સૌમિત્ર
સિદ્ધાર્થ છાયા દ્વારા
-: પ્રકરણ ૫૩: -
‘મને તમારી ફર્સ્ટ નોવેલ ધરા તો ગમી જ હતી, પણ પછીની બધીજ નોવેલ્સ એટલીજ ગમી છે.’ તાજ એરપોર્ટના પોશ રૂમના સોફા પર બેઠાબેઠા વરુણે સૌમિત્રને કીધું.
વરુણના મોટાભાગના દેશી તેમજ વિદેશી ક્લાયન્ટ્સને તે આ જ હોટલમાં ઉતારો આપતો જેથી ગુજરાત બહારના એના ક્લાયન્ટ્સને એમની શરાબની તરસ છીપાવવામાં તકલીફ ન પડે. વરુણ અત્યારે જે રીતે સૌમિત્રને હોટલના એક રૂમમાં મળ્યો એ રીતે પણ એણે ઘણાં મહત્ત્વના ક્લાયન્ટ્સ સાથે વન-ટુ-વન મીટીંગ કરી ચૂક્યો હતો એટલે એના માટે કે હોટલના સ્ટાફ માટે નવાઈ ન હતી.
‘થેન્ક્સ, પણ મને એ જાણવામાં રસ વધારે છે કે તમને ડીયર હસબન્ડ કેમ ગમી?’ સૌમિત્રએ એની ઉત્કંઠા જતાવી.
‘એમાં ન ગમવા જેવું શું છે સૌમિત્ર?’ વરુણે એની જમણી ભમર ઉંચી કરતાં પૂછ્યું.
‘વેલ, ઈટ વોઝ અ ટોટલ ફ્લોપ. ઘણા રીડર્સે તો મને ફેસબુક પર રીતસર અબ્યુઝ કર્યો છે. ટુ ટેલ યુ ધ ટ્રુથ, તમે કદાચ ફક્ત પાંચમાં કે છઠ્ઠા રીડર છો જેમણે હિંમત કરીને મને કહ્યું છે કે તમને ડીયર હસબન્ડ ગમી છે.’ સૌમિત્રએ વરુણને હકીકત જણાવી.
‘એ તો લોકો કેવી રીતે વાંચે છે એના પર પણ ડિપેન્ડ કરે છેને સૌમિત્ર? મારું તમારા ફેન થવા પાછળનું કારણ એ છે કે તમે વર્સેટાઈલ રાઈટર છો. તમારી દરેક નવી નોવેલમાં આગલી બધીજ નોવેલ્સ કરતાં કશુંક અલગ હોય જ છે. નહીં તો મેં ઘણા સ્ટીરીઓ ટાઈપ રાઈટર્સને પણ વાંચ્યા છે જે એક જ જોનર પર લખી લખીને એમની લાઈફ પૂરી કરી દે છે. એવું નથી એમની નોવેલ્સમાં મજા નથી આવતી, પણ જો દર વખતે કશું અલગ વાંચવા મળે તો મારા જેવાને મજા પડી જાય. કદાચ એટલે મને બીજા કરતાં એ વધુ ગમી હોય એ પોસીબલ છે.’ વરુણે બને એટલી કોશિશ કરી સૌમિત્રની શંકાનું સમાધાન કરવાની.
‘હમમ..’ સૌમિત્ર કદાચ હજી પણ વરુણના જવાબથી સંતુષ્ટ ન હતો.
‘સીધી ડીયર હસબન્ડની જ વાત કરું તો એ એક ઓલ્ડ વાઈન જેવી છે. કદાચ તમારા એ અબ્યુસીવ રીડર્સને ખ્યાલ ન આવ્યો હોય એવું બને કારણકે તમારી સ્ટાઈલ વિરુદ્ધ એની શરૂઆત અને મિડલ ધીમા છે, બટ જ્યારે ઈટ મુવ્ઝ ટુવર્ડ્સ ઇટ્સ ક્લાઈમેક્સ એ તમને નશો અપાવી દે છે. મારામાં કદાચ બીજાઓ કરતા ખૂબ પેશન્સ છે એટલે હું એ સમજી શક્યો, આજની જનરેશનમાં કદાચ એ નથી એટલે એમને ન ગમી હોય, ધેટ ઈઝ ઓલ્સો અ પોસીબીલીટી.’ વરુણે પોતાના મંતવ્યને વધુ ધારદાર બનાવીને સૌમિત્રને કહ્યું.
‘હા, એ રીઝન વધારે પોસીબલ લાગે છે. ઘણી વાર રીડરને અને રાઈટર વચ્ચે કોઇપણ કારણથી કનેક્ટ નથી રહી શકતું. એમાં બંનેમાંથી કોઈનો પણ વાંક મોટેભાગે નથી હોતો, એવું બસ થઇ જાય છે. જેમ તમે કીધું એમ ડીયર હસબન્ડએ મારી બીજી નોવેલ્સ કરતાં વધારે સ્લો પણ પ્રીસાઈઝ હતી. રીડર્સ કદાચ મારી આ નવી સ્ટાઈલથી ખુશ ન થયા અને વચ્ચે થી રીડર્સ સાથેનો કનેક્ટ જતો રહ્યો, નાઈધર બીકોઝ ઓફ મી ઓર બીકોઝ ઓફ ધેમ, અને એમને ન ગમી. થેન્ક્સ વરુણ મને એક્ચ્યુલી આ પ્રકારના જ લોજીકલ મંતવ્યની રાહ હતી જે મને આટલો સમય ન મળ્યું.’ સૌમિત્રએ અંગૂઠો ઉંચો કરીને વરુણના મંતવ્યને છેવટે સહમતી આપી.
***
હોળીની રાત્રીના આઠ વાગી ચૂક્યા હતા. સેવાબાપુના આશ્રમમાં વહેલી સવારથી શરુ થયેલા હોળી મિલનનો અંત જગતગુરુએ આધિકારિક રીતે માઈક પર જાહેર કરી દેતાં, ભાવિકો અને સેવાબાપુના ભક્તો વિખેરાવા લાગ્યા હતા. આશ્રમથી દૂર સૌરાષ્ટ્ર અને ગુજરાતના ખૂણેખૂણેથી આવેલા બાપુના ઘણા ભક્તો તો સાંજ પડતાં જ ચાલ્યા ગયા હતા. હવે બાપુના ખાસ ભક્તો જેમાં પરસોતમ સોનીનો પરિવાર પણ સામેલ હતો એ સેવાબાપુ સાથે આશ્રમના ખાસ ખંડમાં પ્રસાદ ગ્રહણ કરવાના હતા.
સેવાબાપુનો અંગત રૂમ જેમાં લગભગ એમના ખાસ દસેક ભક્તો પ્રસાદ લેવા એકઠા થયા હતા એ તમામ માટે જમીન પર સળંગ લાઈનમાં સામસામે પાટલા મુકવામાં આવ્યા હતા. એક પાટલા પર થાળીઓ મૂકી હતી જ્યારે પ્રસાદ ગ્રહણ કરવા માટે ભક્તોએ સામેના પાટલે બેસવાનું હતું. આ કતારમાં સેવાબાપુના ખાસ સેવાદારો પણ સામેલ હતા. આમ સામસામે લાગેલી થાળીઓ અને પાટલાઓની કતારોની બરોબર વચ્ચે સેવાબાપુનું સિંહાસન મુકેલું હતું જેની સામે સાગના ભવ્ય ટેબલ પર ચાંદીની થાળી અને એમાં ચાંદીના જ વાટકાઓ અને ચમચીઓ મુકેલા હતા.
જેમજેમ ભક્તો અને સેવાદારો રૂમમાં દાખલ થવા લાગ્યા જગતગુરુના ખાસ સેવકો એમને એમના અગાઉથી નક્કી કરેલા પાટલાઓ પર બેસાડવા લાગ્યા. ધરા, પરસોતમભાઇ અને ઉમાબેનને સેવાબાપુના સિંહાસનની સૌથી નજીકના પાટલાઓ પર બેસાડ્યા. જગતગુરુએ આ વ્યવસ્થા ગોઠવતી વખતે ખાસ ધ્યાન રાખ્યું હતું કે સેવાબાપુ અને ધરા વચ્ચે કોઇપણ જાતનું નડતર ન હોય. સેવાબાપુ જમતા જમતા પણ ધરાની સુંદરતાનું પાન કરી શકે.
રૂમમાં જેવા સેવાબાપુ પ્રવેશ્યા કે તમામ ભક્તો એમના પાટલા પરથી ઉભા થઇ ગયા અને એમને પ્રણામ કર્યા. સેવાબાપુએ એમની જાણીતી પદ્ધતિથી એટલેકે પોતાનો જમણો હાથ ઉંચો કરીને “જય જય” બોલીને આ તમામને આશિર્વાદ આપ્યા. સેવાબાપુએ આસન ગ્રહણ કરતાંની સાથેજ ધરા તરફ નજર નાંખી. આખા દિવસની થાકેલી ધરાના માથાના વાળ અસ્તવ્યસ્ત હતા, પરંતુ તોયે એના ઢાળ અને ઢોળાવવાળા શરીર પર ચપોચપ શલવાર કમીઝને લીધે એ એટલીજ ઉત્તેજક લાગી રહી હતી. સેવાબાપુને લાગ્યું કે કદાચ એના થાકવાળા દેખાવને લીધેજ એમને એ વધારે ઉત્તેજના પૂરી પાડી રહી હતી.
ધીમેધીમે બધા જ વ્યંજનો પીરસવાના શરુ થઇ ગયા. સેવાબાપુના સેવકો ઝડપથી પીરસામણી કરી રહ્યા હતા. બધાની થાળીઓ ભરાઈ ગઈ એટલે જગતગુરુએ ઈશારો કર્યો અને એક મોટા થાળમાં એક સેવક ખીરની વાટકીઓ લઈને આવ્યો. જગતગુરુ પોતાના હાથે એકપછી એક ભક્તો અને સેવાદારોની થાળીઓમાં આ વાટકીઓ મુકવા લાગ્યો. જગતગુરુએ ધરા માટે ખાસ વાટકી નક્કી કરી હતી. આ વાટકીની બહારની તરફે એણે એક દિવસ અગાઉ જ પેઈન્ટબ્રશથી લાલ રંગનું નાનકડું ટપકું કર્યું હતું જેથી એ અન્ય તમામ વાટકીઓથી અલગ તરી આવે.
આ ખીરમાં જગતગુરુએ પ્રમાણસર અફીણનો ઘસારો ભેળવ્યો હતો અને સાથેસાથે એ ધ્યાન પણ રાખ્યું હતું કે ખીરના સ્વાદમાં કોઈ ફેર ન પડે. ધરાની થાળીમાં આ વાટકી મૂકીને જગતગુરુએ સેવાબાપુ સામે જોઇને પોતાનું માથું હલાવ્યું. સેવાબાપુએ જવાબમાં દાઢીમાં હાથ ફેરવ્યો.
***
‘થેંક્યું!’ હોટલના સર્વિંગ બોયે ટેબલ પર વરુણની ફેવરીટ બ્લેક લેબલની બોટલ અને બાર્બેક્યુમાંથી તાજા અને ગરમાગરમ ચીઝ ઉપરાંત રોસ્ટેડ કાજુ ની પ્લેટ્સ મુકતાં જ વરુણ બોલ્યો અને ખિસ્સામાંથી પાંચસો રૂપિયાની નોટ કાઢીને એને ટીપ આપી.
બોય વરુણ અને સૌમિત્રને વારાફરતી સલામ કરીને રૂમની બહાર જતો રહ્યો.
વરુણ ઉભો થયો અને બોટલ લઈને રૂમમાં રાખેલા ફ્રીજ પાસે મુકવામાં સર્વિંગ ટેબલ પરથી બે ગ્લાસ લીધા.
‘હું નહીં પીવું. મેં તમને ઓલરેડી કહી દીધું હતું.’ સૌમિત્રએ વરુણને યાદ દેવડાવ્યું.
‘શું યાર તમે પણ? મને એમ કે તમે કદાચ શરમાતા હશો. ખરેખર નહીં પીવો? શ્યોર?’ વરુણે પાછળ ફરતા સૌમિત્રને પૂછ્યું.
‘ના, વરુણ. ખાવા અને પીવાની બાબતે હું ક્યારેય શરમાતો નથી. હું નથી પીતો. આઈ એમ શ્યોર!’ સૌમિત્રએ ભારપૂર્વક જવાબ આપ્યો.
‘નોટ ગુડ. મને એમ કે હું મારા મોસ્ટ ફેવરીટ રાઈટર સાથે મારી ફેવરીટ બ્રાંડ એન્જોય કરતા કરતા ખૂબ વાતો કરીશ. તમે તો મારો મૂડ ખરાબ કરી નાખ્યો.’ વરુણે હસતાંહસતાં કહ્યું.
‘સોરી, મારો એવો ઈરાદો ન હતો પણ મને નથી પસંદ. આઈ એમ સોરી.’ સૌમિત્ર એની વાત પર અડગ રહ્યો.
‘સોફ્ટડ્રીંક તો લેશો ને? એમાં તો કોઈ વાંધો નથીને? જોડેજોડે ચખના પણ શેર કરજો, મેં આટલું બધું મંગાવ્યું છે.’ વરુણે લગભગ વિનંતીના સ્વરમાં કહ્યું.
‘ચોક્કસ એમાં હું કંપની આપીશ. આ બધું તો મને પણ ભાવશે.’ સૌમિત્ર હસીને બોલ્યો.
‘બસ, તો મને એ જ ફાવશે. બોલો શું લેશો?’ ફ્રીઝ ખોલીને એની એક તરફ ઉભો રહીને વરુણ દાઢમાં બોલ્યો.
‘કૉક ચાલશે.’ ફ્રીજમાં પડેલી સોફ્ટડ્રીંક્સની પાંચ-છ બોટલ્સ જોઇને સૌમિત્રએ જવાબ આપ્યો.
વરુણે સર્વિંગ ટેબલ પર હવે ગ્લાસ એ રીતે મૂક્યા કે એ એના શરીરની પાછળ ઢંકાઈ જાય. સૌમિત્રનું સમગ્ર ધ્યાન ટીવીમાં ચાલી રહેલા ન્યૂઝ પર હોવાની ખાતરી થતાં જ વરુણે સૌમિત્રના સોફ્ટડ્રીંકમાં પ્રમાણસર બ્લેક લેબલનું મિશ્રણ ઉમેર્યું. વરૂણને ખ્યાલ આવી ગયો હતો કે સૌમિત્ર પાસેથી એણે જે ઈચ્છ્યું છે એ વાત કઢાવવા માટે એણે હજી એક વખત આવું મિશ્રણ એને પીવડાવવું પડશે, કારણકે સૌમિત્રએ આજસુધી જો શરાબને હાથ ન લગાડ્યો હોય તો એટલા ઓછા પ્રમાણમાં શરાબ લેવાથી પણ એને નશો જરૂર ચડશે. વરુણે નક્કી કર્યું કે વધારે પ્રમાણમાં એ સૌમિત્રને શરાબ નહીં પીવડાવે કારણકે એમ કરવાથી તો એ ઢળી પડશે અને એને જે વાત સૌમિત્ર પાસેથી જાણવી છે એ તે નહીં જાણી શકે.
***
પ્રસાદ ગ્રહણ કર્યા બાદ સેવાબાપુ અને એમના ખાસ ભક્તો અને સેવાદારો આશ્રમના બગીચામાં વાતચીત કરી રહ્યા હતા. સેવાબાપુએ એમના ભવ્ય હીંચકા પર સ્થાન જમાવ્યું હતું જ્યારે ભક્તો અને સેવાદારો માટે આરામ ખુરશીની વ્યવસ્થા કરી હતી. આ વખતનું હોળી મિલન દર વખત કરતાં અનોખું અને ભવ્ય હતું આ બાબત આ તમામ લોકોના હોઠે હતી.
‘ધરાએ ખુબ મહેનત કરી છે, આવું હું અત્યારસુધી અને વારંવાર કહી ચૂક્યો છું અને હજીપણ આવનારા દિવસોમાં કહેતો રહીશ.’ સેવાબાપુ સૂડી હાથમાં લેતાં બોલ્યા.
‘બાપુ, ઇણે ઈની ફરઝ બજાયવી સે. તમે અમારા પર કાયમ પોતાના આસીર્વાદ રાયખા હવે ઋણ ચૂકવવાનો અમારો વારો. હુંય ઝોકે આ ઘણીયવાર કય સૂક્યો સું.’ પરસોતમભાઇએ પોતાના બંને હાથ જોડીને સેવાબાપુને કીધું.
‘તારું ઋણ તારી દીકરી ચૂકવે અને એ પણ કૌટુંબિક જવાબદારીઓ વહન કરતાં કરતાં એ બહુ કહેવાય.’ સેવાબાપુ પાનની પેટીમાંથી સોપારી પસંદ કરી રહ્યા હતા.
‘તે મારું ઋણ મારો વારસ જ સૂકવે ને બાપુ. મારી આ દીકરી સો દીકરાની ગરજ હારે સે. કાં ધરા દીકરા?’ બાજુમાં બેઠેલી ધરા તરફ જોઇને પરસોતમભાઇ અભિમાન કરતા બોલ્યા.
‘હમમ..’ ધરા જવાબમાં માત્ર ફિક્કું હસી.
‘હું થ્યું દીકરા આમ હાવ મોરો જવાબ દીધો?’ ધરાની બીજી તરફ બેઠેલા ઉમાબેને પૂછ્યું.
‘ખબર નહીં અચાનક માથું ભારે ભારે લાગે છે.’ ધરાના અવાજમાં પરેશાની હતી.
‘આટલા દિવસની મહેનતનો થાક હવે લાગ્યો લાગે છે બટા.’ પહેલા ધરા સામે અને પછી જગતગુરુ સામે સ્મિત કરીને સેવાબાપુએ સૂડી વચ્ચે મૂકેલી સોપારીના જોર લગાવીને બે કટકા કરી નાખ્યા.
‘હા, એવું જ લાગે છે. બાપુ, તમને વાંધો ન હોય તો હું મારા રૂમમાં...’ ધરાએ સેવાબાપુની આજ્ઞા માંગી.
‘અરે, હા, કેમ નહીં. જગતગુરુ કોઈ સેવિકાને ધરાબટા સાથે એના રૂમમાં મોકલી આપો.’ સેવાબાપુએ આંખના ઈશારા કરતા જગતગુરુને હુકમ કર્યો.
‘જી બાપુ. એમના અને પરસોતમભાઇના રૂમ તૈયાર જ છે.’ જગતગુરુએ પણ આંખનો વળતો ઈશારો કર્યો.
‘અરે, અમે ત્રણેય એક રૂમમાં લય રે’ત બાપુ. બીજા ભક્તોને અગવડ કાં પાયડી?’ પરસોતમભાઇએ બાપુને પૂછ્યું.
‘એમાં અગવડ શેની. હજી આપણો સત્સંગ તો ચાલશે. ધરાને આરામની જરૂર છે તમે વળી બે કલાક પછી જાવ અને દરવાજો ખખડાવો તો એની નિંદરમાં ખલેલ પહોંચે. અને આપણી પાસે પૂરતા રૂમ છે.’ સેવાબાપુ સોપારીના વધુ કટકા કરતા બોલ્યા.
જગતગુરુએ બોલાવેલી સેવિકા ધરાને આશ્રમના બીજા હિસ્સામાં આવેલા ખાસ રૂમ તરફ દોરી ગઈ. ધરાનું માથું ભારે થવા ઉપરાંત એની ખુબ પરસેવો પણ થઇ રહ્યો હતો. ધરાએ સેવિકાના જતાની સાથેજ રૂમ બંધ કર્યો અને પોતાની બેગમાંથી નાઈટી કાઢી અને કપડા બદલી લીધા. પથારીમાં પડતાંની સાથેજ ધરાની આંખ મળી ગઈ.
***
‘હું એને માંડમાંડ કહી શક્યો યુ નો કે હું તેને પ્રેમ કરું છું.’ સૌમિત્ર પોતાના ગ્લાસમાંથી એક ઘૂંટડો લઈને બોલ્યો.
‘પછી એ તરતજ માની ગઈ કે વાર લગાડી?’ વરુણના હાથમાં મોબાઈલ હતો અને એ સૌમિત્ર નશામાં જે પણ બોલી રહ્યો હતો એને રેકોર્ડ કરી રહ્યો હતો.
‘માની જવાનો સવાલ જ ક્યાં ઉભો થાય છે, એને પહેલેથી જ ખ્યાલ આવી જ ગ્યો’તો એટલે એણે સામેથી મને કહી દીધું કે એ પણ મને પ્રેમ કરે છે. પણ.... એનો એ બાપ...એનો બાપ બહુ જબરો હતો. શું નામ એનું? પ્ર...પ્ર.....પ્રભુદાસ્સ્સસ અમીઈઈન. મારા બેટાએ અમને મળવા જ ના દીધા. વેરી પાવરફુલ મેન. ના ના.. વેરી વેરી પાવરફુલ મેન. જેવી એને મારા અને ભૂમિના અફેરની ખબર પડી...આમ એક અઠવાડિયામાં તારી સાથે લગન નનક્કી કરાવી દીધા.’ સૌમિત્ર છેલ્લા વાક્યે ચપટી વગાડતા બોલ્યો.
‘એટલે તમે એને પહેલા પ્રેમ કરતા હતા, હવે નથી કરતા રાઈટ?’ વરુણે વિડીયો ઉતારવાનો ચાલુ રાખ્યો અને સૌમિત્રને સવાલ કર્યો.
‘ના...ભૂમિ... મારી ભુમલીને તો હું આજે પણ એટલો જ પર...પ્રેમ કરું છું. ઈનફેક્ટ હું ક્યારેય એને પ્રેમ કરવાનો ચૂક્યો નહોતો યાર. હા, અમે છુટા પડ્યા હતા એને તમારા બેયના લગન પહેલાં કમ્પ્લીટલી મારી થઇ જવું હતું....યુ નો...ફિઝીકલ રીલેશનથી, બટ મેં ના પાડી એટલે જરાક ગુસ્સે થઇ ગઈ. એનો આ ગુસ્સો બાર તેર વરસ ચાલ્યો પણ નાઉ વી આર બેક... એ તો મને ક્યારેય ભૂલી નહતી, હું જરાક આડે રસ્તે જતો રહ્યો હતો.અમે હજીપણ એકબીજાને પ્રેમ કરીએ જ છીએ. યુ નો જ્યારે તું, ચાઈના હતો વર્રુણ... ત્યારે વી ફાઈનલી કિસ્ડ એન્ડ મેઈડ અપ.’ વરુણે પીરસેલા નશામાં સૌમિત્રએ બાકી રહ્યું હતું એ પણ ભરડી નાખ્યું.
‘વાઉ! થેન્કયુ, રાઈટર સાહેબ. તમે તો આજે મારી ઘણી મદદ કરી છે. મારું કામ થઇ ગયું, ચાલો ઘરે જઈએ?’ મોબાઈલમાં કેમરા ઓફ કરતા વરુણ બોલ્યો અને પોતાના સોફા પરથી ઉભો થયો.
‘શ્યોર... પણ ગાડી હું ચલાવવાનો છું યાદ છે ને? ડોન્ટ ડ્રીંક એન્ડ ડ્રાઈવ...મને પસંદ નથી.’ સૌમિત્ર સોફા પરથી ઉભો તો થયો પણ બેલેન્સ જાળવવામાં એને તકલીફ પડી રહી હતી.
વરુણે પોતાનો પ્લાન અમલ કરવા માટે સૌમિત્રને સોફ્ટડ્રીંકમાં ભલે થોડી જ શરાબ મેળવી હતી પણ એ સૌમિત્રને નશામાં લાવવા માટે પૂરતી હતી. સામેપક્ષે વરુણે એક ટીપું પણ શરાબ નહોતો પીધો જેથી એ સૌમિત્ર પાસે એના અને ભૂમિના સંબંધોનું કન્ફેશન રેકોર્ડ કરી શકે.
‘ચોક્કસ, ગાડી તમે જ ચલાવશો મિસ્ટર પંડ્યા, મારાથી કેવી રીતે ડ્રાઈવ કરાય? નો ડ્રીંક એન્ડ ડ્રાઈવ. ચલો.’ સૌમિત્રને ટેકો આપીને વરુણ રૂમની બહાર નીકળ્યો અને દરવાજો ખેંચીને લોક કર્યો અને લીફ્ટમાં બંને નીચે ગયા. અહીં હોટલના મેઈન ગેઇટ પાસે ત્યાંનો બોય વરુણની કાર લઇ આવ્યો એટલે સૌમિત્રને એક સાઈડ બેસાડીને વરુણે ગાડી સૌમિત્રના ઘર તરફ હંકારી મૂકી.
સૌમિત્રને ઘરે પહોંચીને જ્યારે વરુણે ડોરબેલ વગાડી ત્યારે જનકભાઈએ બારણું ખોલ્યું. સૌમિત્ર હજીપણ નશામાં હતો એટલે વરુણ એને ઘરની અંદર ટેકો આપીને આવ્યો અને જનકભાઈને સૌમિત્રનો રૂમ ક્યાં હોવાનું પૂછ્યું. જનકભાઈએ રૂમ બતાવતા વરુણ સૌમિત્રને એના રૂમમાં લઇ ગયો અને બેડ પર સુવાડી દીધો. બાજુમાં સુભગ ગાઢ નિંદ્રામાં સુતો હતો.
‘મેં બહુ ના પાડી પણ... કદાચ ભાભીને બહુ મીસ કરતા હતા એટલે વધુ પીવાઈ ગયું છે... સવાર સુધીમાં ઠીક થઇ જશે, ચિંતા ન કરતા.’ સૌમિત્રને સુવાડી અને જનકભાઈ સામે બંને હાથ જોડીને વરુણે વિદાય લીધી.
જનકભાઈએ પણ વરુણ સામે હાથ જોડ્યા અને વરુણના જતાંની સાથે જ એમણે સૌમિત્રના શૂઝ કાઢ્યા અને પોતાનું ડોકું ડાબે-જમણે હલાવતા હલાવતા શૂઝ લઈને રૂમની બહાર નીકળી ગયા.
***
રાતના અઢી વાગે છે. સેવાબાપુના આશ્રમમાં સુનકાર પણ સંભળાઈ શકતો હતો. આશ્રમમાં મહેમાનો માટે બનાવેલા ખાસ અને ભવ્ય રૂમ તરફ લઇ જતી પરસાળમાં સેવાબાપુ ઝડપભેર પગલાં માંડતા ચાલી રહ્યા છે. છેલ્લો રૂમ એટલેકે રૂમ નંબર ૧૧ જગતગુરુએ ધરા માટે નક્કી કર્યો હતો. સેવાબાપુ એ રૂમ સામે ઉભા રહ્યા અને પોતાની ડાબી તરફ જોઇને નક્કી કરી લીધું કે બીજું કોઈ આવતું નથીને? બાજુના રૂમમાંથી પરસોતમભાઈના નસકોરાનો અવાજ જોરજોરથી આવી રહ્યો હતો.
સેવાબાપુએ જગતગુરુએ આપેલી રૂમની ચાવી લોકમાં ભરાવીને રૂમ ખોલ્યો અને એમાં પ્રવેશ કર્યો અને ડીમ લાઈટ ઓન કરી. લાઈટ ઓન થતાં જ સેવાબાપુની નજર બેડ પર સુતેલી ધરા પર પડી. સેવાબાપુએ પાછળ રહેલા બારણાને પગથી ધક્કો મારીને બંધ કરી દીધું.
છેલ્લા ત્રણ ચાર કલાકથી અફીણની અસરમાં ભાન ભૂલીને ધરા ગાઢ નિંદ્રામાં હતી. જમણે પડખે સુઈ રહેલી ધરાએ પોતાનો ડાબો પગ વાળીને ઉંચો કર્યો હતો અને જમણો પગ સીધો જ હતો અને આથી જ એની નાઈટી એના સાથળ સુધી ઉપર ચડી ગઈ હતી. ડીમ લાઈટમાં ધરાના દૂધથી પણ સફેદ સાથળો ચમકી રહ્યા હતા અને એના પર જ સેવાબાપુની નજર સ્થિર થઇ ગઈ અને એમણે સુકાઈ ગયેલા નીચલા હોઠ પર એમની ભીની જીભ ફેરવી.
-: પ્રકરણ ત્રેપન સમાપ્ત :-
