ભાગ - ૩
અમે સુલાંગ વેલી જવાં માટે હવે રવાના થઈ ગયાં હતાં .
બધાંના ચહેરા પર ટુરનો ઉત્સાહ વધતો જ જતો હતો અને એક જ બસમાં મુસાફરી કરવાની હોવાથી બધાંનો સંપર્ક પણ એક બીજા સાથે થવાં લાગ્યો હતો .
ઉપરથી વાતાવરણ એટલું સ્વસ્થ હતું કે થાક લાગવાનો કોઈ સંજોગ જ ન હતો . બસમાં ગીતો ગાવાનું ચાલું થયું . અંતાક્ષરી બહુ જોશથી રમાતી હતી . મેં પણ એમાં થોડી ભાગીદારી લીધી .
ખુબ સરસ રીતે અમે ગીતો ગાયાં . એટલાંમાં અમે અમારાં સ્થળે પહોંચી ગયાં . પ્રશાંતએ ફરી મારું બેગ મારાં હાથ માંથી લઈ પોતાનાં ઘંભે મૂકી દીધો .
એને દરેક સ્થળની પુરે પુરી માહિતી હતી એટલે મને એની કીધેલીએ વાતનો વિશ્વાસ હતો કે એ અહીં જ રહેતો હશે , પણ એ એમ બુકિંગ પર કેમ રહે છે એ નો જવાબ જે એણે મને આપ્યો એ કયાંક મને ખોટો લાગતો હતો .
એની ઘણી વખતની અજીબો ગરીબ હરકત પરથી મારી શંકા એ વાતને વધારતી હતી કે એ કંઈક તો છુપાવે જ છે મારાથી ...
પ્રશાંત : " આ સુલાંગ વેલી પર તારે આવવાની કોઈ જરૂર લાગતી ન હતી .... !!!! "
હું : " કેમ ... ??? "
પ્રશાંત સિરિઅસ થતાં : " કારણ કે આ બલુન્સ સાથે તું ઊડીશ તો પછી પાછી નઈ આવે નિચે ... !! "
હું : " પણ કેમ ... ??? શું ખાસ છે એમાં ... !!! તું મને ડરાવી રહયો છે પ્રશાંત ... "
પ્રશાંત વધુ સિરિઅસ થતાં : " પણ યાર ચીકુ તુ સમજ .... તું એક વાર ઉપર ગઈ એટલે નિચે કઈ રીતે આવે તારો વજન તો જો .... તારે એમાં ન જ બેસવું જોઈએ યાર સાચે .... "
હું થોડી ચિડતા : " તુ મજાક બનાવે છો મારો એમ .... !!!! તારી તો .... જાવા દે અહીંથી નો બોલું હવે ... સાવ ફટ્ટુ નથી હું કે ડરી જાવ .. હું તો જઈશ ... "
પ્રશાંત જોર જોરથી હસતાં : " હા હા .... જોઈ લીધો તારો ફટ્ટુ ચહેરો .... કેવી વાતોમાં આવી ગઈ હતી ...... બિચારી બાળક ...... "
હું ગુસ્સામાં ચાલવા લાગી એ પાછળ પાછળ આવવાં લાગ્યો મને ચિડાયેલી જોઈ કયાંક એને બહું મજા આવતી હતી ...
પ્રશાંત : " ઓય .... રૂક ચીકુ .... હવે એટલુ બધુ પણ ઓવર રીએકટ ન હોય યાર ..... "
હું : " હા ઓવર રીએકટ ઓકે ઓવર રીએકટ .... તું જા અહીંથી પાછળ પાછળ કેમ આવે છે ..... "
પ્રશાંત : " હું જાવ .... ???? ખરેખર જાવ ... !!! "
હું : " હા જા ... , "
પ્રશાંત થોડી વાર ચુપ રહ્યો . મને થયું એનો અવાજ આવતો બંધ થઈ ગયો તો એ જતો રહ્યો મેં પાછળ ફરી જોયું કે એ ખરેખર જતો રહ્યો ... કે શું ...
પ્રશાંત હસતાં હસતાં : " ફરી બેવકુફ બની ગઈ ચીકુ ...... યે .... યે .... હું જતો રહીશ ને તો તું પાછી ઘરે પણ નહીં જઈ શકે સમજી ...... "
પ્રશાંત મારો હાથ પકડી મને પેરાશૂટ ની મજા કરવા લઈ ગયો . મને ખુબ જ ખુશી થઈ આ પેરાશૂટના સફરથી ....
એમ લાગે જાણે આકાશમાં જ ઊડતાં હોય .... !!!!! ઉપરથી એવું રળિયામણું મનાલી ... ચારે બાજુ પર્વત , વિન્ટરની સિઝન , જાણે બધી જ દુનિયા દારી ભુલાવી દે .....
આકાશમાં ઊડતાં પક્ષીને જોઈ એક અફસોસ પણ થતો હતો કે કેટલાં નસીબદાર છે એ પંખીઓ જેને એટલે ઊંચેથી દુનિયા જોવાનો મોકો મળ્યો છે ....
પણ થઈ પણ શું શકે , એને પણ કયાંક માણસ બનવું ગમતું હશે .......
હું નિચે આવી . થોડી વાર તો પગ જકડ થઈ ગયાં . પણ અનુભવ ઘણો સુખદ રહ્યો .
મેં આ અનુભવ માટે પ્રશાંતનો આભાર માન્યો ..... એણે મને ખબર વગર આ વખતે પણ ફોટોઝ ક્લિક કરી લીધાં હતાં .
પણ મને એ વાત પર કયાંક કોઈ વાંધો ન હતો કારણ કે મને હવે પ્રશાંત પર ભરોસો બેસી ગયો હતો .
અમે અહિં કોફી સાથે સેન્ડવીચનો નાસ્તો લીધો અને આ ખુબસુરત નઝારાને માણતા થોડાં ગપ્પા કર્યા . વચ્ચે વચ્ચે પ્રશાંતની હરકતો પણ મેં નોટ કરી , જેવી કે ચાલું વાતે અચાનક ઊભા થઈ એમ તેમ જોવા માંડવું , ક્યારેક ક્યારેક વાતોમાં ધ્યાન ન આપવું , પોતાનાં વિચારોમાં ખોવાઈ જવુ , એવી ઘણી હરકતો મેં એની નોટ કરી ...
પણ મને લઈ એ પ્રોટેક્ટિવ હતો એટલે મને એનાંથી કોઈ વાંધો ન હતો .
ઈવનિંગનો સમય અમે અહીં જ પસાર કર્યો . બાકીના સ્થળો એ કાલ મુલાકાત લેવાની હતી .
બસ અમને ફરી અમારી હોટેલ પર છોડી જતી રહી . હોટેલ પહોંચવામાં સાડા સાત થઈ ગયાં હતાં .
************
શું હતું પ્રશાંતની આ હરકતો પાછળનું કારણ ...... ????
..........
કે હતી એની આ આદતો !!! ???
.........
શું એની સાથેનો મારો આગળનો સફર આવો જ સુખદ રહેશે કે એ એનુ બનાવટી રૂપ છે ...... ?????
તમે જાણતા રહો અને વાચતા રહો આ મનાલીની સુંદર સફર વિથ મી ......
To be continued .......
