સૌમિત્ર
સિદ્ધાર્થ છાયા દ્વારા
-: પ્રકરણ ૨૭ : -
‘અરે મૈને ફ્રેશ લેમન બોલા થા ઔર તુમ લેમન સોડા લે આયે? લગતા હૈ તુમ્હારે નામવાલે લોગોં મેં યે કોમન પ્રોબ્લેમ હૈ.’ ભૂમિ હસતાંહસતાં શોમિત્રો સામે જોઇને બોલી.
ભૂમિ અને શોમિત્રો અત્યારે એમના લેક્ચર્સ બંક કરીને ગંગા નદીના કિનારે આવેલા પ્રિન્સેપ ઘાટ ગાર્ડનની હરિયાળી લોન પર ઝરમર વરસતા વરસાદની વચ્ચે બેઠાબેઠા વાતો કરી રહ્યા હતા. ભૂમિને તરસ લાગી હતી એટલે એણે ગાર્ડનની બહાર મળતા ફ્રેશ લેમન પીવાની ઈચ્છા કરી તો ઉત્સાહમાં આવી ગયેલો શોમિત્રો ઊંધું સમજ્યો અને એના માટે લેમન સોડા લઇ આવ્યો. ભૂમિને શોમિત્રોના આમ કરવાથી સૌમિત્ર યાદ આવી ગયો જે કાયમ તેના કીધા કરતા ઊંધું જ કામ કરતો. તે વખતે તો ભૂમિને સૌમિત્ર પર ચીઢ ચડતી પરંતુ અંતે તો તેને સૌમિત્રનું એ વખતનું ઘોઘાપણું જ ખૂબ ગમતું.
‘ઓરે બાબા, મોરી ગેલો. આમ તો ઠીક શે શુના નેહી. ઓભી લેકોર આતા હૈ ફ્રેશ લેમોન, આપ દુઈઠો મિનીટ રુકો.’ શોમિત્રો પાછો બહાર જવા લાગ્યો.
‘અરે નહીં નહીં... યે ભી ચલેગા. સોડા કા ઈફેક્ટ કમ હો જાને દો તો મૈ પી લૂંગી. ખામખા મની વેસ્ટ કરનેકા કોઈ મતલબ નહીં.’ લોન પર બેસેલી ભૂમિએ શોમિત્રોને એના જીન્સ પેન્ટની ચાળ પકડીને ખેંચ્યો અને ફ્રેશ લેમન લેવા જતા રોક્યો.
‘ગુજરાટી લોગ ટાકા કે બારે મેં ભીશોન ચિંતા કોરતા હૈ ના? ચારઠો ટાકા મેં ક્યા હો જાતા ભૂમિજી.’ શોમિત્રો હસતાંહસતાં ભૂમિની બાજુમાં બેઠો.
‘બાત પૈસે કી નહીં હૈ, મુજે અચ્છા નહીં લગતા કી તુમ મૈ જો બોલું વોહી કરો તુમ મેરે દોસ્ત હો, કોઈ નોકર નહીં. એન્ડ આઈ એમ ઓકે વિથ ધીસ.’ ભૂમિએ સ્મિત સાથે શોમિત્રોનેપોતાની પરિસ્થિતિ સમજાવી.
‘ઓભી આપને બોલા કી આપ આમરા મિત્રો હૈ, તો આપકી ઈચ્છા પૂરી કરના આમરા દાયિત્વો બોનતા હૈ.’ શોમિત્રોના ચહેરા પર એક પહોળું સ્મિત હતું.
‘હાઉ સ્વીટ.’ ભૂમિએ પણ શોમિત્રોને સ્મિત આપ્યું.
‘અચ્છા અમરા નામ મેં ક્યા ગોન્ડોગોલ માને ક્યા ગોડબોડ હૈ?’ શોમિત્રોએ ભૂમિને પૂછ્યું.
‘અરે કુછ નહીં ઐસે હી.’ ભૂમિએ શોમિત્રોને ટાળવાની કોશિશ કરી.
‘ના. ભૂમિજી જબ કુછ કોથા કોરતી હૈ તો વો ઐશે હી નેહી હોતા. ભાલે હી અમરા દોશ્તી દો શોપ્તાહ પહેલે હી મોજબૂત હુઆ હૈ, પોર હમને ઇતના તો ઓબ્ઝાર્વ જોરુર કીયા હૈ. આપકો નેહી બોતાના હૈ તો આમી આપકો ફોર્શ નેહી કોરેગા, પર આમરા નામ કે બારેમેં આપને કુછ કોથા કીયા તો થોરા શા ઇન્ટોરેશ્ટ જોરુર હૈ.’ શોમિત્રોએ ભૂમિને તેના નામમાં શી ખરાબી છે એ જાણવું હતું.
‘તુમ્હારે નામવાલા એક ઔર કોઈ હૈ જીસકો મૈ જાનતી હું ઔર વો ભી તુમ્હારી તરહ પૂરા ગોન્ડોગોલ હૈ.’ ભૂમિનું ખડખડાટ હાસ્ય અચાનક જ નીકળી ગયું.
‘ઓહ શોમિત્રો? એકઠો ઔર?’ શોમિત્રોને ભૂમિનું આ ખડખડાટ હાસ્ય ખૂબ ગમ્યું.
‘નહીં સૌમિત્ર.’ ભૂમિએ શોમિત્રોનો ઉચ્ચાર સુધારતા લગભગ દોઢ વર્ષે સૌમિત્રનું નામ પોતાના હોઠમાંથી બહાર લાવી.
‘ગુજરાટી?’ શોમિત્રોને રસ પડ્યો.
‘હમમ..’ ભૂમિની નજર સામે એનો ભૂતકાળ પસાર થવા લાગ્યો જે એણે મહામહેનતે ક્યાંક દબાવી દીધો હતો.
‘ઉ ગુજરાટી શોમિત્રોબાબુ આપ કા દોશ્ત હૈ તો?’ શોમિત્રોને જાણવું હતું કે એના જ નામના બીજા વ્યક્તિને ભૂમિ કેવી રીતે જાણતી હતી.
‘મુજે બહોત ભૂખ લગી હૈ, અપની ઇસ દોસ્ત કો સારા દિન ભૂખા રખ્ખોગે ક્યા?’ ભૂમિ અચાનક જ બોલી પડી. કદાચ એણે શોમિત્રોના આ સવાલ અને તેના પછી આવનારા પેટા સવાલોનો સામનો નહોતો કરવો.
‘ઓરે આપકા લેમોન તો ઐશા હી પોરા હૈ. અભી તો વિક્ટોરિયા મેમોરીયાલ દેખને જાના હૈ. ભોજોન તો બાદ મેં કોર લીજીયેગા ના? અભી તો શીર્ફ દાબોશ મોતબોલ કી બારા હી બોજા હૈ.’ શોમિત્રોને ભૂમિના આમ અચાનક વિષય બદલવાથી નવાઈ લાગી.
‘પર મુજે તો બહોત ભૂખ લગી હૈ. યે સોડા પીયુંગી તો ઔર લગ જાયેગી. બતાઓના નિયરેસ્ટ રેસ્ટોરન્ટ યહાં સે કિતના દૂર હૈ?’ ભૂમિને હવે જાણે જમવાની ખૂબ ઉતાવળ આવી ગઈ હોય એવું લાગી રહ્યું હતું.
‘તાજ બોંગો ચોલ્તે હૈ.’ શોમિત્રો ઉભો થયો.
‘નહીં ફાઈવ સ્ટાર નહીં, કોઈ સીધાસાદા રેસ્ટોરન્ટ. બોર હો ગઈ હું મૈ ફાઈવ સ્ટાર કા ખાના ખા કર.’ ભૂમિએ મોઢું બગાડ્યું.
‘તો ફીર એસ્પ્લનેડ ચોલ્તે હૈ, ઉધોર એકઠો ઓછ્છા નીરામીશ રેસ્ટોરન્ટ હૈ.’ શોમિત્રો બોલ્યો.
‘નીરામીશ?’ ભૂમિને એ બંગાળી શબ્દનો અર્થ ન સમજાયો.
‘ભેજ..ભેજીટેરીયોન કો બાંગ્લામેં નીરામીશ બોલતે હૈ.’ શોમિત્રોએ સ્પષ્ટતા કરી.
‘બહોત દૂર તો નહી?’ ભૂમિએ ફરીથી પ્રશ્ન કર્યો.
‘અરે નેહી નેહી શીર્ફ દોશ મિનીટ. ચાલો’ શોમિત્રો એ ભૂમિને ચાલવાનો ઈશારો કર્યો.
પ્રિન્સેપ ગાર્ડનની બહાર પાર્ક કરેલી શોમિત્રોની બાઈક પર શોમિત્રો અને ભૂમિ બેઠા અને શોમિત્રોએ બાઈક કોલકાતાના પોશ વિસ્તારોમાંથી એક એવા એસ્પ્લનેડ તરફ પોતાની બાઈક મારી મૂકી.
==::==
‘આજે તે ફરીથી મારા માટે રજા લીધી ને? હું એકલો એકલો મુંબઈ ફરી લેત અને સાંજે અમદાવાદ જવા સીધો જ એરપોર્ટ જતો રહેત?’ અંધેરીમાં જૂહુ બીચ પાસે આવેલી એક પ્રતિષ્ઠિત સ્ટાર હોટલના દરવાજે ટેક્સીમાંથી ઉતરતાવેંત સૌમિત્ર ધરા સામે જોઇને બોલ્યો.
‘અરે મારા એક ખાસ કઝીન માટે હું આટલું તો કરું ને યાર?’ ટેક્સી ડ્રાઈવરને પૈસા ચૂકવીને સૌમિત્ર તરફ ફરીને ધરાએ એના માથા પર ટપલી મારી અને હસવા લાગી.
‘હાહા, તને યાદ રહી ગયું?’ સૌમિત્ર પણ હસી પડ્યો.
‘હાસ્તો વળી, બહુ જબરો છે તું. પ્રતિકને કેવું તરતજ કહી દીધું કે મારી કઝીનને ત્યાં રોકાયો છું? હવે તો જ્યારે પણ તું યાદ આવીશ ત્યારે આ કઝીનવાળી વાત પણ સાથેજ યાદ આવી જશે, આઈ બેટ!’ ધરા હોટેલ તરફ ચાલવા લાગી અને સૌમિત્ર પણ તેની સાથેસાથે જ ચાલી રહ્યો હતો.
‘થેન્ક્સ, પણ આટલી મોંઘી હોટલમાં જમવા કેમ લઇ આવી? આટલો બધો ખર્ચો કરવાની શી જરૂર છે? આપણે અહીં ક્યાંક ચાટવાટ કે પછી વડાપાઉં ખાઈ લીધા હોત, તોયે ચાલત.’ હોટલમાં ઘૂસતાંજ સૌમિત્રએ ધીમે સાદે ધરાને કીધું.
ધરા આ હોટલમાં વારંવાર આવતી હોય એવું લાગ્યું એટલેજ એ સૌમિત્રને જવાબ આપ્યા વગર રેસ્ટોરન્ટ તરફ ચાલવા લાગી અને સૌમિત્ર પણ તેની પાછળ જ ચાલી રહ્યો હતો. રેસ્ટોરન્ટમાં ખાલી ટેબલ દેખાતાં જ ધરા અને સૌમિત્ર એ તરફ ગયા અને ધરાએ સૌમિત્રને ટેબલ પર બેસવાનું કહ્યું.
‘જો આ પ્રતિકનો હુકમ છે. તું જ્યારે એની કેબીનની બહાર ગયો ત્યારે એણે મને પૂછ્યું કે તેં સરખો બ્રેકફાસ્ટ કર્યો છે કે નહીં? ત્યારે મેં કીધું કે આપણે બહાર ઈડલી વડા ખાઈને આવ્યા છીએ તો મને એણે રીતસર વઢી નાખી અને સ્ટ્રીક્ટ ઓર્ડર આપ્યો કે તને લંચ તો અહિયાં મેરિયટમાં જ કરાવવાનું છે.’ ધરાએ હસીને સૌમિત્રને કહ્યું.
‘પણ મને આ બધાની આદત નથી, મને સિમ્પલ ખાવાનું જ પચે છે.’ સૌમિત્ર બળ્યો.
‘તો હવે એ આદત પાડી દે સૌમિત્ર. બસ આ નોવેલ હીટ થઇ જવા દે પછી અડધું વીક ફાઈવ સ્ટારમાં જ જમવું પડશે. એન્ડ સેકન્ડ થિંગ. તને મેં રેકમેન્ડ કર્યો છે એટલે હવે ગ્રાન્ડ પબ્લિકેશન્સ વતી તને કોઈ તકલીફ ન પડે એનું ધ્યાન મારે રાખવાનું છે અને હું બીલ મુકીશ એટલે મને એનો ખર્ચો પણ મળી જશે એટલે તું જરાય ચિંતા ન કર.’ ધરાએ સૌમિત્રનો ટેબલ પર મુકેલો હાથ દબાવતા કહ્યું.
‘ચાલો મોસાળે જમણ અને મા પીરસનાર.’ સૌમિત્ર હસતાંહસતાં બોલ્યો.
‘હવે તું કઝીનમાંથી મને તારી મમ્મી ના બનાવ પ્લીઝ.’ ધરાએ મોઢું મચકોડ્યું અને પછી એ પણ હસી પડી.
‘અરે હું મજાક કરતો હતો યાર.’ સૌમિત્ર પણ ધરાના હાથ પર પોતાનો હાથ મૂકીને બોલ્યો.
‘પણ તારે આજે જ જવું છે અને એ પણ સાત વાગ્યાની ફ્લાઈટમાં? કેમ? મારી ઈચ્છા તો હજી તારી સાથે બે દિવસ રહેવાની હતી. કાલે સવારે પણ જવાત ને?’ ધરાએ નિરાશ ચહેરો બતાવ્યો.
‘સાચું કહું ધરા? મને મારી મમ્મીને આ બંને ડી ડી બતાવવાની ખૂબ જ ઉતાવળ છે. મારા પપ્પાના કડક સ્વભાવ સામે એ કાયમ અડીખમ દિવાલ બનીને ઉભી અને મને કાયમ પપ્પાના ગુસ્સાથી બચાવતી રહી છે. બીજું મારા પપ્પાને પણ આ બંને ડી ડી મારે ખાસ બતાવવા છે અને કહેવું છે કે જુવો જે દીકરાને તમે કોઈ કામનો નહોતા ગણતા એની જીવનની પહેલી જ કમાણી દોઢ લાખની અને હવે એ દર બે ત્રણ મહીને એમાં લાખ રૂપિયા ઉમેરશે.’ સૌમિત્રના ચહેરા પર અંબાબેનની વાત કરતા જે નિર્મળતા આવી હતી એ જનકભાઈને યાદ કરતાની સાથેજ અચાનક ગૂમ થઇ ગઈ અને તેના ચહેરા પર ગુસ્સો આવી ગયો.
‘એટલે તારા પપ્પા..’ ધરાને સૌમિત્રની વાત જાણવી હતી.
‘ના એટલા ખરાબ પણ નથી, પણ એમને ક્યારેય મારી ક્ષમતા પર વિશ્વાસ ન હતો. આ તો મમ્મી, વ્રજેશ અને હિતુદાન હતા તો હું આટલે સુધી પહોંચી શક્યો નહીં તો પપ્પાનું દિમાગ તો કાયમ નેગેટીવ જ વિચારતું રહેતું હોય છે, જો એમના ટોણાઓ ને લીધે નિરાશ થઇ ગયો હોત તો મારા રૂમના ખૂણામાં જ અત્યારે પડ્યો હોત.’ સૌમિત્રના ચહેરા પર સ્મિત પરત થયું.
‘અને ભૂમિ નહીં? એને કેમ ભૂલી ગયો?’ ધરાએ સૌમિત્રને યાદ અપાવ્યું.
‘એ તો પાયો છે મારી આ સફળતાનો. એણે જો મને કોલેજમાં શોર્ટ સ્ટોરી લખવાનો ફોર્સ ન કર્યો હોત તો મને ખબર જ ન હોત કે મારામાં ક્યાંક ઊંડે ઊંડે એક લેખક ઉછરી રહ્યો છે.’ સૌમિત્ર ગળગળો થઇ ગયો.
‘મેં તને રોવડાવવા ભૂમિનું નામ નહોતું લીધું. આઈ એમ સોરી!’ ધરાએ સૌમિત્રને નજીકમાં પડેલો પાણીનો ગ્લાસ આપતા કહ્યું.
‘મને ખબર છે યાર. ઇટ્સ ઓકે. તને હવે હું થોડીઘણી તો જાણી જ ગયો છું.’ સૌમિત્ર પણ પાણીના બે-ત્રણ ઘૂંટડા પી ને સ્વસ્થ થઇ ગયો.
‘સો સ્વીટ. ચલ હવે મને બહુ ભૂખ લાગી છે. આપણે ઓર્ડર કરીએ પેલો વેઈટર પણ ક્યારનો વેઇટ કરતો ઉભો છે.’ ધરા બોલી.
‘મને આ ફાઈવ સ્ટાર ડીશીઝમાં ખબર નહીં પડે, તું જ કશુંક મસ્ત ઓર્ડર કરી દે.’ સૌમિત્રએ હોટલનું ભારેખમ મેન્યુ ધરા તરફ ખસેડતા કહ્યું.
સૌમિત્રએ મેન્યુ સરકાવતા જ ધરાએ તેને હાથમાં લીધું અને વેઈટરને તેમના ટેબલ પાસે આવવાનો ઈશારો કર્યો.
==::==
‘લગતા હૈ તુમ્હારે નસીબમેં મેરે ઘર પર ભીગ કર આના હી લીખા હૈ.’ શોમિત્રોને ટોવેલ પકડાવતા ભૂમિ હસીને બોલી.
આખો દિવસ કોલકાતામાં રખડ્યા પછી સાંજે ઘરે આવતી વખતે અચાનક જ ધોધમાર વરસાદ તૂટી પડ્યો અને શોમિત્રોની લાખ વિનંતી છતાં ભૂમિએ ભીના થવાનું જ પસંદ કર્યું અને બંને જણા ફરીથી એકદમ ભીના થઈને ભૂમિને ઘરે પહોંચ્યા એટલે ભૂમિએ આ ટકોર કરી.
‘આપ આમરા બાત માના હી નેહી, એકદોમ વોશુન્ધોરા જેશા હો આપ. બ્રિષ્ટિમેં ભીગના બોહુત પશોન્દ હૈ ના આપકો?’ શોમિત્રો ભૂમિએ આપેલા ટોવેલથી પોતાના માથાના વાળ લૂછતાં બોલ્યો.
‘ચલો, આજ ચાય કે સાથ કુછ ગરમાગરમ ખાતે હૈ, ભજીયા ખાઓગે? બારીશમેં ભજીયા ઔર ચાય મઝા આ જાયેગા.’ ભૂમિએ ફરીથી શોમિત્રોની વાત કરતા અલગ જ વાત કરી. શોમિત્રોએ તેને વસુંધરા જેવી કહી એટલે એ થોડી ઓસંખાઈ અને એણે વાત ફેરવી નાખી.
‘આપ જો ભી ભાલો શોમજે, આપ બોના લો. આજ આપ કે હાથ શે બના કૂછ ખાને કો મિલેગા. ફીલિંગ લોકી.’ સોફા પર બેસતાં શોમિત્રો બોલ્યો. ભૂમિને હાથે બનેલા ભજીયાં ખાવા મળશે એ વિચારે જ એને ઉત્સાહિત કરી દીધો હતો.
‘પતા હૈ અગર અહમદાબાદ હોતા ના તો હમ ઇતની જબરદસ્ત બારીશમેં ભી બહાર જા કર દાલવડા ખાતે. આઈ રીયલી મીસ અહમદાબાદ રાઈટ નાઉ.’ એક સમયે અમદાવાદ જવાની વરુણને સ્પષ્ટ ના પાડી દેનાર ભૂમિને અત્યારે અમદાવાદની યાદ આવી રહી હતી. કદાચ શોમિત્રોની આટલા દિવસોની સંગતે ભૂમિની રુક્ષ જિંદગીમાં પ્રાણ પૂરવાનું કામ કર્યું હતું.
‘હેં દાલબોડા? એ તો આમી પ્રોથોમ શોમોય શુના હૈ. લોગતા હે આપકા ફેબોરીટ ડીશ હૈ.’ શોમિત્રો પોતાના ભીના વાળને ટુવાલથી ઝાટકીને સુકવતી ભૂમિને જોઈ રહ્યો.
‘તુમ દાલવડા ખાઓગે? મેરે પાસ ઉસકી ખાસ દાલ હૈ. બોલો બના દું? યા ભજીયા ખાના હૈ?’ ભૂમિ ચપટી વગાડીને શોમિત્રો સામે આંગળી કરીને બોલી.
‘આપ જો બનાઓ, અમકો તો ખાને શે મોતલોબ હૈ ના?’ શોમિત્રોએ ભોળેભાવે જવાબ આપ્યો.
‘હાઉ સ્વીટ! તો મૈ દોનો થોડાથોડા બનાતી હું. ઓકે?’ ભૂમિ એકદમ ઉત્સાહમાં આવીને બોલી.
‘ઠીક આછે, જો આપ બોલો.’ શોમિત્રો પાસે બીજો કોઈજ ઓપ્શન ન હતો.
ભૂમિ તરત જ રસોડા તરફ વળી અને ભજીયા અને અમદાવાદની એની ફેવરીટ ડીશ એટલેકે દાળવડા બનાવવાની શરૂઆત કરવા લાગી.
==::==
‘કાશ આજે રાત્રે આપણે તારી સક્સેસ એન્જોય કરી શક્યા હોત.’ એરપોર્ટના ડિપાર્ચર લાઉન્જમાં સૌમિત્રની બાજુમાં બેસેલી ધરા રીતસર નિરાશ દેખાતી હતી.
‘ગઈકાલ રાતની જેમ?’ સૌમિત્રએ ધરા સામે આંખ મારી એના ચહેરા પર તોફાન હતું.
‘મારા મોઢાંની સાંભળવી લાગે છે તારે.’ ધરા પણ હસીને બોલી.
‘હવે તો તું જે બોલીશ એ મને ગમશે.’ સૌમિત્રનું હાસ્ય વધારે તોફાની બન્યું.
‘ઓહો હો હો હો... વાયડો.’ ધરાએ સૌમિત્રના હાથ પર ચૂંટી ખણી.
‘જો પ્રતિકે ડી ડી ન આપ્યા હોત અને ખાલી કોન્ટ્રેક્ટ પર જ સાઈન કરાવી હોત તો હું એક શું બે દિવસ રોકાઈ જાત પણ હવે મારે મારી મમ્મીના ચહેરા પરનો સંતોષ જોવાની ખૂબ ઉતાવળ થઇ છે.’ સૌમિત્ર ગંભીર થઈને બોલ્યો.
‘આઈ કેન અન્ડરસ્ટેન્ડ સૌમિત્ર એટલેજ હું તને ફોર્સ નથી કરતી.’ ધરાએ સ્મિત કર્યું.
‘નહીં તો તું કેવી રીતે ફોર્સ કરવાની હતી?’ સૌમિત્રના ચહેરા પર આશ્ચર્ય હતું.
‘બસ તને જવા ના દેત, જ્યાંસુધી મને મન ન થાત.’ ધરા થોડી ગંભીર લાગી રહી હતી.
‘અને જો ક્યારેય મન ન થાત તો?’ સૌમિત્રએ ધરાની આંખમાં આંખ પરોવી.
‘તો હું તારાથી બોર થઈને તને સામેચાલીને પ્લેનમાં બેસાડીને અમદાવાદ રવાના કરી દેત. બહુ આઈડીયાઝ લેવાની જરૂર નથી ઓકે?’ ધરાએ ફરીથી સૌમિત્રને ચૂંટી ખણી અને ખડખડાટ હસી પડી.
સૌમિત્રને આ વખતની ચૂંટી ખરેખર દુઃખી એટલે એ ત્યાં ઘસવા લાગ્યો અને ત્યાંજ અમદાવાદની ફ્લાઈટની એનાઉન્સમેન્ટ થઇ એટલે સૌમિત્ર પ્લાસ્ટિકની ખુરશીમાંથી ઉભો થયો. ધરા પણ ઉભી થઇ અને સૌમિત્રને વળગી પડી. સૌમિત્ર ધરાની પીઠ પર હાથ ફેરવતો રહ્યો. બે-ત્રણ મિનીટ પછી જ્યારે ધરા સૌમિત્રથી સહેજ અલગ થઇ ત્યારે સૌમિત્રએ એની આંખમાં આંસુ જોયા. સૌમિત્રએ તેના આંસુ પોતાના અંગુઠાથી લૂછ્યા.
‘ડીસીઝન લેવામાં બહુ ટાઈમ ન લેતી. આવતા મહીને નોવેલ લોન્ચ છે, ત્યાંસુધીમાં નક્કી કરી લેજે, અને હા મને જરાય વાંધો નથી.’ ધરાને એક સ્મિત સાથે ગર્ભિત ઈશારો કરીને સૌમિત્રએ તેના કોરા વાળ અસ્તવ્યસ્ત કર્યા અને તેને આવજો કરીને તે વિરુદ્ધ દિશામાં ઝડપથી ચાલવા લાગ્યો.
ધરા પણ સૌમિત્રનો ઈશારો સમજી ગઈ અને એનો ચહેરો અત્યારે શરમથી ગુલાબી ગુલાબી થઇ રહ્યો હતો અને એના આખા શરીરમાં ઝણઝણાટી ફરી વળી હતી.
==::==
‘યે આલુ કા ભજીયા હૈ, યે પ્યાઝ કા ઔર યે મિર્ચી કા. ઔર યે હૈ અહમદાબાદ કા મોનસૂન સ્પેશીયલ... દાલવડા.’ ભૂમિ શોમિત્રોને સામે મુકેલા ભાતભાતના ભજીયા અને દાળવડા બતાવતા બોલી રહી હતી.
‘અરે ઇતના શારા શોબ બોના લીયા? કેનો દોરકાર નેહી થા? એક ટાઈપ કા ભોજીયા ઔર દાલબોરા ઠીક તો થા. બોહુત હાર્ડવાર્ક કીયા આપને’ શોમિત્રો ભૂમિ એના માટે આટલું બધું બનાવીને લાવી એટલે થોડો ક્ષોભ અનુભવી રહ્યો હતો.
‘કોઈ મેહનત નહીં કી હૈ. દેખો દાલવડા કે સાથ પ્યાઝ ઔર મિર્ચી તો હોની હી ચાહીએ તો થોડા ઔર પ્યાઝ ઔર મિર્ચી કાટ ડાલી ઔર ઉસકા ભજીયા ભી બના દિયા. ઘર પર કેલા નહીં હૈ વરના ઉસકા ભી ભજીયા બના ડાલતી.’ ભૂમિ હસતાંહસતાં બોલી.
શોમિત્રો એક પછી એક ભજીયું ખાવા લાગ્યો અને ભૂમિના વખાણ કરવા લાગ્યો, પણ જેવું તેણે દાળવડું મોઢામાં લીધું કે તરત જ ભૂમિએ એને રોક્યો અને દાળવડું ડુંગળી અને મરચા સાથે કેમ ખવાય એ શીખવાડ્યું.
‘લોગતા હૈ આપકે હસબાન્ડ કો એઈ દાલબોરા ભીશોન પોશોન્દ હૈ.’ શોમિત્રો બીજું દાળવડું ખાતા ખાતા બોલ્યો.
‘નહીં, વો ઠીક સે ઘરમેં રહે તો ઉનકી પસંદ કા કુછ બનાઉં ના? આજ પતા નહીં કયું, મન કીયા તો યે સબ બના દિયા. દાલવડા તો ઉસકો બહોત પસંદ થા. કોલેજ સે ઘર જાને કે ટાઈમ અગર ગલતીસે થોડીસી ભી બારીશ હોતી ના તો બગૈર દાળવડા ખિલાયે મુજે ઘર નહીં જાને દેતા થા.’ ભૂમિની આંગળીઓ વચ્ચે એક દાળવડું એમને એમ રહી ગયું અને એ ટાઈલ્સ તરફ નજર તાકીને જોવા લાગી.
‘કોન? ઉ આપકા મિત્રો? જીશકે બારેમેં આપ નૂનમેં ભી બોલા થા. અમરે નામવાલા ના?’ શોમિત્રો ભૂમિ સામે જોઇને બોલ્યો.
‘હાં, વોહી તુમ્હારે જૈસા ગોન્ડોગોલ.’ ભૂમિની નજર હજીપણ ટાઈલ્સ પર સ્થિર થઇ ગઈ હતી પણ હવે એનો ચહેરો હસી રહ્યો હતો.
‘આમી જાની, આપને શડનલી ઉ શોબ્જેક્ટ ચેન્જ કોર દીયા. શાયોદ આપકો ઉશકે બીષોયમેં કોથા નેહી કોરની થી ઈશી લિયે આમી એકદોમ ચૂપ રોહા.’ શોમિત્રોએ ભૂમિને કહી દીધું કે એણે બપોરે અચાનક જ જમવાની વાત કરી ત્યારે એને ખ્યાલ આવી ગયો હતો કે તે સૌમિત્ર બાબતે કશું બોલવા નહોતી માંગતી.
‘ઉસકા નામ સૌમિત્ર હૈ, તુમ્હારા હી નામ. પતા હૈ હમ દોનોં ના ફર્સ્ટ યર કી કોલેજ કે એડમીશનકી લાઈન મેં એકસાથ હી ખડે થે....’ ભૂમિએ આખરે શોમિત્રો સામે પોતાની જિંદગીની કિતાબ ખોલવાની શરુ કરી.
-: પ્રકરણ સત્યાવીસ સમાપ્ત :-
