Cozy corner - 4 books and stories free download online pdf in Gujarati

 પરેશ ને વધુ કંઈ પૂછવાનો કોઈ મતલબ નહોતો.ફર્સ્ટ ટેસ્ટ નજીક આવતી હોવાથી મારે પણ વાંચવામાં અને મારી જર્નલ્સ અને નોટ્સ તૈયાર કરવામાં સમય આપવો પડે તેમ હતો.એટલે એકાદ મહિનો હું આ ઘટનાને સાઈડ પર મૂકીને અભ્યાસમાં લાગી પડ્યો. અને મહિના પછી હું આ ઘટના ભૂલી પણ જાત.કારણ કે આખરે આ ઘટના સાથે મારે કોઈ લેવા દેવા નહોતી.પણ એક રાત્રે એક નવી જ ઘટના બની. જોકે આ ઘટનામાં પ્રત્યક્ષ રીતે તો અમે સામેલ નહોતા,પણ હોસ્ટેલના દરેક રૂમમાં આ ઘટના ટોપ ટોપિક તરીકે ચર્ચાઈ રહી હતી. કોઝી કોર્નર મેં આગળ કહ્યું  તેમ કોઈ મોટા ઉધોગપતીનો જુનો બંગલો હતો.અને એમનો એક વફાદાર ચોકીદાર વાલમસિંહ હોસ્ટેલની પાછળના ભાગમાં આવેલા એક આઉટ હાઉસમાં રહેતો હતો. મોટે ભાગે એ ત્યાં દારૂ પી ને પડી રહેતો. ક્યારેક હોસ્ટેલના ગ્રાઉન્ડમાંથી એને ઘરની ચીજો એક કપડાંની થેલીમાં લઈને જતો અમને જોવા મળતો.આમ તો કોઈ એને બોલાવતું નહી.એ પોતે એક રહસ્યમય આદમી હતો.એના પરિવારમાં એક વીસેક વરસની એની છોકરી રમલી અને પાછલી ઉંમરે થયેલા બે બાળકો છોટુ અને ગોટુ અને સાવ દુબળી એની પત્ની એમ કુલ ચાર જણ હતા. અમારી રૂમ ની સામેના કોર્નરમાં આવેલા રૂમ નં 12 ની પાછળની દીવાલમાં પડતી મોટી બારીમાંથી એનું આઉટ હાઉસ દેખાતું. રમલી ખૂબ જ રૂપાળી હતી. ઉંચી અને પાતળી. લંબગોળ મોઢાવાળી અને મોટી આંખો વાળી એ છોકરીને પટાવવા હોસ્ટેલના ઘણા છોકરા લાઇન મારવા ક્યારેક એના ઘર તરફ જતા. એક બે વાર વાલમસિંહની ગાળો અમારા રૂમ પાર્ટનર બીટીએ પણ ખાધી હતી.બાર નંબર વાળા રમલી માટે પેલી બારી આગળ ઉભા રહીને વાંચવાનો ઢોંગ કરતા. રમલીનું ઘર અને રમલીને જોવા માટે રૂમ નં 12 જ એકદમ અનુકૂળ જગ્યા હતી.ઉપરના ફ્લોર પરથી, રૂમ નં 12 ઉપરના રૂમમાંથી પણ જોઈ શકાતું. પણ વૃક્ષની ડાળો અને પાંદડા અંતરાય બનતા. એટલે રમલી પાછળ લબડતાં હોય એવા ઘણાં છોકરાઓ રૂમ નં 12માં પડ્યા પાથર્યા રહેતા. પણ હજુ સુધી રમલીએ કોઈને ભાવ આપ્યો નહોતો. પાછળની બાજુ જ્યાં ચોકડી હતી ત્યાં મ્યુનિસિપાલટીનું પાણી સવારે આઠ વાગ્યા સુધી આવતું.રમલી ત્યાં કપડાં ધોવા ઘણીવાર આવતી.ત્યારે એની સાથે પેલા બન્ને ગોટુ અને છોટુ અવશ્ય રહેતા. રમલી વિશે આટલી વાત કરવાનું કારણ એ છે કે આ રમલી આપણી આ વાર્તામાં આગળ જતાં ખૂબ જ મહત્વનું પાત્ર બનવાનું છે.

 વાલમસિંહ ગાયબ હતો. પેલી ઘટના બની ત્યારથી. મને લાઈટ થઈ હતી,કારણ કે પરેશે મને તે દિવસે કહેલું કે કોનું ખુન થયું છે એ મને ખબર છે પણ તને હું કહેવાનો નથી. વાલમસિંહની દુબળી પત્ની થોડા દિવસો પહેલા ઘમુ સરની સાથે ખૂબ જ ઝગડી હતી.હું અને પરેશ ત્યારે હોસ્ટેલમાં નહોતા.પણ હોસ્ટેલના દરેક રૂમમાં આ વાત ચર્ચાઈ રહી હતી. કારણ કે પેલીએ ઘમુસરને કાનમાંથી કીડા ખરે એવી ગાળો આપી હતી અને બે દિવસમાં જો એનો ઘરવાળો ઘેર નહિ આવે તો એ પોલીસમાં ફરિયાદ કરવાની ધમકી આપતી હતી.સ્વાભાવિક રીતે જ હોસ્ટેલમાં હાજર વિદ્યાર્થીઓનું ટોળું જમા થાય જ.અને ગુરખો બધાને વિખેરવા કોશિશ  કરે જ. અને આ મામલો રમલીને લાગતો વળગતો હોવાથી રમલીના આશિકો વાતના મૂળ સુધી ગયા વગર ત્યાંથી ખસે ખરા ? એમાં એક બે જણ ગુરખા સાથે બાખડી પડ્યા હતા. 12 નંબર વાળા રમેશ સાવલિયાએ તો ગુરખાને બે ચાર ગાળો ઠોકીને એક લાફો પણ ઠોકી દીધો હતો. એટલે એક તરફ રમલીમાતની ઘમુસર જોડે જીભા જોડી અને એક તરફ ઘમુસરની આજ્ઞા પ્રમાણે વિદ્યાર્થીઓને દૂર કરતા ગુરખા સાથે રમલીના આશીકોની માથાકૂટ મચી હતી. દોઢ કલાક સુધી આ માથાકૂટ ચાલી હોવાનું અમને જાણવા મળ્યું હતું.અને બધા વિદ્યાર્થીઓ પોતાને ફાવે તેવી અટકળો કરી કરીને વાતમાં મોણ નાખતા હતા. કોક વળી રમલીને ઘમુસરની છોકરી હોવાનું અને એ નાતે જે લોકો રમલીના આશિક હતા એ સૌનો સસરો ઘમુસર થાય એમ કહીને ખીખીયાટા કરતા હતા. રમેશ સાવલિયાએ ગુરખાને માર્યો એટલે કેટલાક રમેશને જમાઇરાજ કહીને ખીજવતા હતા.

 "તો, આ વાલમસિંહનું જ ખુન એ રાત્રે આ લોકોએ કર્યું છે ને ?'' મેં પરેશને મુતરડીમાં મારી બાજુમાં જ ઉભા રહીને પેશાબ કરતા પરેશને પૂછ્યું.પરેશ મારી સામું જોઈ રહ્યો.

" તું મને ના કહે તો કંઈ નહીં. વાલમસિંહ ગાયબ થયો છે અને એની બયરી ઘમુસર પાસે એની ઉઘરાણી કરે એટલે પેલી ઘટનાના સાક્ષી તરીકે મને ખ્યાલ આવી શકે છે દોસ્ત. હું તો હવે એ બધું ભૂલી જ જવાનો હતો પણ હવે સાલ્લુ ઇન્ટરેસ્ટિંગ થતું જાય છે. જો એ મરનાર માણસને તે જોયો હોય અને તું એને ઓળખતો હોય તો એ વાલમસિંહ જ હોવો જોઈએ. "

‌"તને કહેવામાં મને બીજો કોઈ વાંધો નથી. પણ તું પછી આમાં સળી કરે તો ? એટલે હું તને નો'તો કહેવાનો. પણ હવે તું જ્યારે જાણી જ ગયો છો ત્યારે કહી દઉં. ત્યારે મને એ માણસ વાલમસિંહ હોય એવું લાગેલું.અને ત્યાર પછી મેં કોઈ દિવસ એને જોયો નથી એટલે મને શંકા પડેલી. પણ આ નવી જે ઘટના બની એના પરથી લાગે છે કે કદાચ એ જ હોવો જોઈએ" પરેશે મને કહ્યું.પણ ત્યારે મને એણે એ નહોતું કહ્યું કે વાલમસિંહ ગુમ થયો હોવાનું પરેશને રમલીએ જ કહ્યું હતું.જો કે મારા ખાંખાં ખોળા દરમ્યાન આ ઘટના પછી પંદર દિવસમાં જ મેં એ પકડી પાડેલું. હોસ્ટેલમાં ઘણા રમલીની પાછળ હાથ ધોઈને પડ્યા હતા.પણ આપણા આ છૂપા રૂસ્તમ પરિયા સાથે રમલી ચાલુ હતી.( મને કોઈના પ્રેમ સબન્ધ માટે આવો 'ચાલુ' શબ્દ પ્રયોજવો બિલકુલ ગમતો નથી, પણ રમલી અને પરેશ વચ્ચે કોઈ પ્રેમ નહોતો. માત્ર ઉંમરનો તકાજો અને વિજાતીય આકર્ષણ. એટલે આવા પ્રેમસબંધને "ચાલુ" કહેવો પડે છે.તો વાચકમિત્ર મને માફ કરે.)

 તે દિવસે મેં એને ધબ્બો મારીને કહ્યું

"હાળા, તું તો ભારે ખેપાની નીકળ્યો. ઇ સાલ્લી કોઈની સામે નજર માંડીને જોતી નથી. પણ તારી ઝપટ માં કેવી રીતે આવી ?"

"એ એક કળા છે. બિચારી બાપ વગરની થઈ ગઈ. આ ઘમુસર સાથે રમલીની મમ્મી ચાલુ હતી. ઘણા વરસો પહેલા એની માં પણ આ રમલી જેવી જ રૂપાળી હતી.અને આ વાલમસિંહ ઘમુસરનો ડ્રાઇવર હતો." પરેશે મને કહ્યું.

"તો તો તું જ સાહેબનો જમાઈ. ઓલ્યો રમલો બિચારો અમથો અમથો બદનામ થાય છે" કહીને હું હસી પડ્યો.અને ઉમેર્યું, "પણ આ બધું તને કોને રમલીએ કહ્યું ?"

"હા વળી. નકર મને કેમ ખબર હોય"

"તમે બેય ક્યાં મળો છો તે આટલી વાતો થાય છે?" મને જિજ્ઞાસા થઈ.

"અરે પિક્ચર જોવા હું એને ઘણીવાર લઈ જઉ છું. ગેસ્ટહાઉસમાં પણ આઠ દસ વખત લઈ ગયો હતો. સાલી બહુ જ મઝાની છે હો" પરેશે  ત્યાર પછી એણે રમલી સાથે માણેલી કામક્રીડાનું વર્ણન કરીને મને પણ ઉત્તેજિત કરી મુક્યો. મને એની ઈર્ષા પણ થઈ. 

 "તો શું તું રમલી હારે લગ્ન કરીશ ?"મેં ભોળા ભાવે પૂછ્યું.

"હાલતી નો થા હાલતી નો. આ તો બે ઘડી મોજ કરવાની હોય. આવી દુબળી હારે લગ્ન થોડા કરવાના હોય ? બાપા ભાંગી નાખે અને રેશનકાર્ડમાંથી નામ પણ કાઢી નાખે @#$" મને ગાળ દઈને એ હસી પડ્યો. (એટલે જ મેં હમણાં "ચાલુ"શબ્દ વાપર્યો છે )

"પણ પરેશ આતો ચિટિંગ કહેવાય. કોઈ છોકરીની લાગણીઓ જોડે આમ રમત રમવાનો આપણને કોઈ અધિકાર નથી" મેં કહ્યું.

"ઓ હેલો.. બવ ડાયીનો થા માં. હું કંઈ પહેલો નથી. મારા જેવા ઘણાયને એ ફેરવતી હશે. અને આપડે તો પહેલેથી જ ચોખવટ વાળું કામ કરીએ છીએ. પેલી વાર ગેસ્ટહાઉસમાં લઈ ગયો ત્યારે જ કહી દીધું હતું કે જો બે ઘડી મોજ કરવી હોય તો જ આપણને રસ છે. બાકી વાંહે પડવાની વાત નહિ.લગન બગનની વાત નહી સમજ્યો ?" પરેશે કહ્યું. 

  તે દિવસ પછી અમે બન્ને ખાસ મિત્રો બની ગયા. પરેશ માટે મને થોડું માન પણ થયું.ચાલો કમ સે કમ એ રમલીને છેતરતો તો નહોતો જ. રમલીના પરેશ સાથેના આ કનેક્શનને કારણે જ અમારે આ ઘટનાના વમળમાં ઊંડું ઉતરવું પડ્યું હતું. અને ત્રણ દિવસ પછી જ અમારે હમીરસંગનો સામનો કરવાનો હતો.