સૌમિત્ર
સિદ્ધાર્થ છાયા દ્વારા
-: પ્રકરણ ૪૨ : -
‘હલ્લો?’ લગભગ આઠથી દસ સેકન્ડ પછી સૌમિત્રએ ભૂમિનો કોલ અટેન્ડ કર્યો.
‘હાઈ..’ સૌમિત્રએ કોલ રીસીવ કરતાં જ ભૂમિ ખુશ થઇ ગઈ જે એના અવાજમાં પણ અનુભવાઈ રહ્યું હતું.
‘વ્હુ ઈઝ ધીસ પ્લીઝ?’ સૌમિત્ર ભૂમિને ઓળખી ન શક્યો.
‘એક મહિનામાં જ અવાજ ભૂલી ગયા, મિસ્ટર પંડ્યા?’ સૌમિત્રનો અવાજ આટલા બધા દિવસે સાંભળ્યાનો ભૂમિને જે આનંદ આવી રહ્યો હતો એનો એ પૂરેપૂરો ઉપયોગ કરવા માંગતી હતી અને એટલે જ એણે સૌમિત્રને થોડો હેરાન કરવાનું નક્કી કર્યું.
‘સોરી, બટ મને ખબર નથી પડી રહી કે આપ કોણ છો.’ સૌમિત્ર થોડો મુંજાયો. આમ તો એને આ પ્રકારના કોલ્સ રીસીવ કરવાની આદત હતી, પણ એની મોટાભાગની લેડી ફેન્સ નોન-ગુજરાતી રહેતી પણ આ કોઈ એવી લેડી ફેન હતી જે ગુજરાતીમાં બોલી રહી હતી અને એવું અત્યારસુધી બહુ ઓછું બન્યું હતું.
‘એક હિન્ટ આપું? કદાચ તમે ઓળખી જશો.’ ભૂમિ બોલતાં બોલતાં પોતાની આંખો નચાવી રહી હતી.
‘શ્યોર, હું ટ્રાય કરીશ.’ સૌમિત્ર હવે ખરેખર નર્વસ થઇ રહ્યો હતો.
‘ઓકે..હું એજ છું જેને તમે ગયા મહીને તમારું કાર્ડ આપ્યું હતું.’ ભૂમિએ હિન્ટ આપી અને એનો ચહેરો હવે સીરીયસ થઇ ગયો.
‘હમમ... સમજી ગયો. બોલો.’ ધરા સૌમિત્રની સામે જ સુભગને ભણાવી રહી હતી એટલે સૌમિત્રએ ભૂમિને ઓળખી લેવા છતાં એનું નામ ન બોલ્યો.
‘મારું નામ તો બોલો? મને ખબર કેવી રીતે પડે કે તમે મને ખરેખર ઓળખ્યા છો કે નહીં?’ ભૂમિને હવે સૌમિત્રના મોઢે પોતાનું નામ સાંભળવું હતું.
‘એની જરૂર નથી. બોલો કોઈ ખાસ કામ?’ સૌમિત્રએ એકદમ સપાટ અવાજમાં જવાબ આપ્યો જેની પાછળ બે કારણ હતા.
એક તો એ કે એ ભૂમિનો કોલ કરવાનો ઈરાદો સમજી ગયો હતો કે એ એની સાથે ફરીથી સંબંધ વધારવા માંગે છે અને બીજું કારણ એ હતું કે અત્યારે સામે ધરા હોવાથી એ ભૂમિનું નામ લઈને ખોટું ટેન્શન ઉભું કરવા નહોતો માંગતો.
‘ઓહ.. ઠીક છે તો હું પોઈન્ટ પર આવું છું.’ સૌમિત્રનો ખરબચડો અવાજ ભૂમિને ગમ્યો તો નહીં જ , પણ પછી એણે પોતાની જાતને સાંભળી લીધી કારણકે એ જાણતી હતી કે સૌમિત્ર એમ તરત એની સાથે પહેલાની જેમ ભળી નહીં જાય.
‘એ જ બરોબર રહેશે.’ સૌમિત્રના સૂરમાં કોઈજ ફરક ન પડ્યો.
‘તમે વ્રજેશભાઈના કોન્ટેક્ટમાં છો હજી?’ ભૂમિએ મુદ્દા પર આવતા પૂછ્યું.
‘બિલકુલ, કેટલાક સંબંધો કાયમી હોય છે.’ સૌમિત્રએ કાયમી શબ્દ પર ભાર મુક્યો.
‘એ અત્યારે ક્યાં છે?’ ભૂમિએ સૌમિત્રના કાયમી શબ્દની નોંધ લીધી પણ એણે પોતાની વાત ચાલુ રાખી.
‘પાટણ કોલેજમાં ઈંગ્લીશનો HOD છે.’ સૌમિત્રએ મુદ્દાસર જવાબ આપ્યો.
‘ખરાબ ન લગાડતાં, પણ... એમના મેરેજ થઇ ગયાં?’ ભૂમિએ એ સવાલ કર્યો જેનો એણે સૌમિત્રને કોલ કરવા માટે બહાના તરીકે ઉપયોગ કર્યો હતો.
‘કેમ? તમારે શું જરૂર પડી?’ સૌમિત્રને ભૂમિએ ખરાબ ન લગાડવાનું કહ્યું હોવા છતાં એને આ સવાલ કોઈના અંગત જીવનમાં ચંચુપાત કરતો હોવાથી ગમ્યો નહીં.
‘મેં કીધું હતું ને ખરાબ ન લગાડતાં, પણ મારી પાસે આ સવાલ પૂછવા માટે એક મજબૂત કારણ છે.’ ભૂમિ હવે પોતાની લાગણીઓ પર કાબુ રાખીને સૌમિત્ર સાથે પોતાની આગલી મૂલાકાત કેમ નક્કી થાય એના પર પૂરેપૂરું ધ્યાન આપવા માંગતી હતી.
‘મને કારણ કહો, પછી જ હું તમારા સવાલનો જવાબ આપીશ.’ સૌમિત્રના સપાટ સૂરમાં કોઈજ ફરક ન પડ્યો.
‘તમને નિશા તો યાદ જ હશે ને?’ ભૂમિએ સીધો જ સવાલ કર્યો.
‘હા કેમ નહીં.’ સૌમિત્રએ ટૂંકમાં જવાબ આપ્યો.
‘હું નિશાના રેગ્યુલર ટચમાં છું.’ ભૂમિએ હવે એવી માહિતી આપી જેનાથી સૌમિત્રએ એની સાથે આગળ વાત કરવી જ પડે એમ હતી.
‘ઓહ! પણ નિશાના લગ્ન થઇ ગયા પછી વ્રજેશને એની લાઈફમાં કોઈજ રસ નથી. હી હેઝ મુવ્ડ ઓન લાઈક અધર્સ. કોઈના સેલ્ફીશ થવાથી જિંદગી થોડી ખરાબ કરાય છે?’ સૌમિત્રએ ફરીથી કડવી વાણી બોલી.
‘નિશાના લગ્ન થયા એ સાંજે જ એના પતિ અને ફેમીલી મેમ્બર્સના એલેપ્પીમાં એમના રાઈવલ પોલીટીશીયન્સે ખૂન કરી નાખ્યા હતા. નિશા હવે કોલકાતામાં એકલી રહે છે અને વ્રજેશભાઈને હજીપણ એટલો જ પ્રેમ કરે છે, પણ કદાચ એમના લગ્ન થઇ ગયા હોય તો? એ ડર ને લીધે એ વ્રજેશભાઈનો સંપર્ક કરવા નહોતી માંગતી.’ ભૂમિએ કહ્યું.
‘તમને આ બધી કેવી રીતે ખબર?’ સૌમિત્રને ભૂમિની વાતથી આઘાત તો લાગ્યો પણ એ કન્ફર્મ કરવા માંગતો હતો.
‘એ લાંબી વાત છે, મને લાગે છે કે એ સાંભળવા માટે તમારી પાસે અત્યારે સમય નથી. જ્યારે વ્રજેશભાઈને માર મારીને નિશાના ભાઈઓ એને લઈને એલેપ્પી ભાગી ગયા હતા ત્યારે હું લંડન હતી અને તમે જ મને કહ્યું હતું કે વ્રજેશભાઈ હવે લગ્ન કરવા નથી માંગતા. મેં સૌથી પહેલા એટલે જ પૂછ્યું કે એમણે લગ્ન કર્યા કે નહીં. જો વ્રજેશભાઈ હજીપણ સિંગલ હોય તો મને આ જ નંબર પર કોલ કરજો. ગૂડ ડે મિસ્ટર પંડ્યા.’ આટલું કહીને ભૂમિએ કોલ કટ કરી નાખ્યો.
ફોન પર સૌમિત્ર અને ભૂમિની ચર્ચા ચાલી એ દરમિયાન સુભગનું હોમવર્ક પતી ગયું હતું એટલે ધરા અને સુભગ એ રૂમમાંથી જતા રહ્યા હતા. ભૂમિની વાત સાંભળીને સૌમિત્રને ખૂબ આનંદ થયો કારણકે વ્રજેશે હજીસુધી લગ્ન નહોતા કર્યા અને નિશા એની ન થઇ એટલે એ કરવા પણ નહોતો માંગતો. પણ હવે જ્યારે નિશા પણ એકલી થઇ ચૂકી છે ત્યારે વ્રજેશ અને નિશાનું પુનર્મિલન થવું જ જોઈએ એમ સૌમિત્ર સ્પષ્ટપણે માની રહ્યો હતો.
પણ, જો આ વાત અત્યારે સૌમિત્ર વ્રજેશને કરે તો એ કદાચ નિશાને એમ મળવાની મનાઈ કરી દે, કારણકે એ સિદ્ધાંતવાદી હતો અને કયા સમયે એ પોતાનો કયો સિદ્ધાંત સૌમિત્ર સામે ધરી દે અને નિશાને મળવાની ના પાડી દે તો આટલા બધા વર્ષો બાદ બે પ્રેમીઓને મળવાની જે આશા ઉભી થઇ છે એ પાણીમાં જતી રહે. હિતુદાનને અત્યારે વિશ્વાસમાં લેવાનો કોઈ જ મતલબ ન હતો કારણકે આટલા વર્ષો બાદ, બે સંતાનોનો પિતા થયા પછી અને જસદણનો ચીફ ઓફિસર થયો હોવા છતાં એની બફાટ કરવાની આદત છૂટી ન હતી. થોડો વધુ સમય વિચાર કર્યા બાદ સૌમિત્રએ ભૂમિને જ કોલ કરીને કોઈ પ્લાન ઘડવાનું નક્કી કર્યું.
ધરા સાંજની રસોઈ બનાવવામાં બીઝી થઇ ગઈ હતી અને સુભગ પણ રમવા બહાર જતો રહ્યો હતો એટલે અત્યારે સૌમિત્ર પોતાના રૂમમાં એકલો જ હતો. જ્યારે વ્રજેશ અને નિશા ફરીથી મળશે અને કોઈ નિર્ણય લેશે ત્યારેજ એ ધરાને પણ કહેશે એમ સૌમિત્રએ નક્કી કર્યું, કારણકે જો વધારે લોકો સાથે આ વાત શેર થાય તો કદાચ વાત બગડી પણ જાય એવું સૌમિત્રનું માનવું હતું. ઉપરાંત આ પ્લાનમાં ભૂમિને સામેલ કરવી જ પડે એમ હતું એટલે પણ સૌમિત્ર ધરાને કશું કહેતા ગભરાઈ રહ્યો હતો.
થોડો સમય વિચાર કર્યા બાદ પોતાનો નિર્ણય સાચો જ છે એમ નક્કી કરીને સૌમિત્રએ ભૂમિના નંબર પર કોલ લગાવ્યો.
==::==
‘હાઈ!’ ભૂમિએ કોલ રીસીવ કરતાંજ સૌમિત્ર બોલ્યો.
‘હાઈ, મને ખબર જ હતી કે તમે કોલ કરશો જ, પણ આટલો જલ્દી કરશો...’ ભૂમિએ પોતાનું વાક્ય અધૂરું મુક્યું.
‘હમમ.. જુઓ, વ્રજેશને હું નિશા બાબતે કહીશ તો કદાચ એવું બને કે એ એને મળ્યા વગર જ મળવાની ના પાડી દે. એટલે એને કીધા વગર સરપ્રાઈઝ આપીને નિશા સામે ઉભો કરવો પડશે.’ સૌમિત્ર સીધો જ મુદ્દા પર આવ્યો.
‘હા સાચી વાત છે. વ્રજેશભાઈ અમસ્તાં પણ સિદ્ધાંતોના મામલે કોઈજ બાંધછોડ કરે એમ નથી.’ ભૂમિ બોલી અને સૌમિત્રને નવાઈ તો લાગી જ કે ભૂમિને અત્યારસુધી વ્રજેશનો સ્વભાવ બિલકુલ એવો ને એવો યાદ છે.
‘તો આપણે એ બંનેને કોઈક એવી જગ્યાએ ભેગા કરવા પડશે જ્યાં એમને કલ્પના પણ ન હોય કે એ બંને એકબીજાને મળવાના છે. તમારા ધ્યાનમાં કોઈ એવી જગ્યા છે? હું અમદાવાદ પ્રીફર નહીં કરું અને જામનગર પણ નહીં.’ સૌમિત્રએ પોતાની મર્યાદા અત્યારથી જ જણાવી દીધી.
‘હમમ.. આઈ અગ્રી. કોઈ એવા શહેરમાં મળીએ જ્યાં આવવા જવામાં વધારે સમય ન લાગે અને આપણને બંનેને કોઈ ઝડપથી ઓળખે પણ નહીં. પ્લસ મારી દીકરી હજી એમ નાની છે અને હું એને એમ અહીંયા કોઈની પાસે મુકીને આવી શકું એમ નથી, એટલે એ મારી જોડે જ હશે અને લાંબી મુસાફરીથી એ કંટાળી ન જાય એનું પણ ધ્યાન રાખવું પડે.’ ભૂમિએ પોતાની મર્યાદાઓ જણાવી.
‘તો પછી?’ સૌમિત્રએ વ્રજેશ અને નિશા ને ક્યાં મેળવવા એનો નિર્ણય લગભગ ભૂમિ પર જ છોડી દીધો કારણકે એની મજબૂરી વધારે મજબૂત હતી.
‘રાજકોટ કેવું રહેશે? તમારે લગભગ ચારેક કલાકની મુસાફરી થશે, પણ હું બે કલાકમાં આવી-જઈ શકીશ. તમે સવારે વહેલા ત્યાંથી નીકળો અને આપણે રાજકોટમાં મીટીંગ ગોઠવીએ. એ બંને મનભરીને એકબીજાને મળે અને વાતો કરે, કોઈ ડીસીઝન લઇ શકે અને પછી આપણે છૂટા પડીએ, લગભગ બપોરે લંચ લઈને તો?’ ભૂમિએ આઈડિયા આપ્યો.
‘પરફેક્ટ. મારે વ્રજેશને છેક રાજકોટ લઇ આવવાનું બહાનું શોધવું પડશે... ચલો એ તો હું કરી લઈશ. તમારે નિશાને છેક કોલકાતાથી બોલાવવાની છે એમાં સમય લાગશે. શું કરશો?’ સૌમિત્રએ મુદ્દાની વાત કરી.
‘નિશા પણ આવી જશે, આપણે જો કોઈ એક દિવસ નક્કી કરી લઈએ તો હું એ પ્રમાણે નિશાની પ્લેનની ટીકીટ બુક કરી દઈશ અને એને ઈ-ટીકીટ ઈમેઈલ કરી દઈશ.’ ભૂમિએ સૌમિત્રનો ભાર હળવો કરી દીધો.
‘તો પછી આવતો શુક્રવાર એટલેકે અગિયાર નવેમ્બર કેમ રહેશે? પબ્લિક હોલીડે છે એટલે વ્રજેશને રજા નહીં લેવી પડે અને તમારી પાસે આઠ દિવસ પણ છે, નિશા ને બોલાવવાના.’ સૌમિત્રની નજર સામે પ્લાન ઉભો થવા લાગ્યો.
‘ગ્રેટ, પણ ક્યાં મળીશું?’ ભૂમિએ મહત્ત્વનો સવાલ કર્યો.
‘એ જ હોટલમાં, જ્યાં મારું લેક્ચર હતું. હું એક રૂમ બૂક કરી લઈશ, તમે અને નિશા પહેલાં પહોંચી જજો. હું રીસેપ્શનને કહી દઈશ કે તમને રૂમ આપી દે. પછી હું અને વ્રજેશ જ્યારે ત્યાં આવીએ ત્યારે સીધા જ એ રૂમમાં આવીશું અને પછી... સરપ્રાઈઝ!!’ છેલ્લું વાક્ય જ્યારે સૌમિત્ર બોલ્યો ત્યારે એના અવાજમાં ગજબનો ઉત્સાહ અને આનંદ સંભળાઈ રહ્યો હતો.
‘પરફેક્ટ. નો વન્ડર તમે એક સફળ નોવેલીસ્ટ છો. બે મિનિટમાં આખો પ્લોટ ઉભો કરી દીધો.’ ભૂમિએ જાણીજોઈને સૌમિત્રના વખાણ કર્યા.
‘ઓહ! થેન્ક્સ. તો આપણે અગિયારમી એ મળીએ. બટ, પહેલાં તમારે નિશાની હાજરી કન્ફર્મ કરવી પડશે, પછી જ હું વ્રજેશને કહી શકીશ, કારણકે જો વ્રજેશ રેડી થઇ જાય અને કોઈ કારણસર નિશા ન આવે તો...યુ નો.’ સૌમિત્રએ ભયસ્થાન બતાવ્યું.
‘આઈ કેન અન્ડરસ્ટેન્ડ. હું તમને બહુ જલ્દીથી નિશાની હાજરી કન્ફર્મ કરીશ. એસ એમ એસ કરું તો ચાલશે ને?’ ભૂમિએ કહ્યું.
‘હા, કોલ કરશો તો પણ ચાલશે. બટ સાંજે પાંચ થી સાતમાં કરજો. હું ત્યારે ઘરમાં એકલો જ હોઉં છું.’ સૌમિત્ર બોલ્યો.
‘ડન! બાય એન્ડ ઓલ ધ બેસ્ટ!’ ભૂમિએ સૌમિત્રને વ્રજેશ માટે વિશ કર્યા.
‘યુ ટુ.’ આટલું કહીને સૌમિત્રએ કોલ કટ કર્યો.
કોલ કટ કર્યા બાદ પોતાના સેલફોનના કોલ લોગમાં સૌમિત્ર સતત એ નંબર સામે જોઈ રહ્યો અને વિચારતો રહ્યો કે આ નંબર એ કયા નામે સેવ કરે? જો ધરાની નજરે આ નંબર પડી જાય તો? આમ તો એ કશું બોલશે નહીં પણ કદાચ એને દુઃખ થાય તો? થોડો વિચાર કર્યા બાદ સૌમિત્રએ ભૂમિનો નંબર “Varun Patel (Jamnagar)” લખીને સેવ કર્યો.
==::==
‘જો મને તારી જરૂર ન હોત તો હું તને આટલું બધું ઇન્સીસ્ટ પણ ન કરત ને નિશા? પ્લીઝ મારે તારી જરૂર છે. જ્યારથી સૌમિત્રને હું મળી છું, ઈમોશનલી ભાંગી ગઈ છું. વરુણ પણ પંદર વીસ દિવસ માટે યુરોપ જતો રહ્યો છે. હું સાવ ભાંગી પડું એ પહેલાં તું પ્લીઝ આવી જા. આઈ નીડ સમ કંપની.’ ભૂમિ ફોન પર નિશા ને લગભગ આજીજી કરી રહી હતી.
‘આઈ નો, પણ મારું કામ? મારા બેય આસિસ્ટન્ટ રજા પર છે.’ નિશાએ એની તકલીફ જણાવી.
‘પ્લીઝ....?’ લગભગ પંદર મિનીટથી નિશાને વિનવી રહેલી ભૂમિ પાસે હવે ફક્ત આ જ રસ્તો બચ્યો હતો.
‘ઠીક છે, હું કૈક કરું છું. એક કામ કર, તું મને ગુરુવારની ટીકીટ મોકલ, એ પણ બપોર પછીની એટલે હું મારું કામ પતાવીને નીકળી શકું. શુક્ર, શનિ, રવિ હું ટીફીન નહીં આપી શકું એવું આજે જ બધાને કહી દઉં છું. પણ રવિવારે મેક્સીમમ સાંજની રીટર્ન ટીકીટ બુક કરજે, પ્લીઝ. હું ત્રણ દિવસથી વધારે નહીં રોકાઈ શકું. હોપ યુ અન્ડરસ્ટેન્ડ.’ નિશા છેવટે રાજકોટ આવવા તૈયાર થઇ.
‘થેન્ક્સ. જો તે હા પાડી એટલામાં જ મને સારું લાગવા માંડ્યું. અને હા, તારી ફ્લાઈટ વાયા બોમ્બે છે કારણકે અમદાવાદથી બાય રોડ લાંબુ પડી જશે. એટલે કોલકાતા – મુંબઈ – રાજકોટ એમ તારી ટીકીટ બુક કરું છું. બપોરે ત્રણ વાગ્યાની છે એટલે લગભગ સાતેક વાગ્યા સુધીમાં તો તું રાજકોટ આવી જઈશ. આપણે એક દિવસ રાજકોટમાં રોકાઈને બીજે દિવસે બપોરે શાંતિથી જામનગર આવીશું. બે દિવસ તું મારી જોડે રહીશ એટલે મને શાંતિ થશે. સન્ડે સવારે જ તું જામનગરથી મુંબઈ અને પછી કોલકાતા જઈ શકીશ. હેપ્પી?’ ભૂમિએ આખો પ્લાન બનાવી દીધો.
==::==
ભૂમિ અને નિશાની ચર્ચા પતી કે તરત જ ભૂમિએ એ બંને વચ્ચે નક્કી થયા મુજબ નિશાની એર ટીકીટ ઓનલાઈન બુક કરી દીધી અને ભૂમિ એ એ દિવસે સાંજે પાંચ વાગ્યા કે તરત જ સૌમિત્રને કોલ ન કરવાનું નક્કી કરીને એસ એમ એસ કર્યો.
Varun Patel: “Hii” – સૌમિત્રના ફોનમાં ભૂમિનો નંબર Varun Patel તરીકે સેવ થયો હતો.
Mitra: “Hii” – ભૂમિએ એના સેલફોનમાં સૌમિત્રનું નામ Mitra તરીકે સેવ કર્યું હતું જે નામે એ એને પહેલાં કાયમ પ્રેમથી બોલાવતી.
Varun Patel: “Mission is right on track. Nisha is coming to Rajkot on Thursday evening.”
Mitra: “That is great. Vrajesh is also coming. He will be in Gondal on Thursday for Yuth Festival.”
Varun Patel: “Wow.Don’t book room,I am booking it in my name,because we will be staying there only for the previous night.”
Mitra:”Ok, I can understand. Just let me know the room number, once you reach.”
Varun Patel: “Done chhe. Anything else?”
Mitra: “No, Good Night!”
ભૂમિને હજી વાત કરવી હતી, પણ સૌમિત્રએ Good Night કહીને પડદો પાડી દીધો. ભૂમિને દુઃખ થયું કે સૌમિત્રએ માત્ર કામની જ વાત કરી, પણ એને એ સુપેરે ખ્યાલ હતો કે એ એવું કેમ કરી રહ્યો હતો પણ એ સૌમિત્રના હ્રદયમાં આ મુલાકાતના બહાને થોડી લાગણી પણ રોપી દેશે એવું એ નક્કી કરી ચૂકી હતી.
==::==
‘આજે રજાના દિવસે સવાર સવારમાં તારું લેક્ચર ગોઠવવા માટે કોણ નવરું પડ્યું?’ રાજકોટના યાજ્ઞિક રોડની એ સ્ટાર હોટલના દરવાજે સૌમિત્રએ જેવું વ્રજેશને ગળે મળીને સ્વાગત કર્યું કે તરત જ વ્રજેશ બોલ્યો.
વ્રજેશને રાજકોટ આવવા માટે જ્યારે સૌમિત્રએ કહ્યું હતું ત્યારે એણે એના લેક્ચરનું જ બહાનું આપ્યું હતું. આગલે દિવસે યુથ ફેસ્ટીવલ માટે વ્રજેશ ગોંડલમાં જ હતો એટલે સૌમિત્રનું કાર્ય સાવ આસાન થઇ ગયું હતું.
‘પર્સનલ લેક્ચર છે. તને પણ ગમશે.’ સૌમિત્ર વ્રજેશનો હાથ પકડીને હોટલ તરફ ચાલવા લાગ્યો.
‘પર્સનલ? એટલે?’ વ્રજેશને ખ્યાલ ન આવ્યો.
‘તું અંદર આવ ને તને બધી જ ખબર પડી જશે.’ વ્રજેશ હવે ક્યાંય જવાનો ન હતો એવી ખાતરી થઇ ગઈ હોવાથી સૌમિત્રએ હવે ટૂંકમાં જ જવાબ આપ્યો.
ભૂમિએ 502 નંબરનો સ્વિટ બૂક કરાવ્યો હતો એ એસ એમ એસ સૌમિત્રને અગાઉથી જ કરી દીધો હતો, એટલે સૌમિત્રને રીસેપ્શન પર પણ પૂછવું ન પડ્યું એ વ્રજેશને સીધેસીધો જ 502 નંબરના સ્વિટ તરફ દોરી ગયો અને 502 લખેલા બારણાં પર ત્રણ ટકોરા માર્યા.
‘વ્હુ ઈઝ ધીસ?’ ભૂમિએ અંદરથી પૂછ્યું.
‘ઇટ્સ મી, સૌમિત્ર.’ સૌમિત્ર બોલ્યો.
વર્ષો વીતી જવાને લીધે બહાર વ્રજેશ ભૂમિનો અવાજ ઓળખી શક્યો ન હતો એને એમ હતું કે સૌમિત્રને જેણે લેક્ચર આપવા માટે બોલાવ્યો છે એ વ્યક્તિ હશે. જ્યારે અંદર જાનકી સાથે રમી રહેલી નિશા એ જેવું સૌમિત્રનું નામ સાંભળ્યું કે એ સ્થિર થઇ ગઈ અને એમ થવું સ્વાભાવિક પણ હતું કારણકે એને ભૂમિએ કહ્યું ન હતું કે સૌમિત્ર આવવાનો છે.
‘ભૂમિ????’ દરવાજો ખુલતાં જ ભૂમિને સામે જોતાં વ્રજેશ સડક થઇ ગયો અને વારાફરતી સૌમિત્ર અને ભૂમિ સામે જોવા લાગ્યો.
‘હજી તો તમારે મોટું સરપ્રાઈઝ જોવાનું છે...’ પૂરેપૂરું બારણું ખોલીને ભૂમિએ હસતાંહસતાં કહ્યું.
-: પ્રકરણ બેતાલીસ સમાપ્ત :-
