સૌમિત્ર
સિદ્ધાર્થ છાયા દ્વારા
-: પ્રકરણ ૨૦ : -
‘રિઝલ્ટ આવે ચાર મહિના થઇ ગયા અને આખો દિવસ ઘરમાં નહીં તો બહાર રખડવું છે. જ્યારે હર્ષદભાઈ તને બીકોમ ની જગ્યાએ બીએ કરાવવા માટે મને સમજાવતા હતા ત્યારે તો હું પછી એમએ કરીશ, એમ ફીલ કરીશ અને પછી પ્રોફેસર થઈશ એવું કહેતો હતો. એમએ કરવાની વાત તો દૂર રહી તે એનું ફોર્મ પણ ના ભર્યું અને હવે ચાર મહિના જતા રહ્યા એટલે આખું વરસ બગડ્યું.’ જનકભાઈ એક દિવસ સવારના પહોરમાં સૌમિત્ર પર ગુસ્સો કરી રહ્યા હતા.
‘મેં તમને ગયે મહીને પણ કીધું હતું કે મારો પ્લાન તૈયાર જ છે, એમાં વાર લાગશે પણ જ્યારે આ પ્લાન વ્યવસ્થિત રીતે આગળ વધશે ત્યારે હું તમને સામેથી કહીશ. મેં બધું વિચારી લીધું છે તમે ચિંતા ન કરો.’ સૌમિત્રએ સામો જવાબ આપ્યો.
‘પ્લાન શું હોય? અને વાર શેની? બસ કામ કશું કરવું નથી એમ બોલ ને? આખો દિવસ રોટલા તોડવાના નહીં તો રૂમમાં ભરાઈ રહીને લખ લખ કરવાનું અને પછી અચાનક મન થાય એટલે ક્યાંક ઉપડી જવાનું નહીં તો ગાંધીનગરના નવરા મિત્રો તો છે જ?ત્યાં જતું રહેવાનું. બાપની કમાણી વાપરવા માટે જ છે ને? ઉડાડો!’ જનકભાઈ પોતાની વ્યથા ઠાલવી રહ્યા હતા.
‘એવું કશું નથી. બધું જ બરોબર થઇ જશે.’ સૌમિત્રએ બારીની બહાર જોતા જોતા જવાબ આપ્યો.
‘ધૂળ બરોબર થઇ જશે? પેલા તારા બે મિત્રોએ તો એમએ ભણવાનું પણ શરુ પણ કરી દીધું અને ટર્મ પૂરી થઇ એટલે એની એક્ઝામ પણ આપી દીધી હશે અને હવે દિવાળી વેકેશનની રાહ જોતા હશે. પાક્કા મિત્રો થઈને પણ એ લોકો તને કશું નથી કહેતા એની મને નવાઈ લાગે છે.’ જનકભાઈ અંબાબેનના ઘરમાં ન હોવાનો બરોબર ફાયદો ઉઠાવી રહ્યા હતા અને સૌમિત્રને ન ગમે તેવી વાતો સતત કરી રહ્યા હતા.
‘એ લોકોને મારા પર વિશ્વાસ છે સાવ તમારી જેમ નથી.’ આટલું બોલીને સૌમિત્ર ઘરની બહાર નીકળી ગયો.
જનકભાઈને હજીપણ ઘણું બોલવું હતું પણ સૌમિત્રનું આમ અચાનક રણ છોડીને જતા રહેવાથી એમના મનની મનમાં જ રહી ગઈ.
પણ જનકભાઈનો ઉભરો સાવ ખોટો પણ ન હતો. સૌમિત્ર ગ્રેજ્યુએટ થયા બાદ એમએ કરવાને બદલે ઘરમાં જ રહ્યો અને આખો દિવસ પોતાના રૂમમાં ભરાઈ રહીને લખે રાખતો. જ્યારે પણ મન થાય ત્યારે અચાનક ક્યાંક જતો રહેતો અથવાતો વ્રજેશ અને હિતુદાનને મળવા માટે ગાંધીનગર જતો રહેતો. પોતાને આગળ શું કરવું છે એનો કોઈજ પ્લાન સૌમિત્ર જનકભાઈને જણાવતો ન હતો. હા એ જનકભાઈને એમ જરૂર કહેતો કે તેની પાસે એક પ્લાન છે અને તેનો ખુલાસો એ યોગ્ય સમયે કરશે પણ એ યોગ્ય સમય ક્યારે આવશે એનો ફોડ એ આ ચાર મહિનામાં પાડી શક્યો ન હતો. તો શું સૌમિત્ર પાસે ખરેખર કોઈ પ્લાન હતો ખરો?
ભૂમિથી જુદા થયા બાદ સૌમિત્રએ નક્કી કરી લીધું હતું કે એ હવે આગળ ભણશે નહીં. એને હવે પોતાની અને ભૂમિની લવસ્ટોરી પર એક નવલકથા લખવી હતી. સૌમિત્રએ આ નવલકથા લખવાની હજી હાલમાં જ પૂરી કરી હતી. તેનો વિચાર એવો હતો કે તે હવે માત્ર લેખક બનીને જ પોતાનું જીવન વ્યતીત કરશે. આ નવલકથા બાદ બીજી પછી ત્રીજી એમ એ લખતો જ રહેશે અને એમાંથી એ કમાણી કરશે. સૌમિત્રને લગ્ન કરી લેવાનું ભૂમિને આપેલું બીજું પ્રોમિસ પણ યાદ હતું, પરંતુ તેને પૂરું કરવા માટે હજી વાર હતી. જનકભાઈને એ પોતાનો પ્લાન જણાવી શકે તેમ ન હતો કારણકે જનકભાઈ લેખક બનીને પણ કોઈ વ્યક્તિ મોટી કમાણી કરી શકે એવું વિચારવા માટે સક્ષમ ન હતા.
જો કે જનકભાઈ જો એવું વિચારત તો એ સાવ ખોટા પણ ન હોત. ભારતમાં લેખક અને એ પણ જો ગુજરાતી નવલકથાકાર હોય તો માત્ર લેખન દ્વારા એનું ગુજરાન ચાલે એ બાબત કોઇપણ રીતે શક્ય નથી હોતી. સૌમિત્રએ હજી તો એની સૌથી પહેલી નવલકથા પૂરી જ કરી હતી એટલે તેને આ હકીકતનો પરચો મળવાનો હજી બાકી હતો. આજે સાંજે વ્રજેશની ઓળખાણવાળા એક પબ્લીશરને મળવા સૌમિત્ર જવાનો હતો અને ત્યાં તેની ધીરજની પ્રથમ પરીક્ષા થવાની હતી.
==::==
‘પણ લગ્ન પછીની પહેલી દિવાળી તો સાસરામાં જ હોય ને?’ વરુણના ટોસ્ટ પર બટર લગાડતા ભૂમિ બોલી.
‘એ બધી મને ખબર નથી યાર. હું દિવાળીના દિવસોમાં યુએસ હોઈશ મોમ અને ડેડ દર વર્ષે દિવાળીએ વેકેશન્સ માટે ક્યાંક જાય છે આ વખતે કદાચ એલોકો ન્યુઝીલેન્ડ જવાના છે એટલે એ પણ ઇન્ડિયામાં નહીં હોય. તું અહીંયા જમશેદપુરમાં એકલી શું કરીશ?’ વરુણ પોતાની ફાઈલમાં જોતા જોતા બોલ્યો.
‘આમ પણ હું એકલી જ હોઉં છું ને વરુણ? આપણા લગ્ન થયા પછી બીજે જ દિવસે આપણે અહીંયા આવી ગયા. પછી જ્યારે બીજે મહીને રિસેપ્શન થયું ત્યારે ખાલી બે જ દિવસ માટે અમદાવાદ ગયા હતા. મમ્મી-પપ્પા પણ આપણા લગ્ન પછી અહિયાં આવ્યા નથી. તે મને પણ એમએ કરવાની ના પણ પાડી. આપણે હજી હનીમૂન પર પણ નથી ગયા. તો તું યુએસ જાય પંદર દિવસ માટે અને હું અહિયાં જ રહું તો શો ફેર પડે છે?’ વરુણને ટોસ્ટ આપતાં ભૂમિ બોલી.
‘એમએ કરવા તારે કોલકાતા જવું પડે, અહીં કોઈ એવી સારી કોલેજ નથી. એ બહુ મોટું શહેર છે હું એવું રિસ્ક ના લઉં એન્ડ ડોન્ટ બી સો ટીપિકલ હાઉસ વાઈફ ભૂમિ. દિવાળીની વાત અલગ હોય છે. તને પણ તારા મમ્મી-પપ્પા સાથે રહેવાનું મન થતું હશે. જતી આવને પંદર-વીસ દિવસ? અહિયાં તારી કોઈ ફ્રેન્ડ પણ નથી કે નેઈબર્સ સાથે પણ તારી બોલચાલ નથી. જતી આવ.’ ટોસ્ટનો બાઈટ લેતા વરુણે જવાબ આપ્યો.
‘એ હું ચલાવી લઈશ. પણ મારે અમદાવાદ નથી જવું. મને નથી ગમતું ત્યાં. તું મને રોજ કોલ કરજે ને કે હું ઠીક છું કે નહીં? એટલે તને પણ ચિંતા નહીં થાય.’ ભૂમિના અવાજમાં મક્કમતા તો હતી જ પરંતુ એક વિનંતી પણ હતી. ભૂમિને કોઇપણ હિસાબે અમદાવાદ નહોતું જવું કારણકે અમદાવાદમાં સૌમિત્ર રહે છે જેને તે હાડોહાડ નફરત કરે છે.
‘ઠીક છે એઝ યુ વિશ. અત્યારે મારી પાસે વધારે ડિસ્કસ કરવાનો ટાઈમ નથી મારે સાડાનવની એક અપોઈન્ટમેન્ટ છે. મારી ડલાસની ટિકિટ્સ તો આવી ગઈ છે એટલે હું તો જવાનો.’ વરુણે ફાઈલ બ્રિફકેસમાં મૂકી અને ટોસ્ટ ખાતા ખાતા જ ઉભો થઇ ગયો અને મેઈન ડોર તરફ ચાલવા લાગ્યો.
‘શાંતિથી નાસ્તો તો કરો વરુણ? મારે રોજ તમને ટોકવા પડે છે.’ ભૂમિએ રોજની જેમ વરુણને ટોક્યો.
‘બાય ડાર્લિંગ, રાત્રે ઊંઘી જજે, મને મોડું થશે અને ચાવી મેં લીધી છે.’ મોઢામાં ટોસ્ટ અને એક હાથમાં બ્રિફકેસ લઈને જઈ રહેલા વરુણે ટર્ન લીધો અને ભૂમિના ગાલ પર ટપલી મારીને ઘરની બહાર નીકળી ગયો.
==::==
‘સાહેબને ક્યો ને યાર? હું બે કલાકથી બેઠો છું.’ સૌમિત્રએ પબ્લીશરના પટાવાળાને બે કલાકમાં લગભગ સાતમી વખત રિક્વેસ્ટ કરી.
‘ભઈ મે કીધું ને કે એ મિટિંગમાં છ તોય તમ હમજતા નહીં?’ પેલાએ કરડી નજરે સૌમિત્ર સામે જોયું.
‘હું પણ અપોઈન્ટમેન્ટ લઈને જ આયો છું ભાઈ. પાંચ વાગે બોલાયો તો સાતને દસ થઇ યાર.’ સૌમિત્ર હવે અકળાયો.
‘તે દસન સાત બી થાય એતો. સાહેબ મોડી રાત હુધી બેહ સ.’ પટાવાળાએ ખિસ્સામાંથી તમાકુની નાનકડી ડબ્બી ખોલી અને એમાંથી તમાકુ અને ચૂનો લઈને હથેળીમાં મસળવા લાગ્યો.
‘એવી તે કઈ મિટિંગ ચાલે છે અંદર કે બે કલાક થઇ ગયા?’ સૌમિત્રએ પેલાને પૂછ્યું.
‘નિનાદ ભટ્ટ બેઠોં સ અંદર, બઉ મોટા લેખક સ અને સાહેબના ફ્રેન્ડ હોઉ સ. એ આવ અટલ તમાર ત્રણ-ચાર કલાક તો હમજી જ લેવાના.’ પટાવાળાએ તમાકુ એના ડાબા ગલેફામાં છેક અંદર મૂકીને દબાવી.
‘ત્રણ-ચાર કલાક? એટલે હજી...’ સૌમિત્ર એનું વાક્ય પૂરું કરે ત્યાંજ કેબીનનું બારણું ખુલ્યું એટલે સૌમિત્રનું ધ્યાન એ તરફ ગયું.
કેબીનમાંથી બે વ્યક્તિઓ બહાર નીકળી. બંને આધેડ વયની હતી. એક જણાએ હીરો જેવી હેરસ્ટાઈલ કરવી હતી અને એકદમ મોંઘા કપડા પહેર્યા હતા. બહાર આવતાની સાથે જ એ વ્યક્તિએ ચહેરા પર રેબનના ગોગલ્સ ચડાવી દીધા. એ કદાચ નિનાદ ભટ્ટ હતો, ગુજરાતી સાહિત્યના ગણ્યાગાંઠ્યા લોકપ્રિય નવલકથાકારોમાંથી એક. બીજી વ્યક્તિ બેઠી દડીની હતી એ પરમાનંદ વખારીયા હતા જે વ્રજેશને ઓળખતા હતા અને એ પબ્લીશર હતા. પરમાનંદ અને નિનાદ એકબીજાને આવજો કહીને છૂટા પડ્યા. સૌમિત્ર પાસેથી પસાર થતી વખતે નિનાદે એના પર એક અછડતી નજર એના ગોગલ્સમાંથી જ નાખી અને ઓફીસની બહાર નીકળી ગયો.
‘તમે?’ નિનાદ તરફ નજર કરીને પોતાનું સફળ અને લોકપ્રિય લેખક બનવાનું ભવિષ્ય જોઈ રહેલા સૌમિત્રને પરમાનંદે ઢંઢોળ્યો.
‘હું સૌમિત્ર પંડ્યા, આપણી ફોન ઉપર કાલે વાત થઇ હતી. વ્રજેશનો મિત્ર?’ સૌમિત્ર પરમાનંદ તરફ ગયો અને પોતાનો હાથ લંબાવ્યો.
‘અરે હા, હા, હા, હા... સોરી હોં તમને મે રાહ જોવડાવી. પણ નિનાદભાઈ જ્યારે આવેને ત્યારે એમની સાથે સમય ક્યાં પસાર થઇ જાય એની ખબર જ ન પડે. એમની નવી નોવેલ તૈયાર થઇ ગઈ છે એટલે એનું ડિસ્કશન કરવા આવ્યા હતા.’ પરમાનંદે સૌમિત્રએ લંબાવેલો હાથ પકડી લીધો.
‘ના ઇટ્સ ઓકે.’ સૌમિત્રએ પરાણે હસીને જવાબ આપ્યો.
‘મારે તમને બીજી વખત સોરી કહેવું પડશે. મારે અત્યારે જરા ઘરે જવું પડશે. મહેમાન આવવાના છે.’ પરમાનંદે વ્રજેશને ઝાટકો આપ્યો.
‘પણ સર હું લગભગ અઢી કલાકથી તમારી રાહ જોઇને... કોઈ વાંધો નહીં આપણે કાલે મળીએ? તમે ક્યો ત્યારે.’ સૌમિત્રએ વાત વાળી.
‘ના ભાઈ રાતની ટ્રેનમાં હું બોમ્બે જાઉં છું. મારી ત્યાં પણ એક ઓફીસ છે. આપણે નેક્સ્ટ મન્થ મળીએ. તમે મને ફોન કરીને આવજો. હું જરૂરથી તમારી નોવેલનો પ્લોટ સાંભળીશ.’ પરમાનંદ આટલું બોલીને એમની કેબીન તરફ બે ડગલાં પાછળ ગયા.
સૌમિત્રને ઈશારો મળી ગયો કે આજે પરમાનંદને એની સાથે વાત કરવામાં જરાય રસ નથી. બહેતર છે એ એમના કહેલા સમયે જ એમને મળવા આવે અને તો જ એ ધ્યાનપૂર્વક એની નોવેલનો પ્લોટ સાંભળશે અને તો જ કદાચ એ એને પબ્લીશ કરવા માટે રાજી થશે. સૌમિત્રએ ફરીથી પોતાના ચહેરા પર સ્મિત લાવીને પરમાનંદની વિદાય લીધી.
==::==
‘પ્રેમ તો કરે છે ને તને?’ અમેરિકાથી ભૂમિ સાથે ફોન પર વાત કરી રહેલી નીલમે પૂછ્યું.
‘ખબર નથી. આ ચાર મહિનામાં મારી જોડે પૂરા ચાલીસ કલાક પણ રહ્યો નથી. સવારે આઠ-સાડાઆઠે જતો રહે તો રાત્રે હું ઊંઘી જાઉં પછી આવે. કોઈજ રજા નહીં, રવિવારે પણ નહીં.’ ભૂમિના અવાજમાં નિરાશા હતી.
‘સેક્સ?’ નીલમે બીજો મહત્ત્વનો સવાલ કર્યો.
‘ઓફીસેથી આવે ત્યારે હું તો ઉંઘી ગઈ હોઉં, પણ એ કપડા બદલે અને સેક્સનું મન થાય તો મને અહીં તહીં હાથ ફેરવીને જગાડે. પહેલા તો મને ખ્યાલ નહોતો આવતો, પણ પછી મને ખબર પડી ગઈ એટલે એ હાથ ફેરવવા માંડે અને મારી ઊંઘ ઉડે એટલે હું મારી નાઈટી ઉપર કરી દઉં, એ મને ભોગવી લે એટલે એ જ હાલતમાં એ એક તરફ પડખું ફરીને સુઈ જાય અને હું પણ બીજી તરફ પડખું ફરીને સુઈ જાઉં.’ ભૂમિ હસતાંહસતાં બોલી.
‘શું યાર? તું હસે છે?’ નીલમને નવાઈ લાગી.
‘મારી લાઈફ જ હસવા જેવી થઇ ગઈ છે દીદી.’ ભૂમિના અવાજમાં સહેજ ભાર આવ્યો, એની આંખોમાં આંસુ આવી ગયા.
‘તમે બંને એ સહેજ હિંમત કરી હોત પપ્પા સામે તો આજે તું સૌમિત્ર સાથે હોત અને એ તને ખૂબ પ્રેમ કરત એની મને ખાતરી છે.’ નીલમ બોલી.
‘તું પ્લીઝ એનું નામ ના લે, મેં તને ના પાડી છે ને? અને પપ્પા સામે હિંમત કરવાની કોની હિંમત છે? તેં કરી હતી?’ ભૂમિ સૌમિત્રનું નામ આવતાં જ ગુસ્સે થઇ ગઈ.
‘સોરી મારો એ ઈરાદો નહોતો, પણ હું એને એક વખત જ મળી છું, તમારાથી આટલી દૂર છું અને તોયે કહી શકું કે એ તને ખૂબ પ્રેમ કરત. કરત શું? આજે પણ તને એ એટલો જ પ્રેમ કરે છે. એ સાચો હતો જ્યારે એણે તારી વાત ન માની ભૂમિ. ભરપૂર પ્રેમ કરનાર પુરુષ જ એની પ્રેમિકા તરફથી સામેથી ઓફર થયેલા સેક્સની બેધડક ના પાડી શકે બાકી વરુણ જેવા પતિઓની કમી ક્યાં છે જેમના માટે સેક્સ એ ઓફીસની હજારો ફાઈલ જેવી જ એક ફાઈલ છે જે તેણે જોઇને પૂરી કરવાની ફરજીયાત હોય છે.’ ભૂમિની મનાઈ છતાં નીલમ સૌમિત્ર વિષે ફક્ત બોલી જ નહોતી રહી, પરંતુ તેના વખાણ પણ કરી રહી હતી.
‘દીદી ફોન હું મુકું કે તું પેલાના વખાણ કરવાના બંધ કરે છે? મારા માટે મારી લાઈફમાં હવે માત્ર વરુણ જ એક પુરુષ છે જેના માટે હું મારી બાકીની લાઈફ જીવીશ. એ ભલે ગમે તેવો હોય પણ મારો પતિ છે અને હવે એને જે ગમશે એ જ હું કરીશ, જ્યાં સુધી હું જીવીશ. જેમ તારા માટે જીજુ છે એમ જ મારા માટે વરુણ છે. એટલે હવે પ્લીઝ ભવિષ્યમાં પણ તું પેલા વ્યક્તિનું નામ પણ મારી સામે ન લેતી જેને હું ખુબ નફરત કરું છું, નહીં તો આપણે બેય ને નહીં બને.’ ભૂમિ ગુસ્સામાં બોલી રહી હતી પણ દૂર બેઠેલી નીલમ અત્યારે ભૂમિની આંખોમાંથી વહી રહેલા આંસુઓ થી અજાણ હતી.
અત્યારે ભૂમિની પરિસ્થિતિ એવી હતી કે એને બંને તરફથી નિરાશા જ મળી હતી. નીલમે જ્યારે સૌમિત્રનું નામ લીધું ત્યારે એ ગુસ્સે જરૂર થઇ હતી, પરંતુ આ ગુસ્સો એ સૌમિત્ર તરફની એની નફરતને લીધે નહીં પરંતુ બધેથી મળેલી નિરાશામાંથી ઉદભવેલી હતાશાને લીધે આવ્યો હતો જેને ભૂમિ સ્વીકારવા તૈયાર ન હતી.
==::==
‘એટલે તમે પરમાનંદભાઈને મળી આવ્યા છો એમને?’ નીતિ પબ્લિકેશનના માલિક નીલેશ શાહ સૌમિત્રની નવલકથાની ફાઈલ ઉથલાવતાં બોલ્યા.
‘હા, પણ એક જ વાર અને એ પણ એમની કેબીનની બહાર. પછી એમણે મને આગલે મહીને આવવાનું કહ્યું પરંતુ કોઈને કોઈ બહાને મને અવોઇડ કરી રહ્યા છે.’ સૌમિત્રએ નીલેશને સ્પષ્ટતા કરતા કહ્યું.
‘ભાઈ તમે નવા લેખક છો એટલે પરમાનંદ જેવા વ્યક્તિઓ આમ કરે જ. એમને તો બસ કમાઈ જ લેવું છે.’ ફાઈલમાંથી નજર ઉંચી કરતા નીલેશ બોલ્યો.
‘તો પછી તમે તો મને મદદ કરશો ને?” સૌમિત્રએ મોકો જોતાં જ નીલેશને બાંધવાની કોશિશ કરી.
‘નવલકથા આજકાલ કોણ વાંચે છે યાર?’ સૌમિત્રની વાત સાંભળતા નીલેશે તરતજ ફાઈલ બંધ કરીને ટેબલ પર મૂકી દીધી જાણેકે એને કોઈએ ઇલેક્ટ્રિક શોક આપ્યો હોય.
‘કેમ પેલા નિનાદ ભટ્ટ છે, કબીર ચૌધરી છે અને તમે જેમની નોવેલ્સ પબ્લીશ કરો છો એ રાજેશ પટેલ પણ નોવેલ જ લખે છે. આ બધા પ્રખ્યાત છે, તો લોકો એમની નોવેલ્સ વાંચતા તો હશે જ ને?’ સૌમિત્રએ દલીલ કરી.
‘એ બધા બેસ્ટ સેલર્સ છે, તમારે હજી શરૂઆત કરવાની છે.’ નીલેશે સૌમિત્રની ફાઈલ થોડી આઘી કરી.
‘બેસ્ટ સેલર્સ બન્યા પહેલા મારી જેમ જ અહીં તહીં ફરતા હશે ને? અને શરૂઆત કરવામાં કોઈકે તો હેલ્પ કરવી પડશે ને સર?’ સૌમિત્રના સ્વરમાં હવે આશા જ હતી વિશ્વાસ નહીં કારણકે એ નીલેશનો ચહેરો વાંચી શકતો હતો.
‘હેલ્પનું તો એવું છે ને, કે તમે સામેથી રોકાણ કરો તો હું છાપી આપું. બારસો કોપી છાપું અને પછી આગે જેવી ઉપરવાળાની ઈચ્છા.’ નીલેશે પેટછૂટી વાત કરી.
‘રોકાણ? એટલે કેટલું?’
‘અમમ...બધું ગણું તો લગભગ વીસ હજાર. વધુ ઓછું હું જોઈ લઈશ. તમને પર કોપી ત્રીસ-ચાલીસ રૂપિયા મળશે. મંજુર હોય તો બોલો. અરે વસરામભાઈ, સૌમિત્રભાઈને ચા પીવડાવ્યા વગર ના મોકલતા.’ નીલેશે સૌમિત્રને જવાનો સ્પષ્ટ ઈશારો કરી દીધો.
‘વીસ હજારતો મારા માટે બહુ મોટી રકમ કહેવાય. કશો વાંધો નહીં, જ્યારે એટલી મોટી રકમ મારી પાસે હશે ત્યારે મળીશું. આવજો.’ આટલું કહીને સૌમિત્ર નીલેશની કેબીનમાંથી બહાર નીકળી ગયો.
==::==
‘હવે તો એક જ રસ્તો છે સૌમિત્ર.’ ગુજરાત યુનિવર્સીટીની કેન્ટીનની ચ્હાની ચૂસકી લેતા વ્રજેશ બોલ્યો.
‘નોકરી સાલુ કરી દે.’ સૌમિત્ર જવાબ આપે એ પહેલા હિતુદાન વચ્ચે બોલ્યો.
‘તને ખબર છે ને ગઢવી કે મારે નોકરી નથી કરવી? અને તું બે મિનીટ પ્લીઝ ચૂપ રે.’ સૌમિત્રએ હિતુદાન સામે કરડી નજરે જોયું.
‘એલા અટાણથી નોકરી કરીસ તો તન વરહે ઠેકાણું પડહે તારું. હું ને વીજેભાય તો એમએ કરસું ને તરતજ પ્રોફેસર થય જાહું. તને વાર્ય લાગસે ઠેકાણે પડતા હઈમજો?’ હિતુદાને સૌમિત્રની વાત કાને ન ધરી હોય એમ એનું ભાષણ શરુ કર્યું.
‘તું પ્લીઝ બંધ થા ને ભાઈ, આપણે એ બધું પછી ડિસ્કસ કરીશું, અત્યારે વ્રજેશને બોલવા દે.’ સૌમિત્રએ હિતુદાન સામે બે હાથ જોડ્યા.
‘જો સૌમિત્ર, પરમાનંદ અંકલ તને અવોઇડ કરે છે એટલે એનો મતલબ એ છે કે એ નવા લેખકમાં રિસ્ક લેવા માંગતા. નીલેશ તો જ રિસ્ક લેવા તૈયાર છે જો તું પૈસા રોકે એટલે તારા પૈસે એને મોજ કરવી છે. જ્યારે પેલા નવા પબ્લીશર ભાર્ગવને તારી સ્ટોરી વધારે પડતી બોલ્ડ લાગે છે એટલે એ છાપતા ડરે છે જો કે એને એક નવા નવલકથાકાર પર રિસ્ક લેવામાં કોઈજ વાંધો નથી.’ વ્રજેશ ચ્હામાં ટોસ્ટ બોળીને ખાઈ રહ્યો હતો.
‘હા તો?’ સૌમિત્ર હવે વ્રજેશનો આઈડિયા સાંભળવા અધીરો બન્યો હતો.
‘મેં તારી નોવેલ વાંચી છે અને હું કેટલેક અંશે ભાર્ગવ સાથે અગ્રી થઈશ કે તારી નોવેલ થોડી બોલ્ડ તો છે જ, પણ એ ગુજરાતી પબ્લીશર માટે, ગુજરાતી વાચક તેને બે હાથે ઉપાડશે એની મને ખાતરી છે.’ વ્રજેશ શાંતિથી પોતાની ચ્હા અને ટોસ્ટ માણી રહ્યો હતો.
‘જો છપાય જ નહીં તો ગુજરાતીઓ વાંચશે કેવી રીતે અને એને બે હાથે ઉપાડશે કેવી રીતે?’ સૌમિત્ર બોલ્યો.
‘એક્ઝેક્ટલી! એટલે આપણે નવો રસ્તો શોધવો પડશે અને જમણો કાન ડાબે હાથે પકડવો પડશે.’ વ્રજેશે ખાલી કપ રકાબી અને ટોસ્ટની ખાલી ડીશ બાજુમાં મુકતા કહ્યું.
‘મને કશી જ સમજણ નથી પડતી વ્રજેશ.’ સૌમિત્રએ પોતાની અકળામણ જાહેર કરી.
‘હું સમજાવું. ગુજરાતી પબ્લીશર્સ તો તારી આ નોવેલ વાંચશે કે તરતજ ના પાડશે કારણકે એમને એવું જ લાગશે કે આટલી બધી બોલ્ડ નોવેલ છાપીને એલોકો ક્યાંક મુસીબતમાં ન મુકાઈ જાય, પણ મને ખાતરી છે કે જો એક વખત આ નોવેલ છપાય અને ગુજરાતીઓ એને વાંચે તો એ ગરમાગરમ ફાફડા જલેબીની જેમ વેંચાશે. પણ અત્યારે એ શક્ય નથી એટલે તું હવે તારી આ નોવેલને ફરીથી ઈંગ્લીશમાં લખ.’ વ્રજેશના ચહેરા પર સ્મીત હતું.
‘શું? ઈંગ્લીશમાં? વ્રજેશ? તું ગાંડો થયો છે કે શું?’ સૌમિત્રને રીતસર આઘાત લાગ્યો.
‘ના હું જરાય ગાંડો નથી થયો. હજી બીજા છ-સાત મહિના લાગશે. હજીપણ એકાદ વરસ જનકકાકાની કડવી વાણી તારે સાંભળવી પડશે, પણ આના સિવાય આપણી પાસે બીજો કોઈજ રસ્તો નથી.’ વ્રજેશે શાંતિથી જવાબ આપ્યો.
‘અરે પણ મારું ઈંગ્લીશ...’ સૌમિત્ર એ હથીયાર હેઠાં મૂકી દીધા.
‘એ મારા કરતાં તો હારુંઝ સે, ઓલે દી, કોલેજમાં ઓલી લટકાળી ફોરેનર આઈવી’તી તો ઈને તે ગાંધી આસરમનું હરનામું કેવું ટોપના પેટ જેવું હમજાયવું’તું?’ હિતુદાને વ્રજેશના સૂરમાં સૂર પૂરાવ્યો.
‘એક્ઝેક્ટલી! તું ધારે છે એટલું તારું ઈંગ્લીશ ખરાબ નથી સૌમિત્ર, મને ખબર છે તું ક્રિકેટ મેચો ખુબ જોવે છે અને ઈંગ્લીશ સિરીયલો પણ જોવે છે એટલે સાંભળેલું ઈંગ્લીશ તારા મનમાં જ છે. તું એમ સમજ ને કે આ તારી ડીબેટ કોમ્પિટિશનની તૈયારી છે. બાકી તારી લખેલી ભાષા અને ગ્રેમર ફેર કરવા માટે તારો આ બીએ વિથ ઈંગ્લીશ ફ્રેન્ડ ક્યારે કામમાં આવશે?’ વ્રજેશે સૌમિત્રનો ટેબલ પર રહેલો હાથ દબાવ્યો.
‘ઠીક છે, હું આજે જ પપ્પા પાસેથી આવતા વર્ષના ડિસેમ્બર સુધીનો ટાઈમ લઇ લઉં છું અને એક વર્ષ પછી પણ જો આ દાવ પણ સફળ નહીં જાય તો મેં ભૂમિને આપેલું પ્રોમિસ તોડી દઈને રાઈટીંગને કાયમ માટે અલવિદા કહી દઈશ અને કોઈ નાની-મોટી નોકરી શરુ કરી દઈશ.’ વ્રજેશના હાથ પર પોતાનો હાથ મૂકીને સંપૂર્ણ ભીની આંખે સૌમિત્ર બોલ્યો.
-: પ્રકરણ વીસ સમાપ્ત :-
