(કેશવે ડિટેક્ટિવ રૉયને ફોન કરી સિયા વિશે તપાસ કરવા કહે છે. પણ તે કનિકાને આ માટે બોલાવવવાનું કહે છે અને કેમ આવું કહે છે, એ પણ જણાવે છે. સિયા અને માનવ શિમલા, મનાલી, ડેલહાઉસી જેવી જગ્યાએ ખૂબ ફરે છે. હવે આગળ....)
આટલા દિવસમાં તેને ક્યારેય પણ કે એક મિનિટ માટે પણ તેના પરિવાર યાદ ના આવ્યો હોય એવું બન્યું નહોતું, તે લોકોની યાદ આવતાં જ તેના મન પર ઉદાસી છવાઈ જતી હતી, પણ છતાં માનવ એનો પ્રેમ મળી ગયો છે એ ખુશીમાં તે બહુ વધારે તેના પરિવાર વિશે વિચારતી નહીં. અને એમ કરતા કરતા એ બંને જણાએ ખૂબ બધું ફર્યા, ખૂબ એન્જોય પણ કરી અને ખૂબ બધી શોપિંગ કરી. હવે તેમને પાછા વળવાનો સમય નજીક આવવા લાગ્યો.
અનિશે કહ્યું કે,
“સિયા હવે તો આપણે જવું પડશે?”
“હા મને પણ નથી ગમી રહ્યું, શું આપણે અહીંયા જ રહીને આપી જીવન ના વસાવી શકીએ?”
“છે તો તારી આ વાત તો સાચી, આ જગ્યા જે એવી છે. જ્યાં આપણે બંનેના પ્રેમ અહીં તો પૂરો થયા છે. પણ આપણી પરિવાર અહીં નથી ને, આપણે ત્યાં જ હોઈએ ને જયાં આપણો પરિવાર પણ છે. આપણે હવે આપણા પરિવારને જઈને મનાવો તો પડશે ને?”
“એ વાત સાચી પણ મારે તારાથી જુદું નથી પડવું?”
“જો આવું કોને કીધું તું પણ હવે... આપણું મેરેજ સર્ટી પણ આવી ગયું છે, મારા મિત્રે લાવી દીધું છે. એટલે એ લોકો પણ જુદા નહીં કરી શકે. આમ પણ આપણે બંને મેચ્યોર પણ છીએ, માટે ચિંતા ના કર. ચાલો હવે પાછા ઘરે જવાની તૈયારી કરીએ.”
“આપણે પહેલાં કોના ઘરે જઈશું તારા કે મારા?”
“એ તો ત્યાં પહોંચ્યા પછીની વાત છે? હાલ પેકિંગ કરીએ.”
ટેબલ પર ટ્રાન્સફર ઓર્ડર આવેલો જોઈ કનિકા એકદમ શોક થઈ ગઈ, કેમ એકદમ જ મારી ટ્રાન્સફર? ક્યાં કારણસર?
હેમંતે પણ કીધું કે,
“મેડમ આ નવાઈ કહેવાય, જનરલી એકવાર પોસ્ટિંગ થયા પછી પાંચ વર્ષ સુધી એસીપીની ટ્રાન્સફર થતી નથી તો આ વખતે કેમ?”
“હા મને પણ નવાઈ લાગે છે. મને એમ કે હું પાંચ વર્ષ સુધી હવે જયપુર જ મારી પોસ્ટિંગ હશે. એટલે મેં તો આટલું જલ્દી ક્યારેય વિચાર્યું જ નહોતું કે મને ટ્રાન્સફર મળશે. અને હવે વિજયનગર? આ તો મારા માટે પોસિબલ જ નહોતું કારણ કે મેં વિજયનગર ટ્રાન્સફર લેવાની તો શું મારી પોસ્ટિંગ પણ ક્યારે ના થાય એ માટે જ ના પાડી દીધેલી છે.”
“તો મેડમ એવું તમે કહ્યું છે, છતાં પણ તમારી જો વિજયનગર પોસ્ટિંગ થઈ તો... તો નવાઈ કહેવાય.”
“હા આના વિશે આપણે તપાસ કરાવી પડશે.”
“મને ખબર છે, એ તો હું કરાવી દઉં છું, તો તપાસ હું કરાવું છું.”
“જલ્દી કરાવો, મારે પણ જાણવું છે કે મારી ટ્રાન્સફર આટલી જલ્દી કેમ થઈ કેમ કે મને કાલે કાલે જ વિજયનગર પહોંચી જવાનો ઓર્ડર કેમ કરવામાં આવ્યો છે?”
“ચોક્કસ મેડમ, સાંજ સુધીમાં હું તમને જણાવી દઉં છું. આ કેમ અને કોના કારણે?”
હેમંતે બે ત્રણ જણને ફોન કરી અને બધી જ વાતની ચોકસાઈ પણ કરી અને એ વિશે પૂછતાછ પણ કરી. પછી એને જે જાણવા મળ્યું, એનાથી તેને શોક લાગ્યો. છતાંય તેને કનિકાને જણાવવાના હેતુથી એની પાસે ગયો અને કહ્યું કે,
“મેડમ મને ખબર પડી ગઈ છે કે તમે ટ્રાન્સફર અચાનક કેમ થઈ?”
“કેમ થઈ, અને કોને કરાવી?”
“મેડમ વિજયનગરના કલેક્ટર દિપકજી એ આવું કરાવ્યું છે.”
“એવું કેમ અને એને મારું જ નામ કેમ રિકમેન્ડ કર્યું?”
“એ તો મને ખબર નથી પડી, પણ આ બધી વગ વાપરવામાં એમનો જ હાથ છે. અને એમની રિક્વેસ્ટથી જ ગૃહ મંત્રાલય સીધી તમારી ટ્રાન્સફર વિજયનગર કરી લીધી. બાકી જનરલી આટલી ઝડપથી કોઈની થતી નથી અને એ વાત ત્યાં રજૂ પણ થઈ હતી. છતાંય વિજયનગરના એ કલેકટરે એમને ખૂબ રિક્વેસ્ટ કરીને તમારી બદલી કરવી છે. તેમને કહ્યું હતું એટલે એમને પણ ના છૂટકે કરવી પડી.”
આ સાંભળી તેના મગજમાં ગુસ્સો ચડી ગયો, આ કલેકટર મારી બાબતમાં અને એ પોસ્ટિંગ મારી ક્યાં થાય ક્યાંની એ ચેક કરવાનું, અને એ બધું એમને કોને નક્કી કરવાનું કહ્યું, એવો તો એમને મારા પર કયું હેત આવી ગયું. હું તો એમને નથી ઓળખતી કે એમને નથી મળી અને આમ અચાનક બીજું કોઈ નહીં અને હું જ વિજયનગર માટે મળી. જો એ કલેક્ટર છે, તો હું પણ આઇપીએસ છું. એમ કંઈ તે થોડીના મારા ઉપર કોઈ વાત થોપી શકે છે. કલેક્ટર દિપક એકવાર હું ત્યાં આવું પછી જો એ જ વાત છે.”
આવું કહેતા જ હેમંતએ કીધું,
“મેડમ બીજે જાવ છો અને એમાં પણ વિજયનગર જાવ છો તો ત્યાં ખાસ ધ્યાન રાખજો. જેમ તમે અહીં એકાદ ઝલકનો કેસે સોલ્વ કર્યો, ત્યાં તો આવા ઘણાં જ લોકો છે. કદાચ ત્યાં તમારા માટે જોખમ ઊભું થઈ શકે છે.”
“એ તો મને ત્યાંની ભૂગોળ વિશે સારી રીતે ખબર છે, એ તો મને પણ ખબર છે કે ત્યાં શું થાય છે. એટલે જ તો મારે... બસ મારે વિજયનગર નહોતું જવું. મને ઓછું ગમે છે ત્યાં, પણ આ જગ્યા અને આ કિસ્મત મેં કેટલી બધી મહેનત કરી છતાં મારે ત્યાં જવું પડે છે.”
“મેડમ તમે કદાચ ઝલકનો કેસ સોલ્વ કર્યો છે, એ જાણીને જ વિજયનગરમાં આવું બધું ચાલી રહ્યું છે અને જાતે તમે એમ કહો છો કે તમને ખબર છે. તમારે પણ નથી જવું... છતાં કદાચ એ જ કારણસર એમને તમારી પોસ્ટિંગ ત્યાં કરાવી હશે.”
“કંઈ નહી કાલની વાત કાલે. એકવાર હું ત્યાં પહોચું પછી જે હશે મને ખબર પડી જશે કે વાત શું છે? હું એ કલેક્ટરને જ મોઢે પૂછી લઈશ કે એને મારી ટ્રાન્સફર કેમ કરાવી?”
કનિકાએ વાત અધૂરી મૂકી વિજયનગર જવાની તૈયારીમાં લાગી. તે બીજા દિવસે ચાર્જ લેવા માટે વિજયનગર પહોંચી. વિજયનગરના જુના આઇપીએસ પાસેથી ચાર્જ લઈ અને તેને રિપોર્ટિંગ કરી પણ દીધો. એ પત્યા પછી તો ત્યાંના પોલીસ ઈન્સ્પેકટર અશ્વિન રાણા આવ્યા અને કહ્યું કે,
“મેડમ હું અશ્વિન રાણા છું. તમારા નીચેનો અને આ પોલીસ સ્ટેશનનો ઈન્ચાર્જ પોલીસ સબ ઇન્સ્પેક્ટર.”
“હા તો...”
તેનો આવો રૂડલી જવાબ સાંભળી સહમી ગયો છતાં બોલ્યો,
“મને તમારા રહેવાની વ્યવસ્થા પોલીસ ક્વાર્ટરસ્ માં કરી દેવાની કહેવામાં આવ્યું છે. તમારે બીજી કોઈ જરૂરિયાત હોય તો કહો. તમે થાકી ગયા હશો તો તમારે આજનો દિવસ આરામ કરવો હોય તો કરી લો.”
“વાંધો નહીં, એ બધી વાત પછી અને મારો સામાન ખાલી મારા કવાર્ટરસમાં તો મુકાવી દો. હું હાલ ને હાલ અને પહેલાં, સૌથી પહેલા અહીંના કલેક્ટરને મળવા માગું છું.”
“કેમ મેડમ, તમારી તમને કંઈ એમને?...”
“મને કંઈ નહી... બસ મને એટલી ખબર પડે છે કે મારી ટ્રાન્સફર કરાવવા માટે એમને જ પોતાની વગનો ઉપયોગ કર્યો છે, એટલે મારે એમને જ મળવું છે.”
(કલેક્ટર દિપક શું કહેશે? એમને કેમ અહીં બોલાવી તે કહેશે ખરા? એ માટે તે કનિકાને મનાવી શકશે? કનિકા માનશે ખરા? સિયા ઘરે આવશે ખરી? આવશે તો કોના ઘરે જશે? તે તેના ઘરના લોકોને મનાવી શકશે? કનિકા દિપકની વાત સમજી શકશે?
જાણવા માટે વાંચો આગળનો ભાગ, એક ષડયંત્ર -૬૧)
