Name :- Ravi Dharamshibhai Yadav Address :- Dubai, UAE.
Contact No.
:- +91 88 66 53 62 88 (WhatsApp) +971 55 898 1928 (Call)
Email ID :- cardyadav@hotmail.com
cardyadav@gmail.com
ગામડેથી આવીને હવે અમય કંઈક અલગ દુનિયામાં જ રચ્યોપચ્યો રહેતો પરંતુ ખુશ રહેતો. અક્ષીનું એ મધુર સ્મિત યાદ કરીને એકદમ સ્ફૂર્તિલો બની જતો. હમણાં થોડા સમય માટે ગામડે જવાના કોઈ ચાન્સ નહોતા કારણ કે હવે થોડા સમય માટે કુટુંબમાં કોઈ પણ પ્રસંગ આવતો નહોતો કે એના બહાને અક્ષીને મળી શકાય. અમયને આ વાતની ગણતરી હતી જ એટલે એણે સમજી વિચારીને જ હવે ભણવામાં પોતાનું મન બનાવી લીધું હતું અને ધ્યાન આપીને ભણવા લાગ્યો હતો. પરંતુ અચાનક ક્યારેક અક્ષી યાદ આવી જતા એમ ને એમ ગુમસુમ પણ થઇ જતો.
આમ ને આમ જ ૨ વર્ષ જેટલો સમય નીકળી ગયો હતો. માત્ર ભાભી કોઈ કારણસર પોતાના પિયર જાય ત્યારે અમયને ભાભીની રાહ રહેતી કે ભાભી ક્યારે ઘરે આવે અને ક્યારે અક્ષી વિષે એને જણાવે, અને ભાભી જ્યારે જ્યારે અક્ષી વિષે વાત કરતા ત્યારે અમય એકદમ કુતુહલતાથી સાંભળતો જાણે કે કોઈ રોચક વાર્તા સાંભળી રહ્યો હોય. થોડા દિવસ માટે અમય ફરી પાછો અક્ષીની યાદોને મમળાવ્યા કરતો અને થોડા સમય પછી જાણે પાછો એને ઓળખતો જ નાં હોય એવો બની જતો. કારણ કે અમય હવે નવી દુનિયા જોઈ રહ્યો હતો. પુખ્ત ઉમરમાં પહોચી ચુક્યો હતો એટલે ઘણી બધી સમજણ અમયમાં આવી ચુકી હતી અને એના કારણે જ અમય હવે પોતાની કેરિયર બનાવવા તરફ ધ્યાન આપવા લાગ્યો હતો અને એ દરમિયાન અમયના મગજમાંથી અક્ષી સાવ ગાયબ જ થઇ જતી.
સમયના આ ચક્રવાતમાં અક્ષીની દુનિયા પણ બદલાઈ ચુકી હતી. અક્ષીને પહેલેથી જ અમય તરફ કોઈ આકર્ષણ તો નહોતું પણ એ ભૂતકાળની યાદ અને એના મગજમાં હજુ પણ એમ ને એમ સહી સલામત હતી જેના કારણે તે અમયને ઓળખતી હતી. અક્ષી પણ હવે યુવાનીમાં પ્રવેશી ચુકી હતી. યૌવનના ઉંબરે ઉભેલી આ રૂપરૂપના અંબારને હવે અનેક સપનાઓ અને કોડ જાગ્યા હતા કે એનો રાજકુમાર આવશે અને એને લઇ જશે. બાળપણમાં સાંભળેલી પરીકથાઓ જાણે એને હવે સાચી લાગતી. પરંતુ એ વિચારોમાં અમયનું સ્થાન ક્યાય પણ નહોતું. અક્ષીએ પોતાના પિતાને મદદ કરવા માટે હવે ભણવાનું મૂકી દીધું હતું અને પિતાની સાથે ખેતર જતી અને ખેતીના કામમાં પિતાને મદદ કરતી અને ઘર સંભાળતી જવાબદાર છોકરી બની ગઈ હતી. પેલી કહેવત છે ને કે “છોકરીઓ જલ્દીથી સમજદાર બની જતી હોય છે.” ભણવાનું મુકવાના કારણે તેનું મગજ હવે બહારની દુનિયા સાથેથી જોડાણ ખોઈ બેઠું હતું એને આ દુનિયાદારીની સમજ નહોતી આવી, એના માટે તો દરેક વ્યક્તિ ખુબ જ સારી અને સંસ્કારી જ હોતા. સોળ વર્ષની થઇ ગયેલી આ નાની બાળકીમાંથી રૂપકડી કન્યા બનેલી અક્ષીમાં હવે શારીરિક ફેરફારો અને કુદરતી ચક્રોને કારણે મગજની વિચારધારાઓ પોતાની જાત પ્રત્યે સજાગ બનાવી રહ્યા હતા જેના કારણે તે વધુ ને વધુ સંકોચાતી જતી હતી. અક્ષીની માં સતત એક જ વિચારો કરતી કે આવી રૂપકડી કુમળા ફૂલ જેવી છોકરી મારા ઘરે જ કેમ જન્મી ? હવે આને જલ્દીથી જ હાથ પીળા કરી દેવા જોઈએ નહિતર નાં કરે નારાયણને ગામની નજર લાગી જશે તો ગામ માં ક્યાય મોઢું દેખાડવા લાયક નહિ રહીએ.
બીજી બાજુ સમય અને સંજોગોની થપાટ લાગતા અમયના પિતાનો ધંધો ચોપટ થઇ ગયો હતો. માથે લાખો રૂપિયાનું દેવું થઇ જતા અમયનું ધ્યાન ભણવામાંથી હટીને હવે કમાવા પર આવી ગયું હતું. તેમ છતાં અમયે શહેરની સૌથી સારી કોલેજમાં એડમીશન લીધું હતું. એણે કોલેજની સાથે સાથે પાર્ટ ટાઈમ જોબ કરવાનું નક્કી કરી લીધું હતું. ૧૮ વર્ષની પુખ્ત ઉમરે હાથમાં બુકની જગ્યાએ ઘરની જવાબદારી લઇ લેવા માટે અમય તૈયાર થઇ ગયો હતો. ધીમે ધીમે કામ પ્રત્યેની નિષ્ઠા અને જવાબદારીના કારણે અમય એક જવાબદાર પુરુષ બનવા તરફ જઈ રહ્યો હતો.
કામના અને ભણતરના ટેન્શનમાં હવે અમય અક્ષીને ભૂલી ચુક્યો હતો. કોલેજમાં ભણવાનું શરુ થતાની સાથે જ અમયની દોસ્ત બનાવવાની ટેવના કારણે અમય ધીમે ધીમે ક્લાસમાં ફેમસ થઇ રહ્યો હતો. છોકરીઓ તેની પ્રતિભા, બોલવાની અદા, અને પર્સનાલીટીથી ઈમ્પ્રેસ થઈને એની સાથે સામેથી દોસ્ત બનવા આવી જતી અને અમય ખુશી ખુશી એની દોસ્તીનો સ્વીકાર કરી લેતો. શહેરની સારી કોલેજમાં હોવાના કારણે અમયને અક્ષી કરતા પણ વધારે સારી એવી છોકરીઓ કોલેજમાં જોવા મળતી અને એમાંથી મોટાભાગની અમયની દોસ્ત પણ હતી. એ દરેક દોસ્તોની વચ્ચે અમયની એક એવી દોસ્ત હતી જે એના માટે સ્પેશીયલ હતી. જેનું નામ હતું “અલીશા”.
જર્મનીમાં જન્મેલી અને ઉછરેલી અલીશા છેલ્લા ૩ વર્ષથી હવે ભારતમાં રહેતી હતી. પૈસેટકે એકદમ સદ્ધર પરિવારમાંથી આવતી અલીશા એકદમ બિન્દાસ્ત બોલ્ડ અને અલ્લડ સ્વભાવની છોકરી હતી. કોલેજમાં ફોરવ્હીલ લઈને આવતી અને સામાન્ય પરિવારમાંથી આવતા વિદ્યાર્થીઓ એની સામે જ જોઈ રહેતા. પોતે ડ્રાઈવ કરીને આવવું, બિન્દાસ્ત વેસ્ટર્ન કપડા પહેરવા, પોતાના આકર્ષક ફિગરને પ્રદર્શિત કરવું એ જાણે એનો શોખ હતો. આટલી બિન્દાસ્ત અને બોલ્ડ છોકરી હોવા છતાં અલીશાનું નાક વિન્ધેલું હતું અને એમાં એક ચૂંક પહેરેલી હતી. ભારતમાં આવીને એણે આ ચૂંકને ફેશન તરીકે સમજીને પોતે પણ પહેરવાનું શરુ કર્યું હતું અને એ ચૂંકના કારણે જ લોકોનું ધ્યાન એના તરફ ખેંચાતું. એ આકર્ષક ચેહરાની વચ્ચે એ ચૂંક ચાંદની વચ્ચે રહેલા ડાઘા જેવી લાગતી પરંતુ સરવાળે તો આખા ચેહરાને શોભાવનારી એ ચૂંક જ હતી.
અલીશા અને અમય બંને એક જ ક્લાસમાં ભણતા અને ખુબ થોડા સમયમાં જ બંને સારા એવા પરિચયમાં આવી ગયા હતા અને દોસ્ત બની ગયા હતા. અલીશાના અલ્લડ સ્વભાવના કારણે લોકો વિચારતા કે અમયને એની સાથે કેમ બનતું હશે ? જ્યારે જયારે અલીશા અમયની સાથે રહેતી ત્યારે બીજી છોકરીઓ કે છોકરાઓ અમય પાસે આવતા જ નહિ. અલીશાને આખા ક્લાસમાં માત્ર અમય સાથે જ બનતું. પેલી કહેવત છે ને કે “Opposites always attracts” એકબાજુ શાંત અને સમજુ પ્રકૃતિનો એ અમય અને બીજી બાજુ બિન્દાસ્ત બોલ્ડ અલ્લડ અલીશા. બંનેની કોઈ પણ ટેવ અથવા તો શોખ મળતા ના હોવા છતાય બંને વચ્ચેનું ટ્યુનીંગ જબરદસ્ત હતું. બંનેને એકબીજા વગર થોડીવાર માટે પણ નાં ચાલતું. જ્યારે જુઓ ત્યારે બંને કોલેજમાં સાથે જ હોય. ક્લાસમાં પણ એક જ બેંચ પર બેસતા અને કેન્ટીનમાં પણ એક જ ટેબલ પર બેસીને ટોળ-ટપ્પા અને મજાક મશ્કરી કર્યા કરતા.
કહેવાય છે ને કે “છોકરીઓ અને ઉકરડાઓ દિવસે નાં વધે એટલા રાત્રે વધે અને રાત્રે નાં વધે એટલા દિવસે”. અક્ષીની બાબતમાં પણ આવું જ થયું હતું. ૧૬ વર્ષની યૌવનના ઝણકાર કરતી અને મધુર સ્મિત વેરતી અક્ષી જયારે પોતાના ઘરેથી ખેતર જવા માટે નીકળતી ત્યારે ગામના છોકરાઓ ચોરે આવીને બેસી જતા અને ગંદી નજરે એની સામે તાકતા રહેતા અને યુવાનો આ ઉગીને ઉભા થયેલા કુમળા ફૂલના રસને ચૂસી લેવાના સપના જોયા કરતા. અક્ષી કોઈને પણ ભાવ આપે એવી છોકરી નહોતી. એ તો બસ નીચી નજર કરીને ચાલી જતી અને નીચી નજર કરીને ઘરે આવી જતી પરંતુ ગામ આખામાં અક્ષીની સુંદરતાના વખાણ થતા અને એ સાંભળીને અક્ષીની માંને ખુબ ચિંતા થતી કે ક્યાંક મારી છોકરીને કોઈની ખરાબ નજર નાં લાગી જાય.
અમય અને અલીશાની દોસ્તી હવે આખી કોલેજમાં ફેમસ થઇ ચુકી હતી. અમય ભણવામાં પણ હોશિયાર હતો અને કોલેજની દરેક એક્ટીવીટીમાં પણ અવ્વલ જ રહેતો એટલે એણે આખી કોલેજના દરેક વિદ્યાર્થી અને પ્રોફેસરો પણ ઓળખતા. અમયના સંઘર્ષ અને જવાબદારી વિષે પણ લગભગ વિદ્યાર્થીઓને ખ્યાલ હતો એના કારણે દરેક લોકો અમયને માન આપીને જ બોલાવતા. અલીશા હવે અમય સાથે રહીરહીને એક સારી છોકરી બની ગઈ હતી એના સ્વભાવમાં ઘણો બધો સુધારો હતો અને એના કારણે હવે એણે કોલેજમાં ઘણા લોકો સાથે દોસ્તી પણ થઇ ગઈ હતી. બંને વચ્ચે સારી એવી દોસ્તી થઇ ગઈ હતી પરંતુ અમયના ઘરના સભ્યો થોડા સંકુચિત મગજના હોવાના કારણે અલીશા સાથેની દોસ્તીની વાત ઘરમાં કોઈને ખબર નહોતી. અમય એ વિષે કોઈ દિવસ કઈ જ નાં બોલતો બસ ચુપચાપ પોતાનું કામ કર્યે રાખતો.
એક દિવસ કોઈ કામથી અમયને ગામડે જવાનું થયું અને ત્યાંથી અક્ષીના ગામડે પણ જવાનું હતું એવું અમયના પિતાએ કહ્યું હતું. અમયને જાણે કોઈએ વર્ષો પાછળ ધકેલી દીધો હોય એવો એહસાસ થયો. અચાનક અક્ષીનું નામ આવતા જ અમયના મનમાં જૂની ભૂતકાળની યાદો ફિલ્મની રીલની માફક ફરવા લાગી અને અમય વિચારમાં પડી ગયો કે છેલ્લા ૨.૫ વર્ષથી હું અક્ષીને મળ્યો નથી એને જોઈ નથી એ કેવી લાગતી હશે ? શું હશે ? એક તાલાવેલી મગજમાં લાગેલી હતી. ગામડે જઈને કામ પતાવ્યું અને અક્ષીના ગામમાં જઈને બીજા એક કામથી એના જ ઘરે જવાનું થયું અને અચાનક અમયનું ધ્યાન રસોડાની અંદર ચા બનાવતી અક્ષીની સામે ગયું અને અમય આભો બની ગયો. ૨.૫ વર્ષ પહેલા જોયેલી એ અક્ષી હવે સંપૂર્ણ બદલાઈ ગઈ હતી અને હવે હૃદયના ધબકારા ચુકાવી દે એવી જોબનવંતી છોકરી બની ચુકી હતી. જેટલો સમય બેઠા એટલો સમય તેનું ધ્યાન માત્ર અક્ષી તરફ જ રહ્યું પણ અક્ષીને તો જાણે કઈ યાદ જ નાં હોય એમ એ ચા આપીને જતી રહી. એના ચેહરા પર કોઈ એવા ભાવ નહોતા કે અક્ષી અમયને પહેલા મળી ચુકી છે. એકદમ સપાટ અને ભાવ વગરનો ચેહરો જોઇને અમયને હૃદયમાં શેરડો પડ્યો. ઉતરેલા ચેહરાએ અમય ઘરે આવ્યો ત્યારે ભાભીને એ સમજતા વાર નાં લાગી કે અમયને શું થયું હશે. ભાભી એ પૂછતાં જ અમયે બધી વાત કરી અને અમય અલીશાને મળવા જતો રહ્યો કે જેથી તેનો મુડ સારો બની શકે.
થોડા દિવસમાં અમય પાછો હતો એવોને એવો બની ગયો અને અચાનક ઘરે જતા જ ભાભીએ અમય ને સમાચાર આપ્યા કે “અક્ષી માટે એક ખુબ સારા ઘરમાંથી માંગુ આવ્યું છે અને જો છોકરો છોકરીને એકબીજાને જોઇને ગમી જશે ને તો લગભગ નક્કી થઇ જશે.”
અમયને ધ્રાસકો પડ્યો અને ત્યાં જ બેસી રહ્યો અને વિચારવા લાગ્યો કે હવે શું કરીશ ?
