"એમ કાંઈ હાર મનાતી હશે કે !!!?? " કહી જયાબહેને આકાંક્ષા નાં આંસુ લુછયા. " તને યાદ છે ? તું એક વાર સ્કૂલ માં પ્રતિનિધિ ની ચુંટણી માં ઊભી રહી હતી ! ત્યારેય આમ જ રડી હતી. ડરી ગઈ હતી એ વિચારી ને કે તું હારી જઈશ ? પણ તું જ જીતી હતી !!! યાદ કર જો જરા ? અને એ પણ સૌથી વધુ વૉટ થી !!!! "
જયાબહેન ની એ વાત થી આકાંક્ષા ને રડતાં રડતાં હસવું આવી ગયું . " હા ! મારા જ મિત્રો મને સાથ આપવા ની જગ્યા એ મારી વિરોધ માં ઊભાં રહ્યાં હતાં . અને તેથી હું દુઃખી થઈ ગઈ હતી. એટલે !! "
" એ જ વાત છે , બેટા ! આપણા પોતાના ને આપણી બાજુ માં ના જોઈ ને હિંમત તુટી જાય એ સ્વાભાવિક છે . આપણા દિલ ને હંમેશા કોઈ નો સહારો જોઈતો હોય છે . પરંતુ એ ત્યાં સુધી જ્યાં સુધી એને સહારો મળવા ની આશા હોય ! તને તો ખબર જ છે ને એ જમાના માં મેં પ્રેમલગ્ન કર્યા હતા . જીંદગીભર સાથે રહેવા ની કેટકેટલીય કસમ ખાધી હતી . સ્વપ્ન માં પણ નહોતું વિચાર્યું કે એમના વગર હું ક્યારેક જીવી શકીશ . પરંતુ આજે હું જીવું છું ને ? એમનાં ગયા પછી છોકરા નાં સહારે જીવીશ એવું વિચાર્યું હતું . પરંતુ એક દિવસ બાઈક એક્સિડન્ટ માં એ પણ જતો રહ્યો . ક્યારેક આટલું એકલવાયું જીવવું પડશે એ વિચાર્યું જ નહોતું . પરંતુ જીવન સતત શીખવતું રહે છે . વિપરીત સંજોગો માં પણ કેવીરીતે જીવવું એ સમય શિખવાડી જાય છે !! " કહી જયાબહેને ધીમો નિઃસાસો નાખ્યો .
" હું પણ ખરી છું ! તું આટલા સમય પછી આવી તોય તને શિખામણો આપવા બેઠી છું. કંઈક ખાવા લાવી દઉં . " કહી જયાબહેન ઊઠવા ગયા . આકાંક્ષા એ એમનો હાથ પકડી ને ના પાડી .
" હું તમને મળવા આવી છું . બેસો ને મારી સાથે ! "
" સારું , હવે તારી વાત કર . કેવું છે તારું સાસરું ? " જયાબહેને પૂછ્યું . " સરસ ! બધાં ખૂબ સરસ છે . " આકાંક્ષા એ કહ્યું . " અને જમાઈ ! એ તો મજામાં ને ? " " હા મજામાં ! " આકાંક્ષા એ કહ્યું .
" હમમમ !! બધું જ સરસ છે ! તો મન ક્યાં ભરાઈ આવ્યું ? "
સહેજ વાર ચૂપ રહ્યા બાદ આકાંક્ષા એ કહ્યું , " બહેન ! બધું જ સરસ હોય , પરંતુ જેના સહારે તમે સંસાર માં પગ માંડ્યા હોય એ વ્યક્તિ જ જો તમારી ના હોય તો !!?? "
" તો ..તો જિંદગી ડહોળાઈ જાય . જીવતર આખુંય એળે જાય ! " જયાબહેન બોલ્યા.
" મારે પણ એવું જ છે . મારો શું વાંક છે ખબર નહીં પણ એમના ઘર માં જેટલું સ્થાન છે એટલું દિલ માં મારું સ્થાન નથી ! અને એ વાત નો મને રંજ છે. એ વાત મને કાંટા ની માફક ચુભે છે . " આકાંક્ષા એ કહ્યું
" ક્યારે જાણ થઈ એ વાત ની ? " જયાબહેને આકાંક્ષા ના હાથ પર હાથ મુકતાં પૂછ્યું .
*. *. *
" અમે પ્રસંગ પહેલા જ આ વાત જાણી ગયા હતા . અને તમારા પ્રસંગે કોઈ નો ઉત્સાહ ના તુટે એટલે જ અત્યારે વાત કરવા આવ્યા
છીએ. એ બે દિવસ અમારા ખૂબ જ કપરાં રહ્યા. દિકરા જેવો માન્યો હતો અમોલ ને ! " મનહરભાઈ ના ગળે ડૂમો ભરાઈ આવ્યો.
" કાકા! માનું છું અમારા થી ભૂલ થઈ છે. સમાજ ની દ્રષ્ટિ એ આ સંબંધ ખોટો છે . પરંતુ જો પ્રેમ કહી ને થતો હોત તો સમસ્યા જ ક્યાં હતી ? હું મારા તરફ થી તન્વી ને કોઈ અન્યાય નહીં થવા દઉં . " અમોલે મનહરભાઈ ને વિશ્વાસ આપતા કહ્યું .
" એટલે ? તું હજી પણ સંબંધ રાખવા નો છે ? " દમયંતી બહેને અચરજ અને ગુસ્સા ના મિક્સ ભાવ થી પૂછ્યું.
" મમ્મી ! બીજા વિચાર નો કોઈ પ્રશ્ન જ નથી . " અમોલે કહ્યું.
ભરતભાઈ ડઘાઈ ગયા અને ગુસ્સા માં કહ્યું , " પાગલ થઈ ગયો છે ?? એક કામ કર તું નીકળી જા આ ઘર ની બહાર ! " દમયંતીબહેન અને મનહરભાઈ એ મહાપ્રયત્ને ભરતભાઈ ને શાંત કર્યા . ઘર નું વાતાવરણ વધારે ને વધારે તંગ થઈ રહ્યું હતું .
" તન્વી ! તું તો સમજ ! ફક્ત તારા કારણે પહેલાં પતિ પત્ની અને હવે પિતા - પુત્ર વચ્ચે પણ દરાર પડી રહી છે. શરમ કર થોડી ! " ભાવનાબહેન નું માથું જાણે શરમ થી ઝુકી ગયું .
" તમે લોકો મારા પર એવી રીતે આરોપ મુકી રહ્યા છો કે જાણે મેં કોઈ જાદુ ટોના કર્યા હોય !!!. We both are mature . તો પછી પ્રોબ્લેમ શું છે ? " તન્વી એ દ્રઢ નિશ્ચય કર્યો હોય એમ ડગ્યા વિના કહ્યું.
" પ્રોબ્લેમ એ છે કે અમોલ પરણિત છે !!! પાગલ થઈ ગઈ છે કે શું ? " ભાવનાબહેને તન્વી ને ઠપકો આપતા કહ્યું.
" મને એમાં કશો પ્રોબ્લેમ નથી દેખાતો ! અમોલ સિવાય હું બીજા કોઈ સાથે જિંદગી વિતાવવા નથી માંગતી . " તન્વી એ કહ્યું.
" અમોલ ! શું તું આકાંક્ષા ને છૂટાછેડા આપી ને તન્વી ને સ્વીકારીશ ? " મનહરભાઈ એ પૂછ્યું .
" ના ! આકાંક્ષા ને છૂટાછેડા આપવા નો કોઈ પ્રશ્ન જ નથી . તન્વી સાથે હું લીવ - ઈન - રીલેશનશીપ માં રહીશ . " અમોલે કહ્યું .
દમયંતી બહેને તન્વી ને પૂછ્યું , " તું એવી રીતે રહેવા તૈયાર છે ? "
" હા ! હું તૈયાર છું ? " તન્વી એ જવાબ આપ્યો .
" અને આકાંક્ષા ? એને આ વાત ની જાણ છે ? દમયંતી બહેને પૂછ્યું.
" ના ! એની તબિયત ને જોતા મેં એની સાથે વાત નથી કરી. પરંતુ બહુ જલ્દી વાત કરી લઈશ. " અમોલે કહ્યું .
" શું વાત કરીશ કે તું બાળકો સંભાળ અને હું બીજી સ્ત્રી સાથે રહેવા જવું છું એમ ? " દમયંતી બહેને કટાક્ષ માં કહ્યું .
" સો વાત ની એક વાત છે . આ સંબંધ શક્ય નથી . તન્વી જો તે આ સંબંધ હજી પણ રાખ્યો તો સમજી લે કે તું અમારા માટે મરી ગઈ ! તારું મોઢું બતાવવા ની જરૂર નથી . " કહી મનહરભાઈ ઉઠ્યા . ભાવનાબહેન ને ઉઠવા નું કહ્યું અને ભરતભાઈ આગળ હાથ જોડી ને કહ્યું , " માફ કરજે ! પણ હવે મારા થી સહન નહીં થાય . અમે આજે જ અમદાવાદ રવાના થઈએ છીએ . બહું થયું !!!! બસ હવે !!!???? " કહી દરવાજો જાતે જ ખોલી બહાર નીકળી ગયા .
ભરતભાઈ અને દમયંતીબહેને રોકવા ની કોશિશ કરી પરંતુ એ નક્કી કરી ચૂક્યા હતા . સામે થી ગૌતમ આવ્યો , " અરે ! કાકા કેમ છો ? ક્યાં જવું છે ? મુકી જવું ? "
" ના - ના એતો અમે જતાં રહીશું . " મનહરભાઈ એ કહ્યું .
એટલા માં તન્વી બહાર આવી . " હું ! આવું છું . " કહી એમની પાછળ પાછળ ગઈ . ગૌતમ ને કંઈ જ સમજ નહોતું આવી રહ્યું . એણે પૂછ્યું , " કાંઈ પ્રોબ્લેમ થયો છે ? "
" હા ! સ્વતંત્રતા એ સ્વચ્છંદતા નું સ્વરૂપ લીધું છે . એના થી મોટો પ્રોબ્લેમ બીજો શું હોઈ શકે ???? " દમયંતી બહેને કહ્યું.
(ક્રમશઃ )
