સૌમિત્ર
સિદ્ધાર્થ છાયા દ્વારા
-: પ્રકરણ ૫૨ : -
વર્ષો બાદ સૌમિત્ર તરફથી મળેલા ઉત્કટ ચુંબનને લીધે ભૂમિ અત્યંત ખુશ હતી અને એટલે એ પોતાનું મનપસંદ ગીત ગણગણતી ડાઈનીંગ ટેબલ પર શાક સમારી રહી હતી. ઘરનો મુખ્ય દરવાજો ખુલ્લો હોવાથી વરુણ ઘરમાં આવી ગયો હતો.
‘આમ ઘર ખુલ્લું રાખીશ તો કોઈ ચોર ચોરી કરી જશે.’ વરુણ આસપાસ કશું શોધી રહ્યો હોય એમ નજર નાખીને બોલ્યો.
‘અરે! તું? તું તો નેક્સ્ટ વીક આવવાનો હતો ને?’ સૌમિત્રએ આપેલો આનંદ વરુણની અચાનક એન્ટ્રીથી બે જ મિનિટમાં દૂર થઇ ગયો અને ભૂમિને સહેજ આઘાત લાગ્યો.
ભૂમિને તરત જ વિચાર આવી ગયો કે માત્ર પાંચ કે છ મિનીટ અગાઉ જ જો વરુણ આવી ગયો હોત તો એનું અને સૌમિત્રનું શું થાત? ભૂમિને સહેજ ધ્રુજારી પણ છૂટી ગઈ.
‘ચાઇનીઝ ક્લાયન્ટ ધાર્યા કરતા વહેલો માની ગયો એટલે ત્યાં વધારે રોકાવાનો કોઈ મતલબ ન હતો. બાય ધ વે મારા જ ઘરમાં મારે કોઈને પૂછીને થોડું આવવાનું હોય?’ શુઝ ઉતારતા વરુણે છાશિયું કર્યું.
‘મેં એમ ક્યાં કીધું? આ તો વહેલો આવ્યો એટલે જસ્ટ નવાઈ લાગી એટલે આમ બોલાઈ ગયું. બોલ, ફ્રેશ થઈને ચ્હા લઈશ કે કોફી?’ ભૂમિએ વાત વધશે તો એને જ તકલીફ પડી શકે છે એમ સમજી જતા એને ત્યાં જ અટકાવી દીધી.
‘ચા બનાવ અને એ પણ મસાલાવાળી. ઘણા દિવસથી તલબ થઇ છે ઘરની મસાલાવાળી ચા પીવાની.’ આટલું બોલીને વરુણ ડાઈનીંગ ટેબલ નજીક આવેલા વોશબેઝિન પાસે ગયો.
વરુણે વોશબેઝિનમાં મોઢું ધોયું અને ત્યાંજ પડેલા નેપકીનથી મોઢું લૂછતાં લૂછતાં લીવીંગ રૂમમાં આવ્યો અને સોફા પર બેઠો. સોફા સામે જ ટેબલ પર ભૂમિનું લેપટોપ ઓન હતું પણ લાંબા સમય સુધી કોઈએ વાપર્યું ન હોવાથી સ્લીપ મોડમાં જતું રહ્યું હતું. લેપટોપને આ રીતે ટેબલ પર જોતા વરુણને સહજ કુતુહલ થયું અને એણે લેપટોપની મધ્યમાં આવેલી માઉસની જગ્યા પર સહેજ પોતાની આંગળી ફેરવી અને લેપટોપનો સ્ક્રીન ઝળહળી ઉઠ્યો. વરુણની નજર યુટ્યુબ પર લોડ થયેલા સૌમિત્રની સ્પીચવાળા વિડીયો પર સ્થિર થઇ ગઈ. વિડીયો તો પૂરો થઇ ગયો હતો પરંતુ તેની વિગતો મોટા અક્ષરોમાં બરોબર વંચાઈ રહી હતી.
વરુણે સોફા પાછળ રસોડા તરફ જોયું તો ભૂમિ ચ્હા બનાવવામાં વ્યસ્ત હતી અને પછી વરુણની નજર એની સામે જ ઘરના ખુલ્લા દરવાજા પર પડી. દરવાજા સામે જોઇને વરુણે યાદ કર્યું કે, એ જ્યારે સોસાયટીમાં ટેક્સીમાં ઘુસ્યો અને સામે જ સૌમિત્ર એની કારમાં બહાર નીકળ્યો ત્યારે એને જે સવાલ થયો હતો કે સૌમિત્ર એની સોસાયટીમાં કોને ઘેર આવ્યો હશે એનો જવાબ એને આ લેપટોપ જોતાં આપોઆપ મળી ગયો છે. પરંતુ ભૂમિ અને સૌમિત્ર એકબીજાને કેવી રીતે ઓળખે છે એની એને ખબર નહોતી પડી રહી.
પણ, આ તાળો મેળવવામાં પણ વરુણને ખાસ વાંધો ન આવ્યો. વરુણને યાદ આવ્યું કે અમુક વર્ષો અગાઉ રાજકોટમાં એની જામનગરની રિફાયનરીના કાર્યક્રમમાં સૌમિત્ર મુખ્ય મહેમાન થઈને આવ્યો હતો અને પોતાના કહેવાથી જ સૌમિત્ર અને ભૂમિએ ઘણો સમય એક ટેબલ પર બેસીને વાતો કરી હતી. વરુણને એમ લાગ્યું કે ભૂમિ અને સૌમિત્રની ઓળખાણ ત્યારેજ થઇ હશે અને પછી એ બંનેનો સંપર્ક ગાઢ બન્યો હશે. પરંતુ એનો મતલબ એવો બિલકુલ ન હતો કે ભૂમિ એની ગેરહાજરીનો કોઈ ફાયદો ઉઠાવી રહી હોય. પણ તેમ છતાં વરુણે એના આ વિચારનો પણ ખુલાસો કરવાનું નક્કી કર્યું.
‘લે તારી ચા.’ વિચારમગ્ન વરૂણનું ચ્હા લઈને આવેલી ભૂમિએ ધ્યાન ભંગ કર્યું.
‘ઓહ..હા થેન્ક્સ. મારી એબસન્સમાં એનીથિંગ સ્પેશીયલ હેપન્ડ?’ ચ્હાનો પહેલો ઘૂંટડો ભરતા વરુણ બોલ્યો, પણ એણે ધ્યાન રાખ્યું કે એ ભૂમિ સામે ન જોવે નહીં તો ભૂમિને એ કશુંક ચેક કરવા માંગે છે એની શંકા જશે.
‘ના રે ના... ગામથી આટલે દૂર આપણે ઘર લઇ રાખ્યું છે કોણ આવે?’ ભૂમિને પણ બે ઘડી બીક લાગી પણ તેમ છતાં એણે હિંમતભેર જવાબ આપ્યો.
ભૂમિના જવાબથી વરુણની શંકા પાકી થઇ ગઈ અને એણે હવે આ મુદ્દે વધારે સીરીયસ થવાનું નક્કી કર્યું.
***
‘આ વખતે સેવાબાપુના આશ્રમનું હોળી મિલન અમે સ્પોન્સર કરીએ છીએ. મારા માટે આ સૌથી મોટો પ્રોજેક્ટ છે. આઈ એમ સો એક્સાઈટેડ!’ રાજકોટ જવા માટે પોતાની બેગ પેક કરી રહેલી ધરા અત્યંત ઉત્સાહ સાથે બોલી રહી હતી.
‘હમમમ...’ કોઈ મેગેઝીન ધ્યાનથી વાંચી રહેલા સૌમિત્રએ માત્ર આટલો જ જવાબ આપ્યો.
‘બસ.. આ વખતે હું સળંગ મહિનો રાજકોટ રહી લઉં, આ હોળી મિલન સક્સેસફૂલ થાય... થાય શું થશેજ! એટલે ધીમેધીમે બીઝનેસ એટલોબધો વધી જશે કે ધરા મશીન એન્ડ ટૂલ્સ ગુજરાતની ફાર્મિંગ ટૂલ્સમાં સૌથી મોટી એક્સપોર્ટર બની જશે.’ ધરા બેડ પર સૌમિત્રની સાવ નજીક આવીને બોલી.
‘હમમમ...’ સૌમિત્રનું ધ્યાન હજી મેગેઝીનના કોઈ આર્ટીકલમાં જ ચોંટેલું હતું.
‘તને કહું છું સોમુ...’ ધરાથી હવે સૌમિત્રનું બેધ્યાનપણું સહન નહોતું થઇ રહ્યું.
‘હા, શું કે’ છે બોલ?’ સૌમિત્ર અચાનક જાગ્યો હોય એમ બોલ્યો.
‘બસ આ જ તારો પ્રોબ્લેમ છે. તને તારી વાઈફ આટલી પ્રોગ્રેસીવ છે એની કોઈજ પડી નથી. હું મારા આવનારા અચીવમેન્ટ વિષે તને કહું છું અને તું આ મેગેઝીનમાં કોઈ નકામો આર્ટીકલ વાંચે છે.’ ધરા સહેજ ગુસ્સામાં બોલી.
‘પોતાના ફેઇલ્યોર વખતે બાજુમાં ઉભા ન રહેનારના અચીવમેન્ટ સેલીબ્રેટ કરવામાં મન મોળું જ પડે ધરા. તું હવે એક મહિનો તો શું, પણ બે મહિના પણ ઇન્ફોર્મ કર્યા વગર નહીં આવેને તોયે આ ઘરમાં કોઈને કોઈજ ફરક નહી પડે. અમે બધા તારા વગર સેટ થઇ ગયા છીએ. અને આ આર્ટીકલ નકામો નથી, આમાંથી મને મારી નેક્સ્ટ નોવેલનો આઈડિયા મળ્યો છે એટલે ધ્યાનથી વાંચતો હતો.’ સૌમિત્રના ચહેરા પર સ્મિત હતું પણ એણે જે કહ્યું એમાં એનું દર્દ અને એનો ગુસ્સો બંને મિશ્રિત હતા.
‘તને ભલે ફેર ન પડતો હોય પણ સુભગને તો પડે જ. એને પ્લીઝ જરાક સમજાવી દેજે કે આ વખતે મમ્મી મહિનો નહીં આવે. અને હા, હોળી મિલન વખતે બંને આવી જજો ઓકે? એને પણ ખબર પડેને કે એની મમ્મી એકલેહાથે શું શું કરી શકે છે?’ ધરાએ ગર્વભેર કહ્યું. ધરાની ડોક સહેજ ઉંચી થઇ.
‘સુભગને કોઈ ફરક પડતો હોય તો એ અત્યારે પહેલાની જેમ તારી આસપાસ ફરી રહ્યો હોત, પણ એવું નથી થયું. આમ તો એ દિવસોમાં સુભગની ટર્મિનલ એક્ઝામ્સ હોય છે પણ જો આ વખતે મોડી હશે તો હોળી મિલન જે દિવસે હોય એ તારીખ મને કહી દે એટલે હું આગલે દિવસે સુભગને રાજકોટ મૂકી જઈશ. મને આવા કોઈજ પ્રોગ્રામમાં રસ નથી. પ્રોગ્રામ પતે એટલે ધૂળેટીના દિવસે કે એના પછીના દિવસે સુભગને અમદાવાદ પાછો મૂકી જવાની જવાબદારી તારી. એની માતા તરીકે તારે એટલો સમયતો તારા સેલિબ્રેશનમાંથી એની સ્ટડીઝ બગડે નહીં એના માટે કાઢવો પડેને? બાકી તારા પ્રોગ્રામ અને એની પ્રીપેરેશન માટે ઓલ ધ બેસ્ટ!’ આટલું બોલીને સૌમિત્ર મેગેઝીનને ગોળ વાળીને ઉભો થયો અને રૂમની બહાર નીકળી ગયો.
ધરા સૌમિત્રના સાવ બદલાઈ ગયેલા સ્વભાવને અનુભવીને હબક ખાઈ ગઈ અને એનાથી દૂર જઈ રહેલા સૌમિત્રને જોતી રહી.
***
‘ખુબ સુંદર આયોજન છે બટા. હું ત્રીસેક વર્ષથી દર વર્ષે આશ્રમમાં હોળી મિલન આયોજીત કરું છું. દર વર્ષે લોકોની સંખ્યા વધતી જાય છે પરંતુ આયોજન એમનું એમ જ હોય છે. ઘણીવાર તો ભક્તોને કન્ટ્રોલ કરવા અઘરા થઇ જાય છે, પણ આ વખતે આ છ કલાકમાં જ ખબર પડી ગઈ કે તારું આયોજન એકદમ જડબેસલાક છે.’ હોળી મિલનની બપોરે આશ્રમમાં જમવા ભેગા થયેલા ખાસ લોકો સમક્ષ સેવાબાપુએ ધરાના વખાણ કર્યા.
‘છેલ્લા બે મઈનાથી અમદાવાદેય નથ ગઈ ને આયાં ને આયાં જ લાયગી’તી. નો ઘરનું ભાન નો ફેક્ટરીનું ભાન. બસ આ હોળી મિલન બ્રોબર ને રંગેચંગે પતી જાય ઈ જ ધૂનમાં હતી.’ પરસોતમભાઇએ પણ ધરાના વખાણ કર્યા, એમની આંખોમાં પોતાની પુત્રી તરફ ભારોભાર અભિમાન દેખાઈ રહ્યું હતું.
‘મને ખબર છે પરસોતમ. ભલે હું પણ આશ્રમ તરફથી તૈયારીમાં લાગ્યો હોઉં પણ મારી નજર બધેજ ફરતી હતી. તારી દીકરીએ તનમન ખપાવી દીધું છે અને એ ધન્યવાદને પાત્ર છે. મારા આશિર્વાદ છે કે એ ખુબ પ્રગતી કરે.’ સેવાબાપુએ ધરા તરફ પોતાનો જમણો હાથ ઉંચો કર્યો.
‘પપ્પા ત્રીસ વર્ષથી તમારી સાથે સંકળાયેલા છે અને એમને આ પરિસ્થિતિએ પહોંચાડવામાં તમારા આશિર્વાદ ખૂબ કામમાં આવ્યા છે બાપુ હું એ જાણું છું બાપુ. હું અને પપ્પા તો ફક્ત તમારું ઋણ ચુકવવાની કોશિશ કરી રહ્યા છીએ.’ ધરાએ જમતાં જમતાં જ સેવાબાપુ તરફ નમીને પ્રણામ કર્યા અને સેવાબાપુને જવાબ આપ્યો.
‘ખુબ સુંદર. પરસોતમ, તારી દીકરી જેવી દીકરી ભગવાન બધાને દે. એ જેટલી સુંદર છે એટલીજ સમજદાર પણ છે.’ સેવાબાપુએ સુંદર શબ્દ પર ભાર મુકતાં પોતાની દાઢીમાં હાથ ફેરવ્યો.
‘સમજદારેય છે ને હોંસીયાર પણ છે. આ બે મહિનાથી આયાં આયોજનમાં લાયગી’તી તે એણે આડી રીતે મારી આળસ દૂર કરી દીધી. હવે હું વરી પાસો રોઝ ફેક્ટરી ઝાવા લાગ્યો સું. હું કરું ધરાની ગેરહાજરીમાં કોય તો ઝોયને કામકાજ સંભાળવામાં?’ પરસોતમભાઈએ હસતાંહસતાં કહ્યું.
‘રાત્રે પ્રસાદ લઈને અહિયાં જ રોકાઈ જજો પરસોતમ.’ પરસોતમભાઇને ખુશ જોઇને સેવાબાપુએ લાગ જોતાં પોતાનો દાવ રમ્યો.
‘અરે.. ના ના અમે રાત્રે ઘરે જતાં રહીશું. અમે કાર લઈને જ આવ્યા છીએ, પ્રસાદ જરૂર લઈશું.’ ધરા બોલી.
‘દિકરો ઘેરે છે?’ સેવાબાપુ કન્ફર્મ કરતા હોય એમ બોલ્યા.
‘ના ના એને એક્ઝામ્સ છે એટલે એ તો અમદાવાદ જ છે.’ ધરાએ જવાબ આપીને બાપુની રહીસહી શંકા પણ દૂર કરી દીધી.
‘બાપુનો આદેશ સે ધરા. હવે મારાથી તો ક્યાંય નો જવાય.’ પરસોતમભાઇ બોલ્યા.
‘અહીંયા રહેવાની ઉત્તમ વ્યવસ્થા છે બટા. આપણી આશ્રમશાળાના તમારા દાનથી જ ઉભા થયેલા રૂમ સંપૂર્ણપણે વાતાનુકુલિત છે. અને તમારા ત્રણેય માટે અલગ રૂમની વ્યવસ્થા જગતગુરુએ કરી દીધી છે.’ સેવાબાપુ હવે હાથમાં આવેલી તકને જવા દેવા નહોતા માંગતા.
‘ઠીક છે બાપુ, જેવી આપની આજ્ઞા.’ પરસોતમભાઇનો ઈશારો સમજી જતાં માની ગયેલી ધરાએ ફરીથી સેવાબાપુને વંદન કર્યા અને જમવા લાગી.
***
હોળીની સાંજ થાઉં થાઉં કરી રહી હતી. સૌમિત્ર એના રૂમમાં કોઈ આર્ટીકલ લખી રહ્યો હતો. સૌમિત્રએ આ વખતે નવી સ્ટ્રેટેજી અપનાવતા પોતાની પહેલી નોવેલની જેમ જ આવનારી નોવેલની કોપી કેટલાક જાણીતા ક્રિટીક્સને વાંચવા આપી હતી અને એમણે ન્યુઝપેપર્સમાં એના અત્યંત પોઝીટીવ રિવ્યુઝ લખ્યા હતા. આથી હવે આવનારા બે-ત્રણ મહિનામાં સૌમિત્રનું માર્કેટ ફરીથી ઉંચકાશે એવો ખ્યાલ આવતાં જ તેને ફરીથી એક અખબારમાં કોલમ લખવાનું આમંત્રણ મળ્યું હતું.
સૌમિત્ર આર્ટીકલ લખી રહ્યો હતો ત્યાં જ એના સેલફોન પર રીંગ વાગી અને નંબર અજાણ્યો હતો. સૌમિત્રએ કોલ રીસીવ કર્યો.
‘હલ્લો મિસ્ટર સૌમિત્ર પંડ્યા?’ સૌમિત્ર એ જેવો કોલ રીસીવ કર્યો કે તરતજ કોલ કરનાર બોલ્યો જાણેકે એ સૌમિત્રના કોલ રીસીવ કરવાની ટાંપીને રાહ જ જોઈ રહ્યો હતો.
‘યસ.. મે આઈ નો વ્હુ ઈઝ ધીસ પ્લીઝ?’ સૌમિત્રએ એના સ્વભાવ પ્રમાણે એકદમ નમ્રતાથી પૂછ્યું.
‘હાઈ ધીસ ઈઝ વરુણ પટેલ...અમમ... જમશેદપુર, જામનગર..રાજકોટ... યાદ આવ્યું સર?’ વરુણે પોતાની ઓળખાણ આપવા માટે એણે સૌમિત્રનો કઈ કઈ જગ્યાએથી અગાઉ સંપર્ક કર્યો હતો અને એને ક્યાં મળ્યો હતો એ શહેરોના નામ વારાફરતી બોલી ગયો.
‘અરે! યસ... યસ... યસ... એમ તમને કેવી રીતે ભૂલાય.’ સૌમિત્રને વરુણ ઓળખાઈ તો ગયો પરંતુ એણે તરતજ પોતાના મન પર કન્ટ્રોલ કરી લીધો કારણકે હવે એ ભૂમિ એટલેકે વરુણની પત્ની સાથે અત્યંત ગાઢ અને પ્રેમના સંબંધથી ફરીથી બંધાઈ ચૂક્યો હતો આથી એની કોઇપણ શબ્દચૂક ભૂમિને તકલીફ આપી શકે એમ હતી.
‘કેમ છો? વર્ષો થયા તમારી સાથે કોઈ વાત નથી થઇ અને પોતાના ફેવરીટ નોવેલીસ્ટ સાથે એનો બીગ ફેન આટલો લાંબો સમય સુધી વાત ન કરે અને એ પણ એક જ સિટીમાં સાથે રહીને, ધેટ ઈઝ નોટ ડન મિસ્ટર પંડ્યા.’ સૌમિત્ર અને ભૂમિના સંબંધોને લગભગ સમજી ચૂકેલા વરુણે પોતાની શબ્દજાળ પાથરવાની શરુ કરી.
‘હું એકદમ મજામાં. તમે કેમ છો? આજે આટલા વર્ષો પછી અચાનક કોલ કર્યો? સોરી તમારો આ નંબર મારી પાસે નહોતો. મારી પાસે તમારો નંબર સેવ તો છે પણ કદાચ કોઈ બીજો નંબર છે.’ સૌમિત્ર બોલ્યો.
‘એ, રિફાયનરીનો નંબર હશે. એ તો મેં ક્યારની છોડી દીધી. હવે હું અહીં અમદાવાદમાં ઇન્ટરનેશનલ ટ્રેડ કન્સલ્ટન્ટ છું, ફ્રીલાન્સ.’ વરૂણે ચોખવટ કરી.
‘ધેટ્સ ગ્રેટ! બોલો શું ચાલે છે?’ કન્ફ્યુઝ્ડ સૌમિત્રને ખબર નહોતી પડી રહી કે વરુણ સાથે એ વાત આગળ કેવી રીતે વધારે.
‘એક્ચ્યુલી મારે તમને મળવું છે. ડીયર હસબન્ડ કાલે જ પૂરી કરી.’ વરુણે પોતાનો પહેલો પાસો ફેંક્યો.
‘તો તો તમારે મને મારવા માટે મળવું હશે.’ સૌમિત્ર હસતાંહસતાં બોલ્યો કારણકે ડીયર હસબન્ડ સૌમિત્રની એકમાત્ર નિષ્ફળ નોવેલ હતી.
‘અરે...ના ના ઓન ધ કોન્ટરરી મને તો તમારી બધીજ નોવેલની જેમ આ પણ ખુબ ગમી. અને અમસ્તુંય ઇટ્સ બીન લોંગ એટલે મને લાગે છે કે આપણે હવે મળવું જોઈએ.’ વરુણે એવો સૂર વાપર્યો કે સૌમિત્રને ના પાડવી લગભગ અશક્ય થઇ જાય.
‘યુ આર અ રેર સ્પીશી મિસ્ટર વરુણ. બહુ ઓછા લોકોને ડીયર હસબન્ડ ગમી છે.’ સૌમિત્રને નવાઈ લાગી અને આનંદ પણ થયો કે એની ફ્લોપ નોવેલ કોઈને તો ગમી.
‘બસ એ રીઝન કહેવા જ તમને મળવું છે.’ વરુણનો અવાજ હવે મક્કમ બન્યો.
‘શ્યોર, બોલો ક્યાં મળશું?’ સૌમિત્ર વરુણની શબ્દજાળમાં આવી ગયો.
‘હોટલ તાજ એરપોર્ટ? હું ત્યાં રૂમ બુક કરાવી લઉં આજે રાત્રે.’ વરુણ બોલ્યો.
‘કેમ એટલે દૂર?’ સૌમિત્રને નવાઈ લાગી.
‘વેલ, મને ડ્રીન્કની આદત છે. પરમીટ છે મારી પાસે એટલે ફાઈવ સ્ટાર સિવાય મેળ નહીં પડે. હું તમને કલાક પછી તમારા ઘેરથી પીકઅપ કરી લઉં. ત્યાં રૂમમાં જ ડીનર લઈએ થોડુંક ડ્રીંક લઈએ. વાતો કરીએ અને છૂટા પડીએ.’ વરુણનો પ્લાન તૈયાર હતો.
‘પણ હું ડ્રીંક...’ સૌમિત્ર અચકાયો.
‘નો પ્રોબ્લેમ હું ફોર્સ નહીં કરું. પણ મને તો પીવા દેશો ને?’ વરુણ હસ્યો.
‘અરે શ્યોર! પણ પછી કાર હું ચલાવીશ. ડ્રીંક એન્ડ ડ્રાઈવ નોટ ગૂડ રાઈટ?’ સૌમિત્રએ શરત મૂકી.
‘ડન! આઈ એમ ઓકે વિથ ધીસ.’ વરુણને તો સૌમિત્રને મળવા માટે એની કોઇપણ શરત માન્ય હતી.
‘તો મને વાંધો નથી. અત્યારે સાડા પાંચ થયા છે, તમે સાડા છ વાગ્યે આવી જાવ. મારું અડ્રેસ ...’ સૌમિત્ર એનું અડ્રેસ આપવા લાગ્યો.
‘તમારી બુકમાં છે જ તમારું અડ્રેસ અને તમે મારા ઘરની પણ ખુબ નજીક રહો છો. હું શાર્પ સાડા છ વાગ્યે આવું. પછી મર્દો કી મીટીંગ કરીએ.’ ઘરની બહુ નજીક રહો છો પર વરુણે ખાસ ભાર મુક્યો અને પછી હસ્યો.
વરુણનો કૉલ પત્યા બાદ સૌમિત્રને થયું કે એ ભૂમિને આ મીટીંગ અંગે એસએમએસ કરીને જણાવી દે, પણ પછી એને થયું કે જો વરુણ એની આસપાસ હશે તો ક્યાંક ભૂમિ તકલીફમાં ન આવી જાય એટલે એણે ભૂમિને વાત કરવાનું માંડી વાળ્યું.
બરોબર સાડા છ વાગ્યે સૌમિત્રના સેલફોન પર વરુણનો કોલ આવ્યો.
‘સર, તમારા ઘરના ગેટની બિલકુલ સામે લાલ કલરની હોન્ડા સિટીમાં બેઠો છું.’ સૌમિત્રએ કોલ ઉપાડતાં જ વરુણે સીધું જ કહ્યું.
‘ઠીક છે, હું આવ્યો, બસ બે મિનીટ.’ સૌમિત્રએ આટલું કહીને કોલ કટ કર્યો.
સફેદ ટીશર્ટ અને જીન્સમાં સૌમિત્ર ઘરની બહાર આવ્યો અને મેઈન ગેઇટ ખોલી, રસ્તો ક્રોસ કરીને સામે ઉભેલી વરુણની કાર તરફ ચાલવા લાગ્યો.
‘વેલકમ સૌમિત્ર સર. ઇટ્સ ઓલ્વેઝ એન ઓનર ટુ મીટ યુ.’ કારનો દરવાજો ખોલીને પોતાની બાજુમાં જ બેઠેલા સૌમિત્રનું સ્વાગત કરતાં વરુણે હાથ લંબાવ્યો.
‘ફક્ત સૌમિત્ર કહેશો તો ચાલશે.’ વરુણનો હાથ પકડતા સૌમિત્ર બોલ્યો.
‘શ્યોર, હું ખ્યાલ રાખીશ.’ સૌમિત્રને સ્મીત આપતાં આટલું કહીને વરુણે કાર એરપોર્ટ તરફ હંકારી મૂકી.
-: પ્રકરણ બાવન સમાપ્ત :-
