સત્યઘટના ઉપ્પર અમદાવાદ પ્લેનક્રેશ ઉપ્પર આધારિત પાયલોટ ની છેલ્લા સમય ની વેદના ને કાલ્પનિક રીતે રજૂ કરવાનો પ્રયત્ન કર્યો છે
વાર્તા “અંતિમ ઇલેવન”
(વાસ્તવિક ઘટનાથી પ્રેરિત કલ્પિત વાર્તા)
લેખિકા
Mansi Desai
Desai Mansi
Shastri
---
સ્થળ: અમદાવાદ નજીકનો એર ટ્રાફિક ઝોન
સમય: સવારે ૧૦:૧૬ વાગ્યાની ફ્લાઇટ, ૧૦:૪૧ – પ્લેન ક્રેશનો ક્ષણ
પાત્ર: કૅપ્ટન આર્યન જોષી – વય ૩૬, વિમાનચાલન અનુભવ: ૧૨ વર્ષ
વિમાનનું એક એન્જિન અચાનક બંધ થયું. બીજી બાજુ વિજળી લોપાત થઈ. મૌસમ પહેલાથી મંધ છે. પ્લેન ૭૦૦૦ ફૂટની ઊંચાઈ પરથી ધીમે ધીમે નીચે આવી રહ્યું છે. ઓટોમેટિક સિસ્ટમ ફેઇલ થઈ ગઈ છે. આર્યન હવે દરેક કંઈ જ તરફથી એકલો છે – cockpit માં પણ અને પોતાના અંદર પણ. પણ તેની અંદર એક ઘંઘાટ ભયજનક શાંતિમાં બદલાઈ ગયો છે. એના મનમાં છેલ્લાં ક્ષણોમાં એક સાથે ઘૂસી આવ્યાં અંતિમ ૧૧ વિચાર.
---
વિચાર – ૧:
"મારા પિતાએ જે પેન મને ભેટમાં આપી હતી – આજના દિવસ માટે... કદાચ લખવાનો અંત આવ્યો છે." એમનું ઘડપણ કેમનું જશે?
વિચાર – ૨:
"મારે આજે ઘરે પહોંચીને આરોહી (દીકરી) માટે ચિત્રોથી ભરેલી પુસ્તક લઇ જવી હતી... શું હવે એ પુસ્તક વિના જ ઊઘડેલા પાના સાથે રહી જશે?"
વિચાર – ૩:
"મેં મારી પત્ની નેહાને આજે સવારે કૉલ નથી કર્યો… શા માટે સમય નહીં મળ્યો? એમ વિચાર આવ્યો કે હવે આ સમય તો ઈતિહાસ બનવા જતો હતો."
વિચાર – ૪:
"મમ્મી… તને ક્યારેય કહ્યુ નહીં કે હું રોજ ઊડતી વખતે તારી આરતી યાદ રાખું છું.જે તું મારી પ્રાર્થના કરવા માટે તું ગયુ છું બધી પ્રાર્થનાઓ માં આ ક્ષણ માટે પણ તે કદાચ દિલથી પ્રાર્થનાઓ કરી હશે!"?
વિચાર – ૫:
"ક્યાબિન ક્રૂ… કેટલી વાર મેં એલોકો ને ટોક્યા છે પણ આજે બધાની આંખો મળતી નથી… બધાના ખભા હવે હાથ માગે છે."
વિચાર – ૬:
"મારા ટ્રેનર કેપ્ટન હમીદ સાહેબ કહેતા – જો પ્લેન તૂટે તો પાઇલટનું દિલ પહેલું તૂટી જાય છે… આજે એ સાચું લાગે છે."
વિચાર – ૭:
"એ મુસાફરો... ૧૧૬ જીવ... જો હું પ્લેનને ખાલી મેદાન તરફ દોરી શકું તો કદાચ ૮૦ લોકો બચી શકે…"
વિચાર – ૮:
"મારું વિમાન પછાડાય નહીં માટે મારી ઊંડાણભેર શાંતિ જરુરી છે – ભલે અંદર ઉથલપાથલ થાય."
વિચાર – ૯:
"મારે રનવે સુધી પહોંચવાનો પ્રયાસ કરવો જ પડશે… જો હવે છોડું તો માત્ર મારી નહીં, પૂરી કુદરતની હત્યા લાગશે."
વિચાર – ૧૦:
"મારી દીકરીને કોઈ કહેજો કે પપ્પા ભાગ્યા નહીં હતા... અંત સુધી રહીને વિમાન બચાવવાનો પ્રયાસ કર્યો હતો." મારાં પિતા, મમ્મી, પત્ની ને સાચવી લેજો ભગવાન
વિચાર – ૧૧:
"હવે વેળા આવી ગઈ છે – રેડિયો પર છેલ્લો સંદેશો મોકલવો પડશે – 'મે ડે… મે ડે… આઇ એમ ગોઇંગ ડાઉન… થાંક યૂ ઓલ…' "*
---
ક્રેશ
અકસ્માત થાય છે… મોટા ભાગના મુસાફરો બચી જાય છે. કૅપ્ટન આર્યનનું શરીર વિમાનના કોકપિટમાં બંધ થયેલ જ મળે છે. તેના હાથ આજે પણ સ્ટીયરિંગ પર છે... એ છેલ્લી એક ક્ષણ માં કેપ્ટ્ન ની આંખો માં પરિવાર ના સદસ્યો માટે ની ચિંતા જ હતી
વિમાન ચાલતું ગયું… વિચાર ઊડતાં ગયા… પણ પાઇલટનું ધ્યેય – 'બચાવ' – જમીન સુધી પહોંચી ગયું.
---
✍🏼 અંતે લખાયેલ પત્ર:
> “હું પાઇલટ છું. મેં ઉડાન માટે જીવ દીધો છે, અને ઉતાર માટે આત્મા… મારા જીવથી વધારે કિંમત મુસાફરોની છે. જો તમે જીવતા બચી ગયા છો તો મારા માટે એની પ્રાર્થના કરજો નહિ, પરંતુ તમારી જીંદગી બધાની માટે જીવશો – એમ માનું.”
– કેપ્ટન આર્યન જોષી
(વિમાન નંબર: GJ-401 – અમદાવાદ, 2022)
આ વાર્તા સત્યઘટના ઉપ્પર આધારિત કાલ્પનિક રીતે મેં લખી છે
#અનેરી #સત્યઘટના #સત્યઘત્નાપરઆધારિત #ઇતિહાસ
#ગુજરાતીભાષા
#ગુજરાતીવાર્તા
#ગુજરાતીસાહિત્ય
#સાહિત્ય
#જાણવાજેવુ
#મેઘાણી
#ઝવેરચંદમેઘાણી
#સત્યઘટના #અમદાવાદપ્લેનક્રેશ
#દુર્ઘટના #વાર્તા
#Airhostess
#એરોપ્લેને
#સાહિત્ય #અનેરી
Q
#નવલકથા #વાર્તા #ટૂંકીવાર્તા
#સાહિત્ય
#ઇતિહાસ
#ગુજરાતીભાષા
