Shapulaji no Banglo book and story is written by anita bashal in Gujarati . This story is getting good reader response on Matrubharti app and web since it is published free to read for all readers online. Shapulaji no Banglo is also popular in ફિક્શન વાર્તા in Gujarati and it is receiving from online readers very fast. Signup now to get access to this story.
શાપુળજી નો બંગલો - નવલકથા
anita bashal
દ્વારા
ગુજરાતી ફિક્શન વાર્તા
કાળી ડીબાંગ રાત આજે કાળા વાદળો થી ધેરાયેલી હતી. સર્ સર્ વહેતી હવા તેને વધારે ભયાવહ બનાવતી હતી. અંધારું થાય તેની પહેલા જ તે જગ્યા ના લોકો ઘર ના અંદર જઈને બેસી ગયા હતા. કોઇની પણ એટલી હિંમત ન હતી કે તે લોકો ઘરની બહાર નીકળી શકે.
જેવો જ રસ્તો અને આસપાસ ની જગ્યા સમસાન થઈ આઠથી દસ માણસો હાથમાં બંદૂક લઈને પાંચ માણસોને પોતાની સાથે લઈ જવા લાગ્યા.તે પાંચ લોકોના ચહેરા ઉપર કાળા રંગનું કપડું બાંધવામાં આવ્યો હતો જેનાથી તે લોકોનો ચહેરો છુપાયેલો હતો. તે પાંચ માણસોના હાથ પાછળના તરફ બંધાયેલા હતા. હાથની સાથે સાથે તે લોકોના એક એક પગ એકબીજાથી બંધાયેલા હતા. જેનાથી તે લોકો ભાગી ન શકે.
આસપાસ ખૂબ જ અંધારું હતું એટલે કોઈના પણ ચેહરા દેખાતા ન હતા. સૌથી આગળ ચાલવા વાલા માણસ પાસે બંદૂકની સાથે સાથે એક ફાનસ પણ હતી. તેના અજવાળાને લીધે તે આગળ વધી રહ્યો હતો અને બાકીના માણસો તેના પાછળ પાછળ ચાલી રહ્યા હતા.
થોડીવાર ચાલ્યા પછી તે લોકો એક મોટા બંગલાના પાસે આવીને ઊભા રહી ગયા. બંગલાનો મોટો ગેટ ત્યાં ઉભેલા માણસે ખોલી દીધો. તે લોખંડ થી બનેલો મોટો ગેટ મોટા અવાજના સાથે ખુલી ગયો. તે લોકો તે બંગલા ની અંદર ચાલ્યા ગયા.
"કાળી ડીબાંગ રાત આજે કાળા વાદળો થી ધેરાયેલી હતી. સર્ સર્ વહેતી હવા તેને વધારે ભયાવહ બનાવતી હતી. અંધારું થાય તેની પહેલા જ તે જગ્યા ના લોકો ઘર ના અંદર જઈને બેસી ગયા હતા. કોઇની પણ એટલી હિંમત ન ...વધુ વાંચોકે તે લોકો ઘરની બહાર નીકળી શકે.જેવો જ રસ્તો અને આસપાસ ની જગ્યા સમસાન થઈ આઠથી દસ માણસો હાથમાં બંદૂક લઈને પાંચ માણસોને પોતાની સાથે લઈ જવા લાગ્યા.તે પાંચ લોકોના ચહેરા ઉપર કાળા રંગનું કપડું બાંધવામાં આવ્યો હતો જેનાથી તે લોકોનો ચહેરો છુપાયેલો હતો. તે પાંચ માણસોના હાથ પાછળના તરફ બંધાયેલા હતા. હાથની સાથે સાથે તે લોકોના એક એક પગ
મહારાષ્ટ્રમાં આવેલો એક નાનકડો તાલુકો મૂર્તિજાપુર, ખૂબ જ નાનકડો અને સારો એવો વિકસિત. રેલ્વે સ્ટેશન ખૂબ મોટું નથી પણ ઠીકઠાક હતું અત્યારે રાતનો આઠ વાગ્યાનો સમય હતો અને ખૂબ સામાન્ય હતી. સ્ટેશનમાં એકલદોકલ ચા પાણીના સ્ટોલ ખુલ્લા હતા બાકી ...વધુ વાંચોદેખાતું કંઈ ન હતું.ત્યાં જ એક ટ્રેન આવીને ત્યાં ફક્ત પાંચ મિનિટ માટે રોકાઈ હતી. જેમાંથી ફક્ત એક જ માણસ બહાર આવ્યો જેના હાથમાં થોડો ઘણો સામાન પણ હતો. તે માણસો પોતાના આજુબાજુ જોયું અને ત્યાં લાગેલી એક ચા ની સ્ટોલ પાસે આવીને ઉભો રહી ગયો.તે માણસે પોતાનો સામાન જેમાં એક સૂટકેસ અને એક બેગ હતી તેની નીચે રાખ્યું અને
અભય બંગલા ના અંદર જવા માટે ખૂબ જ તત્પર હતો. કારણ કે જે બધું કંઈ તેને સાંભળ્યું હતું તે તેને એક કહાની તરીકે જોતો હતો અને તેના પાછળનું રહસ્ય જાણવાના પાછળથી ખૂબ જ આતુર હતો. પરંતુ અત્યારે હવે રાત ...વધુ વાંચોસમય હતો થોડીવારમાં જ અંધારું થઈ જશે અને હજી તે બંગલા ના અંદર લાઈટની કોઈ સુવિધા કરવામાં આવી ન હતી.અભયનું મન તો ન હતું પણ અત્યારે તો તેને આ ઘરમાં જ રાત્રા કરવી પડશે એટલે તે ફળિયામાં બેસીને તે મંગલાના તરફ એકટસે જોઈ રહ્યો હતો. તે બહાર હતો એટલી વારમાં જ તેના કાનમાં એક અવાજ આવ્યો." સાહેબ હજી ઘણી વેળ(સમય)
" ઠક્ ઠક્ ઠક્." અભય દરવાજાના પાસે પહોંચી ગયો હતો અને જેવો તેને દરવાજાને ખોલવા માટે પોતાનો હાથ લબાવ્યો કે કોઈએ તેના ખભા ઉપર હાથ રાખ્યો. અભય એ જ્યારે પાછળ વળી ને જોયું તો ત્યાં દેવાસીસ ઉભો હતો. દેવાસીસ ...વધુ વાંચોખૂબ જ ડરેલો દેખાઈ રહ્યો હતો. તેની આંખોમાંથી બીકના મારે આંસુ નીકળી રહ્યા હતા અને માથામાંથી પરસેવાના ટીપા નીચે પડી રહ્યા હતા. તેના હાથ અને પગ સુખા પાંદડા ની જેમ થરથર કાપી રહ્યા હતા. તેને આટલો રહેલો જોઈને અભયને થોડી નવાઈ લાગી એટલે તેણે પૂછ્યું. " એવું તે શું થઈ ગયું છે કે તમે આટલા ડરી રહ્યા છો દેવાસીસ?" દેવાસીસ
અત્યારે અભય ઘરની બહાર હતો અને તેના ખાટલાના સાથે ગુંદરની જેમ ચોંટી ગયો હતો. જ્યારે તેની નજર તે બંગલાની છત ના કિનારે બેઠેલા બે પ્રેમી યુગલો ઉપર પડી તો તે ખૂબ જ હેરાન રહી ગયો. પણ જ્યારે તે છોકરી ...વધુ વાંચોડોક અભયના તરફ કરી તો અભયના મોંમાંથી એક ચીખ નીકળી ગઈ અને તે પલંગથી નીચે પડી ગયો.અભય હાફતા હાફતા પોતાના જગ્યાએથી ઊભો થયો તો તે તો અત્યારે તેના બેડરૂમના અંદર હતો. તેણે પોતાના આજુબાજુ નજર ફેરવી ને જોયું તો તેને વિશ્વાસ થઈ ગયું કે તે અત્યારે ઘરની અંદર જ છે. તેણે પોતાની આંખો બંધ કરી અને યાદ કરવાનો પ્રયત્ન કરવા