કેમ છો મિત્રો ? મજામાં હશો. આજે લખવાની કોઈ ઈચ્છા કે પ્રયોજન ન હતું. પણ અત્યારે એક સમાચાર આવ્યા જે જોઈને એવું મને લાગ્યું કે આના પર મારે મારો વિચાર પ્રગટ કરવો જોઈએ. અત્યારે કોવિડ - ૧૯ જેને સારી ભાષામાં કહું તો કોરોના એ કાળો કહેર વર્તાવ્યો છે. જેના પરિણામે બજારો બંધ છે, પરિવહન બંધ છે, ધંધા રોજગાર બંધ છે, સીનેમાગૃહો બંધ છે, હોટેલ બંધ છે, ધાર્મિક સ્થળો બંધ છે, પુસ્તકાલયો બંધ છે, બાગ બગીચા બંધ છે, ટુંકમાં આપણા ઘરના દરવાજા સિવાય બધું જ બંધ છે.
આ કપરા કાળ માં સૌથી વધુ ખરાબ હાલત થઈ હોઈ તો એ છે મજૂર વર્ગ જે રહેતા હોઈ છે આપડા શહેર માં પણ તેમનું મૂળ વતન કોઈ બીજું છે, અને બીજા છે સ્પર્ધાત્મક પરીક્ષાની તૈયારી કરતા મારા યુવા મિત્રો. આ બે વર્ગ ને સૌથી વધુ અસર પહોંચી છે. સૌરાષ્ટ્ર નું મેગા સિટી રાજકોટ અને બાજુમાં આવેલ રાજસ્થાન માં કોટા આ બે શહેરો એવા છે જેનું અર્થતંત્ર ચાલે છે "વિદ્યાર્થી જગત" થી. આ બે એવા શહેરો છે જ્યાં સ્થાનિક કરતા બહારના વિદ્યાર્થીઓ વધુ નિવાસ કરે છે.
હવે સ્વાભાવિક છે જે વિદ્યાર્થી પોતાની કારકિર્દી ઘડવા માટે બીજા શહેરમાં ગયો છે તો સૌથી પહેલી જરૂર એને ઘર ની પડવાની. પેઇંગ ગેસ્ટ કલ્ચર વિશે આપણે બધા જાણીએ જ છીએ. પછી તેના જમવાની સગવડ જો વિદ્યાર્થીના
માતા પિતાની આર્થિક સ્થિતિ સારી હોઈ તો કપડાં ધોવડાવા ની પણ સગવડ ( મોટે ભાગે અમે હાથે જ લૂગડાં ધોઈ કાઢીએ જેથી એ પૈસા અમે બીજે કશે વાપરી શકીએ ) એ લોકો લેતા હોઈ છે.
હવે હું આવું છું મારા મૂળ મુદ્દા ઉપર એ છે "ભાડા" નો પ્રશ્ન ! લોક ડાઉન લાગુ થયું ત્યારથી મોટા ભાગના વિદ્યાર્થીઓ પોત પોતાના ઘરે ચાલ્યા ગયા છે અંદાજે ત્રણ માસ જેટલો સમય થયો છે. હવે આ ત્રણ માસ દરમ્યાન વિદ્યાર્થી જે ઘરમાં રહ્યો જ નથી એનું ભાડું "ફરજીયાત ઉઘરવાવવું" પ્રથમ દ્રષ્ટિએ ન્યાયોચિત મને નથી લાગતું ! બની શકે તમે મારાથી અલગ મત ધરાવતા હો...! પણ અહી પ્રશ્ન એ છે કે જે વિદ્યાર્થી પોતાનું શહેર કે ગામડું મૂકીને રાજકોટ કે કોટા કે દિલ્હી જેવા શહેરો માં જતો હોય છે એની આર્થિક સ્થિતિ નબળી જ હોઈ છે એમાં શંકા ને સ્થાન નથી !
અમે એવા લોકો છીએ જે ટૂથપેસ્ટ પતી જાય તો પણ વેલણ થી મારી મચકોડી છેટ સુધી એનો કસ કાઢી લય છીએ..! અમે એક અઠવાડિયા સુધી રોજ એક ની એક જોડી શરમાયા વગર પહેરી શકીએ છીએ..! બે વખત જમવાનું પોષાય નહિ એટલે એક વખત જમીએ અને એક વખત સોસ સાથે બ્રેડ કે પછી મેગી નો સહારો લઇ લઈયે છીએ ! અમારો ફોન જોશો તો ખ્યાલ આવશે કે કોર્પોરેશન ની બનાવેલી નવી સડક કરતા વધુ સ્ક્રેચ અમારા ફોન માં હોઈ છે. સામાન્ય માણસ જે શેમ્પૂ નું પાઉચ એક વખત ચલાવે એમાં અમે ત્રણ વખત માથું ધોઈ નાખી.
સામાન્ય લોકોના ઘર માં પીવા માટે પાણીના ગ્લાસ હોઈ છે જ્યારે અમારે તો થમ્બસપ કે કીનલી સોડાની બોટલો ગ્લાસ તરીકે વપરાતી હોઈ છે.
અમારો રૂમ તમે જુઓ તો લાયબ્રેરી છે કે બેડરૂમ ખબર ન પડે કેમ કે કપડાં અને ચોપડા બેય રખડતા સોરી ઉડતા હોઈ છે !
આ બધી વાતો ખાલી એને સમજાય જે આ કલ્ચર માથી પસાર થયા છે !
તો મારી નાની એવી વિનંતી છે આ મોટા શહેરો ના મકાન માલિકો ને કે પ્લીઝ આ બે ત્રણ મહિનાનું મકાન ભાડું તમે આ વિદ્યાર્થીઓ પાસે થી ન વસુલો તો સારું !!
