સૌમિત્ર
સિદ્ધાર્થ છાયા દ્વારા
-: પ્રકરણ ૨૩ : -
‘હા, મારી સાથે, મારી ઘેર!’ ધરાએ સૌમિત્રના સવાલના સૂરમાં જ પોતાનો જવાબ આપ્યો. એના ચહેરા પર સ્મિત હતું.
‘એમ હું તમારી સાથે કેવી રીતે આવી શકું?’ સૌમિત્રના અવાજમાં થોડોક ગભરાટ હતો.
‘આમ ચાલીને!’ ધરાએ પોતાના જમણા હાથની પહેલી બંને આંગળીઓથી ચાલવાની મુદ્રા કરી બતાવી. એ હસી રહી હતી.
‘પણ તમે તો એકલા રહો છો ને?’ સૌમિત્રએ હવે પોતાની ધરા સાથે રહેવાની અનિચ્છાનું સાચું કારણ બતાવી દીધું.
‘તો? હું તમને ખાઈ નહીં જાઉં. હું પ્યોર વેજીટેરીયન છું.’ ધરા હજીપણ હસી રહી હતી.
‘અરે! એમ નહીં...’ સૌમિત્ર પોતાની તકલીફ ધરાને સમજાવવા માંગતો હતો પરંતુ શરમને લીધે સમજાવી શકતો ન હતો.
‘તો કેમ? તમને એમ લાગે છે કે હું તમારો રેપ કરી નાખીશ?’ આટલું બોલતાં જ ધરા ખડખડાટ હસી પડી.
‘અરે, ના ના. આ તો તમારા મમ્મી પપ્પા, તમારા પડોશીઓ...’ સૌમિત્રએ ઈશારામાં ધરાને પોતાનો મુદ્દો સમજાવવાની કોશિશ કરી.
‘આ મુંબઈ છે યાર, અહીંયા તમારા ઘરની બાજુમાં કોણ રહે છે એની પણ કોઈને ખબર નથી હોતી. અને જ્યાંસુધી મારા મમ્મી-પપ્પાની વાત છે એમના વિશ્વાસે તો હું અહિયાં રહું છું અને ટ્રસ્ટ મી, મને મારા મમ્મી-પપ્પા પર ખૂબ પ્રેમ છે.’ ધરાનું હાસ્ય હવે ગંભીર સ્મિતમાં પલટ્યું.
‘ઠીક છે, ધરા. તમે આટલું કહો છો તો ના નહીં પાડું, ચાલો.’ સૌમિત્ર ધરાનો વિશ્વાસ જોઇને એને ઘેર જવા માટે તૈયાર થઇ ગયો.
‘સામે ફર્સ્ટ નહીં ને બીજો સિગ્નલ દેખાય છે ને? ત્યાંજ આપણે જવાનું છે, ઓટો કરી લઈએ, તમે થાકેલા પણ છો અને તમારી પાસે સમાન પણ છે.’ ધરાએ સૌમિત્રની બેગ જોઇને કહ્યું.
‘અરે, ના એટલો ભાર નથી. કાલ સુધીનો જ સમાન છે. કાલે રાતની ટ્રેઈનની ટિકિટ છે મારી. આટલું તો ચાલી નખાશે.’ સૌમિત્ર સિક્યોરીટી ઓફીસના ખૂણે મુકેલી એની બેગ ઉપાડતા બોલ્યો.
‘પણ એક પ્રોબ્લેમ છે.’ ધરા હસતાંહસતાં બોલી.
‘શું?’ સૌમિત્રને નવાઈ લાગી.
‘તમારે આ દસ પંદર મિનીટ મારી બકબક સહન કરવી પડશે.’ આટલું બોલતાં જ ધરા હસી પડી.
‘મને એની આદત છે એટલે કોઈજ વાંધો નથી.’ સૌમિત્ર મનમાં જ ભૂમિને યાદ કરતા બોલ્યો, ધરા સામે એણે માત્ર સ્મિત કર્યું.
સૌમિત્ર અને ધરા હજી થોડુંક ચાલ્યા જ હતા ત્યાં જ અચાનક વરસાદ તૂટી પડ્યો અને બંને એ એક ઝાડ નીચે શરણું લીધું. થોડી વાર રાહ જોયા પછી ધરાની ધીરજ ખૂટી.
‘સૌમિત્ર, તમને વાંધો ન હોય તો આપણે ચાલી નાખીએ તો? ક્યાં સુધી રાહ જોઈશું? અને બહુ દુર પણ નથી મારું ઘર.’ ધરા સતત પડી રહેલા વરસાદ સામે જોતા બોલી.
‘હા, મને વાંધો નથી. આમ પણ મારે ફ્રેશ થઈને નાઈટ ડ્રેસ જ પહેરવાનો છે.’ સૌમિત્ર વરસતા વરસાદમાં ધરાના ઘર સુધી ચાલવા માટે તૈયાર થઇ ગયો.
‘ગ્રેટ, આ મુંબઈનો વરસાદ છે એનું કશું જ નક્કી નહીં. બંધ થઇ જશે તો હમણાંજ બંધ થઇ જશે નહીં તો એક-બે કલાક પણ થાય.’ ધરાએ ઝાડનીચે થી નીકળીને ચાલવાનું શરુ કર્યું. સૌમિત્ર ધરાની સાથેજ ચાલવા લાગ્યો.
==::==
‘અગર આપકો પ્રોબ્લેમ ના હો તો આપ અમાર શોંગે ચોલો.’ શોમિત્રો ભૂમિને પોતાની સાથે પોતાની કારમાં આવવાની ઓફર કરી રહ્યો હતો.
‘અરે મેં એરપોર્ટ એરિયા મેં રેહતી હૂં.’ ભૂમિને કાયમની જેમ શોમિત્રોથી પીછો છોડાવવો હતો.
પરંતુ આજના બધા જ લેક્ચર પત્યા બાદ ઘરે જવા નીકળેલી ભૂમિ છેલ્લા પોણા કલાકથી એના ડીપાર્ટમેન્ટ ઓફ ઇકોનોમિક્સના કેમ્પસની બહાર આવેલી એક દુકાનની નીચે ઉભી ઉભી સામે વરસી રહેલા અનરાધાર વરસાદને બંધ થવાની રાહ જોઈ રહી હતી. પણ વરસાદ એમ તરત બંધ થઇ જશે એવી કોઈજ શક્યતા દેખાઈ રહી ન હતી. રોજ તો ભૂમિ ટેક્સીમાં ઘરે જતી રહેતી પરંતુ આજે તો ટેક્સી પણ દેખાઈ રહી નહોતી. એક તરફ ભૂમિને પોતે ઘેર કેમ પહોંચશે એની ચિંતા હતી તો બીજી તરફ શોમિત્રો એને પોતાની કારમાં ઘેરે લઇ જવાની ઓફર વારેવારે મૂકીને એને પરેશાન કરી રહ્યો હતો.
‘હેં... તો અમરા બાડી શોલ્ટ લેક શીટી મેં હી હૈ.’ શોમિત્રોના ચહેરા પર આનંદ સ્પષ્ટ દેખાઈ રહ્યો હતો.
‘બાડી?’ વરસતા વરસાદથી બે સેકન્ડ નજર હટાવીને ભૂમિ શોમિત્રો સામે જોઇને બોલી.
‘બાડી મતલોબ ઘોર. અમરા ઘોર શોલ્ટ લેક શીટી મેં હૈ, આપકે ઘોર સે બીશ મિનીટ દૂર. આપ ચિંતા નેહી કોરો. આમી આપકો શેફ્ટી કે શાથ આપકે ઘોર તોક આપકો પહોંચા દેગા.’ શોમિત્રોએ ફરીથી ભૂમિને પોતાની સાથે આવવાની ઓફર કરી.
હવે તો ભૂમિએ પણ વિચાર કર્યો કે વરસાદના બંધ થવાની રાહ એ ક્યાં સુધી જોશે? અને એમ શોમિત્રો પર વિશ્વાસ ન કરવાનું પણ કોઈ કારણ ન હતું. ડીપાર્ટમેન્ટમાં પણ એના વિષે બધા સારી સારી જ વાતો કરી છે, હા ફક્ત સ્ટુડન્ટ યુનિયનનો લીડર છે એટલુંજ બાકી એમ ખરાબ છોકરો ન હતો.
‘ઠીક હૈ, પર આપ મુજે લાસ્ટ ક્રોસ રોડ પર છોડ દેંગે, મેરે ફ્લેટ તક નહીં આયેંગે.’ ધરાએ શોમિત્રો સાથે જવાની હા તો પાડી પણ એને એ પોતાનું ઘર દેખાડવા નહોતી માંગતી. ખાસકરીને ત્યારે જ્યારે એને હવે ખબર પડી ગઈ હતી કે શોમિત્રો એના ઘરથી ખાસ દૂર રહેતો ન હતો.
‘ઠીક આછે..એકદોમ ભાલો ડીશીઝોન. આપ ઇધોર ભેઇટ કોરો. આમી કાર લેકોર આતા હૈ.’ શોમિત્રો ભૂમિના નિર્ણયથી એકદમ ખુશ થઇ ગયો અને ડીપાર્ટમેન્ટના પાર્કિંગ તરફ એણે દોટ મૂકી.
==::==
લગભગ દસ-પંદર મિનીટ બેફામ વરસાદમાં પલળતાં પલળતાં ધરા અને સૌમિત્ર ધરાના બિલ્ડીંગ સુધી પહોંચ્યા. ધરાનું ઘરનું બિલ્ડીંગ પણ તેની ઓફીસના બિલ્ડીંગ જેટલું જ ઊંચું હતું. ધરાનો ફ્લેટ છઠ્ઠે માળે હતો. લીફ્ટમાં બંને ઉપર આવ્યા. વરસાદને લીધે સૌમિત્ર અને ધરા સંપૂર્ણપણે ભીંજાઈ ગયા હતા. ભીંજાવાને ધરાનું ટીશર્ટ એના શરીર સાથે પહેલાં કરતાં પણ વધારે ચોંટી ગયું હતું. પોતાના ઘરનું તાળું ખોલી રહેલી ધરાની પીઠ સાથે ચપોચપ ચોંટી ગયેલા ટીશર્ટના સફેદ કલરને લીધે ધરાની લાઈટ લેમન કલરની બ્રેસીયર સૌમિત્રને સ્પષ્ટ દેખાઈ રહી હતી. સૌમિત્રને ઘણા સમય પછી કોઈ છોકરીને જોઇને આ પ્રકારની અજીબ લાગણી સતત થઇ રહી હતી. કદાચ ભૂમિએ એને પોતાની સાથે શરીરનું સુખ માણવા માટે ઉત્તેજીત કર્યા બાદ પહેલી વખત. સૌમિત્રએ તે દિવસે પણ જે રીતે પોતાને સંભાળી લીધો હતો એમ અત્યારે પણ તેણે પોતાને સંભાળી લીધો અને ધરા સામેથી નજર હટાવી લીધી.
ઘરમાં પ્રવેશ્યા બાદ ધરાએ સૌમિત્રને ગેસ્ટરૂમ બતાવ્યો અને એ રૂમનું બાથરૂમ ખોલીને એને ફ્રેશ થઇ જવા જણાવ્યું અને પોતે પોતાના રૂમમાં ફ્રેશ થવા ગઈ. સૌમિત્ર થોડું નાહ્યો અને પોતાના શરીરને વરસાદી પાણીથી સ્વચ્છ કર્યું. પછી રૂમમાં આવીને નાઈટ ડ્રેસ પહેરી લીધો. લીવીંગરૂમમાં આવવાની સાથેજ સૌમિત્રનું ધ્યાન એ રૂમના રાચરચીલા પર ગયું અને એને લાગ્યું કે ધરાનું કુટુંબ પૈસેટકે અત્યંત સુખી હશે. કારણકે મુંબઈ જેવા શહેરમાં, મોંઘા વિસ્તારમાં મોંઘો ફ્લેટ અને એમાંપણ આટલું મોંઘુ રાચરચીલું ધરાવવું એ સામાન્ય માણસ વિચારી પણ ન શકે.
સૌમિત્ર આમ વિચારી જ રહ્યો હતો ત્યાં અચાનકજ તેને ભૂખ લગાડી દે એવી સુગંધ આવી. સૌમિત્રને ખ્યાલ આવી ગયો કે ધરા રસોડામાં કશુંક બનાવી રહી હતી.
‘ઢેનટેણેન! ગરમાગરમ ચાય સાથે મસ્ત મસ્ત પ્યાઝ પકોડા હાજર છે!’ ધરા રસોડામાંથી લીવીંગરૂમમાં આવતાની સાથેજ બોલી એના બંને હાથમાં એકએક પ્લેટ હતી. એક પ્લેટમાં ચ્હા ના બે કપ અને બે રકાબી અને બીજી પ્લેટમાં ભજીયાં હતા. ગુલાબી કલરનું લૂઝ ટીશર્ટ અને કોફી કલરના લૂઝ પાયજામામાં અને ખુલ્લા પણ ભીના વાળ સાથે ધરા અત્યંત આકર્ષક લાગી રહી હતી.
‘અરે! આટલીબધી ધમાલ શું કરવા કરી?’ ધરાને ફરીથી ટીકીટીકીને જોવા માટે મજબૂર થઇ ગયેલો સૌમિત્ર પરિસ્થિતિનું ભાન થતા અચાનક જ બોલી પડ્યો.
‘તમે ભલે ગમે તે કહો પણ આચરકૂચરથી પેટ ન જ ભરાય એની મારા જેવી નંબર વન ભુખ્ખડને જ ખબર હોય. અને વરસાદમાં તો ચા અને ભજીયા તો દરેક ગુજરાતીને ઘેર હોય જ ને?’ ધરા હસતાંહસતાં બોલી.
‘અરે પણ આ તો બહુ છે.’ સૌમિત્રએ જવાબ આપ્યો.
‘વ્હોટ ઈઝ ધીસ સૌમિત્ર? તમને ભજીયાની ક્વોન્ટીટીની ચિંતા છે પણ એની ભારેખમ પ્લેટ પકડીને ઉભેલી એક નાજુક અને સુંદર છોકરીની જરાય ચિંતા નથી થતી?’ ધરા ખોટેખોટું મોઢું બગાડીને બોલી અને પછી હસી પડી.
‘ઓહ, આઈ એમ સોરી!’ આટલું કહેતાં જ સૌમિત્રને જાણે કોઈએ સ્વીચ દબાવીને ધક્કો માર્યો હોય એમ એ ધરા તરફ સ્વગત આગળ વધ્યો અને એની પાસેથી બંને પ્લેટ્સ લઇ લીધી.
ધરાએ નજીક પડેલું નાનકડું ટેબલ ખેસવ્યું અને સૌમિત્રને બંને પ્લેટ એના પર મૂકી દેવા જણાવ્યું. પછી એ જમીન પર બિછાવેલા ગાલીચા પર જ બેસી ગઈ અને એ જોઇને સૌમિત્ર પણ ધરાની જેમજ એની સામે ગોઠવાયો. ભજીયાં અને ચ્હાની મજા માણતા સૌમિત્ર અને ધરાએ ખૂબ વાતો કરી. ધરાની વાતો પરથી સૌમિત્રને ખબર પડી કે તેના પિતા રાજકોટના એક મોટા ઉદ્યોગપતિ છે અને ધરા એમની એકની એક પુત્રી છે, પરંતુ ધરાને એમના બિઝનેસમાં કોઈજ રસ નહતો અને એને માત્ર ક્રિએટીવ કામમાં જ રસ હોવાથી એણે કોલેજ કર્યા બાદ મુંબઈ આવી જવાનું નક્કી કર્યું અને જાતેજ આ ગ્રાન્ડ પબ્લિકેશન્સમાં નોકરી શોધી લીધી. ધરાને વધુ તકલીફ ન પડે એટલે એના માતાપિતાએ જ નોકરીના સ્થળથી સહેજ દુર જ એને આ ફ્લેટ લઇ આપ્યો હતો.
==::==
‘પર આપ તો મોના કર રહા થા?’ શોમિત્રોના ચહેરા પર આશ્ચર્ય હતું.
‘હાં પર અબ મેં હી કેહ રહી હું કી આપ ઉપર આઇએ. પાર્કિંગમે કાર લેને ગયે ઉસમેં આપ બહુત ભીગ ગયે હૈં ઔર પૂરા રાસ્તા છીંકતે રહે. ઉપર આઇયે, ગરમાગરમ ચાય પીજીયે ફિર ઘર જાઈએ આરામસે...’ ભૂમિએ સ્મિત આપતાં શોમિત્રોને ભારપૂર્વક પોતાને ઘેર આવવાનું જણાવ્યું.
ભૂમિને ઘેર પહોંચાડવા ડીપાર્ટમેન્ટના પાર્કિંગ સુધી પોતાની કાર લેવા જતી વખતે શોમિત્રો ખૂબ ભીંજાઈ ગયો હતો અને એણે આખા રસ્તા દરમ્યાન છીંક ખાધે રાખી હતી. રસ્તામાં જ ભૂમિએ વિચાર્યું કે એણે આટલું બધું ક્રૂર ન થવું જોઈએ, ખાસકરીને એ વ્યક્તિ સાથે જે એને આટલા વરસતા વરસાદમાં એને સુખરૂપ ઘેર પહોંચાડી રહ્યો છે. એટલે ભૂમિએ પોતેજ મુકેલી શરત તોડી અને શોમિત્રોને છેક પોતાના ફ્લેટ સુધી લઇ આવી અને હવે તેને એ પોતાને ઘેર આવવાનું જણાવી રહી હતી.
‘ઠીક આછે. આમી પાર્કિંગ કોર કે આતા હું.’ શોમિત્રોના ચહેરા પર અજીબ ખુશી હતી.
ભૂમિ કારમાંથી નીચે ઉતરી અને શોમિત્રો કાર પાર્ક કરીને આવે એની રાહ જોવા લાગી. વરસાદ હજીપણ ચાલી રહ્યો હતો એટલે શોમિત્રો કાર પાર્ક કરીને આવ્યો ત્યાંસુધી ફરીથી ભીંજાઈ ગયો. શોમિત્રોના આવતાંજ ભૂમિ અને શોમિત્રો દાદરા ચડીને પહેલા માળે આવેલા ભૂમિના ફ્લેટમાં ગયા. ભૂમિએ ફ્લેટમાં આવતાની સાથેજ પોતાના રૂમમાં જઈને પોતાનો એક્સ્ટ્રા ટોવેલ શોમિત્રોને આપ્યો અને એને એનું માથું બરોબર લુછી લેવાનું કહ્યું. ટોવેલથી પોતાનું માથું લૂછતાં લૂછતાં શોમિત્રોએ એના ભીના થઇ ગયેલા ઝભ્ભાના ખિસ્સામાંથી પોતાનું પાકીટ, એમાંથી બહાર કાઢેલી ઘણીબધી નોટો અને લાઈસન્સનું પ્લાસ્ટિકનું કવર ટેબલ પર સૂકવવા મુક્યા.
થોડીવાર પછી ભૂમિ ચ્હાના બે કપ લઈને આવી અને એ અને શોમિત્રો સામસામા સોફા પર બેઠા.
‘યે કૌન હૈ?’ ટેબલ પર પડેલા શોમિત્રોના પાકીટમાં દેખાતી એક તસ્વીરને જોઇને ભૂમિથી એમ જ પૂછાઈ ગયું.
‘માય ભાઈફ.’ શોમિત્રો બોલ્યો.
‘ઓહ! આપકી શાદી હો ગઈ હૈ?’ ભૂમિને શોમિત્રોના લગ્ન થઇ ગયા છે એ જાણીને અચાનક જ શાંતિ થઇ ગઈ પણ પછી તરતજ એને સવાલ થયો કે તો એ કેમ એની પાછળ પડ્યો રહેતો હોય છે?
‘યસ, બટ શી ઈઝ નો મોર!’ શોમિત્રો બારી તરફ જોઇને બોલ્યો. ધરાને આઘાત લાગ્યો.
‘નાઈસ ટી.’ શોમિત્રોએ જ સતત બે મિનીટ જળવાઈ રહેલી શાંતિનો ભંગ કર્યો.
‘આપકો પસંદ આઈ? ગુજરાતી સ્ટાઈલમે બનાઈ હૈ. મસાલાવાલી ઔર એકદમ મીઠી. મુજે લગા આપકો શાયદ ઝ્યાદા મીઠી લગી હો ઔર પસંદ ના આયી હો.’ ભૂમિ આટલું બોલીને ફરીથી મૂંગી થઇ ગઈ.
‘ના, આદોત થી, માય ભાઈફ વ્હોજ ઓલ્સો ગુજરાટી. બોશુન્ધોરા શાહ.’ શોમિત્રોએ ભૂમિને બીજો આંચકો આપ્યો.
‘ક્યા હુઆ થા વસુંધરાજી કો?’ ભૂમિને હવે શોમિત્રોની પત્ની વિષે જાણવાની ઈચ્છા થઇ આવી.
‘છોરીએ ના ભૂમિજી, એઈ દુખ્ખો અમને અમરા હાર્ટમેં કોહીં દોબા દિયા હૈ, અબ ઉશકો ઉધોર હી...’ શોમિત્રોનો અવાજ ભારે થઇ ગયો.
‘આઈ કેન અન્ડરસ્ટેન્ડ. મૈ ભી આપકો ફોર્સ નહીં કરુંગી.’ ભૂમિએ હસીને જવાબ આપ્યો પણ એનું હાસ્ય ફિક્કું હતું. એને ખબર હતી કે શોમિત્રોના કોઈ ઉંડા ઘા ને એણે અત્યારે જગાડી દીધો હતો.
ચ્હા પી ને શોમિત્રોએ ભૂમિની વિદાય લીધી, એના ગયા બાદ ભૂમિને સતત એવું લાગવા માંડ્યું કે વસુંધરા વિષે પૂછીને ક્યાંક એણે શોમિત્રોને દુઃખી કરીને એને ખૂબ ડીસ્ટર્બ ન કરી દીધો હોય. છેવટે ભૂમિએ નક્કી કર્યું કે આવતીકાલે એ શોમિત્રોને આ બાબતે સીધું જ પૂછી લેશે અને એના મનની શંકાનું સમાધાન કરી લેશે, પણ તેમછતાં ભૂમિને ચેન પડ્યું નહીં. છેક સાંજ સુધી શોમિત્રોને અવોઇડ કરનારી ભૂમિ હવે એની જ ચિંતા કરી રહી હતી.
==::==
‘ખૂબ મસ્ત નોવેલ છે તમારી. મને તો એમ કે ઉપર ઉપરથી નજર ફેરવી લઈશ, પણ શરુ કરી પછી રાત્રે અઢી વાગ્યે પૂરી કરીને જ સુતી.’ સવારની ચ્હા પીતાં પીતાં ધરાએ સૌમિત્રને કહ્યું.
‘થેન્ક્સ!’ સૌમિત્રને સવારના પહોરમાં જ ધરાએ આ પ્રમાણે કહેતા એને લાગવા લાગ્યું કે એનો મુંબઈનો ધક્કો કદાચ સફળ જશે.
‘તમે જે ત્રણ ચેપ્ટર્સ મોકલ્યા હતા એના પરથી મને લાગ્યું તો હતું જ કે આ અલગ જ સ્ટોરી હશે. યુ નો, હું અઠવાડિયામાં ચાર અલગ અલગ નોવેલના ત્રણ-ત્રણ ચેપ્ટર્સ વાંચું છું અને બધા જ રાઈટર્સ નવા હોય છે. ઘણી વખત તો ફક્ત ચાર પેઈજ વાંચીને જ રિજેક્ટ નોટ આપી દઉં છું. જ્યારે તમારી નોવેલનું ટાઈટલ વાંચ્યું ત્યારેજ મને થઇ ગયું કે આમાં કશુંક તો અલગ હશે જ. પ્લસ એ મારું નામ પણ છે! એન્ડ યુ નો? હવે તો આ મારી મોસ્ટ ફેવરીટ નોવેલ બની ગઈ છે.’ ધરાએ ચ્હાની ચૂસ્કી લેતા કહ્યું.
‘થેન્ક્સ. તમને નોવેલમાં શું સૌથી વધારે ગમ્યું?’ સૌમિત્રએ સવાલ કર્યો.
‘નેચરલ ફ્લો. તમારા રાઈટીંગમાં બધુંજ નેચરલ છે. કોઈજ કેરેક્ટર કે ડીસ્ક્રીપ્શન ઓવર રીએક્ટ નથી કરતું. મને ખુબ ગમે છે એવો બોલ્ડ સબજેક્ટ છે, કેટલાક સીન્સનું ડીસ્ક્રીપ્શન પણ તમે જરાય શરમાયા વગર લખ્યું છે. પ્લસ એન્ડમાં જે હિંમત તમારી ધરાએ બતાવી છે એ લાજવાબ છે!’ નોવેલ વિષે ધરાએ પોતાનું મંતવ્ય સૌમિત્રને જણાવ્યું.
પોતાની નવલકથાના વખાણ એક એવી વ્યક્તિ પાસેથી સાંભળીને જે રોજની આવી કેટલીયે નોવેલ વાંચીને તેને રિજેક્ટ કરી દે છે, સૌમિત્ર ખૂબ ખુશ થયો.
‘તો તમને શું લાગે છે તમારા બોસ હા પાડશે?’ સૌમિત્ર હવે કન્ફર્મ કરવા માંગતો હતો.
‘અરે એ જગ્ગુડાએ હા પાડવી જ પડશે અને હું તો છું જ ને?’ ધરા હસી પડી.
‘જગ્ગુડો?’ સૌમિત્રને નવાઈ લાગી.
‘જગદીશચંદ્ર અગ્રવાલ. મારો બોસ. આમતો એનો સન પ્રતિક ફિક્શન સેક્શન જોવે છે પણ એ લંડન વર્લ્ડ બૂક ફેયરમાં ગયો છે. અમે પણ એમાં પાર્ટીસીપેટ કર્યું છે.’ ધરા ખાલી કપ-રકાબી ઉપાડતા બોલી.
‘ઓહ ઓકે.’ સૌમિત્રને એનો જવાબ મળી ગયો.
સૌમિત્રને ખ્યાલ આવી રહ્યો હતો કે તે કેટલા મોટા પબ્લિકેશન સાથે જોડાઈ શકે છે જો જગદીશચંદ્ર અગ્રવાલને એની નોવેલ પસંદ આવશે તો.
ન્હાઈને સૌમિત્ર પોતાની ફાઈલ લઈને ધરાની રાહ જોવા લાગ્યો. ધરા એના રૂમમાંથી બહાર આવી. ઘેરા પીળા રંગના સ્લીવલેસ પંજાબી ડ્રેસમાં ધરાએ સૌમિત્રને બસ ઘાયલ કરવાનું જ બાકી રાખ્યું હતું. ગઈકાલે સાંજથી અત્યારસુધી ધરાનો દેખાવ, એનો સીધોસાદો અને સરળ સ્વભાવ અને એની ક્યારેય ખૂટે નહીં તેવી વાતોથી સૌમિત્ર એના તરફ ખાસોએવો આકર્ષિત થયો હતો. રાત્રે સુતી વખતે પણ એ ધરા વિષે વિચારી રહ્યો હતો, પરંતુ બાદમાં તેને ખ્યાલ આવ્યો કે અહીં પણ એનું મધ્યમવર્ગીય હોવું નડી શકે છે કારણકે ધરાના પિતા પણ ભૂમિના પિતા પ્રભુદાસ અમીનની જેમ જ એક મોટા ઇન્ડસ્ટ્રીયાલીસ્ટ હતા એટલે સૌમિત્રએ આ વિષે આગળ વિચારવાનું બંધ જ કરી દેવાનું નક્કી કરી લીધું.
સૌમિત્ર અને ધરા ચાલતા ચાલતા ધરાની ઓફીસ ગયા અને રસ્તામાં ગઈકાલે ધરાએ કહેલી રેસ્ટોરન્ટમાં બંનેએ પેટભરીને નાસ્તો કર્યો. ધરાની ઓફીસમાં પ્રવેશતાની સાથેજ સૌમિત્ર એને જોઇને આભો બની ગયો. એને ખરેખર હવે ગભરામણ થવા લાગી કે આવડા મોટા પબ્લિશર એની નોવેલ ખરેખર પબ્લીશ કરશે? અને એ પણ ધરાના કહેવા માત્રથી?
ધરાએ થોડો સમય સૌમિત્રને રિસેપ્શન પર રાહ જોવાની કહી. લગભગ પંદરથી વીસ મિનીટ બાદ ધરાએ સૌમિત્રને બોલાવ્યો.
‘એક કામ કરતે હૈ પ્રતિક કી ચેમ્બરમેં બૈઠતે હૈ, ઇધર એસી વર્ક નહીં કર રહા.’ હજી સૌમિત્ર અને ધરા જગદીશચંદ્ર અગ્રવાલની કેબીનમાં ઘુસી જ રહ્યા હતા ત્યાંજ જગદીશચંદ્ર બોલ્યા.
સૌમિત્ર અને ધરા જગદીશચંદ્રની કેબીનના દરવાજે જ ઉભા રહ્યા. જગદીશચંદ્ર ભારે શરીર ધરાવતા હોવાથી માંડ પોતાના ટેબલ અને આરામદાયક ખુરશી વચ્ચેની જગ્યામાંથી બહાર નીકળી શક્યા અને કેબીનનો દરવાજો ખોલીને બાજુની જ એમના પુત્ર પ્રતિકની કેબીનમાં ગયા. સૌમિત્ર અને ધરા જગદીશચંદ્રની પાછળ પાછળ પ્રતિકની કેબીનમાં ગયા. જગદીશચંદ્રએ કેબીનનું એસી ચાલુ કર્યું અને એમની ખુરશી કરતાં પણ વધારે આરામદાયક ખુરશીમાં ગોઠવાયા. સૌમિત્ર અને ધરા એમની સામે મુકેલી ચાર ખુરશીઓમાંથી બે ખુરશીમાં બાજુબાજુમાં બેઠા.
‘આપ પૂરી નોવેલ લાયે હૈ?’ સૌમિત્ર અને ધરાના ખુરશી પર બેસતાં જ જગદીશચંદ્ર બોલ્યા.
‘જી સર, યે લીજીયે.’ આટલું કહીને સૌમિત્રએ પ્લાસ્ટિકની થેલીમાંથી ઝેરોક્સ કરેલી પોતાની નોવેલની ફાઈલ જગદીશચંદ્રને આપી.
‘વૈસે તો ધરાને મુજે તીન ચેપ્ટર્સ પઢકર પોઝીટીવ કોમેન્ટ દિયા હૈ, પર મૈ ભી એક નઝર દેખ લેતા હૂં.’ જગદીશચંદ્ર સૌમિત્ર સામે હસીને બોલ્યા.
‘ઝરૂર સર.’ સૌમિત્રએ પણ સ્મિત આપ્યું.
પણ સૌમિત્રનું હ્રદય હવે જોરથી ધબકવા માંડ્યું હતું. એને ખબર હતી કે જેટલી મિનીટ જગદીશચંદ્ર નોવેલ ભલે ઉપર ઉપરથી વાંચશે, પણ એની જિંદગીની એ સૌથી મહત્ત્વની મીનીટો હશે. જગદીશચંદ્રનો ફેંસલો જ એ નક્કી કરશે કે સૌમિત્રનું લેખક બનવાનું સ્વપ્ન પૂરું થશે કે એણે નાછૂટકે કોઈ નોકરી કરવી પડશે. આ જ ટેન્શનને કારણે એસીની પાવરફૂલ ઠંડી કેબીનમાં છવાઈ ગઈ હોવા છતાં દસેક મિનીટ બાદ સૌમિત્રના લમણેથી પરસેવાનું એક ટીપું નીચે એના ગાલ તરફ સફર કરવા લાગ્યું. સૌમિત્રની બાજુમાં જ બેઠેલી ધરાનું ધ્યાન પણ એ સરકી રહેલા ટીપાં તરફ ગયું અને એને સૌમિત્રની નર્વસનેસનો ખ્યાલ આવી ગયો. એણે સૌમિત્રની આંગળીઓ પર પોતાની હથેળી મૂકીને એની બધીજ આંગળીઓ દબાવી.
ધરાનો સ્પર્શ થતાંજ સૌમિત્રએ એની સામે જોયું, ધરાએ પોતાની આંખો બે વખત બંધ અને ખોલીને સૌમિત્રને ચિંતા ન કરવાનો ઈશારો કર્યો અને પોતાનું સ્મિત પણ આપ્યું. જવાબમાં સૌમિત્રએ પણ સામે ફિક્કું સ્મિત આપ્યું,
‘આપ એક દસ મિનીટ બહાર બેઠીયે, મૈ ધરાસે બાત કર લેતા હૂં, ઔર મેરા જો ભી ડિસીઝન હૈ વો ધરા આપકો બતા દેગી, ઠીક હૈ?’ લગભગ વીસેક મિનીટ બાદ જગદીશચંદ્ર બોલ્યા.
સૌમિત્ર જવાબમાં પોતાનું ડોકું હકારમાં ધુણાવ્યું અને કેબીનની બહાર નીકળી ગયો. સૌમિત્ર ફરીથી રિસેપ્શનમાં મુકેલા વિશાળકાય સોફા પર બેઠો. એકએક મિનીટ હવે સૌમિત્ર માટે ભારે લાગી રહી હતી. એ વારેઘડીએ પોતાની ઘડિયાળ તરફ નજર માંડી રહ્યો હતો અને ચેક કરી રહ્યો હતો કે ક્યાંક એની ઘડિયાળ બંધ તો નથી થઇ ગઈ. સૌમિત્રની નજર પ્રતિકની કેબીનના દરવાજા પર ‘Pratik Aggarwal M.D’ લખેલી પ્લેટ પર જ ચોંટી ગઈ હતી. એ ફક્ત કલ્પના જ કરી શકતો હતો કે અંદર ધરા અને જગદીશચંદ્ર શું ચર્ચા કરી રહ્યા હશે. સૌમિત્ર જ્યારે કેબીનમાં બેઠો હતો તેના કરતા પણ અત્યારે એના હ્રદયના ધબકારા બમણી ગતિએ દોડી રહ્યા હતા.
લગભગ પંદર મિનીટ બાદ કેબીનનું બારણું ખુલ્યું અને ધરા એમાંથી બહાર નીકળી. ધરાને જોતાંજ સૌમિત્ર સોફા પરથી ઉભો થઇ ગયો અને ધરા જેમજેમ નજીક આવવા લાગી એમએમ સૌમિત્ર એનો ચહેરો વાંચવાની કોશિશ કરવા લાગ્યો કે ક્યાંક એને જગદીશચંદ્રના નિર્ણયની કોઈ હિન્ટ મળી જાય!
-: પ્રકરણ ત્રેવીસ સમાપ્ત :-
