સૌમિત્ર
સિદ્ધાર્થ છાયા દ્વારા
-: પ્રકરણ ૨૮ : -
‘દોઢ લાખ રૂપિયામાં આખી જિંદગી ન નીકળે.’ સૌમિત્રને બંને ડી ડી પાછા આપતા જનકભાઈ બોલી રહ્યા હતા.
‘તમેય શું ભૈશાબ, દીકરો એની જિંદગીની પેલ્લી કમાણી તમને બતાવે છે તો ખુશ થવાનું હોય કે આમ ટોણા મારવાના હોય?’ અંબાબેન કાયમની જેમ સૌમિત્રનો પક્ષ લઈને બોલ્યા.
‘બોલવા દે મમ્મી, મને હવે આ સાંભળવાની આદત પડી ગઈ છે. પહેલાં મને એમ હતું કે આમને હું કમાતો નથી એની તકલીફ છે કારણકે પૈસા જ એમને માટે સર્વસ્વ છે એટલે આવું બોલતા હશે, પણ હવે મને લાગે છે કે એમને મારાથી જ તકલીફ છે, એટલે તું અને હું ગમે તેટલું સમજાવીશું કે ચર્ચા કરીશું એમને કોઈજ ફરક નહીં પડે.’ સૌમિત્ર હવે ખુલીને જનકભાઈ વિરુદ્ધ બોલ્યો.
‘આ બધું પળવારમાં ઉડી જશેને તો ખબર પણ નહીં પડે. લખવા બખવાનું સાઈડમાં કરો તો ચાલે પણ એક ફિક્સ નોકરી તો હોવી જ જોઈએ.’ જનકભાઈ છણકો કરતા બોલ્યા.
‘જ્યારે આ નોવેલ લખતો હતો ત્યારે તમને હું આખો દિવસ ઘેરે બેઠો રહું છું એ તકલીફ હતી. જ્યારે બધેથી નોવેલ રિજેક્ટ થઇ ઇવન ઈંગ્લીશ પણ ત્યારે મેં તમને પ્રોમિસ કરેલી મુદત પૂરી થાય એના છ મહિના પહેલા નોકરી શોધી લીધી તો સેલ્સમેનની નોકરી કેમ છે એવો પ્રોબ્લેમ તમને નડ્યો. હવે જ્યારે મેં દોઢ લાખ રૂપિયાની કમાણી કરી બતાવી અને હું કહી રહ્યો છું કે આમાં કાયમ વધારો થતો રહેશે અને મને બીજી નોવેલ લખવાની પણ ઓફર મળી ચૂકી છે તો પણ તમને તકલીફ છે. જ્યારે દર બે મહીને લાખ રૂપિયાની આવક થાય પછી મારે નોકરી કરવાની જરૂર શી છે એ મને નથી સમજાતું. અને બીજું મને તમારી જેમ નેગેટીવ રહીને બીજાને નેગેટીવ બનાવતા નથી આવડતું. હું પડશે એવા દેવાશેમાં માનતો હતો અને આ ચમત્કાર પછી તો હું એમાં વધારે માનવા લાગ્યો છું એટલે હવેથી પ્લીઝ તમે મારી કરિયર બાબતે પોતાનો મહામુલો અભિપ્રાય આપવાથી દૂર રહેજો.’ સૌમિત્ર સોફા પરથી ઉભો થયો અને એક હાથમાં બંને ડી ડી લીધા અને બીજા હાથમાં બેગ લઈને પગ પછાડતો પોતાના રૂમમાં જતો રહ્યો.
==::==
માતાપિતા સાથે, ખરેખર તો માત્ર માતા એટલે કે અંબાબેન સાથે જ પોતાની ખુશી શેર કરીને સૌમિત્રને પોતાના જીગરજાન મિત્રો વ્રજેશ અને હિતુદાન સાથે પણ આ આનંદના સમાચાર શેર કરવાનું મન થયું. એટલે સૌમિત્રએ નક્કી કર્યું કે એ વ્રજેશ અને હિતુદાનને બંને ડી ડી બતાવીને જ તેને બેંકમાં જમા કરાવવા જશે. અંબાબેને બનાવેલા ચ્હા અને નાસ્તો પતાવીને સૌમિત્ર ઉપડ્યો ગુજરાત યુનિવર્સીટી જ્યાં બે જુદાજુદા ભવનોમાં તેના ખાસમખાસ મિત્રો એમ એનો અભ્યાસ કરી રહ્યા હતા. ત્રણેય મિત્રો અત્યારે યુનિવર્સીટીની કેન્ટીનમાં અડ્ડો જમાવીને બેઠા હતા.
‘એન્ની મા ને મિતલા તેં તો ધડાકો કરી દીધો આ લે લે...’ સૌમિત્રના નામના બે-બે ડી ડી વારાફરતી જોતા જોતા હિતુદાન ખુરશી પર બેઠાબેઠા પણ નાચી રહ્યો હતો.
‘કોન્ગ્રેચ્યુલેશન્સ સૌમિત્ર. આખરે તે જે ધાર્યું હતું એ તે કરી બતાવ્યું.’ વ્રજેશ સૌમિત્રના બંને હાથ પકડીને તેમને ખૂબ હલાવી રહ્યો હતો.
‘તારા વગર એ શક્ય નહોતું. પહેલાં તે જ મને નોવેલ ઈંગ્લીશમાં ટ્રાન્સલેટ કરવાનો આઈડિયા આપ્યો અને પછી ધરાની પણ ઓળખાણ કરાવી.’ સૌમિત્રના શબ્દે શબ્દમાં વ્રજેશ માટે આભાર પ્રગટ થતો હતો.
‘એ મોટા ભલે મેં કાય નો કયરું હોય પણ વીજેભાયની હાયરે મનેય પાર્ટી તો જોહેં જ કય દવ સું.’ હિતુદાને આદત પ્રમાણે હુકમ કર્યો.
‘હા તે બોલને આજે તને કેન્ટીનની સ્પેશીયલ નવ રૂપિયાવાળી ચા પીવડાવું.’ સૌમિત્ર હસતાંહસતાં બોલ્યો.
‘હાવ ગાલાવેલો થા માં. કોક મોટી હોટલમાં ઝમાંડવો પડહે.’ હિતુદાને સૌમિત્રને ધબ્બો મારીને કીધું.
‘પાક્કું, તમે બે જ છો ને મારા માટે જે હક્કથી પાર્ટી માંગી શકો.’ સૌમિત્રએ સ્મિત સાથે જવાબ આપ્યો.
‘કેમ અંકલ આન્ટી પણ ખરાને?’ વ્રજેશ બોલ્યો.
‘ખાલી મમ્મી. પપ્પાએ તો આ દોઢલાખની કમાણીમાંથી પણ પોરાં કાઢ્યા. ખબર નહીં એમને મારી સાથે શું પ્રોબ્લેમ છે? સાચું કહું? ઘણી વખત તો મને એમ વિચારતો હોઉં છું કે હું એમનું સંતાન જ નથી અને મમ્મીને ખુશ કરવા પપ્પા મને કોઈક અનાથ આશ્રમમાંથી લઇ આવ્યા હશે.’ સૌમિત્રના ચહેરા પર વ્યથા સ્પષ્ટ દેખાતી હતી.
‘એવું ન બોલ. હોય યાર દરેક માણસનો સ્વભાવ અલગ હોય. ચાલ હવે મૂડ ઠીક કરી દે અને મને એમ કે’ કે ધરા કેવી લાગી?’ વ્રજેશનો ચહેરો અચાનક તોફાની બની ગયો.
‘કેવી લાગી એટલે? સારી છોકરી છે.’ સૌમિત્રને ખ્યાલ આવી ગયો કે વ્રજેશ એની ફીરકી લેવાની તૈયારી કરી રહ્યો છે.
‘સારી છોકરી? બસ? જો એવું જ હોય તો તું સળંગ બે વખત એના ઘેર રાત ના રોકાયો હોત.’ વ્રજેશ હસી રહ્યો હતો.
‘બે વખત? સોકરીને ઘીરે? સોમીતર?? આ હું હું હાંભળુ સું?’ હિતુદાનને તો મોટો આઘાત લાગ્યો હોય એવો એનો ચહેરો થઇ ગયો.
‘હા એટલે લાસ્ટ ટાઈમ તો વરસાદ ખૂબ હતો એટલે પ્લસ મને ખબર નહોતી કે એ મને એના ઘરે લઇ જવાની છે.’ હવે સૌમિત્ર થોડો ગભરાયો, થોડો શરમાયો.
‘તે મને આની ખબર્ય અટાણે કાં પયડી? તમે બેય ઝણાએ મને કાં નો કીધું?’ હિતુદાન હવે સૌમિત્ર અને વ્રજેશને રિમાન્ડ પર લેવા માંગતો હતો.
‘એમાં એવું છે ને કે સૌમિત્રએ મને તો પહેલી વખતે જ મુંબઈથી આવીને આ બધું કીધું હતું, અને મેં જ એને કીધું હતું કે હું ગઢવીને કહી દઈશ. પણ પછી આપણે બેય આપણા પ્રોજેક્ટમાં બીઝી થઇ ગયા એટલે રહી ગયું. અને હવે ક્યાં મોડું થયું છે. સૌમિત્ર પરમદિવસે રાત્રે પણ ધરાને ઘેર જ હતો રાઈટ?’ વ્રજેશે હિતુદાનનું મગજ બીજી તરફ વાળી દીધું.
‘હા હતો, હવે એક વખત રહ્યો તો બીજી વખત શું વાંધો? એ મને એરપોર્ટ લેવા આવી હતી, હું એને ઘેર ગયો, અમે જમ્યા થોડી આમતેમ વાતો કરી અને પછી સુઈ ગયા.’ સૌમિત્ર હવે આ મુદ્દે થઇ રહેલી ચર્ચાને ગમે તે રીતે પૂરી કરવા માંગતો હતો.
‘તો આમ આંખમાં આંખ મેળવીને બોલને ભાઈ, આજુબાજુ અને ટેબલ સામે જોઇને બોલવું પડે છે?’ વ્રજેશ એમ સહેલાઇથી સૌમિત્રને જવા દેવા માંગતો ન હતો.
‘અરે સાચું બોલું છું યાર.’ સૌમિત્રએ એના બંને મિત્રો સામે જોઇને એમને વિશ્વાસ અપાવવાની કોશિશ કરી.
‘જો સૌમિત્ર તને અમે બંને હવે લગભગ ચાર વર્ષથી ઓળખીએ છીએ. તારો ચહેરો તારા મન જેવો જ એટલેકે એકદમ અરીસા જેવો છે. મને ખબર છે કે તને અત્યારે એ બધું કહેવામાં શરમ આવે છે. પણ મને ધરા વિષે બધી ખબર છે. નિશાની ખાસ ફ્રેન્ડ હતી યાર. એ બોલ્ડ છે, બ્યુટીફૂલ તો છે જ કોઈ સવાલ નથી. એટલે તું ભલે અત્યારે અમારાથી છુપાવ પણ મને ધરાના સ્વભાવ પર વિશ્વાસ છે અને તારો આટલો સરળ સ્વભાવ જોઇને એ તારાથી ઈમ્પ્રેસ ન થઇ હોય અને કોઇપણ રીતે તમારા બંને વચ્ચે કશું ન થયું હોય તો જ નવાઈ.’ વ્રજેશ એક વકીલની અદા સાથે બોલ્યો.
સૌમિત્રને વ્રજેશની આ સાફ વાતથી એમ લાગ્યું કે તે હવે વધારે સમય તેના મિત્રોથી સત્ય નહીં છુપાવી શકે અને ધરા સાથે બે રાત પહેલાં જે બન્યું એનો ઉમળકો એ આ બંને સીવાય કોઈની સમક્ષ ઠાલવી શકે તેમ ન હતો. એક ઊંડો શ્વાસ લઈને સૌમિત્રએ વ્રજેશ અને હિતુદાનને બે રાત્રી અગાઉ તેની અને ભૂમિની વાત ધરા સમક્ષ કરતાં કેવી રીતે ભાવુક થઇ ગયો અને ધરાએ એને કેવી રીતે શારીરિક સંબંધ બાંધીને માનસિક રાહત આપી એ બધીજ વાત કહી દીધી.
‘તે સાવ એમનેમ? પછે કોઈ વાંધો નય આવે ને મિતલા?’ હિતુદાને સાવ ધીમા અવાજે સૌમિત્રને અત્યંત મહત્ત્વનો સવાલ પૂછ્યો.
‘મારું તો પહેલી વખત હતું પણ તોયે મેં એ વખતે એને કીધું પણ ખરું, પણ ધરાએ કીધું કે એના સેઈફ ડેઝ ચાલી રહ્યા છે એટલે મારે ચિંતા કરવાની કોઈજ જરૂર નથી. હવે આ સેઈફ ડેઝ એટલે શું એ મને ન પૂછતાં મને એની ખબર નથી.’ સૌમિત્ર રીતસર શરમાઈ રહ્યો હતો.
‘એન્ની મા ને.. આનું મોઢું તો ઝોવો વીજેભાય? હેય ને હરમની નદીયું દોડે સે. હારું કયરું કે ધરા હામે ઈ વખ્તે નો હરમાંણો.’ હિતુદાને સૌમિત્રને ગાલે ટપલી મારી.
‘તું અને ધરા એકબીજા માટે સીરીયસ છો?’ વ્રજેશે તરત જ વાતાવરણનું વહેણ બદલી નાખતો સવાલ કર્યો.
‘લગભગ. પણ અમે એકબીજાને સમય આપ્યો છે. મેં એને હિન્ટ આપી દીધી છે કે મને વાંધો નથી અને બને તો આવતા મહીને લોન્ચ વખતે મને એ એનો નિર્ણય પણ જણાવી દે. જોઈએ એ શું કહે છે. કશું નહીં થાય તો અમે મિત્રો તો રહીશું જ એ પાક્કું જ છે’ સૌમિત્રએ વ્રજેશને જવાબ આપ્યો.
‘ગૂડ, તમે બંને ક્લીયર છો એટલે ગંગા નાહ્યા. બસ હવે એ નેક્સ્ટ મન્થ હા પાડે તો જલસા થઇ જાય.’ વ્રજેશના ચહેરા પર ખુશી દોડી રહી હતી.
‘તે આ તારી સોપડીનું ઉદઘાટન થાહે એમાં અમારે અમારા ખરસે આવાનું સે?’ હિતુદાને હવે મુદ્દાનો સવાલ કર્યો.
‘ના તમે બંને અને મમ્મી-પપ્પાને હું લઇ જઈશ. પંદરમી ઓગસ્ટે લોન્ચ છે. હમણાં ઘેરેથી તમને મળવા આવતો હતો ત્યાં જ ધરાનો ઓફીસેથી ફોન હતો.’ સૌમિત્રએ કીધું.
‘ધરાનું નામ બોલતાં આનું મોઢું તો ઝો લાપસી ઝેવું થાય વીજેભાય?’ હિતુદાને ફરીથી સૌમિત્રની મશ્કરી કરી.
‘જીવન ચલને કા નામ ગઢવી. સૌમિત્ર ભૂમિ સાથેના પ્રેમભંગ પછી આગળ વધી ગયો એનો આપણને આનંદ હોવો જોઈએ.’ વ્રજેશ હિતુદાનના ખભે હાથ મૂકીને બોલ્યો.
‘મારે એકલા એ જ આગળ વધવાનું છે વ્રજેશ? નિશાના દૂર જવાને પણ ઘણો ટાઈમ થયો ને?’ સૌમિત્ર વ્રજેશ સામે આંખમાં આંખ નાખીને બોલ્યો.
ચહેરા પર સ્મિત લાવીને પણ વ્રજેશ કોઇપણ જવાબ ન આપી શક્યો અને મૂંગો જ રહ્યો.
==::==
‘તો વોરુણજી આપકો પ્યાર તો કોરતા હૈ ના?’ ભૂમિ પાસેથી એના અને સૌમિત્રના સંબંધ વિષે બધીજ વાત સાંભળ્યા પછી શોમિત્રો બોલ્યો.
‘સચ કહું તો મુજે બિલકુલ પતા નહીં. કભી ઐસા લગતા હૈ કી હમ દોનો જૈસે હસબંડ વાઈફકી સિર્ફ ડ્યુટી કર રહે હૈ. વરુણ એક તો બહોત કમ સમય સાથમેં હોતા હૈ, અગર હોતા હૈ તો જબ એકદમ મૂડમેં હો તો ઇતના પ્યાર બરસાતા હૈ કી મુજે લગતા હૈ કી મેરા જીવન સૌમિત્ર કે બાદ આગે બઢ ગયા હૈ, પર જબ પ્યાર કી એક બારીશ કે બાદ દો તીન મહીને કા સૂખા પડતા હૈ, તો લગતા હૈ કી વો વરુણ કા ઇતના સારા પ્યાર બરસાના સિર્ફ મેરા ભ્રમ થા ઔર હકીકત મેં મૈ બિલકુલ અકેલી હું.’ ભૂમિના ચહેરા પર સ્મિત હતું પણ એની આંખો ભીની હતી.
‘આમરા માં ને આમરા બાબા કે બારેમેં એશા હી બોતાયા થા શાલોં આગે. ઉન દોનોકા ભી પ્રેમ બિબાહ થા. આમાર જોન્મો મા બાબા કે બિબાહ કે એક શાલ મેં હી હો ગીયા થા. ઉ દિનો બાબા બોહુત સ્ટ્રોગોલ કોરતા થા. મા બોલતા હૈ આમરા જોન્મો પાર બાબા જેશે શોન્યાશી હો ગીયા. બીઝનેશ બોઢાને મેં બાબા ઇતના બીઝી હો ગીયા કી ઉનકા બૈબાહીક જીબોન દો શાલ મેં હી ખોતોમ હો ગીયા. લોગતા હૈ આપકે જીબોનમેં ભી એશા હી હુઆ હૈ. પોર આપકા તો કો બોચ્ચાભી નેહી હૈ કી આપ ઉશકે શોંગ ઓપના શોમોય બીતા શોકે.’ શોમિત્રોએ પોતાના માતાપિતા અને ભૂમિના જીવન વચ્ચેની સમાનતા વિચારી.
‘ઉનકા તો પ્રેમ વિવાહ થા ના? યહાં તો પ્રેમ કિસી ઔર કો કીયા, ઔર વિવાહ કિસી ઔર સે...’ ભૂમિ અધૂરા વાક્યે જ હસી પડી.
‘આપ ઓભી ભી શોમિત્રોબાબુ સે પ્યાર કોરતા હૈ ના?’ શોમિત્રોએ ભૂમિને એવો સવાલ કર્યો જે ભૂમિ આટલા વર્ષોથી પોતાને પૂછતાં પણ ડરતી હતી.
‘બિલકુલ નહીં. આઈ જસ્ટ હેઇટ હિમ.’ ભૂમિના હસતા ચહેરા પર અચાનક ગુસ્સો આવી ગયો.
‘શોમિત્રોબાબુ આપ કા બાત નેહી માના ઈશ લિયે તો?’ શોમિત્રોએ એક બીજો અઘરો સવાલ કર્યો.
‘નહીં ઐસા નહીં હૈ. જો મેરે પ્યાર કા સન્માન નહીં કરતા ઉસકો મેં નફરત કરતી હું,’ ભૂમિનો ગુસ્સો વધી ગયો હતો.
‘ઔર શોમિત્રોબાબુ કે પ્યાર કા શોન્માન નેહી હુઆ ઉશકા?’ શોમિત્રોના ચહેરા પર એક શાંત સ્મિત આવી ગયું.
‘મતલબ?’ ભૂમિ બોલી.
‘મોતલોબ આપકો આપકે બાબા શે બોદલા લેને વાશ્તે શોમિત્રો કો આપકે શાથ સેક્સ કોરને કો બોલા, ઉ નેહી માના તો ઉ આપકો આપકે પ્યાર કા ઓપમાન લોગતા હૈ. પોર ના કોરને વાશ્તે શોમિત્રો ને જો રીઝાન દિયા ઉશકે બારેમેં આપને એકઠો બાર ભી નેહી શોચા ઔર ઉશકા ભીશોન ઓપમાન કોર દિયા. ઉશકો ઘોર શે નીકાલ દિયા ઔર આજ તોક ઉશકો નોફરત કોરતી હો. એકઠો બાર ભી આપને એ નેહી શોચા કી શોમિત્રોબાબુને આપકો કીતોના પ્યાર દિયા? ઓર કોભી ભી આપશે કુછ નેહી માંગા. ઓર સેક્સ કે લીયા મોના કીયા ઉ ભી આપકી શુબીધા કે લિયે. તો શોમિત્રોબાબુ કો નોફરત કોરના, ક્યા એ શોમિત્રોબાબુ કે પ્યાર કા ઓપમાન નેહી હૈ?’ શોમિત્રોએ દલીલ કરી.
‘યાર તુમ મેરે દોસ્ત હો યા ઉસકે? તુમ્હે મેરા સાથ દેના ચાહિયે.’ શોમિત્રોની સચોટ દલીલ સામે ભૂમિ પાસે કોઈ જ જવાબ ન હતો.
‘મેં શોત્તી બોલને મેં જોરા ભી શોરમાતા નેહી ભૂમિ. ઓર રીયાલ દોશ્ત ઓ હી હૈ જો દોશ્ત કો શોત્તી શોત્તી બોલે. એકઠો બાત તો જોરુર હૈ. આપ ઓભી ભી ઉ શોમિત્રો શે ભીશોન પ્યાર કોરતા હૈ. વૈશે હી જેશે આમી બોશુન્ધોરા શે. કિન્તુ આપ લકી હો કી શોમિત્રો ઓભી જિન્દા હૈ. બશ મુજે ઔર કુછ નેહી કેહના. આપ બોહુત શોમોજદાર હો.’ શોમિત્રો એ ચર્ચા પર પૂર્ણવિરામ મુક્યું.
છેલ્લે આટલું કહીને શોમિત્રોએ વિદાય લીધી. પણ તેની દલીલોએ ભૂમિને વિચારતી કરી દીધી. શું એ હજીપણ સૌમિત્રને પ્રેમ કરે છે? કદાચ હા કારણકે તેને આજે શોમિત્રો સામે પોતાની પ્રેમકથા સામેથી કહેવાનું મન થયું હતું. અને સૌમિત્ર વિષે તેણે અથ થી ઇતિ બધી જ વાત તેણે કેમ કરી? કારણકે તેને એ બધું કહેવાનું ગમી રહ્યું હતું. જો એને સૌમિત્ર સાથે ખરેખર નફરત હોત તો એ આમ ન કરત અને એને સૌમિત્રની દરેક વાત શોમિત્રોને કહેતી વખતે જે આનંદ આવતો હતો એ પણ ન થાત. તો શું સૌમિત્રએ માત્ર એની વાત ન માની કે એના બદલામાં ભાગ ન લઈને એ એની નફરતને લાયક થઇ ગયો? જે વ્યક્તિને તેણે ભરપૂર પ્રેમ કર્યો અને એણે પણ સામેથી ભૂમિને અઢળક પ્રેમ આપ્યો એ માત્ર એક ઇનકારથી નફરતને લાયક કેવી રીતે બની જાય? તો શું તે દિવસે સંગીતાના ઘેરથી સૌમિત્રને અપમાનિત કરીને મોકલી દેવાનો એનો નિર્ણય ખોટો હતો?
‘ના, એ એને જ લાયક હતો. આઈ હેઇટ હિમ...આઈ સ્ટીલ હેઇટ હિમ!.’ ભૂમિ જોરથી બરાડી ઉઠી પણ એને સાંભળનાર ત્યાં કોઈજ ન હતું.
-: પ્રકરણ અઠ્યાવીસ સમાપ્ત :-
