દરેક હોર્સ્પિટલના મુલાકાતના કલાકો સાંજે 6-6.30 વાગ્યાની અંદર રહે છે; જો કે, ધસારોને લીધે તે કેટલીકવાર સાત વાગ્યા સુધી લંબાય છે. તે પછી દર્દીઓ માટે દાખલ દર્દીઓની તપાસ માટે દરવાજા બંધ થઈ જાય છે. જો કે, કેટલીક હોસ્પિટલોમાં, મુલાકાતીઓ પ્રતીક્ષા રૂમમાં અથવા આધારની અંદરની છાયામાં આરામ કરી શકે છે.
શિયાળાની રાતે તેવો જ પ્રકાર હતો. આ વાર્તા મારા નિવાસસ્થાનની નજીકની એક પ્રખ્યાત હોસ્પિટલના સંદર્ભમાં છે. જ્યારે પણ હું મારા મિત્રોને આ ઘટના યાદ કરું છું ત્યારે પણ તે ડર માટે મને હચમચાવે છે.
તે લગભગ 2010 ની શરૂઆતમાં હતું, ઘડિયાળ રાત્રે 12.30 વાગ્યે ટિકિટ કરતી હતી. મુખ્ય બિલ્ડિંગ બ્લોકનો દરવાજો રક્ષકો માટે ખોલવામાં આવ્યો હતો. તેની ચાળીસની લગભગ 5'2 ની withંચાઈવાળી એક ટોપ વ્હાઇટ લેડી કોઈક વાર રક્ષકોથી છટકી જવામાં સફળ રહી, જ્યારે તેઓએ એક ફેગ મેળવવામાં થોડો સમય કા .્યો. તે સ્ત્રી તેના હાથ પર અને તેના ઈશારા અને પેટર્ન દ્વારા બાંધેલી કાપડની એક નાની બેગ લઈ રહી હતી; તે રાજ્યના બહારના ગામના એક વિશિષ્ટ ગામની મહિલા હોવાનું લાગી રહ્યું છે.
રિસેપ્શનની નજીક પહોંચતા તેણે ડેસ્ક પર મહિલાને તેના અવાજમાં જ અભિવાદન આપ્યું અને તેના અવાજમાં દુખાવો સાથે તેણે પૂછ્યું, "મેડમ, કૃપા કરીને હું ફક્ત Badal મિનિટ માટે શ્રી બાદલ પાંડાની તપાસ કરી શકું?"
રિસેપ્શનિસ્ટ દ્વારા ત્વરિત પ્રતિક્રિયા એ નકારાત્મકતા અને બળતરા વલણ દ્વારા પૂર્ણ અસ્વીકાર હતી. ડેસ્ક પરની મહિલાએ જવાબ આપ્યો, “લગભગ 1 વાગ્યે છે! તમને કોણે અંદર આવવા દીધો? શું તમે ગાંડા છો! ભટ્ટ (સુરક્ષા ગાર્ડ)…! ”
તેના અવાજમાં વધુ વેદનાવાળી ગ્રામ્ય મહિલા અને તેના બંને હાથ તેની તરફ વળ્યાં, “મેડમ, કૃપા કરીને ગુસ્સે થશો નહીં. હું ફક્ત તેને મળવા માટે ખૂબ દૂરથી આવ્યો છું. કૃપા કરી મને ફક્ત 5 મિનિટ માટે મંજૂરી આપો. "" હોસ્પિટલોમાં કેટલાક નિયમો છે બહેન. મને ખરેખર દિલગીર છે પણ મને આમ કરવાની છૂટ નથી! તમે રાહ જોતા ઓરડામાં અથવા અમારી હોસ્પિટલના પ્રારંભમાં બહાર રાહ જુઓ અને આવતીકાલે સવારે પ્રથમ મુલાકાતે તે કલાકે તેની તપાસ કરી શકો છો. ”સ્વાગતકારીએ શાંત અને સારી રીતે જવાબ આપ્યો.
નિરાશ અને નિરાશ થઈને ગામની મહિલાએ કહ્યું, "મેડમ, પ્રમાણિકતા માટે મારે એટલો સમય નથી કે કેમ કે મારી ટિકિટ પુષ્ટિ થઈ હોવાથી હું આ શહેરને 2 થી 3 કલાકમાં જ છોડીશ." આટલું કહીને, મહિલા રડવા લાગી . તેનાથી રિસેપ્શનિસ્ટ તેના નિર્ણયને બદલવા માટે થોડી ભાવનાશીલ અને નબળી પડી હતી. તેણે રજિસ્ટરને તપાસવા અને પુષ્ટિ કરવા માટે બીજી કેટલીક વિગતો સાથે દર્દીનું નામ ફરીથી પૂછ્યું.
“મને ખૂબ જ માફ કરશો બહેન; શ્રી બાદલને ગઈકાલે સાંજે તેમનો અંત મળ્યો હોવાથી તેઓને આઈસીયુથી મોર્ગમાં ખસેડવામાં આવ્યા છે. તે હાલમાં અમારા મોર્ગ વિભાગમાં છે. ”રજિસ્ટરમાંથી દર્દીની પુષ્ટિ કર્યા પછી રિસેપ્શનિસ્ટને ગમ્યું. આ સાંભળીને ગામની મહિલા આંસુએ ભડકી ઉઠી અને તેના હાથમાંથી થેલી નીચે મૂકી.
થોડા સમય પછી, રિસેપ્શનિસ્ટ દ્વારા દિલાસો આપતા મહિલાએ વિનંતી કરી, “હું જાણું છું કે જે ગઈ છે તે પાછો નથી ફરતી, તો પણ હું ઓછામાં ઓછી એક વાર તેને છેલ્લે એક વખત મોર્ગમાં જોઈ શકું? હું ફક્ત એક મિનિટ લઈશ અને મારા માર્ગ પર જઇશ, હું તમને મારો શબ્દ આપું છું! ”મહિલાએ કરેલી આ પ્રકારની વિનંતી પર, રિસેપ્શનિસ્ટ સંમત થયા અને કહ્યું,“ હું શું કરી શકું છું તે તપાસો. ”
જ્યારે, આ થઈ રહ્યું હતું, ત્યારે ઘડિયાળ 1.15 પર ત્રાટક્યું. તે જ ક્ષણે, યોગાનુયોગ સવારે એક વાગ્યે તેની શિફ્ટ પુરી થતાં એક નર્સ ઘરે જઇ રહી હતી. રિસેપ્શનિસ્ટે તેને બોલાવ્યો અને વિનંતી કરી, “સુનીતા, પ્રિય, તમે કૃપા કરી આ મહિલાને માત્ર એક ક્ષણ માટે 3 જી મોર્ગ ચેમ્બરમાં રાખેલ બોડી નંબર 145 તપાસવામાં મદદ કરી શકશો? આ સ્ત્રી તેના પછી તાત્કાલિક રવાના થઈ જશે. ”આ સાંભળીને નર્સે બૂમ પાડી,“ મીનાક્ષી મેડમ, આજે હું ખરેખર થાકી ગઈ છું! મારી પાળી હમણાં પૂરું થઈ ગઈ અને થોડી ઘ લેવા મારે ઘરે દોડવાની જરૂર છે. મને ક્ષમા કરો. "
જોકે, રિસેપ્શનિસ્ટે નર્સને કોઈક રીતે મહત્તમ માત્ર 2 મિનિટ માટે શરીર પર તપાસ કરવા ખાતરી આપી કારણ કે તે જ ક્ષણે બીજું કોઈ ઉપલબ્ધ ન હતું. બળતરા મૂડ સાથેની ખાતરી આપી નર્સ ગામની મહિલાને આઠમા માળે મોર્ટગ વિભાગમાં લઈ ગઈ. ચેમ્બર જ્યાં શરીર મૂકવામાં આવ્યું હતું તે લિફ્ટ લોબીથી સીધા જ 6- ઓરડાઓ પછી આવેલું હતું અને તે પછી ચેમ્બરનો દરવાજો શોધવા માટે જમણો વળાંક આવ્યો.
