હા હું છું ૨જી ઓક્ટોબર ,
વર્ષ નો એક નાનકડો દિવસ ,
જેનું મુલ્ય એક સામાન્ય દિવસ જેટલું જ ,
પરંતુ એક મહાત્મા ઍ મને મહાન બનાવી દીધી ,
મારુ મુલ્ય વધારી દિધું ,
આજે એજ મહાત્મા ના કારણે મારું અસ્તિત્વ છે.
પરંતુ એક દુખ પણ થાય છે , આજ જેમનાં થકી એક તિથિ નું મૂલ્ય વધી ગયુ ,આજ જેમનાં થકી એક દેશ ગુલામી માંથી બહાર આવ્યો , આજે તેમના વિચારો ને એક પુસ્તક અને તેમની તસ્વીર ને એક ભીંત સુધી સિમિત કરી લીધાં
હું વર્ષ માં એક વાર આઉ છું અને આવી ને ચાલી જાઉં છું, આ દરમિયાન આ કપટી નેતાઓ ના ફક્ત તસવીર ખેંચાવા ના ભાવ વચ્ચે ઝુલતી રહુ છું.
આજે મારી ઉજવણી બાપુ ના તસવીર ની સ્વચ્છતા થી શરું થાય છે અને એક સુતર ની આટી પર સમાપ્ત, ખેર આ વચ્ચે વર્ષ થી જામેલી સ્વચ્છતાની મુર્તિ પર ની ધુળ તો હટે છે એની ખુશી છે . આજ છે આજ નું મારુ અસ્તિત્વ.
ક્યારેક રડી લઉં છું જ્યારે ટેબલ નીચે થી લંબાતા હાથ જ્યારે હાર લઈ ને બાપુનાં તરફ લંબાય છે
જેનું આખું જીવન જ અસત્ય પર ચાલ્યું હોય તે સત્યને વળગી રહેવા વિશે જણાવે છે ,
જેના માટે હિંસા એક રમત છે તે અહિંસા નો ડંકો વગડાવે છે,
જેની દરેક સાંજ મહેફિલો માં ગુજરતી હોય તે સાદાઈ ના
વિચારો વ્યકત કરે છે ,
હા આ બધા વચ્ચે પણ જીવી લઉં છું કારણ , મારી ઓળખાણ જ બાપું છે
હા આ વચ્ચે મને ખુશી નો મોકો મળી જાય છે જ્યારે બાપુ ના વેશ માં શાળા ના છોકરાં ને બાપુ ના વિચારો બોલતાં જોઇ ને અને તેમને પ્રોત્સાહન આપતાં તેમનાં શિક્ષકો ને જોઇ ને .
ખેર વર્ષો થી દબાયેલી વ્યથા આજ બહાર આવી છે ,
ક્યાંક કોઇ ગાંધી જાગી જાય ,
ક્યાંક કોઇ તેના શબ્દો ની લાઠી લઈ ને ભ્રષ્ટાચાર રુપી મીઠા નો સત્યાગ્રહ કરવાં કુચ માંડે બસ તેની રાહ છે ..
મળીશું આવતાં વર્ષે ..
ત્યાં સુધી આ મહાત્મા ના રંગે રંગાયેલી એક નાનકડી તિથિ એવી " ૨જી ઓક્ટોબર " ના રામ .... રામ
