સાચો પ્રેમ
રાકેશ ઠક્કર
કોલેજમાં આજે અવિનાશે બધાની વચ્ચે રાજવીને કહી દીધું કે "જો નહીં માની તો કીડનેપ કરી જઇશ..."
અવિનાશ તો બોલીને જતો રહ્યો. પણ રાજવી ગભરાઇ ગઇ. છેલ્લા ઘણા મહિનાથી અવિનાશ તેની પાછળ લટ્ટુ હતો એ રાજવી જાણતી હતી. તેણે ઘણી વખત આડકતરી રીતે તેની સાથેના પ્રેમનો એકરાર કર્યો હતો. અને તેને દિલથી ચાહતો હોવાની વાત કરતો હતો. પરંતુ અવિનાશ કોલેજમાં પૈસાદાર બાપનો માથાભારે પુત્ર ગણાતો હતો. રાજવી સાથેની આ બધી જ વાત તેની ખાસ સહેલી બીના જાણતી હતી.
રાજવીએ ઘરે જતી વખતે બીનાને કહ્યું:"જો તું હવે એની કોઇ તરફેણ કરતી નહીં. તું દર વખતે એને બચાવે છે. આજે તેણે હદ કરી છે...."
બીના વિચારી રહી કે રાજવીને કેવી રીતે સમજાવું. અવિનાશ જ્યારે પણ રાજવી સાથે પ્રેમનો એકરાર કરતો અને રાજવી તેને ઠુકરાવતી ત્યારે બીના કહેતી કે મારા મત મુજબ એ તને સાચો પ્રેમ કરે છે. તું કંઇ ફિલ્મોની હીરોઇન કે મોડેલ જેવી દેખાતી નથી પણ એ તારી સાદગી પર મરે છે. આ કોલેજમાં એવી ઘણી છોકરીઓ છે જેને અવિનાશ લાઇન મારે એવું ઇચ્છતી હોય છે. અને તું એના ભલમનસાઇ અને અન્યાય વિરુધ્ધ અવાજ ઉઠાવવાના સ્વભાવને ગુંડાગર્દી માની રહી છે. તું જોજે કે કોલેજમાં વિદ્યાર્થીઓને જ નહીં પ્રોફેસરોને પણ કોઇ સમસ્યા હોય તો અવિનાશ મદદરૂપ થાય છે. ત્યારે રાજવી કહેતી કે એ તો છોકરીઓમાં હીરો બનવા એવું કરતો હશે. બીનાએ એક –બે ઉદાહરણ આપી અવિનાશના સારા વ્યક્તિ તરીકે વખાણ કર્યા ત્યારે રાજવી બોલી ઊઠી હતી:"તને એ બહુ સારો લાગતો હોય તો તું જ એને પરણી જાને.."
બીનાએ તેની વાતને દિલ પર લીધી ન હતી અને કહ્યું હતું કે"જો મને મારા મનનો માણીગર વિશાલ ના મળ્યો હોત તો જરૂર તેના માટે વિચાર કર્યો હોત!"
આ વખતે રાજવીને સમજાવવા માટે તે કંઇક વિચારી રહી હતી ત્યારે રાજવી તેને કહી રહી હતી. "બીના, હવે કોલેજના આચાર્યને તેની ફરિયાદ કરવી જોઇએ. જો ખરેખર તે મારું અપહરણ કરી જશે તો હું ક્યાંયની નહીં રહું..."
"અલી, તું તો સાવ ડરપોક છે. એમ કંઇ એ ના કરે. તને ઉશ્કેરવા આમ કહ્યું હશે. અને મને તો લાગે છે કે તેણે મજાકમાં આમ કહ્યું છે. તેના ચહેરા પર તને પામવા તારા અપહરણનું ઝનૂન ન હતું. મીઠી ફરિયાદ હતી."
રાજવીએ બીના સાથે કોઇ દલીલ ના કરી અને મોં બગાડીને જતી રહી.
રાજવીએ ઘરે જઇને અવિનાશ વિશે વિચાર કર્યો. તે ક્યારેય ખરાબ વર્તન કરતો ન હતો કે બીજી કોઇ છોકરી સાથે અડપલું કે મસ્તી કરી હોવાનું પણ તેણે જાણ્યું ન હતું. છતાં તેને લાગતું હતું કે અવિનાશ પૈસાદાર બાપનું બગડેલ ફરજંદ હતો. અવિનાશ ઘણી વખત કોઇને કોઇ બહાને તેની સાથે વાત કરવાનો પ્રયત્ન કરતો હતો. પણ રાજવી તેનાથી દૂર જ રહેતી હતી. તેની સાથે પ્રેમ કરીને તે લગ્નનો વિચાર કરી શકે એમ ન હતી. રાજવી એક સામાન્ય મધ્યમ વર્ગની છોકરી હતી. તેના પિતા એક કંપનીમાં કારકૂની કરી તેને અને ભાઇ અલ્પેશને મુશ્કેલીથી ભણાવી રહ્યા હતા. બંનેના પરિવારની આર્થિક અસમાનતા જમીન-આસમાન વચ્ચેના ફરક જેવી હતી. તે આ બાબત વિચારીને જ દિલમાં અવિનાશ માટે પ્રેમની લાગણી સર્જવા દેતી ન હતી. આજે તેનું દિલ અપહરણની ધમકીથી પારેવાની જેમ ફફડતું હતું. આવતીકાલે કોલેજ ના જવાનો તેણે નિર્ણય કર્યો. મનમાં તે ડર અનુભવી રહી હતી. પણ તેણે ઘરમાં કોઇને આ વાત કરવાનું ટાળ્યું.
બીજા દિવસે સવારે તે ઊઠી ત્યારે કોલેજ ન જવા તેની પાસે કોઇ સજ્જડ બહાનું ન હતું. માંદગીનું કે એવું કોઇ ખોટું બહાનું બનાવી તે પરિવારને છેતરવા માગતી ન હતી. તેણે હિંમત કરીને કોલેજ જવાનું નક્કી કર્યું. તે સવારે કોલેજ જવા બસ સ્ટોપ પર જઇ રહી હતી ત્યારે તેને સતત ફડક હતી કે ક્યાંકથી અવિનાશ આવીને તેને ઊપાડી તો નહીં જાય ને. પણ એવું કંઇ જ ના બન્યું. કોલેજમાં બધા વર્ગ ભરીને બપોરે તે બીના સાથે બહાર નીકળી ત્યારે થોડી હળવી હતી. આજે અવિનાશ કોલેજમાં આવ્યો જ ન હતો. એટલે વધારે રાહત અનુભવી રહી હતી. બીનાથી છૂટી પડી પછી બસ મળી ગઇ એટલે બેસી ગઇ. ઘર નજીકના બસ સ્ટેન્ડ પર ઊતરીને તે રોડ ઓળંગવા જતી હતી ત્યાં એક વાન તેની લગોલગ આવીને ઊભી રહી. તેનો શટર જેવો દરવાજો ખૂલ્યો અને તે કંઇ સમજે કે વિચારે એ પહેલાં એક બુકાનીધારીએ તેના મોં પર ચાદર નાખીને કારમાં ખેંચી લીધી. રાજવી ગભરાઇ ગઇ. તેના મોંમાંથી ચીસ જ ના નીકળી. ચાદરમાં તેને અજીબ ગંધ આવી. તેને સાંભળવા મળ્યું કે "ચાલ અવિનાશને ફોન કરી દે કે તારું કબૂતર પાંજરામાં આવી ગયું છે. અમે લઇને આવી રહ્યા છે..." તે વધુ કંઇ સાંભળે એ પહેલાં તો હોશ ગુમાવી બેઠી.
રાજવીએ જેમતેમ આંખો ખોલી. તેની આંખો પર ભાર વર્તાતો હતો. તેણે જોયું તો ઊપર પોપડા ખરેલી છત હતી. નજરને ફેરવતી રહી. તૂટેલી બારી હતી. તેને લાગ્યું કે કોઇ ખંડેર જેવી જગ્યાએ તે પડી હતી. અને તે એ જ ચાદર પર સૂતી હતી જે તેના પર નાખીને તેને ઊઠાવી લેવામાં આવી હતી. રાજવીને ખ્યાલ આવી ગયો કે ચાદરમાં દવા નાખીને તેને બેભાન કરી દેવામાં આવી હતી. તે ભયથી ફફડી ઊઠી. અને બેઠી થઇ આમતેમ નજર ઘુમાવવા લાગી. આખા રૂમમાં અવિનાશ સિવાય કોઇ ન હતું. અવિનાશને જોઇ તેણે પોતાના કપડા સરખા કર્યા. અને શરીર પર હાથ ફેરવ્યો. તેને થયું કે હજુ તેને કોઇએ હાથ લગાવ્યો ન હતો.
અવિનાશને જોઇ તેની આંખમાં અંગારા ચમક્યા. "તો મિ.અવિનાશ તેં તારી વાતને સાચી કરી બતાવી. મારું અપહરણ કરીને મને પામવાની કોશિશ કરી છે. પણ યાદ રાખજે હું મરી જઇશ તો પણ મારી જાતને તારા હવાલે નહીં કરું...." રાજવી આટલું બોલીને મુઠ્ઠીઓ વાળીને દોડવા લાગી. તે ગભરાટમાં એક પગથિયું ચૂકી જતી હતી પણ સંભાળીને એ અવાવરુ બિલ્ડીંગની બહાર નીકળી ગઇ. પાછળથી અવિનાશની બૂમ સંભળાઇ. "ઊભી રહે...."
રાજવીએ બહાર નીકળીને જોયું તો સૂમસામ અંતરિયાળ રસ્તો હતો. અને અવિનાશની કાર રસ્તા પર ઊભી હતી. કોઇ બિલ્ડરે ગામમાં બિલ્ડીંગ બનાવવાનું શરૂ કરીને કામ અટકાવી દીધું હતું. કદાચ કોઇ લેવાલ મળ્યા નહીં હોય. રાજવી અહીંથી ભાગવાનું વિચારતી હતી ત્યાં અવિનાશે તેની સામે આવી કહ્યું:"રાજ, મારા માતાની કસમ ખાઉં છું. મેં તારું અપહરણ કર્યું નથી."
"તારી યોજના નિષ્ફળ જઇ રહી છે એટલે હવે માતાને હથિયાર બનાવી રહ્યો છે. મેં મારા સગા કાને સાંભળ્યું છે તારું નામ..."
"તારી કોઇ ગેરસમજ થાય છે. હું એવો માણસ નથી. સાચું ના લાગતું હોય તો બીનાને પૂછી જો..."
"બીના તો તારી...." રાજવી બીના વિશે ખરાબ બોલી શકી નહી.
"હા, બીના મારી બહેન જેવી છે. એટલે જ મારી તરફેણ કરે છે... મારો પ્રેમ સાચો રહ્યો છે."
"જો મને સાચો પ્રેમ કરતો હોત તો આ અપહરણનું અને દુષ્કર્મ માટેનું પગલું ભર્યું ના હોત."
"રાજ, તારી ભૂલ થાય છે. બીનાને પૂછી જો કે આજે હું તારી માફી માગવા મળ્યો હતો કે નહીં. તું કોલેજમાંથી નીકળી ગઇ પછી હું ત્યાં પહોંચ્યો હતો. રસ્તામાં મને બીના મળી. મેં તેને કહ્યું કે મારે ગઇકાલના શબ્દો માટે માફી માગવી છે. તેણે કહ્યું કે તું હમણાં જ ઘરે જવા નીકળી ગઇ. એટલે મેં તરત જ કારને તારા ઘર તરફ વાળી લીધી. તું બસ સ્ટોપ પર ઊતરી અને તને એક વાનવાળાએ ઊંચકી એ મેં દૂરથી જોયું. એટલે મેં એ વાનનો પીછો કર્યો. અને મારા મિત્રોને પણ બોલાવ્યા. એ લોકો આ બિલ્ડીંગમાં તને ઉપર લઇ આવ્યા ત્યારે મેં તેમને અટકાવ્યા. એ આપણી કોલેજના જ ચાર છેલબટાઉ યુવાનો હતા. ગઇકાલે મેં જાહેરમાં અપહરણની વાત કરી એનો લાભ લેવા માગતા હતા..."
"અવિનાશ, તારી આ વાર્તા પર કોણ વિશ્વાસ કરશે?"
"તને વિશ્વાસ ના આવતો હોય તો આ વિડિયો જોઇ લે." કહીને અવિનાશે બિલ્ડીંગમાં ઉપર જતી વખતે ખિસ્સામાં મોબાઇલ મૂકી કેમેરો ચાલુ કરીને કરેલું શૂટિંગ બતાવ્યું.
રાજવીએ જોયું કે બે જણા ચાદરમાં વીંટળાયેલી તેને ઊંચકીને જમીન પર મૂકી રહ્યા હતા. એક યુવાને મોં પરથી ચાદર ઉઠાવી અને કહ્યું:"આજે અવિનાશના નામ પર આપણે જલસો કરીશું."
ત્યાં અવિનાશનો અવાજ ગૂંજ્યો. "જો એને હાથ પણ લગાવ્યો છે તો આ નાની છરી તારું નાપાક કાળજું વીંધી નાખશે."
"ચાલ જા જા તારા જેવા બહુ જોયા છે....."
ત્યારે તેના એક સાથીનો ગભરાયેલો અવાજ આવ્યો. "ગુરૂ, આ તો બે જીપ ભરીને માણસો લાવ્યો છે...."
ગભરાયેલા યુવાને શરણાગતિ સ્વીકારી લીધી. પણ બચવા માટે ચાલ રમી. ખિસ્સામાંથી છરી કાઢી રાજવીના ગળા પર મૂકતા કહ્યું:"જો એક કદમ પણ આગળ વધીશ તો આની લાશ લઇ જવી પડશે. આને ઢસડીને અમારી કાર સુધી લઇ જઇએ અને પછી ભાગીએ એના બદલે જો વચન આપે કે અમને કંઇ નહીં કરે તો અહીં જ છોડી જઇશું."
રાજવીએ પોતાની ગરદન પર હાથ ફેરવ્યો તો છરીની જરાક ધાર લાગેલી તેનો ચચરાટ થયો.
આગળ જોયું તો અવિનાશ કહી રહ્યો હતો.:"ઠીક છે. જા વચન આપું છું."
ચારેય યુવાનો જીવ લઇને ભાગતા દેખાયા. અને વિડિયો બંધ થઇ ગયો.
રાજવી પોતાને અવિનાશની અહેસાનમંદ માની રહી. તેના પ્રત્યેનો બધો ગુસ્સો અને ધિક્કારની લાગણી કપૂરની જેમ ઊડી ગઇ.
અવિનાશ કહે:"તને સામાન્ય દવા જ લગાવી હતી. તું અડધો કલાકમાં ભાનમાં આવી જશે એમ એ કહી ગયા એટલે મેં મારા મિત્રોને મોકલી આપ્યા અને કહ્યું કે હું રાજવીને હાથ લગાવવા માગતો નથી. એ ભાનમાં આવે ત્યારે કારમાં લઇને આવું છું.. જો તને કંઇ તકલીફ જેવું લાગતું હોય તો આપણે પહેલાં દવાખાને જઇએ."
"ના. હું હવે ખરેખર ભાનમાં આવી ગઇ છું." કહી હસીને રાજવી અવિનાશને ભેટી પડી.
***
