શીર્ષક: શહેરની કોયલ -
રશ્મિકાની વાર્તા
ગામ હતું નાનું અમથું, પણ એના રસ્તાઓ ક્યારેક એવા વળાંકે લઈ જાય, જ્યાં માણસ પોતે જ પોતાની જાતને પૂછે,
‘હું અહીં કેવી રીતે આવી પહોંચ્યો?’
આવું જ કંઈક બન્યું આપણીની રશ્મિકા સાથે.રશ્મિકાને નાનપણથી ગીતો ગાવાનો શોખ હતો. એનો અવાજ મીઠો મધ જેવો – આખા ગામમાં ગુંજતો. મેળાવડા હોય કે લગન પ્રસંગ, રશ્મિકાનું ગીત એટલે મોજનો માહોલ. એને નાની નાની વસ્તુઓમાં ખુશી મળતી – ખેતરના શેઢે બેસીને પંખીઓનો કલરવ સાંભળવો, આકાશમાં ઉડતા પતંગિયાને જોવો કે વરસાદ પહેલાં ભીની માટીની સુગંધ લેવી – બધું જાણે કોઈ નાનકડી ખજાનો જેવી લાગણી આપતું.પણ જિંદગી ક્યારેક એવા રસ્તે દોડે, જેને આપણે કલ્પના પણ કરી શકતા નથી. રશ્મિકાના લગ્ન એક મોટા શહેરમાં થયા. ઘરમાં ગાડી, બંગલો, નોકર-ચાકર બધું જ હતું – પણ રશ્મિકાનું મન ખાલી ખાલી લાગતું. એના હોઠે રહેતા ગીતો ક્યાંક ખોવાઈ ગયા હતા. શહેરની ભીડભાડમાં એને પોતાનો અવાજ પણ સંભળાતો નહોતો.એના હાથમાં મોંઘા ઘરેણાં હતાં, રેશમી કપડાં હતાં, પણ એની આંખોમાં શાંતિ નહોતી. જેને previously ખુશી આપતી હતી એવી નાનકડી વસ્તુઓ હવે એને બોજારૂપ લાગતી હતી. બધું મળતાં છતાં એને લાગતું કે કંઈક ખૂટે છે... કંઈક અધૂરું છે.એક સાંજ રશ્મિકા ઘરના આંગણામાં બેઠી હતી. આકાશમાં ટમટમતા તારા હતા અને મનમાં ઉદાસીનો ભાર. એણે દૂર એક નાનકડો ઝબમબતો પ્રકાશ જોયો – એક આગિયો! નાનકડો, પણ ચમકતો. એ જોઈને રશ્મિકાને નાનપણ યાદ આવ્યું – જયારે એ ચમત્કારમાં માનતી હતી. પણ મોટા થતાં એ વિશ્વાસ ક્યાંક ભૂંસાઈ ગયો હતો. આજે આ આગિયાને જોઈને એને લાગ્યું કે કદાચ એ ખોટી હતી – “ચમત્કારમાં વિશ્વાસ હોય તો જ એ સાકાર થાય છે.”એ જ પળે એણે પોતાના જૂના શોખને ફરીથી જીવંત કરવાનું નક્કી કર્યું. એણે સંગીત શીખવાની એક એપ ડાઉનલોડ કરી. થોડો સંકોચ થયો પણ ધીરે ધીરે એણે ગીતો ગાવાનું શરૂ કર્યું. શરૂઆતમાં પોતાનો અવાજ અજાણ્યો લાગ્યો, પણ દિવસો જતાં એ અવાજ ખીલવા લાગ્યો.એ સંગીતમાં એટલી તલ્લીન થઈ જતી કે આસપાસ શું ચાલી રહ્યું છે એની પણ ખબર ન રહેતી. ધીરે ધીરે એના ચહેરે ફરીથી જૂની ચમક દેખાવા લાગી. એના પતિએ પણ એમાં બદલાવ જોયો અને ખુશ થયા – એમને લાગ્યું કે “એમની રશ્મિકા પાછી આવી છે.”એક દિવસ ઘરમાં પાર્ટી હતી. રશ્મિકાને ગીત ગાવા કહ્યું. થોડી ખચકાઈ પણ પછી એણે એક સુંદર ગીત ગાયું. બધાને એટલું ગમ્યું કે તાળીઓથી ઘુંજવી ઉઠ્યું. એ દિવસથી રશ્મિકાનો આત્મવિશ્વાસ ઊંચો ઉછળ્યો.હવે એ ગીતોના વિડિઓ બનાવે છે, સોશિયલ મીડિયા પર મુકે છે, લોકો એને ‘શહેરની કોયલ’ કહી બોલાવે છે. ઓનલાઈન કોન્સર્ટમાં પણ આમંત્રણ મળે છે.ભલે રશ્મિકા ગામડાની હતી અને શહેરમાં આવી હતી – પણ એના ગળાનો મીઠો અવાજ હવે આખી દુનિયામાં ગુંજે છે.
જેમ હિનાની ડાયરીમાં લખાયું છે:
"કેમ ન અંધારાને તે આગિયાની લાઇટથી રોશન કરીએ..."
રશ્મિકાએ આ વાક્યને સાચું કરી બતાવ્યું – એણે સાબિત કરી દીધું કે સાચી લગન અને આશા હોય તો ગમે તેવી જિંદગીમાં પણ ખુશીના રંગ ભરી શકાય છે.
આ રહી હીનાની પંક્તિઓ
જેનાથી રશ્મિકાને જીવનમાં એક નવો વળાંક મળ્યો
"ક્યારેક જીવન આપણને
એવા વણાક પર લઇ જાય છે
કે જે ચીજો આપણને ખુસ કરતી હતી
તેનાથી આપણને ખુસી નથી મળતી .
આપણી પાસે બધું જ હોવા છતાય
બધું જ અધુરું અને બે માની લાગે છે.
કેવી અજીબ છે આ જિંદગી.
પણ જયારે જરા પણ ઉમીદ ન હોય
ત્યારે જ આસા ની કીરણ દેખાય છે
ત્યારે બે પળ માટે એમ થાય છે.શું ?
હું આ સાચે જ જોવ છું
નાનપણમાં (miracles) ચમત્કારો મા માનતી હતી
પણ જેમ જેમ મોટી થતી ગય તેમ તેમ
ચમત્કાર માથી વિશ્વાસ જતો રહ્યો.
પણ ત્યાં જ હું ખોટી હતી કહેવત છે ને કે
ચમત્કાર મા વિશ્વાસ હોય તો જ સાકાર થાય છે.
"શું તમે આગિયા (firefly) જોયા છે?
જો જવાબ હા હોય તો ,
'કેમ ન અંધારા ને તે( firefly)
ની લાઇટ થી રોશન કરીએ. ....,
Dh, stroy book☘️
Heena..
Happy ending
