સૌમિત્ર
સિદ્ધાર્થ છાયા દ્વારા
-: પ્રકરણ ૫૪: -
સવારના સાડા આઠ, ધૂળેટીની સવાર પડી. ધરા જે રૂમમાં સુતી હતી એની એક બારીની તિરાડમાંથી સૂર્યનું એક કિરણ અચાનકજ પ્રવેશ્યું અને સીધું જ ધરાની આંખ પર પડ્યું. ધરાની આંખ ખુલી ગઈ. એ સફાળી ઉભી થઇ ગઈ અને આસપાસ જોયું અને એને લાગ્યું કે એ કદાચ બે-ત્રણ દિવસની ઉંઘ પછી ઉઠી છે. અફીણનો જે થોડો ઘણો નશો જગતગુરુએ ધરાને એના ધ્યાન બહાર આપ્યો હતો એ નશો હવે સંપૂર્ણપણે ઉતરી ચૂક્યો હતો. ધરાને હવે ભાન આવી ચુક્યું હતું અને આળસ મરડતાં એણે જોયું કે એની પેન્ટી એના પગની પાસે પડી હતી.
અચાનક જ ધરાને લાગવા લાગ્યું કે એની સાથે કશુંક અજુગતું બની ચૂક્યું છે. ધરાને ખ્યાલ આવ્યો કે સૂર્યના કિરણના આંખમાં પડવાને લીધે એ જ્યારે બેડ પર બેઠી થઇ ત્યારે એની નાઈટી પણ એની કમર સુધી ઉંચી હતી એટલુંજ નહીં નાઈટીનો એક હિસ્સો એના ડાબા ખભા પરથી ઉતરી ગયો હતો અને ઉપરના તમામ બટન પણ ખુલ્લા હતા. ધરાને એ હવે એ બાબતનો ખ્યાલ આવતા વાર ન લાગી કે ગઈકાલે રાત્રે એને કોઈકે એની મરજી વિરુદ્ધ ભોગવી છે. ધરા હાંફળી ફાંફળી થવા લાગી અને બેડ પરથી ઉભી થઇ ગઈ, પણ અચાનક જાણેકે એને નબળાઇ આવી ગઈ હોય એમ એ બેડ પર ફરીથી બેસી ગઈ.
ધરા આસપાસ જોવા લાગી અને મન પર જોર દઈને યાદ દેવા લાગી કે રાત્રે એની સાથે શું થયું હતું. ધરાએ બાજુમાં પડેલી પેન્ટીને ઉઠાવી અને બેડ પર બેઠાબેઠા જ પહેરી લીધી. ધરાએ એજ અવસ્થામાં આંખો બંધ કરી દીધી અને એને સેવાબાપુનો ચહેરો ધૂંધળો ધૂંધળો દેખાવા લાગ્યો. સેવાબાપુ ધરાના શરીર પર છવાઈ ગયા હતા એવું ધરાને યાદ આવવા લાગ્યું. ધરાને હવે ડર લાગવા લાગ્યો હતો એની સેવાબાપુ પ્રત્યેની આસ્થા એને યાદ આવી રહેલા એક એક ધૂંધળા દ્રશ્યો પછી ધૂળ થવા લાગી હતી.
ધરાએ ડરતાં ડરતાં નાઈટી ખભા પરથી ઉતરી જવાને લીધે અડધા ખુલ્લા પડી ગયેલા પોતાના ડાબા સ્તન તરફ નજર કરી જેના પર કોઈના... કોઈના શું સેવાબાપુના જ નખના અને દાંતના નિશાન હતા. હવે ધરાને એમ પણ લાગવા લાગ્યું કે એના જમણા સ્તન પર પણ આવા જ નિશાન છે. અચાનક ધરાને એની ડુંટી પર કશુંક ફીલ થયું. એણે નાઈટીની અંદરથી એની ડુંટીની આસપાસ આંગળી ફેરવી તો ખ્યાલ આવ્યું કે ત્યાં પણ સેવાબાપુએ એને બચકાં ભર્યા છે. હવે તો ધરા એ જાતેજ નાઈટી ઉંચી કરીને અને એની નજર અને એની આંગળીઓ એના આખા શરીર પર ફરવા લાગી અને એના પગ પર ગઈ તો ત્યાં પણ એના બંને પગના ગોટલાથી માંડીને જાંઘો સુધી સેવાબાપુએ એમના દાંતના નિશાન પાડી દીધા હતા.
ધરાને ખ્યાલ આવ્યો કે એ રાત્રે ઉંઘમાં, ‘બસ, સોમુ બસ... આજે તને શું થઇ ગયું છે? તું તો ગાંડો થઇ ગયો છે.’ એવું પણ બોલી હતી. પણ એ એનો સોમુ એટલેકે સૌમિત્ર ન હતો પરંતુ સેવાબાપુ હતા જેણે એને કોઈ રીતે ઘેનમાં રાખીને ભોગવી હતી. ધરાનો આઘાત હવે ગુસ્સામાં પરિવર્તિત થયો અને એણે આ વાત અત્યારે એના માતાપિતાને અને પછી અમદાવાદ કૉલ કરીને સૌમિત્રને પણ અહીં બોલાવીને સેવાબાપુ સામે પોલીસમાં બળાત્કારની ફરિયાદ કરવાનું નક્કી કર્યું.
ધરાએ એની નાઈટી સરખી કરી અને રૂમનું બારણું જોરથી ખોલ્યું અને બાજુના રૂમમાં જ્યાં પરસોતમભાઇ અને ઉમાબેનને ઉતારો આપવામાં આવ્યો હતો એને ખખડાવ્યો.
‘સાયબ ને બેન તો હવારે વેલા રાય્જ્કોટ વયા ગ્યા.’ નજીકમાં જ પોતું કરી રહેલો એક સેવક બોલ્યો.
‘કેમ?’ ધરાને નવાઈ લાગી.
‘તે ઈમણે તમારું બાય્ણું હવાર હવારમાં બે તન વાર ખખડાયવું પણ તમે બવ નિંદરમાં હસો અટલે જગતબાપુએ સલ્લા આપી કે ઈ લોકો ભલે ઝાય, તમે તમારી મેરે રાય્જ્કોટ વયા આવસો.’ સેવક એ જાણતો હતો એવો જવાબ આપ્યો.
હવે ધરાનું માથું ફાટવા લાગ્યું હતું એણે સેવાબાપુના રૂમ તરફ ઝડપભેર પગલાં માંડ્યા.
ધરા હજી અડધે રસ્તે પણ નહોતી પહોંચી ત્યાં એને સામે જગતગુરુ મળ્યો.
‘બાપુ છે?’ ગુસ્સો, શરમ અને હતાશાથી ફાટફાટ થઇ રહેલી ધરાને હવે સેવાબાપુનું પૂરું નામ પણ નહોતું લેવું પણ અત્યારે એની પાસે એમને બાપુ કહ્યા સિવાય બીજો કોઈજ રસ્તો ન હતો.
‘બાપુ તો સવારની ફ્લાઈટમાં મુંબય વયા ગ્યા.’ જગતગુરુને બધીજ બાબતનું જ્ઞાન હતું પણ એણે પોતાના ચહેરા પર જાણકારીની એક નાની અમથી રેખા પણ ઉપસવા ન દીધી.
‘મુંબઈ? કેમ?’ ધરાનો અવાજ ફાટી પડ્યો કારણકે એને આમ થવાની જરાય આશા ન હતી.
‘કાય્લથી ન્યા મુલુંડમાં બાપુની સપ્તા સાલુ થાવાની સે. હુંય આય્જ રાયતની સૌરાષ્ટ્રમાં જૈસ.’ જગતગુરુએ ફરીથી પુરેપુરી સ્વસ્થતા જાળવીને જવાબ આપ્યો.
ધરાને એમ લાગ્યું કે હવે એનું માથું અહીં જ ફાટી પડશે. એને સેવાબાપુને એની સાથે એમણે આવું કેમ કર્યું અને એના પિતાની વર્ષોજુની સેવાદારીનું આ ફળ કેમ આપ્યું એ પૂછવું હતું અને બાદમાં એ સેવાબાપુને પાઠ ભણાવશે એવી ચેતવણી આપવાનું પણ નક્કી કરી ચૂકી હતી. આમાંનું કશું પણ એ હવે બોલી શકવાની નથી એવો ખ્યાલ ધરાને સેવાબાપુની ગેરહાજરીના સમાચાર મળવાને લીધે આવી ગયો હતો.
ધરાએ એના કદમ પાછા વાળ્યા અને બંને હોઠને જમણી હથેળીથી દબાવીને પોતાના રૂમ તરફ ઝડપથી દોડવા લાગી. ધરા જેવી પોતાના રૂમમાં ઘુસી કે એણે દરવાજાને ધક્કો મારીને એને લોક કરી દીધો અને બેડ પર બેસીને પોતાના ચહેરાને બંને હાથમાં સમાવીને રડવા લાગી. ધરાનું રુદન ધીમેધીમે વધવા લાગ્યું અને બહાર પણ સંભળાવવા લાગ્યું હતું પણ આસપાસના તમામ રૂમ ખાલી હતા.
જગતગુરુ ધીમા પગલા માંડતો ધરાના રૂમના દરવાજા પાસે ઉભો રહ્યો. એણે રૂમનું લેચ ખોલવા પ્રયત્ન કર્યો પરંતુ ઓટોમેટીક લોક હોવાથી ધરાએ જ્યારે દરવાજો ધક્કો મારીને બંધ કર્યો ત્યારે આપોઆપ એ બંધ થઇ ગયું હતું. જગતગુરુએ પોતાના સફેદ કુર્તાના ડાબા ખિસ્સામાંથી માસ્ટર કી કાઢી અને રૂમનું લોક ખોલ્યું. જગતગુરુ રૂમમાં પ્રવેશ્યો અને જોયું તો ધરા બેડ પર પગ નીચે લટકાવી અને પોતાની હથેળીઓમાં ચહેરો છુપાવીને રડી રહી હતી. જગતગુરુએ ઓટોલોક ફરીથી દબાવ્યું અને દરવાજો બંધ કરી દીધો.
‘આને બાપુના આસીર્વાદ સમઝ ધરા અને હંધુય ભૂલી ઝા.’ ધરાની નજીક ઉભેલા જગતગુરુએ એનો ખભો પોતાની આંગળીઓથી દબાવ્યો.
ધરાએ રડતાં રડતાં હથેળીઓમાંથી ચહેરો બહાર કાઢીને જગતગુરુ સામે ગુસ્સાથી જોયું અને જમણે હાથેથી જગતગુરુનું કાંડું પકડીને એના હાથને હડસેલો મારી દીધો જે એના ખભા પર હતો.
‘બાપુના ખાસ આસીર્વાદ લેવા તો બાયું આમ પાણી વનાની માસ્લીની ઝેમ તડફ ફડફ થાતી હોય સે, ઝ્યારે તને તો બાપુએ હામે સાલીને બવ પ્રેમથી એના ખાસ આસીર્વાદ આય્પા સે. હવે રોવાનું મૂકી દે ને પસે ઝો બાપુનો કમાલ. મને પાંસ ભક્તોના નામ, એડ્રેસ અને ફોન નંબર બાપુ આપતા ગ્યા સે. આ પાંસેય બાપુના પરમ ભગતો સે અને બ્રાજીલના બવ મોટા વેપારીઓ સે. બાપુએ કીધું સે કે ઝો ધરા ઈમના આસીર્વાદ સ્વીકારે તો આ પાંસેય નામ મારે તને આપવા. મોટા મોટા ઓડરું મલસે તને ધરા. બાપુએ પાંસેયને હમઝાવી દીધા સે.’ જગતગુરુની સ્વસ્થતા ગજબની હતી.
જાણેકે ધરા આ બધું થયા પછી અને થોડુંક દુઃખી થયા પછી બધુંજ ભૂલી જઈને માની જશે એવું જગતગુરુના ચહેરા પરથી અને એની વાત પરથી લાગી રહ્યું હતું.
‘આશિર્વાદ માય ફૂટ. એણે મારો રેપ કર્યો છે. હું અહિયાંથી સીધી જ પોલીસ સ્ટેશને જાઉ છું.’ ધરા જોરથી બોલી અને બેડ પરથી ઉભી થઇ.
જેવી ધરા બેડ પરથી ઉભી થઇ કે જગતગુરુએ એને ધક્કો માર્યો અને એ ફરીથી બેડ પર ફસડાઈ પડી. જગતગુરુ એ ધરાનું ગળું પકડ્યું અને એના પર સવાર થઇ ગયો.
‘ઝો ધરા. તને ઝે રીતે અટાણ હુધીન ઓડરું મયળા સે ને ઈ બાપુની જ કારીગરી થી મયળા સે. ઝો તને એમ લાગતું વોય કે તારી માલ વેંસવાની કળા કામ આય્વી સે તો ઈ ભૂલી ઝા. આ હંધાય બાપુના ખાસ ભક્તો સે જે બાપુનો પડ્યો બોલ ઝીલે સે. તારી ફેક્ટરી કરતાંય હઝારગણો હારો માલ બીજેથીન પણ મલે સે ને ઈય હારા ભાવે, પણ બાપુના કે’વાથી આ હંધાયે તને ઓડર આય્પા’તા. હવે વસાર કરી લેજે, બાપુના હાથ જો વિદેસ લગીન પોંચી હકતા વોય તો રાઝકોટ ને અમદાવાદ તો બવ નજીક સે. તું પોલીસ ટેસને તો પસી જૈસ પણ તું રસ્તામાં હોઇસ ને મારો એક ફોન રાઝકોટમાં પરસોતમ ને અમદાવાદમાં તારા વર ને દીકરાને મારી નાખવા હાટુ પુરતો સે. મારા માણસું અટાણે તારા બેય ઘરની આસપાસ જ મંડાણા સે અને મારા ઇસારાની રા’ ઝોવે સે. હવે તારું ડોકું ડાબે ઝમણે હલાવીને મને કે’ કે તું પોલીસ ફર્યાદ નય કરે પસી જ હું તારું ગળું છોડીસ.’ જગતગુરુનો અંગુઠો ધરાના હડીયાને ધીરેધીરે દબાવી રહ્યો હતો.
જગતગુરુની ભીંસ ધરાના ગળા પર વધી રહી હતી. ધરાને હવે શ્વાસ લેવામાં તકલીફ પડી રહી હતી. ધરાએ છેવટે પોતાનો ચહેરો પહેલાં ડાબીબાજુ અને પછી જમણીબાજુ હલાવ્યો. જગતગુરુને ખાતરી થતાં એણે ધરાનું ગળું છોડ્યું અને એના શરીર પરથી ઉભો થઇ ગયો.
‘તું બાપુનું મન કળ ધરા. આમતો બાપુના પેસીયલ આસીર્વાદ લે ઈ બાયુંને બાપુ મનેય પરસાદી તરીકે આપે, પણ ઈ તને દિલથી અને વરસોથી પ્રેમ કરેસ ધરા. મને સોખ્ખી ના પાડીને ગ્યા સે કે મારે તને હાથેય નો લગાડવો. તું હમઝી હકે હે કે બાપુની ગેરહાજરીમાં હું એના કે’વા સતાય તારી હાયરે ગમેતે કરી હક્યો હોત. પણ મારા હાટુ બાપુનો સબ્દેસબ્દ હુકમ સે. તું ય હંધુય ભૂલી ઝા, બાપુના પ્રેમનો સ્વીકાર કર, ઈ જે કે ઈમ વરત તો તારો ધંધો સારગણો વધી જાય્સે, ઈ ય એક જ વરહમાં. જીરિક વસાર તો કર આ ઉમ્રે પરસોતમભાઇ એના ધંધાને આકાસે અડતો જોસે તો કેટલા રાઝી થાસે? જતે દી’ એનો જ ઝીવ અવગતે જાહે. એકની એક દીકરી થયને તું તારા બાપ હાટુ આટલું તો કરી જ સક. બસ બાપુને ને એના પ્રેમને સ્વીકારી લે. તારે કાંય ગુમાવાનું નથી.’ જગતગુરુએ ધરાને ચેતવણીમિશ્રિત સ્વરમાં સલાહ આપી.
‘હા, હવે મારી પાસે ગુમાવવા જેવું છે જ શું? પપ્પાને મદદ કરવાના ઉદ્દેશથી હું થોડાક દિવસો માટે રાજકોટ આવી હતી. પણ મારી મદદ કરવાની ઇચ્છા એ ક્યારે મને પપ્પાનો બિઝનેસ વધારવાની લત લગાડી દીધી એનો મને ખ્યાલ પણ ન આવ્યો. પણ આ ધૂનમાંને ધૂનમાં મેં મારો સોમુ અને મારો સુભગ ગુમાવી દીધો. એ લોકોને તો હવે હું ઘરમાં હોઉં કે ન હોઉં કોઈજ ફરક નથી પડતો. એટલે ઘરમાં મારી હાજરી પણ મેં ગુમાવી. કાલે રાત્રે વર્ષો પછી માંડમાંડ સેવાબાપુ પ્રત્યે જાગેલા મારા વિશ્વાસને મારી લતને કારણે ગુમાવ્યો. મારું શરીર ગુમાવ્યું. હવે મારી પાસે ગુમાવવા લાયક કશું જ નથી જગતગુરુ, તમે સાચું કીધું. હવે તમે જો બહાર જાવ તો હું કપડા બદલીને ઘરે જાઉં? ચિંતા ન કરતાં હું ઘરે પહોંચીને બધુંજ ભૂલી જઈશ અને બપોરે જ અમદાવાદ જવા રવાના થઇ જઈશ. મારે હવે સેવાબાપુની અઢળક તાકાત અને કોન્ટેક્ટ્સ સામે લડીને મારા માતાપિતા અને મારા કુટુંબને કાયમ માટે ગુમાવવા નથી.’ ધરા બેડ પરથી ઉભી થઇ અને એણે પોતાની બેગ હાથમાં લીધી.
જગતગુરુને ધરાની વાત પર વિશ્વાસ થતાં એણે હકારમાં ડોકું હલાવ્યું અને રૂમનું લોક ખોલીને બહાર જતો રહ્યો.
રડતાં રડતાં કપડાં બદલીને ધરા પોતાની બેગ લઈને આશ્રમના પાર્કિંગમાં પડેલી પોતાની કાર લઈને રાજકોટ તરફ નીકળી ગઈ. રાજકોટ પહોંચીને ધરાએ પરસોતમભાઇને એ રીતે સમજાવ્યા કે હવે એમનો બિઝનેસ પાટે ચડી ગયો છે અને એ હોળી મિલનના પતવાની જ રાહ જોઈ રહી હતી. ધરાએ પરસોતમભાઇને એમ પણ કહ્યું કે એને એવું લાગે છે કે હવે એણે અમદાવાદ રહીને ફરીથી કૌટુંબિક જવાબદારીઓ નિભાવવી જોઈએ.
ધરાએ આશ્રમથી રાજકોટ આવતાં વિચારી રાખેલી વાત મુદ્દાસર કહેતાં પરસોતમભાઇ અને ઉમાબેનને એને ના પાડવાનો કે એના નિર્ણય પર ફરીથી વિચાર કરવાનો કોઈ મોકો જ ન મળ્યો અને આમ પણ એ બંનેના મતે ધરા પહેલેથી જ જીદ્દી છે અને એટલે પણ એને એનો નિર્ણય બદલવા માટે સમજાવીને કોઈ ફાયદો ન હતો.
પણ, ગઈરાત્રે આશ્રમમાં ધરા સાથે બનેલી ઘટનાની અજાણ ધરાના માતાપિતાને એ બિલકુલ ખ્યાલ ન હતો કે એ ઘટનાએ જ ધરાને પૂરેપૂરી બદલી નાખી હતી.
***
‘વરુણ આસપાસ તો નથીને?’ ગભરાયેલા અવાજમાં સૌમિત્ર બોલ્યો.
‘ના, એ સવારનો જ ક્યાંક નીકળી ગયો છે. મેં સવારથી કેટલા બધા ફોન કર્યા તને? નહીં નહીં તોયે પંદરથી વીસ મિસ્ડ કોલ્સ હશે, જોઈ લે. શું થયું? બધું ઠીક છે ને? અને તારા અવાજમાં આટલો ગભરાટ કેમ છે?’ ભૂમિના અવાજમાં ચિંતા હતી અને એણે એ ચિંતામાં ને ચિંતામાં સૌમિત્રને એકસાથે બે ત્રણ સવાલો પૂછી લીધા.
‘એ હું તને પછી કહું, પણ તું મને એમ કે’ કે તને કાલે વરુણ ક્યાં હતો એનો કોઈ ખ્યાલ છે?’ સૌમિત્રએ પૂછ્યું.
‘એનો કોઈ ક્લાયન્ટ આવ્યો હતો એટલે કાયમની જેમ એરપોર્ટની ફાઈવ સ્ટાર હોટલમાં એને મળવા ગયો હતો. પણ તું વરુણ વિષે કેમ આટલી બધી ઈન્કવાયરી કરે છે મિત્ર? મને ચોખ્ખે ચોખ્ખું કે’ મને હવે બીક લાગે છે.’ ભૂમિની ગભરામણ એના અવાજમાં સ્પષ્ટ દેખાતી હતી.
‘એક્ચ્યુલી વરુણ એના કોઈ ક્લાયન્ટને મળવા નહીં પણ મને લઈને એ હોટલમાં ગયો હતો.’ સૌમિત્રએ ફોડ પાડ્યો.
‘ઓહ માય ગોડ! તને? કેમ?’ ફોન પર વાત કરી રહેલી ભૂમિનું મોઢું પહોળું થઇ ગયું.
‘તને ખબર તો છે એ મારો મોટો ફેન છે એટલે એણે એ બહાને મારી સાથે થોડો સમય વિતાવવાની અને મારી નોવેલ પર ડિસ્કસ કરવાના બહાને કાલે જ ફોન કર્યો હતો અને મેં એને હા પાડી દીધી.’ સૌમિત્રએ વાત શરુ કરી.
‘તો તારે મને કહેવું તો જોઈતું હતું?’ ભૂમિએ સૌમિત્રને સવાલ કર્યો જેની સૌમિત્રને અપેક્ષા હતી જ.
‘વરુણનો કૉલ કટ કર્યા પછી હું તરતજ તને કૉલ કરવાનો હતો, પણ પછી થયું કે એ અમદાવાદમાં જ છે એટલે નક્કી આખો સમય તારી જોડે જ હશે. પાછો હોળીનો દિવસ હતો એટલે તું પણ ઘરે જ હોય. એટલે તને પછી કહીશ એવું વિચાર્યું.’ સૌમિત્રએ ભૂમિના સવાલનો યોગ્ય જવાબ આપ્યો.
‘એટલીસ્ટ, મને એસએમએસ તો... એનીવેઝ.. પછી શું થયું?’ ભૂમિની ઉત્કંઠા વધી રહી હતી.
‘એ મને સાંજે ઘરેથી પીકઅપ કરીને એરપોર્ટ હોટલ લઇ ગયો. શરૂશરૂમાં તો નોવેલ વગેરેની જ વાતો કરી, પણ પછી એણે ડ્રીંક મંગાવ્યું. મેં એને ના જ પાડી હતી કે હું ડ્રીંક નથી લેતો અને એણે પણ મને પ્રોમિસ કર્યું હતું કે એ મને ફોર્સ નહીં કરે.’ સૌમિત્રએ ગઈરાત્રે શું બન્યું હતું એ કહેવાનું શરુ કર્યું.
‘પછી?’ ભૂમિએ આગલો સવાલ કર્યો.
‘પણ, મને લાગે છે... લાગે છે શું ખાતરી જ છે કે એણે મારા સોફ્ટડ્રીંકમાં દારૂ ભેળવી દીધો હતો.’ સૌમિત્રએ વાત આગળ વધારી.
‘ઓહ ગોડ! પછી?’ ભૂમિની ચિંતા વધી ગઈ.
‘પછી... મને ખ્યાલ નથી કે મારી સાથે શું થયું પણ અત્યારે આછું પાતળું યાદ આવે છે કે હું વરુણ સામે વારંવાર તારું નામ લઇ રહ્યો હતો. હવે મને એવું પણ દેખાય છે કે વરુણના હાથમાં એનો સેલફોન હતો. ભૂમિ સોરી, પણ મને લાગે છે કે હું શરાબના નશામાં કદાચ આપણા વિષે બધુંજ બકી ગયો છું. આઈ એમ રિયલી સોરી. હું નશામાં હતો પણ મને ખ્યાલ નહતો કે મારા સોફ્ટડ્રીંકમાં વરુણે એની બ્લેક લેબલ મિક્સ કરી છે. એ જ મને રાત્રે ઘરે મૂકી ગયો અને અત્યારે... દોઢ વાગ્યે હું જાગ્યો ત્યારે પપ્પાએ મને કહ્યું કે મારો કોઈ મિત્ર મને રાત્રે મૂકી ગયો હતો. તે સવારથી કોલ્સ કર્યા હશે પણ હું એટલી ઉંઘમાં હતો કે મને ખ્યાલ જ ન આવ્યો.’ સૌમિત્ર એ પોતાની પરિસ્થતિ સ્પષ્ટ કરી.
‘હમમ...’ ભૂમિ બસ આટલું જ બોલી શકી.
લગભગ અડધી મિનીટ સુધી સૌમિત્ર કે ભૂમિ બંને મૂંગા રહ્યા.
‘ભૂમિ?? ભૂમિ?? આર યુ ધેર?’ ભૂમિ આટલો સમય મૂંગી રહેતા સૌમિત્ર બોલ્યો.
‘હા.’ ભૂમિએ ફરીથી ટૂંકમાં જ જવાબ આપ્યો.
‘હવે શું?’ સૌમિત્ર પણ ગભરાયેલો હતો.
‘મારા લગ્ન પહેલાં આપણે સંગીતાના ઘેર મળ્યા ત્યારે તું વીક પડ્યો હતો, હવે પરીક્ષાની ઘડી આવે તો વીક પડીશ?’ ભૂમિએ સીધો જ સવાલ કર્યો.
‘એ વખતના સંજોગો જૂદા હતા ભૂમિ અને હવેના જૂદા છે. ધરા પણ મારાથી ઈમોશનલી અલગ થઇ ગઈ છે અને મને તારા પ્રેમની ખાતરી થઇ ચુકી છે. હું તારા વગર હવે તો એક સેકન્ડ પણ જીવી શકવાનો નથી, એટલે હવે મારા વીક થવાનો કોઈજ સવાલ નથી આવતો.’ જેમજેમ સૌમિત્ર બોલ્યો એમ એના અવાજમાં મક્કમતા વધી રહી હતી.
‘બસ તો પછી, મિત્ર! જબ પ્યાર કિયા તો ડરના ક્યા!’ ભૂમિએ આટલું કહીને કૉલ કટ કરી દીધો.
-: પ્રકરણ ચોપન સમાપ્ત :-
