સૌમિત્ર
સિદ્ધાર્થ છાયા દ્વારા
-: પ્રકરણ ૧૮ : -
‘હલો?’ કોલ રિસીવ થતાંજ સૌમિત્ર બોલ્યો.
‘હલો કોણ?’ સામેથી અવાજ આવ્યો.
‘સંગીતા?’ સૌમિત્રએ સવાલ કર્યો.
‘સૌમિત્ર?’ સામેથી સંગીતાએ જવાબ આપ્યો.
‘હા!’ સૌમિત્ર બસ આટલું જ બોલી શક્યો.
‘એક મિનીટ હું ભૂમિને આપું. ભૂમિ...સૌમિત્ર...’ સામેથી સંગીતા ભૂમિ બાજુમાં જ બેઠી હોય અને એને ફોન આપી રહી હોય એવું એના અવાજ પરથી લાગ્યું.
‘હલો, ભૂમિ...હલો...ભૂમિ... ભૂમિ...તું જ છે ને? ભૂમિ.....’ સંગીતાના ભૂમિને ફોન આપ્યા બાદ સામેથી માત્ર ડૂસકાંનો જ અવાજ આવી રહ્યો હતો. સૌમિત્રને ખ્યાલ આવી ગયો હતો કે એ ભૂમિ જ હતી અને તે ખૂબ રડી રહી હતી. અહીં સૌમિત્રની આંખમાંથી પણ આંસુ વહી રહ્યા હતા અને તેના સિવાય એ કશુંજ કરી શકે તેમ ન હતો, કારણકે અંબાબેન સામે રસોડામાં જ હોવાથી તેણે એ ખ્યાલ પણ રાખવાનો હતો કે એનું રુદન જરાપણ અવાજ ન કરે.
લગભગ ચારથી પાંચ મિનીટ સૌમિત્ર અને ભૂમિ કશુંજ બોલ્યા વગર રડતા રહ્યા. સામેથી સંગીતાનો અવાજ પણ આવી રહ્યો હતો. એ કદાચ ત્યાં ભૂમિને શાંત પાડવાની કોશિશ કરી રહી હતી.
‘તારા ગયા પછી પપ્પાએ આવતા શનિવારે સગાઈ અને લગ્ન બંને નક્કી કરી નાખ્યા છે.’ ડૂસકાં ભરતાં ભરતાં ભૂમિ બસ આટલું જ બોલી શકી.
‘શું? આટલું જલ્દી? પણ કેમ?’ સૌમિત્રને જબરો આઘાત લાગ્યો.
‘તારા ગયા પછી એમણે મને બોલાવી અને મને ખૂબ સંભળાવ્યું. હું પણ એમની સામે ખૂબ બોલી એટલે એમણે ગુસ્સે થઈને તને પણ મારી નાખવાની ધમકી આપી જેમ એમણે પાસ્ટમાં નિલમદીદી સામે મયંકભાઈને મારી નાખવાની ધમકી આપી હતી. મિત્ર, હું ત્યારે ખૂબ ડરી ગઈ. મને ખબર છે કે પોતાની જીદ પૂરી કરવા પપ્પા કશું પણ કરી શકે છે, કશું પણ! એટલે પછી હું મૂંગી થઇ ગઈ. પછી એમણે લાંબો ટાઈમ મમ્મી સાથે ખુબ બધું ડિસ્કસ કરીને દશરથકાકાને કોલ કર્યો અને એમને સાવ ખોટું બોલ્યા કે સવારે એમને છાતીમાં દુઃખાવો થયો હતો એટલે ડોક્ટરોએ નેક્સ્ટ વિક બાયપાસ કરવાનું કીધું છે. જિંદગીનો શો ભરોસો? એમ કહીને શનિવારે જ સવારે સગાઈ અને સાંજે સાદાઈથી લગ્ન કરી લેવા માટે દશરથ કાકા અને વરુણને મનાવી લીધા. આવતે મહીને મોટા પાયે રિસેપ્શન કરશે એમ પણ કીધું. મને તો કશી જ ખબર નથી પડતી મિત્ર.’ આટલું બોલીને ભૂમિ ફરીથી રડવા લાગી.
‘હું પણ શું કહું ભૂમિ? મારી પણ હિંમત નથી ચાલતી તારા પપ્પા સામે જવાની. હું જરાય ખોટું નથી બોલતો. હું સાવ બાયલો છું, તું વરુણને પરણી જા, હું તારે લાયક નથી.’ સૌમિત્ર ધીમા અવાજે બોલી રહ્યો હતો.
‘એવું ના બોલ મિત્ર તે જે કીધું એવું બોલવામાં પણ ખૂબ હિંમત જોઈએ. કદાચ આપણું નસીબ જ એવું છે. અત્યારે જે સંજોગો છે એને તારી સેફટી માટે આપણે સ્વિકારી લેવા પડશે મિત્ર, આપણે છૂટા પડવું પડશે, બીજો કોઈજ રસ્તો નથી દેખાતો. પણ આપણે છૂટા પડીએ એ પહેલાં મારે એક વખત તો તને મળવું જ છે. અહીંયા સંગીતાને ઘેર. પરમદિવસ સુધી મને સંગીતાના ઘર સિવાય બીજે કશે જવાની છૂટ નથી. પરમદિવસે દીદી આવે છે પછી હું તને નહીં મળી શકું કારણકે પછી પપ્પા મને સંગીતાને ઘેર પણ નહીં આવવા દે એટલે તું કાલે બપોરે સંગીતાને ઘેર આવી જા.’ ભૂમિના અવાજમાં માંગણી હતી.
સૌમિત્રને આઘાત ઉપર આઘાત મળી રહ્યા હતા. ભૂમિના લગ્ન આટલા જલ્દીથી નક્કી થઇ જશે તેની તેને કલ્પના પણ ન હતી. એમતો આ બધું એક જ દિવસમાં બની જશે અને પોતાના અને ભૂમિના આવનારા ત્રણ વર્ષના તમામ પ્લાન્સ પર એકસાથે પાણી ફરી વળશે એની પણ એને ક્યાં કલ્પના હતી? સૌમિત્રને ત્યારે ખબર નહોતી પડી રહી કે તે શું કરે? પણ એને એક બાબતે થોડી શાંતિ થઇ ગઈ હતી કે ભૂમિ હવે કદાચ ભાગી જવાની જીદ નહીં કરે, જે કામ કરવાથી એ ડરી રહ્યો હતો. ભૂમિની વાત પરથી એક બાબત સ્પષ્ટ હતી કે તે હવે સ્વિકારી ચૂકી છે કે તેનું અને સૌમિત્રનું એક થવું હવે અશક્ય છે.
પણ સૌમિત્રને સામે છેડે ફોન પર પોતાની આવતીકાલની મૂલાકાત અંગેના નિર્ણયની રાહ જોઈ રહેલી ભૂમિને જવાબ તો તેણે આપવાનો જ હતો...
‘મળીને પણ શું કરીશું ભૂમિ? ભાગીને લગ્ન કરવાની મારામાં જરાય હિંમત નથી, મેં તને હમણાંજ કીધુને?’ સૌમિત્રએ સ્પષ્ટ કહી દીધું.
‘મેં પણ નસીબ સાથે સમાધાન કરી જ લીધું છે મિત્ર એટલે ભાગવાનો તો કોઈ સવાલ જ નથી, પણ લગ્ન પહેલાં એક વખત તો આપણે મળી જ શકીએ ને? બસ એકવાર મનભરીને ખૂબ વાતો કરી લઈએ અને પછી એકબીજાથી કાયમ માટે દૂર થઇ જઈશું.’ આટલું બોલતાં જ ભૂમિ ફરીથી રડવા લાગી.
‘જો તું રડ નહીં. તને હું ગૂમાવી ચૂક્યો છું એની મને ખબર છે, પણ તને કરેલો પ્રેમ એમ ક્યારેય ઓછો નહીં થાય અને એ કશે જ નહીં જાય એ કાયમ મારી પાસે જ રહેશે એને તો તારા પપ્પા મારાથી દૂર પણ નહીં કરી શકે. અત્યારે અને પછી પણ તારી ઈચ્છા મારા માટે કાયમ ઇમ્પોર્ટન્ટ રહેવાની જ છે. બોલ કાલે ક્યારે આવું?’ સૌમિત્રને ખ્યાલ આવી ગયો હતો કે ભૂમિ પર પ્રભુદાસે કદાચ એટલું પ્રેશર નાખ્યું છે કે ભૂમિને પણ એનો લડાયક સ્વભાવ પરાણે બાજુમાં મૂકી દઈને હથિયાર હેઠા મૂકી દેવા પડ્યા હતા.
‘કાલે બપોરે એક વાગ્યે આપણે સંગીતાને ઘેર મળીશું, બે-ત્રણ કલાક સાથે રહીશું અને પછી....’ આટલું બોલતાં જ ભૂમિ ખૂબ જ રડવા લાગી.
ભૂમિ આ આ વખતે એટલું બધું રડી કે તેણે ફોન પણ બાજુમાં મૂકી દેવો પડ્યો. સૌમિત્ર સામેથી ‘હલો’ હલો’ કરતો રહ્યો. ભૂમિને શાંત પાડવાની કોશિશ કરતી સંગીતાનું ધ્યાન પડતા જ તેણે ફોન હાથમાં લીધો અને સૌમિત્રને પોતાના ઘરનું એડ્રેસ લખાવ્યું.
==::==
ઘણો વિચાર કર્યા બાદ સૌમિત્રએ નક્કી કર્યું કે તે આવતીકાલે ભૂમિને છેલ્લી વખત મળવા જરૂર જશે, તેની સાથે બે-ત્રણ કલાક મનભરીને વાતો કરશે અને પછી કાયમ ખાતે તેને ભૂલી જવાની કોશિશ કરશે.
ના.. એમ કાંઈ કોઈ પોતાના પ્રથમ પ્રેમને આટલી સરળતાથી ભૂલી શકે? લોકો તો એમ પણ કહે છે કે તમે જીવો ત્યાંસુધી તમારા પ્રથમ પ્રેમને તો નથી જ ભૂલી શકતા, તો એ આમ તરતજ ભૂમિને કેવી રીતે ભૂલી શક્શે? વક્રતા કઈક એવી હતી કે, પોતે અને ભૂમિ આવતીકાલ બાદ હવે ક્યારેય ફરીથી નહીં મળી શકે એ વાત નક્કી થઇ જતા અને અસમંજસની સ્થિતિ દૂર થતા સવાર પછી કદાચ પહેલી વખત સૌમિત્ર થોડીક રાહત જરૂરથી મહેસૂસ કરી રહ્યો હતો, પણ એનું હ્રદય જોરથી રડી રહ્યું હતું.
લગભગ આઠ-સાડાઆઠ વાગ્યે સૌમિત્ર નાહ્યા પછી નિયમ અનુસાર ડાઈનીંગ ટેબલ પર જનકભાઈ અને અંબાબેન સાથે જમવા બેઠો. સૌમિત્રએ આજે સવારથી લગભગ કશુંજ ખાધું ન હતું, પણ તોયે એને ભૂખ નહોતી લાગી. પણ, અંબાબેનને ચિંતા ન થાય અને એ જમવાની ના પાડે તો અંબાબેન પોતાના સવાલોનો મારો તેના પર ન ચલાવે એટલે સૌમિત્ર લૂસલૂસ બે ભાખરી અને શાક ખાઈને ઉભો થઇ ગયો.
જમીને સૌમિત્ર સીધો જ પોતાના રૂમમાં ઘલાઈ ગયો અને બેડ પર સૂતાસૂતા રડતા, રડતા અને ભૂમિને યાદ કરતા કરતા એને ક્યારે ઊંઘ આવી ગઈ એની તેને ખબર જ ન પડી.
==::==
‘એમ પપ્પા જેમ કહે એમ મારે મારી લાઈફ નથી જીવવી. એ કાયમ દાદાગીરી કરતા હોય છે. પહેલાં દીદીને મયંકભાઈથી જુદા કર્યા હવે મને અને મિત્રને જુદા કરી રહ્યા છે. સમજે છે શું એમના મનમાં? પોતાના પાવર અને પૈસાને લીધે મિત્રને ડરાવી દીધો એટલે એનો એવો મતલબ હરગીજ નથી કે એ મને પણ જીતી ગયા છે. હું ખાલી મિત્રને આંચ પણ ન આવે એની ગેરંટી મળે એ રિઝનને લીધેજ આ લગ્ન કરી રહી છું. મિત્ર સાથે હું ભાગી જઉં તો પણ પપ્પા અમને ગમે ત્યાંથી શોધી લે એમ છે. પછી એ મિત્રના શા હાલ કરે એની મને ખબર હોવાથી જ હું ડરી જઈને વરુણ સાથે લગ્ન કરવા તૈયાર થઇ છું. પણ એમ તો હું પણ પપ્પાની જ દીકરી છું ને? પ્રભુદાસ અમીનની દીકરી. હું પણ એમના જેવીજ જીદ્દી છું. હું મારા મિત્રને એમ સાવ ખાલી હાથે મારાથી દૂર નહીં જવા દઉં. હા..બસ હું એમ જ કરીશ. એનાથી મિત્રને પણ થોડો સંતોષ થશે કે એની ભૂમિએ સેલ્ફીશ બનીને એને સાવ એમનેમ છોડી નથી દીધો અને ભલે ઇનડીરેક્ટલી પણ પપ્પાએ મારી લાઈફ સાથે જે રમત રમી છે એનો બદલો પણ હું લઇ લઈશ. પપ્પાને મારા આ બદલાની ક્યારેય ખબર નહીં પડે પણ મને તો સંતોષ થશે ને કે મેં પ્રભુદાસ અમીનને બરોબરનો તમાચો માર્યો છે?
હું નિલમદીદી નથી પપ્પા! હું ભૂમિ છું...ભૂમિ પ્રભુદાસ અમીન. જો તમે જીદ્દી છો તો હું મહાજીદ્દી છું. તમે ડરાવી અને ધમકાવીને મને અને મિત્રને અલગ કરી રહ્યા છો ને? તો જુવો હું હવે શું કરું છું. હું હવે રડીશ પણ નહીં અને ડરીશ પણ નહીં. એવું કશુંક એવું કરી જઈશ કે જેનાથી મને આખી જિંદગી વરુણને સહન કરવાની શક્તિ મળશે. વરુણને મારો પ્રેમ તો કદી નહીં મળે એ નક્કી જ છે. પપ્પા, યાદ રાખજો, તમારી જીદ અને મિત્રને ડરાવવાની અને ધમકી આપવાની કિંમત હવે વરુણ ભોગવશે. એને પત્ની મળશે અને એ પણ કામગરી પત્ની, પણ એને પ્રેમિકા ક્યારેય નહીં મળે અને એના માટે તમે જવાબદાર હશો મિસ્ટર પ્રભુદાસ અમીન! આજે હું જે પગલું ઉઠાવવા જઈ રહી છું એની તમને ક્યારેય ખબર તો નહીં જ પડે, પરંતુ તેનાથી મારો તમારી સામે લેવાનો બદલો જરૂર લેવાઈ જશે. હું ભૂમિ પ્રભુદાસ અમીન આજે મારી જાતને વચન આપું છું કે હવે હું ક્યારેય નહીં રડું. અને પપ્પા હું તમને પ્રોમિસ આપું છું કે જ્યાંસુધી આપણે બેય જીવીએ છીએ ત્યાંસુધી હું તમને નફરત કરતી રહીશ. તમારા પ્રત્યે મારી નફરત આજથી શરુ થાય છે. કારણકે તમેજ એ વ્યક્તિને મારાથી દૂર કરી દીધો છે જેના પ્રત્યે મને અઢળક પ્રેમ છે, જેની સાથે મેં મારી આવનારી જિંદગીના કરોડો સ્વપ્ના જોયા હતા. એના પ્રેમમાં હું જીવી લેત પણ તમને માત્ર પૈસામાં જ પોતાની દીકરીઓનું સુખ દેખાયું છે એટલે તમને એની ખબર નથી કે પ્રેમમાં પણ કેટલું સુખ છે. તમે મારા મિત્રને મારાથી દુર કરી દીધો હોવાથી મારા દિલમાં હવે પ્રેમ તો બચ્યો જ નથી. બસ! પપ્પા આજથી તમારા પ્રત્યે મારી નફરત અને બદલો શરુ થાય છે.’
વહેલી સવારે નહાઈને પોતાના ખભા સુધી ટોવેલ વીટીને ભૂમિ ડ્રેસિંગ ટેબલના અરીસા સામે બેસીને સ્વગત બોલી રહી હતી. ભૂમિની આંખમાં એકપણ આંસુ ન હતું. તેણે નક્કી કરી લીધું હતું કે હવે તે નહીં જ રડે અને પોતાના સૌમિત્ર પ્રત્યેના પ્રેમની કુરબાની એ સાવ અલગ રીતે આપશે. ભૂમિ હવે પોતાના પિતાથી નફરત કરવા લાગી હતી.
જે માતાપિતા પોતાના સંતાનોની જિંદગી પોતેજ સારીરીતે નક્કી કરી શકે છે એવું વિચારીને અને તેમના પર દબાણ લાવીને કે ધમકી આપીને તેમના મનપસંદ પાત્રથી દૂર કરી દેતા હોય છે તેઓ કદાચ એ હકીકત ભૂલી જતા હોય છે કે આમ કરીને તેઓ પોતાના સંતાનોના મનમાં જ પોતાના પ્રત્યે અણગમો ઉભો કરી દેતા હોય છે. ભૂમિના મનમાં આ અણગમો તેના પિતા પ્રભુદાસ અમીન પ્રત્યેની નફરત સુધી પહોંચી ગયો હતો અને એણે કશુંક એવું નક્કી કરી લીધું હતું કે જેનાથી તે આડકતરી રીતે તે પ્રભુદાસ અમીન અને તેનો થનારો જીવનસાથી વરુણ સાથે બદલો લઇ શકે.
==::==
અમદાવાદના હાથીજણ વિસ્તારમાં આવેલી ગવર્મેન્ટ કોલોનીમાં સંગીતાનું ઘર હતું. સૌમિત્ર લગભગ એક વાગ્યાની આસપાસ પહોંચી ગયો. સંગીતાએ એડ્રેસ પરફેક્ટ આપ્યું હતું એટલે ઘર શોધવામાં સૌમિત્રને જરાય તકલીફ ન પડી. ડોરબેલ વગાડતાજ સંગીતાએ દરવાજો ખોલ્યો.
‘ભૂમિ પેલા રૂમમાં તારી રાહ જોઈ રહી છે.’ સંગીતા તેની કાયમની આદત મૂજબ ભાવવિહીન ચહેરા અને અવાજ દ્વારા સૌમિત્રને પોતાની પાછળ આવેલા રૂમ તરફ આંગળી કરીને બોલી.
સૌમિત્ર રૂમમાં દાખલ થયો અને આભો જ થઇ ગયો. ભૂમિએ જાણેકે સોળ શણગાર સજ્યા હોય એમ તૈયાર થઇ હતી. લાલચટક બાંધણી, અસંખ્ય દાગીના અને થોડોઘણો મેકઅપ કરેલી ભૂમિની સુંદરતાએ તરતજ સૌમિત્રને એની સામે સતત જોવા માટે મજબૂર કરી દીધો. આ સંગીતાનો બેડરૂમ હતો અને અત્યારે એ કોઈક અદભુત સુગંધથી મઘમઘી રહ્યો હતો. સૌમિત્રને કાચી સેકન્ડમાં ખ્યાલ આવી ગયો કે ભૂમિએ બધુંજ પ્લાન કરીને તેની અને પોતાની છેલ્લી મૂલાકાતને યાદગાર બનાવવા માટે ખૂબ મહેનત કરી છે.
‘બારણું બંધ કરી દે મિત્ર.’ એક નાનકડા બેડ પર બેસેલી ભૂમિએ સૌમિત્રને જોતાં જ કહ્યું.
સૌમિત્ર ભૂમિના આ નવા રૂપથી તેની સાથે બંધાઈ ગયો હતો. ભૂમિ ક્યારેય આટલીબધી તૈયાર નહોતી થતી. કાયમ મેકઅપ ન કરવાનો દુરાગ્રહ રાખતી અને પોતાના નેચરલ લૂકમાં જ દેખાવાની જીદ કરતી ભૂમિને આજે કદાચ સૌમિત્ર પણ ઓળખી ન શક્યો હોત જો તેને ભૂમિએ સામેથી મળવા ન બોલાવ્યો હોત તો.
‘આ બધું શું છે ભૂમિ?’ ભૂમિ સામે જ જોતા જોતા રૂમનો દરવાજો બંધ કરતા સૌમિત્ર બોલ્યો.
‘મારા મિત્ર માટે હું છેલ્લી વખત દિલથી તૈયાર થઇ છું. આવ બેસ.’ સહેજ ખસીને પોતાની બાજુમાં હથેળી મૂકીને ભૂમિએ સૌમિત્રને બેસવાનું કહ્યું.
સૌમિત્રના ભૂમિની બાજુમાં બેસતાં જ ભૂમિએ એના બંને હાથ પકડી લીધા અને એની આંખમાં આંખ નાખીને સતત જોવા લાગી, કદાચ ભૂમિને એમ લાગી રહ્યું હતું કે હવે તેને આ મોકો તેની બાકીની જિંદગીમાં ક્યારેય નહીં મળે. બીજી તરફ સૌમિત્ર પણ ભૂમિની આંખમાં ડૂબી રહ્યો હતો, પણ થોડીજ વારમાં સૌમિત્રની આંખો ભીની થવા લાગી અને આંસુ આપોઆપ એની આંખમાંથી બહાર આવવા લાગ્યા.
‘ના, મિત્ર. આજે આપણા બંનેમાંથી કોઈજ નહીં રડે. આજે આપણે ફક્ત આનંદ કરીશું, વાતો કરીશું. આપણે બેય જણાએ એક મેચ્યોર ડિસીઝન લીધું જ છે તો હવે રડવાનો કોઈ પ્રશ્ન જ નથી.’ સૌમિત્રની બંને આંખો પોતાના અંગૂઠાથી એક પછી એક લૂછતાં ભૂમિ બોલી.
‘મને તો હજીપણ વિશ્વાસ નથી થતો કે બધું આટલું ઝડપથી થઇ ગયું તેમ છતાં મારા જેવો જાડી બુદ્ધિનો વ્યક્તિ આવું ડિસીઝન કેવી રીતે લઇ શક્યો? કદાચ તારા પપ્પાનો ડર...હા કદાચ એમજ. જો એમ ન હોત તો હું આ હકીકતને ક્યારેય સ્વિકારી ન શક્યો હોત.’ સૌમિત્ર રડી નહોતો રહ્યો પણ તેની આંખો હજીપણ છલકાઈ રહી હતી.
‘શશશશશ....આજે હવે દુઃખની કોઈજ વાત નહીં. આજે ફક્ત હું અને તું. રડવા માટે હવે આજે સાંજથી આપણી પાસે આખી જિંદગી પડી છે. તું અહિયાં અમદાવાદમાં રડજે, હું ત્યાં જમશેદપુરમાં રડીશ.’ સૌમિત્રના હોઠ પર પોતાની આંગળી મુકતા ભૂમિનું પેલું જાણીતું તોફાની સ્મિત ફરીથી તેના ચહેરા પર આવી ગયું.
‘બહુ દૂર જઈ રહી છે તું છે યાર..એટલીસ્ટ અહીં ગુજરાતમાં હોત તો..’ સૌમિત્ર બોલ્યો.
‘ના, મિત્ર કોઈજ રિસ્ક ન લેતો. ગુજરાતમાં હોત તો પણ હું તને હવે ન મળત. તારી સેફ્ટી ખાતર.’ ભૂમિએ સૌમિત્રના જમણા ગાલ પર રહેલું એક આંસુ લૂછતાં કહ્યું.
‘હમમ.. તારી વાત સાચી છે અને તને આપેલું પ્રોમિસ હું તોડું એવું બને જ નહીં. તેં કીધું કે હવે આપણે નહીં મળવાનું એટલે નહીં જ મળવાનું.’ સૌમિત્રએ હવે એના ખભે પોતાનું માથું રાખી ચૂકેલી ભૂમિના માથા પર હાથ પસવારતા કહ્યું.
‘તો મને તારે બીજા ત્રણ પ્રોમિસ આપવા પડશે.’ ભૂમિ અચાનક જ સૌમિત્રના ખોળામાં સુઈ ગઈ અને એના ચહેરા પર ધીરેધીરે પોતાની આંગળીઓ ફેરવવા લાગી.
‘બોલને..ત્રણ શું ત્રણસો પ્રોમિસ આપીશ મારી ભૂમિને.’ સૌમિત્ર એ ભૂમિનો ગાલ ખેંચતા હસીને કહ્યું.
‘પહેલું પ્રોમિસ કે તું હવે લખવાનું સિરિયસલી શરુ કરીશ. આવનારા પાંચ વર્ષ પછી હું જ્યારે અમદાવાદ પપ્પા મમ્મીને મળવા આવું ત્યારે મને સૌમિત્ર પંડ્યા એક મોટો લેખક થઇ ગયો છે એવા સમાચાર મળવા જોઈએ.’ ભૂમિ સૌમિત્રની આંખમાં જોઇને બોલી.
‘તું મારું માથું ખાવા માટે સામે નહીં હોય તો હું શું લખીશ?’ સૌમિત્રને ભૂમિને આ પ્રોમિસ નહોતું આપવું કારણકે તેને ઊંડેઊંડે ખ્યાલ હતો કે તે ભૂમિના વિરહમાં લખવા પ્રત્યે ધ્યાન નહીં જ આપી શકે.
‘આપણી લવ સ્ટોરી લખજે. મને સો ટકા વિશ્વાસ છે કે એ હીટ જશે જ. અને હા એમાં મારા પપ્પાને એકદમ અમરીશ પૂરી જેવા વિલન બતાવજે ઓકે? અને તું એટલેકે મારો હિરો એકદમ હિંમતવાળો હોય એવું બતાવજે.’ ભૂમિ હસી રહી હતી.
‘કમાલ છે ભૂમિ આટલું ટેન્શન છે, મનગમતું ભવિષ્ય મળવાનું નથી એની ખબર છે તો પણ તું આરામથી મજાક કરી રહી છે?’ સૌમિત્રને નવાઈ લાગી.
‘ત્રણ કલાક માટે હું બધું જ ભૂલી ગઈ છું મિત્ર. અને હા, તારી સ્ટોરીમાં તો એટલીસ્ટ આપણું મિલન કરાવજે ઓકે? નો સેડ એન્ડ.’ હસી રહેલી ભૂમિની આંખના છેડા હવે ભીના થયા.
‘ઠીક છે, હું પ્રોમિસ કરું છું, બીજું પ્રોમિસ?’ સૌમિત્રએ પૂછ્યું.
‘જ્યારે તું લાઇફમાં બરોબર સેટલ થઇ જાય ત્યારે લગ્ન કરી લેજે અને ભૂમિ માટે સાચવી રાખેલો પ્રેમ એ લકી ગર્લને આપજે.’ ભૂમિ બોલી.
‘સોરી આ પ્રોમિસ મારાથી નહીં અપાય.’ સૌમિત્રના અવાજમાં કડકાઈ આવી ગઈ.
‘મને ખબર જ હતી કે તું નહીં માને, પણ તારે આ પ્રોમિસ આપવું જ પડશે અને મને ખાતરી છે કે તું મને નિરાશ નહીં જ કરે. હું તો ગમેતેમ રીતે વરુણ સાથે જીવી લઈશ, પણ મને સતત તારી ચિંતા રહેશે એટલે તારે એકલા નથી રહેવાનું ઓકે? અને તને ખ્યાલ તો છે જ કે તારી ભૂમિ કેટલી જીદ્દી છે એટલીસ્ટ તારી પાસે તો એ પોતાની જીદ પૂરી કરાવીને જ રહેશે.’ ભૂમિએ આંખ મારી.
‘ઓકે યાર, પ્રોમિસ પણ એના માટે કોઈ ટાઈમ ફિક્સ ન કરતી પ્લીઝ. આ બધામાંથી બહાર આવતા મને ખુબ ટાઈમ લાગશે અને મારે એના માટે ખુબ વિચારવું પડશે. તું સમજી શકે છે ને?’ સૌમિત્રએ પોતાની મજબૂરી જણાવી.
‘હા, પણ તું લગ્ન જરૂરથી કરીશ. હા, ક્યારેક જો મને તારા લગ્નના સમાચાર ક્યાંકથી મળશે તો મને એ છોકરીની ઈર્ષા જરૂર થશે જે દિવસ રાત મારા મિત્ર સાથે રહેશે અને એ પણ મારી જગ્યાએ , પણ હું ચલાવી લઈશ.’ સૌમિત્રના ખોળામાં સુતાસુતા જ ભૂમિએ એના ગાલ પર હળવી ટપલી મારી.
‘હાહાહા..પાક્કું! અને ત્રીજું પ્રોમિસ?’ સૌમિત્રને હવે તેણે ભૂમિને જોઈતા ત્રણ પ્રોમિસમાંથી છેલ્લું પ્રોમિસ જાણવાની પણ ઉત્કંઠા હતી.
સૌમિત્રનો સવાલ સાંભળતાંજ ભૂમિ એના ખોળામાંથી ઉભી થઇ ગઈ અને બેડની એક તરફ જે દીવાલ હતી તેનો ટેકો લઈને બેસી ગઈ અને સૌમિત્રને હવે પોતાના ખોળામાં સૂવાનો ઈશારો કર્યો. સૌમિત્ર આપોઆપ ભૂમિના ખોળામાં સૂતો.
‘મિત્ર, તને અને મને ન મળવા દઈને પપ્પાએ ખૂબ મોટી ભૂલ કરી છે. એમને એમ છે કે એમની દીકરીઓનું સુખ માત્ર પૈસા અને બધીજ લક્ઝરી આપનાર છોકરામાં જ છે, નહીં કે એને ભરપૂર પ્રેમ કરનાર છોકરામાં. એમણે તારા અને મારા પર ખૂબ પ્રેશર મૂકીને આપણને છૂટા થવા માટે મજબૂર કરી દીધા. પણ મારે એનો બદલો લેવો છે.’ ભૂમિ સૌમિત્રના માથામાં પોતાની આંગળી ફેરવી રહી હતી.
‘બદલો? કેવી રીતે?’ સૌમિત્રને નવાઈ લાગી.
‘વરુણ સાથે મારા લગ્ન મારી મરજી વિરુદ્ધ થઇ રહ્યા છે અને મેં નક્કી કરી લીધું છે કે એને મારો પ્રેમ તો નહીં જ મળે કારણકે એ પ્રેમ મે તને આપી દીધો છે. હું વરુણની વાઈફ તરીકે બધીજ ડ્યુટી નિભાવીશ, ઇવન એના બેડરૂમની ડ્યુટી પણ. પણ મનથી નહીં અને એને ભૂમિ સંપૂર્ણ સ્વરૂપમાં તો નહીં જ મળે.’ ભૂમિ હવે કોઈ અલગજ રીતે સૌમિત્રના ચહેરા પર પોતાની આંગળીઓ ફેરવી રહી હતી, કદાચ તે સૌમિત્રને ઉશ્કેરી રહી હતી.
‘એટલે?’ સૌમિત્રને ભૂમિની વાત ન સમજાઈ.
‘એટલે એમ સૌમિત્ર કે વરુણ અને મારા લગ્ન પછીની ફર્સ્ટ નાઈટે મારે વર્જિન રહીને એની સામે નથી આવવું, કારણકે એ એને લાયક નથી. મારે મારી વર્જિનીટી તને આપવી છે, કારણકે તું જ એનો હક્કદાર છે, વરુણ નહીં. મેં તને પ્રેમ કર્યો છે મિત્ર, અને વરુણને તો હું ક્યારેય પ્રેમ નથી કરવાની એ નક્કી જ છે.’ ભૂમિના અવાજમાં ગજબનો આત્મવિશ્વાસ હતો.
ભૂમિએ હવે સૌમિત્રના શર્ટના ઉપરના બે બટનો ખોલી નાખ્યા અને પોતાના ખભા પરથી બાંધણી હટાવી લીધી. ભૂમિના ખોળામાં સુતેલા સૌમિત્રની નજર આપોઆપ ભૂમિના શ્વાસોશ્વાસથી ઉપર નીચે થઇ રહેલા તેના સ્તનોના ઉભાર પર ગઈ. સૌમિત્ર ભૂમિના ખોળામાંથી ઉભો થઇ ગયો. હવે તેને ભૂમિની છાતી અને તેના લાલ કલરના બ્લાઉઝમાંથી બહાર આવવાની કોશિશ કરી રહેલા સ્તનોની વચ્ચેની ખીણ સ્પષ્ટ દેખાવા લાગી. ભૂમિની આંખમાં હવે એક અનોખી મસ્તી હતી જે સૌમિત્રએ કદાચ હિતુદાનના લગ્નની રાત્રે અંધારામાં ભૂમિને કિસ કરતી વખતે નહોતો જોઈ શક્યો.
સૌમિત્રના શર્ટના ઉપલા બે બટન ખૂલી જવાથી સૌમિત્રની છાતીના વાળ ભૂમિ જોઈ રહી હતી અને તેને જોતા જોતાજ ભૂમિએ પોતાના બ્લાઉઝના પહેલાં બે હૂક દૂર કર્યા અને ત્રીજું હુક દૂર કરવાની સાથે અચાનક જ તેણે સૌમિત્રનો ચહેરો પોતાની બંને હથેળીઓમાં લઈને તેના સ્તનોની બરોબર વચ્ચે ગોઠવી દીધો.
-: પ્રકરણ અઢાર સમાપ્ત :-
