વિરહની વેદના (૩)
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
કૃષ્ણાને આશીર્વાદ આપતા ગુરુજીએ કહ્યું, " આ જે ભભૂતિ છે તે તારા પતિના ભોજનમાં ભેળવી દેવી." જો તું ઓછામાં ઓછુ એક મહિના સુધી આ પ્રમાણે કરીશ, તો તે સ્ત્રીનો કાળો જાદુ તારા પતિમાંથી અદ્રશ્ય થઈ જશે. તે સ્ત્રી એ તમારા પતિ પર જે માયાજાળ બીછાવેલ છે તેમાંથી તે પરત આવશે, તમારે તેને બીજું કંઈ પણ કહેવાનું નથી. ગુરુવારે પીપળાના ઝાડની પૂજા કરવી અને શુક્રવારે પૂરતી નિષ્ઠા અને વિશ્વાસથી ઉપવાસ કરવો."
જ્યારે બીજા દિવસે કૃષ્ણા મેરઠ જવા નીકળી ત્યારે ભાભીએ કહ્યું, "કૃષ્ણા, આ બાબતનો ઉલ્લેખ માતા અને પિતાની સમક્ષ કરવો જરૂરી નથી."જો તું આ ઉપાય કરીશ, એટલે તારી તમામે તમામ સમસ્યાનું નિરાકરણ આવશે, થોડી ધીરજ રાખજે."
કૃષ્ણા ઘરે પરત આવેલ હતી અને બીજે દિવસે નયન પણ આવ્યો હતો. નયને ન તો કોઈ સ્પષ્ટતા આપી કે ન તો કૃષ્ણા એ તેને કોઈ પ્રશ્ન પૂછ્યો. ઘરનું વાતાવરણ થોડું અસમંજસ પરિસ્તિતિ જેવું હતું પરંતુ કૃષ્ણાને વિશ્વાસ હતો કે તે તેના પતિને સાચા માર્ગે પરત લાવશે.
બીજી તરફ નયન એક અઠંગ ખેલાડી હતો. તે હજી શિકાર કરવાનું કાર્ય કરી રહેલ હતો પરંતુ હવે તેણે તેનો રસ્તો બદલી નાંખ્યો હતો. હવે તેણે ઘરેથી મહિલા મિત્રોને ફોન પર વાતો કરવાનું શરૂ કર્યું હતુ. કૃષ્ણા જ્યારે કંઇક કહેતી હતી, ત્યારે તે તેના શબ્દોથી મૂંઝવણમાં મૂકાતી હતી. કૃષ્ણા ભૂભુતિમાં માનતી હતી અને તેમની બુદ્ધિ કરતા વધુ ઝડપી. બધું જાણીને તેણે આંખો બંધ કરી દીધી હતી. એક દિવસ મર્યાદા નિર્લજ્જતાની હદ વટાવી હતી નયન કૃષ્ણાની સામે પૂજાની સાથે વીડિયો કોલ કરી વાત કરી રહેલ હતો.
કૃષ્ણાએ પોતાનો ગુસ્સો આસમાને કર્યો અને મગજ ગુમાવ્યું ગુસ્સાથી કહ્યું, "તે તારી બધી મર્યાદા ઓળંગી દીધી છે." તું મારું નહી, તો ઓછામાં ઓછું વિશ્વાનું તો વિચાર કર તું શું કરે છે? "
નયને કૃષ્ણાની સામે જોઇને કહ્યું, "હવે તારી સુંદરતા ખોવાઇ ગઇ, તારી જે માદકતા હતી તે પણ નથી રહી." તારી સાથે હું મારી શારીરિક જરૂરિયાતોને કેવી રીતે પૂરી કરી શકું? " દેવતાનો આભાર માન કે હું તારા બધા ખર્ચો ઉપાડું છું અને તારા નામ સાથે તમારું નામ ઉમેરું છું...આ સિવાય તને બીજું શું જોઈએ છે? "
કૃષ્ણાએ ગુસ્સાથી કહ્યું, "તું એમ માને છે કે હું અનાથ છું કે શેરીમાં પડેલી છોકરી છું?" મારા પિતા અને ભાઈ હજી જીવંત છે. તારા માટેના આદરને લીધે હું આજ સુધી મૌન હતી. હવે તું ઇચ્છું તો પણ તને મારી નજીક આવવા દઇશ નહીં."
નયન બોલ્યો, "જો હું તમારી નજીક ભટકતો હોત તો હું શું કામ બહાર નીકળત?"
કૃષ્ણા તેને સહન ન કરી શકી અને રાત્રે ને રાત્રે તેના પિતાના ઘરે નોઈડાના આવી ગઇ. કૃષ્ણા પાસે આ સીવાય બીજો કોઈ ઉપાય પણ નહોતો. તેણે તેના માતા અને પિતાને બધું જે કહેવાનું હતું તે બધુ કહ્યું. માતા અને પિતા બધા સાંભળી હાલ તો મૌન રહ્યા.
આખી વાત સાંભળીને ભાઈ થોડો ગુસ્સે થઈ ગયો. "કૃષ્ણા, તે એકદમ સાચુ અને યોગ્ય કાર્ય કર્યું, હવે તારે પાછા જવાની જરૂર નથી, વિશ્વા અને તારી બંનેની અમારી જવાબદારી છે."
પરંતુ આ સાંભળીને ભાઇની પત્નીના ચહેરા પર ચિંતાની લકીર ખેંચાઈ ગઈ. અચાનક તે બોલી, "અરે, તમે કેટલા પાગલ છો?" શું કોઈ તેમનું ઘર આ રીતે છોડી શકે છે? તમે આવતી કાલનો વિચાર કરો, અને વિશ્વા તેમજ કૃષ્ણાના આખા જીવનનો પ્રશ્ન છે. કૃષ્ણાને પોતાની અને વિશ્વાની સંભાળ લેવાની છે. અને વધુમાં કૃષ્ણા તો કોઇ નોકરી પણ નથી કરતી.”
ભાઈએ કહ્યું, "અરે, આ મકાન સંપતિમાં તેનો બરાબરનો અધિકાર છે."
ભાભી તેની સામે કાંઈ બોલી શક્યા નહીં, પરંતુ તે ભાઈની આ બાબતથી ચોક્કસપણે નાખુશ હતા, કૃષ્ણાને આ વાતની ખબર હતી. દિવસ અઠવાડિયા અને અઠવાડિયામાંથી મહિનામાં બદલાયા, પરંતુ નયન તરફથી કોઈ પહેલ થયેલ ન હતી. કૃષ્ણા સમજી શકતી ન હતી કે તેનો નિર્ણય સાચો હતો કે ખોટો. વિશ્વાની બુઝાઇ ગયેલી આંખો અને માતાના પિતાનું મૌન ક્યારેક કૃષ્ણાના હૃદય અંદર ને અંદર અકળાવી રહેલ હતું.
ક્રમશ:....
DIPAKCHITNIS (DMC) dchitnis3@gmail.com
