારી સાથે હું તને સમજાવું. આટલું બોલીને અલીશા અમયનો હાથ પકડીને એકાંતમાં એક વૃક્ષની નીચે લઇ ગઈ અને ત્યાં એક મોટા પત્થર પર એને બેસવા કહ્યું.
જો અમય હું નાનપણથી જ વિદેશમાં રહેલી છું અને એકદમ ખુલ્લા વાતાવરણમાં ઉછરેલી છું. મારું ધાર્યું કરવા ટેવાયેલી છું એ તો તને પણ ખબર જ છે. હું ત્યાં મારા મામાની સાથે રહેતી અને મામાએ મને ખુબ લાડકોડથી મોટી કરેલી છે એના કારણે જ આવી બની ગઈ છું. નાનપણથી જ ગમે ત્યાં રખડવાની અને દોસ્તો સાથે મોજ-મસ્તી કરવાની કોઈ મનાઈ કરવામાં આવેલી નથી અને એના જ કારણે મેં ૧૪ વર્ષની ઉમરે તો પહેલીવાર સેક્સ માણી લીધું હતું. એકવાર એ સુખદ અનુભવ થયા પછી મને જાણે રેગ્યુલર જરૂર પડવા લાગી. જેથી હું વારે ઘડીએ બોયફ્રેન્ડ બનાવ્યા કરતી હતી અને મારી જરૂરિયાતો સંતોષી લેતી હતી. સીધી ભાષામાં કહું ને અમય તો હું એક સેક્સ એડીકટેડ છોકરી છું. મને જમવાનું નાં મળે તો ચાલે છે પરંતુ જ્યારે વાસના મગજ પર ઘર કરી જાય છે ત્યારે નથી ચાલતું. એ બધી વાતની જાણ ઘરે થઇ જાતા પપ્પાએ મને ઇન્ડિયા બોલાવી લીધી જેના કારણે વાતાવરણમાં ફેરફાર થતા કદાચ મારામાં પરિવર્તન આવી જાય. પરંતુ વાતાવરણ બદલવાથી માણસની પ્રકૃતિ અને આદતો નથી બદલાતી હોતી. પણ અહિયાં આવીને એક વાત નોટીસ કરી કે અહિયાં સ્ત્રીઓને ખુબ માન આપવામાં આવે છે. એમની હાજરીનો મલાજો જાળવવામાં આવે છે જેના કારણે મને અહિયાં થોડું વધારે સારું ફિલ થયું અને મારામાં થોડો ઘણો ચેન્જ ચોક્કસ આવ્યો, પરંતુ તો પણ પપ્પા મારા પર ચાંપતી નજર રાખતા હતા જેથી હું બંધાયેલી હોય એવું લાગ્યા કરતુ. હું તારી સાથે હોતી ત્યારે મને ખરેખર એક સાચો દોસ્ત મળી ગયાની લાગણી થતી પરંતુ જ્યારે જ્યારે કોઈને કોઈ બહાને આપણે એકબીજાને સ્પર્શ કરતા કે માત્ર હાથ પણ મેળવતાને ત્યારે મને ખુબ જ અદ્ભુત લાગણી થતી જેના કારણે હું મારી જાતને રોકી નાં શકી અને તેથી જ મેં તને પ્રપોઝ કર્યું. તારી સાથે આટલો સમય રહ્યા પછી મને એટલો તો એહસાસ તો થઇ જ ગયો હતો કે તું ક્યારેય તારી મર્યાદા નહિ ઓળંગે એટલા માટે મેં આ ટુરનો પ્લાન કર્યો.તને શું લાગે છે ગઈ કાલે રાત્રે આપણે પાછા ફરતા મોડું થઇ ગયું હતું એમ ? નહિ અમય, એ મોડું મેં જ જાતે કરીને કરાવ્યું હતું. આ જંગલ જેવા હિલ સ્ટેશન પર રાત્રે કોઈ ઝુપડી બાંધવા શું કામ આવે ? એવો વિચાર તને નાં આવ્યો ? તને તો બસ મારી એ ચિંતા જ હતી કે હું સખ્ત ઠંડીથી ધ્રુજી રહી હતી. આ આખો પ્લાન મારો જ હતો અને તારી સાથે ગઈ કાલે રાત્રે એ મધુર સહવાસ માણ્યા પછી તો જાણે એમ થયું કે આટલા સમયથી તરસ્યા માણસની તરસ છીપાઈ ગઈ. ખરેખર અમય તારી બાંહોમાં જે આનંદ અને શાંતિ મળી છે એવી લાગણી આજ સુધી કોઈ સાથે નથી થઇ એટલે જ આજ સવારથી હું આટલી ખુશ છું. પણ હું જાણું છું કે તું મને સાચો પ્રેમ કરે છે એટલે મેં તને બધી હકીકતો કહી દીધી. I still love you so much Amay.
અમય આ બધું એકીટશે સાંભળતો રહ્યો અને એક પછી એક આઘાત પોતાની અંદર ઉતારતો ગયો. તેણે પોતાની ભાભી સાથે દગો કર્યો એવું એને ફિલ થયું એની સામે ખોટું બોલ્યાનું આ પરિણામ એને મળ્યું એવું લાગવા લાગ્યું. અમયને તે દિવસ યાદ આવી ગયો જ્યારે અલીશા કોઈ જોડે ફોન પર વાત કરી રહી હતી અને તેણે જલ્દીથી ફોન કાપી નાખ્યો હતો અને બોલી હતી કે એના પાપાનો ફોન હતો. ધીમે ધીમે આવી ઘણી બધી ઘટનાઓ પોતાના મગજમાં આવતી ગઈ અને વિચારો આવવા લાગ્યા કે પોતે અલીશાને સાચા દિલથી પ્રેમ કર્યો અને એનો આવો બદલો ? એણે મારી સાથે આટલી મોટી રમત રમી અને હવે મારી સાથે સહવાસ માણ્યા પછી બોલી રહી છે કે હવે પોતાને ફિલ થયું કે ખરેખર તે પણ હવે પ્રેમ કરવા લાગી છે. શું એની વાસના જ એની માટે પ્રેમ હશે ? તેણે ધીમેથી અલીશા સામે નજર કરી અને માત્ર એટલું જ બોલ્યો “ તું જઈ શકે છે અલીશા. જ્યાં પણ જાઓ ત્યાં ખુશ રહો અને તરક્કી કરો એવી ભગવાનને પ્રાર્થના.”
અલીશા પણ કદાચ હવે સમજી ગઈ હતી કે અમય સાથે કદાચ આ છેલ્લો દિવસ છે એટલે એ પણ કઈ દલીલ કર્યા વગર ત્યાંથી જતી રહી. પરંતુ અમય માટે તો એ પહેલો પ્રેમ હતી કે જેને તેણે I Love you કહ્યું હતું પોતાની લાગણીઓ શેર કરી હતી અને પહેલા જ પ્રેમમાં આવો દગો તે સહી નાં શક્યો. અંદરથી તૂટી ગયો હતો અમય. રડવું હતું પરંતુ એક આંસુ પણ બહાર નાં આવી શક્યું. એનો અવાજ એના ગળામાં જ અટકી ગયો હતો. દિગ્મૂઢ અવસ્થામાં જતો રહેલો અમય કલાકો સુધી ત્યાં પત્થર પર જ બેઠો રહ્યો અને કોઈક ફ્રેન્ડ આવ્યો અને એને બોલાવ્યો ત્યારે એને હોશ આવ્યું અને બાકીના બે દિવસ જેમ તેમ કરીને પીકનીક પૂરી કરીને ઘરે આવી ગયો.
ગામના યુવાન છોકરાઓમાંથી એક હતો વિશાલ. અક્ષીના રૂપમાં પુરેપુરો પાગલ હતો. અક્ષીના ઘરની બહાર આવવાનો સમય, ખેતર જવાનો સમય દરેક ટાઈમ ટેબલની વિગત વિશાલ પાસે હતી. વિશાલ અને અક્ષીનું ઘર એક જ દીવાલે હતું એટલે કોઈને કોઈ બહાને તે અક્ષીના ઘરે જતો રહેતો અને અક્ષીને એકદમ ગંદી નજરે જોયા કરતો અને મનમાં ગંદા સપનાઓ જોયા કરતો. આમ તો બહારથી એકદમ શાંત દેખાતો આ વિશાલ મનથી છળકપટવાળો અને પેટમેલો હતો. રખડવાના લક્ષણોના કારણે ભણ્યો નહોતો અને કઈ કામ પણ નહોતો કરતો ઘરમાં જ પડ્યો પાથર્યો રહેતો. અક્ષી એની સામે ક્યારેય પણ જોતી નહિ પરંતુ જ્યારે પણ તે વિશાલના મમ્મી જોડે વાત કરવા જતી ત્યારે વિશાલને ભાઈ કહીને પૂછતી કે “વિશાલભાઈ માસી ક્યા છે ? મારે એનું કામ છે” ત્યારે વિશાલ એકદમ ભોળો બનીને જવાબ આપીને એને જીતવા પ્રયત્ન કરતો પરંતુ અક્ષી તો પોતાના કામથી કામ રાખતી અને પોતાના નામ પાછળ “ભાઈ” સાંભળીને વિશાલને આ શબ્દ શુળની જેમ ભોંકાતો.
અક્ષીની માં ને આ નરાધમની ગંદી નજર પરખાઈ ગઈ હતી એટલે એ ઘણીવાર અક્ષીને ટોકતી કે તારે એના ઘરે નહિ જવાનું, કઈ કામ હોય તો ભાઈને મોકલી દેવાનો. ત્યારે અક્ષીને કઈક અજુગતું લાગતું પરંતુ ડરના કારણે કઈ પૂછી નાં શકતી. પરંતુ પોતાની માં ના કહેવાથી હવે અક્ષી ઘરની બહાર બહુ ઓછું નીકળતી. અક્ષીની માં ને તો હવે જલ્દીથી આને પરણાવી દેવાની જ ઉતાવળ હતી એટલે એ તો કોઈ પણ સબંધની વાત કરે એટલે છોકરો જોવા માટે પહોચી જતા પરંતુ પોતાની ફૂલ જેવી દીકરી માટે જેવું તેવું ઘર અને માંગુ ઠુકરાવી દેતા.
એકવાર અક્ષીના ઘરે બધાય વાડીએ ગયા હતા અને અક્ષી અને એના દાદી બે જ ઘરમાં હતા. એવામાં વિશાલ એના ઘરની અગાશી પરથી ડોકાયો અને જોયું તો કોઈ દેખાયું નહિ એટલે એણે અક્ષીને બૂમ મારી કે મારી માં તને બોલાવે છે કઈક કામ છે એને. અક્ષીને થયું કે માસીને કઈક કામ હશે તો ફટાફટ જઈ આવું. પરંતુ વિશાલના ઘરે તે દિવસે કોઈ હતું જ નહિ. એના મમ્મી-પાપા તો બહારગામ ગયા હતા અને વિશાલ ઘરે એકલો જ હતો. થોડી જ વારમાં અક્ષી આવી અને બોલી કે “ક્યા છે માસી વિશાલભાઈ ?”
“એ અંદર રૂમમાં કઈક શોધે છે તું ત્યાં જ જઈને મળી લે.” વિશાલ એકદમ નરમાઈથી બોલ્યો.
જેવી અક્ષી રૂમમાં પ્રવેશી કે પાછળથી જાણે અચાનક ધક્કો લાગ્યો અને અક્ષી અંદર રૂમમાં ફસડાઈ પડી. હજુ તો આ શું થયું એવું કઈ સમજે એ પહેલા તો રૂમનું બારણું બંધ થઇ ગયું હતું અને વિશાલ ખંધુ સ્મિત કરતો કરતો હથેળીઓ ચોળતો ઉભો હતો. અક્ષીને હવે બધું સમજાઈ ચુક્યું હતું કે પોતે ફસાઈ ચુકી છે. એ જોર જોરથી ચીસો પાડવા લાગી પરંતુ ઘર બંધ હતું અને આજુબાજુના ઘરમાં પણ કોઈ નહોતું એટલે હવે એનો અવાજ સાંભળવાવાળું પણ કોઈ નહોતું. અક્ષીના બંને હાથ પકડીને વિશાલે ઉભી કરી અને જોરથી પલંગ પર પટકી. રડતા કકળતા અક્ષી બે હાથ જોડીને વિશાલને કરગરી રહી હતી કે પોતાને જવા દે, મને છોડી દે અહિયાથી, મેં તારું શું બગાડ્યું છે ? પરંતુ વિશાલના માથે તો અત્યારે કેટલા સમયની ભેગી થયેલી એના પ્રત્યેની વાસનાનું ભૂત ચડ્યું હતું. અક્ષીના બંને પગ પકડીને પોતાની નજીક ખેંચી અને અક્ષીના બંને હાથ એની જ ચુંદડી વડે બાંધી દીધા. અક્ષી પાટા ઉછાળતી હતી પરંતુ વિશાલના જોર સામે એનું કશું નાં ચાલ્યું. જોતજોતામાં તો વિશાલે અક્ષીના કપડા ફાડી નાખ્યા અને અક્ષીને નિર્વસ્ત્ર કરી નાખી. અક્ષીના મોઢામાંથી હવે ધીમા ધીમા રડવાના અવાજ સિવાય બીજો કોઈ અવાજ નહોતો રહ્યો. વિશાલ નામનો એ ભૂખ્યો વરુ આ કુમળા ફૂલ જેવી છોકરી પર તૂટી પડ્યો હતો. એના દરેક અંગોને મસળી મસળીને જાણે એક પિશાચી આનંદ લઇ રહ્યો હતો. સતત ૪ કલાક સુધી આ છોકરી પર પોતાની હવસ ઉતાર્યા પછી હવે એ શાંત થયો.
અક્ષીની નજર હવે ઉપર રહેલા પંખા પર જ અટકી ગઈ હતી. સાવ મરવા જેવી થઇ પડેલી એ અક્ષીની જિંદગી થોડી જ વારમાં આવી ઘટનાથી બરબાદ થઇ ગઈ અને સંપૂર્ણ રીતે તે હેબતાઈ ગઈ હતી. હવે એના શરીરમાં એટલી તાકાત પણ નહોતી રહી કે એ ઉભી થઇ શકે એટલામાં જ વિશાલ અચાનક એની પાસે ધસી આવ્યો અને ગળા પાસે ચાકુ રાખીને બોલ્યો “જો આ વાત કોઈને કહી છે તો તને જીવથી મારી નાખીશ અને તારા મમ્મી-પપ્પાને પણ એટલે આ વાતને અહિયાં જ દબાવી દેજે” અક્ષીની સુકાઈ ગયેલી આંખો હવે પ્રતિકાર પણ કરી શકે એમ નહોતી. શિયળ હણાઈ ચુક્યું હતું હવે એનું. સર્વસ્વ તબાહ થઇ ગયું હતું.
વિશાલે જબરદસ્તીથી એને ઉભી કરી અને જેમ તેમ ફાટેલા કપડા પહેરાવીને પોતાની અગાશીમાં લઇ ગયો અને એક દીવાલે રહેલી અક્ષીની અગાશીમાં એને ઉતારી દીધી અને ત્યાંથી ફટાફટ ઘર બંધ કરીને બહાર જતો રહ્યો.
અગાશીમાં પડેલી અક્ષીએ થોડી વાર રહીને નજર ઉચી કરી. અગાશીના ખૂણામાં પડેલું દાતરડું જોઇને અક્ષીના વિચારો શરુ થયા. ઉભી થવા ગઈ પરંતુ એનામાં અત્યારે એટલી શક્તિ જ નહોતી બચી કે તે કઈ કરી શકે પરંતુ તેમ છતાં પણ માંડ માંડ હિંમત કરીને તે ઢસડાઈને ત્યાં પહોચી ગઈ અને ધીમેથી દાતરડું ઉઠાવ્યું.
