(કેટેગરીઃ- શોર્ટ સ્ટોરી) વાર્તા
ટાઈટલઃ- મેરેજ ફિયેસ્તા
જયશ્રી ભટ્ટ દેસાઈ
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ખુશીનું મન આજે ખુશીથી ઉછાળા મારી રહ્યું હતું. એને લાગતું હતું કે પોતે આજે બહુ મોટો હાથ માર્યો છે. ભાઈ મેરેજ કરીને અમેરિકા સેટ થઈ ગયો હતો ત્યારથી મા-બાપને બસ એક ખુશીના મેરેજની જ ફિકર સતાવી રહી હતી.
મા-બાપ હંમેશા કહેતા રહેતા કે ખુશી જલદી પરણીને ઠેકાણે પડે તો સારું. ક્યાં સુધી છોકરીને ખીલે બાંધી રાખવી? મા-બાપ તો જે સગાંને વહાલાં મળે તેમને કહેતા રહેતા હતા કે “ભાઈ સા’બ, અમારી ખુશી માટે કોઈ સારું ઠેકાણું હોય તો બતાવજો ને.”
જૈસે કો તૈસા. આ તરફ મોહિત પણ એવું જ માની રહ્યો હતો કે એણે પણ મોટો હાથ માર્યો છે અને બિગ ફિશ પોતાની જાળમાં ફસાવી છે. કેમ કે ખુશી એકની એક દીકરી અને મા-બાપની બધી મિલકતમાં તેનો હિસ્સો.
ખુશીના પરિવારને કોઈકે વળી મોહિતનું ઘર બતાવ્યું હતું અને રેફરન્સ પણ આપ્યો હતો. ખુશીનાં મા-બાપે દીકરી માટે વાત ચલાવી હતી અને મોહિત તથા તેના મા-બાપ છોકરી જોવા આવ્યા હતા. તેમના કહેવા પ્રમાણે મોહિત તેમના મા-બાપને એકનો એક દીકરો છે અને શહેરના પોશ એરિયામાં તેમની માલિકીનો સરસ મજાનો ફ્લેટ પણ છે. ઘરમાં નોકર-ચાકર છે. ગાડી છે અને ડ્રાઈવર પણ છે. મોહિત તેના પપ્પાનો બિઝનેસ સંભાળે છે. બસ, આથી વધુ શું જોઈએ?
ખુશીનું ઘર અને કન્યા જોયા પછી મોહિતના મા-બાપે પણ વરનું ઘર જોવા આવવા નિમંત્રણ આપ્યું હતું. ખુશીના પરિવારજનો પણ આમંત્રણને માન આપીને વર અને ઘર જોવા નિમિત્તે તેમના ઘરે આંટો મારી આવ્યા હતા. મુરતિયાને કન્યા ગમી ગઈ હતી અને કન્યાને મુરતિયો પણ. બસ, બેઉ પરિવાર થોડા રુઢિચુસ્ત ખરા. આથી હોરોસ્કોપ મેચ કરાવવા ઉપર વાત અટકી હતી.
ખુશીએ તો ઠાકોરજીને પ્રાર્થના પણ કરી હતી કે બસ, જન્માક્ષર મળી જાય તો સારું. એટલામાં તો વળી મોહિતનો વોટ્સ-એપ મેસેજ આવ્યો હતો “તારી સાથે મેરેજ કરવા માટે મારી હા છે. બસ, મોમ-ડેડી પણ માની જાય એટલી જ વાર છે અને હોરોસ્કોપ મેચ થઈ ગયા એવો રિપોર્ટ પણ આવી ગયો છે.”
મોબાઈલ સ્ક્રિન ઉપર આટલો મેસેજ વાંચીને ખુશીએ સ્માર્ટ ફોન પર્સમાં મૂક્યો. મેસેજ વાંચીને ખુશીની ખુશી તેના ચહેરા ઉપર ઝલકતી જોવા મળતી હતી.
મોહિતના મા-બાપે વૈષ્ણવ પરિવારના રીત-રિવાજ અનુસાર લગ્ન નિમિત્તે સામાજિક વ્યવહાર કરવો પડશે એમ કહ્યું હતું. બીજી તરફ ખુશીના મા-બાપ એમ કહી રહ્યા હતા કે “અમે તો અમારી શક્તિ અનુસાર કન્યાદાન વગેરે કરીશું. બાકી તો અમે કંકુ ને કન્યા જ આપવામાં માનીએ છીએ. અમારા પરિવારમાં પણ દહેજને કોઈ સ્થાન નથી.”
ખુશીને અને સામે પક્ષે મોહિતને પણ દહેશત હતી તો એક જ કે મોહિતના મા-બાપ કોઈ જીદ ન કરે અને માની જાય તો સમુસુતરું બધું પાર પડે. મોહિતે તેના મા-બાપને સમજાવ્યું હતું કે “તમે કન્યાદાન અને વ્યવહાર કે દાયજો વગેરે જેવી લેવડદેવડનો ફોર્સ કેમ કરો છો? ખુશીનો ભાઈ તો અમેરિકા રહે છે. એ કદી પાછો ઈન્ડિયા સેટલ થવા આવવાનો નથી. ખુશીના મા-બાપનું જે કંઈ પણ છે, માલ-મિલકત કે દાગીના-જ્વેલરી વગેરે બધું જ ખુશીનું જ તો છે.”
બીજી તરફ મોહિતના મા-બાપના અક્કડ અને વ્યવહાર અંગેના વલણને કારણે ખુશીના મા-બાપ પણ થોડા કન્ફ્યુસ હતા. તેમને તો એમ હતું કે મુરતિયો તેનાં મા-બાપનું એકનું એક સંતાન હોવાથી ઉલટાનો એ લોકો કન્યા પક્ષ માટે મોટો અને સારો વ્યવહાર કરશે, પરંતુ એ લોકો તો ભુખડી બારસ જેવા લાગે છે.
ફ્લેટ, બિઝનેસ, નોકર-ચાકર એવું બધું તો ઠીક, પરંતુ બધો ચળકાટ સોનાનો હશે કે નકલી હશે એવી શંકા પણ ખુશીના મા-બાપને ઘડીભર થઈ આવી હતી. આથી ખુશીએ પણ પોતાના મા-બાપને સમજાવવા પડ્યા હતા કે “મોમ-ડેડ, તમે પણ થોડું લેટ-ગો કરો ને... તમારા કહેવા પ્રમાણે તો મેં હજુ મારી ચોઈસના છોકરા જોડે મેરેજ કરવાના બદલે તમારી મરજી પ્રમાણે સોશિયલી રહેવા એરેન્જ મેરેજની ચોઈસ રાખી છે. તો પણ તમે સમજતા નથી.”
જ્યારે પહેલી વાર મોહિત તેના પરિવાર સાથે ખુશીના ઘરે કન્યાની પસંદગી માટે આવ્યો હતો ત્યારે વડીલોએ જ મુરતિયો અને કન્યાને કોઈ અંગત વાતચીત કરવી હોય તો એકાન્તમાં થોડી મિનિટ બેસવા કહ્યું હતું.
મોહિતને તેના મા-બાપ વારંવાર કહેતા કે “જો બેટા, થોડું તો લેટ-ગો કરવું જ પડશે. તને તારી ચોઈસ પ્રમાણે પરફેક્ટ વાઈફ મળશે એવા ફાલતું સપનામાં રહેતો હોય તો આંખો ખોલી કાઢજે.”
ખુશીના ઘરે પહેલી વાર મળ્યા ત્યારે થોડી મિનિટોની વાતચીતમાં મોહિતે પુછ્યું હતું કે “તમને હું ગમું તો છું ને? કે કોઈ ફોર્સ જેવું નથી ને?”
ખુશીએ કહ્યું હતું કે “યા, આઈ લાઈક યુ. નથિંગ ટુ બી ફોર્સ બોથ સાઈડ. એની વે, તમારે શાનો બિઝનેસ છે?”
મોહિતે કહ્યું હતું કે “અમારે કોટન મરચન્ટ તરીકે કારોબાર છે.”
“તમારે કોઈ બોયફ્રેન્ડ ખરા કે અફેર હતું... એવું કંઈક..?” મોહિતે ખુશીને પુછ્યું હતું.
ખુશીએ તો બિન્દાસ્ત થઈને કહ્યું હતું કે “યસ, બટ શો વોટ? એમાં શું? એ તો ચાલ્યા કરે. અનમેરિડ બ્યુટીફુલ ગર્લને અફેર ન હોય તો સરપ્રાઈઝ કહેવાય. ખરેખર તો તમારે એવું પુછવું જોઈએ કે મારે બ્રેક-અપ કેટલી વાર થયા?” આટલું બોલીને તો ખુશી હસી પડી હતી.
મોહિત બિચારો તો આ સાંભળીને હજુ એવો તો હક્કો-બક્કો બની ગયો હતો કે એનો તો બેભાન થવાની જ વાર હતી.
ખુશી ખીલી ઊઠી હતી. તે બોલી કે “અરે, ઓ ખ્વાબોં કે શહેજાદે... બેભાન થઈ ગયો કે શું? પાણી-બાણી છાંટવું પડશે કે શું? એની વે... મારે તો એક જ વાર બ્રેક-અપ થયું છે અને હું તો રહી બોલ્ડ એન્ડ બ્યુટીફુલ, એટલે પછી લવ-બવના ચક્કરમાં પડવાનું છોડી દીધું. હા, મારે બોયફ્રેન્ડઝ તો ખરા. જુઓ ને, ઓફિસમાં સાથે જોબ કરીએ એટલે વર્ક-પ્લેસ ઉપર મારા બે ખાસ દોસ્ત છે. મારો એક ક્લોઝ ફ્રેન્ડ મારી સ્કૂલ લાઈફનો છે અને એક બોય ફ્રેન્ડ મારે કોલેજ ટાઈમનો છે. આમ જુઓ તો ચાર બોયફ્રેન્ડ પરંતુ બીજા પણ ફ્રેન્ડઝ ખરા. બસ, વીક-એન્ડમાં કોઈ કોઈને મળું પણ ખરી એન્ડ હેંગ આઉટ એન્ડ લોંગ ડ્રાઈવ એન્ડ મોર એન્ડ મોર... બટ, હાઉ એબાઉટ યુ...? તને કોઈ પ્રોબ્લેમ તો નથી ને? હોય તો પહેલા જ કહી દેવાનું. મને કોઈ ખિચ-ખિચ કરે એ ના ગમે.”
મોહિતને માંડ હોશ આવ્યા હોય અથવા તે હોશ સંભાળતો હોય એમ બોલ્યો કે “નો, નો. આઈ હેવ નો પ્રોબ્લેમ. પણ આફટર મેરેજ તો તું આવું બધું વાઈન્ડ-અપ કરી લઈશ ને? મારે પણ એક વાર બ્રેક-અપ થયું હતું. યંગ-એજમાં તો એવું બધું ચાલ્યા કરે. બટ ઈટ્સ ઓલ ફેર ઈન સચ લિમિટ્સ...”
ખુશીએ મોહિતનો પાવલો પતંગ લપેટાયેલો જોઈને ઝોલ નાખ્યો તો ખરો, પણ “અખિંયો સે ગોલી મારે...”ના પેચ લડાવવા માટે ઢીલ મૂકવાના બદલે ખેંચવા ટ્રાય કર્યો. તે બોલી કે “જુઓ, આપણા મેરેજ થાય તો પણ એ એરેન્જ મેરેજ થવા જઈ રહ્યા છે. હું એવું માનું છું કે મેરેજ થાય એટલે આપણે હસબન્ડ-વાઈફ બનીશું, પરંતુ એકબીજાના માલિક બનવાની વાત આમાં ક્યાંય આવતી નથી. મેરેજ ઈઝ નોટ સચ એઝ ઓનરશીપ બિઝનેસ. એન્ડ યસ... આફટર મેરેજ હું કોઈ લવ-અફેર કરવાની નથી, ઈટ્સ માય પ્રોમિસ, બટ હું મારા ફ્રેન્ડઝ સાથે તો કોન્ટેક્ટ રાખીશ જ. જો તને મારા ફ્રેન્ડઝ સામે પ્રોબ્લેમ હોય તો પ્લિઝ, અત્યારે જ ક્લીયર કરી દેવું સારું. મને પાછળથી કોઈ ઝિક-ઝિક કરે એવું બધું નથી ગમતું. આઈ મીન, હું મેરેજ પછી પણ મારા ફ્રેન્ડઝ તારા કહેવા પ્રમાણે વાઈન્ડ-અપ કરી લેવાની નથી.”
ખુશીએ પુછ્યું કે “ઈફ યુ ડોન્ટ માઈન્ડ, પણ મને એક સવાલ થાય છે કે તારે કેમ બ્રેક-અપ થયું હતું...?”
મોહિતે કહ્યું કે “પ્રોબ્લેમ મારા તરફથી નહોતો. બટ, મારી ફિયાન્સેના મોમ-ડેડને વાંધો હતો અને તેમની પસંદગીના છોકરા સાથે તેના મેરેજ કરાવવાનો ફોર્સ હતો. મારી ફિયાન્સે એટલા માટે કોમ્પ્રોમાઈઝ કરી લેવું પડ્યું કે તેની મોમ સ્યુસાઈડની ધમકી આપતી હતી. એની વે, તારા બ્રેક-અપની સ્ટોરી શું હતી?”
ખુશી બિન્દાસ્ત થઈને બોલી કે “મારે કંઈ તારા જેવું નહોતું. હું કંઈ એની સાથે મેરેજ કરવા માગતી નહોતી. ઈટ્સ જસ્ટ ટાઈમપાસ લવ-અફેર. મારી બર્થ ડે પર એણે મને કાર ગિફ્ટ કરવા પ્રોમિસ આપ્યું હતું અને તેણે પ્રોમિસ બ્રેક કર્યું તો મેં અફેર જ બ્રેક કરી દીધું. બસ, કિસ્સા ખતમ.”
જેમ તેમ કરીને મોહિતના મા-બાપ પોતાના દીકરાના મેરેજ ખુશી સાથે કરાવવા માટે તૈયાર થયા હતા અને ખુશીના મા-બાપની બધી શરતો પણ માની ગયા હતા કે શક્તિ પ્રમાણે વ્યવહાર કરશે અને કંકુ ને કન્યા આપશે. કન્યાદાનમાં કોઈ મોટો દાયજો યા દહેજ નહીં જ આપે. મોહિતે મા-બાપને સમજાવટથી કામ લેવા કહ્યું હતું એની આ અસર હતી. જો કે ખુશીના મા-બાપે દીકરી માટે પાંચ તોલા સોનાનાં ઘરેણાં તો અવશ્ય કરાવ્યાં હતાં. થોડીક ભેટ-સોગાદો અને કપડાં-લત્તાં વગેરે.
મેરેજને એકાદ વીક થયું હશે અને એક દિવસ વહેલી સવારે ખુશી મોર્નિંગ-વોક માટે ગઈ હતી. તેને ઘરે પાછી ફરવામાં ખાસ્સી વાર લાગી એટલે મોહિત પણ વોક-વે તરફ ગયો. ગાર્ડનના બાંકડે જે સીન જોયો તેથી તો એના મોતિયા જ મરી ગયા. ખુશી કોઈ યુવાન સાથે બિલકુલ ક્લોઝ થઈને બેઠી હતી અને વાતો કરીને ખિલખિલાટ હસી રહી હતી.
મોહિતે ખુશી અને તેના ફ્રેન્ડની નજીક જઈને કહ્યું કે “ખુશી, શું છે આ બધું?”
ખુશીએ મોહિત સામે જોઈને કહ્યું કે “કુલ ડાઉન, મોહિત... જસ્ટ રિલેક્સ, બડી... ધિસ ઈઝ માય ક્લોઝ ફ્રેન્ડ રોમી... એન્ડ રોમી, મીટ માય હબી મોહિત... એન્ડ લૂક, મોહિત... આવું બધું તો ચાલ્યા કરે... મેં તો તને બિફોર મેરેજ મારા ફ્રેન્ડઝની વાત કરી જ હતી ને.”
મોહિતનું મ્હોં પડી ગયું. એને તો બિચારાને કાપો તો લોહી ના નીકળે એવી સ્થિતિ થઈ ગઈ હતી.
લગ્નને એકાદ મહિનો થવા આવ્યો હતો. આથી ખુશીએ મોહિતને પોતાના મા-બાપના ઘરે થોડા દિવસ રહેવા જવાની વાત કરી હતી. મોહિતને એમાં કોઈ પ્રોબ્લેમ નહોતો. તેણે તો હા પણ પાડી અને પિયરમાં મૂકવા આવવા પણ તૈયારી બતાવી. જો કે ખુશીએ કહ્યું કે પોતે એકલી જ ચાલી જશે.
આ તરફ ખુશીના મા-બાપ પણ દીકરી અંગે ચિંતામાં તો હતા જ. તેમને પણ ખુશી થોડા દિવસ સાથે રહેવા આવી તેથી સારું લાગ્યું.
મા-બાપે પુછી પણ લીધું કે “બેટા, સાસરામાં કોઈ તકલીફ તો નથી ને... તું ખુશ તો છું ને...”
ખુશીએ શ્વસુરપક્ષનો આખો રિપોર્ટ જ મા-બાપને આપી દીધો કે “મોહિત કહેતો હતો એવો કોઈ કોટન મરચન્ટ તરીકેનો તેમને કોઈ કારોબાર નથી. બાપ કે બેટો કોઈ કશો કામધંધો કરતા નથી. ઓફિસ અવર્સમાં એ લોકો ટાઈમસર ઘરથી બહાર જાય છે ખરા. પરંતુ તપાસ કરતા ખબર પડી છે કે મોહિતના કોઈક સગા કોટનના વેપારી છે અને તેમની પેઢી ઉપર મોહિત અને તેના પપ્પા બેસે છે. એક રીતે તો નોકરી જ કહેવાય. પેઢી કંઈ મોહિતના બાપની માલિકીની નથી. વળી ઘરે બેન્ક મોર્ગેજ અંગેની નોટિસ રજિસ્ટર્ડ પોસ્ટમાં આવી ત્યારે હું ઘરે હતી એટલે ખબર પડી કે ફ્લેટ તો બેન્કમાં ગિરવે છે અને મૂળ રકમ ઉપરાંત વ્યાજ પણ એટલું ચઢી ગયું છે કે ફ્લેટની ગમે ત્યારે હરાજી થવાની છે, તો પણ બેન્કનું કરજ ચુકવાયા વિનાનું બાકી જ રહેવાનું છે. કાર અને ડ્રાઈવર તો ભાડૂતી હતા અને મેરેજ થાય એટલા પુરતુ જ શો-ઓફ્ફ કરવા માટે રાખવામાં આવ્યા હતા. ઘરમાં નોકર ખરા, જો કે તેમને પણ ટાઈમસર પગાર ચુકવવામાં આવતો નથી. આથી દર મહિને નવા નોકર યા ઘરઘાટીની તલાશ કરવી પડે છે. મિલકતમાં કશું નથી, જો છે તો ફક્ત એટલું જ કે હાથ, પગ ને હૈયું.”
આ તરફ મોહિતને એમ હતું કે ખુશી સાથે મેરેજ થયા પછી સાસરી પક્ષવાળા કોઈને કોઈ રીતે હેલ્પફુલ થશે અને પોતાના ફેમિલીને કરજમાંથી થોડી ઘણી પણ મુક્તિ અપાવી શકાશે. પરંતુ મોહિતના પાસા ઉલટા પડ્યા અને મેરેજમાં કોઈ જેકપોટ લાગ્યો નહીં. મોહિતે ખુશીના મા-બાપ રહે છે એ ફ્લેટ અંગે તપાસ કરાવી તો તેને પણ ખબર પડી કે ખુશીના મા-બાપે પોતાના છોકરાના હાયર એજ્યુકેશન માટે અને તેને અમેરિકા મોકલવા માટે આ ફ્લેટ પણ મોર્ગેજ જ કરેલો છે. જેના મન્થલી ઈન્સ્ટોલમેન્ટ ચઢી ગયા છે અને હવે અમેરિકા સેટલ થયા પછી ખુશીનો ભાઈ ના તો કોઈ રૂપિયા મોકલે છે કે ના તો કોઈ સંબંધ પણ રાખે છે.
મોહિતને આંચકો તો ત્યારે લાગ્યો કે મેરેજ પછી ખુશીએ પોતાની જોબ પણ છોડી દીધી હતી. મોહિતને એમ હતું કે આફટર મેરેજ ખુશી પોતાની જોબ પણ ચાલુ રાખશે તો તેની સેલરીનો થોડો સપોર્ટ પણ રહેશે.
હવે આંચકો ખાવાનો ટર્ન ખુશીનો હતો. તેણે મોહિતને કોલ કર્યો કે “મોમ-ડેડના ઘરે રહેવા આવ્યાને કમ સે કમ એક મહિનો થઈ ગયો. તું ક્યારે લેવા આવે છે?”
આ વખતે મોહિતે એબાઉટ ટર્ન જઈને નિર્લજ્જતાથી ખુશીને કહી દીધું કે “ખુશી, તું હવે તારા મોમ-ડેડના ઘરે જ ખુશીથી રહે. હું તને લેવા આવી રહ્યો નથી.”
ખુશી આ પ્રકારના રિપ્લાય સાંભળવા માટે ક્યારેય ટેવાયેલી નહોતી. તેણે મોહિતને ખખડાવી જ નાખ્યો કે “હાઉ ડેર યુ? ડુ યુ નો? વોટ આર યુ ટેલિંગ? તને હજુ ખબર નથી કે તારે આ રીતે વાત ના કરવી જોઈએ. તારે સમજવું જોઈએ કે તારો ખુશી સાથે મુકાબલો થયો છે. હું તને કોર્ટમાં ખેંચી જઈશ. આઈ વિલ સી યુ ઈન કોર્ટ એન્ડ આઈ ટીચ લેશન ટુ યુ.”
મોહિતને એમ જ હતું કે ખુશી તો ખાલી ડંફાસ મારતી હોય. એ કંઈ આવી રીતે ફર્મલી સ્ટેપ નહીં જ લે. ખુશીની ધમકીને મોહિતે અને તેના મા-બાપે પણ લાઈટલી લીધી હતી. પરંતુ એ ત્રણેયના ચહેરા ઉપરથી ત્યારે નૂર ઊડી ગયું હતું કે જ્યારે તેમના ઘરે રજિસ્ટર્ડ પોસ્ટમાં ત્રણેયના નામજોગ ફેમિલી કોર્ટના સમન્સ આવ્યા હતા. જેમાં લખ્યા પ્રમાણે જો ફેમિલી કોર્ટમાં મુદતે હાજર ના થાવ તો એરેસ્ટ વોરન્ટ પણ કાઢવામાં આવશે.
એરેસ્ટ વોરન્ટ અને એરેસ્ટ થયા પછી તો સીધા જેલની હવાલાતમાં..? આ વિચાર આવતા જ મા-બાપ અને દીકરાના મોતિયા મરી ગયા હતા. ફેમિલી કોર્ટના ચક્કર કાપતા કાપતા તેઓ પારાવાર કંટાળી ગયા હતા. ખુશીએ ફિઝિકલી એન્ડ મેન્ટલ ટોર્ચર અને ડાઉરી એક્ટ સહિત જુદા જુદા એલિગેશન સાથે કેસ કર્યા હતા અને મન્થલી કોમ્પેન્શેસન વગેરે ડિમાન્ડ કરી હતી. મોહિત માટે ડિવોર્સની વાત તો બાજુ ઉપર રહી ગઈ હતી.
આખરે કોર્ટનો ઓર્ડર આવી ગયો હતો. ખુશીનું મન આજે ખુશીથી ઉછાળા મારી રહ્યું હતું. એને લાગતું હતું કે પોતે આજે બહુ મોટો હાથ માર્યો છે. ખુશીએ વારાફરતી તેના ફ્રેન્ડ રોમી અને કુનાલને કોલ કરીને પોતાની ખુશીના ન્યૂઝ આપતા કહ્યું કે “ફ્રેન્ડ, જસ્ટ ચિલ... આઈ ગોટ એ મેરેજ ફિયેસ્તા... મને ફેમિલી કોર્ટે રૂપિયા 25 લાખ કોમ્પેન્શેસન એન્ડ પર મન્થ રૂપિયા 35,000 લાઈફ સપોર્ટ માટેનું વેજીસ ફિક્સ કરી આપતો ઓર્ડર કર્યો છે. જે મારા બેન્ક એકાઉન્ટમાં રેગ્યુલર ડિપોઝિટ થશે. જો મોહિત આમ નહીં કરે તે દિવસે તેને જેલમાં જવાનો વારો આવશે.”
જો કે આ વાત સાંભળીને સરપ્રાઈઝ કુનાલે તો પુછી પણ લીધું“વાઉ...ખુશી, બટ લેટ મી ટેલ યુ... હાઉ ઈટ્સ હેપન... તેં કોર્ટમાં કેવી રીતે પ્રૂવ કર્યું કે તારો હબી રિચ એન્ડ ઈકોનોમિકલી કેપેબલ છે?”
ખુશીએ ફોડ પાડતા કહ્યું કે “યા, કુનાલ. ઈટ્સ ઈમ્પોર્ટન્ટ પોઈન્ટ. બટ, યુ નો. તને તો ખબર છે ને કે મોહિતને બીજાની કાર, બાઈક્સ, જ્વેલરી, સનગ્લાસીસ વગેરે સાથે સેલ્ફી લેવાનો અને એફ.બી. પર અપલોડ કર્યા કરવાનો બહુ ક્રેઝ છે. મેં કોર્ટમાં તેના એ ડિફરન્ટ મોડલની કાર સાથેના, બાઈક સાથેના અને જ્વેલરી સાથેના પિક્સ પ્રોડ્યુસ કરીને આર્ગ્યુમેન્ટ કરી હતી કે મારો હબી ખુબ ધનિક છે, એન્ડ આઈ પ્રૂવ્ડ ઈટ..!”
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
