( આગળના ભાગમાં જોયું કે દિગ્વિજયસિંહ અને પાટીલ બંને સાંજે જયાં જમવા પહોંચે છે તે જગ્યા પર જ શૌર્ય , S.P. અને અર્જુન પણ એ જ જગ્યા પર પહોંચી જાય છે, શૌર્ય મસ્જિદ પાસે બેસેલી સ્ત્રી ને જોઈ ને તેની મદદ કરે છે અને મસ્જિદ ના મૌલવી સાહેબ ને સમજાવે છે કે અલ્લાહ ની દરગાહ પર ચાદર ચડાવો એની સાથે જ જરૂરિયાત મંદ ની સહાય કરશો તો અલ્લાહ પણ ખુશ થશે, શૌર્ય જેવો S.P. અને અર્જુન પાસે પહોંચવા જાય છે ત્યાં જ અચાનક પાછળ થી ગોળી ચલાવવાનો અવાજ આવે છે તો જાણીએ આખરે શું થયું છે)
ગોળી નો અવાજ આવતાં જ ત્યાં ઉપસ્થિત લોકો મા અફરાતફરી મચી જાય છે અને આમ પણ ચાર રસ્તા પડતાં હોવાથી બધા અલગ અલગ દિશામાં ભાગવા લાગે છે, દિગ્વિજયસિંહ પણ પોતાની ગન કાઠી ને જે તરફ થી ગોળી ચલાવી તે બાજુ જોવા લાગે છે અને પાટીલ ત્યાં ઉપસ્થિત લોકો ને હલ્લો ન કરવા અને સલામત નીકળવા મા મદદ કરે છે, ગોળી નો અવાજ આવતાં જ S.P. અને અર્જુન પોતાની ગન કાઢવાનો પ્રયત્ન કરે છે પણ શૌર્ય હાથનાં ઈશારા વડે તે બંને ને તેમ કરવાની ના પડે છે.
“સર જલ્દી થી અહીં થી નીકળી જવું પડશે ” અર્જુન એ કહ્યું
“પણ અર્જુન.... ” શૌર્ય એ કહ્યું
“સર હવે હું તમારી કોઈ વાત નહીં સાંભળુ અહીં થી અત્યારે જ જવાનું છે ” S.P. એ કહ્યું
S.P. એ શૌર્ય નો હાથ પકડયો અને તેને પોતાની પાછળ ખેંચી ગયો, અર્જુન પણ તેની પાછળ ગયો અને તે બંને એ શૌર્ય ને એવી રીતે કવર કર્યો કે કોઈ તેને નુકસાન ન પહોંચાડી શકે ,તે ત્રણેય કાર પાસે પહોંચ્યા અને શૌર્ય અને અર્જુન અંદર બેઠા, S.P. એ બધી બાજુ નજર ફેરવી અને તે પણ ગાડી મા બેઠો અને ગાડી ઘર બાજુ હાંકી મૂકી.
આ તરફ દિગ્વિજય સિંહે અને પાટીલે પરિસ્થિતિ તો સંભાળી લીધી પણ ગોળી કોના પર અને કોણે ચલાવી એ ખબર ન પડી, કારણ કે કોઈ પણ વ્યક્તિ ને નુકસાન પહોંચ્યું ન હતું એનો એક જ અર્થ હતો કે મારનાર નો નિશાનો ચૂકી ગયો હશે.પાટીલે પણ દિગ્વિજય સિંહ ને ત્યાં થી નીકળી જવાની સલાહ આપી કારણ કે આટલી રાત્રે અંધારા મા કંઈ પણ સબૂત શોધવો કે ઈન્વેસ્ટીગેશન કરવાનો કોઈ અર્થ ન હતો.
એટલે તે બંને પણ નીકળી ગયા, પણ દિગ્વિજય સિંહે નક્કી કરી લીધું હતું કે તે આ ઘટના પાછળ નું રહસ્ય શોધી ને રહશે.
શૌર્ય, S.P. અને અર્જુન પણ ઘરે પહોંચી ગયા અને ત્રણેય એકદમ બિલ્લી પગે શૌર્ય ના રૂમમાં જતાં રહ્યાં કારણ કે કોઈ પણ નોકર કે કેડબરી ને ખબર ન હતી કે શૌર્ય ઘરમાં ન હતો.
“સર આમ રસ્તા પર તમારાં પર કોણ હુમલો કરી શકે? ” અર્જુન એ સોફા પર બેસતાં કહ્યું
“એ ગોળી મારા પર ચલાવવામાં આવી ન હતી ” શૌર્ય એ પંલગ પર બેસતાં કહ્યું
“મતલબ? ” S.P. એ કહ્યું
“મતલબ એ કે ગોળી કોઈ બીજા વ્યક્તિ પર ચલાવવામાં આવી હતી પણ એ નિશાન ચૂકી ગયો ” શૌર્ય એ કહ્યું
“બીજા કોના પર? ” S.P. એ કહ્યું
“ત્યાં પોલીસ પણ હતી ” શૌર્ય એ કહ્યું
“પોલીસ અને ત્યાં સર અમે તો કયાં નહીં જોઈ ” અર્જુન એ કહ્યું
“અર્જુન આપણાં ટેબલ થી બે ટેબલ આગળ બે વ્યક્તિઓ બેઠા હતા એ પોલીસ હતાં ” શૌર્ય એ કહ્યું
“સર તમને કેમ ખબર એ પોલીસ હતા? ” S.P. એ કહ્યું
“હું માનું છું કે એ લોકો એ ફૉર્મલ કપડાં પહેરયા હતાં પણ એનાં શૂઝ પોલીસ ના હતાં બ્રાઉન કલર નાં અને ગોળી એ ઈન્સ્પેકટર પર ચલાવવામાં આવી હતી પણ એનું ગુડ લક કે એ બચી ગયો ” શૌર્ય એ કહ્યું
“અચ્છા, તો ગોળી એનાં પર ચલાવવામાં આવી હતી અમને તો થયું કે... ” અર્જુન એ કહ્યું
“તમને શું થયું કે મારા પર એમ ” શૌર્ય એ કહ્યું
“હા સર થોડીવાર તો એમ જ લાગ્યું કે ” S.P. એ કહ્યું
“અરે તમે છો ત્યાં સુધી મને કંઈ નહીં થાય” શૌર્ય એ કહ્યું
“તો પણ સર થોડી ચિંતા તો રહેવાની જ છે ”S.P. એ કહ્યું
“ઓકે પણ હવે બહુ રાત થઈ ચૂકી છે તમે પણ આજ અહીં જ રહો અને બાજુના રૂમમાં સુઈ જાવ અને મને પણ સુવા દો ” શૌર્ય એ કહ્યું
“ઓકે સર, ગુડ નાઈટ ” S.P. એ કહ્યું
“ગુડ નાઈટ સર ” અર્જુન એ કહ્યું
“ગુડ નાઈટ કાલ જગાડવા આવજો ” શૌર્ય એ કહ્યું
“સ્યોર સર ” S.P. એ કહ્યું અને તે બંને બહાર નીકળી ગયા અને શૌર્ય પણ લાઈટ ઓફ કરી ને સૂઈ ગયો
“ એકદમ અંધારું હતું અને ચારેય બાજુ સન્નાટો પ્રસરાયેલો હતો આ જ અંધકારનાં સન્નાટા મા એક જ અવાજ આવી રહ્યો હતો અને એ હતો એક બાળક ના રુદન નો, કોઈ વ્યક્તિ એક નાના બાળક નો હાથ ખેંચી ને તેને પોતાની તરફ ખેંચી રહું હતું, એ બાળક બહુ પ્રયત્ન કરી રહ્યો હતો પોતાના હાથને છોડાવાનો પણ એ વ્યર્થ હતું, એ અંધકારમાં એક જ વસ્તુ સ્પષ્ટ દેખાઈ રહી હતી અને એ હતી તે વ્યક્તિ ના જમણા હાથની પહેલી આંગળી મા રહેલી અંગૂઠી જેના પરનો લાલ રત્ન અંધકારમાં ચમકી રહ્યો હતો એ વ્યક્તિ તે બાળક ને અંધકારમાં ખેંચી રહ્યો હતો ” આટલું થતાં જ શૌર્ય તરત જ જાગી ગયો, તેનો ચહેરો પરસેવા થી રેબઝેબ હતો તેની હદય ની ધડકન વધી ચૂકી હતી અને તેનાં શ્રવ્સોશ્રવ્સા મા વધારો થઇ ગયો હતો, તેણે ઘડિયાળ સામે જોયું તો સવારના સાડા આઠ વાગી ગયા હતા, અચનાક તેના રૂમનો દરવાજો ખૂલ્યો અને S.P. અંદર પ્રવેશ્યો,
“ગુડ મૉર્નિંગ સર ” S.P. એ કહ્યું અને તેણે રૂમની બારી ના પડદા ખોલ્યા, S.P. એ શૌર્ય સામે જોયું તે જે પરિસ્થિતિ મા બેઠો હતો એ જોય ને તે તેની પાસે ગયો અને કહ્યું, “શું થયું સર! ફરી થી એજ સ્વપ્ન
”
“હા S.P. , આ સ્વપ્ન નું રહસ્ય મને હજી સુધી સમજાયું નથી નાનપણ થી આજ સ્વપ્ન, આ સ્વપ્ન મારો પીછો જ છોડતું નથી ” શૌર્ય એ કહ્યું
“સર તમે ચિંતા ન કરો એ માત્ર તમારો વહેમ છે ”S.P. એ કહ્યું
શૌર્ય ઉભો થયો અને તેનો કબાટ ખોલ્યો અને તેમાં રહેલી ત્તીજોરી ખોલી અને એક વસ્તુ બહાર કાઢી ને S.P. ને બતાવી, શૌર્ય ના હાથમાં એક અંગૂઠી હતી, સિલ્વર કલરની એક અંગૂઠી જેના પર એક લાલ રત્ન જડિત હતું, જે અંગૂઠી શૌર્ય એ સ્વપ્ન મા અજનબી વ્યક્તિ ના હાથમાં જોઈ હતી એજ અંગૂઠી તેના હાથમાં હતી અને જે બાળક તેના સ્વપ્ન મા હતું એ શૌર્ય પોતે હતો.
“સર માનું છું કે તમારું સ્વપ્ન વિચિત્ર છે પણ આ અંગૂઠી તમારી પ્રિય છે તમે નાનપણ થી આ પહેરો છો , હા અમુક કારણો સર તમે આ નથી પહેરતાં પણ આ સ્વપ્ન એક વહેમ જ છે ” S.P. એ કહ્યું
“પણ S.P.….. ” શૌર્ય એ કહ્યું
“સર હવે આ વાત છોડો અને તૈયાર થઈ જાવ અને નીચે આવો જલ્દી થી ” આટલું કહીને S.P. જતો રહ્યો
શૌર્ય એ પણ અંગૂઠી પાછી કબાટ માં મૂકી અને તે તૈયાર થવા જતો રહ્યો, નાનપણ થી શૌર્ય ને આવા સ્વપ્ન આવતાં અને દર વખતે S.P. જ તેને સમજાવતો કે આ માત્ર એનો વહેમ છે.
આખરે કોણ છે જેણે દિગ્વિજય સિંહ પર ગોળી ચલાવી અને શા માટે ચલાવી એ એક રહસ્ય હતું અને શૌર્ય નું આવું વિચિત્ર સ્વપ્ન જે વારંવાર શૌર્ય ને પરેશાન કરતું હતું શું હકિકત મા એ વહેમ હતો કે કોઈ રહસ્ય અકબંધ છે એની પાછળ અને શું S.P. આ સ્વપ્ન પાછળ ના રહસ્ય ને જાણતો હતો?, પ્રશ્નો તો બહૂ છે ઉતર માત્ર એક જ વાંચતા રહ્યો, “KING - POWER OF EMPIRE ”
