અલખની ડાયરીનું રહસ્ય - ભાગ 4 Rakesh Thakkar દ્વારા પુષ્તક અને વાર્તા PDF

Featured Books
શ્રેણી
શેયર કરો

અલખની ડાયરીનું રહસ્ય - ભાગ 4

લખની ડાયરીનું રહસ્ય
-રાકેશ ઠક્કર
પ્રકરણ ૪
 
         અદ્વિકે વિચાર્યું કે પ્રેમ અને મૃત્યુ વચ્ચેનો સંબંધ કેટલો જટિલ છે. તેણે જે કથાને પ્રેમકથા માની હતી, તે વાસ્તવમાં એક આત્માની વેદનાની કથા હતી. અદ્વિકને સમજાયું કે જીવનમાં દરેક વસ્તુ બેધારી તલવાર જેવી હોય છે. પ્રેમ પણ એવો જ હોય છે. જો તે સાચા હેતુથી કરવામાં આવે, તો તે જીવનને સુંદર બનાવી દે છે. પણ જો તે અધૂરો રહે, તો તે એક શ્રાપ બની જાય છે. અદ્વિકે નક્કી કર્યું કે તે માત્ર અલખને શાંતિ જ નહીં, પણ તેના પ્રેમને પણ સાબિત કરશે. તેનો સંઘર્ષ હવે માત્ર અલખના આત્મા માટે નહોતો, પણ પ્રેમની સચ્ચાઈ માટે પણ હતો.
 
         અદ્વિક: (મનોમન) "અલખ, હું તને કહીશ કે પ્રેમનો અર્થ શું હોય છે. હું તને મુક્ત કરીશ, ભલે મને મારા જીવનનો અંત પણ કરવો પડે."
 
         જ્ઞાનદીપના માર્ગદર્શનથી અદ્વિક સુરતના પ્રાચીન સૂર્યમંદિર પહોંચ્યો. આ મંદિર અંધકારમાં છવાયેલું હતું અને તેની દીવાલો પર વિચિત્ર ચિહ્નો કોતરેલા હતા. અદ્વિકને લાગ્યું કે આ જગ્યા શક્તિશાળી પણ ભયાનક છે. મંદિરમાં પ્રવેશતા જ તેને ઠંડી લાગી, જાણે કે હવામાં કોઈ અદૃશ્ય શક્તિનો પ્રભાવ હોય.
 
         મંદિરમાં અદ્વિકને એક કબર મળી. જેના પર એક મહિલાની આકૃતિ કોતરેલી હતી. તે આકૃતિ ડાકણ જેવી લાગતી હતી, તેના લાંબા વાળ, કાતિલ આંખો અને વિકૃત હાસ્ય સાથે. કબરની નીચે લખેલું હતું: "મારી અમરતાનો શ્રાપ કોઈને પણ શાંતિ નહીં આપે." આ જોઈને અદ્વિક ચોંકી ગયો. તે સમજી ગયો કે અલખની વાર્તાનો સંબંધ આ ડાકણ સાથે હતો.
 
         અચાનક, મંદિરમાં એક આકૃતિ દેખાઈ. તે એક યુવાન હતો, જેણે કાળા વસ્ત્રો પહેર્યા હતા અને તેની આંખોમાં ક્રોધ હતો. આ યુવાનનું નામ અર્જુન હતું, અને તે કાળો જાદુગર હતો. અર્જુને અદ્વિકને જોયો અને ભયાનક હાસ્ય સાથે કહ્યું, "આખરે તમે અહીં પહોંચી જ ગયા. હું તમારી જ રાહ જોઈ રહ્યો હતો. મને ખબર હતી કે કોઈક દિવસ કોઈ આ ડાયરી લઈને આવશે."
 
         અદ્વિકને આશ્ચર્ય થયું. "તમે કોણ છો અને તમને ડાયરી વિશે કેવી રીતે ખબર છે?"
 
         અર્જુન: "હું એ જાદુગર છું જેણે અલખને અમરતાનો શ્રાપ આપ્યો હતો. હું તેના પ્રેમમાં પડ્યો હતો, પણ તેણે મારા પ્રેમને નકાર્યો. એટલે મેં તેને આ શ્રાપ આપ્યો કે તે ક્યારેય શાંતિ નહીં પામે અને તેની આત્મા તેની ડાયરીમાં કેદ થઈ જશે."
 
         અર્જુન વધુ બોલ્યો, "તમારી જેમ, હું પણ અલખને મુક્ત કરવા માંગું છું. પણ હું પ્રેમથી નહીં, પણ કાળા જાદુથી. જો તમે મને ડાયરી નહીં આપો, તો હું તમને મારી નાખીશ અને પછી અલખની આત્માને પણ શાંતિ નહીં આપું."
 
         અદ્વિકે પોતાની જાતને બચાવવા માટે લડવાનો નિર્ણય લીધો, પણ અર્જુન એક શક્તિશાળી કાળો જાદુગર હતો. અર્જુને એક ભયાનક મંત્ર બોલ્યો, અને મંદિરની દીવાલો હલવા લાગી. કાળા ધુમાડાથી ભયાનક આકૃતિઓ બની, જે અદ્વિક પર હુમલો કરવા લાગી.
 
         અર્જુન: "તમારો પ્રેમ અલખને શાંતિ નહીં આપી શકે. માત્ર કાળો જાદુ જ તેની આત્માને મુક્ત કરી શકશે. અલખની ડાયરીમાં જે પ્રેમની વાતો લખી છે, તે માત્ર એક છળ છે, જેથી કોઈ તેની કબર સુધી પહોંચી શકે. હવે તમારી પાસે બે વિકલ્પ છે: ડાયરી મને આપો, અથવા અહીં જ મૃત્યુ પામો."
અદ્વિક અર્જુન સામે લડી રહ્યો હતો અને તેને લાગ્યું કે તે હારી જશે. અચાનક, ડાયરીમાંથી એક કડી આવી: "તારા પ્રેમની શક્તિ, તને શ્રાપમાંથી બચાવશે."
 
         આ કડી સાંભળીને અદ્વિકને એક આશા મળી. તેણે એક ઊંડો શ્વાસ લીધો અને પોતાના મનમાં અલખનું નામ લીધું. "અલખ, હું તમને પ્રેમ કરું છું."
 
         અદ્વિકના પ્રેમના શબ્દોથી ડાયરીમાંથી એક શક્તિશાળી પ્રકાશ નીકળ્યો, જેણે અર્જુનને પાછળ ધકેલી દીધો. અર્જુન ડરી ગયો, કારણ કે તેને ખબર નહોતી કે પ્રેમ આટલો શક્તિશાળી હોઈ શકે છે. અર્જુને ગુસ્સામાં કહ્યું, "તમે મારા જાદુથી જીતી શકો છો, પણ તમે અલખના શ્રાપથી બચી શકશો નહીં. તે તમને મારી નાખશે. ભલે તમે તેને ગમે તેટલો પ્રેમ કરો."
 
         અદ્વિકે માત્ર કાળા જાદુગરનો જ નહીં, પણ અલખના આત્માનો પણ સામનો કરવો પડશે. શું તે અલખને મુક્ત કરી શકશે? શું તે પ્રેમની શક્તિથી અર્જુનને હરાવી શકશે?

ક્રમશ: