મનનો સંવાદ....
મારો મુજથી જ આ સંવાદ છે,
આંખો ને સપનાથી ફરિયાદ છે.
અંદર અંદર બળે છે કંઇક તો,
હ્રદય મહી લાગેલી આગ છે.
બનીને મૃગજળ કેવા હંફાવે છે,
લાગણીઓ જ મનને હરાવે છે.
નથી નડતો ધોમ ધખતો તાપ,
અધૂરા સપનાઓ સળગાવે છે.
ઘણું વરસાવ્યું દુઃખ ભરી ભરી,
અશ્રુઓ હવે નયનનાં કિનારે છે.
નાજુક નમણી એ આંખો મારી,
હવે સહનશીલતા ને આરે છે.
આશા રાખું પણ હું કોની હવે,
જીવન તો તારા જ સહારે છે.
વસવું તારે તો એ બ્રહ્માંડ મહી,
ધરતી પર રહેવાનું તો મારે છે.
સુખની ભરતી ને દુઃખની ઓટ,
સઘળું સાગર મહી સમાવે છે.
એમ સમજીને આપે છે દર્દ બધું,
આ દિલ ને તો હવે બધું ફાવે છે.
- વેેેેેેગડા અંજના એ.
********************************************
શું કરશો!
ના સમજે એને સમજાવીને શું કરશો!
પથ્થર પર પાણી નમાવીને શું કરશો!
દફન થઇ ચૂક્યું છે જે મનના કોઇ ખૂણે
ફરી ફરી એને ઉથલાવી ને શું કરશો!
જગા ન મળી હૃદય મહી એમના પછી
દિવાલ પર તસવીર સજાવીને શું કરશો!
બળી ગયું છે હૃદય મારું છેક અંદર સુધી
રાખના ઢગલા ને સળગાવીને શું કરશો!
હતા અંગત એ મારા જે દિલ દુભાવી ગયા
રહસ્ય જ રહેવા દો નામ જાણીને શું કરશો!
રાહે રહ્યા નયન અંતિમ શ્વાસ સુધી 'અંજુ'
જીવતેજીવ ના આવ્યા હવે આવી ને શું કરશો!
-વેગડા અંજના એ.
********************************************
શૂન્ય
ના કોઈ વેદના ના કોઈ લાગણીઓ,
ના કોઈ ઈચ્છા ના કોઈ માગણીઓ,
બની વરસાદ આ સઘળું વહાવી દે
ગુચવાયેલ જીવન શૂન્ય બનાવી દે.
********************************************
ભૂલી નથી
ભૂલવા મથું છું તને પણ ભૂલી નથી શકતી
સ્મરણના આ દરિયામાંથી ઉગરી નથી શકતી.
તે કરેલા વાયદા પ્રેમના તૂટી ને વિખરાયા
છતાં કોણ જાણે કેમ હું માની નથી શકતી.
છોડી અધવચ્ચે એમ જ ચાલી ગયો તું
શું હતું કારણ એ પણ જાણી નથી શકતી.
સફર એ સંગાથ ની એક આદત થઈ જાણે
તારા વિના એક ડગલું પણ ચાલી નથી શકતી.
તારા મન મંદિરમાં છબી મારી રહી નથી હવે
પણ મારા હ્રદયમાંથી હું તને કાઢી નથી શકતી.
********************************************
સ્મિત
રડતાને હસાવે એ તો કોઈ કોઈ
હસતાને રડાવે જગતની ફાવટ છે,
હાસ્ય મધુરું તારું એ હકીકત લાગે
બાકી બધું તો બસ એક બનાવટ છે
બનાવી એણે સઘળી દુનિયાં છતાં
ખૂબ જ સુંદર કુદરતની કરામત છે,
સોળ શૃંગાર પણ અહીં વ્યર્થ લાગે
તારું સ્મિત એ ચહેરાની સજાવટ છે.
********************************************. વરસાદ
બની તો જો તું વરસાદ તો હું વાદળ બની જાઉ
નયન રૂપાળા જો બને તું હું કાજળ બની જાઉં,
સદા મળતો રહે સંગાથ તારો એ અભિલાશાથી
તું શબ્દો બની પથરાય તો હું કાગળ બની જાઉં.
********************************************
છેલ્લો શ્વાસ
બની પડછાયો સંગ રહેતો સમી સાંજ સુધી
આકૃતિ બની ઘોળાયો તું સપનાની રાત સુધી,
હોય સબંધ આપનો ભલે વાતથી વાત સુધી,
તુજ મિલનની આશ મુજ છેલ્લાં શ્વાસ સુધી.
********************************************
વ્યથા
આશા વિનાની સવાર ને સપનાં વિનાની રાત થાય,
દર્દની થાય રંગોળી અને વ્યથાની પણ ભાત થાય.
*******************************************
સ્મરણ
ક્ષણે ક્ષણે હું સ્મરું તને સઘળું સુખ પામવા માટે,
અધીરો બન્યો છે તું મને બધુંય દુઃખ આપવા માટે.
*********************************************
ક્ષણ
વરસો તો વિતાવી દઉં પણ એક ક્ષણ નથી જીરવાતી..
લંબાઈ આ સ્મરણની કોઈ કાળમાં નથી માપાતી.
*********************************************
તરસ
મૌન સાગર સમ ઊંડાણ તારી આંખોનું
શું કહું તરતાઓને પણ ડૂબાવી જાય છે,
ભર ઉનાળે નિહાળું જો એને.. કસમથી
અંતરની સઘળી તરસ મિટાવી જાય છે.
વેગડા અંજના એ.
********************************************
