કસમ લેન્સ ની :
અમીતા પટેલ
રોજ ની માફક આજે સવારે પણ લેક્ચર લેવા માટે બહારગામ જવાની ધડાધડ માં હતી. મને આ જોબ માં ખૂબ મજા આવતી. રોજ અલગ અલગ જગ્યા અને રોજ જુદા જુદા માણસો.
પણ જતાં પહેલા કન્ફર્મ કરવું પડે નહિ તો કદાચ ધક્કો ય પડી જાય.
આજે તો વળી, તદ્દન અજાણ્યા ગામ માં અમદાવાદ થી ૬૦ કિલો મીટર દૂર જવાનું હતું. ઓછા માં ઓછા બે કલાક નો રસ્તો થશે ને ત્યાં ગામ માં પહોંચી ને જગ્યા પણ શોધવાની !
આટલે દૂર વળી એકલી ક્યાં જાઉં, એટલે મમ્મી ને પણ સાથે લઇ જવાની હતી. ભાગમભાગ કરતાં, ઘર નું બધું કામ પતાવતાં, નાહી ધોઈ ને તૈયાર થઇ ને લેન્સ પહેર્યા. આમ તો છેલ્લા ૩૫ વર્ષ થી પહેરું છું. જ્યાર થી લેન્સ ની નવી નવી શોધ થઇ હતી ત્યાર થી જ. લેન્સ પહેરતાં આજ ના કામો ના વિચારે ચડી ગઈ ને પહેર્યા પછી જોયું, તો બંને આંખ માં કંઈ સરખું દેખાય નહિ ! એટલે મને થયું કે ભૂલ થી ડાબી આંખ નો જમણે ને જમણી આંખ નો ડાબે પહેરાઈ ગયો હશે. ઝટપટ ચેન્જ કર્યા તો ય બરાબર ના દેખાય !! આપણે જયારે ખાસ ઉતાવળ હોય ને ત્યારે કોઈ નહિ ને ભગવાન જ આપનો દુશ્મન થઇ જાય છે .. કોઈ દિવસ નહિ ને આજે જ આ શું બધા લોચા ! જવા દે ... લેન્સ જ કાઢી નાખું, આના કરતાં ચશ્મા ભલા ! ફટાફટ બંને આંખ માં થી લેન્સ કાઢ્યા તો ત્યાં તો ... અચાનક જમણી આંખ નું વિઝન જ જતું રહ્યું . અરે ભગવાન, આ શું થઇ ગયું ! કંઈ સમજ નથી પડતી ! જમણી આંખે સાવ ધૂંધળું દેખાય .. માત્ર કંઇક નાનકડો પ્રકાશ ..કે જેનાથી એમ લાગ્યું કે હું તદ્દન આંધળી નથી થઇ ગઈ .પણ સામે આખી માસ મોટી બારી પણ ડાબી આંખ બંદ કરી ને જોઉં તો એ પણ ના દેખાય . થોડી વાર આંખ બંદ કરી ને પડી રહું ? એના થી કદાચ સારું થાય.“ ... હવે આવો પ્રોબ્લેમ હોય ત્યારે સૂઈ રહેવા થી શો ફેર પડી શકે પણ... ડૂબતો માણસ તરણું પકડે !
સવાર સવાર માં મને આમ અચાનક સૂતેલી જોઈ ને હસબંડ ને ચિંતા થઇ. પ્રેમ થી પૂછ્યું ,” શું થયું છે તને ? કંઈ થાય છે ? “ મેં કહ્યું , “ હા, મને આંખે ઠીક નથી .” “હેં! આંખે ઠીક નથી ? લોકો ને તાવ આવે, માથું દુખે, પેટ માં દુઃખે પણ તને આંખે ? શું થયું છે આંખ માં ? “ મેં કહ્યું “હા, આજે સવારે લેન્સ પહેર્યા ને , તો કંઈ બરાબર દેખાતું નહોતું તો મેં ડાબા નો જમણે ને જમણા નો ડાબે ૨-૩ વાર કરી જોયા ને પછી કંટાળી ને કાઢી નાખ્યા , પણ ત્યાર થી મને આ જમણી આંખ માં તો બિલકુલ દેખાતું નથી .” એમને ય કંઈ સમજ ના પાડી. કોઈ ને ય કંઈ સમજ પડે એવું હતું જ ક્યાં ?
આવું અચાનક કોઈને થતું જોયું કે સાંભળ્યું પણ નથી. એમણે મને ચિન્તાપૂર્વક કહ્યું “જો,બેસ, રાહ જોઈએ થોડી વાર, કદાચ ફેર પડે ! “ ..
એમ કરતાં ૯ વાગ્યા પણ કઈ સારું ના થયું. એટલે માં ગામડે થી ઓર્ગેનાઇઝર નો ફોન આવ્યો “ બેન તમે કેટલા ૧૧.૩૦ વાગે પહોંચો છો ને લેક્ચર લેવા ? “ મેં કહ્યું ,”ભાઈ, મને આંખે ઠીક નથી.”
“હેં! આંખે ઠીક નથી ?”. મેં કહ્યું “હા,આજે સવારે લેન્સ પહેર્યા ને ,તો ... “ ભાઈ મારી વ્યથાગાથા સાંભળવા જરાય ઉત્સુક નહોતાં. અધવચ્ચે મને કાપી ને કહે કે બેન, ફાઈનલ કહો, તમે આવશો કે નહીં ? લો ! લોકો માં થી તો જાણે બધી સંવેદનાઓ સુકાઈ ગઈ લાગે છે .. થોડી વાર માં કન્ફર્મ કરું .. કહી ને મેં ફોન મૂક્યો. આંખ બંદ કરું, ખોલું, હથેળી થી ઢાંકું, ઉપર જોઉં , નીચે જોઉં, દૂર જોઉં,
અરીસા માં જઈ ને જોઉં ..બધું કરી જોયું પણ આંખ નું વિઝન તો સાવ ધૂંધળું ને ધૂંધળું જ !!
હવે તો મને બી ચિંતા થવા લાગી. આ તો જાતે ને જાતે સારું નહિ થાય હોં ! મમ્મી ને ફોન કર્યો કે આજે જવાય એમ નથી લાગતું , કેન્સલ કરવું પડશે , એમ લાગે છે. “કેમ ? શું થયું ? “મેં કહ્યું ,
“મમ્મી, મને આંખે ઠીક નથી”. “હેં! આંખે ઠીક નથી ?” . “હા, આજે સવારે લેન્સ પહેર્યા ને,તો... “ મમ્મી પણ ચિંતા માં , હું પણ ચિંતા માં , હસબંડ પણ ચિંતા માં .. આ શું થઇ ગયું અચાનક ?
ઓફીસે જવા માટે એ ક્યાર ના તૈયાર હતા , પણ ઓફીસ ના જાય . મેં કહ્યું ,”તમ તારે જાવ ઓફીસ .. થશે સારું એ તો ..” પણ એમનો બી જીવ ના ચાલ્યો.
સમય વિતવા લાગ્યો. ૧૧.૩૦ થયા . છેવટે હસબંડે કહ્યું કે આંખ ના કોક સારા ડોક્ટર ને બતાડી આવીએ. છૂટકો જ નહોતો ... કોઈ સારા ઓપ્થાલ્મોલોજીસ્ટ નું નામ પૂછવા મારી ખાસ ફ્રેન્ડ
ને ફોન કર્યો . “શું થયું ? “. ”આંખે ઠીક નથી” .” હેં! આંખે ઠીક નથી ?” . “હા, આજે સવારે લેન્સ પહેર્યા ને, તો... “
હે ભગવાન આ મારી આંખ નું શું થશે ? એડ્રેસ લઇ ને ડોક્ટર પાસે પહોંચ્યા તો રીસેપ્શનીસ્ટ એ ના પાડી દીધી . ડોક્ટર કોઈ ને અપોઇન્ટમેંન્ટ વગર નહિ મળે. મેં કહ્યું કે ઈમરજ્ન્સી છે.
બેને પૂછ્યું ,” “શું થયું ? “ આજે સવારે લેન્સ પહેર્યા ને તો ... “ ...એમણે કહ્યું કે સારું, ડોક્ટર આવે ત્યાં સુધી રાહ જોવી પડશે.
ધીમે ધીમે બેઠા બેઠા મને સખત ચિંતા થવા લાગી. આ તો કોઈ દિવસ જોયું-સાંભળ્યું ના હોય એવું કંઇક વિચિત્ર જ થઇ ગયું. ઓપરેશન કરાવવું પડશે કે શું ? અને એ પછી બી મારી આંખ ઠીક થશે કે નહીં ? આટલા વર્ષો થી રેગ્યુલર લેન્સ તો પહેરું જ છું પણ આવું તો ક્યારેય નથી બન્યું ! કોક અવનવા રોગ નો દુનિયા નો સૌ પ્રથમ કિસ્સો મારો જ હશે એમ લાગે છે. ઓમ નમો: શિવાય, ઓમ શ્રી ગણેશાય નમ:, ઓમ નમો ભગવતે વાસુદેવાય નમ: ... જાત જાત ના મંત્રોચ્ચાર આપોઆપ થવા લાગ્યા. બધા ભગવાન મને સામટા યાદ આવ્યા. એમાં ના કોઈ એક પણ મને મદદ કરે તો ચાલી જશે. પણ આ તો થોડો વધુ સિરિયસ કેસ છે. ખાલી મંત્રો બોલવા થી કંઈ નહિ વળે. બાધા રાખવી પડશે.. હે ભગવાન.. પાંચ ઉપવાસ કરીશ, ૨૧ હનુમાન ચાલીસા કરીશ,
મહુડી દર્શન કરી આવીશ, મંદિર માં ૧૦૦૧ નું દાન કરીશ .. પણ ભગવાન મારી આંખે ઠીક કરી દેજે.
ડોક્ટર આવે તે પહેલાં પ્રાઈમરી ચેક-અપ માટે લઇ ગયા. ફરી એ જ સવાલ ... “શું થયું છે ?”. “આજે સવારે લેન્સ પહેર્યા ને, તો... “. મારી વાત પૂરી સાંભળી ને નિર્લેપ ભાવે એમણે જવાબ આપ્યો.
“સારું, આંખો ચેક કરી લઈયે.“ અને ચેક કરી આંખો માં ટીપાં નાખી આંખ બંદ કરવાનું કહી ને મને બેસાડી રાખી. આમણે પણ કંઈ જ જણાવ્યું નહિ એનો ચોક્કસ અર્થ એ જ કે આંખે કંઇક એમને પણ ના સમજાય, એવો મોટો પ્રોબ્લેમ છે.. હવે મારા ધબકારા ખૂબ વધવા લાગ્યા .. મને ગભરામણ થવા લાગી. રડાય નહિ ! આવડા મોટા થઇ ને આંખ ની હોસ્પિટલ માં રડીએતો લોકો ની આગળ કેવું લાગે ! અને રડવા થી આંખ વધુ ખરાબ થાય તો ?
અને અંતે ડોક્ટર આવ્યા અને મારો અંદર જવાનો વારો આવ્યો. “શું થયું છે ? “આજે સવારે લેન્સ પહેર્યા ને, તો...” . “ઓ.કે., બેસો આ સીટ પર,તમારી આંખો ચેક કરી લઉં. ! “ અને ડોકટરે પૂછ્યું ,”
બહુ શોખ છે ને લેન્સ નો તમને ?”. મેં કહ્યું કે હું ૩૫ વર્ષ થી પહેરું જ છું. “ઘણા બધા પહેરતા જ હોય પણ તમને તો કંઇક વિશેષ શોખ લાગે છે ! “ જરા ઓછપાઈ ને મેં પૂછ્યું કે, ”કેમ, લેન્સ આંખો માટે નુકસાનકારક હોય ?” તો કહે “ ના, જરાય નહીં, પણ તમે તો એક જ આંખ માં એક ની ઉપર એક એમ બે લેન્સ ચડાવ્યા છે “. ધડામધમ ... મને તો કાપો તો જાણે લોહી ના નીકળે ..
વ્હોટ.. હેં.. શું !! પણ હું કશું વધુ બોલું એ પહેલા ડોકટરે જમણી આંખ માં થી બે લેન્સ કાઢી નાખ્યા અને ......આંખ નું વિઝન એક્દમ્મ ક્લીયર !! ઓહ! હે ભગવાન !! શું ખરેખર !! મને સાચે દેખાતું થઇ ગયું ? હાશ !! ને મારું મોં હસું હસું થઇ ગયું.. ડોક્ટર પણ જોર થી હસી પડ્યા અને રિલેક્ષ થઇ ને મારા હસબંડ પણ !
હવે સમજ પડી ! આ યુઝ એન્ડ થ્રો વાળા લેન્સ પહેરેલા.. ડાબો જમણો કરતાં કરતાં આગળ ના જૂના લેન્સ થ્રો કરવા ના રહી ગયેલા , જે પહેરતી વખતે નવા ની સાથે એક ની ઉપર એક એમ ચોંટી ગયા ! ને જેમ ડબલ નંબર ના ચશ્માં પહેરો , તો એમાં થી કંઈ ના દેખાય એમ આમાં બી ડબલ નંબર થઇ ગયા એટલે કંઈ નહોતું દેખાતું ! મારા માટે તો આ લેસન-લર્નિંગ કિસ્સો હતો જ , પણ ડોક્ટર ની લાઈફ નો પણ આવો કિસ્સો પ્રથમ જ હતો ! ખડખડાટ હસી ને એમણે મને કહ્યું કે હવે રિલેક્ષ થઇ જાવ, તમને કંઈ જ નથી થયું , તમારી આંખે બધું ઠીક જ છે. પણ તમે આના પર થી શું બોધ-પાઠ લેશો ?”
મેં કહ્યું “ પહેલી વાત તો એ, કે ગમે તેટલી ઉતાવળ હોય , હંમેશા બધાં કામ શાંત મગજ થી જ કરવાં ! અને બીજું કે, લેન્સ ની કસમ, જિંદગી માં કદી લેન્સ ના પહેરું !! “.
અને બીજા જ અઠવાડિયે મેં આંખ નું ઓપરેશન કરાવી લીધું…
***
