સૌમિત્ર
સિદ્ધાર્થ છાયા દ્વારા
-: પ્રકરણ ૨૧ : -
‘એક વાત કહું? પ્લીઝ ના ન પાડતો.’ વરુણના ખભે માથું ઢાળીને બેસેલી ભૂમિ બોલી.
‘બોલને ડાર્લિંગ, તને મેં આજ સુધી કશી ના પાડી છે? તું જ ના પાડે છે બધી. ફોર એક્ઝામ્પલ અમદાવાદ જવાની.’ વરુણ એના હાથમાં રહેલા ચ્હાના કપમાંથી ચ્હાની ચૂસકી લેતા બોલ્યો.
‘હું જઈશ અમદાવાદ પ્રોમિસ, પણ તું જો મારી વાતની હા પાડે તો જ.’ ભૂમિએ વરુણનો હાથ પોતાના હાથમાં લીધો.
ભૂમિ અને વરુણના લગ્નને લગભગ એક વર્ષ થવા આવ્યું હતું અને આટલા મહિનાઓમાં આજે પહેલી વખત વરુણ રવિવારે ઘરે હતો અને બપોરે જમ્યા બાદ એ અને ભૂમિ સોફા પર બેઠાબેઠા વાતો કરી રહ્યા હતા.
‘નો કન્ડીશન પ્લીઝ. મને બરોબર લાગશે તો જ હા પાડીશ.’ વરુણે કપ સામે પડેલા ટેબલ પર મૂક્યો.
‘તો મારે નથી કહેવું કશું જા.’ ભૂમિએ જાણીજોઈને મોઢું બગાડ્યું.
‘તમારા છોકરીઓનો આ જ પ્રોબ્લેમ છે. બધીજ કંડીશન તમારી અને અમારે એને માનવાની જ.’ વરુણે પણ હવે ભૂમિના માથાના વાળમાં આંગળીઓ ફેરવવાનું શરુ કર્યું.
‘હા એ તો એવું જ રહેવાનું. બોલ પ્રોમિસ આપે છે?’ ભૂમિએ પોતાનું માથું ઊંચું કરીને વરુણ સામે જોયું.
‘એક વર્ષે પહેલીવાર આપણે એકબીજા સાથે નિરાંતે વાતો કરી રહ્યા છીએ એટલે પ્રોમિસ તો આપવું જ પડશે.’ વરુણે હસીને જવાબ આપ્યો.
‘એના માટે કોણ જવાબદાર?’ ભૂમિ બોલી.
‘હવે એ બધું શરુ કરીને મૂડની પથારી ના ફેરવ ભૂમિ. ચલ બોલ શેનું પ્રોમિસ જોઈએ છીએ તારે?’ વરુણે છાશિયું કર્યું.
‘મારે એમએ કરવું છે.’ ભૂમિએ વરુણના હાથ સહેલાવતા કહ્યું.
‘તો કર ને? પણ કોલકાતા જવાનું નામ ના લેતી પ્લીઝ.’ વરુણે હજી ભૂમિ પૂરી વાત કરે એ પહેલા જ પોતાની શરત મૂકી દીધી.
‘નો પ્લીઝ, વરુણ તું તારી કન્ડીશન ના મુકીશ હવે.’ ભૂમિએ મોઢું બગાડ્યું.
‘અરે કન્ડીશન શેની યાર? કોરસ્પોન્ડન્સ કોર્સ કરી લે ને? મારી ઘણી ઓળખાણ છે કોલકાતા યુનિવર્સીટીમાં કાલે જ બધું મટીરીયલ મંગાવી લઉં. ઘરે બેઠા એમએ થઇ જઈશ.’ વરુણ હવે ભૂમિનો ખભો સહેલાવી રહ્યો હતો.
‘ના એ જ તો મારે નથી કરવું વરુણ.’ ભૂમિ બોલી.
‘એટલે?’ વરુણને ખબર ન પડી ભૂમિ શું કહેવા માંગે છે.
‘એજ કે હું એક વર્ષથી ઘરમાં રહી રહીને કંટાળી ગઈ છું. મને કોલકાતા જવા દે પ્લીઝ. હું એમએ થઇ જઈશ પછી તું જેમ કહીશ એમ કરીશ. પ્રોમિસ. મને થોડું ફરી લેવા દે. મને માત્ર બે વર્ષ આપ વરુણ.પ્લીઝ??’ ભૂમિએ વરુણ સામે હાથ જોડ્યા.
ભૂમિના ચહેરા પર રીતસર આજીજી હતી. ભૂમિ લગ્ન પહેલા એકદમ આઝાદ હતી અને એ લગભગ એક વર્ષથી ઘરથી દૂર છેક જમશેદપુરની વિશ્વવિખ્યાત સ્ટીલ ફેક્ટરીની કોલોનીમાં પોતાના એક્ઝીક્યુટીવ કવાર્ટરમાં એકલી એકલી રહેતી હતી. અડોશી પાડોશી સાથે કોઈજ સંબંધ નહોતો અને આથી આ બંધિયાર વાતાવરણમાંથી તેને ભાગવું હતું.
‘આપણે લગ્ન વખતે નક્કી કર્યું હતું કે એક વર્ષ સુધી નો કિડ્સ. એનું શું થશે?’ વરુણે ભૂમિએ જોડેલા હાથ પકડી લીધા અને એની આંખોમાં આંખ નાખીને બોલ્યો.
‘કિડ્સ કેન વેઇટ ને વરુણ? હજી આપણે નાના છીએ, બે વર્ષ વધુ રોકાઈશું તો કશું ખાટુંમોળું નહીં થાય.’ વરુણે સહેજ પોઝીટીવ સંકેત આપ્યો એટલે ભૂમિના અવાજમાં આત્મવિશ્વાસ એનીમેળે વધી ગયો.
‘પણ એમએ થઈને કરીશ શું?’ વરુણે ભૂમિને સવાલ કર્યો.
‘અહીં કોઈ કોલેજમાં જોબ કરીશ, કદાચ. મારે હવે ઘરમાં ભરાઈ નથી રહેવું એન્ડ ધેટ્સ ફાઈનલ.’ ભૂમિએ ભારપૂર્વક કહ્યું.
‘જોબ? એટલે કિડ્સ માટે ફરીથી રાહ જોવાની?’ વરુણને ભૂમિની નોકરી કરવાની વાત કદાચ ન ગમી.
‘તને કિડ્સની કેમ આટલી ઉતાવળ છે વરુણ? હું ખાલી એકવીસ વર્ષની છું. એમએ કરીશ એટલામાં ત્રેવીસની થઈશ પછી કદાચ જોબ જો તરતજ મળી જાય તો બે-ત્રણ વર્ષે હું છવ્વીસની થઈશ ત્યારે પણ આપણે બાળક પ્લાન કરી શકીએ ને? હું ફરીથી કહું છું વરુણ, ઉંમર આપણી સાથે છે, તો એનો ફાયદો કેમ ન ઉઠાવીએ?’ ભૂમિએ મક્કમતાથી પોતાની વાત રજુ કરી.
‘અને હું તને બે વર્ષ મીસ કરીશ એનું શું?’ વરુણે તોફાની હાસ્ય સાથે જવાબ આપ્યો.
‘બે વર્ષ માટે શોધી લેજે કોઈ મીસ જમશેદપુર!’ ભૂમિ હસતાંહસતાં બોલી.
‘એટલે તું પણ બે વર્ષ માટે કોલકાતાનો કોઈ બંગાળીબાબુ શોધી લેવાનો પ્લાન કરી રહી છે એમ ને?’ વરુણે ભૂમિના ગાલ પર’ હળવેક ટપલી મારી.
‘યુ નેવર નો વરુણ...’ આટલું કહીને ભૂમિએ વરુણને આંખ મારી.
‘તો પછી જવા દે, નથી જવું કોલકાતા.’ વરુણે પણ હસીને જવાબ આપ્યો.
‘અરે શનિ-રવિ રજા હોય છે યુનિવર્સીટીમાં હું દર શુક્રવારે બપોરે લેક્ચર્સ પતાવીને સાંજે આવી જઈશ. તું ખાલી અઠવાડિયાના પાંચ દિવસ સંભાળી લેજે.’ ભૂમિએ વરુણનો હાથ પકડતા કહ્યું.
‘એટલે મેડમ બધું પહેલેથી જ નક્કી કરીને બેઠા છે એમ ને?’ વરુણના ચહેરા પર સ્મિત હતું.
‘હાસ્તો, લાસ્ટ વિક જ મે કુરિયરથી કોલકાતા યુનિવર્સીટીનું બ્રોશર મંગાવી લીધું હતું.’ ભૂમિએ ફરીથી આંખ મારી.
‘ઠીક છે, જ્યારે તું આટલી બધી પ્રીપેરેશન કરીને બેઠી છે તો મારે ના પાડવાનું કોઈ રીઝન નથી. મને અમસ્તીયે કરિયર ઓરિયેન્ટેડ વિમેન ગમે છે. મેરેજ પછી તું જ બધી ના ના કરતી હતી એટલે મેં કશાનો ફોર્સ ન કર્યો. આઈ હેવ નો પ્રોબ્લેમ. બસ વિકેન્ડ્સનું ધ્યાન રાખ'જે, નહીં તો હું આવી જઈશ ત્યાં તને લેવા.’ વરુણે ભૂમિને એમએ કરવા કોલકાતા જવાની મંજૂરી આપી દીધી.
‘ઓહ માય ગોડ એટલે તેં હા પાડી દીધી? આઈ કાન્ટ બીલીવ ધીસ. થેન્કયુ, વરુણ... થેન્કયુ વેરી મચ!’ આટલું બોલતાં જ ભૂમિ વરુણને વળગી પડી.
‘એકલા થેન્ક્સથી કામ નહીં ચાલે...’ ભૂમિને ભેટેલી અવસ્થામાં જ વરુણ બોલ્યો.
‘એટલે?’ ભૂમિ વરુણથી અળગી થઇ અને એની સામે જોઇને બોલી.
‘એટલે એમ કે મારે હા પાડવાની ફી તો તારી પાસેથી લેવી જ પડશે ને?’ આટલું બોલીને વરુણે ભૂમિના હોઠ પર પોતાના હોઠ મૂકી દીધા અને ધીમેધીમે એનું પાન કરવા લાગ્યો.
વરુણના હાથ ભૂમિના શરીર પર ફરવા લાગ્યા. એક વર્ષમાં વરુણ અને ભૂમિ એકબીજાની નજીક જરૂર આવ્યા હતા પરંતુ તેને માટે ભૂમિની હવે વરુણ જ હવે તેનું સર્વસ્વ છે એ નિર્ણય હતો અને એ કાયમ વરુણની હા માં હા મેળવતી. એવું નહોતું કે આજે વરુણમાં અચાનક જ લાગણીઓ ઉમટી પડી હતી, પરંતુ એક દિવસ અગાઉ તેના દ્વારા હોંગકોંગમાં કોઈ મોટી ડીલ સાઈન કરી હતી એટલે એ ખુશ હતો અને એના બોસે તેને અને તેના કલીગ્સને આજે ફરજીયાત ઘરે રહેવાનો અને ફેમીલી સાથે એન્જોય કરવાનો આદેશ આપ્યો હતો અને એટલે જ ભૂમિએ વરુણનો સારો મૂડ જોઇને પોતાની ઈચ્છા એની પાસે મનાવી લીધી હતી.
‘કોન્ડોમ તો લઇ લે?’ પોતાના ગળા પર ચુંબનોનો વરસાદ વરસાવી રહેલા વરુણને ભૂમિએ યાદ અપાવ્યું.
‘બેડરૂમમાં છે....’ વરુણ પાગલની જેમ ભૂમિ પર વરસી રહ્યો હતો.
‘તો પછી....?’ ભૂમિએ પૂછ્યું.
‘લેટ્સ ગો ધેર...’ આટલું કહીને વરુણ સોફા પરથી ઉભો થયો અને એણે બંને હાથે ભૂમિને ઉંચકી લીધી અને એને એ જ સ્થિતિમાં ઉપાડીને બેડરૂમ તરફ વળ્યો.
==::==
‘ધેટ્સ ઈટ! તારી પહેલી નોવેલ જ તને સુપર સ્ટાર ન બનાવી દે તો મારું નામ બદલી નાખજે!’ વ્રજેશ અત્યંત ઉત્સાહમાં બોલી રહ્યો હતો.
‘તારી મહેનત પણ એમાં સામેલ છે ગુરુ.’ સૌમિત્રના ચહેરા પર સ્મિત હતું.
‘ગુરુ?’ વ્રજેશને આશ્ચર્ય થયું.
‘હા.. ગુરુ. આ છ થી સાત મહિનામાં મે મારી નોવેલનું ટ્રાન્સલેશન કર્યું એ દરમિયાન તેં મને મારા અધકચરા ઈંગ્લીશને ફેયર કરી કરીને મારું ઈંગ્લીશ પણ એનીમેળે સુધારી દીધું એટલે થયોને તું મારો ગુરુ?’ સૌમિત્ર હસતાંહસતાં બોલ્યો.
‘અરે ના યાર. આ તારી મહેનત છે કે તું રાત-દિવસ ટ્રાન્સલેશનમાં લાગી પડ્યો હતો અને હું ગમે તેટલી ભૂલો કાઢતો’તો પણ તે કોઈ વખત કંટાળો બતાવ્યો નથી. મને ખબર છે સૌમિત્ર તું ઘણી વખત રાત્રે ત્રણ ત્રણ વાગ્યા સુધી કામ કરતો અને પાછો વહેલી સવારે ઉઠીને ફરીથી ટ્રાન્સલેશન કરવાનું શરુ કરી દેતો. તને સલામ છે તારા પેશનને યાર!’ વ્રજેશ સૌમિત્રને ભેટી પડ્યો.
‘સાચું કહું તો મને એક લગની લાગી ગઈ છે કે કશું પણ થાય મારી આ નોવેલ પબ્લીશ જરૂરથી થવી જોઈએ, ચાહે ગુજરાતીમાં થાય કે ઇંગ્લીશમાં. અને મને તારા ફેયર કરેલા ફકરાઓ ફરીથી લખવાનો જરાય કંટાળો નહોતો આવતો જેટલો પપ્પાની એકની એક વાત સાંભળવાનો આવતો હતો. મોડી રાત સુધી જાગતો એ એમને જરાય નહોતું ગમતું. એમને એ જોવાની જરાય દરકાર નહોતી કે એમનો દીકરો કશુંક નવું કરી રહ્યો છે અને એની પાછળ જબરી મહેનત કરી રહ્યો છે. એમને તો બસ એમના લાઈટ બીલની ચિંતા હતી.’ સૌમિત્રનું સ્મિત બરકરાર હતું.
‘અરે જનક અંકલને તો આપણે બધા જાણીએ જ છીએ ને? ફિકર નોટ. હવે આપણા પ્રોજેક્ટનો એ સૌથી અઘરો પીરીયડ પૂરો થઇ ગયો છે. હવે જે થશે એ બધું સારું જ થશે’ વ્રજેશે સૌમિત્રને સધિયારો આપતા કહ્યું.
‘હમમ.. એ પણ ઇઝી તો નહીં જ હોય. અને આ બધું મમ્મીના ટેકા વગર પોસીબલ નહોતું. એ મૂંગા મોઢે મારી મહેનતને વખાણતી. એનો ચહેરો જોઇને જ મને ખબર પડી જતી. રાત્રે ઘણીવાર બે વાગ્યે પણ એની આંખ ઉઘડી જાય અને મને લખતા જૂવે કે તરતજ ખાનગીમાં મારા માટે ચા બનાવીને લાવે.’ સૌમિત્ર હસી રહ્યો હતો, પણ એના ચહેરા પર અંબાબેન પ્રત્યે અત્યંત માનની લાગણી જોઈ શકાતી હતી.
‘કેમ ખાનગીમાં?’ વ્રજેશ સૌમિત્રની વાત સમજી ન શક્યો.
‘જો એ મને પૂછે કે મારે ચા પીવી છે કે નહીં તો હું ના જ પાડીશ એની એને ખાતરી હોય જ. પણ દીકરો આટલી મહેનત કરી રહ્યો હોય અને એ પણ મોડી રાત સુધી એટલે એને માટે ચા તો બનાવવી જ જોઈએને? એટલે મને પૂછ્યા વગર ખાનગીમાં ચા બનાવે અને મારી બેડની બાજુના ટેબલ પર મૂકીને કશું પણ બોલ્યા વગર મારા માથે હાથ ફેરવીને જતી રહે.’ સૌમિત્ર થોડો ઈમોશનલ બન્યો.
‘મમ્મીઓ હોય જ એવી.’ વ્રજેશ હસીને બોલ્યો.
‘હા યાર.. તો હવે? ટ્રાન્સલેશન તો મસ્ત પતી ગયું. આગળ શું?’ સૌમિત્ર બોલ્યો.
‘આગળ વડાપાંઉની પાર્ટી.’ વ્રજેશ હસી રહ્યો હતો.
‘અરે એ તો આપણે હમણાં જઈએ જ છીએ. નોવેલનું શું?’ સૌમિત્ર પણ હસીને બોલ્યો,
‘મુંબઈ.’ વ્રજેશ ઠંડકથી બોલ્યો.
‘મુંબઈ?’ સૌમિત્રને નવાઈ લાગી.
‘યેસ, મુંબઈ!’ વ્રજેશના ચહેરા પર સ્મિત આવી ગયું.
‘સમજણ પડે એમ બોલને યાર.’ સૌમિત્ર સહેજ અકળાયો.
‘નિશા ની કોલેજમાં એક ખાસ ફ્રેન્ડ હતી, રાધર છે. ધરા, ધરા સોની. એ મુંબઈના ગ્રાન્ડ પબ્લીકેશન્સમાં ક્રિએટીવ ડીપાર્ટમેન્ટમાં છે અને મુંબઈમાં જ રહે છે. એની જોડે મારે લાસ્ટ વિક વાત થઇ છે અને તારે આ તારી નોવેલના કોઇપણ ત્રણ ચેપ્ટરની ઝેરોક્સ કાઢીને એને કુરિયર કરવાના છે. ધરા તારા આ ત્રણ ચેપ્ટર્સને વાંચશે એને ગમશે તો ઓકે કરીને એના બોસને રેકમેન્ડ કરશે. પછી એક દિવસ નક્કી કરીને તારે એ બંનેને મળવા મુંબઈ જવું પડશે અને પછી બધું તારા અને એ બંને પર છે કે તારી નોવેલ એ લોકો પબ્લીશ કરશે કે નહીં કરે.’ વ્રજેશ એક શ્વાસે બોલી ગયો.
‘હે ભગવાન, તેં આટલી બધી તૈયારીઓ કરી રાખી છે મારા માટે? થેન્કયુ યાર!’ આટલું બોલતાની સાથેજ સૌમિત્ર વ્રજેશને વળગી પડ્યો અને રીતસર રડવા લાગ્યો.
‘અરે યાર રડે છે શું કરવા? હવે જ તો પોઝીટીવ રહેવાનું છે. ચલ શાંત થઇ જા.’ વ્રજેશ સૌમિત્રની પીઠ પર હાથ ફેરવતા બોલ્યો.
‘ખરેખર વ્રજેશ મને આજે ખાતરી થઇ ગઈ કે દોસ્તી જેવો મજબૂત સંબંધ કોઈ જ નથી હોતો, પ્રેમ પણ નહીં. સૌમિત્ર પોતાની આંખ લૂછતાં બોલ્યો.
‘ચલ ચલ હવે પાગલ જેવી વાતો ના કર. અમદાવાદ જઈને પહેલા આ અડ્રેસ પર ધરાને તને ગમતા કોઇપણ ત્રણ ચેપ્ટર્સ કુરિયર કરી દેજે. અને હા તારા વિષે થોડી માહિતી અને નોવેલ વિષેની ટૂંકી માહિતી અલગ અલગ કાગળો પર જરૂરથી લખજે.’ વ્રજેશે ધરાનું એડ્રેસ સૌમિત્રને આપતા કહ્યું.
‘તેં આટલું બધું કરી નાખ્યું અને આટલું બધું કહી દીધું પણ એક વાત પર તારું ધ્યાન નથી ગયું લાગતું.’ સૌમિત્ર હસીને બોલ્યો.
‘કઈ વાત?’ વ્રજેશને નવાઈ લાગી.
‘ધરા... મારી નોવેલનું નામ પણ ધરા જ છે ને?’ સૌમિત્રએ સ્મિત સાથે કહ્યું.
‘અરરે હા યાર.... મારું તો ધ્યાન જ ન ગયું એના પર! વ્હોટ અ કો-ઇન્સીડ્ન્સ!!’ વ્રજેશ રીતસર ઉછળી પડ્યો.
‘હા યાર.. જબરો યોગાનુયોગ થયો છે. નોવેલનું નામ પણ ધરા અને એને કદાચ અપ્રુવ કરનારી વ્યક્તિનું નામ પણ ધરા!’ સૌમિત્ર હસી પડ્યો.
‘પણ આ તો તારી લાઈફની વાર્તા છે ને? હું સમજી શકું છું કે હિરો-હિરોઈનનું નામ સૌમિત્ર અને ભૂમિ ન આપી શકાય પણ ધરા પાછળ કયું લોજીક છે દોસ્ત?’ વ્રજેશે પૂછ્યું,
‘ભૂમિ... ધરા... બંનેના મતલબ તો એક જ ને?’ સૌમિત્રએ સ્મિત સાથે જવાબ આપ્યો.
‘જબરદસ્ત યાર! માની ગયા તને!! પૂરેપૂરો લેખક થઇ ગયો તું તો.’ આટલું કહેતાની સાથેજ વ્રજેશે સૌમિત્રનો હાથ લઈને ખુબ દબાવ્યો.
==::==
કોલકાતા....
આમ તો ભારતના ચાર મહાનગરોમાં એનું નામ આવે, પરંતુ બાકીના ત્રણ મહાનગરોથી એનો સાવ અલગ સ્વભાવ. અન્ય મેટ્રો સીટીઝની જેમ કોલકાતા મોડું સુવે જરૂર પણ એમની જેમ વહેલું નહીં પરંતુ ઘણું મોડું ઉઠે. જૂન મહિનાનું તાપમાન આમ તો ત્રીસીમાં રહે પરંતુ બંગાળની ખાડી પડોશમાં હોવાને લીધે ભેજ એટલો બધો કે તમને આખો દિવસ પરસેવો પડાવી પડાવીને સાંજે રૂની પૂણી જેવા બનાવી દે.
વરુણની મંજૂરી મળ્યા બાદ ભૂમિએ મે મહિનાની શરૂઆતમાં જ કોલકાતા યુનિવર્સીટીના ડીપાર્ટમેન્ટ ઓફ ઇકોનોમિક્સમાં એડમીશન લઇ લીધું હતું. વરુણ, ભૂમિ કોલકાતામાં આવનારા બે વર્ષ અઠવાડિયામાં પાંચ દિવસ એકલી રહેવાની હોવાથી કોઈજ ચાન્સ લેવા નહોતો માંગતો અને પૈસેટકે પણ એને કોઈ વાંધો ન હતો એટલે એક દિવસ એ પોતે અને ભૂમિ પોતાની ઓફીસના કોઈ મોટી પોસ્ટ ઉપર રહેલા સહકર્મચારીનો એરપોર્ટ વિસ્તારમાં ખાલી પડી રહેલો પોશ ફ્લેટ જોઈ ગયા અને ભૂમિ માટે તેને ભાડે પણ રાખી લીધો. પરંતુ આજે ભૂમિ પોતાના એમએ ના ક્લાસીસ શરુ કરવાની હતી એટલે એ સીધી જ હાવડા રેલ્વે સ્ટેશનેથી કોલકાતા યુનિવર્સીટી આવી હતી. પરંતુ એને ડીપાર્ટમેન્ટ ઓફ ઇકોનોમિક્સના આવડા મોટા બિલ્ડીંગમાં પોતાનો ક્લાસ નહોતો મળી રહ્યો એટલે એને શોધી રહી હતી અને આમ કરતાં કરતાં એને ખૂબ વાર લાગી રહી હતી.
ભૂમિની ઘડિયાળ ક્લાસ શરુ થવાને માત્ર પંદર મિનીટ જ બાકી હોવાનું બતાવતી હતી એટલે એ થોડી હાંફળીફાંફળી થઇને અહીં તહીં દોડી રહી હતી.
‘હેલ્પ જોઈછી મેડોમ?’ અચાનક જ પાછળથી કોઈએ ભૂમિને પૂછ્યું.
‘ઓહ યેસ, વ્હેર ઈઝ ક્લાસ ફોર ફર્સ્ટ યર એમએ?’ ભૂમિએ પેલા વ્યક્તિ તરફ વળીને એની સામે જોઇને પૂછ્યું.
‘ફાર્સ્ટ ફ્લોર, શેકોંડ રૂમ ફ્રામ લેફ્ટ.’ પેલા વ્યક્તિએ હસીને તેના બંગાળી ઉચ્ચારમાં જવાબ આપ્યો. આ વ્યક્તિ પણ લગભગ ભૂમિની ઉંમરનો જ હતો. ભૂમિથી લાંબો અને એકદમ પાતળા બાંધાનો હતો. ખાદીનો લાઈટ કેસરી ઝભ્ભો અને જીન્સ પહેરેલા આ વ્યક્તિએ પોતાના ચહેરા પર દાઢી વધારી હતી પણ એને સરસ ટ્રીમ પણ કરી હતી. એનો ચહેરો અને એના ઉચ્ચારો એના બંગાળી હોવાની ચાડી ખાતા હતા.
‘ઓકે, થેન્ક્સ.’ ભૂમિ તેને થેન્ક્સ કહીને આગળ વધી.
‘તોમાર નામ કી મેડોમ?’ પેલો વ્યક્તિ ભૂમિની પાછળ પાછળ જ ચાલી રહ્યો હતો.
‘નન ઓફ યોર બીઝનેસ.’ ભૂમિએ પેલા તરફ જોયા વગર જ બિલ્ડીંગ તરફ ચાલવાનું ચાલુ રાખ્યું.
‘નોન બેંગોલી?’ પેલાએ બીજો સવાલ કર્યો.
‘નન ઓફ યોર બીઝનેસ આઇધર.’ ભૂમિ હજીપણ બિલ્ડીંગ તરફ આગળ વધી રહી હતી અને થોડા ગુસ્સામાં પણ હતી. એકબાજુ એને પહેલા દિવસે પહેલા જ લેક્ચરમાં મોડું નહોતું પહોંચવું અને બીજીબાજુ આ અજાણ્યો વ્યક્તિ જેને એણે એનો ક્લાસ ક્યાં છે એટલું પૂછ્યું ત્યાં તો એની પાછળ જ પડી ગયો હતો.
‘ભી આર હિયર ટુ લાર્ન ઇકોનોમિક્સ મેડોમ એન્ડ નાટ ફાર લાર્નીંગ ભીજનેસ.’ પેલા બંગાળીએ હજીપણ બોલવાનું અને ભૂમિનો પીછો કરવાનું ચાલુ રાખ્યું અને હવે એ એના જ નબળા જોક પર હસી પણ રહ્યો હતો જેણે ભૂમિને વધારે ઇરીટેટ કરી.
હવે ભૂમિ રોકાઈ. એ ડીપાર્ટમેન્ટ ઓફ ઇકોનોમિક્સના ભવ્ય બિલ્ડીંગના દાદરાની સાવ નજીક આવી ગઈ હતી.
‘વ્હોટ યુ વોન્ટ મિસ્ટર? મૈ આપકો જાનતી તક નહીં ઔર આપ મેરા પીછા કર રહે હૈ? આજ ફર્સ્ટ ડે હૈ, ક્યા આપ ચાહતે હૈ કી મૈ ફર્સ્ટ ડે પર હી આપકી કમ્પલેંટ કર દું?’ ભૂમિએ મક્કમતાથી પેલાને કહ્યું એના ચહેરા પર પણ એવી જ સખ્તાઈ હતી જે એના શબ્દોમાં હતી.
‘કોમ્પ્લેંટ કોરના ચાહો તો કોર શોકતી હો, બટ ધ લોસ ભીલ ભી યોર્સ મિસ ભૂમિ પોટેલ!’ પેલાને ભૂમિનું નામ પણ ખબર હતી.
‘આપ કો મેરા નામ કૈસે પતા હૈ?’ ભૂમિ આઘાતમાં હતી. જે વ્યક્તિને આજે તેણે એની જિંદગીમાં પહેલી વખત જોયો હતો એને એના નામની ખબર કેવી રીતે પડી?
‘યે...આપકે આઈકાર્ડ સે...’ પેલાએ એના ઝભ્ભાના ખીસામાંથી ભૂમિનું આઇકાર્ડ કાઢીને એની સામે ધર્યું.
‘ઓહ માય ગોડ...યે આપ કો કિધર સે મિલા.’ ભૂમિએ પળવારની પણ રાહ જોયા વિના તરતજ પેલાની આંગળીઓ વચ્ચેથી ખેંચી લીધું એના અવાજમાં હવે નરમાશ આવી ગઈ.
‘ઉધર મેઈન ગેટ પોર ગીરા પોડા થા તો હમને ઉઠા લીયા. પહીલા આમી શોચી કે ડીપાર્ટમેન્ટમે શોબમીટ કોર દું, ફિર આપકો ઇધોર કી તોરોફ ચોલતે હુએ દેખા ઔર આઇકાર્ડકે ફોટોસે આપકો મેચ કિયા.. પર કોન્ફર્મ કોરને કે લિયે આપના નામ એન્ડ આપ નોન બેંગોલી હો કે નેહી વો પૂછ રોહા થા..’ હવે પેલાએ ભૂમિની પાછળ પડવાનું ખરું કારણ બતાવ્યું.
‘ઓહ આઈ એમ એક્સ્ટ્રીમલી સોરી. મુજે માલુમ નહીં થા આપ ઇસ લિયે મેરે પીછેપીછે આ રહે થે. થેન્ક્સ વેરી મચ..મિસ્ટર...મિસ્ટર...’ ભૂમિએ પેલાને સોરી કહ્યા બાદ એને એનું આઈકાર્ડ સાચવીને એને પરત કરવા માટે થેન્ક્સ કહેવા હતા, પણ પેલાનું નામ એને ખબર ન હતું.
‘શોમિત્રો... આમી શોમિત્રો... શોમિત્રો બેનરજી...’ પેલાએ હસીને એનો હાથ ભૂમિ તરફ લંબાવ્યો અને ભૂમિ એનું નામ સાંભળીને રીતસર હેબતાઈ ગઈ અને એ આપોઆપ બે ડગલાં પાછળ જતી રહી.
-: પ્રકરણ એકવીસ સમાપ્ત :-
