સૌમિત્ર
સિદ્ધાર્થ છાયા દ્વારા
-: પ્રકરણ ૩૪ : -
ફ્લાઈટ તો સમયસર જ ઉપડી હતી વરુણ, પણ બંગાળની ખાડીમાં સાયક્લોન આવવાનું છે એટલે કોલકાતા આવતી બધીજ ફ્લાઈટ્સ બીજા શહેરો તરફ ડાયવર્ટ કરી દીધી છે. હું અત્યારે ભોપાલ એરપોર્ટ પરથી તમને કોલ કરી રહ્યો છું. મારી કલીગ ધરાની મુંબઈની ફ્લાઈટ પણ ભોપાલ જ ડાયવર્ટ કરી દીધી છે.’ ફોન પર સૌમિત્રએ વરુણને પોતે હવે જમશેદપુર નહી આવી શકે એમ જણાવ્યું.
‘બીજો કોઈ ઓપ્શન નથી?’ વરુણના અવાજમાં નિરાશા હતી પણ અંદર અંદરથી એને એમ થઇ રહ્યું હતું કે ક્યાંક સૌમિત્ર એને હા પાડી દે તો સારું.
‘ના વરુણ, બે દિવસ સુધી કોલકાતા કોઈજ ફ્લાઈટ નહીં જાય. એટલીસ્ટ કાલે સાંજ સુધી તો નહીંજ. મને પણ ખૂબ દુઃખ થાય છે વરુણ, પણ હું કશું જ કરી શકું એમ નથી. આપણે ફરી ક્યારેક ગોઠવીશું.’ સૌમિત્રને ખુદને દુઃખ થઇ રહ્યું હતું એ સ્વાભાવિક હતું, પણ તો પણ એણે વરુણને ધરપત આપી.
‘Damn! ઠીક છે હું હવે મારું શેડ્યુલ ચેક કરીને તમને જણાવીશ, પછી આપણે ફરીથી તમારું બૂક રીડીંગ ગોઠવીશું.’ આટલું કહીને વરુણે ફોન કટ કર્યો.
ભૂમિએ પ્રશ્નાર્થ ચિન્હ સાથે વરુણ સામે જોયું. વરુણે જે રીતે સૌમિત્ર સાથે વાત કરી તેના પરથી એને ખ્યાલ તો આવી જ ગયો હતો કે સૌમિત્ર હવે જમશેદપુર નથી આવવાનો, પણ તેમ છતાં તેણે વરુણ સામે જોયું. વરુણે જવાબમાં પોતાનું ડોકું નકારમાં હલાવ્યું.
ભૂમિને એક તરફ હાંશકારો થયો તો બીજી તરફ એને સૌમિત્રને ન મળી શકવાનું દુઃખ પણ થઇ રહ્યું હતું.
==::==
વરુણ સાથે વાત પૂરી કરીને સૌમિત્ર PCO બૂથમાંથી બહાર આવ્યો અને ત્યાંજ કોલકાતા જનારી મુંબઈની ફ્લાઈટ પણ ડાયવર્ટ થઈને ભોપાલ આવી ચૂકી હોવાની જાહેરાત થઇ. સૌમિત્ર તરતજ ધરાને શોધવા માંડ્યો. એક સાથે ત્રણેક ફ્લાઈટ્સ ડાયવર્ટ થઇ હોવાને લીધે અને નાનું એરપોર્ટ હોવાને કારણે ભોપાલ એરપોર્ટ પર આજે ખૂબ ભીડ દેખાઈ રહી હતી. સૌમિત્રએ એરપોર્ટનો ખૂણેખૂણો શોધવાનું નક્કી કર્યું અને ત્યાંજ તેને ઇન્ડીયન એરલાઇન્સના કાઉન્ટર પાસે ધરા ઉભેલી દેખાઈ.
સૌમિત્રએ ધરાને પાછળથી કાનમાં ફૂંક મારી અને ધરા ગભરાઈ ગઈ. એ પાછળ વળી અને એની સામે ખડખડાટ હસી રહેલા સૌમિત્રને જોતાં જ એણે તેને ગુસ્સામાં આવીને ધક્કો માર્યો.
‘હાય રામ! હું કેટલી ડરી ગઈ હતી સૌમિત્ર? આમ કરાય?’ ધરાનો ગુસ્સો કાયમ હતો.
‘સોરી, સોરી, સોરી. મને ખબર નહીં કે તું ડરી જઈશ, હું તો ખાલી મજાક કરતો હતો.’ સૌમિત્ર એ પોતાના બંને હાથ જોડીને કીધું.
‘બસ તું આમ જ એકદમ ઇનોસન્ટ ફેઈસ સાથે માફી માંગે છે અને મારું દિલ જીતી લે છે.’ ધરા પણ હવે હસી.
‘હવે? અમદાવાદની અને બોમ્બેની ફ્લાઈટ્સ ત્રણ ચાર કલાક પછી જ નીકળશે, આપણે શું કરીશું ત્યાંસુધી? ચલ ભોપાલ ફરીએ.’ સૌમિત્રએ કહ્યું.
‘ના યાર, આપણે લગભગ દોઢ કલાક પછી ફરીથી ચેક ઇન કરવાનું છે, મેં હમણાંજ આ લોકોને પૂછ્યું.’ ઇન્ડીયન એરલાઇન્સની કેબીન તરફ આંગળી કરતાં ધરા બોલી.
‘તો પછી? એરપોર્ટની રેસ્ટોરન્ટ તો ભરચક છે.’ સૌમિત્રએ પોતાનું ડોકું એરપોર્ટની રેસ્ટોરન્ટ તરફ ફેરવીને કીધું.
‘આપણે ક્યાં ઉતાવળ છે? આપણે ત્યાં ઉભા તો રહીએ? જ્યારે જગ્યા મળશે ત્યારે બેસીશું. મને તો બહુ ભૂખ લાગી છે. ચાલ, મને કશુંક ખવડાવ.’ આટલું બોલીને ધરા પોતાની ટ્રોલીવાળી બેગ લઈને રેસ્ટોરન્ટ તરફ ચાલવા લાગી.
સૌમિત્રને ધરા આમ તરતજ રેસ્ટોરન્ટ તરફ ચાલવા લાગશે એવો ખ્યાલ ન હતો એટલે એણે ઉતાવળમાં પોતાની બેગ ઉપાડી ને ધરા પાછળ રીતસર દોડ્યો.
એરપોર્ટની એ નાનકડી રેસ્ટોરન્ટ ખરેખર ભરચક લાગી રહી હતી પણ ખબર નહીં કેમ ધરાને અચાનક જ દૂર ખૂણામાં એક ટેબલ ખાલી દેખાયું અને એણે પોતાની બેગ ઉપાડીને એ ટેબલ કોઈ બીજું લઇ લે એ પહેલાંજ એના પર કબજો મેળવવાની ઈચ્છાથી એ તરફ દોડી પડી. સૌમિત્ર પાસે ધરાને ફોલો કર્યા સિવાય કોઈ છૂટકો જ ન હતો. ધરા જેવી એ ટેબલ પાસે પહોંચી કે એણે પોતાની બેગ એ ટેબલને અડીને પડેલી ખુરશી પર લગભગ ફેંકી જ દીધી, રખેને કોઈ ત્યાં બેસી જાય.
‘હાશ! ચાલો બેસવાની જગ્યા તો મળી? હવે ખાવાનું મળે કે ન મળે.’ ધરાની સામેની ખુરશી પર બેસતા સૌમિત્ર બોલ્યો.
‘કંજૂસ અમદાવાદી! નાસ્તો તો તારે જ કરાવવો પડશે.’ ધરા એનું મોઢું બગાડીને બોલી.
‘હા, તે મેં ના ક્યાં પાડી જ છે? એલોકો જો આટલાબધા લોકોને પહોંચી વળતા હોય તો ખરેખર મને ઓર્ડર આપવામાં કોઈજ વાંધો નથી.’ સૌમિત્ર હસતાંહસતાં બોલ્યો.
‘એ લોકો આપણને પહોંચી વળે એની જવાબદારી મારી, વેઇટ.’ આટલું બોલીને ધરા પોતાની ખુરશી પર જ પાછળની તરફ ફરી અને આસપાસ જોવા લાગી.
‘એટલે? હું સમજ્યો નહીં.’ સૌમિત્રએ ધરાને પૂછ્યું.
‘એ તને નહીં સમજાય.’ ધરાએ પોતાનો હાથ સૌમિત્ર તરફ લાંબો કર્યો. એ હજીપણ આમતેમ જોઈ રહી હતી.
‘તો સમજાવને?’ સૌમિત્ર હજીપણ સમજી નહોતો રહ્યો.
‘સુનો ભૈયા..અરે...ઇધર ઇધર...’ ધરાએ અચાનક જ થોડેક દૂરથી પસાર થઇ રહેલા એક વેઈટરને બૂમ પાડી.
પેલો વેઈટર પણ ધરાનો અવાજ સાંભળતા આસપાસ જોવા લાગ્યો, ત્યાંજ એને ધરાનો એની તરફ હલી રહેલો હાથ દેખાયો અને એ ધરા તરફ વળ્યો.
‘બોલીએ મેમસાબ, ક્યા લાઉં? દો બાતેં પહેલે સે હી બતા દેતા હૂં. એક તો યે કી સાદા ડોસા હી મિલેગા ઔર દૂસરી યે કી કમ સે કમ આધા ઘંટા લગેગા, અગર આપકો ચલતા હૈ તો મંગવા લો.’ લગભગ ત્રીસ પાંત્રીસ વર્ષનો આ વેઈટર શાંતિથી ધરાને કહી રહ્યો હતો.
‘હાં હાં ચલેગા. દો સાદા ડોસા લે આઓ ઔર ટાઈમ કી કોઈ પરવા નહીં. આરામ સે.’ ધરાએ ઓર્ડર આપી દીધો.
‘એક ડોસે કા આધા ઘંટા તો દો ડોસે બનાને કે લીયે એક ઘંટા તો નહીં લગાઓગે ના મહારાજ?’ સૌમિત્રએ પેલા વેઈટરની મશ્કરી કરી.
‘ક્યા સા’બ આપ કો સુબહ સે મૈ હી મિલા? આપ ભીડ દેખ રહે હો ના?’ વેઈટર થોડો અકળાયો.
‘અરે, અરે સમજ ગયા ભાઈ. તુમ ઇતના કામ કર રહે હો સોચા થોડા તુમ્હે હસા લૂં. આરામ સે લે આઓ.’ સૌમિત્રએ પેલાની અકળામણ જોઇને પેંતરો બદલ્યો.
‘તું પણ સૌમિત્ર...’ ધરા હસી રહી હતી.
‘બસ હું આવો જ છું, તને ખબર તો છે. અરે હા સવારે તું ફોન પર કોઈ ગૂડ ન્યૂઝની વાત કરતી હતી? શું ગૂડ ન્યૂઝ છે?’ સૌમિત્ર બોલ્યો.
‘અરે હા! તને કોલ કર્યો એની પાંચ મિનીટ પહેલાં જ પ્રતિકનો કોલ હતો. એણે ત્રેવીસમી એ તારું બૂક રીડીંગ કાઠમંડુમાં ગોઠવ્યું છે. ઇઝન્ટ ઈટ ગ્રેટ?’ ધરા એકદમ ખુશ લાગી રહી હતી.
‘વાઉ! ખરેખર મસ્ત ન્યૂઝ છે. હું લાઈફમાં પહેલીવાર ભારતની બહાર જઈશ! તેં અને પ્રતિકે મારી લાઈફ સાવ બદલી નાખી છે.’ સૌમિત્રની ઉત્તેજના એના ચહેરા પર સ્પષ્ટ દેખાઈ રહી હતી.
‘બિકોઝ યુ ડિઝર્વ ઈટ.’ ધરા સ્મિત સાથે બોલી.
‘ડુ આઈ ડિઝર્વ યુ?’ સૌમિત્રએ અચાનક જ વાતને નવી દિશા આપી દીધી.
‘મેં તને કીધું હતું ને કે જમશેદપુર બૂક રીડીંગ પછી?’ ધરાનો ચહેરો અચાનક સપાટ થઇ ગયો.
‘પણ એ તો પોસ્ટપોન થયું અને હવે વરુણ જ્યારે નવરો પડશે ત્યારે નક્કી થશે. કમોન ધરા, હવે વધારે લાંબુ ના ખેંચ.’ સૌમિત્રએ ધરાને લગભગ આજીજી કરી.
‘સાચું કહું સૌમિત્ર? મારે તારી સાથે કોઈજ વાત છુપાવવી નથી, હું તને જો આજનું બૂક રીડીંગ થયું હોત તો પણ આ જ વાત કરત. મને એક્ચુલી ડીસીઝન લેતાં પહેલાં એક નજર ભૂમિને મળવું હતું. મને ખબર છે કે શી ઈઝ અ ટફ ગર્લ, જે રીતે તે મને એની વાત કરી છે કે નોવેલમાં તે એનું કેરેક્ટર ડિસ્પ્લે કર્યું છે. મારે ભૂમિની આંખોમાં એ જોવું હતું કે એને તારા પ્રત્યે કોઈ લાગણી હજીપણ છે કે એની નફરત હજીપણ એના મન પર હાવી છે? કે પછી તું જ્યારે મને એની સામે તારી બેસ્ટ ફ્રેન્ડ તરીકે ઇન્ટ્રોડ્યુસ કરાવે ત્યારે એના ચહેરા પર જેલસી દેખાય છે કે નહીં?’ ધરાએ વેઈટરે હમણાંજ મુકેલા પાણીના બે ગ્લાસમાંથી એક ગ્લાસ ઉપાડીને પાણી પીધું.
‘એટલે તું ભૂમિની મારી સાથેની મુલાકાત કેવી રહે છે એ જોયા પછી જ ડીસીઝન લેવાની હતી? જો ભૂમિએ તું જે એનો ટેસ્ટ લેવા માંગતી હતી એમાં પાસ કે ફેઈલ થાત તો શું તું મને ના પાડત?’ સૌમિત્રએ ધરાને સવાલ કર્યો.
‘ના, બસ મારે એકવખત જોવું હતું કે આટલા ડિઝર્વિંગ છોકરાને માત્ર પોતાની સેલ્ફીશનેસને લીધે નફરત કરી શકનાર છોકરી ખરેખર કેટલા પાણીમાં છે.’ ધરાએ સૌમિત્રના સવાલનો જવાબ આપ્યો.
‘તો હવે?’ સૌમિત્રએ બીજો સવાલ પૂછ્યો.
‘હવે? હવે મારી પાસે તને હા પાડ્યા સિવાય બીજો કોઈ રસ્તો બચ્યો છે?’ ધરા હસી પડી.
‘એટલે તેં...તું...અને હું....ખરેખર?’ સૌમિત્ર એ તરતજ ધરાના ટેબલ પર મૂકેલા બંને હાથ પકડી લીધા અને એને જોરથી દબાવ્યા.
‘હા બાબા...મારી હા છે અને એ પણ આજથી નહીં જ્યારે આપણે રાજકોટથી અમદાવાદ પાછા વળ્યા ત્યારેજ ઘરના ઉંબરે પપ્પાએ અને મમ્મીએ મને સવાલ કર્યો હતો કે સૌમિત્ર ફક્ત ફ્રેન્ડ છે કે મારો કોઈ બીજો વિચાર પણ છે? જો હોય તો એમને બંનેને કોઈજ વાંધો નથી, ત્યારેજ મેં એમને હા પાડી દીધી હતી!’ ધરાએ રહસ્યોદ્ઘાટન કર્યું.
‘ઓહ માય ગોડ! તું તો જબરી નીકળી ધરા!’ સૌમિત્રનું મોઢું આશ્ચર્યથી પહોળું થઇ ગયું હતું.
‘બસ તો હવે આ મારી જબરનેસની ટેવ પાડી દે, કારણકે હવે તારે મને આખી જિંદગી સહન કરવાની છે.’ ધરાએ આંખ મારી.
‘મને કોઈજ વાંધો નથી, તને ખૂબ પ્રેમ કરીશ ધરા.’ સૌમિત્રએ ધરાની લાંબી આંગળીઓમાં પોતાની આંગળીઓ ભેરવી અને એને સહેલાવવા લાગ્યો.
‘બસ મારે તારી પાસે બીજું કશુંજ નથી જોઈતું. પણ તારા મમ્મી પપ્પા?’ ધરાએ સ્મિત સાથે પૂછ્યું.
‘મમ્મીનો તો કોઈજ પ્રોબ્લેમ નથી, એની પાસેથી તો મેં બૂક લોન્ચ વખતે જ તારા વિષે ઓપીનીયન લઇ લીધો’તો અને એને પણ તું ખૂબ ગમે છે.’ હવે સૌમિત્રએ ધરા સામે રહસ્ય ખોલ્યું.
‘હવે તું પણ જબરો નીકળ્યો કે નહીં?’ ધરા હસી પડી.
‘એ તો જેવો સંગ તેવો રંગ!’ સૌમિત્રએ પણ તોફાની સ્મિત આપ્યું.
‘એ તો બધું ઠીક છે સૌમિત્ર, પણ તારા પપ્પા?’ ધરાએ મુદ્દાનો સવાલ ઉઠાવ્યો.
‘એ આડા ફાટશે જ. પણ મને એની ચિંતા નથી. બહુ બહુ તો મારા ઘરમાં ન રહેતો એમ જ કહેશે ને? તો આપણે અમદાવાદમાં એક નવું ઘર લઇ લઈશું. તારી મદદથી અને ભગવાનના આશિર્વાદથી આપણે એમ પણ કરી શકીશું. રહી વાત મમ્મીની તો એમને અઠવાડિયે દસ દિવસે મળી આવીશું કે પછી એમને આપણે ઘેર બે-ત્રણ દિવસ રોકાવા બોલાવી લઈશું. બાકી પપ્પાની જોહુકમી તો મેં ક્યારનીયે માનવાની મૂકી દીધી છે.’ સૌમિત્રનો આત્મવિશ્વાસ ખુલીને બોલી રહ્યો હતો.
==::==
‘એકવાર મેં કહી દીધું કે એ છોકરી સાથે તારે લગ્ન નથી કરવાના એટલે બસ! હવે આમાં વધારાની કોઇપણ દલીલ નહીં ચાલે.’ જનકભાઈનો ગુસ્સો આસમાને હતો.
‘તમારા એ એકવારની સામે મેં પણ એક જ વાર જવાબ આપી દીધો છે કે મારા લગ્ન થશે તો ધરા સાથેજ નહીં તો નહીં.’ સૌમિત્ર પણ ઓછો ભડકે નહોતો બળી રહ્યો.
‘કેમ? આપણા સમાજમાં છોકરીઓ ઓછી થઇ ગઈ છે કે બીજા સમાજની છોકરી લઇ આવવાની?’ જનકભાઈ બોલ્યા.
‘વાત સમાજની છે જ નહીં પપ્પા, વાત છે પ્રેમની અને પ્રેમ કરતા પહેલા એ ક્યા સમાજની છોકરી સાથે કરવો કે ન કરવો એવું નક્કી કરવામાં નથી આવતું.’ સૌમિત્રએ પોતાની દલીલ રજૂ કરી.
‘બસ આ પ્રેમે જ બધાને બગાડી નાખ્યા છે.’ જનકભાઈ ફરીથી ગર્જ્યા.
‘કોઈ દિવસ કર્યો હોય તો ખબર પડે ને?’ સૌમિત્રએ છાશિયું કર્યું.
‘એટલે? તું એમ કહેવા માંગે છે કે મેં કોઈને પ્રેમ નથી કર્યો?’ જનકભાઈનો ચહેરો લાલઘૂમ થઇ રહ્યો હતો.
‘હા, ન મમ્મીને કે ન તો મને. તમે કાયમ ફક્ત તમારો જ સ્વાર્થ જોયો છે અને મને ખાત્રી છે કે મારા અને ધરાના લગ્ન ન થાય એ પાછળ પણ તમારો જ કોઈ સ્વાર્થ હશે.’ સૌમિત્રએ તીણી નજરે જનકભાઈ સામે જોયું.
‘જો, ચિતરંજન કાકાની ધરતી તારા માટે બિલકુલ બરોબર છે. હું રીટાયર નહોતો થયો ત્યારેજ મેં એમને વચન આપી દીધું હતું કે આપણે વેવાઈ બનીશું. તું તારા બાપને નીચો બતાવીશ?’ જનકભાઈએ અચાનક જ ધડાકો કર્યો.
‘ઓહોહોહો.....જોયું મમ્મી? કોણ પેલા ચિતરંજન ભટ્ટ? તમારી ઓફિસમાં હતા એ? વાહ! કમાલ છે નહીં? જે છોકરીનું નામ પણ મેં આજે જ સાંભળ્યું છે એની સાથે મારે આખી જિંદગી વિતાવવાની? એક તો તમે મને પૂછ્યા કાછ્યા વગર મારા લગ્ન નક્કી કરી દીધા અને હવે તમારે નીચાજોણું ન થાય એટલે મારે આખી જિંદગી નીચું જોઇને પસાર કરવાની એમ જ ને?’ સૌમિત્રએ સામો ધ્રુજારો કર્યો.
‘અને પેલી આપણા ઘરમાં આવશે ત્યારે મારે અને તારી મમ્મીને નીચું નહીં જોવું પડે? પેલા બોમ્બેના તારા પ્રોગ્રામમાં બધા જોડે કેવા લટુડાપટુડા કરતી હતી એ છોકરી? આવી મોડર્ન છોકરી આપણા ઘરમાં ન પોસાય સૌમિત્ર. તારા માં-બાપની સેવા પણ નહીં કરે અને આખો દિવસ નોકરી કરવા અને રાત્રે પાર્ટીઓ કરવા ઉપડી જશે. આપણા ઘરમાં તો ધરતી જેવી ડાહ્યી અને ઘરરખ્ખુ છોકરી જ ચાલે.’ જનકભાઈ હજીપણ મચક આપવા માટે તૈયાર ન હતા.
‘પપ્પા મારે મારા લગ્ન ખાલી મારા માબાપની સેવા કરાવવા કોઈ નર્સને કાયમમાટે ઘરમાં લાવવા માટે નથી કરવા. બિલીવ મી જો હું તમારી ધરતીને પસંદ કરત તો પણ એમ જ કહેત. ધરા હોંશિયાર છે એ બધુંજ સરસ સંભાળી લેશે એની મને ખાતરી છે. અને તમારે તમારી વહુ પાસે એવી તો શું સેવા કરાવવાની ઈચ્છા છે? મમ્મી પાસે તો તમે આખી જિંદગી મજૂરી કરાવી એટલે હવે વહુનો વારો?’ સૌમિત્રની આ દલીલ સામે જનકભાઈ થોડા મોળા પડ્યા હોય એમ લાગ્યું.
‘ચાલો હવે તમે બંને શાંત થાવ અને ચ્હા નાસ્તો કરી લો. મને તો હતું જ કે જ્યારે સૌમિત્ર તમારી સામે આ વાત કાઢશે ત્યારે બાપ-દીકરા વચ્ચે આવું યુદ્ધ થવાનું જ છે. બેયે પોતાનું મન ખાલી કરી દીધું ને? હવે શાંતિ.’ અંબાબેને સૌમિત્ર અને જનકભાઈ વચ્ચે ત્રણ મિનીટ સુધી લાંબા ચાલેલા યુદ્ધવિરામનો ફાયદો ઉઠાવ્યો.
‘એટલે તમને પહેલેથી જ આણે કહી દીધું લાગે છે કે એ પેલી છોકરી સાથે જ લગ્ન કરશે.’ જનકભાઈએ કરડી નજરે અંબાબેન સામે જોયું.
‘મુંબઈનો એનો પ્રોગરામ શરુ થયોને એ પહેલાં જ. આપણે આપણા છોકરાની ખુશીમાં ખુશ રે’વાનું અને વિચારો તો ખરા આપણે હવે કેટલું જીવવાના? અત્યારે આપણે એને જીદે ભરાઈને એની અણગમતી છોકરી સાથે પરણાવી દઈશું અને આપણા બેયના ગયા પછી એણે તો એની સાથેજ નછૂટકે જિંદગી કાઢવાની ને? ત્યારે દીકરાનો એકેએક ઉંકારો આપણા જ આત્માને કકળાવશે. આ આપણો જમાનો નથી સાહેબ, જરીક સમજો.’ અંબાબેને જનકભાઈના ખભે હાથ મૂકીને કીધું.
‘હવે તમે બેય માં-દીકરો પહેલેથી નક્કી જ કરીને બેઠા છો તો મારું ક્યાં ચાલવાનું છે? પણ લખી રાખજો એ છોકરી પાસેથી તમે કોઈજ આશા ન રાખતા.’ જનકભાઈ ઉભા થઈને ડાઈનીંગ ટેબલ તરફ ચાલવા લાગ્યા.
જનકભાઈની પીઠ ફરતાં જ સૌમિત્ર એ અંબાબેનને ફ્લાઈંગ કિસ આપીને એમનો આભાર માન્યો અને અંબાબેને પણ પોતાનો હાથ હલાવીને સૌમિત્રને હવે શાંત રહેવા કહ્યું.
==::==
‘ભૂમિ....સૌમિત્રભાઈ!!’ રાત્રે જમ્યા પછી નિશા અને ભૂમિ લીવીંગરૂમમાં બેઠા હતા. ભૂમિ કોઈ પુસ્તક વાંચી રહી હતી અને ચેનલો બદલતાં બદલતાં એક ચેનલ પર સૌમિત્રનો ઇન્ટરવ્યુ આવી રહ્યો હતો એ જોતાં જ નિશા રોકાઈ ગઈ અને એણે ભૂમિનું ધ્યાન ખેંચ્યું.
સૌમિત્ર પોતાની નવલકથા વિષે અને તેને મળેલા અદભુત પ્રતિસાદની વાત કરી રહ્યો હતો. ભૂમિ ટીવીના સ્ક્રીન પર નજર માંડીને સૌમિત્રને જોવા લાગી.
‘તો તમારી આ ધરા એ કોઈ રીયલ લાઈફ કેરેક્ટર પર આધારિત છે કે પછી કોઈ કાલ્પનિક પાત્ર?’ ઇન્ટરવ્યુ લઇ રહેલી એન્કરે સૌમિત્રને પૂછ્યું.
‘મને જેણે લખવા માટે સૌથી પહેલા પ્રેરણા આપી હતી, હું મારી કોલેજની શોર્ટ સ્ટોરી કોમ્પીટીશનની વાત કરી રહ્યો છું, એણે જ મને સલાહ આપી હતી કે કોઇપણ લેખકે જો કમ્ફર્ટેબલ રહીને લખવાની શરૂઆત કરવી હોય તો એ જો સત્યઘટના પર આધારિત હોય તો વધુ સારું. મેં એની એ સલાહ માનીને એ શોર્ટ સ્ટોરી કોમ્પીટીશન જીતી લીધી હતી એટલે એ જ ટીપને મેં મારી ફર્સ્ટ નોવેલ લખતી વખતે પણ યાદ રાખી અને મારા જીવનની સાચી ઈવેન્ટ્સ પર જ લખી.’ સૌમિત્રએ હસીને જવાબ આપ્યો.
સૌમિત્રના આ જવાબથી ભૂમિના હ્રદયમાં ઉમળકો જાગ્યો એના ચહેરા પર મુસ્કુરાહટ આવી. ટીવી કરતાં ભૂમિને સતત જોઈ રહેલી નિશાને પણ ભૂમિનો હસતો ચહેરો જોઇને ખ્યાલ આવી ગયો કે સૌમિત્ર કોના વિષે વાત કરી રહ્યો છે. સૌમિત્રની નોવેલ એની રીયલ લાઈફ સ્ટોરી જ છે એનો ખ્યાલ તો ભૂમિને એને વાંચીને જ આવી ગયો હતો પણ અત્યારે તેને એ બાબતનો ગર્વ થયો કે સૌમિત્રએ એની પહેલી નોવેલ એણે એને કોઈકવાર આપેલી સલાહ યાદ રાખીને લખી એવું એ જાહેરમાં સ્વીકારી રહ્યો છે.
‘તો પછી તમારી એ ધરા વિષે થોડું વધારે જણાવશો? જેની વાત તમે આ નોવેલમાં કરી છે.’ પેલી એન્કરે સૌમિત્રના પ્રામાણિક જવાબનો ફાયદો ઉઠાવીને એને આ સવાલ દ્વારા ભેરવવાની સલાહ આપી. આ તરફ ભૂમિના દિલની ધડકનો વધવા લાગી કે સૌમિત્ર આ સવાલનો શો જવાબ આપશે.
‘મારી ધરા એ હવે કોઈ બીજાના ઘરનું અજવાળું બની ગઈ છે એટલે સોરી!’ સૌમિત્રએ ભૂમિનું નામ લેવાનું ટાળ્યું અને ભૂમિની જમણી આંખમાંથી એક આંસુ નીકળી પડ્યું.
ભૂમિને લાગ્યું કે સૌમિત્ર સાથે એણે જે વર્તન કર્યું હતું ત્યારબાદ સૌમિત્ર પાસે જાહેરમાં એનું નામ લઈને એની જિંદગી બગાડવાની એક મોટી તક હતી પણ સૌમિત્રએ એમ ન કર્યું. ભૂમિને લાગ્યું કે સૌમિત્રનો જાણેકે એક ઉપકાર એના પર ચડી ગયો છે.
‘એટલે તમારું એમની સાથે બ્રેકઅપ...?’ એન્કરે આગલો સવાલ કર્યો.
‘જી, વર્ષો પહેલાં.’ સૌમિત્રએ ટૂંકમાં જ જવાબ આપ્યો.
‘તો હવે શું ઈરાદો છે? લગ્ન કરશો કે પછી જેમ અન્ય પ્રેમીઓ કરે છે એમ તમે પણ એની યાદમાં આખી જિંદગી વિતાવી દેશો?’ એન્કરે પૂછ્યું.
‘ના, હું ઈશ્વરના નિર્ણયમાં ખૂબ માનું છું. ઈશ્વરે કદાચ મને ફક્ત એને પ્રેમ કરવા માટે જ પસંદ કર્યો હશે એનો થઇ જવા માટે નહીં. જીવન ચલને કા નામ. મને મારી જીવનસાથી મળી ગઈ છે. નસીબજોગે એનું નામ પણ ધરા જ છે, પણ એ મને આ નોવેલ લખ્યા પછી મળી છે એટલે કોઈ ગેરસમજણ ન કરતા. બહુ જલ્દી અમે લગ્ન કરી લેવાના છીએ.’ સૌમિત્રએ બને તેટલા સરળ રહીને જવાબ આપ્યો.
સૌમિત્રનો આ જવાબ સાંભળીને જ ભૂમિનું રોમેરોમ સળગવા માંડ્યું. સૌમિત્ર કોઈ બીજી છોકરી સાથે લગ્ન કરી રહ્યો છે? ભૂમિ અચાનક જ સૌમિત્રની થનારી પત્ની ધરા પ્રત્યે ઈર્ષાની આગમાં બળવા માંડી હતી. એ આ આગમાં બળી રહી હતી એનો અનુભવ તો ભૂમિને થઇ જ રહ્યો હતો પણ, એને આ લાગણી કેમ થઇ રહી હતી એનો એને ખ્યાલ નહોતો આવી રહ્યો કારણકે એ સૌમિત્રને ત્રણેક વર્ષ અગાઉ જ અપમાનિત કરીને છોડી ચુકી હતી અને હવે એનો ક્યારેય વિચાર સુદ્ધાં નહીં કરે એવું એણે નક્કી પણ કરી લીધું હતું પણ તો આ બળવાની લાગણી?? કેમ??...
ભૂમિ પોતાના જ સવાલનો જવાબ શોધી રહી હતી.
-: પ્રકરણ ચોંત્રીસ સમાપ્ત :-
