એક વખતની વાત છે, ભાનપુર નામના એક નાના ગામમાં વિક્રમ નામનો હોશિયાર અને સાહસી છોકરો રહેતો હતો. તેને નવી વસ્તુઓ વિશે જાણવાનું બહુ ગમતું. તે ઘણીવાર વૃદ્ધો પાસે બેસીને જૂની વાર્તાઓ સાંભળતો, અને ત્યાર પછી જંગલની આસપાસ ભટકવાનું મન કરતું. તેનું ગામ ગહનવનના ગાઢ જંગલની ધાર પર આવેલું હતું, જેના વિશે ગામના વડીલો હંમેશા રહસ્યમય વાતો કરતા. વાતો સાંભળીને વિક્રમનું મન લલચાઈ ગયું. બીજા દિવસે સવારે તે થેલીમાં પાણી, થોડો ખોરાક અને ટોચનો નકશો લઈ જંગલ તરફ ચાલતો થયો. રસ્તામાં તેને અજાણ્યા અવાજો, ઉંડા ખડકો અને ગૂંચવેલા માર્ગો નો સામનો કરવો પડ્યો પણ તે ડર્યો નહિ. તેણે બહાદુરપણે દરેક પડકારનો સામનો કર્યો. તેના પગ જાણે કોઈ અદૃશ્ય શક્તિ દ્વારા દોરાઈ રહ્યા હતા. તેના હૃદયમાં થોડો ડર હતો, પણ તેનાથી અનેક ગણી વધારે જિજ્ઞાસા હતી કે આ રહસ્યમય જંગલની અંદર શું છુપાયેલું છે.
જંગલમાં પ્રવેશતા જ, ઊંચા વૃક્ષો સૂર્યપ્રકાશને માંડ જમીન સુધી પહોંચવા દેતા હતા. ચારેબાજુ શાંતિ હતી, બસ પક્ષીઓનો કલરવ અને પાંદડાઓનો ખડખડાટ જ સંભળાતો હતો. વિક્રમ થોડો ડરી ગયો, પણ તેને થયું કે તેને પાછળ નથી હટવું. તે પોતાના ડર પર જીત મેળવવા મક્કમ હતો. જેમ જેમ તે આગળ વધતો ગયો, તેમ તેમ તેને એક વિચિત્ર પ્રકાશ દેખાતો ગયો , તે પ્રકાશ તરફ આકર્ષાઈને આગળ વધ્યો અને ત્યાં તેને એક ગુફા દેખાઈ, જેના મુખ પર અનોખા ચિહ્નો અંકિત હતા.
ગુફામાં પ્રવેશતા જ, વિક્રમને અંદરથી એક નબળો અવાજ સંભળાયો, ત્યાં એક વૃદ્ધ શિયાળ ફસાયેલું હતું. વિક્રમે ડર્યા વિના તેને મદદ કરવાનું વિચાર્યું. તેણે પોતાની બધી તાકાત લગાવી અને શિયાળને બહાર કાઢ્યું. આ શિયાળનું નામ 'ચતુર' હતું, તે વિક્રમનું નવું મિત્ર બન્યુ . ચતુરે વિક્રમને જણાવ્યું કે આ ગુફા એક પ્રાચીન દેવીના મંદિરનો પ્રવેશદ્વાર છે અને અહીં એક અમૂલ્ય રત્ન છુપાયેલું છે, જે જંગલને શક્તિ આપે છે. પરંતુ તે રત્ન દુષ્ટ આત્માઓથી સુરક્ષિત છે.
વિક્રમ અને ચતુર, બંનેએ સાથે મળીને રત્ન શોધવાનું નક્કી કર્યું. રસ્તામાં તેમને અનેક અવરોધોનો સામનો કરવો પડ્યો. ક્યારેક તેમને વિશાળ મધપૂડાથી બચવું પડ્યું તો ક્યારેક ભૂલભૂલામણીવાળા રસ્તાઓમાંથી પસાર થવું પડ્યું. દરેક મુશ્કેલીમાં વિક્રમેં હિંમત ન હારી. ચતુરના માર્ગદર્શન અને તેની પોતાની બહાદુરીથી, તેઓ આગળ વધતા રહ્યા. ધીમે ધીમે વિક્રમને સમજાયું કે સત્ય સુધી પહોંચવા માટે માત્ર શારીરિક શક્તિ જ નહીં, પણ બુદ્ધિ અને નિષ્ઠા પણ જરૂરી છે.
અંતે, તેઓ એક મોટા હોલ જેવા સ્થળે પહોંચ્યા, જ્યાં એક પથ્થર પર ચમકતું રત્ન હતું. પણ રત્નની રક્ષા એક ભયંકર સર્પ કરતો હતો. સર્પને શાંત કરવા માટે, ચતુરે વિક્રમને એક પ્રાચીન મંત્રનું ઉચ્ચારણ કરવાનું કહ્યું. વિક્રમે ડર્યા વિના મંત્ર બોલવાનું શરૂ કર્યું. ધીમે ધીમે સર્પના ફૂંફાડા શાંત થવા લાગ્યા અને સાપે રત્નની રક્ષા કરવાનું છોડી દીધું. વિક્રમે રત્નને હાથમાં લીધું અને આખું જંગલ પ્રકાશિત થઈ ગયું.
રત્નની શક્તિથી જંગલમાં ફરીથી જીવંતતા આવી ગઈ. વિક્રમે પ્રાચીન રહસ્ય ઉકેલી નાખ્યું અને જંગલને બચાવ્યું . તે એક સાહસિક બાળક તરીકે ગામમાં પાછો ફર્યો. તેણે માત્ર પોતાના ડર પર જ જીત મેળવી નહોતી, પણ નવા મિત્રો પણ બનાવ્યા હતા અને એક મોટું રહસ્ય પણ ઉજાગર કર્યું હતું. વિક્રમની વાર્તા ગામલોકો માટે એક પ્રેરણા બની ગઈ, જે શીખવે છે કે હિંમત અને જિજ્ઞાસાથી કોઈ પણ મુશ્કેલીનો સામનો કરી શકાય.
આ વાર્તાનો બોધપાઠ:
સાહસ મનોબળથી થાય છે ડરવાથી નહિ.
જિજ્ઞાસા દ્વારા મળેલું જ્ઞાન એ ખરો ખજાનો છે.
જ્યારે એ જ્ઞાન અન્ય સાથે વહેંચાય છે ત્યારે તેનું મૂલ્ય વધે છ
હંમેશા સત્ય અને સાહસની સાથે આગળ વધવું જોઈએ.
