ધ લાસ્ટ યર
સ્ટોરી ઓફ એન્જીનીયરીંગ
~ હિરેન કવાડ ~
અર્પણ
મારા એન્જીનીયરીંગના મીત્રોને, જેમની લાઇફ જોઇને આ સ્ટોરી લખવાની ઇન્સ્પીરેશન મળી છે. મારા વાંચકોને જેમણે હંમેશા મારી સ્ટોરીઝને એપ્રીશીએટ કરી છે અને પ્રેમ આપ્યો છે.
પ્રસ્તાવના
ઘણીવાર સ્ટોરીઝ વાંચ્યા પછી રીડર્સ પુછતા હોય છે કે આ સ્ટોરી તમારી લાઇફની છે? એટલે પહેલા જ કહી દવ. ના આ સ્ટોરી મારી લાઇફની નથી. આ સ્ટોરી કમ્પ્લીટલી ફીક્શન છે.
બીજું મારે એક રીક્વેસ્ટ કરવી છે. આ સ્ટોરીમાં ઘણી એવી વસ્તુઓ છે ઘણાને ગમે ઘણાને ન પણ ગમે, એ તો રહેવાનુ જ. સ્ટોરીનો પ્લોટ પણ એવો જ બોલ્ડ છે. વિનંતી એ કે આ સ્ટોરી વાંચ્યા પછી, સ્ટોરી પરથી બસ મને જજ ન કરવો. દરેક લેખકને સ્ટોરી લખતી વખતે એને જીવવાની પણ હોય છે, એનો મતલબ એવો નથી કે પાત્રોના વિચારો એ જ લેખકના વિચારો છે. સો માય હમ્બલ રીક્વેસ્ટ ઇઝ ટુ નોટ ટુ જજ મી આફ્ટર રીડીંગ ધીઝ સ્ટોરી. કારણ કે સ્ટોરી ઘણી બોલ્ડ અને ઇરોટીક પણ હશે.
મારી લગભગ બધી સ્ટોરીઝ એન્જીનીયરીંગની હોય છે. એનુ એક જ કારણ છે, મેં એન્જીનીયરીંગને ખુબ એક્સપ્લોર કર્યુ છે. આ એન્જીનીયરીંગ સ્ટુડન્ટ્સની રીઆલીટી, ઇમેજીનેશન અને ફેન્ટાસીની વચ્ચે હીલોળા લેતી સ્ટોરી છે. આશા રાખુ છુ તમને ગમશે.
ચેપ્ટર-૧૮
મીશન લવ
આગળ આપણે જોયુ,
બધી જ ઘટનાઓને એક વર્ષ વીતી જાય છે. એન્જીનીયરીંગના સબમીશન્સ ચાલી રહ્યા હતા, એક્ઝામ્સ શરૂ જ થવાની હતી. એક્ઝામ્સ પુરી થતા જ હર્ષ મીશન લવ પર કામ પણ શરૂ કરવાનો હતો. હર્ષ સ્મિતામેમના સબજેક્ટનુ સબમીશન અને વાઇવા આપવા માટે જાય છે.. હવે આગળ….
***
મને જ્યારે હોશ આવ્યો ત્યારે હું રસ્તા વચ્ચે પડ્યો હતો. મારા માથા પર સખત દુખી રહ્યુ હતુ. મારો જમણો હાથ દુખી રહ્યો હતો. જાણે ઘણુ બધુ વાગ્યુ હોય. મેં આસપાસ નજર કરી. મારી બાઇક બાજુમાં જ હતી. મેં બીજો હાથ મોબાઇલ કાઢવા મારા ખીસ્સામાં નાખ્યો. મેં એ જ હાથે કોલ કરીને રોહનને બોલાવ્યો.
***
‘જો ૨૪ કલાકમાં વેબસાઇટ અને ફેસબુક પેજ બંધ ન થયુ તો શરીરનુ એક હાડકુ સાજુ નહિં રહે…!’, એણે મને કહ્યુ.
‘જે થાય એ કરી લો…! સાઇટ બંધ નહિં જ થાય.’,
‘એમ ? ખરેખર તારે મરવુ જ છે….?’, મેં સાંભળીને ફોન કટ કરી નાખ્યો.
***
‘મને તારા વિશે બધી જ ખબર છે…!’, H.O.D એ અટ્ટહાસ્ય કરતા ખુબ ધીમેંથી કહ્યુ.
‘બધી એટલે…?’, મને થોડી ધ્રુજારી ચડી ગઇ.
‘મીન્સ એવરીથીંગ… વોટેવર હેપ્પન્ડ ઇન ધીઝ હોમ..!’, બુઢ્ઢાએ એ જ શૈતાની સ્માઇલ કરતા કહ્યુ.
***
‘વેલકમ હર્ષ શાહ…!’, મેડમે મોટી ઇરોટીક સ્માઇલ સાથે કહ્યુ અને હું ચેઇરમાં બેઠો અને મેડમને ફાઇલ આપી. હું કંઇ ના બોલ્યો. મેડમે ફાઇલ ખોલી અને ચેક કરવા લાગ્યા.
‘બધા અસાઇનમેન્ટ્સ લખ્યા છે ને…?’, મેડમે પુછ્યુ.
‘યા…!’
‘ધેર ઇઝ નો અસાઇનમેન્ટ નંબર 9.’, મેડમે કહ્યુ.
‘છે જ મેમ.’, મેં કહ્યુ.
‘ઓનલી ટુ ક્વેશ્ચન ? આઇ ગેવ 11.’, એમણે કહ્યુ.
‘મેમ પ્લીઝ ટ્રાય ટુ અન્ડરસ્ટેન્ડ. હું થોડો બીઝી છુ.’, મેં કહ્યુ.
‘ટ્રાય ટુ અન્ડરસ્ટેન્ડ મી..!’, એમણે એમનો પગ મારા પગને ટેબલ નીચેંથી ટચ કરાવ્યો.
‘પ્લીઝ મેમ આઇ કાન્ટ ડુ ધીઝ…!’, હું થોડો ઇરીટેટ થઇ ગયો.
‘ધેટ ડે યુ એન્જોય્ડ અ લોટ, સો ડીડ આઇ. નાવ વોટ હેપ્પન્ડ?’, એમણે પોતાનો હાથ મારા હાથ પર લાવતા ખુબ જ પ્રેમથી કહ્યુ.
‘કોઇ જોઇ જશે પ્લીઝ..’, મેં હાથ દૂર હટાવી લીધો.
‘હર્ષ ધીઝ ઇઝ નોટ ફેઇર.’, મેડમે કહ્યુ.
‘મેમ આઇ હેવ અ ગર્લ ફ્રેન્ડ, આઇ વીલ બી ગેટીંગ એન્ગેજ્ડ.’,
‘ધેન વોટ ? કાન્ટ ટુ પીપલ મેક ફીલ ઇચ અધર ગુડ..!’,
‘મેમ આઇ કાન્ટ ડુ ધીઝ એનીમોર. ધેટ્સ ઇટ.’, મેં થોડુ ગુસ્સે થતા કહ્યુ.
‘લાગે છે કે હવે H.O.D ને બધુ સાચે સાચુ કહેવુ પડશે.’, એમણે એમના ચહેરા પરથી સ્માઇલ હટાવી. હું કંઇ ના બોલ્યો.
‘આઇ ગેવ યુ ફેવર ફોર વોટ ? સર ઓલરેડી નો વોટ યુ ડીડ. મેં જ એમને મારા જાદુથી મનાવ્યા છે. એલ્સ યુ આર ફક્ડ અપ.’, આ સાંભળીને મને ખરેખર જટકો લાગ્યો હતો. સરને બધી ખબર હતી ? મેડમે એમને મારા માટે મનાવ્યા હતા. શું મેડમને મેં નહિં, પણ મેડમે મને સીલેક્ટ કર્યો હતો ? હું હવે ઇમેજીન કરી શકતો હતો કે મેડમ કેટલા બુદ્ધિશાળી હતા. મને એમ લાગતુ હતુ કે નોવેલના બહાને હું મેમના ઘરે જઇને શ્રુતિને મળીશ, બટ જો મેમ ચાહત નહિં તો હું ક્યારેય એમના ઘરમાં એન્ટર જ ન થઇ શકત.
‘મીન્સ ? યુ સ્લેપ્ટ વીથ સર..?’, મેં પુછ્યુ.
‘યસ, એન્ડ ઓનલી ફોર યુ..!’, એમણે થોડુ કઠોરતાથી કહ્યુ.
‘મેમ યુ આર સાયકો…!’, હું પણ મારૂ થોડુ બેલેન્સ ગુમાવી બેઠો. મેં તરત જ લેબના ડોર તરફ જોયુ. બહાર નેક્સ્ટ સ્ટુડન્ટ વેઇટ કરી રહ્યો હતો. અમારા બન્ને વચ્ચે કંઇક અલગ જ વાતાવરણ હતુ. બહાર જઇને હું બધાને શું જવાબ આપીશ કે અંદર આ બધુ શું ચાલી રહ્યુ હતુ..? એવા વિચારો સતત દોડી રહ્યા હતા.
‘હેય માઇન્ડ યોર લેંગ્વેજ..!’, મેમ પણ ગુસ્સે થઇ ગયા.
‘સોરી મેમ, આઇ ડોન્ટ મીન ઇટ. બટ આઇ કાન્ટ ડુ ધીઝ એનીમોર…!’
‘હર્ષ ધીઝ ઇઝ જસ્ટ માય ફીઝીકલ નીડ. આઇ એમ નોટ સ્લટ. આઇ ડોન્ટ હેવ એની ઇમોશનલ ફીલીંગ ટુવર્ડ્સ યુ. એન્ડ તુ પણ મારા પ્રત્યે કોઇ ઇમોશનલ ફીલીંગ્સ ના રાખીશ. યુ સ્ટે કમ્લીટલી ઓનેસ્ટ વીથ યોર ગર્લફ્રેન્ડ. આઇ જસ્ટ વોન્ટ યુ ટુ મેક મી ફીલ ગુડ. જસ્ટ સે વોટ ડુ યુ વોન્ટ…!’, એમણે ખુબ જ શાંતીથી સમજાવતા કહ્યુ.
‘મેમ પ્લીઝ ટેક માય સબમીશન એન્ડ લેટ મી ગો..!’, હું પણ ખુબ જ શાંતીથી બોલ્યો.
‘એઝ યુ વીશ…!’ એમણે કહ્યુ અને મારી ફાઇલમાં સાઇન કરી. મેં સબમીશન લીસ્ટમાં સાઇન કરી અને હું ઉભો થયો. એમણે મારી સામે સુધ્ધા ના જોયુ. હું ઇગ્નોરન્સ ફીલ કરી રહ્યો હતો જે મને નહોતુ જ ગમ્યુ. હું તરત જ બહાર નીકળ્યો. મારા પછીનો નેક્સ્ટ સ્ડુડન્ટ તૈયાર જ હતો. હું બહાર નીકળ્યો એવો તરત જ મારા પછીનો સ્ટુડન્ટ એન્ટર થયો. મેં શુઝ પહેરતા પહેરતા અંદર જોયુ. મેમના ચહેરા પર ફરી સ્ડુન્ટને જોઇને સ્માઇલ આવી ગઇ. બટ હું જજ ના કરી શક્યો કે એ અસલી સ્માઇલ હતી કે નકલી.
***
‘થ્રી….’, બધાએ એકસાથે મોટા અવાજે કાઉન્ટ ડાઉન શરૂ કર્યુ હતુ.
‘ટુ……’,
‘વન….’
‘ઝીરો…!’, બધાએ મારો હાથ પકડી રાખ્યો હતો અને મેં એન્ટર કી દવાવીને મીશન લવની વેબસાઇટને લાઇવ કરી. તરત જ બધા સોશીયલ અકાઉન્ટ્સ એક્ટીવેટ કર્યા…! રૂમમાં બધા જ ચીસો પાડવા લાગ્યા…!
***
ઓનલાઇન એપ જેને અમે લવ રીમાઈન્ડર નામ આપ્યુ હતુ. કોઇ પણ વ્યક્તિ એનું નામ અને બર્થ ડેટ એડ કરે એટલે એની લવ પ્લેજ જનરેટ થતી.
‘આઇ પ્લેજ ટુ ગીવ ફ્રીડમ ટુ માય ચીલ્ડ્રન. આઇ પ્લેજ ટુ ગીવ ફ્રીડમ ઓફ લવ એન્ડ ધેઇર ચોઇસીસ. આઇ નો વોટ ઇટ ફીલ્સ ઇન યંગ એજ. ધીઝ ઇઝ માય વન સ્ટેપ ટુવર્ડ્સ લવ.’, માય લવ પ્લેજ કરીને અમે ઇમેજ સર્ટીફીકેટ જનરેટ કરાવી રહ્યા હતા. જે લોકો સોશીયલ મીડીયા પર શેર કરી શકે. એના માટે અમે ફેસબુક પેજ અને ફેસબુક એપ બન્ને બનાવી હતી. એ સિવાય અમે એન્ડ્રોઇડ એપ બનાવી હતી. એમાં લોકો પોતપોતાની સ્ટોરી અને પ્રોબ્લેમ્સ શેર કરી શકે. ઓવર ઓનલી ગોલ વોઝ ટુ સ્પ્રેડ લવ. વેબસાઇટનો અને પ્લેજનો કન્ટેન્ટ અમે સાયકોલોજી સ્ટડી કરીને એવો સેટ કર્યો હતો કે એ શેર કરતા લોકોનો ઇગો સેટીસ્ફાઇડ થાય. એટલે દરેક વ્યક્તિ એને શેર કરે અને અમે અમારી વાતને વધારે ને વધારે લોકો સુધી પહોંચાડી શકીએ.
જેવો બધો કન્ટેન્ટ લાઇવ કર્યો એટલે અમે લોકો ફેસબુક પેજથી માંડીને ટવીટ્ટર સુધીના બધા સોશીયલ નેટવર્ક પર પોસ્ટ કરવાનુ શરૂ કરી દીધુ. અમે બધાએ અમારા બધા ફ્રેન્ડ્સને ફેસબુક પેજ માટે ઇન્વીટેશન મોકલવાનુ શરૂ કરી દીધુ હતુ. ત્રણ જ કલાકમાં અમારા ફેસબુક પેજની લાઇક ૧૫૦૦ થી વધારે હતી.
નીતુએ અમારા આ આખા કામને કે પ્રોજેક્ટને ‘મીશન લવ’ નામ આપ્યુ હતુ. એક વીકમાં અમારી ફેસબુક ‘લવ પ્લેજ’ એપ વાઇરલ થઇ ચુકી હતી. રોજ ૧૦૦૦ થી વધારે પ્લેજ પોસ્ટ થતી. જેમાં મોસ્ટ ઓફ યંગ સ્ટર્સ જ હતા. અમારે જે કરવુ હતુ એ અમે કરી ચુક્યા હતા. બટ મારે આજના યુવાનોની કાસ્ટના લીધે મેરેજની લવ પ્રોબ્લેમ્સને પણ ધ્યાનમાં લેવી હતી. અને હવે હું ખુબ જ ફર્મલી બીલીવ કરવા લાગ્યો હતો કે કોઇ પણ પ્રોબ્લેમનુ સોલ્યુશન પ્રેમથી જ આવી શકે. એક વીકમાં લોકોના હોઠ પર અમારી એપનુ નામ પહોંચી ચુક્યુ હતુ. હવે હું ચાહતો હતો કે આ એપનો વિચાર માત્ર ઇન્ટરનેટ પર ના રહીને લોકોના મન સુધી પહોંચે. એટલે અમે ગુજરાતના દરેક સીટીમાં પાંચ પાંચ લીડર બનાવ્યા જે રોજ આવી પ્રોબ્લેમ્સ ઉપર ખૂબ શાંતીથી ચર્ચા કરે. એક્ઝામ્સ માત્ર દસ દિવસ હોવા છતા અમે દરેક સીટીના લીડરને પર્સનલી મળ્યા. અમે એવા વ્યક્તિઓ ઇચ્છતા હતા કે જે એગ્રેસીવ ના બને અને બધુ કામ ખૂબ પ્રેમ પુર્વક કરે. અમારા કોર વિચારો લોકો સુધી પહોંચાડી શકે. કોલેજમાં ગૃપ ઇવેન્ટ્સ અને ડીસ્કશન કરે. આખરે અમે એન્જીનીયર્સ હતા અને રીમેમ્બર એન્જીનીયર્સ કંઇ પણ કરી શકે છે…!
પહેલુ વીક ખૂબ જ થકાવનારૂ હતુ. અમે અમારી કોલેજમાં પણ ઇવેન્ટ કરવા માંગતા હતા. બટ અમે પ્રીન્સી પાસે પરમીશન લેવા જઇએ એ પહેલા કોઇ સરને મળવા માંગતા હતા. આઇ.ટીમાં એવા કોઇ સર નહોતા કે અમે સમજાવીએ અને માની જાય. ત્યારે જ નીતુએ એક સારો અને ભયંકર આઇડીયા આપ્યો. મીશન માટે સારો અને મારા માટે ભયંકર. સ્મિતામેમને મળીને એમને રીક્વેસ્ટ કરવાનો. હું સ્મિતામેમને મળવા નહોતો માંગતો. મેં ખોટી આર્ગ્યુમેન્ટ્સ પણ કરી. બટ નીતુની વાત સાચી હતી. જો સ્મિતામેમ કોઇ વાત કોલેજના સ્ટુડન્ટ્સ સામે મુકશે તો સ્ટુડન્ટ્સને વધારે રસ પડશે. બધા વધારે વિચારતા થશે અને વિચારતા કરશે. અમારે સ્ટુડન્ટ્સના પેરેન્ટ્સ સુધી આ આઇડીયા લઇ જવો હતો. હું જાણતો હતો કે એક જનરેશનથી બીજી જનરેશનમાં આઇડીયા ટ્રાન્સમીટ કરવો કેટલો અઘરો હોય છે. સાથે પેરેન્ટ્સના રીસ્પોન્સનો પણ મને અંદાજો હતો જ. એટલે અમે એ જ વિચારી રહ્યા હતા કે સામાન્ય લોકો સુધી કઇ રીતે આ આઇડીયાને લઇ જવો. એજ્યુકેટેડ યંગસ્ટર્સ તો સમજી જાય બટ સામાન્ય લોકોના ગળે ન ઉતરે એવી વાત હતી. એક કાસ્ટમાંથી બીજી કાસ્ટમાં મેરેજ અથવા મનગમતી વ્યક્તિ સાથે મેરેજ…? વર્ષોથી આવતી પ્રથા ઉપર એક જાટકે તલવારના ઘા જેવુ કામ હતુ…! એક્ઝામ્સને હવે એક વીક જ બાકી હતુ. એટલે જો કોઇ ઇવેન્ટ કરવી હોય તો પણ એક્ઝામ્સ પછી જ પોસીબલ થાય એમ હતી. એક્ઝામ્સ પછી લગભગ બધા જ સ્ટુડન્ટ્સ ઘરે જ જતા રહેતા હોય છે. એ પણ એક પ્રોબ્લેમ હતી. બટ બધાએ નક્કિ કર્યુ કે સ્મિતામેમની હેલ્પ લઇએ તો વધારે સારૂ રહેશે. એટલે મારે હવે સ્મિતામેમનો એક ફેવર માંગવા પણ જવાનુ હતુ. જે અમારે કરવુ હતુ એટલીસ્ટ એ તો સક્ક્સેસફુલ થઇ ગયુ હતુ. ‘લવ પ્લેજ’. હવે જે પણ થવાનુ હતુ એ બોનસમાં થવાનુ હતુ. સારૂ કે ખરાબ.
***
મારી આંગળી સ્મિતામેમના ડોરબેલ પર ઉભી રહીને ધ્રુજી રહી હતી. હું નહોતો ચાહતો છતા મારે સ્મિતામેમને મળવુ પડે એમ હતુ. નીતુએ સ્મિતામેમ સાથે વાત કરીને એને મળવા માટેનો ટાઇમ લઇ લીધો હતો. મેં નીતુને ઘણી વાર કહ્યુ કે ‘હું એકલો નહિં જાવ.’ બટ નીતુને એના ફેમીલી સાથે કોઇ ફેમીલી ફંકશનમાં જવાનુ હતુ. આખરે નક્કિ થયુ કે હું પહોંચુ અને મેમને બધી વાત ડીટેઇલમાં કહુ, નીતુ ફ્રી થાયે એટલે એ મને જોઇન કરી લેશે. વાત તો મીશન લવની જ કરવાની હતી બટ મને વિશ્વાસ હતો, મેડમ શું વાત કરશે? હું એ પણ વિચારી રહ્યો હતો કે કદાચ તો મેડમે શ્રુતિને બહાર જ મોકલી દીધી હશે. બટ જ્યારે મેં ડોરબેલ વગાડ્યો અને શ્રુતિએ દરવાજો ખોલ્યો ત્યારે મારી આ ધારણા ખોટી પડી. ઘણા ટાઇમ પછી મેં શ્રુતિને જોઇ હતી. બટ અંદર આવ્યો એટલે એક નાનો જટકો લાગ્યો. H.O.D પણ ત્યાં બેઠા હતા.
‘ગુડ મોર્નીંગ સર..!’, મેં ફોર્માલીટી પુરી કરી.
‘મોર્નીંગ..!’, એમણે એના ખડુસ અવાજમાં કહ્યુ.
હું સોફા બર બેઠો. મારા મનમાં એકજ વિચાર દોડી રહ્યો હતો. H.O.D શાંમાટે અહિં હતા ? મારી સામે સ્માઇલ કરતી કરતી શ્રુતિ કિચનમાં ગઇ. મેં પણ વળતી સ્માઇલ કરી.
‘મને તારા વિશે બધી જ ખબર છે…!’, H.O.D એ અટ્ટહાસ્ય કરતા ખુબ ધીમેંથી કહ્યુ.
‘બધી એટલે…?’, મને થોડી ધ્રુજારી ચડી ગઇ.
‘મીન્સ એવરીથીંગ… વોટેવર હેપ્પન્ડ ઇન ધીઝ હોમ..!’, બુઢ્ઢાએ એ જ શૈતાની સ્માઇલ કરતા કહ્યુ.
‘શું લેશો અંકલ…?’, ત્યાંજ શ્રુતિ એક પ્લેટમાં પાણીના ગ્લાસ લઇને આવી.
‘કોફી..!’,
‘અને તુ હર્ષ..?’,
‘સેમ…!’, શ્રુતિ ફરી કિચનમાં ગઇ.
‘વોટ હેપ્પન્ડ ઇન ધીઝ હોમ…?’, હું ગભરાયેલો હતો એટલે મેં અજાણ્યા બનતા પુછ્યુ.
‘યુ ડોન્ટ નો ! ઇન સ્મિતા’ઝ બેડ. ઓન ધીઝ સોફા. શુડ આઇ સે મોર ?’, એ જે બોલ્યા એના પછી હું થોડો વધારે ગભરાયો.
‘ધીમે બોલો…!’, મેં વિનંતી કરતા કહ્યુ.
‘કેમ ડરે છે આટલો બધો..?’, એમણે ખુબ જ શાંત અને આરામદાયક બનીને કહ્યુ. જાણે મારી દોરી એના હાથમાં હોય.
‘મારી સાથે આવુ કેમ કરી રહ્યા છો…?’, મેં ખુબ જ ધીંમેથી કહ્યુ.
‘બીકોઝ ઓફ વોટ યુ ડીડ ટુ મી…! ચોદુ. સ્મિતા ટોલ્ડ મી એવરીથીંગ ઓન ધેટ વેરી ડે.’,
‘યા આઇ નો, બટ સર એ એમેચ્યોર સ્ટુડન્ટ્સની મીસ્ટેક્સ હતી. આઇ એમ સોરી ફોર ઇટ.’
‘હહ સોરી…’
‘સર વોટ ડુ યુ વોન્ટ…?’, હું વધારે સહન કરી શકુ એમ નહોતો એટલે મેં સીધો જ મેઇન સવાલ કર્યો. ત્યાંજ કિચનમાંથી શ્રુતિ કોફી લઇને આવી. એના ચહેરા પરથી એવુ લાગ્યુ કે જાણે એણે બધુ જ સાંભળ્યુ હોય. ડર આપણામાં અજબ ગજબની ભ્રમણાઓ પેદા કરતો હોય છે. આપણે નક્કિ ના કરી શકીએ હકિકત શું છે. એણે કોફી ટ્રે ટેબલ મુકી.
‘મમ્મી ક્યારે આવશે ? શું કહીને ગઇ છે..?’, સંગીત અમારી પાછળના રૂમમાંથી આવીને ઓલમોસ્ટ ચીસો પાડતો બોલ્યો. અચાનક અવાજ સાંભળીને હું ડરી ગયો.
‘મને નથી ખબર ઓકે..?’, શ્રુતિ બોલી. એ મને ઘુરતો ઘુરતો ઘરની બહાર નીકળવા ડોર પાસે ગયો. એ જોરથી બારણુ પટકીને ઘરની બહાર નીકળી ગયો.
‘સોરી. હી ઇઝ લીટલ બીટ ડીસ્ટર્બ્ડ.’, શ્રુતિએ કહ્યુ. એ મારી સામે જોતી જોતી ફરી કીચનમાં ગઇ અને તરત જ હાથ નેપકીનથી લુંછતી લુંછતી હોલમાં આવી અને મારી સામેના સોફા પર બેસી ગઇ. દસ મિનિટ સુધી હું ત્રીપોઇ પર પડેલી મેગેઝીન વાંચતો રહ્યો. અમારા ત્રણેયમાંથી કોઇ કંઇ ના બોલ્યુ. મને વિશ્વાસ આવી ચુક્યો હતો કે શ્રુતિ અમારી વાતો સાંભળી ચુકી હતી. શ્રુતિ તો ઠીક મને તો સંગીતે અમારી વાતો સાંભળી એવુ પણ લાગી રહ્યુ હતુ. મેગેઝીન બંધ કરી રહ્યો હતો ત્યાંજ દરવાજો ખુલ્યો. સ્મિતામેમ એન્ટર થયા.
‘શ્રુતિ ચૈતીને તારૂ કંઇક કામ છે, એણે તને મળવા જવાનુ કહ્યુ છે.’, અંદર આવતાની સાથે જ મેમ બોલ્યા.
‘મને કોઇ કોલ નથી આવ્યો..’, શ્રુતિએ થોડુ રૂડ થઇને કહ્યુ.
‘એણે મારી સાથે કહેવરાવ્યુ છે. કોલ કરી લે વિશ્વાસ ના હોય તો.’, મેડમને પહેલીવાર આવી રીતે વાત કરતા જોયા. શ્રુતિ તરત જ ઉભી થઇ અને દિવાલ પર લટકાવેલી સ્કુટરની ચાવી લઇને ગુસ્સામાં બહાર નીકળી ગઇ. મને ખબર હતી, મારી સાથે એકાંતમાં વાત કરવા માટે શ્રુતિને ઘરથી બહાર મોકલી દેવામાં આવી છે.
‘કદાચ શ્રુતિને પણ હવે ખબર પડી ગઇ છે.’, H.O.Dએ કહ્યુ.
‘વોટ…?’, મેડમની જીભ બહાર નીકળી ગઇ.
‘અમે બન્ને વાતો કરી રહ્યા હતા, એ કદાચ સાંભળી ગઇ છે. એના ચહેરા પરથી એવુ જ લાગી રહ્યુ હતુ.’, સર બોલ્યા.
‘તુ મને ફસાવવાની કોશીષ તો નથી કરતો ને…?’, મેડમે સરને તુકારે બોલાવ્યા ત્યારે મને ખુબ જ આશ્ચર્ય થયુ.
‘નોપ ડાર્લીંગ, કદાચ તો સંગીતે પણ અમારી વાતો સાંભળી છે.’, સરે મેડમના ખભા એનો કામુક હાથ ફેરવ્યો. સાંભળીને મેડમ છંછેડાયા.
‘યુ સન ઓફ અ…’, મેડમ સરનો હાથ ફગોળતા બોલ્યા. હું બધુ જ સાક્ષી બનીને જોતો રહ્યો. હું આવ્યો હતો શાંમાટે અને શું થઇ રહ્યુ હતુ.
‘વોટ ડુ યુ વોન્ટ…?’, મેડમ દૂર ખસતા બોલ્યા.
‘જે તુ પહેલા મને આપતી હતી અને હવે હર્ષને આપે છે.’,
‘ડોન્ટ ટોક રબીશ…! વી આર હીઅર ટુ ટોક અબાઉટ હર્ષ.’,
‘હહ, મને શું મળશે…? કંઇ નહિં.’, સર ઠંડા કાળજે બોલ્યા. મેમ ગુસ્સાથી સરને જોઇ રહ્યા હતા.
ત્યાંજ ડોરબેલ વાગ્યો. મેડમે દરવાજો ખોલ્યો. નીતુ હતી.
‘હેય… વેલકમ.’, અચાનક મેમના બીહેવીઅરમાં ઓસીલેટીંગ ચેન્જ જોઇને હું દંગ રહી ગયો. મેડમે નીતુને હગ કર્યુ અને એને સોફા પર બેસારી.
‘ગુડ મોર્નીંગ સર.’
‘મોર્નીંગ..’, H.O.D ના ચહેરા પર એના ખડુસ ચહેરા જેવા જ એક્સપ્રેશન્સ હતા.
‘વાત કરી…?’, નીતુએ મને પુછ્યુ.
‘યા થોડી…’
‘વી અગ્રીડ નીતુ. તમે લોકો કોલેજના સ્ટુડન્ટ્સને ભેગા કરી શકો. કોઇ ઇવેન્ટ રાખી શકો. બટ કોઇ ટીચર્સ હેલ્પ નહિં કરી શકે.’, એવુ H.O.D સર કહી રહ્યા છે.
‘સર પ્લીઝ. વી આર ડુઇંગ નોબલ એફોર્ટ.’, નીતુએ રીક્વેસ્ટ કરી. એ કેટલી ઇનોસન્ટ લાગી રહી હતી. એની સામે હું કેટલુ ભારે ભારે ફીલ કરી રહ્યો હતો.
‘વી કાન્ટ સપોર્ટ પ્રાઇવેટ મુવમેન્ટ. ઇટ્સ નોટ પોસીબલ.’, સરે કડક થઇને કહ્યુ.
‘યુ કેન સ્ટાર્ટ ઇવેન્ટ્સ, વી કન્વીન્સ્ડ સર ફોર ધેટ.’, સ્મિતામેમ સર સામે જોતા જોતા બોલ્યા.
‘ધેટ ઇઝ વેરી નાઇસ ઓફ યુ સર એન્ડ મેમ. થેંક્યુ વેરી મચ.’, નીતુ મોટી સ્માઇલ કરતા કરતા બોલી.
‘આઇ હેવ ટુ ગો નાઉ..!’, અચાનક સર ઉભા થયા.
‘બેસોને…!’, મેડમે આગ્રહ કર્યો.
‘આઇ હેવ સમ વર્ક..!’, સર મારી સામે જોઇને બોલ્યા. જાણે મારા માટે જ કંઇક કરવાનુ હોય.
‘ઓકે… નો પ્રોબ્લેમ..!’, મેડમ બોલ્યા. સર દરવાજા તરફ આગળ વધ્યા. અમે ત્રણેય દરવાજા સુધી એમને મુકવા માટે ગયા. સર એમના શુઝ પહેરી રહ્યા હતા.
‘નીતુ ચાવી અંદર રહી ગઇ છે, કેન યુ પાસ મી..?’, સર નીતુને જોઇને બોલ્યા.
‘સ્યોર’, કહીને નીતુ અંદર ચાવી લેવા ગઇ.
‘મર્ડર કોણ કરે છે…!’, કહીને સર થોડુ મુસ્કાયા. હું કમ્પ્લીટલી શોકમાં ડુબી ગયો. મેડમ સરને જોતા રહ્યા અને સર મેડમને. જે રીતે સર હસ્યા હતા એના પરથી તો એવુ જ લાગ્યુ હતુ કે સર જ ખૂની હશે. બટ બીજો જ વિચાર મેમનો પણ આવ્યો હતો કે સરે આવુ અત્યારે જ શાંમાટે કહ્યુ. મેડમને સંભળાવવા ? મર્ડર શબ્દ સાંભળતા જ ડેવીડ યાદ આવી ગયો અને એની સાથે આઇ.ટીના જેટલા પણ સ્ટુડન્ટ્સના મર્ડર થયા હતા એ યાદ આવી ગયા.
‘લ્યો સર..!’, નીતુએ સરને ચાવી આપી.
‘બાય નીતુ. ટેક કેર, ટેક કેર ઓફ હર્ષ એઝ વેલ..!’, સર જતા જતા બોલ્યા. સરે મને પુરેપૂરો ડરાવી દીધો હતો.
મારા મનમાં એક જ વાત દોડી રહી હતી. શું હવે મારો નંબર હતો. શું મારે નીતુને આ બધુ કહેવુ જોઇએ ? શું મારે પોલીસને જઇને કહેવુ જોઇએ ? પણ આ બધુ એટલુ કોમ્પ્લેક્સ હતુ કે મને ખબર નહોતી પડી રહી કે મારે સમજાવવુ કઇ રીતે. બીજી પ્રોબ્લેમ એ હતી કે મને જ હજુ પુરેપૂરી ખબર નહોતી.
‘બાય..!’, નીતુ બોલી.
‘આપણે પણ નીકળીએ..?’, મેં નીતુને કહ્યુ. હું એક પળ પણ હવે ત્યાં રહેવા નહોતો માંગતો.
‘ઓકે.!’, નીતુ બોલી અને પોતાનુ સોફા પર પડેલુ પર્સ લઇ આવી.
‘બાય મેમ. થેંક્યુ સો મચ ફોર હેલ્પીંગ અસ..!’,
‘યુ આર ઓલવેઝ વેલકમ..!’, મેડમે નીતુને હગ કરી. બટ કહેતી વખતે એમની નજર મારી સામે હતી. એમની આંખોમાં પ્રેમ કરતા વધારે ગુસ્સો હતો.
***
‘હર્ષ….! હર્ષ…! ઉઠ..!’, મેં સાંભળ્યુ અને હું સફાળો ઉઠી ગયો. રોહનના ચહેરા પર ચિંતાઓ હતી. મેં ઘડિયાળમાં જોયુ. ચાર વાગ્યા હતા.
‘બોલ…!’, મેં પુછ્યુ.
‘ન્યુઝ જો ચલ…!’,
‘પણ શું થયુ?’
‘હિન્દુ પરિષદના અમુક લોકોએ રાજકોટના સ્ટુડન્ટ્સને પીટ્યા.’
‘વોટ….?’ હું તરત જ ટી.વી પાસે ગયો. ન્યુઝમાં ઇન્જર્ડ થયેલા સ્ટુડન્ટ્સને દેખાડવામાં આવી રહ્યા હતા. ન્યુઝમાં એવુ પણ આવી રહ્યુ હતુ કે મારવાવાળુ કોણ હતુ એની ઓળખાણ નથી થઇ, બટ સ્ટુડન્ટ્સ એમ કહી રહ્યા હતા કે એ લોકો વિ.હિ.પના લોકો જ હતા. થયુ એમ હતુ કે સવારમાં રાજકોટની આત્મીય કોલેજના સ્ટુડન્ટ્સ કિટલી પર ચ્હા પી રહ્યા હતા. સ્ટુડન્ટ્સે એક દિવસ અગાઉ પ્લાન કર્યુ હતુ કે બધા વહેલી સવારે મળીને ચાય પે ચર્ચા કરશે. એ લોકો ચ્હા પી રહ્યા હતા ત્યાંજ કેટલાક લોકો હોકી અને બેટ લઇને આવ્યા અને સ્ટુડન્ટ્સને પીટવા લાગ્યા. સાથે બકી પણ રહ્યા હતા કે ‘લવ મેરેજ કરાવવા છે…? હિન્દુ સંસ્કૃતિને મીટાવવી છે..?’ આવુ મને એ સ્ટુડન્ટ્સ તરફથી જાણવા મળ્યુ હતુ. પોલીસે આવીને બધો મામલો થાળે પાડ્યો. એક પછી એક ડરાવનારી ઘટનાઓ બની રહી હતી. હું થોડો ડરી ગયો હતો. ક્યાંક કોઇ મોટી ઘટના મારા કારણે ન થઇ જાય. એવો ડર મને લાગવા લાગ્યો. મેં એજ દિવસે બધા લીડર્સને રીક્વેસ્ટ કરી કે એક જગ્યાએ બહુ બધા લોકો ભેગા ન થાય.
એ દિવસે ગુજરાતી ન્યુઝ ચેનલોએ લવ મેરેજ અને અરેન્જ મેરેજ સબજેક્ટ પર ડીબેટો ચલાવી. એ સિવાય હવે આ મુદ્દામાં પોલીટીક્સ પણ ઘુસી ચુક્યુ હતુ. એક ન્યુઝ ચેનલે હિંદુ પરિષદના નેતાઓને લઇને ડીબેટ ચલાવી હતી. એ લોકો એટલો બકવાસ કરી રહ્યા હતા કે લીટરલી મને એમ થઇ રહ્યુ હતુ કે ‘એ લોકોને બોલવાનુ ભાનુ કે કોઇ સેન્સ છે ખરી…?’ શું બે અલગ કાસ્ટના લોકો મેરેજ કરે તો શું હિંદુ સંસ્કૃતિ કે સમાજને કોઇ નૂકસાન થઇ શકે? મારા પર આરોપો લગાવવામાં આવી રહ્યા હતા કે આ બધુ કરવાનો હેતુ ‘હિન્દુ સંસ્કારોને નષ્ટ કરવાનો હતો.’ એક ન્યુઝ ચેનલની મારા પાસે પણ ડીબેટ માટે રીક્વેસ્ટ આવી હતી મેં એક્સેપ્ટ ના કરી કારણ કે હું નહોતો ચાહતો કે મારા કામને કોઇ ખરાબ અંજામ આપુ. મારે બધુ જ કામ પ્રેમથી કરવુ હતુ. બધાને સાથે લઇને કરવુ હતુ. બટ ધીઝ ઇઝ ઇન્ડીયા. કોઇને કોઇ તો આડુ ફાટે જ. મેં કોઇ એક્શન ન લીધા હોવા છતા ધીરે ધીરે વાતાવરણ ઉગ્ર બનતુ ગયુ. એક્ઝામને હવે માત્ર પાંચ દિવસ બાકી રહ્યા હતા. મેં કંઇજ નહોતુ વાંચ્યુ. સાથે નીલ, રોહન અને નીતુ પણ ધ્યાન ઓછુ જ આપી શક્યા હતા. જે ઘટના બની એ પછી રોહને મને આ મીશનમાં સાથ આપવાનુ છોડી દીધુ હતુ. મને એનાથી કોઇ વાંધો નહોતો. એના ઘરેથી જ પ્રેશર હતુ એ હું જાણતો હતો. નીલ અને નીતુને પણ કહેવામાં આવ્યુ હતુ કે ‘આ બધામાં વધારે પડતા નહિં’ છતા નીલ એ વાતને ધ્યાનમાં લીધા વિના મારી બાજુમાંથી એક પળ પણ હટ્યો નહોતો, નીતુતો મારી સાથે હતી જ.
આ ઘટના બની એના પછી મારા મગજમાં બેજ વિચારો ચાલી રહ્યા હતા. H.O.D એ કહેલ ‘મર્ડર કોણ કરે છે?’ અને જે હાલ બની રહ્યુ હતુ એ. હું ખુબ જ ઇચ્છી રહ્યો હતો કે દિલ ખોલીને નીતુને બધુ જ સાચે સાચુ કહી દવ…! બટ મારામાં હિમ્મત નહોતી. હું ખુબ જ ટફ ટાઇમમાંથી પસાર થઇ રહ્યો હતો.
બે દિવસ પછી ફરી ન્યુઝ આવ્યા કે જામનગરની એક કોલેજના સ્ટુડન્ટ્સને પણ અમુક લોકો મારવા આવ્યા તો સ્ટુડન્ટ્સ પણ સામે પડ્યા. સામ સામે અથડામણ થઇ. બન્ને જુથો લડ્યા અને બન્ને જુથોને વાગ્યુ. છેલ્લે કોઇએ પોલીસને કોલ કર્યો. ત્યારે બધા જ સ્ટુડન્ટ્સ છટકી ગયા. ફરી બધાની નજર મારા પર જ આવી. એવુ કહેવાઇ રહ્યુ હતુ કે આ બધુ જ મારા કહેવાથી જ થઇ રહ્યુ હતુ. હું જ એ લોકોને વધારે ઉગ્ર બનાવી રહ્યો હતો. હવે તો મને ડર લાગવા લાગ્યો હતો કે જો કોઇ સ્ટુડન્ટો વચ્ચે જઘડો થશે અને એનુ કારણ કંઇક બીજુ હશે તો પણ વાંક મારો જ આવવાનો હતો. મેં અને નીલે બધાને ફરી કોલ કર્યા અને કહ્યુ કે હમણા કેમ્પેઇનમાં કોઇ જ કામ નથી કરવાનુ..! બટ સ્ટુડન્ટ્સનો ઇગો હર્ટ થઇ ચુક્યો હતો. NSUI ના લોકો રેલી પર ઉતરી આવ્યા. આખો મુદ્દો ફંટાઇ ચુક્યો હતો. ‘મીશન લવ’ સાઇડમાં રહી ગયુ હતુ અને મુદ્દો આવ્યો હતો વિદ્યાર્થી સુરક્ષાનો. NSUI મેમ્બરોએ વિ.હિ.પનો વિરોધ કરતી રેલી કાઢી. આખરે એનુ સેન્ટર પણ હું જ બની ગયો. ન્યુઝમાં એવુ જ આવ્યુ કે આ રેલીને બેકગ્રાઉન્ડમાં રહીને મેં જ લીડ કરી હતી. હું ફ્રસ્ટ્રેટ થઇ ચુક્યો હતો. નો ડાઉટ મેં શરૂ કરેલા મુદ્દાને લીધે ઘણુ બધુ થઇ રહ્યુ હતુ, બટ એની પાછળ મારો કોઇ હાથ નહોતો. અમારી વાત લોકોએ સાઇડમાં રાખીને પોતપોતાની વાત પોલીટીકલ રીતે રજૂ કરી હતી. ખરેખર ત્યારે મને એવુ લાગ્યુ હતુ કે ઇન્ડીયા એ એવો દેશ છે જ્યાં બધાએ કંઇને કંઇ કરવુ છે. બટ કોઇને શરૂઆત નથી કરવી. માત્ર કોઇ શરૂઆત કરી આપે પછી શરૂઆતનો મુદ્દો ભલે ગમે તે હોય બધા જ પોતપોતાની વાત મુકવા માટે તલપાપડ થાય છે. આવુ જ થયુ હતુ. અમે સ્ટુડન્ટ્સની એનર્જીને ભેગી કરી હતી, એ એનર્જી હવે કોઇ અલગ દિશા પકડી ચુકી હતી. હું ચાહતો હતો કે આ બધુ જ શાંત થઇ જાય. એટલે જ મેં વેબસાઇટ પર મોટા અક્ષર હાઇલાઇટ કરાવ્યુ કે ‘અમે અમારૂ કેમ્પેઇન બંધ કરી દીધુ છે. ડોન્ટ વર્ક ઓન ઇટ.’ હું ટેમ્પરરી બધુ જ બંધ કરવા માંગતો હતો.
એક્ઝામ્સને બે દિવસની વાર હતી. એ દિવસે રાતના નવ વાગ્યા હશે. હું નીતુને મંગાવેલી બુક્સ આપીને મારા ફ્લેટ પર આવી રહ્યો હતો. ત્યારે જ કોઇ અજાણ્યા નંબર પરથી કોલ આવ્યો…!
‘જો ૨૪ કલાકમાં વેબસાઇટ અને ફેસબુક પેજ બંધ ન થયુ તો શરીરનુ એક હાડકુ સાજુ નહિં રહે…!’, એણે મને કહ્યુ.
‘જે થાય એ કરી લો…! સાઇટ બંધ નહિં જ થાય.’,
‘એમ ? ખરેખર તારે મરવુ જ છે….?’, મેં સાંભળીને ફોન કટ કરી નાખ્યો. આટલુ બધુ થયા પછી પહેલી વાર હું આઉટ ઓફ કંટ્રોલ થયો હતો. હું ફ્લેટ તરફ આગળ વધ્યો. થોડી વાર પછી અચાનક મારા માથા પર ઘા જીંકાણો.
મને જ્યારે હોશ આવ્યો ત્યારે હું રસ્તા વચ્ચે પડ્યો હતો. મારા માથા પર સખત દુખી રહ્યુ હતુ. મારો જમણો હાથ દુખી રહ્યો હતો. જાણે ઘણુ બધુ વાગ્યુ હોય. મેં આસપાસ નજર કરી. મારી બાઇક બાજુમાં જ હતી. મેં બીજો હાથ મોબાઇલ કાઢવા મારા ખીસ્સામાં નાખ્યો. મેં એ જ હાથે કોલ કરીને રોહનને બોલાવ્યો. રોહનની આવવાની હું રાહ જોઇ રહ્યો હતો. જાણે ટાઇમ સ્ટોપ થઇ ગયો હતો. મારા મગજમાં સતત H.O.D એ કહેલુ વાક્ય ઘુમી રહ્યુ હતુ. સાથે ડર લાગી રહ્યો હતો કે જો નીતુને મારા અને સ્મિતામેમ વચ્ચે જે થયુ હતુ એ ખબર પડશે તો? અમારા મીશનને કારણે જે થઇ રહ્યુ હતુ એ વધારે ઉગ્ર સ્વરૂપ તો ધારણ નહિં કરે ને? પરંતુ સૌથી વધારે જો મને ડર હતો તો એ હતો નીતુનો….!
***
શું હર્ષ બધી પ્રોબ્લેમ્સમાંથી છુટકારો મેળવી શકશે? કોણ હશે ખૂની? હર્ષ? શ્રુતિ ? સ્મિતામેમ કે એચ.ઓ.ડી? જાણવા માટે વાંચતા રહો. ધ લાસ્ટ યર – સ્ટોરી ઓફ એન્જીનીયરીંગ. આપના રીવ્યુ મને ફેસબુક અથવા કમેન્ટમાં જણાવવાનુ ભુલતા નહિ facebook.com/iHirenKavad ….. વધુ આવતા શુક્રવારે…! ધ લાસ્ટ યરની પેપર બેક કોપી પ્રીબુક કરવા માટે 8000501652 વોટ્સએપ નંબર પર પીંગ કરો.
લેખક વિશે
હિરેન કવાડ એન્જીનીયર, ફીલોસોફર, રાઇટર, એક્ટર, ફીલ્મ એન્ડ પ્લે સ્ક્રીપ્ટ રાઇટર છે. પણ એમના મતે તે એક એન્ટરટેઇનરથી વધુ કંઇ જ નથી. હાલ એ ફુલ ટાઇમ આર્ટ્સ એન્ડ લીટરેચર સાથે સંકળાયેલ છે. એમને નાટકો જોવા ખુબ જ ગમે છે. એક્ટીંગ અને રાઇટીંગ પ્રત્યે એ ખુબ જ પેશનેટ છે. શોર્ટ સ્ટોરીઝ એ એમની પહેલી ગર્લફ્રેન્ડ છે. એ સિવાય એ મ્યુઝીક પણ જાણે છે. ક્લાસીકલ મ્યુઝીકના એ જબરા શૌખીન છે.
એમણે એમનુ એન્જીનીયરીંગ અમદાવાદની એક પ્રતિષ્ઠીત કોલેજમાંથી કર્યુ અને એન્જીનીયરીંગ પુરૂ કર્યાના બે વર્ષ પછી પોતાનો બધો જ સમય લીટરેચર અને આર્ટસમાં આપવાનુ નક્કિ કર્યુ. હાલ એ ‘એન્જીનીયરીંગ ગર્લ’ નામની એક નોવેલ, શોર્ટ સ્ટોરીઝ અને નાટકો પર કામ કરી રહ્યા છે.
આ સ્ટોરીઝના રીવ્યુઝ અને ફીડબેક આપવાનુ ભુલતા નહિ.
Facebook : www.facebook.com/Ihirenkavad
Google Plus : www.google.com/+hirenkavad
Twitter : www.twitter.com/hirenkavad
