સૌમિત્ર
સિદ્ધાર્થ છાયા દ્વારા
પ્રકરણ ૪૫
વ્રજેશનું રીસેપ્શન એસ જી હાઇવે પર આવેલી એક જાણીતી રેસ્ટોરન્ટના બેન્કવેટ હોલમાં રાખવામાં આવ્યું હતું. સૌમિત્ર, સુભગ અને જનકભાઈ ત્રણેય એકસાથે આ હોલમાં દાખલ થયા. ધરાની ગેરહાજરીમાં સુભગને સાચવવાની જવાબદારી જનકભાઈએ ઉપાડી લીધી હતી જેથી સૌમિત્ર તેના મિત્રોને છૂટથી મળી શકે. સૌમિત્રને ખબર હતી કે ભૂમિ પણ ત્યાંજ હશે અને એ એની સાથે ગમેતે રીતે વાત કરવાના પૂરતા પ્રયાસ કરશે.
ગઈકાલે જ્યારે દર્શનના પાર્કિંગમાં સૌમિત્રને વિચાર આવ્યો કે એ એના કોલેજના મિત્રો સાથે વાતો કરવાનું બહાનું બતાવીને ભૂમિને અવોઇડ કરશે ત્યારે તેને પોતાના આ આઈડિયા પર માન થઇ ગયું હતું. પરંતુ ત્યારબાદ વીતેલા એક આખા દિવસમાંથી મોટો સમય આ વિષે સતત વિચાર્યા બાદ સૌમિત્રને એમ લાગ્યું કે એ ભૂમિને જેટલી અવોઇડ કરશે એટલા બમણાં જોરથી એ એને ભવિષ્યમાં મળવાનો કે એની સાથે વાત કરવાનો પ્રયાસ કરશે. આથી જો તે રીસેપ્શનમાં જ એની સાથે પૂરતી વાતો કરે અને એના મનમાં પોતાના વિષે કોઇપણ શંકા હોય એને શાંત કરી દે તો પછી ભૂમિ વારંવાર અથવાતો જામનગર જઈને એની સાથે તરતજ વાત કરવાનું ટાળે એવું બની શકે છે અને વળી, આજેતો ધરા પણ નથી એટલે ભૂમિ સાથે લાંબો સમય વાત કરવાથી એને કોઈ રોકવાનું ન હતું અથવાતો એને એ પ્રકારનો ભય પણ રાખવાની જરૂર ન હતી કે ધરાને એનું ભૂમિ સાથે વાતો કરવાનું ગમશે કે નહીં.
આપણું હ્રદય પણ અજીબ હોય છે. જ્યારે તમે કોઈને અવોઇડ કરવા માંગતા હોવ ત્યારે એ વ્યક્તિ તમારી સામે આવી જશે તો? એવા ભય સાથે એ જોરજોરથી ધબકવા લાગે છે, પરંતુ જ્યારે તમે માનસિક રીતે એ વ્યક્તિનો સામનો કરવા માટે તૈયાર હોવ ત્યારે એજ હ્રદય તમને સામેચાલીને એ વ્યક્તિને શોધવાના પ્રયત્નો કરવાના સૂચનો આપવા માંડે છે. સૌમિત્ર અત્યારે માનસિક હળવાશ અનુભવી રહ્યો હતો અને હોલના ચારે ખૂણે પોતાની નજર ફેરવીને ભૂમિને શોધી રહ્યો હતો.
‘કાં મિતલા, મને સોધસ ને? હું આખા હોલમાં ક્યારુનો તને જ હોધી રયો’તો.’ અચાનક જ હિતુદાને સૌમિત્રને પીઠ પર ધબ્બો માર્યો.
‘હાસ્તો, તારા સિવાય અહિયાં બીજું મને ઓળખે છે જ કોણ?’ સૌમિત્ર દાઢમાં બોલતો બોલતો પાછળ ફર્યો અને સ્વાભાવિક રીતે હિતુદાનને ભેટી પડ્યો.
‘આનું નામ ભાયબંધી. ગમે તેટલા વરહ કે કિલોમીટરના કિલોમીટર દૂર રંઈ પણ એકાબીજાના મન કોઈ દી’ દૂર નો થાય.’ સૌમિત્રનો કહેવાનો મૂળ મતલબ ન સમજેલો હિતુદાન એની મેળેજ એની અને સૌમિત્રની દોસ્તી પર પોરસાયો.
‘ક્યાં ગ્યા વરરાજા? એને તો મેં હજી કોન્ગ્રેચ્યુલેશન્સ પણ નથી કીધા.’ સૌમિત્ર જાણે પોતે વ્રજેશને શોધી રહ્યો હોય એમ આસપાસ જોવા લાગ્યો.
‘ઈ હવે આપણા હાયથમાંથી ગ્યા. ભાભીને પારલરમાં લય ગ્યા સે ને ઈ પોય્તે ન્યા જ તયાર થાહે એમ કીધું મને. તે તું હવારે કાં નો આયવો વીજેભાયને ઘીરે ઝમવા? હંધાયને બોલાયવા’તા.’ હિતુદાને પૂછ્યું.
‘અરે ના યાર, સુભગની સ્કુલ હતી અને એને લેવા મુકવા મારે જ જવાનું હતું. વ્રજેશનું ઘર બહુ દૂર પડી જાય. મેં એને સવારે જ કોલ કરીને કહી દીધું હતું કે હું નહીં આવી શકું.’ સૌમિત્રએ જવાબ આપ્યો.
‘હા વીજેભાયે મને કીધું, પણ ઓલી તારી ભૂમિ છાલ નો’તી છોડતી. મારી વાંહે ને વાંહે જ હોય અને જે વાત્ય કરું એમાંથી થોડી વાર પસી તારી જ વાત્ય કરવા માંડે. થાકી ગ્યો બાપલા એનાથી તો. તું એની હાયરે વાત્ય કરી લેતો હોય તો? એકવાર ના પાડી દે ને કે હવે હું પરણી ગ્યો સું અને મને તારામાં ઠામુકો રહ નથી. વાત્ય પૂરી કયર હવે.’ હિતુદાને ધીમેથી સૌમિત્રના કાનમાં કીધું.
‘હમમ... આજે એ જ વાત કરવી છે. આતો ઠીક છે ધરા નથી, નહીં તો મારી ઇમ્પ્રેશનની તો વાટ જ લાગી જાય ને? જો કે ધરા અહીંયા હોત તો પણ કોઈ વાંધો નહતો. એને બધી ખબર જ છે અને એ મેચ્યોર પણ છે. પણ મારે પણ હવે આ બધામાં પડવું નથી.’ સૌમિત્રએ હિતુદાનને જવાબ આપ્યો.
‘હમમ... બ્રોબર્ય સે... લે નામ લેતાં વિઘન હરે ... લે આવી ગય તારી હિરોઈન. તું હવે એને હંભાળ, હું હાયલો મારી વવ પાહે. બપોરે તારી ભાભી ય મને પૂસતી’તી કે ઓલી તમારો સેડો કાં ન સોડે? તારા હાટુ મારે મારો સંસાર ભંગવો નથ્ય.’ આટલું બોલતા બોલતા દરવાજામાંથી પ્રવેશી રહેલી ભૂમિ તરફ ઈશારો કરીને હિતુદાન સરકી ગયો.
ભૂમિ સૌમિત્રની જેમ જ આવીને સીધી સૌમિત્રને જ શોધવા લાગી. સૌમિત્ર થોડે દૂર આ જોઈ રહ્યો હતો અને થોડી વખત પછી એ જાણેકે કોઈ સાથે વાત કરી રહ્યો હોય એમ એણે ખોટેખોટો પોતાનો સેલફોન કાન પર ધરી દીધો એટલે ભૂમિ જો એને જોવે તો એ પકડાઈ ન જાય. આ બેન્કવેટ હોલ ખાસ મોટો ન હતો એટલે બે જ સેકન્ડમાં ભૂમિએ સૌમિત્રને જોઈ લીધો. સૌમિત્ર સહેજ આડો ફરી ગયો હતો પણ એ પોતાની જમણી આંખના ખૂણેથી ભૂમિ તેની તરફ આવી રહી છે એ જોઈ શકતો હતો.
‘હા, હા.. શ્યોર કેમ નહીં? આપણે કાલે સવારે જ મળીએ.’ ભૂમિ જ્યારે પોતાની સાવ નજીક આવી ત્યારે સૌમિત્ર બોલ્યો અને પાંચેક સેકન્ડ્સ પછી કોલ કટ કર્યો.
‘ગૂડ ઇવનિંગ.’ ભૂમિએ પોતાનું ચિતપરિચિત લાંબુ સ્મિત આપ્યું જેના પર એક સમયે સૌમિત્ર ફિદા હતો.
‘ઓહ..હાઈ..તમે આવી ગયા. ગૂડ ઇવનિંગ!’ સૌમિત્ર જાણે કે બેધ્યાન હોય એ રીતે એણે ભૂમિના ગૂડ ઇવનિંગનો જવાબ આપ્યો.
‘અહિયાં પણ બીઝી બીઝી?’ ભૂમિ હસતાંહસતાં બોલી.
‘ના, ના પબ્લીશરનો કોલ હતો. કાલે એની સાથે મીટીંગ છે.’ સૌમિત્ર ખોટું બોલ્યો.
‘હમમ.. બીગ રાઈટર એટલે મોટા પબ્લીશરનો જ કોલ હોય રાઈટ?’ ભૂમિ ફરીથી હસી.
‘ગોડ્સ ગ્રેસ બસ, બીજું કશું જ નહીં. આવોને ક્યાંક બેસીએ?’ સૌમિત્રએ ખાલી ખુરશીઓ તરફ હાથ લંબાવ્યો. એ ત્યારે પોતાને સાવ હળવોફૂલ મહેસૂસ કરી રહ્યો હતો.
‘હા હા કેમ નહીં?’ સૌમિત્રનો ઉમળકો જોઇને ભૂમિને આનંદ સાથે આશ્ચર્ય પણ થયું.
સૌમિત્રએ જાણીજોઈને હોલના છેક છેવાડે બે-ત્રણ ખુરશીઓ પડી હતી એ પસંદ કરી. ભૂમિએ રાણી કલરનો કિંમતમાં ભારે કહી શકાય એવો સ્લીવલેસ ડ્રેસ પહેર્યો હતો. વાળ ખુલ્લા હતા અને અહીં આવતા પહેલાં જ એણે વાળ શેમ્પુ કર્યા હોય એવું લાગતું હતું કારણકે થોડી થોડી વારે એક લટ ભૂમિના ચહેરા સમક્ષ આવી જતી હતી અને ભૂમિને એ હટાવવી પડતી હતી. ભૂમિની આ અદાએ સૌમિત્રને પણ સતત એની સામે જોવા માટે મજબૂર કરી દીધો, પણ થોડી જ સેકન્ડોમાં સૌમિત્રએ પોતાની જાતને સાંભળી લીધી.
‘જાનકી ન આવી?’ ભૂમિ એકલી આવી છે એ સૌમિત્રએ નોંધ્યું.
‘ના, મારી કઝીનની ડોટર અને એનો સન જાનુની એઈજના જ છે, એણે જાતે જ આવવાની ના પાડી દીધી. સારુંને કોઈક વખત જ આપણને આમ ફ્રી થઈને એકલા એકલા એન્જોય કરવાનો મોકો મળતો હોય છે.’ ભૂમિ ખોટું બોલી.
એણે જ જાનકીને ફોસલાવીને એની કઝીનને ઘેર રોકાઈ જવા માટે મજબૂર કરી હતી, કારણકે એ એવું ઈચ્છતી હતી કે ધરાની ગેરહાજરીમાં એ સૌમિત્ર સાથે મનભરીને વાતો કરે.
‘હા, ખાસ કરીને તમારા જેવી વર્કિંગ વુમન માટે.’ સૌમિત્ર હસીને બોલ્યો.
આ વાત ચાલતી જ હતી કે વ્રજેશ અને નિશાની એન્ટ્રી થઇ. ત્યાં હાજર રહેલા તમામ એટેન્શનમાં આવી ગયા. નિશા એ ભૂમિને જોતાં જ ઈશારો કર્યો.
‘બોલ.’ સૌમિત્ર પાસેથી કમને ઉભી થઈને આવેલી ભૂમિને નિશા સાથે તરત વાત કરીને સૌમિત્ર પાસે પરત થવું હતું.
‘સ્ટેજ પર તું મારી બાજુમાં જ ઉભી રહેજે ઓકે?’ નિશાએ દબાયેલા સ્વરે કહ્યું.
‘ઓયે??!! મેં તારા લગ્ન વ્રજેશભાઈ સાથે કરાવી દીધા એટલે મારી ડ્યુટી પૂરી. હવે કોઈ બીજી હેલ્પર શોધી લે.’ ભૂમિને નિશાને આંખ મારી.
‘ચૂપ રે’! હું અહિયાં તારા સિવાય બીજી કોઈને ઓળખતી નથી.’ નિશા પણ ધીમેકથી પણ કડક સૂરમાં બોલી.
‘એટલીજ વાત છે ને? ચલ તને હું ગોતી દઉં. ક્યાં ગઈ પેલી ચિબાવલી? વ્રજેશભાઈની કઝીન? લગ્નમાં તો તને ભાભી ભાભી કહીને તારી આસપાસ બહુ ફરતી હતી?’ આખા હોલમાં નજર ફેલાવીને ભૂમિ જોઈ રહી હતી.
‘કોણ પાયલ? નો નો પ્લીઝ. બહુ માથું ખાય છે એ. આજે બપોરે પણ મારી આસપાસ જ હતી. તું એકલી જ આવી છો ને? તો તને વાંધો શું છે?’ નિશાએ ભૂમિનો હાથ દબાવ્યો.
‘એટલે જ, મારે જલ્દી ઘરે જવું પડશે. અહીં તમને લોકોને સાડા દસ – અગિયાર આરામથી થઇ જશે. મારે દસ સુધીમાં ઘરે પહોંચવું હોય તો નવ સવાનવે અહીંથી નીકળી જવું પડે. જાનુનો સુવાનો ટાઈમ થાય એ પહેલાં. નહીં તો એ બહુ રડશે.’ ભૂમિએ સૌમિત્ર સાથે એકલા રહેવા માટે ફરીથી જાનકીને હથીયાર બનાવી.
‘ઓહ, ઓકે, તો ઠીક છે. હું પણ ત્રણ કલાક પાયલને સહન કરી લઈશ.’ નિશા પાસે હવે ભૂમિને ના પાડવાનું કોઈજ કારણ ન હતું.
ભૂમિએ તરતજ પાયલને શોધી લીધી અને એને રીસેપ્શન પતે ત્યાંસુધી નિશા સાથે જ રહેવાની તાકીદ કરી. પાયલને તો એ જ જોઈતું હતું એ ખુશ ખુશ થઇ ગઈ.
પાયલને નિશાનો ચાર્જ સોંપીને ભૂમિ ફરીથી સૌમિત્ર અને એ જ્યાં બેઠા હતા એ ખૂણે પહોંચી. અહિયાં સૌમિત્ર અને સુભગ કોઈ બાબતે ચર્ચા કરી રહ્યા હતા.
‘શું ડિસ્કશન ચાલી રહ્યું છે ડેડી અને દીકરા વચ્ચે?’ ભૂમિ હસતાંહસતાં સૌમિત્રની બાજુની ખુરશીમાં બેઠી.
‘ભાઈસાહેબને ભૂખ લાગી છે. મારે આપણા કોલેજના ફ્રેન્ડસને મળવું છે એટલે મેં કીધું કે ફક્ત પંદરથી વીસ મિનીટ રોકાઈ જા, પછી આપણે સાથે જ જમીએ, પણ...’
‘પપ્પુ, ચલને...મને ટમીમાં ગલીગલી થાય છે.’ સૌમિત્રનો હાથ ખેંચતા સુભગ બોલ્યો.
‘આપણે ઘરે તો રોજ સાડાઆઠે જમીએ છીએને? હજીતો આઠ જ વાગ્યા છે. તું ઘરેથી નાસ્તો કરીને આવ્યો છે ને? બસ થોડીજ વાર. પપ્પા એના ફ્રેન્ડસને મળી લે એટલે આપણે તરતજ જમીએ ઓકે?’ સૌમિત્ર એ બેઠાબેઠા પોતાની સામે ઉભેલા સુભગના બંને ખભા પકડીને બોલ્યો.
‘પણ, મારે ઢોંસો ખાવો છે...’ સુભગને જમવામાં અન્ય વાનગીઓ સાથે ઢોંસાનું એક અલગ જ કાઉન્ટર હતું એનો ખ્યાલ આવી ગયો હતો.
‘અચ્છા, તો એમ વાત છે! હવે ખબર પડી. ઢોંસા ભગતને એના ભગવાન દેખાઈ ગયા એમ કયો ને? અચ્છા એક કામ કર. આપણે એક ડીલ કરીએ. તને દાદુ જમાડે તો?’ સૌમિત્રએ સુભગને વચલો રસ્તો દેખાડ્યો.
ભૂમિ સૌમિત્ર અને સુભગની વાતો આનંદપૂર્વક સાંભળી રહી હતી. એની જાનકી જો કે સુભગથી અડધી ઉંમરની હતી પણ વરુણે એની સાથે રમવા માટે ક્યારેય સમય કાઢ્યો હોય અને આવી રીતે એની સાથે વાતો કરી હોય એવો એકપણ પ્રસંગ એણે ખૂબ કોશિશ કરી તો પણ યાદ ન આવ્યો. ભૂમિને ફરીથી પોતાની ભૂલને કારણે સૌમિત્ર એનો ન થઇ શક્યો એનું દુઃખ થયું.
‘ના, દાદુ નહીં. મારે બીજો ઢોંસો ખાવો હોય તો દાદુ થોડા બીજીવાર ઉભા થઇને જાય?’ સુભગે દલીલ કરી.
‘વાહ! સુભગ તમે તો ખૂબ ડાહ્યા છો ને કાંઈ?’ સુભગની એના દાદા વિષેની ચિંતા કરતી દલીલ સાંભળીને ભૂમિથી અનાયાસે બોલાઈ ગયું.
પોતાની અને પોતાના પપ્પુની ચર્ચામાં અચાનક જ ભૂમિની દખલ થતાં સુભગ ભૂમિ સામે ટીકીટીકીને જોવા લાગ્યો.
‘પપ્પાની કોલેજ ફ્રેન્ડ છે સુભગ.’ ભૂમિને એકીટશે જોઈ રહેલો સુભગ કોઈ સવાલ કરે એ પહેલાં જ સૌમિત્રએ ભૂમિની ઓળખાણ કરાવી.
સૌમિત્ર જેવું આમ બોલ્યો કે ભૂમિ તરત જ સુભગ સામે જોવાનું છોડીને સૌમિત્ર સામે જોવા લાગી. એની આંખો અને સમગ્ર ચહેરો પોતાને એની ફ્રેન્ડ તરીકે ઓળખાવવા બદલ જાણેકે સૌમિત્રનો ધન્યવાદ કરી રહ્યો હોય એવું સ્પષ્ટ દેખાઈ રહ્યું હતું.
‘જો, હજી તો હું એકલી જ તારા પપ્પાને મળી છું અને અમારી કોલેજમાં અમે બધા ટેન ટુ ફિફ્ટીન ફ્રેન્ડ્સ હતા. અત્યારે તારો કોઈ ફ્રેન્ડ અહીંયા મળે તો તું એની સાથે રમે કે નહીં?’ ભૂમિએ ખુરશીમાં બેસીને સુભગ તરફ સહેજ ઝૂકીને એને પૂછ્યું.
સુભગે ભૂમિના સવાલના જવાબમાં પોતાનું માથું હકારમાં હલાવ્યું.
‘તો પછી પપ્પાને તો એના બધા ફ્રેન્ડ્સને મળવાની ઈચ્છા હોય ને? આઈ લાઈક કે યુ ફીલ ફોર યોર દાદુ. યુ આર અ ગૂડ બોય.’ ભૂમિએ સુભગનો ખભો હળવેકથી થાબડ્યો.
‘પણ મારો તો કોઈજ ફ્રેન્ડ અહીંયા નથી, હું ત્યાંસુધી શું કરું?’ સુભગે હવે ભૂમિને જ સીધી ફરિયાદ કરી.
‘ઓહ એવું છે. પણ મને તો એવું લાગે છે તારો કોઈ એક ફ્રેન્ડ તો અહીંયા છે જ. લેટ્સ ફાઈન્ડ....અમ્મ્મ્મ.... અમ્મ્મ્મ.....’ આમ બોલતાં બોલતાં ભૂમિ એની આંગળી આખા હોલની તમામ દિશાઓ તરફ ફેરવવા લાગી.
ભૂમિની આંગળી જે તરફ ફરતી હતી તેની સાથેસાથે જ સુભગની નજર અને ડોકું પણ ફરી રહ્યું હતું. એના ચહેરા પર સ્મિત હતું. ભૂમિએ હોલની ચારેય દિશાઓ તરફ પોતાની આંગળી ફેરવી અને પછી એ આંગળી એની તરફ ફેરવી.
‘આ રહી સુભગની ફ્રેન્ડ... ભૂમિઈઈઈ....’ ભૂમિ હસતાંહસતાં બોલી.
‘પણ તમે તો પપ્પુના ફ્રેન્ડ છો.’ સુભગે તરત જ જવાબ આપ્યો એ પણ હસી રહ્યો હતો.
‘તારા ફ્રેન્ડ્સ તારે ઘરે આવે છે ત્યારે તારા પપ્પુ..આઈ મીન પપ્પા સાથે રમતા નથી?’ ભૂમિએ સુભગના બંને હાથ પકડીને પૂછ્યું.
‘હા, મારી બધીજ ગેમ્સ અમે બધા સાથે જ રમીએ છીએ. સમર વેકેશન્સમાં તો હું, સુકેશ, આર્યન અને પપ્પુ તો લૂડો અને સ્નેક્સ એન્ડ લેડર્સ પણ જોડે જ રમીએ.’ સુભગ ઉત્સાહમાં આવી ગયો.
‘બસ તો પછી પપ્પાને એના કોલેજ ફ્રેન્ડ્સ સાથે વાતો કરવા દે. હું તને જમાડું તો? અને મને મારા આ ન્યૂ એન્ડ ક્યુટ ફ્રેન્ડ માટે ટુ નહીં પણ થાઉઝ્ન્ડ ટાઈમ્સ પણ ઢોંસા લેવા ઉભા થવામાં કોઈજ વાંધો નથી.’ ભૂમિએ પહોળા સ્મિત સાથે કહ્યું.
ભૂમિની ઓફર સાંભળીને સુભગે સૌમિત્ર સામે જોયું. સૌમિત્રએ હસીને એને હા પાડી અને એના માથાના વાળમાં આંગળી ફેરવી.
‘તો જઈએ?’ ભૂમિએ સુભગને પૂછ્યું.
‘થેન્ક્સ.’ સુભગને લઈને ભૂમિ હજી બે ડગલાં જ ચાલી હશે ત્યાં સૌમિત્રએ પાછળથી કહ્યું.
ભૂમિએ તરતજ પાછળ ફરીને પોતાના હોંઠ પર પોતાની પહેલી આંગળી મૂકી અને હસીને સુભગ સાથે ઢોંસાના કાઉન્ટર તરફ ચાલવા લાગી. ચાલતા ચાલતા ભૂમિને લાગી રહ્યું હતું કે એ સૌમિત્ર તરફ એક એક ડગલું આગળ વધી રહી હતી, અલબત્ત સુભગની મદદથી.
***
‘તમે અહિયાં છો? હું આખા હોલમાં શોધી વળી.’ હોલના બીજા છેડે એક મોટી ટેરેસ હતી. સૌમિત્ર ત્યાં જઈને ઉભો હતો.
‘હા, ધરાનો કોલ હતો. અંદર અવાજ ખૂબ હતો એટલે...’ સૌમિત્રએ જવાબ આપ્યો.
‘હમમ.. તો પછી અંદર બેસીએ અને હવે જમી જ લઈએ. તમારા પપ્પાએ પણ જમી લીધું છે એટલે સુભગની ચિંતા નથી.’ ભૂમિના ચહેરા પર આનંદ દેખાઈ રહ્યો હતો.
‘ના ઇટ્સ ઓકે, થોડી વાર અહિયાં જ રહીએ. મારે પણ તમને કશુંક કહેવું છે.’ પોતાની પીઠને ટેરેસની પાળીનો ટેકો આપીને સૌમિત્ર બોલ્યો.
‘શ્યોર. કેમ નહીં.’ ભૂમિ તો તૈયાર જ હતી સૌમિત્રને સાંભળવા માટે.
‘આપણી વચ્ચે શું હતું એ આપણા બંનેમાંથી કોઇપણ ડીનાય કરી શકે એમ નથી. એ આપણા બંનેનો ફર્સ્ટ લવ હતો, અને એઝ ધે સે ફર્સ્ટ લવ ક્યારેય ભૂલાતો નથી. હું જો એમ કહું કે હું ભૂલી ગયો છું તો હું મારી જાતને ચીટ કરીશ. આપણે સોળ વર્ષે ફરીથી મળ્યા ત્યારથી સતત મને લાગે છે કે તમારામાં મારા પ્રત્યેની એ લાગણી ફરીથી જાગૃત થઇ ગઈ છે. જો હું ખોટો હોઉં તો પ્લીઝ, આઈ એમ સોરી.’ સૌમિત્ર અટક્યો.
‘નો યુ આર રાઈટ એન્ડ આઈ એમ ગ્લેડ કે તમે આ સબ્જેક્ટને અડ્રેસ કર્યો.’ ભૂમિ સૌમિત્ર ની સાવ બાજુમાં આવીને ઉભી રહી ગઈ અને એણે પણ પાળીનો ટેકો લીધો.
‘ડોન્ટ ટેઈક ઈટ અધર વાઈઝ, પણ તમે મને જે થોડીક ક્લ્યુ આપી છે એના પરથી મને લાગ્યું કે તમારા જીવનમાં અત્યારે જ ઘણી બધી જગ્યાઓ ખાલી રહી ગઈ છે. હું એની ડીટેઈલ્સમાં જઈને તમને દુઃખી નહીં કરું, પણ પોઈન્ટ એ છે કે મારા જીવનમાં હવે કોઈજ ખાલી જગ્યા બચી નથી જ્યાં હું તમને એડજસ્ટ કરી શકું. ધરાને બધીજ ખબર છે. ઈનફેક્ટ એ એવી પહેલી વ્યક્તિ હતી જેને મેં આપણા બ્રેકઅપ પછી દિલ ખોલીને આપણા વિષે બધુંજ કહ્યું અને મારી લાઈફનો ટર્નીંગ પોઈન્ટ મને મળી ગયો. તમને મારી લાઈફમાં સ્પેસ આપવામાં હું ક્યાંક ધરાને ગુમાવી દઈશ એવો ડર મને તમને મળ્યા પછી સતત લાગી રહ્યો છે.’ આટલું બોલીને સૌમિત્ર રોકાયો.
‘પણ તમે જ મને કહ્યું હતું કે વી કેન સ્ટીલ બી ગૂડ ફ્રેન્ડ્સ ના?’ ભૂમિએ સૌમિત્ર સામે જોયું.
‘હા, પણ તમારી ડેસ્પરેશનથી મને બીક લાગે છે. અત્યારે સુભગને જમાડવા પાછળ પણ તમારી એ જ ડેસ્પરેશન હતી એન્ડ આઈ કુડ સી ધેટ. મને ગમ્યું કે તમે સુભગને તમારી સાથે લઇ જઈને મને જ હેલ્પ કરી પણ એની પાછળનો રીયલ મોટીવ પણ હું જોઈ શકતો હતો. એટલેજ હું બને તેટલો ઓનેસ્ટ રહીને તમને રીક્વેસ્ટ રહ્યો છું કે પ્લીઝ હવે આપણે એકબીજાના કોન્ટેક્ટમાં ન રહીએ તો સારું. એટલીસ્ટ મારી લાઈફ માટે.’ સૌમિત્ર સતત ટેરેસની ટાઈલ્સ સામે જ જોઇને બોલી રહ્યો હતો.
‘હું ડીનાય નહીં કરું કે તમારી ફર્સ્ટ નોવેલ વાંચી જે આપણી જ સ્ટોરી હતી ત્યારબાદ તમારા વિષેનો મારો ખોટો ગુસ્સો દૂર થયો અને તમે હમણાંજ કહ્યું એમ મારો ફર્સ્ટ લવ મને ફરીથી એની તરફ બોલાવવા લાગ્યો. એમાં વરુણનો ખરાબ અને વર્કોહોલિક સ્વભાવને લીધે ઘરમાં સતત ગેરહાજરી, આ બધું મને તમારા તરફ ડેસ્પરેટ બનાવવા લાગ્યું. એમાં પાછા આપણે રાજકોટમાં તમારા લેક્ચર વખતે મળ્યા એન્ડ આઈ રીયલાઈઝ કે યુ હેવ હાર્ડલી ચેઈન્જડ, એટલા જ સિમ્પલ, એટલા જ બોલકા, એટલા જ ચાર્મિંગ! હું ફરીથી ઈમ્પ્રેસ થઇ ગઈ. ઇટ વોઝ લાઈક ફોલીંગ ઇન લવ વિથ યુ અગેઇન. બટ મને ખબર છે તમે મેરીડ છો અને એ પણ અનલાઈક મી હેપ્પીલી મેરીડ એટલે હું મારી જવાબદારી સમજુ છું. યસ, મારી લાઈફમાં મારી જાનુ સિવાય ઘણી એમ્પ્ટીનેસ છે અને મારે એમાંથી કેટલીક જગ્યા તમારી ફ્રેન્ડશીપથી ભરવી છે. તમે, તમારી ધરા અને તમારો સુભગ... ધે ઓલ આર સેઈફ ફ્રોમ મી. હું તમને કોઈજ બાબતનો કોઈજ ફોર્સ નહીં કરું. હું મારી ડેસ્પરેશન કન્ટ્રોલ કરી લઈશ મિત્ર, પણ તમે મને આમ સાવ છોડીને...પ્લીઝ. આઈ બેગ ઓફ યુ.’ ભૂમિ આટલું બોલીને રડવા લાગી. એણે પોતાના બંને હાથ જોડ્યા હતા.
‘આઈ નો કે તમે તમારી જાતને સાંભળી શકશો, પણ તમે હજીયે મને મિત્ર કહીને બોલાવો છો ધેટ મીન્સ તમને હજી પણ એ ઈચ્છા છે કે હું તમારી લાઈફમાં કોઈને કોઈ રીતે પાછો આવું. નો! સોરી. મારે ડરી ડરીને નથી જીવવું એટલે પ્લીઝ.’ આટલું બોલીને સૌમિત્ર ટેરેસ પરથી હોલ તરફ ચાલવા લાગ્યો.
થોડો સમય છલકાતી આંખે સૌમિત્રને લાઈફમાં બીજી વખત પોતાનાથી દૂર જતાં જોયા બાદ પોતાની બંને હથેળીઓમાં પોતાનો ચહેરો દબાવીને ભૂમિ રડવા લાગી.
‘લાઈફ હંમેશા એકસરખી નથી રહેતી મિત્ર. મારી પણ નહીં રહે અને તારી પણ. પણ જ્યારે તને મારી જરૂર પડશે, ત્યારે હું તને તરતજ મારી લાઈફમાં સ્થાન આપી દઈશ કારણકે મને તારી ખૂબ જરૂર છે. બસ એ દિવસની હું રાહ જોઇશ. રોજ...’ પોતાનાં આંસુ લૂછતાં ભૂમિ આટલું બોલી અને ટેરેસથી જ ‘નીચે જવાનો રસ્તો’ લખેલા બોર્ડ પાસેથી નીચે જતા દાદરા ઉતરી ગઈ.
-: પ્રકરણ પિસ્તાલીસ સમાપ્ત :-
