અલખની ડાયરીનું રહસ્ય
-રાકેશ ઠક્કર
પ્રકરણ ૧
આ વાર્તા અદ્વિક નામના એક લેખકની છે. જેણે જીવનમાં માત્ર નિષ્ફળતા અને અસંતોષ જ અનુભવ્યો હતો. તેનું મન શૂન્ય હતું. જાણે કે હજારો વર્ષોથી ઉજ્જડ રણ હોય. એક સાંજે જ્યારે તે પોતાના જૂના પુસ્તકોની વચ્ચે બેઠો હતો ત્યારે તેને એક વિચિત્ર લાગણી થઈ. જાણે કે કોઈ અદૃશ્ય શક્તિ તેને બોલાવી રહી હોય. આ લાગણીને અનુસરીને તેણે પુસ્તકોના ઢગલામાંથી એક જૂની અને ધૂળવાળી ડાયરી શોધી કાઢી. ડાયરી પર 'અલખ' નામ લખેલું હતું. અદ્વિકને આશ્ચર્ય થયું કે આ ડાયરી ક્યાંથી આવી? કારણ કે તેણે પહેલાં ક્યારેય આ ડાયરી જોઈ નહોતી.
અદ્વિકે ડાયરી ખોલી. અંદરના પાના પર સરસ અક્ષરે લખેલી એક કવિતા હતી:
સુરતની ધૂળમાં, જામ્યું છે એક અનમોલ મોતી,
કિરણોને શોભાવી, જિંદગીને જગાડી,
પણ દિલમાં છુપાયેલું છે એક દર્દ,
જેને હર એક શ્વાસમાં અનુભવું છું.
આ કવિતા વાંચીને અદ્વિકના મનમાં અનેક પ્રશ્નો ઉભા થયા. આ કવિતા કોણે લખી છે? અને સુરત સાથે તેનો શું સંબંધ છે? આ કવિતા વાંચીને તેને લાગ્યું કે આ કવિતાની અંદર છુપાયેલું રહસ્ય જાણવું જરૂરી છે.
જેમ જેમ તે ડાયરીના પાનાં ફેરવતો ગયો તેમ તેમ તેને અલખના જીવન વિશે જાણવા મળ્યું. અલખ એક અનોખી છોકરી હતી. જે સુરત શહેરમાં રહેતી હતી. તે એક એવી વ્યક્તિ હતી જે જીવનની નાની નાની ક્ષણોને પણ કલા બનાવી દેતી હતી.
અદ્વિકને અલખની વાર્તામાં ઊંડો રસ પડ્યો. તેને લાગ્યું કે જાણે તે પોતે અલખના જીવનનો એક ભાગ હોય. ડાયરીમાં લખેલી દરેક વાત તેને પોતાની લાગતી હતી. અલખના વિચારો, તેના સંઘર્ષો, તેના સપના, બધું જ અદ્વિકને પોતાના જેવું લાગવા માંડ્યું. એક રાત્રે અદ્વિકે ડાયરી વાંચતા વાંચતા અચાનક પોતાના રૂમમાં એક સુગંધ અનુભવી. તે સુગંધ ગુલાબની હતી. જે અલખની સૌથી પ્રિય હતી. અદ્વિકે વિચાર્યું કે આ માત્ર એક ભ્રમ છે પરંતુ તેને આશ્ચર્ય થયું કે આ સુગંધ ડાયરીમાંથી આવી રહી હતી.
એક રાત્રે અદ્વિકે ડાયરીના એક પાના પર એક વિચિત્ર શબ્દસમૂહ વાંચ્યો:'સપનાની દુનિયામાં, જ્યાં સમય અટકી જાય છે.'
આ શબ્દો વાંચીને અદ્વિકને એક વિચિત્ર લાગણી થઈ. તેણે જોયું કે ડાયરીનું છેલ્લું પાનું કોરું હતું, પરંતુ તેના પર એક અનોખું ચિત્ર હતું. આ ચિત્ર એક ગુલાબનું હતું. જ્યારે અદ્વિકે આ ચિત્ર પર હાથ મૂક્યો, ત્યારે તેને એક અનોખો અવાજ સંભળાયો, "અદ્વિક, હું અહીં છું." અદ્વિક ડરી ગયો પણ તેને સમજાયું કે આ અવાજ અલખનો હતો. અદ્વિકને જાણ થઈ કે અલખનું મૃત્યુ થયું નથી પણ તે સમાંતર બ્રહ્માંડમાં જીવી રહી છે.
અલખે અદ્વિકને જણાવ્યું કે તે એક અકસ્માતમાં ગાયબ થઈ ગઈ હતી પણ તેની આત્મા તેની ડાયરીમાં કેદ થઈ ગઈ હતી. ડાયરીમાં લખેલી વાર્તા તેનો અદ્વિક સાથે વાત કરવાનો એકમાત્ર રસ્તો હતો. અલખે કહ્યું, "જ્યારે મેં ડાયરીમાં મારું જીવન લખ્યું ત્યારે મેં તમારા માટે એક સંદેશ છોડી દીધો હતો. જો તમે મને શોધવા માંગતા હો તો તમે મારા જીવનની ડાયરીના છેલ્લા પાના પર મારા માટે પ્રેમથી લખો."
અદ્વિકને આશ્ચર્ય થયું અને તેણે લખ્યું: "અલખ, હું તમને પ્રેમ કરું છું."
આ શબ્દો લખતા જ ડાયરી ચમકવા લાગી. અદ્વિકની આંખો બંધ થઈ ગઈ અને જ્યારે તે ફરી ખુલી ત્યારે તે સુરતમાં અલખના ઘરની સામે હતો. અદ્વિકની સામે એક સુંદર અને રહસ્યમય યુવતી ઊભી હતી, જે હસી રહી હતી. તે યુવતી અલખ હતી. અલખે કહ્યું, "અદ્વિક, તમે મને શોધી લીધી છે. હવે આપણી વાર્તા શરૂ થશે."
ક્રમશ:
એક રહસ્યમય અને હોરર નવલકથાના બીજા પ્રકરણની ઝલક
અલખ: "પ્રેમ માત્ર શારીરિક મિલન નથી. તે બે આત્માઓનું જોડાણ છે. આપણે એકબીજા સાથે રહી શકીએ છીએ, જો આપણે એકબીજાને સમજીએ. જો આપણે આપણા દર્દને સ્વીકારીએ, તો આપણે આ મુશ્કેલ પરિસ્થિતિમાંથી બહાર નીકળી શકીએ છીએ. પ્રેમ એ એક એવી શક્તિ છે જે કોઈ પણ બંધનને તોડી શકે છે."
