તેરે મેરે બીચ મેં - 4 (કલાઈમેક્સ - અંતિમ ભાગ)
બંને યુવાનો પર જાણે કે આફત આવી પડી. હવે જ્યારે એ લોકો ધાબે જતાં તો વધારે તો એ લોકો બસ રડતા જ રહેતા! એકમેકને એકબીજા વિના ખુશ રહેવાનું એ લોકો કહેતા!
"જો રસ્તામાં ચાલને તો સાચવીને ચાલવાનું!" પરાગ પ્રેરણા ને કહી રહ્યો હતો. જાણે કે હવે પછી એ ક્યારેય પ્રેરણા ને કહેવા માટે રહેવાનો જ ના હોય!
એના જવાબમાં પ્રેરણા એ એક ઊંડો નિશ્વાસ ખાધો. એની લાઈફ ના આં ફેંસલા માટે ભારોભાર અફસોસ એમાં સાફ જાહેર હતો!
"એક વાત કહું..." હળવેકથી પરાગ એ પૂછ્યું.
"હા... બોલ ને!" પ્રેરણા એ કહ્યું.
"જો હું ના હોઉં ને તો તું ખુશ રહેજે! બસ ખુશ રહેજે!" છેલ્લા વાક્યે તો બંને બહુ જ રડી ગયા!
બંને એકમેકને ભેટી ને બસ રડી જ લેવા માગતા હતા.
આ રાત બંને માટે ખાસ હતી... કાલે બંને ની લાઈફ ચેન્જ થવાની હતી!
"ઓય પાગલ છે તું પણ શું?!" પ્રેરણા એ કહ્યું.
"હા... બચપણથી જ..." પરાગે એવી રીતે કહ્યું જાણે કે એની તારીફ જ ના એ કરી રહી હોય!
"તારે કઈ જ નહિ જવાનું ઓકે!" પરાગના હાથમાંથી એને બેગ લઈ લીધું.
"જો તું યાર સમજતી નહિ... તારા પપ્પા અને મારા પપ્પા બંને ખૂબ સારા દોસ્તો છે..." એને વાત અરધી જ મૂકી દીધી અને ઉપર ધાબે ચાલ્યો ગયો. જેથી એ આ બધાથી દૂર જઈ એ થોડી શાંતિ મેળવી શકે!
પણ પ્રેરણા પણ તો એને ક્યાં છોડે એવી હતી. એ પણ ઉપર ચાલી ગઈ. ઉપર એને જે દૃશ્ય જોયું એને ખુદ પર વિશ્વાસ જ નહોતો આવી રહ્યો. એની આંખોમાં ગુસ્સો સાફ સાફ દેખાઈ રહ્યો હતો!
પરાગ એ એના જમણા હાથથી ડાબા હાથ પર બ્લેડ મારી હતી! રડી રડીને એની બંને આંખો સૂજી ગઈ હતી! એના લોહીવાળી એ બ્લેડ હજી એના હાથમાં જ હતી! આ દૃશ્ય જોઇને પ્રેરણા તો હેબતાઈ જ ગઈ! પ્રેરણા એ રડતા રડતા જ પરાગના માથે હાથ મૂક્યો તો જાણે કે પરાગ હોશમાં આવ્યો. એ ગાંડો ઘેલો થઈ ગયો હતો.
"ઓય બ્લેડ કેમ મારી?!" પ્રેરણા એ ગુસ્સામાં કહ્યું.
"મને જવા કેમ ના દીધો?!" પરાગ એ બનાવટી હસતા કહ્યું.
"જો તું પ્લીઝ આવું ના કર યાર! હું તો મરી જ જઈશ!" પ્રેરણા એ રડતા રડતા કહ્યું.
🔵🔵🔵🔵🔵
"અરે પણ અમને તો ખબર જ નહોતી કે બંને એકબીજાને આટલો બધો પ્યાર કરે છે!" પ્રેરણા ની મમ્મી સવારે બંનેને બોલાવીને કહી રહી હતી! તો બંને શરમાઈ જ ગયા!
"પણ મને તો એટલો બધો ગર્વ થાય છે કે આપણી બંનેની ખુશી માટે એ લોકો એમના પ્યારને પણ ભૂલી જવા તૈયાર હતા! આજના જમાનામાં એવું કોણ કરે?!" પ્રેરણા ના પપ્પા ખરેખર રડી જ પડ્યા.
"પણ તમને કહ્યું કોને?!" પ્રેરણા એ આશ્ચર્ય થી પૂછ્યું.
"આ ગીતા એ કહ્યું અમને તો..." પ્રેરણા ની મમ્મી એ કહ્યું તો બંને આશ્ચર્યુચકિત થઈ ગયા!
જે દિવસે બંને એ એકમેકને પ્યારનો એકરાર કરેલો ત્યારે જ એ જ સમયે ગીતા પણ દીવાલની પેલે પારથી એ બંનેને સાંભળી રહી હતી! એ બંને સિવાય ગીતાને પણ એમના વિશે બધુ જ શુરૂથી ખબર હતી!
"થોડું ઑક્વર્ડ તો એટલું જ લાગશે કે હવે મારે મારા દોસ્તને માનથી બોલાવવો પડશે! હવે તો વેવાઈ થઈ ગયા ને!" પ્રેરણા ના પપ્પા એ કહ્યું તો ઘર ખુશીથી ભરાઈ ગયું.
(સમાપ્ત)
