એક પ્રસિદ્ધ અને અગ્રણી ડૉક્ટર હતા, જેમનું નામ રાજેશ હતું. તેઓ હૃદયરોગના નિષ્ણાત હતા અને તેમની કુશળતા દેશભરમાં જાણીતી હતી. એક વખત તેઓ એક આંતરરાષ્ટ્રીય તબીબી પરિષદમાં ભાગ લેવા દૂરના શહેરમાં જઈ રહ્યા હતા, જ્યાં તેમના નવીન સંશોધન માટે તેમને એક પ્રતિષ્ઠિત પુરસ્કારથી સન્માનવામાં આવવાના હતા. આ સંશોધન માટે તેમણે વર્ષોની અથાક મહેનત અને સમર્પણ આપ્યું હતું, અને તેઓ ઉત્સાહથી ભરપૂર હતા.
તેમનું વિમાન ઉડ્યાના થોડા સમય બાદ એન્જિનમાં ખામી સર્જાઈ, જેના કારણે વિમાને એક અજાણ્યા નાનકડા શહેરમાં આપાતકાલીન ઉતરાણ કરવું પડ્યું. બીજી ફ્લાઈટ આવવામાં ઘણા કલાકોનો વિલંબ હતો. ડૉ. રાજેશને લાગ્યું કે તેઓ પરિષદમાં સમયસર નહીં પહોંચી શકે, અને તેમનો ઉત્સાહ થોડો મંદ પડ્યો. આથી, તેમણે વિમાનમાંથી ઉતરીને સ્થાનિક લોકો પાસેથી પરિષદનો રસ્તો પૂછ્યો અને એક ટેક્સી ભાડે લીધી. પરંતુ ટેક્સી ડ્રાઈવર વગરની હતી, તેથી તેમણે જાતે ટેક્સી ચલાવવાનું નક્કી કર્યું.
મુસાફરી શરૂ કર્યાના થોડા સમય બાદ અચાનક ભયંકર તોફાન શરૂ થયું. વરસાદ અને પવનના કારણે રસ્તો ઝાંખો થઈ ગયો, અને ડૉ. રાજેશ ખોટા રસ્તે વળી ગયા. ઘણું ભટક્યા બાદ તેમને ખ્યાલ આવ્યો કે તેઓ રસ્તો ભૂલી ગયા છે. થાક અને ભૂખથી તેમની હાલત ખરાબ થઈ ગઈ. તે નિર્જન રસ્તા પર ખોરાકની શોધમાં ગાડી ચલાવતા રહ્યા. અચાનક, દૂરથી એક જર્જરિત ઘર દેખાયું.
તેમણે ગાડી ઘરની નજીક રોકી અને થાકેલા-હેરાન પરિસ્થિતિમાં ઉતરીને દરવાજો ખખડાવ્યો. એક વૃદ્ધ સ્ત્રીએ દરવાજો ખોલ્યો. ડૉ. રાજેશે પોતાની પરિસ્થિતિ જણાવી અને ફોન કરવાની પરવાનગી માગી. સ્ત્રીએ કહ્યું, “અહીં ફોન નથી, પરંતુ તમે અંદર આવો, થોડી ચા પીઓ અને આરામ કરો. હવામાન સુધરે ત્યારે આગળ જજો.”
ભૂખ્યા અને થાકેલા ડૉ. રાજેશે તરત જ હા પાડી. વૃદ્ધ સ્ત્રીએ તેમને આદરથી બેસાડ્યા, ગરમ ચા આપી અને થોડું ખાવાનું પીરસ્યું. ખાતાં પહેલાં તેણે કહ્યું, “ચાલો, ભગવાનનો આભાર માનીએ અને તેમની પ્રાર્થના કરીએ.”
ડૉ. રાજેશે હળવું હાસ્ય કરીને કહ્યું, “હું આવી બાબતોમાં માનતો નથી. મારો વિશ્વાસ તો વિજ્ઞાન અને મહેનત પર છે. તમે તમારી પ્રાર્થના કરી લો.”
ચા પીતી વખતે ડૉ. રાજેશે જોયું કે તે સ્ત્રી પોતાના નાનકડા પૌત્ર સાથે પ્રાર્થના કરી રહી હતી. તેની પ્રાર્થનાઓમાં ઊંડી શ્રદ્ધા અને લાગણી હતી. ડૉ. રાજેશને લાગ્યું કે આ સ્ત્રીને કોઈ ગંભીર સમસ્યા હશે. પ્રાર્થના પૂરી થતાં જ તેમણે પૂછ્યું, “તમે ભગવાન પાસે શું માગો છો? શું તમને લાગે છે કે તેઓ તમારી પ્રાર્થના સાંભળશે?”
વૃદ્ધ સ્ત્રીએ નમ્રતાથી, ઉદાસીભરી મુસ્કાન સાથે કહ્યું, “આ મારો પૌત્ર છે, અને તેને હૃદયની ગંભીર બીમારી છે. ડૉ. રાજેશ નામના એક નિષ્ણાત ડૉક્ટર તેની સારવાર કરી શકે છે, પરંતુ હું ગરીબ છું. મારી પાસે એટલા પૈસા નથી કે હું તેમના શહેરમાં જઈ શકું. મને વિશ્વાસ છે કે ભગવાન મારી પ્રાર્થના સાંભળશે અને એક દિવસ મારા પૌત્રની સારવાર માટે રસ્તો બનાવશે.”
આ સાંભળીને ડૉ. રાજેશ સ્તબ્ધ થઈ ગયા. તેમની આંખો ભીની થઈ ગઈ, અને તેઓ નીરવ થઈ ગયા. તેમને આખો ઘટનાક્રમ યાદ આવ્યો—કેવી રીતે વિમાન ખરાબ થયું, કેવી રીતે તેઓ આ અજાણ્યા શહેરમાં આવ્યા, અને કેવી રીતે તોફાને તેમને આ ઘર સુધી લાવ્યા.
તેમને સમજાયું કે આ બધું એક દૈવી યોજના હતી. ભગવાન ઇચ્છતા હતા કે તેઓ ફક્ત નામ અને ધન કમાવવા માટે જ નહીં, પરંતુ નિરાધાર અને ગરીબ લોકોની સેવા માટે પણ જીવે. તેમણે સ્ત્રીને સત્ય જણાવ્યું કે તેઓ જ ડૉ. રાજેશ છે. તેમણે તેના પૌત્રની સારવાર કરી અને તેને સંપૂર્ણ સ્વસ્થ કરી દીધો. આ ઘટનાએ તેમનું જીવન બદલી નાખ્યું, અને તેઓ ગરીબોની મફત સારવાર કરવા લાગ્યા, જેઓ ભગવાનમાં અડગ વિશ્વાસ રાખતા હતા.
