ભાગ-૨૨
(ઉમંગ રસેશને ત્યાં ડીનર કરવા આવે છે, પણ તેને સંકોચાતો જોઈ રસેશ મજાક કરી તેનો સંકોચ દૂર કરે છે. સુજલ પોતાની વાત શરૂ કરે છે, જેમાં માનદેવીની માતા આપણે માનને દગો કરી રહ્યા છીએ એવું તેના પિતાને કહે છે. હવે આગળ....)
"બસ માન કો દેખકર મુજે રોના આતા હૈ કી જબ ઉસે પતા ચલેગા કી ઉસકે સાથ ધોખા હુઆ હૈ તો? ઔર વો ભી ઉસકે મા બાબુજીને હી ધોખા દીયા હૈ તો? ઉસ પે કયાં બીતેગી? યે ખાના, પીના, અચ્છે કપડે સબ ઔર ઉસકી ખુશી ચાર દિન કે ચાંદની જૈસી હૈ, યે પતા ચલેગા તો? હમ તો કહ રહે હૈ કી હમ લોગ કયા જમીનદાર કો બ્યાહ કે લીએ મના કર દે."
માં હમાર બાઉજી સે બોલ રહી થી.
"કુછ નહીં કહના હૈ, હમે ભી અપના બિટવા બડા કરના હૈ કી નહીં? ઉસકે શિર પે છત સલામત રખની હૈ કી નહીં? યે સબ ચાહતી હો તો હમ જમીનદાર કો કૈસે મના કર શકતે હૈ."
"ઔર ઉસકે લીએ અપની બિટિયા કો ધોખા દેના હૈ, વો હમ કો ગવાઁરા નહીં."
મેરે મનમેં ભી સવાલ ઉઠને લગે કી,
'માં કબ સે ધોખા દે રહે હૈ... હમ કો ધોખા દે રહે હૈ, કયોં બોલ રહી હૈ. કૌન સા ધોખા દે રહી હૈ, હમ કો તો સમજ મેં નહીં આ રહા?'
તો બાઉજી ઉનસે બોલે કી,
"કૌન સા ધોખા, કૈસા ધોખા?"
"ક્યોં જી લડકી ચૌદહ સાલ કી ઔર લડકા પૈતીસ કા યે ધોખા ના હૈ તો કા હૈ, બોલોજી."
બાબુજી કુછ ના બોલે તો માં ફિર સે,
"અબ કાં હૈ ના બોલતે કી યે ધોખા ના હૈ, હમાર બિટિયા કો કુઈ મેં ડાલ રહે હૈ ઔર ધોખા ના હૈ, કૈસે બાપ હો તુમ. તમે તો સિર્ફ અપને કર્જ કી હી પડી હૈ, બિટિયા કી નહીં."
"હા પડી હૈ તો કયા કરે બિટિયા કા જીવન સઁવારને મેં તો બિટવા કા જીવન અંધેરે મેં રખ દે ના, ઉસકે સિર પે છત હી ના રહ દેના, ઉસકી પરવરિશ ના કરે ઔર લાવારિસ છોડ દે. બોલો ના તુમ કાં ચાહતી હો?"
બાઉજીને ગુસ્સે મેં કહાં તો ડર ગઈ ઔર ધીરે સે બોલી કે,
"હમ ઐસા થોડા હી ના કહ રહ હૈ. અપને મન કી બાત આપકો બતલા રહે થે."
"બસ અપની બાત અપને પાસ હી રખો. કબ સે હમાર સર પે ચડ કે બોલ રહી હો. અરે જમીનદારને હમાર પર કૃપા કર કે હમાર કર્જ માફ કર દીયા ઔર બદલે મેં કયાં માંગા સિર્ફ અપને છોટે બિટવા સે હમારી બિટિયા કા બ્યાહ દે ના?"
થોડે દેર બાદ વો ફિર બોલે કી,
"વૈસે ભી માન કીતની કાલી હૈ, ઉસકા રંગ ચોખ્ખા ના હૈ તો કૌન ઉસસે બ્યાહ કરતાં. કહાં સે હમ દહેજ લાગે, દો દો બિટિયા કી શાદી કા દહેજ જૈસે તૈસે કરકે હમને જોડા થા. જમીનદાર તો બિના દહેજ કો હમારી બિટિયા માંગ રહા હૈ, ફિર હમ કૈસે મના કર શકતે થે. બસ કબ સે ધોખા હુઆ, ધોખા દે રહે હો કબ સે બોલ રહી હો."
"માન અભી કીતની છોટી હૈ? તો દો તીન સાલ બાદ બ્યાહે તો?"
માં ધીરે સે બોલી.
"ઉનકી માં બિમાર હૈ ઔર વો દામાદજી કા બ્યાહ દેખના ચાહતે હૈ તો જમીનદારનેં બોલા તો હમ કૈસે મના કર શકતે હૈ. હમ ઈતને અમીર ના હૈ કી ઐસે લાડ કર શકતો, વો ભી વહાં જા કે રાજ કરેંગી, સબ પે હુકમ ચલાએગી વો દિખ નહીં રહા.
સિર્ફ તુમે લડકે કી ઉમ્ર દિખાઈ દી રહી હૈ, કૈસી માં હો તુમ? અપને બિટવા કા તો ખ્યાલ નહીં હૈ, પર બિટિયા કા ભી ખ્યાલ નહીં હૈ, કે વો તો હમાર પાસ રહેગી તો ભૂખે પેટ કામ કરેગી ઔર મુસીબત સે દો રોટી મિલેગી.
વહાં તો ઉસે કુછ ના કરના પડેગા, નોકર ચાકર જો હૈ, રાની કી તરહ હુકમ કરેગી. ઈસ સે જયાદા કયા ચાહીએ કીસી ભી લડકી કો, માં બાપ કો, તુમ સિર્ફ ઉમ્ર દિખ રહી હૈ બાકી ઔર કુછ નહીં દિખ રહા હૈ."
માં રોતી રહી ઔર બાઉજી માં સે નારાજ હોકર સો ગયે.
હમ ભી યે સબ સુન કે વહીં હક્કે બક્કે ખડે રહ ગયે, પર હમેં કુછ જયાદા સમજમેં તો નહીં આ રહા થા. બસ ઉતના હી સમજ આયા કી હમાર દુલ્હા બહોત બડે ઘરાના કા ઔર હમ સે બડા હૈ ઔર સાથ મેં અમીર ભી હૈ.
હમ કો લગા કી માં ભી કુછ જયાદા હું સોચ રહી હૈ. હમેં ઈતના સમજમેં આતે હી હમ ભી ખુશ હો કે સો ગયે.'
"ફિર..."
અલિશા બોલી કે,
"દૂસરે દિન હમાર હલ્દી થી, મગર હમ જબ પાંચ બજે ઉઠને લગે તો સબ ઔરતે હમ કો ઉઠને સે મના કરને લગી ઔર બોલી કી,
"સો જાઓ બિટિયા, અભી ઉઠને કી, બિસ્તર છોડને કી જરૂરત ના હૈ."
હમ ભી વાપિસ સો ગયે. સાત બજે હમેં ઉઠાકર હમાર ચાચીને હાથ મેં દૂધ થમા દીયા ઔર સાથ મેં પૂરી ઔર હલવા. હમકો જો કોઈ સુબહે ચા ભી ના દેતા થા, ઉસે દૂધ મીલા તો હમ ખુશ હો કે ખા પી ભી ગયે. ફીર હમાર મૌસી બોલી કી,
"લો બિટિયા યે કપડે પહન લો."
ઉન્હોંને હમેં એક અચ્છી પર થોડી સી જૂની ઘાઘરા ચોલી દી. હમ તૈયાર હોકર બહાર આયે તો સબ ગાના ગા રહે થે. હમાર બુઆને હમે બાજોઠ પે બિઠા દીયા ઔર સભી ઔરતે ઢોલક બજા રહી થી.
ઈતને મેં હમાર સુસરાલ સે હલ્દી આયી ઔર વો ભી સોને કે કટોરે મેં. બસ સબ ઔરતે યહીં દેખકર હમાર રિશ્તેદાર હમાર ભાગ પર ઈતરાને લગે ઔર દૂસરે બોલને લગે કી,
"માન કે તો ભાગ ખૂલ ગયે, જો ઈતને બડે ઘર મેં રિશ્તા તય હો ગયા ઔર બ્યાહ ભી હો જાયેગા. માન તો રાજ કરેગી રાજ..."
જબ દૂસરી બોલી કી,
"હા યે તો હી કી માન તો અપની બડી દોનો બાઈસા કે મુકાબલે જયાદા ભાગશાલી જો હૈ, જો ઐસા ઘર મિલા."
તો તીસરી બોલી કે,
"હલ્દી જો સોને કી કટોરી મેં દી હૈ, તો ફિર બ્યાહ મેં કીતને ગહને માન કો દેંગે. હમાર માન કો કહીં વો સોને સે હી ના સજા દે વો લોગ. ખૂબ જીયો... ઓ પહાડી ઐસા દૂસરા કોઈ રિશ્તા હો તો હમાર બિટિયા કે લીએ ભી બતાના."
હમારી માં ને અપના શિર હિલાકર હા બોલા. હમાર હલ્દી કી રસમ શરૂ હો ગઈ. બારી બારી આ કે સબ હમકો હલ્દી લગાતે, ફિર ઉસ પે તેલ ચઢાતે. સબ કા હો જાને કે બાદ હમારી ચાચી હમાર પર પાની ડાલને કે લીએ ભિગોના લેકર આઈ તો કોઈ બોલા કી,
"રુકો જરા... યે કયાં કર રહી હો..."
હમારી ચાચી બોલી કી,
"નહાલને કે લીએ પાની કા ભિગોના લાયે હૈ."
તો વો બોલી કી,
"પતા હૈ પર ખ્યાલ તો રખો કી....
(માન પર જયારે દગા વિશે ખબર પડશે ત્યારે શું વીતશે? જયારે લગ્નની જવાબદારી એના પર આવશે ત્યારે શું વીતશે? લગ્નને ખાલી સારું જમવું, પહેરવું સમજતી છોકરીને તેનો સાચો અર્થ ખબર પડશે ત્યારે શું વીતશે?
જાણવા માટે વાંચો આગળનો ભાગ, પ્રેમનો સાથ કયાં સુધી........૨૩)
